helpers, heeft 8 hoogescholen en 900 volks
scholen. Nog merkt de spreker op dat
velen denken dat de zending der G. K
eerst dagteekent van 1896, wat onjuist is
daar toch reeds in 18541857 door de
Generale Synode der Afgesch. G. K. aan
eene commissie van 10 deputaten het werk
des zending is opgedragen. Aan het einde
zijner rede sprak Z.Eerw. den wensch uit
dat de tijd spoedig moge aanbreken dat
de kerken in Zeeland er toe komen een
eigen dienaar naar onze koloniën uit te
zenden. Daarna sloot de voorzitter de
vergadering en nadat vooraf was gezongen
het 3e vers uit 't Gebed des Hearen, ein
digde ds. Kerkhof met dankgebed.
Middelburg. Gisteren avond had in
het Schuttershof alhier, onder voorzitter
schap van den heer Bimmel eene open
bare vergadering plaats van de S. D. A.
P., waarin als spreker optrad Dr. Gorter
▼an Bussum, met het onderwerp„De
Revolutie''. Spreker begon met te zeg
gen dat het '22 Januari 1905 de herdenk-
dag is van de groote revolutie in Rusland
hij treedt hierover in beschouwingen, en
toont aan wat de groote oorzaak daarvan
was en is. In Frankrijk is de omwente
ling begonnen 1789, daar was reeds de
revolutie aan het wortelen en steeds is zij
doorgegaan, doch in Rusland is dat eenigs-
anders, daar treedt de arbeidersklasse
vooraan, ongeveer een jaar lang is men
in Rusland bezig en nog is zij niet ver
slagen, doch hoe de omwenteling zal zijn,
is nog niet uitgemaakt, wel is er een
kleine stilte waar te nemen, doch binnen
korten tyd zal zij weer ontbranden en
de Czaar zal veel van zijn macht ver
liezen, het volk van Rusland was niet
alleen gebonden aan den Czaar op staat
kundig maar ook op godsdienstig gebied,
zijn; wil is wet, zijne bevelen op beide
gebieden uitgesproken moeten worden
opgevolgd. Spreker meende de grond
oorzaken der Revolutie te moeten zoeken
in de hooge belastingen die daar worden
geheven, hij is er van overtuigd wanneer
dat zoo niet drukte, deze revolutie was
vermeden. In Rusland is de toestand vkn
de 900000 boerenarbeiders zeer slecht en
op hen is de belastingdruk het zwaarst.
Een kleine boer moet daar betalen voor
5 Hectaren grond f '200 belasting. In 29
gouvernementen heerscht in de laatste
jaren hongersnood alleen door het be
lastingstelsel. Het gemiddelde loon der
arbeiders is zeer gering een monteur bv.
geniet f '26 per maand en de andere ar
beiders hebben een zeer klein maandgeld.
Spr. toont met verschillende gegevens aan
hoe de arbeiders daar leven. Hij zegt dan
ook gerust dat de regeering zelf deze re
volutie in het leven heeft geroepen. In
1880 is de eerste beweging begonnen toen
is het zaad gezaaid dat nu is ontsproten.
Echter heeft de -regeering nooit geluisterd
naar het volk, zelfs niet toen er bommen
en dolken werden gebruikt. Nu is dat wel
niet de weg tot verbetering, maar het waren
zware roepstemmen. Doch het mocht niet
baten, er kwam geen verbetering. Nu is
er eene nieuwe beweging die blijkt de
ware te zijn (volgens spreker).
Spreker bespreekt in den breede de
verschillende organisaties die i"
bestaan en hoe zij wert- -< i.uoiand
en in het bizo»^, —..«u door stakingen
iiiiinermffêr de hongerstaking in de
gevangenis. In de Pauze die nu volgde
werd het lied van dr. Gorter door de
zangvereeuiging „de Volksstem" gezongen.
Thans schetste spreker de strenge maat
regelen die de politie destijds op het ver
gaderen had, vergaderen met meer dan 7
personen was verboden, zelfs mocht men
geen familiemaaltijd hebben of de politie
had het recht beslag op het gebouw te
leggen en de hoofdpersoon te verbannen,
dit slechte stelsel heeft ook medegewerkt
tot dezen toestand. Een geluk noemde
spreker den oorlog met Japan die een
eerste plaats heeft ingenomen in deze re
volutie. Toen telkens de telegrammen vaq
den ral van Rusland binnen kwamen,
toen begreep hel volk, dat ook zij sterk
stonden tegenover den Czaar, en begon
de revolutie haar vrijen loop. Toen in
1904 minister Plehwe werd vermoord be
gonnen de liberalen met een deputatie te
zenden tot den Czaar die eischte betere
toestauden en eene volksvertegenwoordi
ging, dooh de Czaar gaf geen gehoor, en
liet den tijd om een revolutie te voorko
men, voorbijgaan.
Thans heeft hij wel beloofd dat er eene
volksvertegenwoordiging komt, doch nog
is het einde niet, maar met deze belofte
heeft hij toch van een groot deel zijner
macht afstand gedaan.
Op het leger kon de Czaar niet rekeneD.
Wel koos dit niet tegen den Czaar partij,
maar streed ook niet tegen de arbeiders,
want ook de revolutie was onder hen
eenigermate uitgebroken, en dat vergrootte
de kracht der arbeiders. Spreker is van
oordeel dat het resultaat van dezen strijd
zal zijn dat er zal komen een gewoon par
lementaire regeering, zooals in alle be
schaafde landen het geval is.
Nadat nu nog de „Volksstem" een lied
had gezongen en er zich niemand voor
debat aanmeldde, sloot de voorzitter deze
vergadering, met dank aan den spreker en
de zangvereeniging. Ten laatste kwam de
Lange nog een enkel woord spreken over
de algemeeue werkstaking. Hij vindt dit
een machtig wapen, wat door dr. Gorter
niet is behandeld. Hij wordt door dr. Gorter
uitvoerig beantwoord.
Borssele. Gisterenavond werd door
het muziekgezelschap Oefening baart
Jiunat" een serenade gebracht aan den
alhier overgekomen burgemeester Richel,
met welkomstwoord van den heer direc
teur. De burgemeester sprak een woord
van dank daarna volgde gezellige bijeen
komst.
Bij de jongste veranderingen in het
personeel der Rijksveldwacht zijn ver
plaatst: J. Pijpelink, brig.-tit., van Veere
naar Tholen, en P. Kik van Brouwers
haven naar Veere. Aangesteld tot rijks
veldwachter ter standplaats Brouwers
haven C. P. Heerebout, varensgezel aldaar.
Kruiningen. Blijkens de Goesche Crt.
van gister zijn candidaten voor den ge
meenteraad (vac.i-Bouwens) de heeren M.
C. Bouwens, J. H.O. Dominicus,M. KoleJz.
(Dit bericht ontvingen wij heden Dinsdag
4 uur van onzen berichtgeverRed.)
Bij kon. besluit is benoemd tot
burgemeester der gemeente Schiedam, dr.
M. A. Brants, burgemeester der gemeente
Zelhem, onder toekenning van gelijktijdig
eervol ontslag uit laatstgemelde betrek
king. (De heer Brants is lid der Tweede
Kamer, zitting hebbend voor Ede. Deze
benoeming behoort niet tot die, de aan
neming waarvan tot een nieuwe Kamer
verkiezing aanleiding geven zou).
De sociaal-democraten zijn o, zoo
voor de vrijheid, vooral die van het woord,
wanneer die henzelven geldt; zoo zelfs
dat zij die aan een ander niet gunnen.
Zoo verhaalt de Nieuwe Courant van een
gisteienavond door hen in de war gestuurde
meeting te Amsterdam, die in het Paleis
voor Volksvlijt was samengeroepen door
den Duitschen „tentzendeling" Henrich.
De oproeping tot de vergadering was spe
ciaal gericht aan godloochenaars, ongeloo-
vigen en twijfelaars. De tentzendeling gaf
overzicht van de tentzending in Duitschland
en hoe men daar met drie groote tenten
rondreist, onder elk waarvan 2 a 3000
personen kunnen plaats vinden om het
Evangelie te hooren verkondigen. Hij be
handelde rervolgens welke hindernissen
er zijn voor den mensch in den tegen-
woordigen tijd om te gelooven en gaf
achtereenvolgens antwoord op de bezwaren,
daartegen van ongeloovige zijde geopperd.
Toen de vertolker hierop mededeelde
dat er gezongen zou worden, ontstond er
geroep en geschreeuw om debat. De tent
zendeling zeide dat dit geen gewoonte van
hem was. In kleinen kring was hij daartoe
gaarne bereid. Daartegen werd geprotes
teerd, waarop eensklaps de socialisten-
marsch door de zaal klonk. Het grootste
deel ging nu heen, terwijl een paar hon
derd socialisten bleven doorzingen. Toen
daarop een rechercheur en een vijftal
agenten in de zaal verschenen, kwam ook
aan het gezang een einde en werd de
zaal ontruimd. Zoo zijn hunne manieren
De vorige week overleed te Tiel
iu de volksbuurt het Bleekveld een man,
wiens lijk in de eenige bedstede der woning
bleef liggen. Toen de kinderen voor de
begrafenis hun vader nog eens wilden zien,
bleek het, dat de ratten een groot
van aangezicht en hals-1" jo1,
knaagd. -«n» ™dden wegge-
Uit
eh*. v»F /\rnhetn meldt menMej. D.,
■„wJren S., onlangs in hechtenis genomen
verdacht van poging tot vergiftiging van
haar echtgenoot, bevindt zich nog steeds
in voorarrest. Haar echtgenoot tracht haar
echter het leven in de gevangenis zoo
aangenaam mogelijk te maken. Op zijn
kosten wordt haar bijv. extra voedsel ver
schaft, terwijl hij ook een aparte cel voor
haar heeft bekostigd. Omtrent deze zaak,
die zeer veel opzien verwekt, vernemen
wij nog het volgendeDe heer D., die
ingenieur is, is van goede familie. Hij is
sedert saren ziekelijk, lijdende aan rheu-
matiek, waarbij in den laatsten tijd vol
slagen blindheid is gekomen. De verdachte
is indertijd als huishoudster bij hem in
dienst gekomen, doch spoedig is hij met
haar getrouwd. In het begin was de ver
houding goed, doch in de laatste jaren
liet zij zijn verpleging nagenoeg geheel
aan de dienstbode over. De verdachte
blijft nog steeds ontkennen het opzet ge
had te hebben haar man te dooden. Tel.
De minister van Oorlog wenscht
voortaan door de commandeerende en
hoogere officieren te worden in kennis
gesteld met leemten, die de richtige uit
voering van de reglementen in den weg
staan. Het ter zijner kennis brengen dier
leemten in de dagbladen door mindere
militairen, hoopt de minister daardoor te
vermijden.
Eeil gedenkteeken voor Vondel.
Joost van den Vondel stierf 5 Februari
1679 in een huis op den Singel te Am
sterdam. Dit perceel is verdwenen bij
den bouw van de Raadhuisstraat. Op de
plek waar de zijmuur van dit huis stond,
verheft zich thans de voorgevel van het
telefoongebouw. Op den hoek daarvan
aan het Singel zal op Maandag 5 Februari
een eenvoudige gedenksteen worden ge
plaatst, ontworpen door den beeldhouwer
Zijb
Naar men verneemt is door het
openbaar ministerie bij de Haagsche recht
bank geen cassatie aangeteekend van het
vonnis van dat college van Donderdag j.l.,
waarbij in hooger beroep de directeur van
Lotisico is ontslagen van rechtsvervolging
ter zake van de ten laste gelegde over
treding van de Loterijwet 1905.
- Naar men aan Het Centrum mede
deelt, vertoeft dr. A. Kuyper thans in
Cairo (Egypte), en is hij in Jeruzalem
begeleid geworden door dr. J. Benzinger,
waarn. vice-consul van Nederland te Jeru
zalem,
Gedenkteeken mr. I. da Costa. Uit
Amsterdam meldt men aan de IV. R. C.:
Hedenmiddag is in de Nieuwe Kerk een
gedenkteeken onthuld voor mr. Isaac da
Costa, vervaardigd volgens teekening van
den architect der Ned. Herv. Gemeente
alhier, den heer Posthumus Meyes. Het
wordt gevormd door een plaat van bruin
rood marmer, bevestigd tusschen twee
kolommen, die urnen dragen. Op de plaat
leest men
Mr. Isaiic da Costa,
geboren 1+ Januari 1798
Overleden 28 April 1860.
En daaronder
O NederlandGij zult eens weer
Het Israël van 't Westen worden!
God zal uw Kerk met licht omgorden,
Uw Koningen met David's eer
Geestelijke Wapenkreet.
2e stuk 1825.
Door de Vereeniging ter Verbreiding der
[Waarheid 1906.
Het gedenkteeken is geplaatst tegen den
pilaar, staande ter linkerzijde van het
bekende koperen koorhek, op weinige
schreden van het graf. Ter andere zijde
wordt het hek geflankeerd door het gedenk
teeken van Vondel.
De plechtigheid werd voorafgegaan dooi
de variaties op Da Costa's lied„Zij zullen
het niet hebbenwelke de organist, de
heer W. Rijp, speelde.
Van de aanwezigen noemen wij in de
allereerste plaats mevrouw de weduwe A.
Ramann-da Costa, dochter van den dichter,
en twee zijner kleinzoons, mr. I. en A. J.
da Costa.
Van de familie Pierson, die altijd zeer
aan de da Costa's verknocht was, waren
tegenwoordig mr. N. G. Pierson (de oud
minister) en ds. H. Pierson, van Zetten, die
straks het spreekgestoelte zou bes tij geit.
Ook jhr. mr. A. F. de Savornin Lohman
behoorde onder de aanwezigen, terwijl dr.
J. Th. de Visser, die mede het woord zou
voeren, door ongesteldheid verhinderd was
te komen.
Na het zingen van Gezang 160 2 en een
openingswoord van den heer Muller, voor
zitter der Ver. t. Verbr. der Waarheid, trad
ds. Pierson op. Hij wees op den tegenzin
waarmede velen eenmaal het optreden van
da Costa beantwoordden. Na zijn dood
echter werd hij hoogelijk gewaardeerd, en
zoo zal het ook nu gaan. Voor het letter
kundig Nederland van onze dagen is da
Costa echter dood, maar ook daarvoor zal
hij herlevenLeelijke dingen zijn laatst
nog van hem gezegd, klinkend als het
zwaar gekreun van een leelijk orgel. In
vele kringen is de belangstelling voor
dezen grooten man tot het vriespunt ge
daald. Maar men bekommere zich daar niet
te zeer over. Da Costa zal zijn invloed in de
harten herwinnen, omdat er eene levens
kracht van hem uitgaat die tot groote
Vervolgens had de overdracht plaats
aan den Kerkeraad en de commissie voor
deverzorging van gebouwen en monu
menten.
Ook ds. Hartgerink voerde nog eenige
oogenblikken het woord.
Verschillende telegrammen van hulde
en sympathie werden voorgelezen.
Ten laatste sprak mevr. de wed. Ra-
mannda Costa, ook namens de familie
een woord van dank, en ging in gedach
ten in het verleden terug als eenig over
gebleven kind getuigenis afleggend van
hare liefde en vereering voor den vader.
Hare zuster, mevr. Rebecca Ramann—da
Costa, die ouder was, en steeds met vader
op reis ging, overleed het vorig jaar. Thans
bestaat de familie dus uit de eenig over
gebleven dochter, haar zwager, den heer
Willem Ramann, en drie kleinzoons. Een
dezer was vandaag verhinderd.
Vervolgens bracht de spreekster in her
innering hoe hier in de Nieuwe Kerk voor
46 jaren da Costa's stoffelijk overschot
ter aarde werd besteld. Toen is er ge
tuigd 'en met recht, dat hier een innige,
vurige christen ter ruste is geleid, die
geleden en gestreden heeft.
Treilende kleine voorvallen bracht
spreekster dan bij van het geloof haars
vaders, dat vooral uitkwam gedurende
zijn lang lijden, van 15 November tot 28
April. Na elke benauwdheid was hij weer
even moedig, en ieder die hem bezocht
ging getroost heen.
Dezen dag noemde spreekster de hoogste
en aandoenlijkste van haar leven. Zij
en hare familie zijn innig dankbaar voor
hetgeen heden is geschied.
De plechtigheid werd besloten met het
zingen van psalm 72 11.
Twee knapen eener Christelijke school
voor M. U. L. O. te Alfen a. d. Rijn
kregen twist waarbij de een den ander
met een mesje in den rug stak, zoodat het
een bloedend spoor in het hemd van den
knaap achterliet. De politie is met het
feit in kennis gesteld. {Tel.)
Het Diaconie-vrouwtje.
Men schrijft aan de N. B. C.
Zij was 86 jaar en woonde in een huisje
van de Diaconie, nu is ze dood. Sukke
lende, riep ze vóór een jaar of 5 de hulp
in van een dokter niet den diaconiedokter,
een ander wilde ze hebben. Toen ze des
tijds wat opgeknapt was, vroeg ze om haar
rekening het antwoord -. „moedertje,
e hebt nu wat extra noodigbesteed liet
geld dat je mij zou willen geven, voor
vleesch en eieren", liep een glimlach op
het gerimpelde gelaat. Telkens had ze
den dokter noodig, was na een tijdje weer
wat beter, kwam ook weer op straat,
totdat ze vóór een week of acht zich zieker
voelde dan ooit. Ze ontbood haar dokter
en nauwelijks was zij op haar kamertje,
1" l' „1 J ^4
dingen in staat is. Spr. haalde hierbij de -ze' grabbelde met haat* ositrleeschde
getuigenis aan van ziin brogjJgjTJJ^^ej.. vingers in een ouden zwarten zak en biacht
kundiggjV^rd Pierson, 'en ci'teerde wat «=n zilveren knipbeursje te voorschijn,
deze iu ziin Intimis verhaalt over zijne aan- opende dit en den dokter een gouden
raking met da Costa, over diens vurig tientje in de handen stoppende, zeide ze
karakter en sterk geloof. Ook las hij een
paar zinsneden voor van hetgeen een ander
familielid, een vertegenwoordiger van een
jonger geslacht, mr. A. de Graaf, schreef
over de herdenking van den 100-jarigen
geboortedag van da Costa in den Haag.
Men had aanvankelijk gedacht dat een
klein zaaltje wel alle belangstellenden zou
kunnen bevatten, maar toen het uur der
bijeenkomst was aangebroken, bleek het
dat de Groote Kerk aldaar nauwelijks in
staat was om allen een plaats te verschaffen.
Op dienzelfden dag was 't ook het ge
boortefeest van Thorbecke, die zijn stand
beeld heeft te Amsterdam, maar dat feest
ging onopgemerkt voorbij.
Intusschen, onze hedendaagsche letter
kundigen mogen da Costa niet. Zij. beschul
digen hem van rethoriek. Maar ook in dit
opzicht overdenke men wat mr. de Graaf
schreef. Men beschouwe da Costa in ver
band met zijn afkomst. In hem huwden
zich de Portugeesche Jood en de Neder
lander twee tijden waren in hem ver-
eenigd hij kon slechts vurig liefhebben
of haten. Waardeering kende hij niet.
Waardeeren zeide hij eens, kan ik
mijn vijand, en spr. verklaarde het met die
opvatting volkomen eens te zijn.
De Costa leed aan rethoriek zegt men
en Busken Huet schreef eens terecht dat
de dichter slechts één snaar bespeelt. Maar
da Costa bespeelde die op allerlei wijzen,
zóó als niemand zou kunnen omdat hij
profeet-dichter, en dichter-profeet was.
Het ideaal van letterkunde dat hem voor
oogen stond, was die van het Oude Tes
tament. Jesaja was even rethorisch, als
da Costa thans in de oogen van velen.
Bij da Costa waren vorin en inhoud
van een gedicht zóódanig saamgesmolten,
dat men zich niet kan voorstellen, dat hij
eraan zoo gaan retoucheeren. Het was
prachtig of niet, maar altijd was er een
bloed en een kracht in, als bij geen ander,
en een elk die als hij eene wedergeboorte
doormaakte, moet zijne gedichten bewon
deren en liefhebben.
Eenig noemde spr. ten slotte da Costa
als Israëliet om de vastheid van zijn chris
telijk geloof. De Israëlieten zijn groot op
elk gebied, als: musici, staatslieden, phi
losopher!, maar ze werden helaas meestal
ongeloovig als ze groot werden. Da Costa
nu vormt eene heerlijke en gelukkige
uitzondering op dien regel I
Ds. Pierson verzocht daarop aan mevr.
de wed. Ramannda Costa het gedenk-
teekcB te willen onthullen, aan welke
uitnoodiging de grijze maar krasse oude
dame welwillend voldeed,
zacht,,Je hebt me destijds gezegd dat
geld te besteden voor extra-vleesch en
eieren, ik heb het niet noodig gehad, maar
eerlijk voor jou bewaard nou ga ik gauw
sterven en ik wil niet dat het in verkeerde
handen komt, als ik straks bij onzen lieven
Heer ben".
Men schrijft aan de Maasbode: Zooals
velen zich nog zullen herinneren werd
voor ongeveer zeven jaar de rentenier
Ripping, te Berkel, vermoord. Thans
zou bij een familie aldaar van een bloed
verwant uit Amerika een brief zijn ont
vangen waarin de schrijver o. a. meedeelde
dat hij in Amerika in kennis gekomen is
met een persoon, die het gouden horloge
van den vermoorden Ripping droeg. De
naam van den vermoorde stond er voluit
in gegraveerd. Daar de schrijver den
bewusten persoon niet bij name kende,
zou hij ook zijn portret gestuurd hebben,
waaruit zou gebleken zijn, dat deze persoon
te Berkel en ook met de levensomstandig
heden van wijlen Ripping zeer goed be
kend was.
Gisteren is te Gotha in het proces
ïot echtscheiding tusschen den prins en de
prinses van Saksen Coburg is heden uit
spraak gedaan. Het huwelijk is ontbonden
verklaard, de kosten van het geding komen
ten laste van prinses Louise. Door geen
van beide partijen was aangedrongen op
bet bewijs inzake de schuld-quaestie. Door
gevolmachtigden van partijen werd afge
zien van eenig verzet tegen de uitspraak.
De Servische konings-moordenaars
hadden een samenzwering op touw gezet
om hun voornaamste tegenstanders uit den
weg te ruimen het complot is door de
politie ontdekt en verijdeld.
Eergisteren kwam te Petersburg een
goederenwagen aan vol lijken. De over
heid te Moskou had den wagen wegge
zonden met de bedoeling dat deze lijken
van slachtoffers van het oproer op 't veld
buiten Moskou begraven zouden worden,
maar door een vergissing is de wagen
doorgezonden tot Petersburg waar het ont
stelde en ontstemde publiek, gelijk te be
grijpen is, dadelijk tot oproer oversloeg,
waaraan de kozakken een einde maakten.
Naar aanleiding van den op Zondag
den 8sten dezer gepleegden doodslag op
E. Teijsen, op de Nederlandsche en Bel
gische grens, meldt men, dat de bewuste
Teijsen Zaterdagavond aan de gevolgen
is overleden, een weduwe met nog vier
kleine kinderen nalatende.
President Roosevelt en de pers.
Toen, enkele jaren geleden, prins Hein-
rich van Pruisen zijn merkwaardige tour-
née door de Vereenigde Staten maakte,
vertelde hij aan een te zijner eere gehouden
diner, dat do Keizer hem had opgedragen,
vooral aanraking te zoeken met de Ameri-
kaansche journalisten omdat dezen in
positie eenigszins waren te vergelijken met
„commanpeerende generaals" in Duitsch
land. Maar deze Amerikaansche „comman
deerende generaals" worden den laatsten
tijd door sommige autoriteiten in het eigen
land volstrekt niet met égards behandeld.
Vooral te Washingtonen speciaal dooi
den President zelf wordt de pers nogal
eens hard aangepaki. Een dag of wat
geleden vond nabij het Witte Huis een
pijnlijke scène plaats. Een dame, wier man
uit zijn regeeringsbetrekking was ontsla
gen, had zich aan de ambtswoning van
den President aangemeld en drong op een
particulier onderhoud met het hoofd van
den Staat aan. Deze zeide, haar niet te
kunnen ontvangende dame bleef echter
aandringen, maar werd ten slotte met
geweld verwijderd en naar een politie
bureau gebracht. Deze overbrenging moet
zeer hardhandig in haar werk zyn gegaan
de opgewonden dame werd door blanke en
neger-politieagenten meegesleurd enz. Na
tuurlijk werd dit feit door de pers te
Washington besproken, ook door eenige
journalisten, die diest doen op het Witte
Huis (als journalist, wel te verstaan). Niet
tevreden over enkele dier persbeschouwin
gen, liet Roosevelt een der persmannen
ontbieden an gaf hem een woedend standje.
Dit werd door de collega's kwalijk ge
nomen en de heele Washingtonsche pers
is tegen den President in verzet gekomen.
Voor deze laatste is dit lang geen onver
schillige zaak. Bij het toenemend verzet
dat zich in het Congres openbaart tegen
Roosevelt's verschillende hervormings
plannen heeft de President meer dan ooit
den steun en welwillendheid der pere van
noode en dit weet hij zeer wei. Het
heeft den laatsten tijd in het Witte Huis
dan ook gestormd. De President geeft zijn
secretaris Loeb de schuld van den vijan-
digen toon der pers, en deze het Kabinet.
Want in den laatsten tijd is het meer
malen voorgekomen, dat aan de pers moei
lijkheden zijn in den weg gelegd door de
ministers. De leden van het kabinet echter
beweren dat de President zelf de schuldige is
Zondag reeds zijn de Marokkaansche
gedelegeerden te Algeciras aangekomen,
aan boord van den Spaanschen kruiser
,,Rio de la Plata", die hen van Tanger
had afgehaald. Toen zij aan land gingen
vuurde de „liio de la Plata''saluutschoten
af. Bij de landingbrug werden zij door
den gouverneur der provincie en den alcade
(burgemeester) van Algeciras verwelkomd.
Hollende paarden. Een Fransche tijd
schrift deelt mede dat, toen op zekeren
dag te MQpfreuü een paard voor een licht
wagentje pijlsnel voortvloog, zekere Leo
pold Horsin, op 50 meters van het dier
verwijderd dat op hem aankwam, zijn
blauwen kiel uitdeed, dezen in elkander
draaide en zoo snel hij kon er mede ging
draaien in kringen het paard steigerde,
maar bleef op twee meters voor hem
staan. Er kwam hulp opdagen, het paard
werd gegrepen en Horsin wierp zijn kiel
over den'kop.
Ik ben een boerenzoon, zeide Horsin,
aan de over zijn meesterstuk verwonderde
toeschouwersreeds meer dan 50 keeren
heb ik van hetzelfde middel gebruik ge
maakt en slaagde er altijd in.
Men behoeft slechts een kiel, een vlag,
om het even van welke kleur, in kringen
rond te draaien, om de paarden tot staan
te brengen, waarbij zij zelfs niet op zij
springen. Zij blijven bewegingloos staan,
omdat draaiende voorwerpen hun schrik
aanbrengen en zij daardoor tot bezinning
schijnen te komen.
Het gerucht loopt, dat groothertog
Wilhelm Ernst van Saksen-Weimar, als
hij van zijn reis uit Indië terug is, zich
zal verloven met prinses Hermine van
Reuss, een jongere zuster van zijn over
leden gemalin. Prinses Hermine is kort
geleden negentien jaar geworden. Het
gerucht heeft vroeger ook al geloopen.
Uit Buenos-Ayres, de hoofdstad der
Zuid-Amerikaansche republiek Argentinië,
wordt gemeld De douane-wacht w 1de
drie matrozen van het Italiaansche stoom
schip „Margherita" wegens rustverstoring
arresteeren. Zij wisten echter aan boord
van hun schip te ontkomen en de geheele
bemanning sloeg nu aan 't muiten tegen
den kapitein, omdat die beval de drie
matrozen uit te leveren aan de Argentijn-
sche autoriteiten. De kapitein kon slechts
met behulp der mariniers van den Argen-
tijnschen kruiser „Fieramosca" de orde
aan boord van zijn schip herstellen.
Ook het Russische Nieuwjaarsfeest,
13 Januari, is te St. Petersburg althans,
vrij rustig voorbij gegaan, ofschoon daar
altijd nog1 eenige fabrieken zijn, die hun
deuren voor het werkvolk nog niet hebben
geopend. De correspondent van de Matin
maakt echter melding van een bloedig
drama, dat plaats had in den nacht van
Zaterdag op Zondag in het restaurant,
de Beer. Onder de daar volgens hst ge
bruik ter eere van het Nieuwjaarsfeest
soupeerende gasten behoorde ook de stu
dent Davydof. Om middernacht werd het
Russische volkslied door de muziek aan
geheven, voor hetwelk het publiek pleegt
op te staan.
Davydof deed dat ook, maar lennde
daarbij in achtelooze houding met zijn
knie 'op een stoel. Een gewezen Ba™e*
officier, een zekere Okoonef, ergerde zich
