Uit de Pers.
KERKNIEUWS.
SCHOOLNIEUWS.
GEMENGDE BERICHTEN.
De Boodschapper noemt in haar no. van
6 Juli de Antirevolutionairen en Roomschert
samen „anti-liberalen" en ook de Graaf
schapper doet dit in haar no. van lOJuli.
Eenstemmigheid heerscht er dus in dit
„cas van zaken" onder ons nog niet.
Een nieuwe doch eerlijke en hierdoor
zeer te waardeeren uiteenzetting van wat
hij bedoelt met democratie, geeft dr. Betz
in de Vragen des Tijds.
De man schiqft
„Ik bedoel met democratie niet het op
gaan in algemeen kiesrecht, noch eenzij
dig letten op de handwerksluimaar het
innig bewustzijn, dat wij naar lichaam en
geest tot deze wereld behoorendat ons
verstand niet verder reikt en dat dus al
ons streven op deze wereld gericht moet
zijn. Ik bedoel met democratie den strijd
tegen elk taboe, tegen alle idola fori om
met Francis Bacon, tegen alle conventionele
len Lügen, om minder heftig met Max Nor-
dau te spreken.
„Wij moeten de dingen bij hun naam
gaan noemen, in plaats van elkander voort
durend met kluitjes in het riet te sturen.
Het hier op aarde naar geest en naar
lichaam zoo goed te hebben als met den
besten wil van allen kan, ziedaar ons uit
sluitend bereikbaar doel.
Dat al onze instellingen louter mensche-
lijke zijn, staat bij deze zienswijze op
den voorgrond. Geene dier menschelijke
instellingen heeft een gewijd karakter; zij
mogen ten allen tijde onderzocht en be
sproken, ten allen tijde gewijzigd of opge
heven worden, indien wij denken, dat dit
beter voor ons is".
Nog zegt de schrijver: „Uit een denk-
beeldigen hemel willen wij nederstrijken op
de werkelijke aarde; in plaats van theocratie
door middel van allerlei zoogenaamde stede
houders en woordvoerders Gods, vorderen
wij democratie."
Patrimonium bevat een schrijven dat
vele behartigingswaardige wenken bevat in
deze dagen, waarin een iegelijk maar al te
veel ziet op hetgeen eens anderen is.
De schrijver protesteert eerst tegen de
opwerking van N. N. uit Assen dat er
zooveel officieren met vette baantj s en
hooge pensioenen zijn. Dat vette en hooge
kan er volgens den schrijver bestaf. Velen
van die heeren kunnen er dan ook van
hun tractement of pensioen alleen niet
komen.
En dan gaat hij voort
Wij kunnen zoo moeielijk een anders
rekening maken. Onlangs werd ook mij
verweten dat ik zulk een hoog traktement
had. Ik heb die werklieden eerst laten
uitrazen en toen zijn wij met het
krijt in de hand aan 't rekenen gegaan,
waarop de beschuldiger moest verklaren
Nu kunt gij van uw traktement overhou
den, maar over vijftien jaren zoudt gij door
de opvoeding uwer kinderen heel wat te
kort komen. En nu leg ik het waarlijk
niet royaal aan.
Het volk kleedt hen, zegt de heer N.N.
Ja, dan kleedt het volk iedereen. Den
ingenieur, den brugwachter, den school
meester, den bakker, den smid, want ieder
ontvangt geld van het volk, hetzij als
traktement of als koopsom. Zoo kan men
ook wel zeggen dat gij, mijnheer de Re-
dacreur, door de leden van Patrimonium
en de lezers van dit blad wordt gekleed.
Gij hebt uw salaris als redacteur. Maar
gij doet er wat voor en de smid en de
bakker doet er wat a oor en de school
meester, de brugwachter niet minder, en de
officieren ook. Dat zij niet veel te doen
hebben, daar ben ik blij om en God geve
dat de jongste officier in het leger grijs
worde zonder dat hij ooit tegen den vijand
behoeft op trekken, want de oorlog is het
vreeselijkste wat er is.
Of er niet wat minder schitterende uni
formen konden zijn Ik geloof het met
den heer N.N., maar de officieren maken
de uniformen niethun wordt dia zoo en
zoo bevolen, en al vinden zij de unifor
men te weelderig, zij moeten gehoorzamen.
Zoo ziet dus de heer N.N. dat hij zeer
verkeerd heeft gedacht.
En nu nog ééne vraag Is de belasting
van den werkman zóo zwaar, dat hij het
laatste stuk brood moet missen en het
laatste pandje naar den lombard brengen
om de belasting te betalen Het gaat
soms zoo raar, dat weet ik. Ik heb eens
de vrouw van een werkman 15 gulden
geleend, omdat zij haar belasting niet be
talen kon. Maar dat was boete, omdat
zij enkele stuivers met schelden en razen
had geweigerd te betalen. Nu wil zij mij
niet eens meer groeten, dat is mijn dank.
De belasting zal 't hem niet doen als wij
maar oppassen en zuinig zijn. De heer N.N.
weet zoo goed als ik, dat in vele streken
van ons vaderland de meeste huwelijken
onder den werkenden stand gedwongen
huwelijken zijn. Jonge menschen, hij half
bekwaam voor zijn vak en zij nog geen
kleeren in de kast, raken aan het verkee-
ren, leven oneerbaar en eindelijk 't moet
trouwen worden. Dan komen ze spoedig
in een groot huishouden en aan klagen
geen gebrek over het lot van den armen
werkman.
Ik kwam onlangs op een Donderdag in
een huis. Alles arm, voor het huis wil ik
geen gulden schuldig wezen de kinderen
zonder kousen en met gescheurde kleeren,
moeder, een echte slons, in het midden
met de kleine op de knie, en het geheele
gezelschap vroolijk zingende van „den
blikken dominee". Klagen geen gebrek.
De man verdiende acht gulden, veelmeer
belasting en allerlei fondsen en dan vier
kinderen, onmogslijkom er van te komen.
Ik heb gezegd: „Vrouw, ik ben uit een
anderen stand, ik kan uw rekening niet
maken." Maar bij de buurlui hoorde ik
van snoepen en borrels.
Een kwartier verder kwam ik weer in
een huis. Man, vrouw en vier kinderen.
Twee nette kasten en goed met linnen, enz.
gevuld, nette stoelen, een zindelijke tafel,
een stevige boterham en een lekkere kop
thee, welke laatste ik graag van het heldere
wijfje aanneem. „Wel, wat verdient de
man?" „Bij de acht gulden, mijnheer."
„En kunt gij er van komen?" Ja,
ziet u, toen wij gingen verkeeren, zijn wij
dadelijk gaan sparen en toen wij ons een
en ander konden aanschaffen zijn wij ge
trouwd. Nu is ons loon wel niet over
groot, maar 't komt er enkel op aan hoe
men 't besteedt."
Ja daar komt het op aan en als nu de
werkman en de sehoslmeescer en de nering
doende en de dominé en de ambtenaar en
de rechter en de officier en de minister
allen meer gaan letten op de woorden
sparen en zuinigheid, en als boven alias
het volk terugkeert tot den God van alle
genade, dan gaat er heel wat ellende opzij
en heeft de oude man iu Assen heel wat
minder aanleiding tot zwarte gedachten.
7 Aug. 95.
Staatsblad no. 146 bevat het Besluit
van 3 Augustus 1895 tot schorsing van
het besluit der Staten van Zeeland van
3 Juli 1895, waarbij J. H. Snijders is
benoemd tot lid van Gedeputeerde Staten
dier provincie.
Op het bekende adres van K. Melis,
F. C. M. Boenders en J. M. Timmermans
te Middelburg, houdende bezwaren tegen
de toelating van den heer H. P. den Bouw
meester, als lid van den gemeenteraad al
daar bij raadsbesluit van 24 Juli; en ver
zoekende dat Ged. Staten het onderzoek
der stembriefjes ter hand zouden nemen,
is afwijzend beschikt.
Ged. Staten geven in hunne beschikking
het volgende te kennen.
„gelet op art. 35 der gemeentewet, dat
aan Gedeputeerde staten de bevoegdheid
geeft, om ambtshalve uitspraak te doen
ten aanzien van de toelating of niet toe
lating van raadsleden
overwegende:
dat het bezwaar der adressanten in hoofd
zaak daarin bestaat, dat door het stem
bureau een zeker aantal stemmen werden
toegekend aan H. P. den Bouwmeester,
welke uitgebracht waren op „den Bouw
meester" zonder vermelding ven voor
namen
dat echter geen twijfel kan bestaan of
de kiezers hebben door de aanwijzing
„den Bouwmeester" het aftredend lid H.
P. den Bouwmeester bedoeld, die door eene
kiesvereeniging caudidaat was gesteld en
bovendien de eenige ingezetene der ge
meente is, die den naam den Bouwmeester
draagt;
dat alzoo d,or het stembureau in den
geest der wet en overeenkomstig de steeds
gevolgde jurisprudentie is gehandeld;
besluiten
aan adressanten te kennen te geven, dat
geen termen zijn gevonden om aan hun
verzoek het onderzoek der stembriefjes
ter hand te nemen, te voldoen".
De luit. ter zee le klasse D. A.
Krayenhoff van de Leur is belast met het
bevel over H. M. kanonneerboot „Bulgia"
kostschip te Ylissingen.
Onder het opschrift „Ondank is der
wereld loon" geeft de heer Haffmans in
het Venl. Weekbl. het volgende ongeveer
ten beste
„Alle noties behoorden Nederland dank
baar te zijn, dat het zijn grenzen voor
haar produkten openstelt, ondanks zij hare
grenzen voor onze producten sluiten, of
door hooge inkomende rechten zoo goed
als sluiten. Maar er is geen natie, geen
enkele, die de minste dankbaarheid toont.
Alle zonder onderscheid verhoogen hare
tarieven als het in hare kraam te pas
komt. Tot nu toe had België ons nog
al fatsoenlijk behandeld.
Maar bij de laatste herziening zijner ta
rieven heeft het zonder de minste aan
leiding aan Nederland en vooral aan Noord-
Brabant, Limburg en Zeeland gevoelige
slagen toegebracht. Om maar iets te noe
men, de inkomende rechten op boter en
margarine zijn een ware calamiteit.
Wat de boter betreft, onze landbouwers
hadden er zich in den laatsten tijd zeer
op toegelegd, om die in groote hoeveel
heid en uitstekende kwaliteit te producee-
ren. In alle dorpen werkten boterfabrie-
ken, die den aanbrengers van melk belang
rijke inkomsten verschaften.
En nu? De boter is niet meer aan den
man te brengen. Sedert België zijne gren
zen gesloten heeft, is de prijs ontzettend
gedaald. Natuurlijk, want de groote af
nemer was België. Arme landbouwers!
Het eenige wat u nog moed gaf en eeni-
germate op de been hield, is u plotseling
door België ontrukt. Te vergeefs ziet gij
uit naar een ander middel om iets te ver
dienen. Kondet gij uw boterfabriekjes,
evenals de pannenfabrieken maar over de
grens verplaatsen! Maar dit gaat niet. Zij
moeten blijven waar zij zijn, daar een kwij
nend leven lijden als zij niet te gronde
gaan.
Anders is het met de margarine-fabrie
ken. Deze zijn niet aan de plaats gebon
den, maar verplaatsbaar. De couranten
hebben dan ook reeds vermeld, dat onze
margarinefabrikanten in België fabrieken
gaan oprichten, met andere woorden, dat
zij hunne industrie naar België gaan ver
plaatsen. Op deze wijze zal een Neder-
landsche nijverheid, welke groote winsten
afwierp, en aan vele werklieden brood ver
schafte, zachtjes aan een Belgische industrie
worden en daar de werkeloosheid ver
minderen.
Was het den Belgischen wetgever hier
om te doen Gunde het bij uitstek nijvere
België ons geen enkele nijverheid? Men
zou het haast zeggen. Zeker is het, dat
België zich alles behalve dankbaar toont,
dat wij zijn talrijke producten bijna onbe
last binnen laten, toen het besloot inko
mende rechten op boter en margarine te
heffen.
Onze zuidelijke broeders zouden dit wel
gelaten hebben, waren zij niet zeker ge
weest, dat zij geen représailles zouden ne
men, wat zij ook ten nadeele deden. Blijk
baar dachten zij „Onze noordelijke broe
ders zijn zoodanig verblind door ie weten
schap der staathuishoudkunde, geven zoo
weinig om hun nijverheid en zorgen zoo
uitsluitend voor hnn groothandel, dat het
niet bij hen zal opkomen, kwaad met kwaad
te vergelden. Zij laten liever hun industrie
naar het buitenland verhuizen en het weinige
werk, dat zij nog hebben aan te bieden,
over dé grenzen gaan, dan représailles te
nemen."
Bedankt voor Axel door ds. D. Bakker
te Broek op Langendijk.
Zierikzee. Zondagavond nam onze
geliefde leeraar ds. M. Keulemans afscheid
met eene predicatie naar Hand. 13 20 en 21.
De heer ouderling D. Mulder bedankte
ZEerw. voor al zijn trouwen arbeid en
ijver, waarmede hij nu zes jaren lang die
gemeente had gediend. De gemeente
zong den leeraar toe Psalm 121 4.
Goes. Afscheidspredicatie van ds. W.
Kapteijn in de namiddag-godsdienstoefening
op Zondag 18 Augustus a. s.
Examen Engelsck Lager Onderwijs. Ge
slaagd mej. M. de Haas te Middelburg
en Mej. M. Waale te Oosterland.
Vlissingen. De uitslag der gemeente
raadsverkiezing is als volgt
Wit biljet (vacature le Sage Van Hoeve)
Uitgebracht 584 stemmen. Blanco 21. On
waarde 1. Geldige stemmen 562. Volstrekte
meerderheid 282. Hiervan bekwamen de
heeren W. N. Rottier 265, 0. M. Dom
misse 195, J. G. Geijsen 71 en H. M.
Kloppers 10zoodat herstemming noodig
is tusschen de heeren Rottier en Dommisse.
Geel biljet. Vacature Mortier. Uitgebracht
586. Blanco 27. Van onwaarde 7. Geldige
stemmen 552. Volstrekte meerderheid 277.
Hiervan verkregen de heeren Mr. C. Bakker
274, H. M. Kloppers 254, C. M. Dommisse
14, W. N. Rottier 3 en J. G. Geijsen 3.
Zoodat herstemming noodig is tusschen de
heeren Bakker en Kloppers.
In verband met eene door de Maat
schappij tot exploitatie van Staats Spoor
wegen genomen beschikking waarbij is
bepaal t dat tot nader order eiken Dinsdag
/•«toni-kaarten naar Amsterdam C. S. en
W. P. kunnen worden afgegeven tegen
den prijs van een biljet enkele reis en
zulks rnethet oog op de wereldtentoonstelling
aldaar diene dat de prijs derhalve van die
retourkaarten bedraagt van af Vlissingen
le. kl. f8.75 2e. f 7 3e. 4.25. Middelburg
le. f8.50 2e. f 6.75 3e. f 4.25. Arnemuiden
le. f 8.50 2e. f 6.75 3e. f 4.25 's H. Arends-
kerke le- f 8 2e f6.50 3e. f4. Goes le.
f8 2e. f6.25 3e. f4. Kapelle-Biezelinge
le. f7.75 2e. f6.25 3e. f4. Vlake le.
f 7.75 2e. f6 3e. f 3.75. Kruiningen-
lerseke le. f7.50 2e. f6 4e. f3. 3.75.
Krabbendijke le kl. 7.25 2e kl. 6 3e kl.
3.75. Rilland Bath le kl. 7.25 2e kl.
5.75 3e kl. 3.70. Woensdrecht le kl.
6.90 2e kl. 5.35 3 kl. 3.45. Bergen op
Zoom le kl. 6.60 2e kl. 5.10 3e kl. 3.25.
Deze plaatsbewijzen zijn geldig voor de
heenreis op den Dinsdag van afgifte en
voor den trein waarvoor ze zijn afgegeven
en voor de terugreis op denzelfden dag
of op den daarop volgenden Woensdag.
De reis mag onderweg niet afgebroken
worden terwijl de kaarten slechts op de
Staatsspoor geidig zij n dus van de Zeeuwsche
stations via 's Bosch- Utrecht- Breukelen.
Vlissingen. Heden Woensdagmiddag
te half 2 heeft eene Belgische loodssloep,
schipper Bovenkamp, binnengebracht het
ter reede alhier drijvend gevonden
lijk van een onbekenden zeeman gekleid
in oliebroek, bottines en korte jas. |Het
lijk werd per brancard naar de begraafplaats
vervoerd.
Vlissingen. Dinsdagnacht is bij het
overbrengen der loodsen in de Wielingen
eene sloep omgeslagen van het Belgische
loodswezen. Van de opvarenden werden
drie gered, doch de vierde, de 36-jarige
loods Eatelboom is daarbij omgekomen. De
ongelukkige laat een weduwe na met 6,
straks met 7 kinderen.
St. Maartensdijk. Tengevolge van
het broeien van hooi brandde Dinsdagavond
de landbouwschuur op de hofstede „Rei-
gerburgh", bewoond door den heer I. P.
Hage tot den grond toe af. Bijna al het
daarin aanwezige landbouwgereedschap werd
mede een prooi der vlammen. Het was eene
ruime Hinke schuur en voor enkele jaren
nieuw gebouwd. Alles was verzekerd.
Vlissingen. De 75-jarige tamboer
majoor titulair bij de dd. schniterij alhier
K. Proost, vierde gister als zoodanig zijn
50-jarig jubilé. Des avonds te half 9 werd
de nog kraentige jubilarisdoor een commissie
bestaande uit drie onderofficieren, en het mu
ziekgezelschap,,!^ genoegen"uitzijn woning
geleid naar de zaal van den heer Stof-
koper die tot dat doel was versierd. Daar
waren de verschillende autoriteiten ver-
eenigd, en stelde namens leden en oud-leden
de majoor dhr. Jos. v. Raalte hem een
portemonnaie met eenig geld ter hand,
door hen bijeengebracht.
Nog vele anderen richtten het woord
tot Proost, terwijl de burgemeester hem,
den Oranjeman, een portret der Koningin
toezegde.
Heden is het derde schip, in aan
bouw bij de Fairfield Shipbuilding and
Engineering C. Ltd. te t ovan nabij Glasgow,
voor rekening der Stoomvaart Maatschap
pij „Zeeland", te water gelaten. Het eerste
schip, de „Koningin Wilhelmina" zal dien
dag den proeftocht doen. Tegen ^Augus
tus wordt dit te Vlissingen verwacht en
zal dan in de geregelde vaart gebracht
worden,
De drie schepen, die ongeveer 30 voet
langer en 6 voet breeder zijn dan de tegen
woordige booten van de „Zeeland", zullen
in het Prins Hendrikdok te Middelburg
niet kunmn dokken. De schepen zullen
dus voorsh mds te Rotterdam of te Antwer
pen moeten dokken.
Middelburg. Maandagavond had in
het Schuttershof alhier eene bijeenkomst
plaats van een honderdtal personen, met het
doel een kleurlooze kiesvereeniging op te
richten.
Het voorloopig bestuur bleek te bestaan
uit de heeren K. Melis, J.M. Timmermans
en L. J. P. Maas Sr.
Nadat door den heer K. Melis, als voor
zitter, in korte woorden het doel der ver
gadering was uiteengezet, voerden ver
schillende personen het woord. De heer
J. de Vos verklaarde het met het doel
der vereeniging niet eens te zijn; z. i.
kon geen kleurlooze vereeniging bestaan.
De voorzitter meende dat dit zeer goed
kon, tot voorbeeld nemende de laatste
verkiezing, toen de candidaten der klsur-
looze vergadering een stemmencijfer be
haalden, dat genoemd mag worden.
Staande de bijeenkomst tradon een 35-
tal personen als lid der vereeniging toe
en deze kozen tot definitief bestuur de heeren
K. Melis, L. -J. P. Maas, J. M. Timmer
mans, W. A. A. van Woerkens en P. J.
Hubregtse. Dit bestuur wees als voorzitter
aan den heer Melis, als secretaris den heer
Maas en als penningmeester den heer Tim
mermans. M. C.
Het geheugen van dieren
De beroemde dierentemmer Martin
leefde reeds verscheidene jaren van zijne
renten, toen hij eens op den inval kwam
een bezoek te brengen aan zijne vroegere
diergaarde, die hij in vijf jaar niet gezien
had. Hij ging dus uit Rotterdam naar
Brussel en kwam 's namiddags om vier uur
aan, juist op den tijd, dat de dieren ge
voederd werden, in de diergaarde.
Het was winter. Martin, diep in den
kraag van zijne jas gestoken, stond tus
schen in de menigte en wachtte tot men
den dieren het voedsel zou uitreiken,
waar zij reeds met ongeduld op wachtten.
Op het oogenblik dat de oppasser met het
ronddeelen begon, hoestte Martin.
Plotseling zagen de dieren van hunne
lekkere brokjes op, spitstee de ooren, lie
ten eau luid vreugdegebrul hooren en
schudden zoo geweldig aan de tralies van
hun hokken, dat de toeschouwers angstig
uit de diergaarde vluchtten. De papegaaien,
kangeroes, pelikanen en apen begonnen te
grillen en te krijschen, de hyena's en wol
ven huilden, kortom, het was een schouw
spel van belang.
Martin trad naar voren en gebood eerst
met een handbeweging en daarna met eene
zware stem stilte. Plotseling was alles stil.
Hij sprong over de barrière, die de toe
schouwers van de dieren scheidde, en stak
zijne handen beurtelings in elk hok om
de dieren te streelen. Inzonderheid legde
eene groote tijgerin eene vreugde aan den
dag, welke aan waanzin grensde.
Toen Martin's vingeren liefkoozend over
haar prachtig vel heengleden, ging er een
zenuwachtige trilling door haar leden. Zij
liet een zacht, teeder gebrom hooren, en
likte met haar ruwe tong, door de ijzeren
staven van het hok heen, het gelaat van
haar vroegeren meester. Toen hij heen
ging, strekte zij zich op den grond uit,
zonder een stuk te eten van het voedsel,
dat men haar gebracht had.
Toen Martin de tijgerin verlaten had,
kwam hij bij den leeuw Nero. Deze had
hem eens in het been gebeten, waarvoor
Martin hem eene flinke tuchtiging had toe
gediend. Sedert dien tijd had de leeuw
steeds een feilen haat tegen den dieren
temmer gekoesterd. Bij Martin's aankomst
in de menagerie had Nero zijn kop opge
heven en twee fonkelende oogen op zijn
vroegeren gebieder gevestigd. Toen Martin
zijn hok naderde, bleef hij doodbedaard
achteraan liggen. De rustende dierentem
mer riep heni bij den naam. Nero bewoog
zich niet. Zoodra Martin evenwel verder
wilde gaan, sprong de leeuw onverwacht
tegen de traliën van zijn hok op, sloeg
zijn klauwen tusschen de zware, ijzeren
staven heen, en scheurde een stuk van
Martin's jas af. Dank zij een snelle be
weging, gelukte het Martin aan verdere
aanvallen van het vijandig gezinde dier
te ontkouiea.
Zaterdagavond overleed plotseling te
Ginneken (bij Breda) de weled. heer
Meijlink, eertijds ambtenaar bij de poste
rijen te Rotterdam, later directeur van
het postkantoor te Goes; daarna van
het post- en telegraafkantoor te Middelburg.
De overledene, die sedert anderhalf jaar
te (linneken was gevestigd, bereikte den
ouderdom vnn 69 jaren.
Te Helmond bemerkte men giste
ren, dat een kat op een gasreservoir onder
een der bagagewagens zat, juist op het
oogenblik dat de trein vertrok. Men
achtte het beestje verloren, maar toen de
trein te Eindhoven stilstond, zat poes nog
doodbedaard op dezelfde plaats.
De ooievaar en de dichtkunst.
Bij de bewoners van Maas en Waal is
een rijmpje gangbaar dat aldus luidt:
Met St. Petrusbanden
Trekt d'ooivaar uit de landen
En met St. Petrusstoel
Komt hij weer in 't gewoel.
Petrusbanden valt op 1 Augustus en
Petrusstoel op 22 Februari. Donderdag
nu vereenigden zich op het kerkgebouw
te Puiflijk een 200tal ooievaars, die de
reis naar warmer streken gingen aanvaar
den terwijl juist op den 22 Februari
van dit jaar, toen de rivieren nog met
ijs bedekt waren, de eerste ooievaars aldaar
werden gezien.
Te St. Oedenrode is een woning
door den bliksem getroffen en afgebrand.
Ook kwamen een koe, een jaard en een
varken in de vlammen om. Aldaar geraakte
een vrouw in brand door het uitslaan
der vlam bij het aanmaken eener kachel.
De vrouw ligt bedenkelijk.
De Haagsche politie is slim. Eeni-
gen tijd geleden ontmaskerde zij een hótel-
knecht met lange vingers door middel van
jeukpoeder.
Voorwerpen, die men dacht dat'smans
hebzucht opwekten, werden met het helsche
poeder bestreken, en toen zijn vingers in
figuurlijken zin gejeukt hadden, om zich
met andermans gred te verrijken en hij
de verzoeking geen weerstand had kunnen
bieden, moest hij dat boetvn met jeukende
vingers in den letterlijken zin en de man,
die zijn handen geen oogenblik kon stil
houden, zoodat het bedienen hem onmo
gelijk werd, was toen spoedig ontdekt en
tot bekentenis gebracht.
Te Bergambacht verdronk een
6 jarig meisje vóór de ouderlijke woning
in een sloot. Te Made kreeg een
5 jarig meisje een klap van een paard
waardoor zij zoodanig inwendig gekneusd
werd dat zij aan de gevolgen overleed.
Komma's en punten. Vele menschen
zijn zeer slordig in het plaatsen van kom
ma's en punten.
Als men den volgendenzin leest, zalmen
b. v. niet zeggen dat hij dwaas is
„Toen kwam Lord Palmerston binnen;
op zijn hoofd een witten hoed; aan zijne
voeten groote maar zeer glimmend ge
poetste laarzen; op zijn gefronst voorhoofd
een donkere wolk; in zijn hand zijn
trouwen wandelstok in zijn oog een drei
genden b'ik die niets zei; ging vervolgen»
zitten."
Maar lees dat nu eens, gelijk het ineen
blad stond, slordig en slecht van komma's
en punten voorzien.
Dan luidt het:
„Toen kwam Lord Palmerston binnen
op zijn hoofd, een witten hoed aan zijn
voeten, groote maar zeer glimmend gepoet
ste laarzen op zijn gefronst voorhoofd, een
donkere wolk in zijn hand, zijn trouwen
wandelstok in zijn oog, een dreigende blik
die niets zei ging vervolgens zitten".
De inmenging van comités in zaken
tusschen de patroons en hunne gezellen,
moest wel te eeniger tijd tot zulke curi
euze toestanden leiden, als zich thans voor
doen aan de fabriek van den heer J. M.
Beffie in de Verwerstraat te Amsterdam.
Daar weigeren de gezellen, niet om
aan het werk te gaan, maar om het werk
neer te leggen, zooals het hoofd-comitó
van den „Alg. Ned. Diamantbewerkers-
Bond" verlangt.
En de patroon en de werklieden zijn
het er over eens, dat het minimum-tarief,
zooals de Bond dit vaststelde, met het oog
op de concurrentie van Antwerpen, niet
gehandhaafd kan worden. De geheele in
dustrie zou er door vernietigd kunnen wor
den. Daarom zijnde gezellen met hun pa
troons overeengekomen, het tarief te ver-
lagen, zooals ook bij een aantal andere
firma's is geschied.
Nu komt het comité tusschenbeiden en
verbiedt het werken, tegen den zin der
werklieden, die zich krachtig verzetten.
Elk stelsel heeft schaduwzijden, zoo dus
ook het stelsel van vrije concurrentie.
Maar het stelsel van opgedrongen bemid
deling, zooals het comité van den „Alg.
Diamantbewerkers-Bond" dit toepast, is
zeker toch nog veel verwerpelijker.
R. N.
Gemoedelijkheid en goede trouw zijn
twee eigenschappen van onze (Hollandsche
natie, dus ook van de Hollandsche schut
terij. Dit blijkt alweer uit ie volgende
aanvraag om verlof van een dezer dappe
ren aan zijn majoor in een provinciestad
De HeereIk ondergeteekende
breng uw ter kennes dat ik op den 2 Juli
bij dienstdoende Schutterij niet aan wezig
ben geweest want ik was verzogtbij eene
schating voor een bouwhoeve om eene
staat te stelen a s b (asjeblief) en op den
16 aan komende zal waar schijnlijk aan
wezig kunne zijn indien wanneer de koe
van dc Wed. Vermeer niet door eene
kulfziekte wordt tege gehoade.
