NIEUWSBL AD VOOR ZEELAND. V WE zes. CHRIST ELI JK- HISTORISCH 1887. No. 6. Donderdag 13 October. Tweede Jaargang. LN en Molton- iloemde ENST GRAAF." ;nst Ie. VERSCHIJNT G. M. Klemkerk, te Goes F. P. D'huy, te Middelburg. PRIJS DER ADV ERTE\TIEN Gedachten van een landbouwer. DAPPERHEID. Buitenland. S bij )r 11 IVIaten, jdelburg en October. Zondags, van m om 8 uur. Antwerpen 11 'smorg.3.- -13 4- 16 5. n Zierikzee. poonveg Goes. i Zierikzee 11 's mor 7,30 .12 7.30 ,12'smidd. 3. 13 3,- 14 )i 3, .5 12.— 16 3.— 17 3.— m. u. in. 30 3,45 4,15 foensd. en Zat. 7,30 2,45 8,- 3,15 .0,30 11,- 6,— 12,30 6,30 1,— DË E UW, elken MAANDAG- WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND. Prijs per drie maanden iranco p. p. f0,95 Enkele nommers- 0,02 UITGAVE VAN en van 1 5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent Familieberichten van 1 5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Waar gaan wij heen Wij beleven een ongelukkigen tijd. Terwijl de liberale partij in hare zelfge noegzaamheid indommelend in den najaars nacht van haar leven, het tijdperk der versteening te gemoet gaatde roomschen zich al meer verdeelen in behouds- en vrij heidsmannen, en een deel der vroegere anti revolutionairen al meer de christelijke pers vergiftigt met persoonlijke aanvallen en kinderachtige uitvallen tegen de personen van enkele leiders onzer partij terwijl de zoogenaamd neutrale staat, kippig van het turen n tar den boeman der gewetensvrijheid, dien hg zelf in huis haalde, steeds meer de groote zondaren loopen laat en de kleintjes vervolgt terwijl de oorlog in Indië, met een vast beradenheid die zich boven de waarschu wingen van scl atkist en tekorten en Atji- neezen stelt, en de klachten eener kwijnende Nederlandsche bevolking met het zwaard der belastingen in de hand, trotseert, door het Rijk wordt volgehouden; onder dit alles hebben overmoed en on geloof vrij spel, en ontplooit zich het soci alisme in al de kracht zijner vijandschap. En terwijl de Nederlandsche regeering bezig is zich in Indië en in het vaderland zedelijk te verzwakken; de liberale meerderheid in bestrijding van diere volksrechten kracht zoektop een enkele plaats de rechten van 5~ FEUILLETON. Afscheid en Hoop. De bel werd geluil, waarnaar zooveel duizenden en duizenden reeds met verschil lende aandoeningen van vreugde en droef heid hebben geluisterd. Wat al tegenstrijdigheden op zulk een uur en bjj zulk een tooneel. Mannen en vrouwen bewogen zich on rustig op het perron, zochten naar plaatsen of naar vrienden, die in het gedrang van hen waren afgeraakt, of die zich met opzet van hen hadden verwijderd om aan een smartelijk afscheid te ontkomen, en die nu, na haastig de eerste de beste plaats te hebben ingenomen, met het hoofd op de knieën gebogen, opdat men ze niet op nieuw zou vinden, hunne ooren sloten voor de zuchten, kreten en jammerklachten, die daar van alle zijden weerklonken. Met een schrillen, langgerekten toon zetten de wagens zich in beweging, en een oogenblik later was de plaats, waar zij hadden gestaan, ledig; de trein was ver trokken. Het' was hartverscheurend, die arme ver latene vrouwen te zien en te hooren; de eene zat daar radeloos neder; de andere liep in stomme wanhoop rond; hier be- eenden eenigen, de eene luider dan de idere, haar lot; daar lagen anderen be wusteloos. Onder deze bevond zich eene jonge vrouw met een slapend kind in de armen, die machteloos was ineengezegen. Die haar omringden en gadesloegen, meenden, terwijl zij daar zoo bleek en bewegingloos nederlag, dat.zij reeds dood was, of in eene be zwijming lag, die wel de laatste zou kunnen zjjn. den staatsburger verkort worden en een deel der liberale pers, al meer het vrijheids gevoel harer lezers beneveltongeloof en bijgeloof, dank zij het «christendom boven geloofsverdeeldheid» en de beginsellooze toe lating van godloochenaars in de Kerk, steeds meer voortwoekeren; en men zelfs in be schaafde kringen de mannen verdacht maakt die voor land en kerk en school steeds het goede zochtengaan de vermeende of wer kelijke verdrukten, die God niet vreezen, al meer voort zich te organiseeren. Ook in Zeeland wroet het socialisme voort. Meer dan vermoed wordt, zijn de dorpen besmet met den geest vin opstand tegen de meerderheid van gezag en standen. De opkomende vierde stand begint al meer zich geducht te maken. Elders hebben reeds exercitiën plaats, en oefent men zich met den revolver. Haten, dooden. niemand spa ren is de leus. En (Onderwijl vervreemdt men van zich zoo menigeendie misschien nog zou kunnen medewerken, of althans middelen helpen beramen om kon het nog den naderenden storm te bezweren. De Nederlandsche wetgever, de Nederlandsche Staat heelt zich den polsader afgesneden, toen hij den godsdienst van de school weerde, en het goochelstuk bestond van christelijke deugden te willen inprenten zonder Christus Een vorig geslacht klaagde nog«Zij hebben mijnen Heer weggenomen en ik weet niet waar zij Hem gelegd hebben.» Helaas het opkomend kroost van dit geslacht «Geet mij uw kind,» zeide eene fatsoenlijk gekleede vrouw, terwijl zij bukte en het uit de armen der moeder nam, die nog eene zwakke poging deed om het vast te houden. «Gelukkig,» ging zij opgeruimd voort; «zij is niet dood; zij is slechts be wusteloos. Wil iemand van u haar hoofd opbeuren? Zoo, zoo is het goed,» zeide zij, terwijl twee vrouwen, die het dichtst bij haar stonden, de bewustelooze ondersteun den. «Hier,» zeide zij tot eene andere, «steek uwe hand in mijn zak, neem mijn ruikfleschje en houd het haar even onder den neus; maar wees voorzichtig, want het reukwater is versch,» zeide zij vriendelijk tot de vrouw, die, ofschoon zelve lijdende, haar in alles gehoorzaamde. «Ik heb het gekocht om een vriend te zien vertrekken, omdat zijne oude moeder hem geen vaarwel kon komen zeggen. Ik zei zoo bij mij zelve «wat reukgoed kan geen kwaad,» daarom heb ik den winkelier verzocht het goed sterk te maken.» Terwijl zij zoo sprak, was een andere goedhartige Samaritaan genaderd. Het scheen een geneesheer te zijn, want hij voelde de vrouw, die nog altijd in zwijm lag, den pols en vroeg: «Wie is zij? Wie kent haar?» «Het is de vrouw van sergeant Laidman, mijnheer» zeiden verscheidene vrouwen. «Men moet zorg voor haar dragen» zeide hij; «er is op het oogenblik wel geen ge vaar bij, maar ze is toch koortsachtig.» En haar aan de vrouwen overlatende, spoedde hij zich tot anderen, die zijn hulp behoefden. «Weet ook iemand uwer of ze hier vrien den heeft?» vroeg de eigenares van het reukfleschje. Niemand kon eenige inlichting geven. Vrienden? ja, zoover als dat ging; vrien den had zij zoovele als er arme menschen heeft geen enkel woord van rouwe meer over dit verlies. Het beroemt zich in zijn niet-geloof. En die gelooven, staan van verre, of merken er niet op. Of, wat nog erger is, zij breken elkanders kracht, door haat te voeden tegen hen die het eigenlijk met hen eens zijn. Is het wonder dat het socialisme bloeit Waarlijk de vraag mag wel eens met ernst herhaald worden «Waar gaan wij heen Te Parijs is de verontwaardiging des volks op nieuw gaande gemaakt. Ditmaal tegen een officier, Caffarel geheeten. die zich liet omkoopen tot het verschaffen van ridderordes. Hij is terstond van de leger- rol afgevoerd en in verzekerde bewaring ge steld. Men meent hier mede een schurke rij op 't spoor te zijn, waarin vele officie ren de hand hebben. Ook uit de beschuldiging tegen het En- gelsche parlementslid, den kolonel Hughes, die een rijk meisje verleidde en tevens 5000 pond sterling van haar afhandig maakte, blijkt maar al te jammerlijk, hoe groot het be derf reeds is, dat in de twee grootste chris tenlanden van Europa, en zelfs tot in de hoogere standen is doorgedrongen. De Abessyniërs hebben de Italianen met overmacht aangevallen en teruggeslagen. Dit feit kon bet jeugdige ministerie Crispi wel eens ten valstrik worden. waren, die daareven met Sergeant Laid man vertrokken; zij waren allen vrienden van haar, van hem en van den kleinen knaap op den koop toe. Maar dit was alles wat zij wisten, be halve nog, dat de smart, zoo deze haar hart nog niet had gebroken, dit toch spoe dig doen zouzij wisten zulks natuurlijk uit heigeen zij zeiven gevoelden. Terwijl zij nog met elkander overlegden, wat met de arme ongelukkige en haar kind te doen, hoorden zij luidkeels roepen: «Sergeant Laidman kent iemand sergeant Laidman!!» terwijl een beambte de plaats nadei'de, waar de vrouwen zich bevonden. «Jariep de eene vrouw na de andere, «hij is met den trein vertrokken; hier is mejuffrouw Laidman, zijne arme vrouw zij is bewusteloosdit knaapje is haar kind: wij weten niet, wat wij met haar zullen doen»; «O, waar is zij zeide eene jonge dame, die met hare meid den spoor wegbeambte was gevolgd. Hij maakte plaats voor haar; zij trad in den kring der omstanders, snelde naar de arme lijdende vrouw, nam hare handen in de hare en zag haar medelijdend in het gelaat. «Wees zoo goed wat ruimte te maken,» zeide de beambte«zij heeft geen lucht genoeg. «O, dat is verschrikkelijk,» zeide de jonge dame in de grootste ontsteltenis.» «Indien liet waarheid was wees zoo goed en zeg mij,» ging zij zenuwachtig voort, terwijl de kring, nu eene jongedame zich met de vrouw van een armen sergeant bemoeide, door menig nieuwsgierige was vergroot, «zeg mij bid ik u, wat soort van een menschik meen, hoe ziet sergeant Laidman er uit Terwijl niemand haar scheen te kunnen antwoorden, vroeg zij verder «is hij jong en slank en Naar de Carolinen (Ponape) moest ver sterking gezonden worden. Spanje heeft daar nog knapjes de handen vol. De verkiezingen in Bulgarije zijn in het voordeel van vorst Ferdinand uitgevallen. Hier en daar hadden vechtpartijen plaats. De hooiden der Russisch-gezinde of Alexan- der-gezinde partijen waren vooraf onschade lijk gemaakt. Een dusdanig verkregen meerderheid,ofschoon overweldigend inliet cijfer, kan nooit sterk zijn. Dit laatste wordt ook tegengesproken. 12 October 1887. Bij kon. besluit is ingetrokken het koninklijk besluit van 26 Augustus 1887 no 22, voor zooveel betreft de benoemingen sub 10 en 11 van dat besluit van C. Wit- leboordse, tot plaatsvervangend dijkgraaf in het bestuur van den Bastiaan de Lange- polder en tot plaatsvervangend dijkgraaf in het bestuur van den Calandpolder, en zijn benoemd tot, raad in het bestuur van het waterschap Walcheren, J. C. Lantsheer; tot gezworen van den Oud-Noordbeveland- polder M. de Regt Jz.tot lid van het be stuur dei- waterkeering van den calamiteusen Nieuw Neuzenpolder H. Wolfert Daniëlszoon. De heer J. C. Dormaar, bureel-amb tenaar van 's rijks waterstaat te Vlissingen is, op zijn verzoek, met 1 Januari a. s. eervol ontslagen uit die betrekking. Benoemd bij de dd. schutterij te Goes: tot 2e-luitenant H. N. baroif Schim- IHIH j^tuh-itmi nr-i 'li i"LQ-r-' ftr ■inn.cv j.i ii n itj irmJiTrm1/.jm hier aarzelie zij, alsof het haar ontbrak aan een voorwerp om hem mede te verge lijken, maar voegde er na een oogenblik bij «en lijkt hij op mij «Wel, ik geloof Ja, zeker, hij gelijkt op u Men zou zwe ren, dat gij zijne zuster waartwaren de luide verklaringen van allen. «Over het geheel een welopgevoed mensch vroeg de jonge dame weder. «Opgevoed Wat bedoelt ge mejuffrouw vroegen de arme vrouwen. «Een fatsoenlijk «Ja, dat is hij! Net een heer! Hij geleek zelfs meer op een fatsoenlijk heer dan menige officier. Ja, hij is een fatsoenlijk mensch en zijn vrouw ook.» «Dij gelijkt dus op mij, zegt gij? En heeft hij ook, dat gij weet, een kleine vlek op de linkerwang «Ja,» riepen eenigen, even als gij, juf vrouw maar wat kleiner En deze arme vrou v is zijne echtgenoote en dat is haar zoontje.» O, ik dank u Ik zal voor beiden zorg dragen. Wilt gij zoo goed zijn, ging de jonge dame voort, «mij te helpen, om haar in het rijtuig te brengen, dat op mij wacht Neen, het is ook niet noodig» zeide zij, zich bedenkende«zorg gij voor de moeder, Sara,» zeide zij tot de meid, die haar vergezeldedaarna zeide zij tot de vrouw, die het kind in de armen had «ik dank u zeer voor uwe zorg: geef mij nu dien lieveling En na een hartelijk «goe- denmorgen allen toegeroepen te hebben, reed zij een oogenblik later met moeder en kind en Sara weg. Nog eenigen tijd bleven vele vrouwen in het station bij elkander, verwonderd vragende, wie toch wel die vriendin van Sergeant Laidman mocht wezen Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1887 | | pagina 1