Bijvoegsel van „DE ZEEUW" van Dinsdag 1 Januari 1901. No. 43. Op Os tas Tan twee Eeuwen. Ingezonden Stukken. Gemengde Berichten. Deze jaarwisseling is er een, zooals wij allen slechts éénmaal beleven. De 19de eeuw zinkt weg, de 20ste eeuw verschijnt. Welk een eeuw, die voorbijgegaan is De eeuw der omwentelingende eeuw van Napoleon, van Metternich, van Bismarck de eeuw der groote ontdekkingen de eeuw van 't Ongeloof maar ook de eeuw van 't Kéveil en de eeuw der ZendingWilt Ge nog meer namen, mijn Lezer? Ze liggen voor 't grijpen. Zullen wij een beeld teekenen van de verscheidende? Hoe zouden wij 't durven wagen, zeker als we van onze onmacht zijn Enkele trekkeD slechts. Gelijk reeds eeuwen te voren, sloeg nog 1800, en toen veel, zeer veel krachtiger dan ooit te voren de polsslag van Europa, aan de oevers der Seine. Nog vertoonde Frank rijk de striemen der felle geeselroede, die zij zichzelve had bereid. De godin der Vrij heid was in naam van die der Rede met een duizendvoudige hekatombe gehuldigd. Zij had zich vol walging afgewend en haar ontzinde aanbidders overgelaten aan haar bittersten vijand. Deze, de eerste consul, baande zich door overwinning na overwin ning den weg tot den keizersstoel, tot de wereldheerschappij, naar hij waande. Wel dra als een god aangebeden, vergat hij zichzelf; na Europa 't ijzeren juk opge legd te hebben, waaronder 't beseffen moest, maar niet besefte, dat 't heerlijker is 't eigen juk te dragen met God, dm een vreemd, terwijl men eigen meester wil zijn, daalde hij nog sneller dan hij straks geste gen was, van zijn verheven troon, en op de rots van Sint-Helena moest de man des gewelds erkennen, dat geen rijk bestendig is, dan dat der Liefde. De volken en hun vorstenhuizen hadden ontzettend geleden in de stormen der om wenteling en onder de ijzeren vuist van den Corsicaan veel geleden, maar weinig geleerd. Velen zetten na 1813 en 1815 hun geschiedenis voort, als ware 1789 tot 1813 slechts een bange droom geweest. Anderen genoten de vruchten der omwen teling zonder de giftige van de voedende en genezende te schiften. Er was geen profeet in die dagen, die de volken wees op de stemmen Gods, die tot hen gekomen waren, en stond er een enkele op, hij gold den volken (als weleer Jehu's vrienden) een onzinnige getuige Bilderdijk. Dat de Heere niet afliet van spreken, was genade. De stemmen klonken op al lerlei wijzen. Nieuwe omwentelingen ver kondigden, dat de slavernij der volken on der gevoellooze meesters, niet de wil des Allerhoogsten is. Maar meer dan eens ook kwamen als in Davids dagen vreese lijke ziekten, die de volken van hun op- roerzucht hadden moeten genezen. En ja: er waren er, die hoorden. Waar 't on- en bijgeloof zich steeds driester ver hieven, verwekte God ook mannen, die in Zijn kracht den strijd tegen den Eeuwgeest aangebonden hebben. Zij zeiven hebben slechts ten deele hun zegepraal beleefd. Wij, hunne kinderen, mogen daarin juichen mits niet de in veronderstelling, dat de strijd geheel uit is. Telkens toont de vijand zich weer in andere gedaante. O laat ons pal staan en vooral, laat ons in 's Heeren kracht, steeds meer één wordenEn sedert daar een ontwaking gekomen is, is de Heere genadig geweest, 't Gevaar eener tweede Napoleontische dwingelandij is bij Sédan afgewend, 't Zwaartepunt der Europeesche staatkunde is van 't Roomsche naar 't Pro- testantsche deel verlegd. Och, mochten de Protestantsche hoven, beter dan tot heden hun roeping vestaan, en, in plaats van sa men te spannen in 't vertreden der zwakke ren, hun eere daarin zoeken, recht en vrede te handhaven. Grooten invloed op de wereldgeschiede nis oefenden in deze eeuw ook de buiten- Europeesehe Mogendheden en bezittingen. De roemrijke Vereenigde Staten, nauwlijks vrij bij 't begin der 19de, treden als groote Mogendheid de 20ste eeuw in. Gansch Spaansch en Portugeesch Amerika is vrij geworden. Afrika is maar voor een klein deel meer 't donkere werelddeel gebleven, als men donker ten minste als onbekend wil opvatten en t Zuiden van dat wereld deel vermag gansch de beschaafde wereld in geestdrift te zetten voor een vreeselij- ken heldenstrijd. Turkije, dat in Europa deerlijk geplunderd is, heeft ook in Afrika zijn beste veeren gelaten. In Azië heeft de Rus in 't Noorden, de Brit in 't Zui den een machtig rijk gevest. Japan is in de rij der beschaafde staten getreden. China heeft zijn havens moeten openen voor 't verkeer en lijdt onder de hebzucht der Europeesche staatkunde. «Onze Oost" is de onze gebleven, hoe weinig dit in 't be gin der 19de eeuw te voorspellen viel en is meer dan ooit de onze geworden, daar de belangstelling onzes volks voor zijn heer lijk Insulinde van jaar tot jaar toegenomen is. Ook Australië telt eenigszins mee in de wereldgeschiedenis dezer dagen, al moet 't een bloeitijd nog in de toekomst zoeken. Ons Vaderland o, wie had 't durven denken in 1800, dat de 19de eeuw 't nog zooveel heils zou brengen Gebogen onder 't Fransche juk, geplaagd en gehoond, stond daar de eens zoo fiere Nederlandsche Maagd, zieh zelfs haar schoonen naam schamende Bataafsche zou zij heeten, en dat was recht qf hadden niet de Bataven zelf den kluis ter helpen smeden, door Rome den vrijen Germaan aangelegd Had niet de Bataaf met Varus tegen Hermann gestreden Ba taven van Civilis waren onze voorzaten van 1800 niet. Maar 13 kwam't volksge voel ontwaakte. Hogendorp en de zijnen zagen hun moed met de vrijheid huns volks gekroond. »Maar, ach de ondankbre vraagt niets meer", klaagde Da Costa. Ons volk, in zelf genoegzame rust, bevond zich zoo wel en zoo goed onder den gemoedelijken auto- kraat Willem I, die, zooals dezelfde dichter profeteerde, niet op den troon zou sterven, 't Beginsel dier dagen moest onttroond wo! den, en 't is onttroond. Op 't gebied der wetgeving, der wetentchap, der kerk, der kunst, ontstond nieuw leven. Strijd, strijd en nog eens strijd, zwaar en bang, maar toch beter, dan die rustige rust, die roesten en verroesten deed. O, wie zou 't niet bejammeren, dat in dien strijd telkens aan 't licht moest komen, hoe sterk ook in ons vaderland de macht is, die zich verheft tegen den Heere en tegen zijn Gezalfde maar wie zou ook zoo ondankbaar zijn, te ontkennen, dat de getrouwen meerder geworden zijn, dat zij beter weten, wat zij willen, dat zij meer invloed kunnen uitoefenen dan weleer Wie dankt God niet voor wat Hij ons volk in de mannen van 't Reveil geschonken heeft, om nu niet te spreken van hen, die nog onder ons werken, ons voorgaan in den strijd, waartoe de Koning ons roept? Herleefd is onder ons volk ook in 't bijzonder de zin voor zijn kostelijke ge schiedenis. Bilderdijk en Groen en Fruin en zooveel anderen hebben 't geleerd, deze te waardeeren zelfs buitenlanders als Motley en Wenzelbürger hebben daartoe krachtig medegewerkt. Daardoor is ook de liefdevoor ons Vorsten huis in nog sterker mate bevorderd, dan de omwentelingstheorieën haar hebben kun nen tegenwerken. Dat Vorstenhuisbij 't begin der eeuw balling 's lands heeft een tijd van bloei gekend, doch is daarna snel, ach, zoo snel, achteruitgegaan de eene telg na de andere is ons ontvallen, tot bij 't begin der 20ste eeuw een even bemin nelijke als beminde Vorstin de eenige over geblevene der Oranjes geworden is. Moge de nieuwe eeufr een nieuwe zijlinie Oranje- Nassau-Mecklenburg-Sckwerin onder de gunst Gods heerlijk zien opbloeien! De 19de eeuw is in 't bijzonder ook de eeuw der ontdekkingen en uitvindingen. Stoom en electriciteit zijn machten gewor den, sterker dan eenig monarch ter wereld, 't Vastland der oude en der nieuwe Wereld is voor een groot deel door 't ijzeren net der spoorbanen overspreid. De stoomfluit wekt den Hindoe uit zijn gemijmer, den Chinees uit zijn zelfgenoegzaamheid; zij klinkt van de passen der Cordilléras tot aan de kusten der Gele Zee. Stoombooten verbinden alle havens der wereld. De tele graaf brengt in minder dan geen tijd be richten over van Oost naar West, van Zuid naar Noord. En noem verder een tak van Nijverheid, die niet door den invloed van stoom en electriciteit een nieuw tijdperk ingetreden is. Ook 't huiselijk leven is als omgekeerd: wij kinderen van de laatste helft der 19de kunnen ons nauwelijks voor stellen, hoe onze grootvaders, onze vaders zelfs nog, zich moesten behelpen zonder petroleum en gas, zonder lucifers, hoe zij schreven met veerenpennen, hun beeltenis lieten maken door 't nateekenen hunner schaduw, voor hun brieven evenveel Stui vers betaalden als wij centen enz. Machines van allerlei aard hebben ook op 't gebied van den Landbouw zich baan gebroken gelijk in onze huiskamer 't snorren der naaimachine dat van 't spinnewiel vervangen heeft. Helaas, dat ook, »de kunst der menschenslachterij" vervolkomend is! dat naast vreeselijke schietwerktuigen nog schrikkelijker ontploffingsmiddelen 't bloe- digst handwerk hebben volmaaktMaar ook hier is een lichtzijde tegenover den schaduwkant: veel is ook bedacht om 't lijden te verzachten, weg te nemen zoo mo gelijk. Ook de genees- en heelkunde heeft heerlijke vorderingen gemaakt en ontving nog pas in de Röntgenstralen een kostelijk hulpmiddel, waaraan bereids velen veel te danken hebben. Niet slechts om 't lijden der menschheid te verzachten, heeft men zich beijverd, ook 't lijdend dier is niet vergeten. De humaniteit is toegenomen, soms zelfs in sentimentaliteit ontaard. Ook de wetenschap, niet alleen die welke zich onmiddellijk op de practijk richt, maakte reuzenstappen voorwaarts, in de eerste plaats, die welke op waarneming be rusten. De kennis der dieren- en planten wereld nam toe met de ontdekking van ieder deel der aardoppervlakte, en won evenveel in grondigheid als in omvang. Men moge over de hypothesen van Darwin en zijn school denken zoo men wil, zeker is 't, dat zij tot onderzoekingen geprikkeld hebben, welker uitkomsten ook den Christen tot bewondering stemmen, daar zij de wijs heid des Scheppers klaarder aan 't licht doen treden, dan ooit te voren. De be oefening der aardrijkskunde werd door Humboldt en Ritter tot een studie her vormd, die niet slechts 't hoofd met dorre namen vult, maar die ook 't gemoed toe spreekt bij de schildering der natuur, bij de aanwijzing van een regelmaat in de ver schijnselen, die ook hier van de Vaderhand des Almachtigen konde doet. Ook de ge schiedenis werd anders en beter beoefend dan weleer, 't Elkander napraten hield op en maakte voor bronnenstudie plaats. Aan 't angstvallig geheimhouden van oude oor- Mecklenburg geen schrijffout; de aflei ding eischt deze spelling, al deed ook de in vloed der b de n veelal als m uitspreken. konden kwam een einde. En niet alleen oude perkamenten leverden stof. Men ondervroeg ook den Pompeji en Troja werden blootgelegd, maar ook Egypies Nekropolen, ook de paleizen der Sargo- nieden, der Nebukadrezars, der Achaeme- niaden. Zelfs een Kedorlaomer werd voor ons een grijpbare gestalte. Door deze vond sten werd ook de kennis der Schrift onge meen bevorderd, en wie weet, welke schatten de ruïnenheuvels van Palestina nog be sluiten, welke nog grootendeels ongerept zijn. 't Onderzoek der H. Schrift is in de vervlogen eeuw van verschillende zijden en met verschillende bedoelingen ter hand genomen. Men moge 't betreuren, dat een woeste kritiek ook 't heiligste niet ontzien heeft, erkend moet 't worden, dat de reactie tegen haar streven, tot Bijbelstudie ook van geloovige zijde geleid heeft, welker vruchten wij dankbaar genieten. De 19de eeuw is, helaas, ook de eeuw des ongeloofs en schijnt zulks misschien nog meer dan zij 't is. Wellicht was in vroeger eeuwen 't ongeloof, of liever't aantal ongeloovigen betrekkelijk niet zooveel grooter en machtiger dan thans, maar 't moest zieh schuil houden, 't Vrije woord, de vrije pen waren nog niet. Thans kan ook de meest beslist ongeloovige gerust zieh uiten en wie 't met hem eens is, ge rust zulks verklaren. Niet alleen dreigt geen pijnbank of hout mijt meer, maar ook de openbare meening bant niet langer den ongeloovige uit de fatsoenlijke kringen, gelijk weleer. We mogen ons hierover bedroeven, doch moeten ook erkennen, dat een zich verbergend ongeloof, veinzend en huichelend schier nog meer weerzin wekt, dan een brutaal zich in al zijn naaktheid vertoonend. Zeker, in zijn openlijken strijd voor zijn heil loos beginsel heeft 't ongeloof overwinningen behaald maar heeft 't dit minder in de eeuwen, dat 't de bekoring van 't verbodene en vervolgde genoot En heeft juist 't open baar optreden der ongeloovigen de geloovigen niet tot waken bij 't beginsel geprikkeld De 19de eeuw is ook de eeuw van Christelijke werkzaamheid op allerlei ge bied: de Zending, de School, de Philan thropic in al haar vertakkingen zijn ter hand genomen als nooit te voren en mogen wijzen op heerlijke vrucht. Omtrent de Zending hebben wij elders**) eenige cijfers medegedeeld. Zondagsscholen en Christe lijke Jongelingsvereenigingen hebben met tal van hoogere en lagere scholen voor Christelijk onderwijs de jeugd van een groot deel der volken onder den invloed der H. Schrift gebracht. En op 't gebied der Zending èn op dat der School blijft echter nog ontzettend veel te doen over. Op 't gebied der Phihnthropie in zijn uit- gebreidsten zin genomen, is de afschaffing der slavernij wel de heerlijkste overwinning geweest. En zet daarnaast de oprichting van 't Roode Kruis, de stichting van tal van ziekenhuizen, weeshuizen, gestichten voor krank- en stompzinnigen, voor blinden en doofstommen, asls voor gevallenen, dakloozen, enz. Zet daarnaast den wereld- strijd tegen Koning Alkohol. Denk aan de verbetering der gevange nissen; aan 't verdwijnen van foltering en lijfstraf uii de strafwetboeken almogen wij ook niet voorbijzien, drt de schrapping der doodstraf in naam der „menschelijkheid een inbreuk is op den Goddelijken wil. We zouden dit overzicht over de ge schiedenis der 19e eeuw nog heel wat moeten uitbreiden, wilde 't op den naam van volledig aanspraak maken. Dit is onze bedoeling niet: we wilden slechts enkele trekken van 't beeld in de herinnering terug roepen. We voegen daaraan een kort overzicht toe van de gebeurtenissen van 't laatst verloopen jaar. De hoofdzakende oorlog in Zuid-Afrika, de troebelen in China, de moord van koning Umberto, de wereld tentoonstelling te Parijs, de presidentsver kiezing in de Vereenigde Staten, de hon gersnood in Voor-Indië, de verloving onzer geëerbiedigde Koningin, de reis van Krüger, den „pelgrim om recht" och behoeven wij er veel woorden over te zeggen? Toen wij ten vongen jare ons overzicht schreven, jubelde ons hart over de aan vankelijke zegepraal onzer broederen over 't brutaal geweld der Britsche gouddor- stigen. Sedert kwamen er oogenblikken, die bange vrees verwekten, oogenblikken, dat we vraagdenzou God vergeten hebben, genadig te zijn? maar telkens kwamen weer berichten, die den moed verlevendig den, en thans bij 't einde des jaars schijnt de zaak der verdrukten veel minder hache lijk te staan, dan enkele maanden geleden. Blijve ons gebed vurig en aanhoudendop Gods tijd zal over Zuid-Afrika de zon der vrijheid rijzen. Och, mochten de ver schrikkingen des brijgs spoedig een einde nemen en 't verdwaasd en ontmenscht Brittanje op de eenig rechtmatige wijze een einde maken aan 't bloedvergieten, 't bran den en sehoffeeren, n.l. door de Republieken hun vrijheid en zelfstandigheid te hergeven. China was 't tooneel van dweepziek ge weld tegen de predikers van 't Evangelie des vredes en hun volgelingen, beantwoord door even.wreed geweld, in naam der be schaving de beschaving in 't aangezicht slaande. Hoe wenschen wij, dat spoedig ook daar de vrede volkomen moge weder- keeren en 't Evangelie zich ongestoord moge uitbreiden. Doch daartoe moet de politiek der „Christen-Staten" zich leeren spenen aan hun ten top gevoerde zelfzucht Zie Decembernommer van „Paulus". en hebben de zendelingen zich volstrekt te onthouden van 't steunen op een vleesche- lijken arm. Dat 't onzinnig anarchisme een nieuw slachtoffer maakte was een roepstem tot vorsten en volken, die een korte sidderiDg door aller hart deed gaan. Of heeft niet 't ongeloof, de miskenning van Gods Woord en Wet door zoovelen den akker bereid, waarop anarchisme, communisme en der gelijke welig opschieten? De wereldtentoonstelling te Parijs trok weder de oogen der beschaafde wereld naar die „hoofdstad der beschaving" thans gelukkig niet, wijl zij Frankrijks schande blootlegde, gelijk een jaar te voren. Viert nijverheid en kunst en reclame haar hooggetij bij zulke gelegenheden ge lukkig weet men ze ook dienstbaar te maken aan de ontwikkeling der minder bevoorrechte standen, gelukkig dragen de congressen vruchten voor 't welzijn der maatschappij, gelukkig gaf ook deze ten toonstelling telkens gelegenheid, om op velerlei wijze te getuigen voor vrede en gerechtigheid. Dat Mac Xinley in den kamp tegen Bryan bestond, bejammert al wat 't imperia lisme verfoeit en gehoopt had, dat de vrije Unie voor recht en vrede in de bres zou gesprongen zijn ten behoeve van Vrijstaat en Transvaal. Vreeselijke hongersnood, in Engelsch- Indië, teistert duizenden onderdanen van Koningin Victoria wederom een sprake Gods tot Brittannia, dat al zijn krachten inspant om een ongerechte zaak te doen zegepralen en daardoor verhinderd wordt, met genoegzame kracht te doen, wat 't doen moest, om de ellende te lenigen. Vroolijk klopte 't hart van ieder Neder lander, toen H. M. Koningin Wilhelmina haren volke kond deed, dat Zij verloofd was met Z. H. Hertog Hendrik van Meck lenburg. Stelle de Heere God 't aanstaande Huwelijk tot een rijken zegen, èn voor de hooge Personen zelf, èn voor't Vaderland, dat in leed en vreugd één is met zijn Ko ningshuis. Van die éénheid was een heerijk bewijs 't aanbod van Koningin Wilhelmina aan den grooten Staatspresident der Zuid Afri- kaansche Republiek, om op een Nederland- schen bodem de reis naar Europa te doen, gevolgd door :t vriendelijk onthaal in de Hofstad. Moge den President in Europa nog „meer dan toejuiching" vinden! Zijn zegetocht door Frankrijk eerde evenzeer 't Fransche volk als Krüger waarom moest Duitschland's keizer den Grijsaard zoo grievend krenken? moge de ont vangst te 's-Gravenhage hem dit leed een weinig doen vergeten en vinde hij wat de toekomst hem en zijn lijdend volk ook brenge kracht en troost bij den God zijns levens. Zullen we aan deze herinneringen nog andere toevoegen van meer bij zonderen aard Spreken van 't wel en wee van ieder volk of ten minste van 't onze? Wijzen op den toestand van verschillende takken van bestaan? Zullen wij hen gaan op noemen, die ons land in den loop van 1900 ontvallen zijn? Gelukkig is 't getal niet groot van mannen van grooten invloed, dit jaar verscheiden. De Zen ding leed gevoelige verliezen: in 't begin des jaars ging de grijzeLoomanheen; wat later stierf de verdienstelijke Grothe; straks werd 't graf voor Bergsma bereid. Aan den arbeid in Indië ontvielen Van Dijken en de oude Kelling. Vooral de eerste zal in de Zendingsgeschiedenis steeds een eervolle plaats bekleedende eenvoudige Godvi uch- tige werkman, die, in eenvoud groot, in 't kleinste getrouw, gewerkt heeft tot de nacht voor hem aanbrak, de poorte des lichts voor den nederigen oprechten, dienstknecht van Christus. En velen zijn ook uit ons midden weg gerukt, grijs van haren, in de kracht huns levens of in den bloei der jeugd. Wij betreuren hen zij 't niet «zonder hope". Hun heengaan roept ons tot ernst, 't Leven is kort en onzeker, 't sterven gewis en de oordeelsdag zeker, de eeuwigheid lang. Leere de Heere ons onze dagen tellen, opdat wij een wijs hart bekomen. Mogen wij de jaren wellicht slechts de dagen ons nog geschonken, den Heere wijden. Laat ons niet zorgen voor den dag, die nog komen moet. Ons lot is veilig in 's Heeren handals ons liart maar 't Zijne is. Brenge 1901 ons nader tot God. B. K. W. 31 Dec. 1900. Vakorganisatie. In den nazomer van dit jaar heeft ons Chr. Werkliedenverbond «Patrimonium" flink positie gekozen in de quaestie der Vak vereenigingen Zulks geschiedde door de aanneming eener motie, bevattende de navolgende punten 1. De bevordering der vakorganisatie is een der meest dringende eischen voor de richtige behartiging van de belangen der werklieden in het bijzonder en van de maatschappij in het algemeen, en ligt daar om op den weg van Patrimonium. 2. Aansluiting bij de bestaande of op richting van nieuwe neutrale vakbonden is met het oog op den stand der werk liedenbeweging in ons vaderland voor Pa trimonium niet geraden. 3. Oprichting van vakvereenigingen uit sluitend bestaande uit leden van «Patri monium" is te ontraden, omdat niet alle Christelijke arbeiders in «Patrimonium" georganiseerd zijn. 4. Aan te raden is daarom de oprich ting van Protestantsch .Christelijke vak bonden. 5. De oprichting van deze afzonderlijke vaktonden moet echter ten doel hebben samenwerking met de andere vakmannen. Daarom moet in de statuten staan de be paling, dat federatieve samenwerking met de andere organisaties wordt gezocht, met behoud van eigen zelfstandigheid en eigen beginselen. 6. Ter bevordering van deze vakorgani satie en tot voorlichting van de verschil lende vakvereenigingen worde een Christe lijk arbeids-secretariaat ingesteld. Er zal en moet derhalve worden aange stuurd op Christelijke Protestantsche vak bonden, die federatief (bondgenootschappe lijk) kunnen samenwerken met andere vereenigingen, gelijk dat in Twenthe reeds in 't belang der industrie en van den werkman geschiedt, en ook elders door de omstandigheden geboden kan zijn. In geen geval echter late zieh een Christenwerkman inschrjjven als lid eener neutrale vakvereeniging. Dat «neutraal" is niets dan een etiket. Neutraal zijn is nu eenmaal in dit ondermaansche onmogelijk. De socialist tracht zichzelf en anderen wel diets te maken, dat 't wèl kan. Doch in de practijk blijkt deze onmogelijkheid telkens weer. Mijnheer de Redacteur! Zeker zullen velen te Krabbendijke en ook op andere plaatsen met verbazing in het nummer van Zaterdag hebben gelezen, dat het voorstel Houtekamer om te reques- teeren in zake de verplichte vaccine slechts één stem kreeg. Het geeft wel den indruk, alsof van de leden van den gemeenteraad van Krabbendijke de meerderheid het met de verplichte vaccine nog al eens is. En allen haddln er voor kunnen stemmen als degenen, die de verplichte inenting voor stonden, kennis hadden genomen van de uitgaven van den Bond tegen vaccine-dwang. Na lezing dier werkjes dunkt mij, dat de sterkste voorstander der inenting zich tegen den dwang zou moeten verklaren. Ook is het m.i. de natuurlijkste zaak van de wereld als de overgroote meerderheid der gemeentenaren tegen de verplichte vac cine is, de gemeenteraad als vertegenwoor digende de burgers, zich in deze raak tot de regeering of den betrokken Minister wendt. 't Spreekt van zelf, dat ieder naar over tuiging stemt. Wie voor den dwang is, hij toone dat in zijn stemmen; maar omdat 2 of 3 leden misschien niet tegen de ver plichte vaccine zijn, zou daarom een voor stel om te requesteeren door den gemeente raad moeten worden verworpen? Men moet steeds personen en zaken schei den van elkaar, maar ook de zaak en de voorstelling of verdediging derzelve en is men het met een zaak eens, dan moet dit toch ook uit de stem blijken. Yan ruggespraak met de kiezers, van het iets opleggen aan een raadslid mag van zelf geen sprake zijn; toch mag hij wel over zaken, die hem ter harte gaan met lieden buiten den raad spreken en op zieh nemen in den raad een of andere zaak te berde te brengen. Hij zal dit te liever doen, naarmate een zaak hem te zwaarder weegt. Ten slotte kan ik nog meedeelen welk request de heer Houtekamer wilde voor stellen aan den M. v. B. Z. te zenden; het oordeel daarover aan de lezers van Uw blad overlatende. De gemeenteraad van Krabbendijke overwegende, dat de vrijheid der burgers niet meer dan hoogst noodzakelijk is dient gebonden te worden overwegende, dat een vrije beschikking over zijn eigen lichaam en dat zijner kin deren wel het eerste is, dat mag verlangd worden overwegende, dat van verschillende zijden medische bewaren tegen de vaccine zijn ingebracht overwegende, dat verscheidene burgers in hun geweten overtuigd zijn hun kinderen niet te mogen laten vaccineeren verzoekt Uw Excellentie spoedig maat regelen te nemen dat de kinderen ook zonder gevaccineerd te zijn tot de verschil lende scholen kunnen worden toegelaten. Met dank voor de plaatsing, Uw dw. dr. J. d. K. Stavenisse- In de Vrijdag gehouden raadsvergadgadering werden o. a. behan deld: Een verzoekschrift van P. J. de Vos tot verhooging zijner jaarwedde voor het schoonhouden van het schoolgebouw, dat met 2 lokalen is vermeerderdde Raad be sluit met algemeene stemmen, die som van f 70,tot f 105. te verhoogen. Een verzoekschrift van den heer H. Nieveen te De Lemmer om subsiedie van de ontworpen stoomtramlij n Stavenisse Oud-Vosmeer met bijbehandeld request van ingezetenen tot ondersteuning daarvan wordt na eenige discussie met 5 van de 6 stem men vau de hand gewezen. Bruinisse. Een van de zegeningen van den verbeterden postdienst op onze eilan den was het niet verschijnen van vijf ach- teaeenvolgende postbestellingen in de afge- loopen week. Commentaar overbodig. Hoedekenskerke. Opbrengst. Nieuw jaarcollecte f82,27.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1901 | | pagina 5