te Magazijnen.
corbeilles en andere bloem-
t baar gevolg per rijtuig
door te rijden.
le, bimwe Rotterdamsche Crt.
Koninginnen ook door haar
in genschappende eene door
Vu t, v js, waarmede zij hare taak
di 'e door hare lieftalligheid,
h ben gewonnen, is aan geen
[tel ;i vig. De Regentes kon de
d&ffdi liet beter eeren in hetgeen
B rl n door Vrijdag, toen aan den
t h programma van den dag ge-
as en een oogonblik rast haar
i; niern ui misgund zou zijn geweest,
gvu naar het stadhnis te doen
■ij; npnu" i.t oudheidkamer te bezoeken,
n; 1 mi de historische verzameling
jfijn de s der Middelburgers. Endaarna
TOOÏ zij i i 'e Statenzaal om de gobelins
Vi ie bi te bezichtigen, intusschen
vei: ieki n n rijksbouwkundige tot haar
•;te br nj an fen einde zich omtrent de ge-
- h: -.. Abdij en het beginsel bij de
volgd, te laten inlichten. En
nblikken op oude prenten
v n van deu architect te heb-
i -i. ilil zij hetgeen in zijn oor-
v sbuit reeds is teruggebracht
m sslve bezien 'én er ruucst in
a'. 'iy ehaald worden om een be-
zi de gerestaureerde dertiende-
r 'ers mogelijk te maken. De
i raadhuis zij vormen te
■amen d hiedenis van Middelburg.
r Konii 'in werd algemeen als een be
vallig vu ij e geprezen. „Wat is zij toch
ben lief i" hoorden wij de menschen
j ia ijk getuigen. Zij wast dan ook
gel ik kin 'i Maar al blijkt zij, in het
publiek oude, nog kinderlijk en als
nu i handeling te verrichten heb-
nde kinderlik beschroomd, telkens
'i een aanmoedigenden blik
- irer M de indruk, welken zij maakt,
is alles uil e die van een „doetje". In
Zi i oehent zij haar af komst niet
dat hetg zich in het hoofd stelt, er
nie ui jk wordt uitgeredeneerd.
Toen Hare Moeder zich Vrijdag ver-
diepte in - mde prenten der Abdij, riep
ze pluis 1, op den toren van de kerk
vijzend tloeder ik zou zoo graag heel
i vei - in toren klimmen", en het had
heel vat voeten in de aard haar die klira-
tij in 30 treden haar uit het hoofd
pratenj Zoo ook wilde zij bij den tocht
ar is van Vlissingen een kijkje
ua iskamer jjemen. Pas had ze
V.i!' d gasontploffing op een der oorlogs-
h ord, waarbij een aantal ma-
i 'e 'i id waren. „Ik wil in het ko-
leniio) .wong ze „om te zien hoe
ijk ongeluk kan gebeuren".
Hut e verzekerde haar dat aan haar
■v sul i voldaan kon worden, dat zoo'n
kolen! >k 1 is en haar kleeren zou be-
der enz. „Mijne kleeren beder-
V" zij „ik heb toch jurken
genoeg."
tvangen van het geschenk der
Zeeuwsche gemeenteeen uitgebreide ver
zameling goudea en zilveren sieraden, be-
hoorende bij de verschillende Zeeuwscha
kleederdrachten, een geschenk waarmede
zij niet weinig ingenomen was, kon zij toch
niet nalaten te verklaren, dat een volledig
kostuum, gelijk zij in Friesland ontving,
haar ook zeer lief zou zijn geweest. Al
vast had zij lieden hij liet bezoek aan het
Zeeuwsch Genootschap verschillende sieraden
aan als broche, ceintuursluiting enz. En
op de betuiging van een der aanwezigen,
dat het hem genoegen deed te ontwaren,
dat het geschenk zóó in haar smaak viel,
antwoordde zij gulweg: „O ja, ik zit er
eiken dag in uit te zoeken
Wij zullen otis wel wachten aan deze
dingen: het dwingen vaneen kind om een
hoogen toren te beklimmen, om neer te
dalen naar de plaats, waar stokers hun ge-
vaarl.jk werk verrichten, een symbolische
beteekenis te hechten. Maar dat deze
Koningsdochter zoo jong reeds zelve Konin
gin, en opgevoed onder de moeielijkste om
standigheden, die zich laten denken, dat
zij op veertienjarigen leeftijd nog zoo'n
kind gebleven is, dit pleit in de eerste
plaats voor de moeder.
Achteruit.
Tegenspoed in den landbouw
Van tegenspoed weten wij mee te spre
ken zegt „Nelis", een rurmer-boer
in het Handelsblad ons land wordt over
stelpt door landbouw-produeten uit ver
verwijderde oorden. Onlangs las ik, d»t
b.v. de uitvoer van tarwe, uit Argentië,
in 1872 bedroeg 470 millioen K.G., in
1893 reeds 4080 millioen, en dat die in
1894 vermoedelijk zal stijgen tot 8000
millioen
Waar moet dat heen
Bij vele boeren zijn dan ook de vroeger
bespaarde gelden niet alleen verdwenen,
maar schulden en hypotheken kwamen in
de plaats.
De landbouw gaat sterk achteruit.
De openbare registers leveren daarvoor
sprekende cijfersde hypothecaire inschrij
vingen bedroegen in ons land in 1873
f 555,757,000, doch in 1892 reeds
f 1102,908,000
In de laatste tien jaren is het bedrag
der hyp ithecaire schulden in Nederland
met 200 millioen vermeerderd en toch is
het een feit, dat in hetzelfde tijdperk
de waarde der landerijen neg is ver
minderd. In 1892 alleen werd pl. m.
14 millioen aan hypotheken opgenomen
Berekend, tegen 4 pCt., moet jaarlijks circa
40 millioen gulden aan interest voor hypo
theken worden opgebracht door eigenaars
die deze som moeten betalen, voor zij zelf
nog eenig voordeel uit hun goed getrok
ken hebben j
En hoeveel kleine boertjes zijn daar
niet bij
Het aantal hypotheken toch beneden
f 5000 bedraagt ongeveer 260,000
Zie, als men dat aües bedenkt, is er
reden om met Vondel „een vast gemoed"
gelukkig te noemen. Het kan der maat
schappij alleen wauneei het den
landbouw ,k toch
van den mens -u, legt deu
grondslag voor b w van de g e h eele
«economische or tv, i ng. I e Loei van
ons bedrijf is en «trckl v u-waarde
voor een gezond ven. u- i irecte
gevolgen van d eenden landbouw en
der voortduren' j ijs ling produc
ten beschonwe-> wij c zu-htbare verar
ming der platt dani'.sbcv* dking. den irohtei'
uitgang van alle laarmeuh lii verband
staande bedrijven, liet gebrek aan werk
bij een sterk toeneem di beyulkiug
bitterheid en ontwei inficici in ke richting.
Examens
De Nieuwe - Crt. schrijft
een en ander >ver u. wijst er op
dat wat de einde «ui onze gymnasia
betreft het nie iliij 1 erlijk toegaat.
Zooals men w ij ver kan
men liet getuiw h: lui o -gang geeft tot
de academisch.' tweeerlei wijs
verkrijgen. Dooi i extraneus
aaneen gymnuoiuiu eindoi i te doen;
of door het staatsexamen te 's Graven-
hage eh. Het e< t is -.-t voordoe-
ligst; bet köst niets en vordert niet zulke
hoogr reiskosten. En bovendien het
i in den aard der zaak dat een
leerling van het gymnasium, die zijne exa
minatoren reeds zes jaren kent, steeds in
gunstiger verhouding tot hen slaat, dan
iemand die zo voor het eerst '-ziet. De
leerling keut zijno eigenaardigheden, voor
liefde, wijze van vragen en lest niet minst
moet zijne eigene degelijkheid en zijn succes
bijdragen tot den goeden naam van den do
cent. En kom in de clubs onzer studenten
eens luisteren naar de verhalen van de hel
dendaden hunner gewezen docenten
„Ja, weetje, ons jaar was nogal zwak in
liet Grieksch. Maar wat deed onze ouwe
Toen de prof. (bedoeld wordt de gecommit
teerde) die nog al een kwade was, er zoo
wijsneuzig bijzat, ging hij hem druk kapit
telen over zijn jongste artikel. Daar kon
den ze het niet eens over worden, en wat
was het slot, beiden af naar de bibliotheek-
kamer om hot bewuste artikel te halen. Je
begrijpt we zagen ze in geen half uur terug
en, nu, als de kat weg is dansen de muizen."
„„Hij is goed, maar onze Euclid.is
leverde het hem nog leuker. Een poosje
vóór 't examen zit hij in de vijfde klas en
zegt hij met een zware basstemHoor eens
jongens, je moet wat stil zijn hij je werk
want ik moet voor die stumpers in 6 A
vraagstukken voor hun examen bedenken.
Wij allen aan het werk en hij ook. Maar
zie het s#een niet te vlotten. Eindelijk
wierp hij al zijn papiertjes nijdig in de
prullemand, en zei, nu, het wil niet, dus
een ander maal maar. Na afloop der les
werd natuurlijk de mand nagezocht en de
lui uit de zesde wisten al gauw wat ze te
maken kregen.""
„Nu, onze Themistocles was ook niet
dom. Die zat ons maar altijd mooie uit
drukkingen te dicteeren uit een klein boekje.
En dan kwam er altijd bij dat is nu net
iets voor een examenthema. Maar eens op
een middag moest hij een hoek halen. Zijn
notitieboekje bleef echter op het tafeltje
liggen. En pas had hij ae deur toe of daar
springt Jansei naar voren, zegtopgepast,
jongens, ik dicteer en iedereen schrijft op
wat hij maar hoort, later vullen we het van
elkaar aan. En daar ging het als een ren
nend paard: „liet bekende woord van Cicero"
illud Ciceronis, „een defensieven oorlog voe
ren" helium illatum defendereen zoo voorts.
.Er is niy nooit zoo'n mooie thema gemaakt
als dat jaar."
Maar genoeg reeds, geef ik het woord
aan anderen. Experto vrede llupertomag
ik zeggengeloof me, ik weet het bij
ervaring. Die onregelmatigheden zijn vele.
Een zeker leeraar, die tot profesor was
benoemd, vroeg vóór zijn laatste eind-exa
men als gewoon leeraar, in welk onderdeel
der Romeinsche antiquiteiten elk zijner
leerlingen speciaal wilde zijn, en daarnaar
vroeg hij hen.
Nog dit jaar werd me van zeker klein
gymnasium reeds een paar weken te voren
verteld, dat er schriftelijk vertaald zou
worden uit dien Latijnschen schrijver en
uit dezen dialoog van Plato. Terloops
wordt gezegd, dat men de oden van Hora-
tius wel goed mag lezen. Op de school
zelf werd b. v. gelezen uit het eerste en
vierde boek daarvan. Daaruit mag dus vol
gens de wet niet geëxamineerd worden. Nu
lezen allen het tweede en derde boek voor
zichzelven, liefst met vertalingen van Vosz
of Vondel er naast. Een Hollandsch uit
gever is bezig een nieuwe serie van Ne-
derlandscho vertalingen in het licht te
zenden.
En met zulke herinneringen aan de eer
lijkheid hunner opvoeders komen onze
studenten aan de hoogeschool en daarna in
de eerste rangen der maatschappij.
Dat alles kon voorkomen worden, door
eenvoudig de keuze der examenopgaven
over te laten aan de gecommitteerden of
aan den inspecteur.
Tot zoovei de Nieuwe Rotterdamsche.
Ons dunkt, het wordt tijd dat dergelijke
practijken onmogelijk gemaakt worden.
Waartoe een rijken jongeling met de kiem
der rech s.elierde kennis in zich op zulk een
wijze vooruitgeschopt, en het kind van den
arme zelfs voor de geringste baantjes een
examen af te vorderen, waarbij alles strikt
eerlijk en zonder gemakkelijkheden geschiedt
Dergelijke practijken zijn stuitend voor
het rechtsgevoel en doodend voor de zede
lijkheid, en eerlijk duurt ook hier het
langst.
27 Aug. '94.
Goes. In een goed bezette vergadering
der Chr. Jv. nam Zondagavond Ds. v.
Griethuijsen afscheid van de vereeniging
wier Eere-Voorzitter hij was, en die zoo
veel steun en sympathie van ZEerw. heeft
ondervonden. Ds. v. Gr. sprak zijn beste
wenschen voor de vereeniging uit, hoopte
dat zij in eendracht als tot nu toe sterk,
mocht wortelen in Christus; uit Hem haar
levenskracht mocht putten, en dan haar
invloed wijduit en diep zou doen gelden
op ieder terrein waar de leden zich bewe-
FEUILLETON.
it ilen per jaar wordt ons land
md door boekjes van twee, drie
llen druks, dikwijls op de eene
r dan op de andere en meestal
I Het zijn de reclamen-boeken
sche groote magazij nen Louvre
ld, Printemps met zijn rijen staal-
geplakt, en vol modeprentjes,
i i in n den nieuwsten vorm van hoed
itste snee voor een mantel kan
viiden.
«Vij bazen er ons dikwijls over dat
li r magazijnen onze adressen zoo
g te vinden, en misschien nog
n er ij er profijt bij vinden, die boekjes
het fransch vertaald, gedrukt, in-
i n stalen voorzie» en gefrankeerd
et< wi rden, naar ons land te zenden,
iv ik wij Is toch in de voddemand te-
recht komen.
Ie ma a maakt het mogelij k, ziedaar het
oord De massa, de reusachtige omvang
1 ken, welke de magazijnen doen,
e hoeveelheid artikels, waarin zij
h -ijven. Doch het komt ons steeds
"Hjk voor wanneer wij deze ma
li ivoordeelen. Vroeger was er wel-
I n voor. Tegenwoordig kan men
les even goed en goedkoop ver-
En zelfs al ware dit niet zoo, wie
dezen tijd, terwille van enkele
irdeel, den Rtadgenoot voorbijgaan
oia.de .Teemde te bevoordeelen V
Vou hier te lande velen er
Frankrijk ver-
'-me handel
een groote hoeveelheid bijzonderheden over
de groote magazijnen verzameld en mee
gedeeld.
Beginnen wij met eenige cijfers te ver
melden, die zullen bewijzen, dat de winst
van de groote magazijnen niet overmatig
groot kan genoemd worden. De Bon Marché
het grootste van alle, heeft in 1893 een
omzet gehad van 150 millioen francs. Reus
achtig niet waar Maar hoeveel is daar
afgegaan 't 118 millioen aan inkoop, 24
millioen aan onkosten, één millioen aan het
reserve-kapitaal, 200,000 aan een speciale
reserve voor brand blijft 0,800,000 francs
die onder de aandeelhouders verdeeld zijn
vermeerderd met 400,000 franks, de rente
van de reserve. Het kapitaal bedraagt
20 millioende rente is dus het vorig jaar
3,6 pCt. geweest. En 1893 was een zeer
schoon jaar
Voor de Grands Magasins du Louvre be
droeg het omzetcijfer voor 1893 120 millioen;
het winstcijfer, na aftrek der onkosten,
8,300,000 of 6.9 pCt. over den omzet, tegen
6 pCt. bij de Bon Marché. De volgende
in de rij, naar den omzet gerekend, is la
Belle Jardinière (voornamelijk in heeren-
kleeren), die op 38 millioen ontvangst,
2,400,000, dat is 6,3 pCt. winst noteert.
Deze winsten zijn veel minder dan die
van den kleinen winkelier. Deze kan zich
bij zijn omzet van 10,000 of 15,000 fr.
niet tevreden stellen i»et 6 p. c. winst,
waarvan nog de kapitaalrente afmoet. Zijne
kosten zijn veel te hoog om te kunnen
coneurreeren met groote magazijnen. De
huur bijv. zal bij den gewonen winkelier
wel 2.2 p. c. van den omzet bedragen
bij het magazijn met een huur van één
millioen blijft het nog onder één p. c.
Medelijden vervult zelfs den invest ver
stokten coóperatist met den kleinen winke-
wordt verdrongen. Men noemt
loop der tijden. Het ma-
verderfelijke macht. Doch
bet vermindert, door den
xeft op den fabrikant,
ortbrenger, en het
- goedkoopste wijze
•beider, die vau
1 vermeerde-
in het voor
wanneer de
vervaardigde
gen sommige
n wat zeggen
Louvre heef„ j
3000 bedienden, hoog en laag, die dage
lijks drie maaltijden krijgen, en het diner
is er uitstekend, evenals in den Bon Marché.
Dat eten, klaar gemaakt door 15 koks,
verslindt per dag 1400 kilo brood, 1200
kilo vleeseh, 250 kilo boter, 600 kilo visch,
10 vaatjes wijn enz. enz. en kost twee
millioen franks jierjaar. Wordt er kieken
met rijst gegeten, dan zijn er meer dan 700
kiekens noodig
De koorden om de pakken en pakjes
kosten aan de Louvre de kleinigheid van
40.000 fr. per jaar, dat is 1000 per ver
koopdag, en men maakt er soms queue om
een kleedingstuk te koopen. 87,000 kollis
komen jaarlijks in de magazijnen der 3on
Marché binnen, de leverantiën van uit
Parijs niet eens meegerekend. Al die wa
ren worden verdeeld over de verschillende
afdeelingen en dan moet de prijs er op ge
zet worden.
Dat is niet zoo eenvoudig als men mis
schien zou denken in de groote magazij
nen is men niet vrij de prijzen zoo hoog
te stellen als men lust heefj de concur
rentie tusschen hen is zeer scherp en iedere
afdeelingoverste laat voortdurend de artike
len, die hij verkoopt, bij zijn meedingers
koopen om heel precies hunne prijzen te
kennen. En dan tracht men door een ar
tikel 5 of 10 centiemen minder te notee-
ren dan zijn concurrent, het publiek, dat
meestal zeer goed de prijzen kent, te
lokken.
Sommige artikelen worden zoodoende
met verlies verkocht; het groote magazijn,
dat ia zoo veel soorten goed doet, kan dit
doen, wanneer het maar weer op andere
wint. Zoo is de handschoenafdeeling eigen-
lij k niets anders dan een aanloksel voor
de cliënteelhet verschil tussehen inkoops-
en verkoopsprijs is zoo gering, dat de
afdeeling haar aandeel in de algemeene
kosten niet kan dragen. En juist deze
afdeeling is een der grootste 60 bedienden
verkoopen jaarlijks 1,500,000 paar hand
schoenen, dat is 5600 per dag
Bij de prijsbepaling wordt altijd eerst
iets overvraagd om het artikel langzamer
hand naarmate het nit de mode raakt,
wat lager te kunnen noteeren. De schrik
van iedere afdeelingsoverste zijn de „win
keldochters" (uit de mode geraakte goederen
en zij moeten tot eiken prijs worden op
geruimd er worden partijen zijde, die
13 fr. den meter hebben gekost, uitver
kocht tegen 22 stuivers gewoonlijk koopt
de klant nog wel wat anders, waarvan
de winst een deel van het verlies op het
uitverkochte artikel dekt.
Alle prijzen zijn vast, dikwijls zijn zij
op de artikelen genoteerd. Het systeem
om zoo hoog mogelijk te verkoopen en de
klanten te beproeven, hoeveel men vragen
kan, hebben de groote magazijnen lang la
ten varen. Yan het te veel betaalde kreeg
de bediende, die het artikel verkocht, ge
woonlijk zijn percenten door de afschaffing
van dit stelsel zijn de bedienden der
groote magazijnen er echter niet op ach
teruitgegaan zij ontvangen er nog steeds
een zeker percent van den inkoopprijs.
De zuivere winst op verschillende arti
kelen loopt soms verbazend uiteen. Een
koopster, die een artikel van een paar
francs laat bezorgen te Neuilly, brengt een
omnibus, twee man en twee paarden in
beweging en laat misschien nog een paar
malen met de kwitantie komen. Het is
duidelijk, dat dit voorwerp te veel aan
algemeene kosten heeft verslonden om
winst op te leveren. Bij verzending voor
de provincie of het buitenland, dragen de
magazijnen tegenwoordig meestal de tran
sportkosten als de koopsom meer dan 25
franks bedraagtis het bedrag niet belang
rijk hooger, dan heeft het magazijnook
hier geen winst. Maar deze verkoop is
meer een goede en kostelooze reclame.
Voor de reclame wordt heel wat gedaan
door de groote magazijnen. Dagelijks geeft
de Louvre 500 luchtballonnetjes met bel
letjes aan kinderen van koopsters hetgeen
50.000 francs per jaar kostde'Printemps
biedt op den eersten dag der lente 25,000
tuiltjes viooltjes aan zijn klanten aan de
Sarnaritaine geeft vrijdag om het koopen
van den gescknwden ongeluksdag aan te
moedigen aan iederen kooper eene toe
gift, en zoo zijn er honderde middelen,
behalve de annoncen en katalogen. Eene
bijzonderheid het maken van staalboekjes,
met inplakken, innaaien enz., geeft in de
Bon Marché 110 vrouwen en 40 mannen
geregeld werk.
Onder de 15,000 a 18,000 menschen, die
dagelijks de magazijnen du Louvre of du
Bon Marché binnenkomen, zijn ook eenige
minder gewensclite bezoekers. Er wordt
in de gioote magazijnen verbazend veel
gestolen. En dikwijls van menschen van
wie men zoo iets het minst zou verwachten.
Zoo barones X, die het geld, haar door
haren man gegeven voor een cadeau aan
hare zuster, 350 fr.., op andere wijze ge
bruikt had en nu gratis een cadeau pro
gen.
Nadat de voorz. der vereeniging dhr. J.
J. Visser, namens de vereeniging ZEerw.
aller dank had betuigd voor alles wat de
vereen, had ervaren en den steun, dien het
bestuur had genoten, werd ZEerw. Ps. 121
4 toegezongen, waarvoor Ds. v. G. geroerd
dankte, üok hij zou deze vereen, nimmer
vergeten.
(Jok de heer M. de Jonge Jz., als voor
zitter der commissie van advies aanwezig,
wilde niet nalaten namens deze commissie,
en namens lien die de vereeniging lief
hebben, den vertrekkenden eere-voorzitter,
die zoo veel hart voor de Goesche chr.
Jongelingschap getoond heeft, te danken.
Ook de commissie van advies wist en
waardeerde wat ds. v. Griethuijsen in dezen
gedaan had; spreker sprak ook voor den
persoon en het huisgezin van ZEw. "de
beste wenschen uit, waarna nog Ps. 134:3
gezongen werd, ds. v. Griethuijsen de com
missie dankte en haar de vereeniging aan
beval, dankbaar voorden steun haar verleend.
Hiermede was deze ernstige plechtigheid
afgeloopcn. Da Goesche vereeniging zal
niet licht haren eere-voorzitter vergeten.
Bij kon. besluit zijn benoemd tot rid
der in de orde van den Nederlandscben
Leeuw mr. E. Fokker, lid van de Eerste
Kamer der Stuten-Generaal, secretaris der
Kamer van koophandel en fabrieken te Mid
delburg, oud-griffier der Staten van Zeeland
mr. P. C. J. Hennequin, lid van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal en van de Pro
vinciale Staten van Zeeland, burgemeester
van Aardenburg en St. Kruis, voorzitter
van het hoofdbestuur der Maatschappij tot
bevordering van landbouw en veeteelt in
Zeeland; C. J. J. A. van Teylingen, lid van
Gedeputeerde Staten van Zeeland, voorzitter
van het burgerlijk armbestuur te Middelburg;
tot commandeur in de orde van Oranje-Nassau
jhr mr. W. H. de Brauw, Commissaris der
Koningin in de provincie Zeelandtot
officier in de orde van Oranje-Nassau: uir.
J. C. R. van der Bilt, lid van Gedeputeerde
Staten van Zeeland; jhr. mr. L. Schorer,
burgemeester van Middelburg en de majoor
jhr. A. C. J. VVittert, van het 3e regiment
infanterie, garnizoens-commandant te Middel
burg, tot officier in de orde van Oranje-
Nassau met de Zwaarden: E. G. Sprenger,
luitenant-kolonel, commandant der dienst
doende schutterij en lid van den gemeente
raad te Middelburgtot ridder in de orde
van Oranje-Nassau H. P. J. Tutein Nolthe-
nius, burgemeester van Vlissingen; mr.
W. Polman Krnseman, griffier der Staten
van Zeeland, secretaris van het Zeeuwsch
Genootschap van wetenschappen E. L. baron
van Hardenbroek, burgemeester van Dom
burg; rentmeester van het kroondomein
jhr. mr. A. A. van Doorn, burgemeester
van Veere enVrouwepolder; mr. A. P. Snouck
llurgronje, lid van den gemeenteraad van
Middelburg, voorzitter van het bestuur der
godshuizen aldaar; dhr. H. Japikse, voor
zitter van het bestuur van het Zeeuwsch
Genootschap van wetenschappen, leeraar aan
de Rijks hoogere burgerschool te Middelburg;
A. Lysen en A. Hasselbach, onderwijzers
aan de rijkskweekschool voor onderwijzers
beerde te krijgen de landeigenaar X. die
voor eene verkooping, waarmee 100.000
francs gemoeid waren, naar Parijs ging,
den trein waarmee hij wilde vertrekken
miste, zoodat hij moest overnachten, en nu
de 20 francs, die zijn langer verblijf te Pa
rijs hem zou kosten, in den Louvre trachtte
machtig te wordenmev. Z. een jonge
moeder, die haar dochterke van elf jaar
al mee had loeren stelen en tot drie jaren
gevangenisstraf werd veroordeeld.
In 1893 zijn er in de Bon Marché
662, in de Louvre 167 diefstallen ontdekt;
de speciaal met het oog op diefstal aange
stelde inspecteurs van den Bon Marché
schijnen waakzamer te zijn. Een kliënte,
die betrapt is meestal zijn het vrouwen
wordt niet in het magazij n zelf aange
houden; de inspecteur volgt haar, en nau
welijks is zij buiten of hij noodigt haar
uit mee te gaan naar het policiebureel,
waar men, wanneer de aangehoudene niet
bekent, eene concierge uit de buurt laat
komen, welke voor een franc de be
schuldigde betast. Vergissingen komen zel
den voor.
Is het niet merkwaardig, dat die groote
magazijnen bijna alle hun ontstaan, hunne
opkomst, hunnen bloei te danken hebben
aan de ondernemingszucht en de doorzet
tingskracht van kleine, eenvoudige men
schen, die met weinig of niets begonnen?
Boucicaut, die de meewerker werd van
Vidau, den eigenaar van het toen zeer
kleine magazijn Ae Bon Marchéwas tot
zijn 42ste jaar bediende in een ander maga
zijn hij was de zoon van een kleinen
hoedenmaker.
Chauchard, de oprichter van de Magasins
du Louvrebezat weinigParrissot heeft
van eene zaak in gedragen kleeren, Lu
'helle Jardinieredie in 1826 in een klein
winkeltje werd gehouden, een magazijn
voor confectie-artikelen gemaakt, dat in
1856 reeds 25 huizen besloeg en thans is
overg ebracht in het bekende groote blok
nabij den Pont-Neufen la Samaritains
is de stichting van een man, Cognacq,
die, met letterlijk niets begon, als handels
reiziger eenig geld overspaarde, een klem
zaakje oprichite, dit uitbreidde met het
geld van mej. Jay, eerste-verkoopster m
de costuumafdeeling du hon Marchédie
zijne vrouw werd en thans een zaak bezit,
zoo groot, dat hij eerst veel te laat be
merkte, dat zijn kassier hem voor 2,500,(XIÜ
franks had bestolen
