LOEM 4.NSE Goes. CHRISTELIJK- HISTORISCH VOOR ZEELAND. DAGENT BEVRACHTER, Cuijper Boone. HANDEN: i MESTING: eine Erwten, Gerst, er, Mais, Voer- lijstmèèl enz. )E LEEUWEN, ouds bekende 1KDSCHE iN'CKSSE) gekroonde Valk", )E HAAN SLEUTELS", dam-Dordrecht. 1888. No. 126. Donderdag 26 Juli. Tweede Jaargang, NIEUWSBLAD VERSCHIJNT G. M. Klemkerk, te Goes F. P. Bhuy, le Middelburg. PRIJS DER AI) VERTE YTIËA Buitenland. I Na een hartelijk afscheid van de Czarin, heelt Keizer Wilhelm gisteren met den Czaar Peterhol verlaten. Zij zijn naar Kroonstadt vertrokken. Van daar vertrok de Keizer van Duitschland naar Zweden. Daverende saluutschoten deden hem uitgeleide. it-Vereeniging, 10nsch",d en Misdaad' Mlicr „TELEGRAAF." Juli. .ts van P. VERBURG Jr. le, door de Brnsselsclie latschappij (A. G.) aange- t het teekenen van Polis- n gelden enz. Juli 1888. erken en nnmmers, ergeteekende maakt zijnen landgenooten bekend, dat heeft als lig beleefdelijk aanbeveelt n recommandatie. St. Jacobstraat no. 108. 1888. REN, OONDE VALK en lAN SLEUTELS, gewaardeerde drank voor mersaizoen. ROUWERIJ lENTENi Is. SNOEP. A. DËN HOLLANDER. L. L. DE HAAN. C. M. TELLE. elken MAANDAG- WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND. P.'iji per drie maanden franco p. p. f0,95 Enkele nommers-0,025 UITGAVE VAN en van 1 5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent. Familieberichten van 1 5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Boulanger. Deze held van den dag be- gint zijn roem te overleven. Hij is niet ge- kozen in Ardèche, waar hij zich candidaat gesteld had. Met verpletterende meerderheid werd hij geslagen. Toch houdt de teleur gestelde man zich goed. Hij zegt deze uit komst verwacht te hebben, en zich voor taan in alle mogelijke districten candidaat te zullen stellen. Hij wil slechts zoozBgt hij eene nationale beweging in het leven roepen voor de grondwetsherziening, 't Klinkt wonderlijk als men weet dat in Frankrijk op het oogenblik een ultra radicaal minis terie aan het roer is. Over Boulanger 's'huishouding worden belangwekkende dingen meêgedeeld. De generaal houdt twee secretarissen, drie bedienden, twee koetsiers, een stalknecht, 17. FEUILLETON. nAim vW'.ic allann Muai» in wtrnr oon trw P TE MIDDELBURG. ;raat, ingang Poort-naast L. K LA ASSEN.) a deposito, 't zij in eens, ten opvorderbaar, tegen rente, bedragende thans tot Crediet-verleening in 1500 tot f 60.000. waarnemende agent P. J. VAN DER LEUK ng terstond een paard kan beslaan en ,en bij ER, Driewegen. .DDELB.-ROTTERDAM. ,gezonderd Zondags. ren. Van Middelburg en BOOTDIENST elburg en Zierikzee. erikzee Spoorweg Goes, uli. Van Zierikzee Dinsd. 24'smorg. 7. Woen. 25 6,— Woen. 25 'smidd. 3,30 Dond. 26 Vrijd. 27 Zaterd.28 Zond. 29 Maan. 30 3.30 3,30 12.- 6,- 42, J Bella was alleen. Maar in welk een toe stand Der wanhoop nabij viel zij op een sofa neder en kreunde «Ik heb mijn zalig heid weggeworpen voor nietsvoor niets Langen tijd zat zij zoo, overweldigd door den tolterenden angst van haar schuldig geweten, verpletterd door de vreeselijke beschuldiging, die De Witt meer door gebaren en blikken, dan met woorden had uitgesproken. Zij doorleefde als het ware nog eens de gebeur tenis, die hare ziel ten verderve had gedoemd Opnieuw zag zij hare nicht slapende den slaap des onschuldigenopnieuw zichzelve met wankelende schreden en langhangende haren, het flikkerend licht harer nachtlamp met hare hand be lekkend, hare oogen door bewustheid van schuld half neergeslagen op het bed gericht, nu eens sluipende, dan weder stilstaande. Opnieuw zag zij zichzelve met het sleu'eitje in de handen, zij zag weder hoe zij het omdraaide, hoe zij opschrikte van eik geluid en haar adem inhield, hoe zij het linnen scheurde en het weder terecht schiktehce zij daarna den kofter met be vende handen sloot, en daarop wegvluchtte en zich onder de dekens verborg, terwijl het koude angstzweet haar over het geheele lichaam uitbrak. Zij gevoelde dat De Witt dit alles moest weten, het geraden had en de gedachte daaraan deed haar het bloed in de aderen stollen. Een geheele verdooving volgde op deze vlaag van waanzin. Zij sprong plotseling verschrikt op, en sloeg met de handen voor haar voorhoofd, terwijl haar zorgvol gekapt haar in groote verwarring ovei haar gelaat hing en met gesmoorde kreten betreurde zij haar verloren onschuld. maim *j\j De heer De Witt was nog maar even de Dins 34'smidd. 7,30 piraat op, toen Laura hem achternaliep en n w tfVU r Sühouder tikte. De heer De Witt bleef staan. «Mijnheer», zeide zij. »zijt grj met kaptein de Witt en hebt ei zoo straks met met mijne juffrouw over juffrouw Aleida gesproken Ik ken juffrouw Aleida, ik en tnijn vriendin zijn de meiden van mevrouw Westerly en wij zijn bereid van Antwerpen Dinsd. 24'smorg. 7.- Dond. 26 °.3U Zater. 28 Dinsd. 31 een keukenmeid en een werkmeid. Zijn stal bevat 44 paarden en zijn koetshuis vijf rijtuigen. Hij betaalt 6000 gulden huur en zijn jaarlijksche uitgaven beluopen 75.000. Even zooveel heeft zijn vrouw noodig, die, van haar man gescheiden, met haar doch ters te Versailles leeft en daar in de huis houding evenals in de stallen geen geld ontziet. Als men nu weet, dat de generaal f 4000 pensioen heeft, dan blijkt duidelijk dat hem nog bronnen ten dienste staan, die rijkelijk vloeien. Zou Stanley dood zjjn In Engeland verwacht men binnenkort besliste tijding. Te Soeakim arriveerden Zaterdag eenige pelgrims, kooplieden, en ook Soedaneesehe soldaten van de Egyptische garnizoenen nabij Khartoem. Deze allen bevestigden het bericht omtrent eene neder laag var. des Mahdi's strijdkrachten in Darfoer, en verdeeldheid onder de, onder hem staande, derwischen. De meesten dier aangekomenen, spraken over «den blanken man» en diens leger. u iets meê te deelen, waaruit de volkomen onschuld van mejuffrouw Aleida blijken zal» «Vijfhonderd gulden belooning als dit waar is» riep De Witt verrast uit. «Ga met mij meè wij zullen daarvan aan mijn advocaat kennis geven.» Laura vertelde daar alles wat zij wist en gezien had, en wat ook den lezers bekend is. De Witt schrikte van dit nieuws. Neen, dat. had hij niet durven denken. Dat er een complot bestond, waarin Bella tegen haren wil betrokken was geworden, dit had hij kunnen denken maar dat zij geheel alleen, zonder hulp, met zooveel bedaard overleg tot zulk een snood daad zou hebben durven overgaan zie, dit ging zelfs zijn donkerste voorstelling te boven. Laura werd uitgenoodigd, hetgeen zij medegedeeld had, stipt geheim te houden. Daarop keerde zij haastig naar huis terug, nog tij lig genoeg om mevrouw Westerly als een waanzinnige te hooren gillen «Laura, kom hier, Bella ligt op sterven Bella heeft een toeval.» «Neen ik ben wel», riep Bella, terwijl zij eensklaps van de sofa opsprong, waarop zij straks neergezegen was, en hare lange haren in orde bracht. «Kom Laura,» ging zij voort, geef mij een arm, ik moet mij een weinig verkleedeti.» En terwijl zij haar gescheurde kleedje opnam, neuriede zij een operaliedje, als wilde zij zich boven de ramp die haar getroffen had, met leeuwenmoed verheffen. In de eenzaamheid gekomen, nain zij een paar druppeltjes van een zenuwstillende medicijn, wat haar een weinig tot kalmte bracht. Een vreeselijke zielestrijd nam thans een aanvang. Wat zou zij beginnen? Ten laatste kwam zij tot een half besluit, wat dus eigenlijk geen besluit was. Zij wille namelijk wel zeggen dat Aleida de misdaad niel bedreven had maar voor het oog der wereld te willen weten, dat zij zelve de bankbiljetten in Aleid's koffer gelegd had, teneinde haar valschelijk te kunnen beschul digen dat kon zij niet. De tegenspraak der valsche schaamte zegevierde over de smeekingen des gewetens. TE MELVILLE. Wij verlieten het vriendelijke huis te Men vermoedt dat deze menschen Stanley gezien hebben. In ieder geval schijnt het zwaard der gerechtigheid den moordenaar van Gordon te zullen treffen en kan spoedig verwacht worden, dat de oude stad Khartoem, eens door dezen dapperen, godvreezenden generaal met zijn leven verdedigd, onder Engelsche heerschappij terugkeert. Uit Zoid-Afriba is het treurig bericht gekomen, dat de heer J. H. Brand, pre sident van den Oranje-Vrijstaat, na eene langdurige ziekte, Zaterdagavond te 14 ure is overleden. In Londen heeft het bericht van Brands overlijden een diepen indruk gemaakt, en de Times en andere bladen wijden hoofdartikelen aan zijne nagedachtenis. Aan wat de Timet schrijft ontleenen wij het volgende «Jan Brand was van Kaaphollandsche geboorte, eti hij gevoelde eene zekere sym pathie voor de worsteling van zijn ras tegen den engelschen invloed in Zuid-Afiika m lar hij wist die gevoelens in overeen- Mehille in groote verslagenheid Men durfde de zieke moeder niet zeggen, waarom Tom en Henri naar de stad waren gegaan, even min haar de treurige tijding betreffende Aleida mededeelen. Immers zij had het meisje van hare jeugd af liefgehad en verzorgd, en zij gev> elde voor haar een ware en oprechte genegenheid. De meid had echter een brief aangenomen en dezen, zonder gedachten, in de ziekenkamer gebracht waar Marietje bij hare moeder zat. «Hij zal van Aleida zijn; doet hem maar open, Marietje,» zeide de zieke. «Maar hij is aan vader», zeide Marietje, verschrikt door de opgewondenheid harer moeder. «Vader heeft er niets tegen», hernam de ziekeen nam den brief van haar over. Inmiddels lag Marietje in angstige spanning geknield voor het bed. Daarop werd alles stil. Zij hoorde den brief eenige malen ritselende vogels zongen voor het open raam; de fiissche lucht speelde om hare wangen. Hoe kalm scheen juist op dat oogenblik de morgen. Hare moeder bewoog zicli niet meer, zij hoorde het geritsel niet meer al hield zij den brief nog vast. Het meisje keek schuchter op, zij schrikte; het gelaat op het bed was even bleek als het kussen, waarop het rustte hare moeder lag in onmacht. Dadelijk werd de tneid geroepen en zus ter Hanna, die onderwijzeres was, van de school gehaald. Marietje klaagde snikkend dat zij haar moeders dood bewerkt had. Doch de kranke ontwaakte uit hare flauwte, en keek verwonderd op, hare kinderen en de meid bij haar bed te zien. Zij verbrak het stilzwijgen: «Is 'twaar? Is Tom daar heen gegaan? Ha, nu begrijp ik alles.» «Tom schrijft ons dat liet niet moeilijk zal zijn hare onschuld te bewijzen, moe de'',» sprak Hanna zacht«Wij hebben ons best gedaan het voor u verborgen te hou den. Maar wij zullen haar spoedig hier zien. Het is niets anders dan een samen zwering tegen Aleida. Het spijt me dat gij den brief gelezen hebt.» «Ja, mij ook, kind. Het heeft mij erg aangedaao. stemming te brengen met ware vriend schap vuor Engeland en bewondering voor hritsch karakter en britsche constitutie. De waardigheid van «Sir», welke Brand aannam van de Koningin, was eene ver gelding voor de vrindelijke diensten welke hij ten allen tijde bereid was aan Engeland te presenteeren. «Als de President van den Oranje- Vt ijstaat er niet ware geweest, zou de Transvaalsche oorlog, die zoo schandelijk vow Engeland afliep, een nog veel gewel diger slag hebben gegeven aan het britsche overwicht in Zuid-Afrika. De Oranje- Vrijstaatsche burgers waren in groote gisting gedurende den strijd, die hunne stamge- nooten streden aan de grens. Maar hun President wierp zijn gewicht aan de zijde der moderatie en slaagde er in hun eene formeele onzijdigheid te doen bewaren. Ware zulke beteugelende invloed afwezig geweest, dan zou het gevolg van de overwinning op den Majuba heuvel eene sterke boerenrepubliek kunnen geweest zijn, die het noordelijk pad voor britsche over- heersching afrloot. Maar, ik kan nu ook voor haar bid den. Het was dus nog ergens goed voor. Ik heb den brief niet uitgelezen. Lees hem nu maar heelemaal voor mij.» Hanna begon waar hare moeder gebleven was. De brief was van Aleida en deelde het droevige nieuws mede, wat de zieke nu ook wist. De rest van het schrijven luidde aldus «Denk nu niet, lieve oom en tante, dat ik 't nog ellendig heb dat is volstrekt niet zoo. In de eerste dagen kon ik de sombere overtuiging dat ik onschuldig in de ge vangenis was, niet van mij zetten, maar nu voel ik mij zeer gelukkig. Ik heb in deze plaats Jezus gevonden en Hem als mijn Heiland leeren omhelzen, ik heb hier een tafel met hoeken en een vensterbank met bloemen. Mijn bijbel ligt geopend voor mij. li krijg af en toe bezoek. Bovenal ik heb vrede voor mijn ziel. Lieve tante, hoe dikwijls hebt gij mij van mijne moeder gesproken en mij op haar zalig leven en sterven gewezer., en haar aan mij ten voorbeeld gesteld. Nu eerst begrijp ik uwe vermaningen en ge voel ik, hoe de Heere, reeds toen, door uwe lessen aan mijn ziel gearbeid heeft. Dierbare oom en tante, ik geloof stel lig, dat ik spoedig bij u zal zijn, om u alles te vertellen wat ik niet kan schrijven. Wat heb ik medelijden met Belli Wester ly, als zij haar naam geleend heeft aan eene samenzwering, met het doel om mij ongelukkig te maken, hoe ellendig moet zij zichzelve dan nu niet gevoelen. Ik vraag mijzelve dikwijls af: Als het zoo was zoudt gij haar dan kunnen vergeven, en dan zeg ik: Van harte gaarne. Ja zelfs zou ik haar willen beveiligen tegen de straf, die zij in dit geval mocht oploopen. En nu vaarwelIk begrijp dat gij nog veel angst hebt uitgestaan. Ik had gehoopt dezer dagen wat voor u voor te lezen maar het valt mij nu niet meer moeilijk te zeggen: «Uw wil gechiede.» (Wordt vervogd

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1888 | | pagina 1