erschelling
EEN HUIS VOL MUZIEK
OP STATIG LANDGOED
Populaire concerten
en Engelse toernee
T
VERWEERT ZICH TEGEN
HET VENIJN VAN DE
BOZE RODDELPRAAT
EERSTE
IN OIRSCHOT GEEN
MISS APPEL MAAR
KLASSIEK TONEEL
Omroepkoor werd
glanspunt bij
Kurzaalconcert
Expediteur verdacht
van gelddiefstallen
VERVEL EN
KIES VAN
MAMMOET
De
voertaal
is en blijft er
het Nederlands
- ook in de twee
drukste maanden
Anne Frankprijzen
voor Ankie Peypers
en Geert van Beek
van het sei
seizoen
Nederlandse jongen in
Engeland omgekomen
Mog
en ze
streeft naar plaats In Nationaal
nationale kamp
groot succes
FRIESLAND ONDER
LOEP VAN
WETENSCHAP
HARMONICA
NIEUWE VECHTLUST BIJ R.PH. ORKEST
BEDENKELIJK
HONDERDDUIZEND
UITGELOOT
Duivenvrouwtje van
Rotterdam overleden
Straf ondergaan
Bakerpraatje
Bij de kraag
Donderdag 30 augustus 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 7
DEN HAAG. De Amsterdamse
schrijfster Ankie Peypers heeft met
haar roman Geen denken aan, en
Geert van Beek uit Veghel voor zijn ro
man Buiten schot, de Anne Frankprijs
1962 gekregen.
Deze prijs, een schenking van de Ne-
therland-America Foundation, wordt
door de minister van O.K. en W. toe
gekend. In de jury zaten Ben van Eijs-
selsteijn, mevrouw M. Ferguson en C.
J. E. Dinaux.
WAREHAM (ANP/Reuter). De
vijftienjarige scholier Robert L. den
Boer uit Huizen is in Engeland veron
gelukt. Op zoek naar zijn zaklantaarn
is hij waarschijnlijk van een rots in
zee gevallen en verdronken.
De jongen was met vakantie in
Wareham in Zuid-Engeland.
Duitsers het zwaarst hebben gevoeld
en hij is nog steeds fel anti-Duits.
Als een omvangrijke Duitser een van
zijn zaken binnendreunt en „Bier"
brult, staat de heer Vissel kalm op,
pakt de Duitser bij zijn kraag en
smijt hem de deur uit. Het is dui
delijk, dat dit hem telkens eng vee1 ge
noegen doet, maar hij blijft realist:
„Als Duitsers zich bij mij behoorlijk
gedragen, kunnen zij even rustig als
de Nederlanders hun kopje koffie of
hun kip gebruiken. Het is wel zo, dat
ik veel meer van de Nederlanders
kan verdragen dan van Duitsers".
Enkele mensen op Terschelling dur
ven bijna niet meer te praten. Een
man, die in een Jappenkamp heeft ge
zeten, is voor oud-n.s.b.-er uitgekre
ten, omdat zijn hotel tijdens de oorlog
een n.s.b.-eigenaar had. „Ga nu zelf
mijn zaak door", zegt de eigenaar
van een gezellig blokhut-restaurant,
die een aanklacht wegens smaad
heeft ingediend, omdat hij in enkele
publikaties een landverrader is ge
noemd. „Als u hier meer dan tien pro
cent Duitsers vindt, ben ik verliezer".
Wie Texel, Schiermonnikoog en de
Noordzee-badplaatsen heeft bezocht,
komt inderdaad op Terschelling tot
de verademende ontdekking, dat er op
dit eiland zelfs tijdens het topseizoen
Nederlands wordt gesproken. De Ne
derlanders, die Terschelling hebben
ontdekt, weten zich er doorgaans goed
te amuseren.
Grote groepen kampeerders komen
's avonds in de restaurants van de
heer Vissel naar voortreffelijke bands
luisteren: „Zitten blijven, jongens",
roept de heer Vissel als de muziek
tot daden gaat inspireren, „het is hier
een restaurant, geen dancing. Jullie
mogen zoveel lawaai maken, als je
wilt, want het is hier ook geen be
grafenis-onderneming".
ER ZIJN enkele dancings, waar elke
avond kan worden gedanst. „Rel
letjes", zegt opperwachtmeester R.
Hemkes, vader van twee kinderen
van acht en een dochter van acht
tien, „Onzin! Ondanks de nozem-in
dustrie, die de jongeren in een uitzon
deringspositie wil plaatsen, zijn het
gewone, fijne jongens en meisjes ge
bleven. Ik heb hier op Terschelling
geen nozems ontmoet. Wel uitgelaten
jongens en meisjes, die uitbundig hun
vakantie vieren. Mogen ze? Waren wij
vroeger van die lieverdjes?"
Op Terschelling, het langgerekte
eiland 23 kilometer lang en bij het
minst smalle deel vier kilometer
breed is het toerisme nog een pril
verschijnsel. Vooral de oude eiland
bewoners, die nog leven in de sfeer
van Sil de Strandjutter, kunnen zich
maar moeilijk aanpassen. Zij dromen
nog van het oude, stille eiland, waar
na iedere storm de masten van de
thuisvarende vissersvloot met bang
hart werden geteld; zij dromen nog
van het harde, rechtlijnige leven van
vroeger, zonder klatergoud en biki
ni's. Misschien zijn deze oudste be
woners van Terschelling de grootste
vijanden van het jonge toerisme. Ieder
voorvalletje dat buiten hun absolute
orde valt, wordt door sommige van
hen opgeblazen tot een ernstig feit.
Op tragische wijze zijn zij de verlie
zende partij, want de tijd van strand
jutten en sputterende olielampen ii
ook voor Terschelling voorgoed ver
leden. Ieder, die een redelijk huis
heeft, verhuurt het 's zomers aan toe
risten en er wordt in sneltreinvaart
op het eiland gebouwd.
De stille levensstijl van vroeger
heeft ook op Terschelling plaats moe
ten maken voor een kleurrijker en uit
bundiger heden.
De oude eilandbewoners betreuren
dit, maar ook zij kunnen de klok niet
terugzetten.
„Meer pit en meer nuancering jongens", zegt Hans Keuning, de leider van het koor.
Van een onzer verslaggevers
Rijswijk. „Niet zo saai
jongens, puntiger en meer
genuanceerd alsjeblieft en
vergeet niet dat je Italiaans
zingt en geen Nederlands".
Hans Keuning heft de handen
en voor de zoveelste maal zet
ten de jonge stemmen Orlando
di Lasso's Matona mia cara in.
Op het statige landgoed Over-
voorde in Rijswijk houdt Jeugd
en Muziek zijn eerste nationale
muziekkamp. Vijf dagen spelen
en zingen daar 130 jongeren uit
het hele land en mogen er hun
eigen instrumenten bouwen.
Uit de vensters van het in rode
baksteen opgetrokken hoofdgebouw,
in de bijgebouwen en zelfs in het
romantische park klinkt muziek.
Op het zonovergoten gazon bij de
eendenvijver zit de Amsterdamse
gymnasiaste Josje Potharst haar
cellopartij door te nemen.
„Je kunt hier de hele dag bezig
blijven", zegt ze enthousiast. Een uur
eerder had zij in de keuken van een
van de bijgebouwen onder leiding
van de jonge dirigent Peter van Zon
met een kamermuziekensemble op
een stuk van Bernard Bartelink zitten
zwoegen.
BOUWEN
Terwijl Debora en Boukje Land
hun cursus vierhandig pianospel ga
ven en het grote orkest op Bart Hij-
mans' compositie „Muziek breekt al
lerwegen uit" zaten te studeren,
snorde op de grote zolder van het
hoofdgebouw de boormachine. Dertig
jongens en meisjes zaten er ingespan
nen hun eigen bootharpen en slagin
strumenten te bouwen.
„Als ze handig zijn, kunnen ze een
bootharp in drie dagen klaar hebben.
De laatste dagen van de cursus kun
nen ze dan hun eigen instrument in
het orkest bespelen. Dat is echt wel
J. Vissel, wel restaurateur, maar
liever geen kampioen.
Van onze correspondent
FRANEKER. In Franeker is woens
dag een door de Fryske Akademy ge
organiseerd driedaags filologencongres
geopend. Er nemen bijna honderd
taalkundigen, historici en archeologen
uit Nederland, België, Duitsland, Zwit
serland, Noorwegen, Zweden en Dene
marken aan deel. Deze behandelen de
vraag wat men in de wetenschap ver
staat onder het begrip „Fries".
Het congres wordt gehouden in het
gebouw waarin lang geleden de univer
siteit die Franeker toen nog had, was
gehuisvest. De voorzitter van het con
gres prof. dr. K. Fokkema uit Amstel
veen, zei dat men de vragen over het
begrip „Fries" van verschillende kan
ten moet belichten. Het contact tussen
verschillende takken van wetenschap is
belangrijk omdat ieder over de grenzen
van zijn eigen „vak" moet zien.
Dr. E. H. Waterbolk, uit Haren be
handelde het geschiedkundige facet. Hij
noemde het gebied van Friesland een,
dat in de loop van de eeuwen was uit
getrokken en weer ingedrukt ais een
harmonica, waardoor Vaak grenskwes
ties ontstonden. De Noordzee heette in
de achtste eeuw Mar Frisicum en in
de dertiende eeuw wordt nog geschre
ven over een koninkrijk Friesland van
de IJssei tot Denemarken.
De vrijheidsgedachte is bij de Frie
zen altijd sterk geweest. Friesland is
zich in de Gouden Eeuw meer naar het
Westen gaan richten.
Over de opkomst, het verval en de
wederopbouw van de Friese taal sprak
prof. dr. K. Fokkema, terwijl mr. N.
E. Algra uit Groningen de Friese rechts
geschiedenis behandelde.
EDUARD FLIPSE
vechtlust
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM
,Het voor Rotter
dam beschamende
rapport-Witteman
heeft het Rotter
dams Phiiharmo-
nische Orkest met
nieuwe vechtlust
bezield.
Wij gaan op vol
le kracht het nieu
we seizoen in met
een programma,
dat artistiek ver
antwoord is en
voor elk wat wils
biedt. Willem Woske's vertrek naar het
Residentie Orkest is een verlies, maar
op de eerste repetitiedag was er al een
nauw contact met de nieuwe concert
meester Dick de Reus. Ik zie de toe
komst met optimisme tegemoet."
Dat zei de dirigent Eduard Flipse
aan de vooravond van het nieuwe con
certseizoen van het Rotterdams Phil-
harmooisch Orkest. Het orkest gaat
het seizoen in met een bezetting van
97 musici. Op het programma staan 71
werken van 45 componisten. Het aantal
speelbeurten dat vorig jaar 162 bedroeg,
is dit jaar uitgebreid tot 180.
Zaterdagavond
Met het oog op de vrije zaterdag
worden er voor het eerst zes zaterdag
avondconcerten in de Rivièrahal ge
geven, waar populaire werken tegen
een lage entreeprijs te beluisteren zijn.
De concerten zijn niet in een serie
ondergebracht, zodat ook degenen die
maar eenis een enkele keer willen ko
men luisteren, gemakkelijk aan plaat
sen kunnen komen. Vijf van deze popu
laire concerten worden verzorgd door
het Rotterdams orkest; het zesde wordt
gespeeld door het Promenadeorkest.
De abonnementsconcerten in de
schouwburg zullen onder leiding staan
van Eduard Flipse en Franz-Paul
Decker.
In het najaar gaat het orkest naar
Engeland, waar concerten gegeven zul
len worden in Londen, Croydon, Leeds
en Newcastle. Tijdens deze tournee zal
het orkest ook een concert geven in het
derde programma van de BBC. Voorts
werkt het orkest de volgende zomer
mee aan het Festival van Straatsburg.
De programma's vermelden een klein
aantal premières voor Rotterdam,
waaronder werken van de Nederland-se
componisten Landré en Flothuis. Van
de Belg Victor Legley wordt De stalen
kathedraal uitgevoerd en ook het Ca
priccio van Strawinsky is een nieuw
werk in Rotterdam.
Debuut
Van de 24 solisten zijn er acht Neder
landers. Onder hen zijn er enkelen die
tot dusver in Rotterdam nog niet voor
het forum zijn verschenen. Tot hen be
horen de Poolse violiste Wanda Wilko-
mirska, de Tsjechische violist Jozef
Suk en de celliste Aurora Natala.
Er zullen dit seizoen ook kansen aan
jonge Nederlandse dirigenten worden
gegeven. Wie het zullen zijn, is tot dus
ver een geheim.
SCHEVENINGEN Het glanspunt van
het concert van gisteren in de Kurzaal
vormde naar onze waardering de bij
drage van het Groot Omroepkoor. Ter
wijl het Radiofilharmonisch Orkest in de
beide eerste delen van Strawinsky's
Psalmensymfonie niet voldoende vast en
zeker speelde om de soms bijna bar
baarse kracht en pracht van deze muziek
recht te doen, vervulde het koor zijn rol
feilloos. Daartoe heeft de bekwame lei
ding van de dirigent Franz-Paul Decker,
die grondige kennis van de partituur
verried, veel bijgedragen.
Voor de pauze bewoog men zich langs
gebaande en veelbetreden paden mét de
Symfonia opus 18 nr. 5 van Joh. Christ.
Bach en de beide vioolconcerten van Joh.
Sebast. Bach. In de klein gehouden be
zetting vertoonden enige strijkers steeds
weer de neiging iets te vroeg te komen,
een symptoom van op routine spelen, dat
door Decker met werd gecorrigeerd. Dit
gevoegd bij het ietwat onrustige en on
ritmische spel van de soliste, de violiste
Johanna Marzy, leidde soms tot ongelijk
heden in het ensemble, welke in de fi
nale van het a-mol concerto bepaald be
denkelijk werden.
Als uitgangspunt vielen de tempi van
Johanna Marzy te loven, doch in zijn
ijver tot begeleiding hield Decker die
tempi niet voldoende strak. Dat de lang
zame middendelen van beide vioolcon
certen het best slaagden, zou men aan
de soliste willen toeschrijven en ook in
het slotdeel van het E-dur concert gaf
zij blijk zich op haar gemak te voelen.
Dat klonk markant en zinvol.
De Witte
een reden om hard door te werken",
zegt de zeventienjarige Jelle Postma
uit Amsterdam.
TEVREDEN
Max Vredenburg, de directeur van
Jeugd en Muziek, is volop tevreden
over het eerste nationale muziekkamp.
In 1948 werd Jeugd en Muziek opge
richt naar het voorbeeld dat Marcel
Cuveiier twee jaar eerder met zijn
Jeunesses Musicales in België had ge
geven.
„We hebben nu dertig afdelingen
door het hele land", zegt Max Vreden
burg. „De bedoeling van dit muziek
kamp is in de eerste plaats de jon
gens en meisjes van de verschillende
afdelingen met elkaar in aanraking te
brengen. Het is een probleem geweest
het hun allemaal naar de zin te ma
ken, want de meesten schreven voor
ten minste twee cursussen op Over-
voorde in."
„Voor al die jongens en meisjes
is er het verlangen om in het Natio
naal Jeugdorkest te worden opgeno
men, dat uit de beste krachten van
Jeugd en Muziek is samengesteld.
„Dat alles kost natuurlijk geld. We
krijgen wat uit een extra potje van
O.K. W, Hoe blij we daar ook mee
zijn, het is met het groeiende ledental
niet genoeg. Het zou zo fijn voor al
die jonge muziekliefhebbers zijn als
het plan van het bestuur zou lukken
om ook het bedrijfsleven voor Jeugd
en Muziek te interesseren. Op 14 ok
tober geeft het Nationaal Jeugdorkest
een concert in Eindhoven, waar voor
het eerst een poging wordt gedaan
een actie bij het bedrijfsleven ten
gunste van Jeugd en Muziek te ont
ketenen."
Voor de 130 jongens en meisjes op
Overvoorde is dat deze dagen echter
allerminst een probleem. Op muziek
van Bart Hijmans en een tekst van
Hans Lodeizen zingen zij onbekom
merd:
Ik hoor het gefluit van de vogels
op een doodgoeie dag door de
week
ik bezin mij niet meer op de
logos
ENSCHEDE. Maandenlang heeft
op de expeditieafdeling van het En-
schedese hoofdpostkantoor een ner
veuze spanning geheerst. Telkens
werd geld vermist, maar niemand
wist wie de dader was. Op het laatst,
de diefstallen strekten zich over een
periode van ruim een jaar uit, ver
trouwde men op de afdeling elkaar
niet meer.
Met de arrestatie van de 37-jarige
expediteur G. A. B., die in de nacht
dienst had gewerkt, is aan spanning en
wantrouwen een eind gekomen. In zijn
bezit vond de recherche bankbiljetten
die tevoren waren gemerkt Hoe groot
het bedrag is dat B. in de loop van de
tijd heeft ontvreemd, is nog niet be
kend, maar het loopt zeker in de dui
zenden guldens.
Aan de arrestatie van B. is een maan
denlang onderzoek voorafgegaan. Aan
gezien op het laatst verdenking tegen
hem begon te rijzen, werd een val op
gezet. In de zakjes met geld van de
hulppostkantoren die op het hoofdpost
kantoor werden verzameld, waren ge
merkte bankbiljetten gestopt. B. slaag
de er telkens in de sluiting van de zak
jes te verwijderen zonder het zegel te
beschadigen.
Aanvankelijk dacht men dat er spra
ke was van een kastekort, maar aan
gezien dit te vaak optrad, werd de pos
tale recherche in de zaak gemengd. Het
was opgevallen dat B. op grote voet
leefde. Mede op grond daarvan werd
verdenking tegen hem opgevat.
ik vergeet alle fietsen en autoos
ik zit op een tak als Anthropos
en fluit met de vogels mee
cantate cantabile.
De zestienjarige Josje Potharst
uit Amsterdam studeert haar partij
op het zonnige gazon van 'Over
voorde.
Van onze correspondent
TILBURG De toneelgroep Sancta Maria uit Oirschot doet haar naam
alle eer aan. Reeds vier jaren werd het zomerseizoen in het teken van
het klassieke drama geplaatst, een voorkeur die in stad en gewest veel
bewondering afdwingt. Ook burgemeester Steger is ingenomen met deze tot
een traditie gegroeide programmakeuze.
Andere plaatsen zoeken de publiciteit
door de verkiezing van een miss appel,
pruim of peer, een methode, die naar
zijn oordeel wel effect sorteert, doch
alle diepgang mist.
Dit jaar heeft regisseur kapelaan
Leenders uit Tilburg de keuze laten
vallen op Euripides' Hippolytos, een
drama waarin het Medenagan, het con
flict tussen mensen die de gulden mid
denweg niet weten te houden, op een
tekenende en direct tot de verbeelding
sprekende wijze is uitgesponnen.
Het grootste winstpunt van dit spel,
dat ook wel eens wordt aangeduid als
het eerste drama van de liefde in de
wereldliteratuur, is de psychologische
waarschijnlijkheid van de karakters.
Zij bewegen zich op het plan van de
menselijke complexiteit, die wij in ons
zelf herkennen en beleven.
Uiteraard kunnen de climax en de
leidraad van het gegeven, die zich in
dit geval op het plan van de liefde be
wegen, voor zichzelf gelden maar in
essentie ook op andere terreinen van
het alledaagse bestaan worden toege
past. Raak getroffen gaf de groep deze
tendens gestalte. Alleen de benadering
van de Hippolytos-figuur vanuit de cul
tus rond zijn persoon uit de Troizene
was min of meer overtekend.
Het koor gaf alle gelegenheid tot fi
losoferen. Het beeldde de weifeling en
de worsteling met het probleem van
het lijden en de wisselvalligheid van
het menselijk bestaan goed uit. Het
personifieerde in alles de vox populi
die door de blijvende actualiteit van
DEN HAAG (ANP). In de 556ste
staatsloterij (vierde klasse, zevende lijst)
is gisteren de honderdduizend gevallen
op nummer 8463. De series van het
lot zijn verkocht in Diemen, Gouda.
Haarlem, Purmerend, Nijmegen en Dor
drecht.
ROTTERDAM Het Rotterdamse
duivenvrouwtje is gisteren, 92 jaar oud,
m het tehuis voor bejaarden aan de Oos-
tervantstraat overleden.
Hendrika Trijntje van Ham, zoals haar
officiële naam luidde, was vroeger een
bekende verschijning in de Rotterdamse
straten. Met een karretje voer trok zij
langs de duiven-, zwanen- en eenden-
centra in de stad. Vooral in de buurt
van de St. Laurenskerk en de Rotte was
ze vaak te vinden.
Ook verzorgde „Hannetje" de vele los
lopende dieren in pakhuizen. De kosten
die daaraan waren verbonden droeg ze
zelf en het gevolg was dat ze uiterst so
ber moest leven. De laatste zes jaar van
haar leven heeft ze in het tehuis voor
bejaarden aan de Oostervantstraat door
gebracht.
het gegeven niet aan plaats en tijd is
gebonden.
De voorstellingen worden dit jaar
gegeven op 1, 2, 8, 9, 15 en 16 septem
ber, 's avonds om acht uur in het open
luchttheater in Oirschot.
T wintigduizend
jaar oud
Van onze correspondent
TERNEUZEN. Nadat ir
Trimpe Burger van de dienst van
oulheidkundig bodemonderzoek de
bij de graafwerkzaamheden aan
de nieuwe sluizen te Terneuzen
gevonden kies als afkomstig van
een mammoet had geïdentifi
ceerd, heeft hij nu verklaard dat
ook de gevonden wervel van een
mammoet afkomstig is. Hij schat
dat het dier heeft geleefd rond
het laatste ijstijdperk, minstens
twintigduizend jaar .geleden.
Ir. Trimpe Burger verklaarde
dat de kies niet bijzonder groot is,
maar dat hij opvallend gaaf is
gebleven. De halswervel,die een
dragline opgroef, heeft een dia
meter van ongeveer 35 centime
ter en weegt enkele kilogram
men. Men verzamelt bij het gra
ven van de bouwputten voor de
nieuwe sluizen te Terneuzen nog
steeds wervels en stukken van
boomstammen, waarvan de ouder
dom op ruim vierduizend jaar
wordt geschat.
Hoewel zij een vervelend obsta
kel vormen voor de aannemers,
zijn zij voor de oudheidkundigen
van grote betekenis. Enige tijd
geleden, toen vele eeuwen oude
taxisdennen boven kwamen, trok
ken zij onmiddellijk de aandacht
van Belgische bodemvorsers. De
heer Frison uit Antwerpen, een
deskundige op dit gebied, heeft
uitgebreide onderzoekingen ge
daan en het geheel gekarteerd.
Prof. Mullenders van de Leuvense
universiteit is daarna een uitge
breide studie over dit verschijn
sel begonnen.
Hoewel de vondst van deze
boomwortels op zichzelf hoogst
merkwaardig is kan men er ver
der toch niet veel meer mee doen
dan ze op een hoop verzame
len en verbranden. Reeds eerder
in het begin van deze eeuw, toen
eveneens het kanaal Terneuzen—
Gent werd verbreed, werden oud
heidkundige vondsten gedaan.
Van een onzer verslaggevers
ERSCHELLING „Dit
eiland is als een glazen
huisje en doorlopend
worden er stenen naar
gegooid". Gemeentesecretaris
R. Laauw zegt het met een on
dertoon van verbazing. Wie en
kele dagen op Terschelling is
geweest, gaat deze verbazing
delen.
Met venijnige windstoten spoelt de
regen de laatste vakantiedagen weg
van de Nederlandse waddeneilanden.
Overal worden de voorlopige balan
sen opgemaakt. Al is het weer bar en
boos geweest, op de waddeneilanden
is men niet ontevreden over de uit
komsten. Tijdens bet hoogseizoen
werden alle beschikbare bedden bijna
eike dag beslapen. Terschelling kan
ook terugzien op een seizoen met goe
de bedrijfsresultaten, maar de afgelo
pen maanden hebben een al jaren
aanwezige indruk bevestigd: Ter
schelling heeft in Nederland geen goe
de naam. In Nederland wordt er dik
wijls erg onvriendelijk over Terschel
ling gesproken: „Het is een eiland,
waar alleen Duitse toeristen welkom
zijn", zegt men. En: „De hele Horeca
op Terschelling is in handen van oud-
n.s.b.-ers".
TAe geruchten zijn begonnen, toen
L» op het eiland twee kolossale ho
tels verrezen: Victoria en Europa;
beide hotels zijn het eigendom van
een oud-politieke delinquent, die voor
zijn gedrag tijdens de oorlog is ge
straft.
„Deze man heeft zijn straf onder
gaan en heeft zich daarna een uiterst
knap zakenman getoond", zegt de ge
meentesecretaris. „Er was en is voor
de gemeente geen enkele aanleiding
zijn plannen tegen te werken. Dat zou
ook in strijd met de wet zijn".
Een hoteleigenaar, wiens oorlogs
verleden boven alle twijfel is verhe
ven, zegt het krachtiger: ,Als deze
mensen geen nieuwe toekomst hadden
mogen opbouwen, had men hen in
1945 allen moeten doodschieten. Dat
is niet gebeurd en dus hebben ze
recht op een nieuwe kans".
De heer H. Dambrink, directeur
van de Terschellingse V.V.V. komt
met cijfers: „Er zijn hier ruim twin
tig hotels; hiervan zijn er drie in han
den van twee oud-n.s.b.-ers. Betekent
dat nu, dat de Horeca op Terschelling
in handen is van oud-n.s.b.-ers?"
Hotel Europa ligt midden in de bos-
strook langs de zuidkust van het
eiland. Een kwartier verder torent
Victoria boven op een duin. Het zijn
net grote flatgebouwen. Samen kunnen
de twee hotels zevenhonderd gasten
onderdak verschaffen. Een zeer strak
ke organisatievorm heeft de bedrijfs
kosten tot het minimum terugge
bracht, waardoor een gezin van vier
mensen er voor dertig gulden per dag
kan logeren. Voor hotel Europa staan
ruim vijftig Duitse auto's en twee Ne
derlandse.
„Laten we nu even een naar sprook
je uit de wereld helpen", zegt de ge
meentesecretaris. Hij haalt een sta
tistiek van het vorig jaar tevoor
schijn: „In 1961 had Terschelling onge
veer een half miljoen overnachtingen
van toeristen. Ruim honderdduizend
hiervan waren buitenlandse overnach
tingen. Dit betekent, dat 75 procent
van de overnachtingen Nederlands
waren. Bij de resterende 25 procent
bevonden zich ook nog Belgen, Denen
en Fransen".
DE heer J. Götz, eigenaar van het
luxueuze hotel „Paal 8" aan de
noordkust van het eiland, zegt: „Tij
dens het topseizoen heb ik in mijn ho
tel soms meer Duitse dan Nederland
se gasten. Dit komt, omdat de Duit
sers veel eerder boeken. We hebben
op Terschelling bepaald, dat er voor
januari niet voor de zomermaanden
mag worden gereserveerd. Als ik wil
de kon ik in december al vol zitten
voor juli en augustus. En dan zouden
het allemaal Duitsers zijn".
„Ja", beaamt de heer Dambrink,
„De Duitsers reserveren eerder en
zakelijker dan de Nederlanders. In
januari schrijven ze: Reserveer een
vierpersoonskamer voor me voor ju
li De Nederlanders beginnen in
april-mei om inlichtingen te vragen".
„Het kan me financieel werkelijk
niet schelen wie ik als gast heb",
zegt de heer Götz. „Het is een ba
kerpraatje, dat de Duitsers meer zou
den verteren dan de Nederlanders.
Wel is het zo. dat de Duitsers bij
slecht weer opgewekter zijn dan de
Nederlanders. De Duitsers uit de gro
te industriecentra komen hier voor
de frisse lucht; regen deert hen niet.
De Nederlanders komen voor de zon
en hun stemming is dus kwetsbaar
der. Ik zou echter een slecht gast
heer zijn, als ik me daardoor liet af
schrikken".
De heer P. Miedema, eigenaar van
het middelgrote hotel Nap, meent dat
het toerisme op Terschelling nog erg
jong is en daardoor aan veel kritiek
bloot staat: „Zeven jaar geleden was
het toerisme hier nog te verwaarlo
zen. Er waren wat zomerpensions,
maar de grote expansie is pas van de
laatste jaren".
TXIT is ook de mening van de heer J.
Vissel. Hij is vorig jaar in het
kampeercentrum Midsland met goede
en goedkope eethuisjes begonnen. Hij
is al eens tot de enige ware Neder
lander'* op Terschelling uitgeroepen,
maar hij is niet blii met deze titel.
Hij behoort tot de Nederlanders, die
tijdens de oorlog de terreur van de
