NIEUWSBL AD
VOOR ZEELAND.
V
WE
zes.
CHRIST ELI JK-
HISTORISCH
1887. No. 6.
Donderdag 13 October.
Tweede Jaargang.
LN en
Molton-
iloemde
ENST
GRAAF."
;nst
Ie.
VERSCHIJNT
G. M. Klemkerk, te Goes
F. P. D'huy, te Middelburg.
PRIJS DER ADV ERTE\TIEN
Gedachten van een landbouwer.
DAPPERHEID.
Buitenland.
S bij
)r 11 IVIaten,
jdelburg en
October.
Zondags, van
m om 8 uur.
Antwerpen
11 'smorg.3.-
-13 4-
16 5.
n Zierikzee.
poonveg Goes.
i Zierikzee
11 's mor 7,30
.12 7.30
,12'smidd. 3.
13 3,-
14 )i 3,
.5 12.—
16 3.—
17 3.—
m. u. in.
30 3,45
4,15
foensd. en Zat.
7,30 2,45
8,- 3,15
.0,30
11,-
6,— 12,30
6,30 1,—
DË
E UW,
elken MAANDAG- WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND.
Prijs per drie maanden iranco p. p. f0,95
Enkele nommers- 0,02
UITGAVE VAN
en
van 1 5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
Familieberichten van 1 5 regels 50 cent, iedere regel
meer 10 cent.
Waar gaan wij heen
Wij beleven een ongelukkigen tijd.
Terwijl de liberale partij in hare zelfge
noegzaamheid indommelend in den najaars
nacht van haar leven, het tijdperk der
versteening te gemoet gaatde roomschen
zich al meer verdeelen in behouds- en vrij
heidsmannen, en een deel der vroegere anti
revolutionairen al meer de christelijke pers
vergiftigt met persoonlijke aanvallen en
kinderachtige uitvallen tegen de personen
van enkele leiders onzer partij
terwijl de zoogenaamd neutrale staat,
kippig van het turen n tar den boeman der
gewetensvrijheid, dien hg zelf in huis haalde,
steeds meer de groote zondaren loopen laat
en de kleintjes vervolgt
terwijl de oorlog in Indië, met een vast
beradenheid die zich boven de waarschu
wingen van scl atkist en tekorten en Atji-
neezen stelt, en de klachten eener kwijnende
Nederlandsche bevolking met het zwaard
der belastingen in de hand, trotseert, door
het Rijk wordt volgehouden;
onder dit alles hebben overmoed en on
geloof vrij spel, en ontplooit zich het soci
alisme in al de kracht zijner vijandschap.
En terwijl de Nederlandsche regeering bezig
is zich in Indië en in het vaderland zedelijk
te verzwakken; de liberale meerderheid in
bestrijding van diere volksrechten kracht
zoektop een enkele plaats de rechten van
5~ FEUILLETON.
Afscheid en Hoop.
De bel werd geluil, waarnaar zooveel
duizenden en duizenden reeds met verschil
lende aandoeningen van vreugde en droef
heid hebben geluisterd.
Wat al tegenstrijdigheden op zulk een
uur en bjj zulk een tooneel.
Mannen en vrouwen bewogen zich on
rustig op het perron, zochten naar plaatsen
of naar vrienden, die in het gedrang van
hen waren afgeraakt, of die zich met opzet
van hen hadden verwijderd om aan een
smartelijk afscheid te ontkomen, en die nu,
na haastig de eerste de beste plaats te
hebben ingenomen, met het hoofd op de
knieën gebogen, opdat men ze niet op nieuw
zou vinden, hunne ooren sloten voor de
zuchten, kreten en jammerklachten, die
daar van alle zijden weerklonken.
Met een schrillen, langgerekten toon
zetten de wagens zich in beweging, en een
oogenblik later was de plaats, waar zij
hadden gestaan, ledig; de trein was ver
trokken.
Het' was hartverscheurend, die arme ver
latene vrouwen te zien en te hooren; de
eene zat daar radeloos neder; de andere
liep in stomme wanhoop rond; hier be-
eenden eenigen, de eene luider dan de
idere, haar lot; daar lagen anderen be
wusteloos.
Onder deze bevond zich eene jonge vrouw
met een slapend kind in de armen, die
machteloos was ineengezegen. Die haar
omringden en gadesloegen, meenden, terwijl
zij daar zoo bleek en bewegingloos nederlag,
dat.zij reeds dood was, of in eene be
zwijming lag, die wel de laatste zou
kunnen zjjn.
den staatsburger verkort worden en een
deel der liberale pers, al meer het vrijheids
gevoel harer lezers beneveltongeloof en
bijgeloof, dank zij het «christendom boven
geloofsverdeeldheid» en de beginsellooze toe
lating van godloochenaars in de Kerk, steeds
meer voortwoekeren; en men zelfs in be
schaafde kringen de mannen verdacht maakt
die voor land en kerk en school steeds het
goede zochtengaan de vermeende of wer
kelijke verdrukten, die God niet vreezen,
al meer voort zich te organiseeren.
Ook in Zeeland wroet het socialisme
voort. Meer dan vermoed wordt, zijn de
dorpen besmet met den geest vin opstand
tegen de meerderheid van gezag en standen.
De opkomende vierde stand begint al meer
zich geducht te maken. Elders hebben reeds
exercitiën plaats, en oefent men zich met
den revolver. Haten, dooden. niemand spa
ren is de leus. En (Onderwijl vervreemdt
men van zich zoo menigeendie misschien
nog zou kunnen medewerken, of althans
middelen helpen beramen om kon het
nog den naderenden storm te bezweren.
De Nederlandsche wetgever, de Nederlandsche
Staat heelt zich den polsader afgesneden,
toen hij den godsdienst van de school weerde,
en het goochelstuk bestond van christelijke
deugden te willen inprenten zonder Christus
Een vorig geslacht klaagde nog«Zij
hebben mijnen Heer weggenomen en ik
weet niet waar zij Hem gelegd hebben.»
Helaas het opkomend kroost van dit geslacht
«Geet mij uw kind,» zeide eene fatsoenlijk
gekleede vrouw, terwijl zij bukte en het
uit de armen der moeder nam, die nog
eene zwakke poging deed om het vast te
houden. «Gelukkig,» ging zij opgeruimd
voort; «zij is niet dood; zij is slechts be
wusteloos. Wil iemand van u haar hoofd
opbeuren? Zoo, zoo is het goed,» zeide zij,
terwijl twee vrouwen, die het dichtst bij
haar stonden, de bewustelooze ondersteun
den. «Hier,» zeide zij tot eene andere,
«steek uwe hand in mijn zak, neem mijn
ruikfleschje en houd het haar even onder
den neus; maar wees voorzichtig, want het
reukwater is versch,» zeide zij vriendelijk
tot de vrouw, die, ofschoon zelve lijdende,
haar in alles gehoorzaamde. «Ik heb het
gekocht om een vriend te zien vertrekken,
omdat zijne oude moeder hem geen vaarwel
kon komen zeggen. Ik zei zoo bij mij
zelve «wat reukgoed kan geen kwaad,»
daarom heb ik den winkelier verzocht het
goed sterk te maken.»
Terwijl zij zoo sprak, was een andere
goedhartige Samaritaan genaderd. Het
scheen een geneesheer te zijn, want hij
voelde de vrouw, die nog altijd in zwijm
lag, den pols en vroeg:
«Wie is zij? Wie kent haar?»
«Het is de vrouw van sergeant Laidman,
mijnheer» zeiden verscheidene vrouwen.
«Men moet zorg voor haar dragen» zeide
hij; «er is op het oogenblik wel geen ge
vaar bij, maar ze is toch koortsachtig.»
En haar aan de vrouwen overlatende,
spoedde hij zich tot anderen, die zijn hulp
behoefden.
«Weet ook iemand uwer of ze hier vrien
den heeft?» vroeg de eigenares van het
reukfleschje. Niemand kon eenige inlichting
geven. Vrienden? ja, zoover als dat ging; vrien
den had zij zoovele als er arme menschen
heeft geen enkel woord van rouwe meer
over dit verlies. Het beroemt zich in zijn
niet-geloof.
En die gelooven, staan van verre, of merken
er niet op. Of, wat nog erger is, zij breken
elkanders kracht, door haat te voeden tegen
hen die het eigenlijk met hen eens zijn.
Is het wonder dat het socialisme bloeit
Waarlijk de vraag mag wel eens met ernst
herhaald worden «Waar gaan wij heen
Te Parijs is de verontwaardiging des
volks op nieuw gaande gemaakt. Ditmaal
tegen een officier, Caffarel geheeten. die
zich liet omkoopen tot het verschaffen van
ridderordes. Hij is terstond van de leger-
rol afgevoerd en in verzekerde bewaring ge
steld. Men meent hier mede een schurke
rij op 't spoor te zijn, waarin vele officie
ren de hand hebben.
Ook uit de beschuldiging tegen het En-
gelsche parlementslid, den kolonel Hughes,
die een rijk meisje verleidde en tevens 5000
pond sterling van haar afhandig maakte, blijkt
maar al te jammerlijk, hoe groot het be
derf reeds is, dat in de twee grootste chris
tenlanden van Europa, en zelfs tot in de
hoogere standen is doorgedrongen.
De Abessyniërs hebben de Italianen met
overmacht aangevallen en teruggeslagen.
Dit feit kon bet jeugdige ministerie Crispi
wel eens ten valstrik worden.
waren, die daareven met Sergeant Laid
man vertrokken; zij waren allen vrienden
van haar, van hem en van den kleinen
knaap op den koop toe.
Maar dit was alles wat zij wisten, be
halve nog, dat de smart, zoo deze haar
hart nog niet had gebroken, dit toch spoe
dig doen zouzij wisten zulks natuurlijk
uit heigeen zij zeiven gevoelden.
Terwijl zij nog met elkander overlegden,
wat met de arme ongelukkige en haar kind
te doen, hoorden zij luidkeels roepen:
«Sergeant Laidman kent iemand sergeant
Laidman!!» terwijl een beambte de plaats
nadei'de, waar de vrouwen zich bevonden.
«Jariep de eene vrouw na de andere,
«hij is met den trein vertrokken; hier is
mejuffrouw Laidman, zijne arme vrouw
zij is bewusteloosdit knaapje is haar
kind: wij weten niet, wat wij met haar
zullen doen»; «O, waar is zij zeide eene
jonge dame, die met hare meid den spoor
wegbeambte was gevolgd.
Hij maakte plaats voor haar; zij trad in
den kring der omstanders, snelde naar de
arme lijdende vrouw, nam hare handen
in de hare en zag haar medelijdend in het
gelaat.
«Wees zoo goed wat ruimte te maken,»
zeide de beambte«zij heeft geen lucht
genoeg. «O, dat is verschrikkelijk,» zeide
de jonge dame in de grootste ontsteltenis.»
«Indien liet waarheid was wees zoo
goed en zeg mij,» ging zij zenuwachtig
voort, terwijl de kring, nu eene jongedame
zich met de vrouw van een armen sergeant
bemoeide, door menig nieuwsgierige was
vergroot, «zeg mij bid ik u, wat soort
van een menschik meen, hoe ziet
sergeant Laidman er uit Terwijl niemand
haar scheen te kunnen antwoorden, vroeg
zij verder «is hij jong en slank en
Naar de Carolinen (Ponape) moest ver
sterking gezonden worden. Spanje heeft
daar nog knapjes de handen vol.
De verkiezingen in Bulgarije zijn in het
voordeel van vorst Ferdinand uitgevallen.
Hier en daar hadden vechtpartijen plaats.
De hooiden der Russisch-gezinde of Alexan-
der-gezinde partijen waren vooraf onschade
lijk gemaakt. Een dusdanig verkregen
meerderheid,ofschoon overweldigend inliet
cijfer, kan nooit sterk zijn. Dit laatste
wordt ook tegengesproken.
12 October 1887.
Bij kon. besluit is ingetrokken het
koninklijk besluit van 26 Augustus 1887
no 22, voor zooveel betreft de benoemingen
sub 10 en 11 van dat besluit van C. Wit-
leboordse, tot plaatsvervangend dijkgraaf
in het bestuur van den Bastiaan de Lange-
polder en tot plaatsvervangend dijkgraaf
in het bestuur van den Calandpolder, en
zijn benoemd tot, raad in het bestuur van
het waterschap Walcheren, J. C. Lantsheer;
tot gezworen van den Oud-Noordbeveland-
polder M. de Regt Jz.tot lid van het be
stuur dei- waterkeering van den calamiteusen
Nieuw Neuzenpolder H. Wolfert Daniëlszoon.
De heer J. C. Dormaar, bureel-amb
tenaar van 's rijks waterstaat te Vlissingen
is, op zijn verzoek, met 1 Januari a. s.
eervol ontslagen uit die betrekking.
Benoemd bij de dd. schutterij te
Goes: tot 2e-luitenant H. N. baroif Schim-
IHIH j^tuh-itmi nr-i 'li i"LQ-r-' ftr ■inn.cv j.i ii n itj irmJiTrm1/.jm
hier aarzelie zij, alsof het haar ontbrak
aan een voorwerp om hem mede te verge
lijken, maar voegde er na een oogenblik bij
«en lijkt hij op mij «Wel, ik geloof
Ja, zeker, hij gelijkt op u Men zou zwe
ren, dat gij zijne zuster waartwaren de
luide verklaringen van allen.
«Over het geheel een welopgevoed mensch
vroeg de jonge dame weder.
«Opgevoed Wat bedoelt ge mejuffrouw
vroegen de arme vrouwen.
«Een fatsoenlijk
«Ja, dat is hij! Net een heer! Hij
geleek zelfs meer op een fatsoenlijk heer
dan menige officier. Ja, hij is een fatsoenlijk
mensch en zijn vrouw ook.»
«Dij gelijkt dus op mij, zegt gij? En
heeft hij ook, dat gij weet, een kleine vlek
op de linkerwang
«Ja,» riepen eenigen, even als gij, juf
vrouw maar wat kleiner En deze arme
vrou v is zijne echtgenoote en dat is haar
zoontje.» O, ik dank u Ik zal voor beiden
zorg dragen. Wilt gij zoo goed zijn, ging
de jonge dame voort, «mij te helpen, om
haar in het rijtuig te brengen, dat op mij
wacht Neen, het is ook niet noodig» zeide
zij, zich bedenkende«zorg gij voor de
moeder, Sara,» zeide zij tot de meid, die
haar vergezeldedaarna zeide zij tot de
vrouw, die het kind in de armen had «ik
dank u zeer voor uwe zorg: geef mij nu
dien lieveling En na een hartelijk «goe-
denmorgen allen toegeroepen te hebben,
reed zij een oogenblik later met moeder en
kind en Sara weg.
Nog eenigen tijd bleven vele vrouwen
in het station bij elkander, verwonderd
vragende, wie toch wel die vriendin van
Sergeant Laidman mocht wezen
Wordt vervolgd.)