LOEM
4.NSE Goes.
CHRISTELIJK-
HISTORISCH
VOOR ZEELAND.
DAGENT
BEVRACHTER,
Cuijper Boone.
HANDEN:
i MESTING:
eine Erwten, Gerst,
er, Mais, Voer-
lijstmèèl enz.
)E LEEUWEN,
ouds bekende
1KDSCHE
iN'CKSSE)
gekroonde Valk",
)E HAAN SLEUTELS",
dam-Dordrecht.
1888. No. 126.
Donderdag 26 Juli.
Tweede Jaargang,
NIEUWSBLAD
VERSCHIJNT
G. M. Klemkerk, te Goes
F. P. Bhuy, le Middelburg.
PRIJS DER AI) VERTE YTIËA
Buitenland.
I Na een hartelijk afscheid van de Czarin,
heelt Keizer Wilhelm gisteren met den Czaar
Peterhol verlaten. Zij zijn naar Kroonstadt
vertrokken. Van daar vertrok de Keizer
van Duitschland naar Zweden. Daverende
saluutschoten deden hem uitgeleide.
it-Vereeniging, 10nsch",d en Misdaad'
Mlicr
„TELEGRAAF."
Juli.
.ts van P. VERBURG Jr.
le, door de Brnsselsclie
latschappij (A. G.) aange-
t het teekenen van Polis-
n gelden enz.
Juli 1888.
erken en nnmmers,
ergeteekende maakt zijnen
landgenooten bekend, dat
heeft als
lig beleefdelijk aanbeveelt
n recommandatie.
St. Jacobstraat no. 108.
1888.
REN,
OONDE VALK en
lAN SLEUTELS,
gewaardeerde drank voor
mersaizoen.
ROUWERIJ
lENTENi
Is. SNOEP.
A. DËN HOLLANDER.
L. L. DE HAAN.
C. M. TELLE.
elken MAANDAG- WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
P.'iji per drie maanden franco p. p. f0,95
Enkele nommers-0,025
UITGAVE VAN
en
van 1 5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
Familieberichten van 1 5 regels 50 cent, iedere regel
meer 10 cent.
Boulanger. Deze held van den dag be-
gint zijn roem te overleven. Hij is niet ge-
kozen in Ardèche, waar hij zich candidaat
gesteld had. Met verpletterende meerderheid
werd hij geslagen. Toch houdt de teleur
gestelde man zich goed. Hij zegt deze uit
komst verwacht te hebben, en zich voor
taan in alle mogelijke districten candidaat
te zullen stellen. Hij wil slechts zoozBgt
hij eene nationale beweging in het leven
roepen voor de grondwetsherziening, 't Klinkt
wonderlijk als men weet dat in Frankrijk
op het oogenblik een ultra radicaal minis
terie aan het roer is.
Over Boulanger 's'huishouding worden
belangwekkende dingen meêgedeeld. De
generaal houdt twee secretarissen, drie
bedienden, twee koetsiers, een stalknecht,
17.
FEUILLETON.
nAim vW'.ic allann Muai» in wtrnr oon trw
P TE MIDDELBURG.
;raat, ingang Poort-naast
L. K LA ASSEN.)
a deposito, 't zij in eens,
ten opvorderbaar, tegen
rente, bedragende thans
tot Crediet-verleening in
1500 tot f 60.000.
waarnemende agent
P. J. VAN DER LEUK
ng terstond een
paard kan beslaan en
,en bij
ER, Driewegen.
.DDELB.-ROTTERDAM.
,gezonderd Zondags.
ren. Van Middelburg en
BOOTDIENST
elburg en Zierikzee.
erikzee Spoorweg Goes,
uli.
Van Zierikzee
Dinsd. 24'smorg. 7.
Woen. 25 6,—
Woen. 25 'smidd. 3,30
Dond. 26
Vrijd. 27
Zaterd.28
Zond. 29
Maan. 30
3.30
3,30
12.-
6,-
42,
J Bella was alleen. Maar in welk een toe
stand Der wanhoop nabij viel zij op een
sofa neder en kreunde «Ik heb mijn zalig
heid weggeworpen voor nietsvoor niets
Langen tijd zat zij zoo, overweldigd door den
tolterenden angst van haar schuldig geweten,
verpletterd door de vreeselijke beschuldiging,
die De Witt meer door gebaren en blikken,
dan met woorden had uitgesproken. Zij
doorleefde als het ware nog eens de gebeur
tenis, die hare ziel ten verderve had gedoemd
Opnieuw zag zij hare nicht slapende den
slaap des onschuldigenopnieuw zichzelve
met wankelende schreden en langhangende
haren, het flikkerend licht harer nachtlamp
met hare hand be lekkend, hare oogen door
bewustheid van schuld half neergeslagen op
het bed gericht, nu eens sluipende, dan weder
stilstaande. Opnieuw zag zij zichzelve met
het sleu'eitje in de handen, zij zag weder
hoe zij het omdraaide, hoe zij opschrikte
van eik geluid en haar adem inhield, hoe
zij het linnen scheurde en het weder terecht
schiktehce zij daarna den kofter met be
vende handen sloot, en daarop wegvluchtte
en zich onder de dekens verborg, terwijl
het koude angstzweet haar over het geheele
lichaam uitbrak. Zij gevoelde dat De Witt
dit alles moest weten, het geraden had en
de gedachte daaraan deed haar het bloed
in de aderen stollen. Een geheele verdooving
volgde op deze vlaag van waanzin. Zij sprong
plotseling verschrikt op, en sloeg met de
handen voor haar voorhoofd, terwijl haar
zorgvol gekapt haar in groote verwarring
ovei haar gelaat hing en met gesmoorde
kreten betreurde zij haar verloren onschuld.
maim *j\j De heer De Witt was nog maar even de
Dins 34'smidd. 7,30 piraat op, toen Laura hem achternaliep en
n w tfVU r Sühouder tikte. De heer
De Witt bleef staan. «Mijnheer», zeide zij.
»zijt grj met kaptein de Witt en hebt ei
zoo straks met met mijne juffrouw over
juffrouw Aleida gesproken Ik ken juffrouw
Aleida, ik en tnijn vriendin zijn de meiden
van mevrouw Westerly en wij zijn bereid
van Antwerpen
Dinsd. 24'smorg. 7.-
Dond. 26 °.3U
Zater. 28
Dinsd. 31
een keukenmeid en een werkmeid. Zijn stal
bevat 44 paarden en zijn koetshuis vijf
rijtuigen. Hij betaalt 6000 gulden huur
en zijn jaarlijksche uitgaven beluopen 75.000.
Even zooveel heeft zijn vrouw noodig, die,
van haar man gescheiden, met haar doch
ters te Versailles leeft en daar in de huis
houding evenals in de stallen geen geld
ontziet.
Als men nu weet, dat de generaal f 4000
pensioen heeft, dan blijkt duidelijk dat hem
nog bronnen ten dienste staan, die rijkelijk
vloeien.
Zou Stanley dood zjjn
In Engeland verwacht men binnenkort
besliste tijding. Te Soeakim arriveerden
Zaterdag eenige pelgrims, kooplieden, en ook
Soedaneesehe soldaten van de Egyptische
garnizoenen nabij Khartoem. Deze allen
bevestigden het bericht omtrent eene neder
laag var. des Mahdi's strijdkrachten in
Darfoer, en verdeeldheid onder de, onder hem
staande, derwischen.
De meesten dier aangekomenen, spraken
over «den blanken man» en diens leger.
u iets meê te deelen, waaruit de volkomen
onschuld van mejuffrouw Aleida blijken zal»
«Vijfhonderd gulden belooning als dit waar
is» riep De Witt verrast uit. «Ga met mij
meè wij zullen daarvan aan mijn advocaat
kennis geven.»
Laura vertelde daar alles wat zij wist en
gezien had, en wat ook den lezers bekend
is. De Witt schrikte van dit nieuws. Neen,
dat. had hij niet durven denken. Dat er
een complot bestond, waarin Bella tegen
haren wil betrokken was geworden, dit had
hij kunnen denken maar dat zij geheel
alleen, zonder hulp, met zooveel bedaard
overleg tot zulk een snood daad zou hebben
durven overgaan zie, dit ging zelfs zijn
donkerste voorstelling te boven.
Laura werd uitgenoodigd, hetgeen zij
medegedeeld had, stipt geheim te houden.
Daarop keerde zij haastig naar huis terug,
nog tij lig genoeg om mevrouw Westerly
als een waanzinnige te hooren gillen
«Laura, kom hier, Bella ligt op sterven
Bella heeft een toeval.»
«Neen ik ben wel», riep Bella, terwijl zij
eensklaps van de sofa opsprong, waarop zij
straks neergezegen was, en hare lange haren
in orde bracht. «Kom Laura,» ging zij voort,
geef mij een arm, ik moet mij een weinig
verkleedeti.» En terwijl zij haar gescheurde
kleedje opnam, neuriede zij een operaliedje,
als wilde zij zich boven de ramp die haar
getroffen had, met leeuwenmoed verheffen.
In de eenzaamheid gekomen, nain zij een
paar druppeltjes van een zenuwstillende
medicijn, wat haar een weinig tot kalmte
bracht. Een vreeselijke zielestrijd nam thans
een aanvang. Wat zou zij beginnen? Ten
laatste kwam zij tot een half besluit, wat
dus eigenlijk geen besluit was. Zij wille
namelijk wel zeggen dat Aleida de misdaad
niel bedreven had maar voor het oog der
wereld te willen weten, dat zij zelve de
bankbiljetten in Aleid's koffer gelegd had,
teneinde haar valschelijk te kunnen beschul
digen dat kon zij niet. De tegenspraak
der valsche schaamte zegevierde over de
smeekingen des gewetens.
TE MELVILLE.
Wij verlieten het vriendelijke huis te
Men vermoedt dat deze menschen Stanley
gezien hebben.
In ieder geval schijnt het zwaard der
gerechtigheid den moordenaar van Gordon
te zullen treffen en kan spoedig verwacht
worden, dat de oude stad Khartoem, eens
door dezen dapperen, godvreezenden generaal
met zijn leven verdedigd, onder Engelsche
heerschappij terugkeert.
Uit Zoid-Afriba is het treurig bericht
gekomen, dat de heer J. H. Brand, pre
sident van den Oranje-Vrijstaat, na eene
langdurige ziekte, Zaterdagavond te 14
ure is overleden. In Londen heeft het
bericht van Brands overlijden een diepen
indruk gemaakt, en de Times en andere
bladen wijden hoofdartikelen aan zijne
nagedachtenis.
Aan wat de Timet schrijft ontleenen wij
het volgende
«Jan Brand was van Kaaphollandsche
geboorte, eti hij gevoelde eene zekere sym
pathie voor de worsteling van zijn ras
tegen den engelschen invloed in Zuid-Afiika
m lar hij wist die gevoelens in overeen-
Mehille in groote verslagenheid Men durfde
de zieke moeder niet zeggen, waarom Tom
en Henri naar de stad waren gegaan, even
min haar de treurige tijding betreffende
Aleida mededeelen. Immers zij had het
meisje van hare jeugd af liefgehad en
verzorgd, en zij gev> elde voor haar een ware
en oprechte genegenheid. De meid had
echter een brief aangenomen en dezen, zonder
gedachten, in de ziekenkamer gebracht waar
Marietje bij hare moeder zat.
«Hij zal van Aleida zijn; doet hem maar
open, Marietje,» zeide de zieke.
«Maar hij is aan vader», zeide Marietje,
verschrikt door de opgewondenheid harer
moeder.
«Vader heeft er niets tegen», hernam de
ziekeen nam den brief van haar over.
Inmiddels lag Marietje in angstige spanning
geknield voor het bed. Daarop werd alles
stil. Zij hoorde den brief eenige malen
ritselende vogels zongen voor het open
raam; de fiissche lucht speelde om hare
wangen. Hoe kalm scheen juist op dat
oogenblik de morgen. Hare moeder bewoog
zicli niet meer, zij hoorde het geritsel niet
meer al hield zij den brief nog vast. Het
meisje keek schuchter op, zij schrikte; het
gelaat op het bed was even bleek als het
kussen, waarop het rustte hare moeder
lag in onmacht.
Dadelijk werd de tneid geroepen en zus
ter Hanna, die onderwijzeres was, van de
school gehaald. Marietje klaagde snikkend
dat zij haar moeders dood bewerkt had.
Doch de kranke ontwaakte uit hare flauwte,
en keek verwonderd op, hare kinderen en
de meid bij haar bed te zien. Zij verbrak
het stilzwijgen: «Is 'twaar? Is Tom daar
heen gegaan? Ha, nu begrijp ik alles.»
«Tom schrijft ons dat liet niet moeilijk
zal zijn hare onschuld te bewijzen, moe
de'',» sprak Hanna zacht«Wij hebben ons
best gedaan het voor u verborgen te hou
den. Maar wij zullen haar spoedig hier
zien. Het is niets anders dan een samen
zwering tegen Aleida. Het spijt me dat
gij den brief gelezen hebt.»
«Ja, mij ook, kind. Het heeft mij erg
aangedaao.
stemming te brengen met ware vriend
schap vuor Engeland en bewondering voor
hritsch karakter en britsche constitutie.
De waardigheid van «Sir», welke Brand
aannam van de Koningin, was eene ver
gelding voor de vrindelijke diensten welke
hij ten allen tijde bereid was aan Engeland
te presenteeren.
«Als de President van den Oranje-
Vt ijstaat er niet ware geweest, zou de
Transvaalsche oorlog, die zoo schandelijk
vow Engeland afliep, een nog veel gewel
diger slag hebben gegeven aan het britsche
overwicht in Zuid-Afrika. De Oranje-
Vrijstaatsche burgers waren in groote gisting
gedurende den strijd, die hunne stamge-
nooten streden aan de grens. Maar hun
President wierp zijn gewicht aan de zijde
der moderatie en slaagde er in hun eene
formeele onzijdigheid te doen bewaren.
Ware zulke beteugelende invloed afwezig
geweest, dan zou het gevolg van de
overwinning op den Majuba heuvel eene
sterke boerenrepubliek kunnen geweest zijn,
die het noordelijk pad voor britsche over-
heersching afrloot.
Maar, ik kan nu ook voor haar bid
den. Het was dus nog ergens goed voor.
Ik heb den brief niet uitgelezen. Lees
hem nu maar heelemaal voor mij.»
Hanna begon waar hare moeder gebleven
was. De brief was van Aleida en deelde
het droevige nieuws mede, wat de zieke
nu ook wist. De rest van het schrijven
luidde aldus
«Denk nu niet, lieve oom en tante, dat
ik 't nog ellendig heb dat is volstrekt niet
zoo. In de eerste dagen kon ik de sombere
overtuiging dat ik onschuldig in de ge
vangenis was, niet van mij zetten, maar
nu voel ik mij zeer gelukkig.
Ik heb in deze plaats Jezus gevonden
en Hem als mijn Heiland leeren omhelzen,
ik heb hier een tafel met hoeken en een
vensterbank met bloemen. Mijn bijbel ligt
geopend voor mij. li krijg af en toe
bezoek. Bovenal ik heb vrede voor mijn
ziel.
Lieve tante, hoe dikwijls hebt gij mij
van mijne moeder gesproken en mij op
haar zalig leven en sterven gewezer., en
haar aan mij ten voorbeeld gesteld. Nu
eerst begrijp ik uwe vermaningen en ge
voel ik, hoe de Heere, reeds toen, door
uwe lessen aan mijn ziel gearbeid heeft.
Dierbare oom en tante, ik geloof stel
lig, dat ik spoedig bij u zal zijn, om u
alles te vertellen wat ik niet kan schrijven.
Wat heb ik medelijden met Belli Wester
ly, als zij haar naam geleend heeft aan
eene samenzwering, met het doel om mij
ongelukkig te maken, hoe ellendig moet
zij zichzelve dan nu niet gevoelen. Ik
vraag mijzelve dikwijls af: Als het zoo
was zoudt gij haar dan kunnen vergeven,
en dan zeg ik: Van harte gaarne. Ja
zelfs zou ik haar willen beveiligen tegen de
straf, die zij in dit geval mocht oploopen.
En nu vaarwelIk begrijp dat gij nog
veel angst hebt uitgestaan. Ik had gehoopt
dezer dagen wat voor u voor te lezen
maar het valt mij nu niet meer moeilijk
te zeggen: «Uw wil gechiede.»
(Wordt vervogd