1890. No. 41.
Zaterdag 4 Januari.
Vierde Jaargang
VERSCHIJNT
G. M. Klemkerk, fe Goes
F. P. D'huy, te Middelburg.
PRIJS DER ADVERTENTIES i
KORTE SCHETS
GROOTHEID en VAL.
ZEEUW.
V V .L -
t
elken MAANDAG- WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
Prijs per drie maanden franco p. p.
Enkele nommers
f0,95
- 0,026
UITGAVE VAN
EN
van 1 5 regels 25 cent, iedere regel meer cent.
Familieberichten van 1 5 regels 50 cent, iedere regel,
meer 40 cent.
VAN DE WORDING EN DEN GROEI
DER VEREENIGDE STATEN VAN
NOORD-AMERIKA.
(Slot.)
Nu kwam er een t\jd van rust en lang
zame ontwikkeling. Maar zelfs thans ook
werd de bloei verhinderd door de willekeu
rige handelingen van Engeland en vertraagd
door de te groote uitgestrektheid van grond
gebied.
De wegen waren slecht en de zeer
schaarsche bevolking woonde te ver uiteen;
terwijl het reeds sedert langer dan eene
eeuw het streven der Engelsche regeering
was geweest, den handel en de nijverheid
harer Amerikaansche volksplantingen aan
banden te leggen, opdat het moederland
er de voordeelen van plukken mocht en
ook uit vrees, dat deze koloniën zich te
sterk ontwikkelen en de gehoorzaamheid
opzeggen zouden.
Meermalen reeds had Engeland getracht
belastingen te heffen van de koloniën, maar
meestentijds waren de pogingen daartoe
afgestuit op den krachtigen tegenstand der
Amerikanen, totdat het Engelsche parlement
in 1764 besloot nieuwe belastingen uit te
schrijven en de oude desnoods met geweld
te innea. Deze maatregel verwekte hier
eene algemeene verontwaardiging die nog
toenam, toen in 1765 de beruchte zegelwet
werd aangenomen. Gansche troepen van
ontevredenen doorkruisten de steden, hier
en daar werden daden van geweld bedreven
tegen de Engelsche ambtenaren en hunne
vrienden en gedurende eenige dagen ston
den vele wettelijke zaken stil, totdat zij
weer hervat werden en men handelde,
alsof er geen zegelrecht bestond. Nog in
datzelfde jaar kwamen afgevaardigden der
verschillende koloniën te New York bijeen
en de Engelsche regeering was verplicht
de gehate wet in 1766 te herroepen, hoe
wel het Parlement verklaarde, dat het de
bevoegdheid had «de koloniën in alle andere
23.
FEUILLETON.
(iSchetsen uit het leven van Napoleon I.)
XIX.
NOG EEN KROON.
Kort na zijne kroning kwam het reeds
uit wat de keizer wilde. Het leger, dat
zeer aan hem gehecht scheen, moest door
schitterende wapenfeiten gesterkt worden,
de natie moest eenige afwisseling hebben.
Niets was nadeeliger voor zijne macht dan
de vrede, en dan waren niet alle vorsten
van Europa hem even genegen. Hoe spoe
diger dus oorlog, hoe liever. Aan den ko
ning van Engelanddien hij zijn broeder
noemde schreef hq «en hartelijken brief,
waarin hq hem zijn vriendschap aanbood.
De koning nam echter een teruggetrokken
houding tegenover hem aan. En terecht.
Want kort na hunne briefwisseling reeds
verklaarde Napoleon dat hij reeds lang ge-
wenscht had Italië en Frankrijk onder éen
bestuur te brengen. Hij sprak met den
vice president der Itallaansctie republiek af
dat deze hem de kroon van Italië zou komen
aanbieden. Deze deed alzooen Napoleon
gat zoogenaamd schoorvoetend toe.
Den 4 April 1805 vertrok de keizer naar
Italië, om kennis te maken met zqne nieuwe
thans werkelijke onderdanen.
Op zqne reis door Frankrijk vertoefde hij
ook te Brienne. Zooals gq weet, was hij
daar op de militaire school geweest, en had
daar met zqne makkers vaak oorlogje ge
speeld; sneeuwvestingen opgericht en slag
geleverd. Welk een andere toestand dan
zijn tegenwoordige. Toch lezen wij nergens
dat Bonaparte,.de arme kweekeling der 18e
eeuw, den Keizer der 19Je bij de herinnering
zaken, wat die ook zijn mochten te binden.»
Dit was juist wat de kolonisten ontken
den. Zij beweerdendat alleen hunne
koloniale wetgevingen recht hadden hen te
belasten en niet het Engelsche Parlement,
omdat de koloniën daarheen geen afgevaar
digden zenden mochten en zij er dus niet
in vertegenwoordigd waren.
In Juni 1767 werd wederom eene wet
aangenomen, die invoerrechten leide op het
glas, het papier, de verfstoffen en de thee,
welke de koloniën zouden worden binnen
gevoerd, terwijl er terzelfder tijde eene wet
werd uitgevaardigd die het wetgevend
lichaam in de kolonie New-York verbood
langer te vergaderen, totdat het zich aan
zekere besluiten van de Engelsche regeering
zou onderwerpen. Door meerdere dergelijke
dwaze maatregelen van het Britsche Par
lement werd de ontevredenheid nog alge-
meener en bereikte eindelqk zulk eene
hoogte, dat in 1775 bij Lexington de eerste
slag werd geleverd in den stqd, die eindigde
met de vrijverklaring van het Amerikaan
sche volk. Wederom kwamen er afgevaar
digden onder den naam van koloniaal congres,
thans te Philadelphiabijeener werd
besloten den oorlog voort te zetten en
George Washington werd tot opperbevel
hebber der troepen benoemd.
Het denkbeeld bestond echter nu nog
niet algemeen, zich van Engeland af te
scheiden. Dit kwam later, toen de Engelsche
koning George III onwillig was, het ooi-
te leenen aan de vertoogen van het Ame-
rikaanschë Congres én hij de kolonisten
door zijne hooghartige handelwijze meer
en meer van zich had vervreemd.
De verkozen Opperbevelhebber had geene
gemakkelijke taak te vervullen. Zijn leger
was klein, slecht gewapend, ongeoefend,
zonder eenige krijgstucht. Geld voor eene
betere uitrusting of tot geregelde betaling
ontbrak en hij had te strijden tegen de goed
betaalde, wel uitgeruste legers van Enge
land. Het zou te veel ruimte vorderen,
indien we den bangen strijd in b(j7,onder-
geleerd heeft zich te verootmoedigen. Daartoe
gunde de eerzuchtige held zieh den tijd
niet. Hij trok door naar Italië.
Daar bracht hq eerst een bezoek aan de
plaatsen, waar hij zijne overwinningen be
vochten had. Hij bezocht Marengo, waar
vijf jaren geleden door Kleber de overwin
ning op de Oostenrijkers was bevochten
Hij hield daar een wapenschouwing, die den
Oostenrijkers aanleiding gaf hunne troepen
macht aldaar aanzienlijk te versterken.
Den 23 Mei werd Napoleon te Milaan,
niet minder plechtig dan te Parijs, als koning
van Italië gekroond.
Toen hij zich de ijzeren kroon op het
hoofd zette, sprak hij op dreigenden toon
»God heeft mij de kroon gegeven, wee die
haar aanraakt!» Engeland en Oostenrijk
zagen deze meerdere machtsontwikkeling
des keizers met leede oogen aan.
Dreigende wolken pakten zich samen te
meer daar Napoleon, geen kans ziende
Italië's vestingen aan de zijde van Venetië
te versterken, zich had laten ontvallen, dat
het gemakkelijker was de Oostenrijkers van
ie grenzen te jagen.
Daarna keerde Napoleon naar Frankrijk
terug met den wenseh in het hart, Enge
land, zijn geduchtsten tegenstander, le mogen
verpletteren. Ook werden waarlijk de aan
stalten daartoe gemaakt. Ook onze vice
admiraal Verhuell kreeg bevel zich met
Nederlaridsche schepen naar de verzamelplaats
nabij Boulogne te begeven. Een zestal zijner
oorlogsvaartuigen vielen onderweg den En
gelschen in handen.
Eenige dagen later werd onze vloot zeer
hevig door de Engelschen geteisterd, wat
ons op de ontreddering van elf onzer beste
schepen te slaan kwam. Toch bereikte
heden wilden nagaan. Genoeg zij het te
zeggen, dat op den 4en Juli 1776 het
Amerikaansche volk zich vrij en onafhan
kelijk verklaarde en dat gedurende de
eerste jaren de oorlog in het algemepn
nadeelig voor de Amerikanen uitviel.
Enkele lichtpunten waren de inneming
van Trenton door Washington, het gevan
gen nemen van den Engelschen generaal
Burgoyne met zijne troepen, de hulp
aan de Amerikaansche zaak verleend door
Frankrijk en Nederland; maar dikwijls
waren de tegenspoeden zoo groot, dat het
scheen alsol zij den strijd zouden moeten
opgeven. Verraad en oproer, geldgebreken
naijver brachten den worstelenden staat
dikwijls op den rand des ondergangs, tot
dat eindelijk een beslissende gebeurtenis de
schaal ten gunste van Amerika deed over
slaan en Engeland de poging tot onderwer
ping moest opgeven.
Op den 19en October 1781 werd de
Britsche bevelhebber Cornwallis gedwon
gen zich met ruim 8000 man aan de ver-
eenigde Fransehen en Amerikanen over te
geven. Engeland, uitgeput door den dub
belen strijd tegen zijne koloniën en een
groot deel van Europa, was verder on
machtig de nu zegevierende en beter ge
oefende Amerikaansche troepen te weerstaan
en in 1783 werd te Parijs een vrede gesloten,
waarbij de vereenigde koloniën van Noord-
Amerika vrij en onafhankelijk werden ver
telaard, en eene plaats verkregen in de
rij der magendheden.
In 1787 werd er eene staatsregeling aan
genomen, een republikeinsche regeerings-
vorm ingesteld in in 1780 werd George
Washington ingehuldigd als eerste Presi
dent der Vereenigde Staten van Noord-
Amerika.
Hoezeer ook de nieuwe staat nog vele
schokken te doorstaan en, in het begin
vooral, hevig te worstelen had tegen bintien-
landsche onlusten, werden alle tegenheden
te boven gekomen en hebben de Vereenigde
Staten door het wqs beleid van hunnen
Verhuell zijn doel.
In Augustus (1805) vertrok de keizer
naar Boulogne, minder om de vloot te zien,
dan wel om het groote leger dat daar
gekampeerd was, in oogenschouw te nemen.
Met het zoontje van zijn broeder Lodewijk
op den arm wandelde hq door de gelederen.
Alles werd in orde bevonden en toch gaf
hq het sein tot den oorlog niet. Het ge
vaar voor Engeland werd tijdelijk afgewend;
want onverwachts kwam het bevel, al het
ingescheepte weer te ontschepen.
De soldaten moesten naar den Rijn. Ook
de Bataafsche hulptroepen, die ten getale
van tienduizend ter reede van Texel
lagen, onder bevel van Duinenoeau, moesten
daarheen vertrekken. Europa moe»t op
andere wijze uit zqn rust worden op
geschrikt.
Hoe het kwam Rusland, Oostenrijk en
Zweden hadden zich met Engeland ver
bonden om den overmoed van den over
weldiger te fnuiken.
Reeds den 1 October rukte Napoleon uit
aan het hoofd zijner troepen. De Oosten
rijkers trokken over hunne grenzen door
Beijeren en vatten post bij Ulm aan de
Lech, om daar de Russen op te wachten.
De Franschen en Nederlanders trokken hun
te gemoet. Baden, Wurtemberg en Beijeren
kozen Napoleons zijde, er zoo werden de
Oostenrijkers met vereende krachten in
Ulm opgesloten, waar hun veldheer Mack
zich laf hartig overgaf, nog vóór de Russen
tot ontzet hadden kunnen opdagen.
Den 12 November trokken de Franschen
zegevierend Weenen binnen. Napoleon nam
zijn intrek in het paleis van Schönbrunn
en koos tot werkplaats eer. kabinet waarin
het standbeeld van. Maria Theresia ge
plaatst was.
eersten President en zijne onmiddelijke op
volgers, eene waardige plaats verkregen
onder de natiën der wereld.
Toen de Vereenigde Staten in 1783 hunne
plaats innamen onder de onaf hai.kelijke mo
gendheden, waren zij meer dan de helft
kleiner dan tegenwoordig. De eerste uit
breiding van grondgebied verkregen zij in
1803 toen Napoleon hun het aan Frankrijk
toebehoorende landschap van Louisiana ver
kocht. Dit land had eene uitgestrektheid
van meer dan een miljoen vierkante En
gelsche mijlen en werd door Napoleon over
gedaan voor niet meer dan 11,250.000 dol
lars contant geld en het op zich nemen
door de Vereenigde Staten van Fransche
schuldvorderingen ten bedrage van 3,750.000
dollars. Dus voor slechts zeven en dertig
miljoen viji honderd duizend gulden kwamen
ds Vereenigde Staten in het bezit van een
grondgebied, dat op heden verscheidene
honderd miljoenen waard is. Eenige jaren
later in 1819 verkocht ook Spanje den
tegenwoordigen rijken Staat Florida aan de
Vereenigde Staten voor een bedrag van
slechts 5 miljoen dollars of twaalf en een
half miljoen gulden.
Nadat Texas zich in 1836 had vrqge.
vochten van Mexico, werd net in 1845, na
hevige debatten in het Congres te Was
hington, als staat in de Unie opgenomen.
Deze opneming en andere oorzaken veroorzaak
ten een oorlog met Mexico, die in 1846 begon
en tot '48 duurde. Bij het vredestraktaat
werd er bepaald dat Nieuw Mexico en
Californië aan de Vereenigde Staten zouden
vallen, tegen betaling eener som van
18.500.000 dollars of zes en veertig miljoen
twee honderd en vqftig duizend gulden.
Thans hadden de Vereenigde Staten,hunne
tegenwoordige grootte bereikt, maar wilden
toch gaarne nog meer grondgebied hebben-
Op eenige honderden uren afstands van
ile Vereenigde Staten, in het niterste Noor
den van Noord-Amerika ligt het gebied
Aljaska,dat tot 1867 aan Rusland toebehoorde.
Hier wemelden de rivieren en omringende
wateren van visch; terwijl de uitgestrekte
Duitschland sidderde op deze tijding.
Frankrijk daarentegen juichte.
X A'
NEDERLAAG EN OVERWINNING.
Omstreeks den tijd dat de gebeurtenissen
plaats grepen, die wij in het vorige hoofd
stuk meedeelden, moest de .Keizer de
droeve ervaring opdoen, dat de Franschen
niet altijd konden zegevieren. Mocht al
zijn leger onsterfelijke lauweren hebben
geoogst; zijne vlooi was nog lang niet wat
zq wezen moest.
Spanje, ofsciioon op dien tijd nog een
eigen koning bezittende, was Frankrijks ge
dwongen bondgenoot. De Spaansche vloot
had zich in de Spaansche Zee met de
Fransche vereenigd. Beider gezamenlijke
vloot bestond uit 33 schepen. De Engelsche
vloot, slechts 19 schepen sterk, was haar op
de hielen gevolgd en de vrome moedige
admiraal Nelson gaf bevel tot den aanval
met het bekende schoone woord«Man
schappen, Engeland verwacht d at elk uwer
zqn plicht zal doen.»
Wij zullen u de bijzonderheden van dit
vreeselijke zeegevecht besparen. Genoeg
zij bet te weten dat de Fransch-Spaansche
vloot geheel vernield werd. Er verdwenen
1654 kanonnen en 15000 dapperen in het
hart, der zee. Een arbeid van zeven jaren
en 27 miljoen guldens aan uitrusting enz.
gingen verloren. Engeland behield zijn
schitterenden naam als Europa's eerste
zeemogendheid, doch de dappere Nelson
verloor het leven. Deze nederlaag maakte
op Napoleon een overweldigenden indruk.
Sinds gaf hij elke poging om Frankrijk een
vloot te bezorgen op. In zqn bijzijn mocht
van nu af nimmer meer het woord «Trafal
gar» worden uitgesproken.
Wordt vervolgd.
