Parijs in 18171*
1891. No. 131.
Zaterdag 8 Augustus
Vijfde Jaargang.
VERSCIIIJ A T
PR US DER ADVERTENTIES
G. M. KLEMKKRK, te Goes
F. P. ÏTHUIJ, te Middelburg.
NAAR AMSTERDAM.
DE OPLOSSING NADERT?
UITGAVE VAN
elk fn MAANDAG- WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
van 1 5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
Pifls per drie maanden franco p. p. ƒ0.95.
en
Fanaiiieberiehten van 1 5 regels 50 cent, iedere regel
Enkele nummers0.02s.
meer 10 cent.
Aan het Programma der twaalfde We
reld-Conferentie der Christelijke Jongelings-
Vereemgingen, welke van 11 tot 16 Augus
tus zal gehouden worden te Amsterdam in
het Maison Stroucken, ontleenen wij het
volgende
Dinsdag 11 Aug. Onderzoek der geloofs
brieven van afgevaardigden. Des avonds
7 uren in de Westerkerk openbare samen
komsten, sprekersProf. P. J. Muller in
't Hollacdsch, Ds. Karl Baehr in het Duitsch,
Ds. Richard in [het Fransch, Rev. Cham
bers in het Engelsch.
Woensdag 12 Aug. voormiddag 10.30.
Gemeenschappelijke Bijbelbespreking over
Joh. XV 1 11, 1' Cor. VI: 17.
Namiddag 1 uur. Openingsrede, verkie
zing van bureaux en commissiën, voorstel
ling der afgevaardigden. Om 2.30 verslag
van het Internationaal Centraal-Comité.
Dagelijks om 5 uren gemeenschappelijke
maaltijd, 's Avonds 8 uren. Openbare toe
spraken in het Hollandsch, vergaderingen
der afgevaardigden in verschillende talen.
Donderdag 13 Aug. Bijbelbespreking Joh.
XV: 12 17, Joh. XVII11 21,lCor.
1 10 16, Col. Ill 13. Voormiddag
10 uren, onderwerpHet geestelijk leven
in de Vereenigingende gevaren der
hedendaagsche ontwikkeling: de beste mid
delen tot het winnen, aanmoedigen en
behouden van waarlijk bekeerde leden.
Namiddag 1.30, onderwerp De Christelijke
Jongelingsvereenigingen tegenover de sociale
kwestie, 's Avonds 7 uren De Christelijke
Jongelingsvereenigingen inRoomsche landen;
wat behoort er gedaan te worden om de
hinderpalen te overwinnen, die bare ontwik
keling in den weg staan?
Vrijdag 14 Aug. 's Morgens 9.15. Bijbel
bespreking 1 Cor. XI 16 27. Om 10.15.
Bezoek aan de weesinrichting te Neerbosch.
Zaterdag 15 Aug, 's Morgens 9.15. Bijbel
bespreking Rom. VHI15 17 en 28 38,
2 Tim II11 en 12, Openb. II10 en III21.
Voorm. 10 uren, onderwerpDe Secre
tarissen der Christelijke Jongelingsvereeni
gingen, hunne taak en hun weikkririgde
beste middelen om voor deze betrekking
geschikte, waarlijk bekeerde jonge mannen
op te leiden. x)
Namiddag 2,30, onderwerp: De Bijbel in
de Jongelingsvereenigingen. Verschillende
wijzen van bijbelbespreking, s Avonds 8
uren Openbare vergadering. Rede in het
Hollandsch ter aanbeveling van de zaak der
Vereeniging. Vergaderingen van buiten-
landsche afgevaardigden.
Zondag 16 Aug. voormiddag 10 urer..
Gemeenschappelijke godsdienstoefening. Na
middag 2 uren. Bijbelbespreking over Joh.
XVIII. Bidstond. Avond 8 uien.Openbare
vergadering, sluiting der Conferentie.
Vraagt men waarom tot bespreking van
zulke eenvoudige onderwerpen jongelingen
en jongelingsvrienden uit allerlei oorden
samenkomenwaarom deze dingen niet
voldoende in brochures en in de steeds tal
rijker wordende jongelingsbladen en boden
kunnen besproken worden, dan is hierop
dit antwoord te geven:
Terwijl door verbeterde middelen van
vervoer de volken tot elkander worden ge
bracht, terwijl allerwegen dezelfde gevaren
den jongeling bedreigen, is het noodig dat
gelijk gezinden elkander leeren kennen en
waardeeren, en met elkander bespreken,
niet wat mogelijk zou kunnen scheiden en
verdeelen, maar wat kan vereenigen en
versterken. De jongelingen, ook in afgele
gen plaatsen, moeten weten, dat, waar zij
ook henen trekken, zij broeders vinden,
ann welke zij zich kunnen aansluiten. Te
genover de machten der zonde moet de
macht des Evangelies worden gesteld, en
alle schuchterheid in het belijden des Evan
gelies wijken. Zwak is; menigmaal de jeug
dige christen als hij zich alleen gevoelt of
slechts in beperkten kring verkeertsterk
wordt hij, als hij in broederlijke gemeen
schap met anderen van zijn leeftijd, kracht
zoekt in rijnen Heer en Heiland. De we
reld, die zoo vaak den «vromen suffer» be
spot, moet weten dat meer dan 7000 de
knieën niet buigen voor den Baal, die in
theater, kroeg en bordeel zijn tempels sticht
en in spotternij zijn lofzang hoort weer
klinken,
Het Wereldverbond der Christelijke Jon
gelingsvereenigingen breidt zijne vertakkin
gen over heel de wereld snel uit.
De vorderingen in Engelsch lndiëen Ja
pan zijn verbazend. Engelsche en vooral
Amerikaansche christenen zien terecht in
hoe zegenrijk het voor de wereld kan zijn
als de zich hunner kracht bewust wordende
volken, als de ontwakende en zich ontwik
kelende natiën van Azië christelijk zjjn, eer
zij worden tot groote mogendheden, bjj
welke de Europesche mogendheden weldra
minderheden kunnen zij». Met het oog
hierop ontzien rijke Amerikanen, die reeds
lang den jongelingsleeftijd achter zich heb-
beo, geen kosten om door het uitzenden
van agenten de stichting van Joogelings-
vereenigirigen allerwegen te bevorderen. Eene
krachtige christelijke jongelingschap is het
behoud van vaderland en koloniën, 'tls
bij lange na niet onverschillig wie over
e.enige jaren den toon zullen aangeven in
de wereld, 't Is den euders toch niet on
verschillig met wie hunne zonen in 't va
derland omgaan en met toie zij zullen
omgaan, waar zij aansluiting zullen vinden
als zij zich elders in de wereld een werk
kring zullen gaan zoeken.
Dit ziet men in Nederland nog niet in.
Liever verdiept men zich in kwestiën
van leerstelling en kerk.
Men vergeet dat het van oneindig hoo-
ger belang is dat alom jeugdige krachtige
getuigen van Christus als hoofden of in
ondergeschikte betrekkingen werkzaam zijn
in handel en nijverheid.
Het aloude«ik, onder God, schipper
van mijn schip» moet weder in eere komen,
niet alleen op de koopvaai dij vloot, maar
naar zin en beteekenis op fabriek en plan
tage, op werkplaats en kantoor.
Het Wereldverbond der Christelijke Jon
gelingsvereenigingen heeft geen minder doel
dan de wereld te winnen voor Christus.
Vele zijner leden zjjn predikers geworden,
maar een grooter aantal belijdt den eenigen
Heiland te huis en op reis, bjj sport en
muziek, bij wetenschap en kunst.
Wie op bovengenoemde dagen ook maar
even Amsterdam kan bezoeken, verzuime
niet eene samenkomst der conferentie bij
te wonen, en te hooren en te zien hoe broe
ders uit verschillende kerken en genoot
schappen één kunnen zijn in Christus.
In het buitenland, voornamelijk in
Amerika zijn secretarissen heel wat anders
dan ten onzent.
Zij wonen in de groote vereenigingshuizen,
en wijden, soms met verscheidene helpers,
zich geheel aan de leiding der Vereeniging
en hare verschillende samenkomsten en
afdeelingen.
Zij vormen reeds een bepaalden stand in
de maatschappij, worden beroepen als ten
onzent predikanten, en genieten, dank z(j
den juisten blik der Amerikaansche chris
tenen, die de zaak onbekrompen steunen,
een salaris dat hen in staat stelt al hun
tyd aan de goede zaak te wijden. Een
secretaris eener Vereeniging van eenige
beteekenis moet een degelijk onderwezen,
een hoog beschaafd en ontwikkeld Chris
ten zijn.
Mogen wij de dagbladen gelooven (en
wie zou dit niet doen na de vele verzonnen
berichten die zij in den Iaatsten tijd tot
ons brachten) dan is de oplossing der mi-
nistriëele crisis aanstaande. Dan is het mr.
v. Tienhoven, lid der Eerste Kamer en
burgemeester van Amsterdam, gelukt een
ministerie s&am te stellen, waarin de heeren
Tak en Smidt oud-ministers en leden
der Tweede Kamer zullen zitting namen,
en de heer Pierson (bankier, niet te ver
warren met dr. A. Pierson en diens broeder
ds. H. Pierson) de portefeuille van finan
ciën zal aanvaarden.
Indien het gerucht waarheid bevat, is
dit een flinke stap nader aan de oplossing.
En aan de liberale bladen die al klaagden
dat door dit lange aarzelen in dit jaar niets
komen zou van gewenschtë hervormingen,
wordt op deze wijze dit wapen uit de hand
genomen.
Nu wij toch eenmaal aan het feit van
een liberaal ministerie moeten gelooven,
dunkt ons eene spoedige oplossing naar den
zin onzer politieke tegenstanders het meest
gewenscht. Hoe spoediger hunne deugden
als hervormers en zegenaars tegenover het
«nietsdoend» ministerie uitblinken, hoe beter.
De antirevolutionaire partij kan deze ka
binetswisseling rustig aanzien. Gedachtig
aan de grondwettelijke bepaling dat de
Kroon hare ministers naar welgevallen be
noemt, heeft onze pers geen oogenblik er
aan gedacht de Koningin-Regentes de wet
voor te schreven omtrent den spoed, waar
mede zij het volgende ministerie had te
benoemen.
Minder correct daarentegen was de houding
der liberale pers. Zjj toonde zich van het
eerste oogenblik ongeduldig. In hare 'ad
viezen viel nu en dan een toon te beluis
teren, die niet pleitte voor het besef van
de grondwettige vrijheid der Kroon in be
trekking tot de benoeming van ministers,
en dus ook tot raadpleging van kundige
mannen over die benoeming.
Herhaaldelijk kwamen in bovengenoemde
bladen mededeelingen voor, die deden onder
stellen dat onbescheiden blikken waren ge
worpen in het Kabinet der Koningin.
Nu was het de directeur van haar Ka
binet, dan weder Heemskerk, dan de
Ranitz, dan weder een ander, nu weer v.
Reenen, die door Haar geraadpleegd was,
en de crisis duurde inmiddels zoo Tang dat
de heeren die er het rechte niet van wisten,
al begonnen te mopperen dat het zóó lang
duurde. En het moest de Koningin Regentes
dan maar eens gezegd woiden dat zij wat
voort moest maken.
Maar vraag nu eens aan het volk van
Nederland, uitgezonderd een handjevol
Kamerleden en krantenschrijvers of zij iets
bespeurd hebben van die vreeselijke spianning
waarin de natie door dit langzaam verloop
der crisis was gebracht. Waren dan de
acht aftredende ministers zoo gewetenloos
dat zij nu zoo maar het bijltje er bij zouden
neerleggen en zich niet meer bekommeren
bedreef de schandelijkste gruwelen en
pleegde hij tal van moorden. Hij was de
jongste, doch ook de meest gewetenlooze
onder zijne broederen. Beginselen bestonden
voor hem niet. Liefhebberij en tijdverdrijf
waren de eenige beweegredenen voor zijne
schanddaden.
De commune vreesde en schuwde, doch
tegelijk ontzag en vleide zij den man, in
wiens omgeving alle menschenlevens in ge
vaar waren.
Nog een naam dienen wij te noe
men en we) van den generaal Dom-
browsky. Deze had den onbeduidenden
Bergeret als hoofd van het leger vervangen.
Hij was iemand met een twijfelachtig vel
leden. Dagbladen beschuldigden hem open
lijk van de grootste slechtigheden. Hij
was van geboorte een Pool, en niemand
zijner oude landgenooten die te Parijs
woonden, wilde met hem omgaan.
Schoon Pool van geboorte, was hij reeds
op jeugdigen leeftijd in dienst getreden van
de doodvijanden zijns volks, in het Rus
sische leger. Verdacht van den Poolschen
opstand te zijn toegedaan, werd hij naar
Siberië verbannen. Daar huwde hij met
eene lotgenoote. Vandaar ontsnapt, ves
tigde hij zich onder velerlei valsche namen
te Petersburg waar hij valsch papieren
geld maakte en door allerlei lage practijken
in zijn levensonderhoud voorzag. Tijdens
het beleg werd hij meer dan eens gearres
teerd wegens verstandhouding met de Prui
sen. De Commune maakte hem generaal
en zoo wist hij zich zelfs het oppergezag in
het leger te doen opdragen.
Doch in spijt van het verleden, was hij
een goed soldaat, een man vol ijver en
plichtsbetrachting.
Bergeret werd naar de gevangenis ge
bracht, waaruit hij echter na eenige weken
weder wérd ontslagen. De man had trou
wens niets anders misdaan, dun dat hij
enkele malen de nederlaag had geleden.
Doch keere.i wij tot onze geschiedenis
terug. (Wordf vervolgd.)
6.) FEUILLETON.
Eene bladzijde uit de dagen der Commune.
Het spreekt van zelf (wij herhalen dit)
dat de grijze heer in het rijtuig van den
gewaanaen koetsier een goede belooning
ontvingdat op de veilige plaats aangeko
men weder van kleederen verwisseld wei d
en de werkelijke koetsier ongemerkt naar
Parijs terugkeerde om met .andere heeren
over een dergelijke list ter ontvluchting te
delibereeren en zijne ambtgenooten tot het
verrichten eener zelfde aardigheid uit te
noodigen.
Nu, op deze en dergelijke manieren ont
kwamen velen aan het vrijheiddoodend be
wind der Commune. Er zijn zelfs gevallen
bekend dat personen zich in een ton als
vrachtgoed lieten vervoeren. Velen lieten
zich van de wallen afzakkea. 4.1 dezulken
noemt men in het fransch refractaires. Toch
was dit een gevaarlijk werk, want die bij den
sprong of val van de steile muren, door
moeder, zuster of vriendin geholpen niet een
arm of been gebroken had, werd niet zelden
als hij öf de communetroepen óf de wach
ten der regeering voorbij moest, door een
van beiden doodgeschoten. Want op een
menschenleven zagen de soldaten niet, en
vooral niet die van generaal Cluseret, die
schrikbre ziel der Commune.
Deze Cluseret was een streng heer. Reeds
maakten wij met hem kennis als generaal
van de zuidelijken tegen de noordelijken,
tijdens den burgeroorlog in Amerika. Deze
oorlog werd gevoerd terwille van de vraag:
vrijmaking der slaven, ja of neen De zui
delijken verklaarden zich voor den slaven--
handel, de noordelijken waren er tegen.
En nu zagen wij den héld, die thans zoo
genaamd voor de vrijheid strijdt, in het
leger der zuidelijken vechten voor den sla
venhandel.
Toch bracht hij de Amerikaansche vrij
heidsbegrippen naar Frankrijk mede, werd i
een der leiders van de zoogenaamde Inter
nationale en schreef de heftigste artikelen
tegen het Keizerrijk. Den commissaris van
politie die hem deswege moest arres
teeren, ontving hij met zijn revolver en zijne
acte van bewijs dat hij Amerikaansch burger
was. Met behulp van den Amerikaanschen
gezant ontkwam hij voorts naar New-Yoik.
Daar werd hij een der ijverigste voor
vechters der revolutie en bewerkte van daar
uit zijn oude vaderland. De verandering van
regeering in 1870 noopte hem Frankrijk
weder op te zoeken, waar hij echter met
wantrouwen ontvangen werd. De mislukte
krijgsbewegingen van 1 April en daarna
waren echter voor hem gunstigwant bij
de afzetting der drie commune-generaals,
tof liever twee want een was gesneuveld)
werd hij tot generaal benoemden hij
kweet zich van zijn taak op degelijke wijze.
Zoo een in staat was de Commune te
ooen zegepralen, dan was het Cluseret, doch
dan ook alleen op zijne wijze. Hij deed
namelijk net of er geen Commune hem iets
te commandeeren had. Hij gaf haar geen
rekenschap van zijne daden en beschouwde
zich als de alleenheerscher. Gedachtig aan
het «Zooveel hoofden, zooveel zinnen», en
en vloek van dit stelsel kennende, wist hij
ae Oommune enkele besluiten te ontwrin-
gen tot het opheffen der commissiër. uit de
verschillende arrondissementen tot leiding
van de verdediging.
Met koelheid en minachting, doch tevens
uiterst beleefd en netjes behandelde Cluse
ret al die nieuwbakken geleerden en staats-
ueden, die van niets eenig verstand hadden
dan van hun handwerk, dat zij te kwader
ure hadden laten varen. Zelf droeg hij
evenmin een uniform, en verzette zich heftig
tegen al dat goud en die pluimenwat
lang niet naar den zin was van zoovelen,
die juist ter wille van dat klatergoud zich bij
de Commune hadden aangesloten.
Hfl ging zelfs verder door, onder de leus
«Wij allen zijn werklieden geweest en wij
zijn het nog», allen te straffen die onder
scheidingsteekenen drcegen, zonder te kun
nen bewijzen hoe zij er aan gekomen waren.
Zoo bracht hij aanvankelijk een weinig
meer orde onder de troepen der Commune.
Niettemin waren ook zijne eerste krijgs
bewegingen ongelukkig, zoodat van een
aanval op Versailles voor goed moest worden
afgezien. Voortaan moesten de insurgenten
er zich toe bepalen Parijs te verdedigen.
Wij spraken van den generaal Cluseret
niet minder schrikkelijk was het hoofd
der justitie, de zich noemende magistraat
Raoul Rigault (spreek uit Rikoo). Hij was
het jongste lid der Commune, pas vier en
twintig jaar oud. Als student in de me
dicijnen had hij zich wegens losbandig ge
drag berucht gemaakt. Als huisonderwij
zer (privaat docent) ia de wiskunde had
bij zich om dezelfde redenen onmogelijk
gemaakt, en leidde van toen af een zwer
vend leven. Hij beproefde zijn geluk in de
bierhuizen, waar hij de vrienden wist op
te winden door luidruchtige mededeelingen
en revolutionaire beschouwingen.
Zijne onzinnige redevoeringen brachten
hem dikwjjs in aanraking met de gevan
genis. Eens echter werd hij beklaagd van
de vuilste lastering tegen den Zoon des
Menschen. De procureur generaal die zijn
schuld volhield, deed bij de behandeling
dezer zaak tevens een beroep op de genade
der rechters, op grond van de jeugd des
beschuldigden. Doch Rigault had hem toe
geroepen «Ik begeer geen genade; ik zal
ze u ook niet verkenen, als wij aan het
bewind zullen zjjD.» Men lachte toen om
de wartaal van dezen dweper, doch ver
moedde niet dat hetzelfde jongmensch wel
dra het leven zijner medeburgers in handen zou
hebben en honderden hoofden zou doen vallen.
Na verschillende lotswisselingen, aanval
len en teleurstellingen was hij eindelijk in
dö gelederen der n&tion&le g&rden nange-
land. Hij streed aan de zijde van generaal
Duval, en toen deze sneuvelde werd Rigault
zijn plaatsvervanger in invloed en macht.
Als procureur generaal bij de Commune
