No. 74
NIEUWSBLAD
VOOR ZEELAND.
S909.
Zaterdag 25 December
24e Jaargang,
HISTORISCH
JONATHAN iÏERLE.
CHRISTELIJK-
>urg
VERSCHIJNT ZESMAAL PER WEEK
Wed. S. J. DE JGNGE-VERWEST, te Goes
F. P. D'HUIJ, te Middelburg.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Bjj dit nummer behoort een By voegsel.
nationale militie.
UIT ÜE~ï»iËESr~
i het niet
gwater.
Nam.
7.58
8.47
9.19
9.47
10.15
10.47
11.22
ssingen.
6-SS 9-37
7-44,
7-53
7.56
8.01
8.06
1,30
1,30
2,-
1,30
IEDEREN WERKDAG DES AVONDS.
Prijs per drie maanden franco p. p1,25.
Enkele nummers n 0,02s.
UITGAVE DER FIRMA
EN VAN
van 1—5 regels 40 cent, iedere regel meer 8 cent
Familieberichten van 1—5 regels 50 cent, iedere regel
meer 10 ^ent.
Miliciens als verzorgers bij den Rijks-
postduivendienst.
De Burgemeester van Goes vestigt de
aandaoht van liefhebbers van postduiven,
die in het volgend jaar bij de militie sullen
worden ingelijfd, op de voor hen bestaande
mogelijkheid om te wordeu opgeleid en
aangesteld tot verzorger bij den Rijkspost-
duivendienst.
Oo voor bedoelde aanstelling in aanmer
king te komen moet de milicien
lo. blijken hebben gegeven de noodige
geschiktheid te bezitten voor den Rijkepost-
duivendienst
2o. eene vrijwillige verbintenis aar gaan
voor den duur van den dienst bij de militie
en landweer te zamoa, bij welke verbintenis
hij de verplichting aanvaardt om (na zijne
indiensttreding) 12V> maand achtereen on
der de wapenen te blijven en osa daarna
nog 12 weken in werkelijken dienst te
komen, verdeeld over tan hoogste 3 perio
den, welke vermoedelijk zullen zijn alge-
loopen binnen sde eerste 3 jaren na 't eerste
verblijf onder de wapenen.
Gedurende den overigen diensttijd zijn
de verzorgers bij denRijkspostduivendienst
met groot-verlof en behoeven zij alleen
tegenwoordig te zijn bij het jasrlijksoh
onderzoek, hetzij voor den Militie-C: mmis-
eariB, hetzij voor dén Districts commandant
bij de landweerzij zijn vrijgesteld van do
gewone herhalingsoefeningen bij de militie
en landweer en behoeven niet op te komen,
indien de lichting, waartoe zij behoor n,
onder de wapenen mooht worden geroepen
tot handhaving of herstel van de openbare
rust en orde.
Gedurende hun verblijf onder de wape-
neD zijn de verzorgers vrij van wachtdienst
en nemen z j geen deel aan de gewone
exercitiën. Zij zijn gewapend alleen met
den sabel.
Voor het meerendeel krijgen de ver
zorgers eene zelfstandige betrekking bij
een der Rykspostduivenstations, zoo moge-
Ijjk in de nabijheid hunner woonplaats,
terwyl zjj, die de meeste geschiktheid be
zitten voor hunnen dienst, aangesteld kun
nen worden tot korporaal-verzorger.
Om tot de hierboven bedoelde opleiding
toegelaten te kunnen worden, moet de mi-
litiepliehtïge zich tusschen 1 en 15 Januari
a. s. wenden tot den Chef van den Gene-
4 FEUILLETON.
Lezer, als gij nooit het slachtoffer geweest
zijt van zoo'n troep halve wilden, waarvoor
gij uw leven gaarne geven zoadt,dan is elke
poging om u de gevoelens der dames te be
schrijven vruehteloo:.Hun werk was gered.
Van af dat oogenblik veranderde de toe
stand. Jonathan hieip de jougere jongens
met het onderwijs en leerde met de eerste
klasse mee. Sommige van de grooteren pro
beerden hem te plagen, maar dat was niets
vergeleken bij wat hij elders te verdragen
had. En bovendien, hij had het gelaat van
juffrouw Hanghton gezien toen het lioht
werd ontstoken. En wat beteekende het
andere daarbij
Met Pinksteren ging Jonathan voor eene
week naar huis. Luoy White was toen ook
thuis. Hij .was toen oud genoeg om te be
grijpen wat terughoudendheid bij meisjes
beteekende. Hij werkte veel in haar vaders
tuin en voordat hij naar Londen terug ging,
had zij beloofd zijn vrouw te worden, en
Jonathan vergat nooit de groote sympathie,
welke hij in die dagen van zijn yaaeronder
vond. Hij ging als een ander mensch terug.
Juffrouw Hanghton voelde dat nieuwe
geestdrift hem bezielde. Hij was zoo erg op
verzen gesteld,dat zij hem op een dag vroeg
„Hebt gij nooit getracht zelve te dichten,
Jonathan f Aha, dat dacht ik wel", liet zij
er op volgen toen zij hem zag blozen.
ralen Staf, te 's-Gravenhage met een daar
toe strekkend verzoek, dat niet op geze
geld papier behoeft te zijn gesteld, en
waarin duidelijk moet worden vermeld
a. naam en voornaam
b. beroep
c. leeftijd, tot wanneer schoolonderwijs
genoten, met ongave van de inrichting
van onderwijs
d. de tegenwoordige woonplaats
e. de gemeente, voor welke bij de
militie geloot;
het lotingsnummer
g. dat de militieplichtige geen aan
spraak maakt om voor korte oefening
(vier maanden) te worden inge'ijfd
h. of met grond te verwachten is, dat
de militieplichtige tot het aangaan der
vrijwillige verbintenis als verzorger de toe
stemming zal erlangen van hem of van
haar, die de ouderlijke macht of voogdij
uitoefent, en
i. of de militieplichtige lid is van eene
postduivenvereeniging en, zoo ja, van welke.
Uit hen, die een verzoek als hiervoren
omschreven indienen, zullen 24 worden
uitgekozen. Deze zullen op het Rijks-
postduivenproef en leerstation te 's Gra-
venhage tot voorzorger worden opgeleid-
Van deze 24 zullen er 12 tot de vrij
willige verbintenis als verzorger worden
toegelatende overige 12 volbrengen hun
nen verderen militie- en landweerdieDst
op de gewone wijze by het Wapen der
Infanterie. Dit laatste geldt ook voor hen,
die wegens gebrek aan ijver, of geschikt
heid van de verbintenis worden ontheven.
Zondagstreinen.
De minister van Waterstaat, hoezeer ook
in velerlei opzicht een man naar ons hart,
heeft ons teleurgesteld door zijn antwoord
inzake Zondagsrust bij de spoor.
De Standaard komt op 't geval terug en
zegt
In Engeland laat men Zondags heel
wat treinen minder loopen dan in de
week.
Ook ten onz9nt is hierop aangedrongen,
maar dusver kwam het er niet toe, en
de nieuwe Minister van Waterstaat, bleek
geen plan te hebben, om er zich voor
te spannen.
Hierbij merke men wel op, dat het geen
beginsel-quaestle is, of men iets meer of
minder zal doen. Wie acht, dat des Zon-
„Ik zal niet zeggen, dat ik het nooit pro
beerde, juffrouw 1" zei hij,opnieuw blozend,
„maar ik ben niet van plan er weer aan te
doen. Als ik die verzen later overlees, zie
ik duidelijk, dat zij maar heel middelmatig
zijn, en dan blijf ik lieyer bij het alledaag-
sche en doe dat héél goed, inplasts van te
probeeren iets bijzonders te doen en dat dan
maar middelmatig."
Juffrouw Haughton wilde hem niet ge-
looven en na veel overreding gelukte het
haar ze <e zien te krijgen, maar ze was
teleurgesteld ze waarlijk «middelmatig* te
vinden, dooh zij leerde heat beter kennen
door ze te lezen, en de diepte aan godsdien
stig gevoel, die er in was uitgedrukt, bracht
haar cp het denkbeeld dat Jonathan mis
schien zou kunnen sparen om te worden
opgevoed voor domicé. Ook hierin liep het
op een teleurstelling nit. Hij had niet te
overwinnen bezwaren jom ooit te behooren
tot de Engelsohe Staatskerk. Daarbij kwam
nog dri Jonathan haar vertelde, dat hij ge-
engageerd was en toen verdween haar
laatste hoop om hem ooit verder te brengen.
Zijn moeilijkheden sohenen voorbr te
zijn. Hij kon het beter vinden met zi,ne
kameraden. Hij bleef tróuw naar het kerkje
gaan, waar hij van af den beginne geweest
was, maar Zondagsavonds ging hij vaak
naar een kleine zende'ingenbijeenkomst,
waar een alleraardigste daminé was en de
muziek altijd zoo heerlijk zaoht en liefelijk
klonk.
Merle vereerde dien man. Hij deed zijn
werk met het bittere gevoel van „gij hebt
dags alle arbeid moet worden gestaakt,
vraagt niet om mindsr treinen, maar om
algeheelen stilstand der treinen.
Het geschil hier in geding komt dus
alleen neer op de vraag, of men het perso
neel niet een beteren rustdag, of althans
meer rust op Zondag kan bezorgen, en of
men de drukte van het spoorverkeer, die
altoos de stille plechtige ruste van den
Zondag breekt, niet tot een minimum zou
kunnen beperken.
Zóó nu de vraag gesteld, incest se o.i,
in dien zin worden beantwoord, dat,
evengoed als bij de Post, ook op de spoor
wegen inperking van dienst én gewenscht
én mogelijk is.
Tegen het verminderen van den Post
dienst ging vroeger even sterk prostest
uit, en thans, nu men er aan gewend is
klaagt niemand meer, en vindt men zelfs
in het uitblijven van de brieven van 's
morgens 9 uur af iets rustigs.
En zoo nu zou het ook met de vermin
dering van de treinen op Zondag gaan.
In Engeland weet niemand bet r of 't
hoort zoo, en bjjna nooit ondervindt men
er ongemak van. Er rjjden nu in de week
tusschan Amsterdam en Rotterdam per
dag 25 treinen, iets wat goed is en nuttig
werkt, als het volle drukke reis-en hand-
delsleven op gang is. Maar das Zondags,
als man geen zaken heeft, is niemand
aan tijd gebonden, en doet het er ter
wereld niets tos, of men om 9,42 of om
10.12 das avonds uit Rotterdam naar
Amsterdam terugkeert.
Zondags heeft ieder den tijd. En nog
minder beswaar 'is er, om de middag
treinen te minderen. Wie dan Zondag
in Amsterdam wil doorbrengen, kan
's morgens gaan, en 's ayonds terugkee-
ren. Het zou dan ook niet ondiensiig
zijn, eens eeu onderzoek in te stellen,
hoevele reizigers er des Zondags met
eiken trein vertrekken. En dan sou naar
onze vaste overtuiging blijken, dat er,
vooral 'ssaorgens vroeg en in den middag
heel wat treinen op en neer loopen, die
zoo goed als geen reizigers vervoeren.
Vooreerst toch blijft heel den Zondag
van den trein af al wie uit beginsel het rei
zen op Zondag afkeurteen waarlijk niet
zoo gering getal. Ook vallen ujt de man
nen van zaken en de beursbezoekers,
omdat er op Zondag geen beurs is en geen
zaken gedreven worden.
Evenzoo vallen uit de arbeiders in de
vroege morgentreinsn, en de scholieren.
het niet gewild", want ofschoon zijn lokaal
vol was, zsg hij niet dat hij zedeljjk vc il
verder kwam. Bij had Jonathan spoedig
opgemerkt en noodigde hem uit deel Ie
nemen aan leziugeD, die hij geregeld hield
en die voor Jonathan een groot genot wer
den, Zoo gingen driejaren voorbij, drie ge
lukkige jaren daarna ging Mede voor een
jaar naar Parijs, van waar hij naar huis
werd geroepen omdat zijn vad -r iets aan
zijn hand had en niet werken kon, en hem
noodig had om zijn werk te doen.
Jonathan ging er vol hoop heen. Luey en
hij hadden na al langen tijd geduld had, Als
hy weer uit Greslau ging, zou er eerst brui
loft zijn. Hij kwam ©p een Ootoberavond in
zijn dorp aan en nooit had hij de streek
zoo mooi gevonden. Hij spoedde zioh voort,
niet angstig, ward hij daobt niet dat zijn
vader iets ernstigs had, maar brandend van
verlangen. Hij moest langs de White's, hij
kon er niet voorbij, hij moest er even
binnen gaan.
Toen werd de deur geopend en stond
er een figuurtje in de deur eer. net klein
figuurtje met een rozig gezichtje, en don
kere sprekende oogen en lippen, die ver
geten met sioh brachten. Zij deden dat
altjjd van af het eerste heerlijke oogen
blik dat zij hun verbond bezegelden, tot
den laatsten, ja den laatstan keer.
Merle raakte ze niet aaa of hij vergat
dadelijk elke pijnlijke gedachte. En
toeh moesten zij hem ditmaal pijn doen,
went Luoy vroeg hem even met hasr in
huis te gaan, daar zij hem zelve er op
En wat dan in hoofdzaak overblijft zijn
de pleiziermakers, die er liefst den heelan
dag voor nemen, en dus 's morgens gaan,
om eerst 's avonds terug te keeren.
De actie om den loop der treinen op
Zondag te verminderen heeft dan ook niet
met de invoering van een Engelsch Sab
bathisme te maken. Dit Engel sche Sab-
bathisme vindt ook in onze kringen lat:g
niet meer zoovele verdedigers als vroeger.
Onze catechismus pleit er eer tegen dan
voor, en Voetius was er principeel tegen.
Maar wel zijn de ernst'ge lieden in onze
Antirevolutionaire kringen overtuigd, dat
men zelfs Zondag3 niet reizen moet, en
dat aan de werklieden aan de spoortrei
nen zooveel doenlijk rust op Zondag be
hoort geschonken te worden.
UIT DE PROVINCIE.
Kort verslag van de rede van
ds. Homburg en JongelVer. Kloetinge.
't Was 14 Juni van dit jaar 25 jaar geleden
dat te Kloetinge een Chr. Jongel. Ver. werd
opgericht. Dit feit herdacht dezeVer.Woens-
dagavond 22 Deo. 't Was een goed idee der
ver. om eerst in het huis des Heeren Zijn
naam daarvoor te erkennen. De Weleerw.
heer ds. J. J. Homburg, van Goes,sprak voor
dezegelegenheidee ne sohoone rede uit, naar
aanleiding van Han d. 13 lb. Spr. zei on
geveer
Het leven der mensehen woelt en krioelt
door elkaar. Toeh zijn er in dit door eenwoe
len slechts twee wegen merkbaar. Twee le
vens loopen een tijdlang parallelin de op
voeding, als kind samen spelend, samen naar
school, daarna echter veelal een scheiding,
de een gaat echts, de ander links. E8n tref-
fendvoorbeeld geeft de tekst. Herodes de
viervorst opgevoed met Manahen.
Harodes zoekende eigen eer, en levende
naar eigen zingenot, is geworden de groote
Viervorst, gevierd, en gezien door do we
reld. Manahen kiezende een anderen weg,
zien we als profeet en leerasr van Christus
optreden niet gezien voor da wereld, maar
gekend bij God. Herodes zien we, doodende
Johannes dea Dooper, als benemer van het
levenManahen den prediker van hat
leren. Ea hun levenseinde? Herodes in
ongenade gevallen, wordt beroofd van zijn
kroon, en sterft ais 'galling. Manahea steeds
tooi emend in krae'nt, opwassend in genade,
hem wacht na zijn sterven de onverganke
lijks kroon. Herodes eea aarde-leven vol
schittering en praohtManahen oen heasel-
laven blinkend als de zon.
wilde voorbereiden dst zijn vader ster
vend® was.
HOOFDSTUK III.
Toen het weer herfst werd, b acht Merle
zijn vrouwtje in het oude huis en ging zijne
mosder met hare zuster in het raburigeRing-
worth wonen. Zij zou niet zijn heengegaan,
als zij kans gezien had om de tengels van het
bewind vriendelijk over te geven, maar zij
wist dat zij het onuitstaanbaar vinden zou om
een ander daar te zien, en dus „rukte zij haar
rechteroog uit" en ging weg uit het huisje
waar elk hoekje en gaatje haar bekend was,
en dag in dagfuit hield zij zich met zenuw
achtige bedrijvigheid bezig in hare nieuwe
woning,hoewel hare goheele ziel uitging naar
het oude huis.
„Het is mijn eigen schuld", zeide zij tegen
zichzelf „als ik aardiger voor hen geweest
was,zouden zij mjj gaarne gehoudsnhebben".
Want zij had begrepen dat ofschoon hare
kinderen haar gevraagd hadden om te blij
ven, zij en vooral Jonathan blij waren
tojn zij weigerdeen zij worstelde met zich
zelf om hea niet slecht te vinden Zij was
eens„aangebeden"gewordendoor haren man,
die geen fout in haar zag. Zij probeerde., te
denken dat dit nu voldoende was geweest en
dat zij verder van het goede dat zij gehad
had leven moesthaar tijd was voorbij.
Intussehen werd h9t huis dat zij verlaten
had een klein paradijs. Merle had volopwerk;
zjjn stukje land werd door zijn vlijt zeer
vruchtbaar. Met varkens, kippen en een
moestuin en een zeer matig leven ofschoon
Daarom ouders, vereanigiog, lier twee
w.gen u voorgehouden. Ouders, zendt uw
zonen naar da J ngel. ver. Zij is het
viachnet dat uit de gemeonte optrekt dat
gene wat bestemd is voor het Koninkrijk
GodslVerecmigir.g halt de banier desKruises
omhoog, houdt u aan Gods Woord, die
weg alleen is veilig 1
Woidt van jongelingen mannen in'tgeloof.
Gelijk da jongeling uit «Het Eeuwige
Licht», de hooge bergen zooht om dicht
bij de zon te zijn, soo ook gij naar de
zon toe, nssr Christus, het eeuwige Lioht.
't Was een kostelijk woord, we hopen,
de geoae.-nte, de vereeuiging plukke de
vruchten,
Het nafeest werd met begunstigers, eere
leden en genoodigden gevierd in het Zon-
dagsohool-lokosl. Aan de verslagen ont-
laenen we nog het volgende
14 Juni 1884 kwamen 5 jonge mannen
bijeen, met het doel te komen tot oprich
ting eener Cor. Jongl. Ver. Hun doel kwam
dien avond tot verwezenlijking. De be-
bestuursfuneties wer :en als volgt verdeeld
C. Beenhakker, voorz.Chr. Kole, vioe-
voorz.J. M. Kole, seer.A. Beenhakker,
panningm.B. van Oppen, biblioth. Aan
vankelijk dus met vijf leden was haar taak
niet gemakkelijk. Dooh langzamerhand
heeft zij een plaats weten te veroveren in
de gemeente. Dit dankt zij niet weinig
aan den steun van ds. Meloen, thans haar
eere voorz., zoodat zij thans de sympathie
van het aaeerendeel der burgers heeft, ge
tuige het ruim 60-ial begunstigers.
Zij telt thans 12 ieden. Het Destuur is
als volgtD. Weststrate, voorz., A. v. d.
Linde, seor.J. Labeur, penningm.W.
v. d. d. Linde, biblioth.; J. Eversdijk,
bestuurslid. De penningm. gewaagde vau
een goed voorziene kas, soodat onze indruk
was dat het de ver. in alle opzichten goed
gaat. Dat dit zoo blijve.
Ontsmetting bij diphtheritis.
Op een schriftelijke vraag van het Ka
merlid Vorstsrman van Oyen heeft de
minister van Binnenlandsche Zaken geant
woord, dat qjj de gevallen van diphthe
ritis in September en October 1909 in de
gemeente Aardenburg voorgekomen, de
ontsmetting heeft plaats gehad overeen
komstig de voorschriften van de ministe-
rieele beschikking van 16 Juli 1907. Uit
de ter zake ingewonnen ambtsberichten s
ook overigens niet gebleken, dat niet vol
doende ontsmet zou zijn.
wel wat verfijnd (want Merle genoot van al
les wat Lucy in haren dienst geleerd had en
onizag geen moeite om dat te onderhouden)
hadden zij volop zonder de zorgen van den
rijkdom te kennen, en een huishouden, zon
der meiden en zonder kunstmatige plichten
van gezelligheid, levert weinig gelegenheid
tos allerlei kleine vervelendheden.Merle was
af en toe boos op zijn leerjongens hjj .kon
geen slecht werk zien en evenals de meesten,
die uitstekend werk lever. n,wist hjj niet hoe
het gedaan werd. Dan hielp Lucy - keek
naar hem en naar de leerjongens,zag het ver
schil en zeide hem hoe hjj het leeren moest.
Alle verdriet verdween, als Lucy kwam. Zij
verstond de kunBt om hem te begrijpen.
Merle's eenig verdriet was dat zijne moe.
der nu buitengesloten was. Hij was nu ni«t
meer zoo bang voor haar enverlaügde er n. r
haar bij zich te hebben. Zij kwam hen be
zoeken toen hun eerste kind gedoopt werdj
«Als er nog eens gedoopt wordt, zal zij
wel blijven 1" zeiden Merle en Luoy tegec
eikender toen de derde vroolijke zomer
van hua huwelijksleven aanbrak. Lney
was niet bang voor haa schoonmoeder.
Maar toea kwam er een Augu itusoohtend,
toen het in het kleine huisje heel sti! was.
Da jongens, die kwamen werken, zochten
hun gereedschap bijeen eo gingen weg.
Er was niemand in huis behalve Luoj 's
moeder met een kleinen zuigelin in hsar
armen en boven lag Luoy met gesloten
oogen eu zat Merle naast haar te waken
terwijl zij langzaam stierf.
Wordt vervolgd.)
