Eh iO O Ri 0 „Onderduiken in zomercursus SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN Ook al aan de sigaar? Nederlandse kolonie in Amerika KAPPIE EN DE WATERZUIL Wat dit land vooral nodig heeft, is een goede sigaar! Dat is de uitspraak van een der grootste presi denten van Amerika. Hij noemde er zelfs f» Zevenjarig meisje [gerand aam oCcoi j INEKE SLUITER - DE DANSERES - HIELD WOORD Investeringen Rijnstaal ondervonden vertraging DUURDER BEKLEMMEND BHUUHi run fees K 0ERM Johnny Hart aBiDiiaiiBiii H llllllillllllllllllB ■llllH!! Zeeuws Thuisfront Maandag 30 juli 1962 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 lil 11 m lÜlih !siü A G. en G. van dertig november van het vorig jaar „Ineke danst en zet door" vertelde u iets over Ineke Sluiter, die danst omdat zij eigenlijk nooit anders heeft gedaan. Zij danst vanaf haar achtste jaar en richtte in januari van dit jaar in Rotterdam Het Rotterdams Danscentrum op. Een maand geleden belde zij ons op en vertelde: „Ik ga binnenkort voor de tweede keer naar Amerika en misschien vindt u het leuk om vandaar uit nog eens iets van mij te horen." „Moet u doen, mevrouw Sluiter", hebben we gezegd. „Welnu, zij heeft woord gehouden en gisteren lag er op onze werktafel een blauwe luchtpostenvelop. Er zaten twee dicht betikte velletjes papier in en vandaag laten we u gaarne lezen wat daar op stond: „Het is hier fantastisch, maar ik sta krom van de spierpijn. Ik neem namelijk vier danslessen per dag en spieren zijn dingen met een geheel eigen idee over de hoeveelheid werk, die ze dagelijks willen verrichten. Na een zevendaagse reis met de Rotterdam, waarin we met veel ple zier optraden voor de passagiers aan boord zagen we New York verschij nen. Uit de mist, waarin we al drie dagen gevaren hadden. Dat is altijd een hele sensatie en aankomst bij mist maakt het geheel nog onwerke lijker. De aankomst in Hoboken is zenuw achtig. Strenge douanebeambten In het midden ziet u Ineke Sluiter staan, die u op deze eerste werkdag van de week enkele reisindrukken geeft over Amerika. Ze is er naar toe ge gaan om zich nog meer te bekwamen in de danskunst, haar lust en haar leven. MAASSLUIS. De 31-jarige B. S. uit Vlaardingen heeft bekend op 21 ju li in een keet in Maassluis een zeven jarig meisje te hebben aangerand. Zaterdag is hij-in zijn huis te Vlaar dingen gearresteerd. De politie heeft veel nut gehad van de foto's die particulieren hadden ge maakt van een botsing in Vlaardingen, waar het meisje en de man bij had den staan kijken. S. zal in Rotterdam voor de officier van justitie worden geleid. —Het jongste kind van de familie Verberne uit het Noordbrabantse Lierop is zaterdag in zijn woonplaats door een melkauto overreden en gedood. Het jongetje, dat een jaar oud was, had zich verstopt onder de toen nog stilstaande wagen. Bij het wegrijden heeft de chauffeur niets 'gemerkt. De boerderij van de veehouder B. Dekker in Hoomsterziwaag is zaterdag uitgebrand. Het vierjarige zoontje van de heer Dekkers had met lucifers ge speeld. (iedere koffer moet open) geven je bij voorbaat al een schuldig gevoel, ook al heb je niets bij je dan wat kleren. Gelukkig ontdekte de mijne, dat we dansers waren, toen de mand met kostuums openging. Het was warm, en dat niet alleen, het was vochtig. Het was als een Turks bad, geen zuchtje wind, gloeiend, doordringend, afmattend. 's Avonds koelt het af en dat is de beste tijd om New York te bekijken. Eerst loop je nog met het hoofd in de nek, maar dat went al gauw. Broad- Mogelijke schadevergoeding ARNHEM. In de eerste helft van augustus zal de nieuwe walsstraat voor de koudwalserij van dunwandige gelas te buizen van Rijnstaal v.h. J. W. Oonk en Co. gaan proefdraaien. Oorspronke lijk zou deze walsstraat eind januari van dit jaar worden opgeleverd. Over een schadevergoeding wegens- de late levering wordt thans onderhandeld, op grond van een desbetreffende clausule, die in het leveringscontract was opge nomen. Dit deelde de directie mee in de vergadering van aandeelhouders. Over de afzetmogelijkheden van de toenemende produktie van dunwandige gelaste buizen toonde de directie zich optimistisch. De uitvoering van de investerings plannen gaat langzamer dan aanvanke lijk werd gehoopt. Het wachten is voor al op de bouwvergunningen voor fa- brieks- en magazijnruimten. De liquide middelen worden toereikend geacht voor de investeringen in het boekjaar 1962/63. De twee tekeningen die hier staan afgedrukt zijn bijna gelijk. In de on derste zitten zeven kleine vergissingen, die na enig zoeken tevoorschijn moeten komen. Mocht u niet alle afwijkingen terecht kunnen brengen, kijk dan in de krant van morgen. Daarin zulien wij de oplossing publiceren. way, waar alle grote theaters zijn, is 's avonds en overdag een rivier van mensen, de Kalverstraat in het groot. Ik moest de volgende dag in Rocke feller Centre zijn, een gigantisch complex gebouwen, met in het mid den een pleintje waar 's winters de ijsbaan is en 's zomers een restau rant. In een van die gebouwen is het kan toor van het Nederland-Amerika In stituut, onder welks uitwisselingspro gramma ik hier ben. In hetzelfde ge bouw is het Nederlands Consulaat. Daar werkt Max Tak, druk bezet door zijn vele activiteiten, met wie ik een bijzonder plezierig onderhoud had, en die na jaren temidden van Amerika nen nog perfect Nederlands spreekt. Sinds ik in New York was, vier jaar geleden, is alles duurder geworden: voedsel, uitgaan, kleren en schoenen. De winkels zijn overstroomd met de meest luxueuze artikelen. De droom- keukens zijn dromen, met ovens die vanzelf uitgaan als het voedsel gaar is en meer van zulke griezelige din gen. De mogelijkheden om uit te gaan zijn ongelimiteerd. Er zijn vele soor ten restaurants, van Chinees tot Lap- lands. Veel Italiaanse restaurants in Greenwich Village, de artiestenwijk van New York. Ik heb in een Zen restaurant gegeten en het menu is werkelijk om over naar huis te schrij ven. Er was bijv. een dieet nr. 7, speciaal voor de volgelingen van het Zen Boeddhisme, bestaande uit een kop rijst en meer niet. Wat de theaters betreft is er wel het een en ander te zien aan toneelstuk ken en musicals (My Fair Lady gaat nog steeds). Het peil varieert van ex- van theater is New York een stad van perimenteel toneel tot briljante pro- dukties. En niet alleen op het gebied contrasten. Naast overvol, kleurrijk Harlem, de (ingezonden mededeling) een prijs bij. Vijf dollarcent, in die da gen ongeveerhetuurinkomen van een werknemer. Ofzijn uitspraakdearbei- ders er toe bracht, door een hogere productie naar de sigaar toe te wer ken, ligt niet geheel vast. Maar het geeft toch te denken, dat het sigarenrokende Amerika aan de top van de wereld is gekomen, terwijl men achtergebleven gebieden stee vast herkent aan het ontbreken van sigarenrokers. Zou men dus de si gaar een kracht mogen toekennen, die samenhangt met energie, allure en levenskunst? Het geheim zou kunnen schuilen in de sigarentabak, in de vorm van de sigaar, in het typische aroma, in de bedacht zame manier van roken, waartoe de sigaar dwingt. In ieder geval schijnt de toename van het sigarenroken in Nederland toch ook weer te be wijzen, dat een goed land een goede sigaar nodig heeft! negerwijk, schreeuwerig, armoedig vaak, maar met speciale speelstraten voor de kinderen, waar geen verkeer door mag, zijn er deftige stille straten met dure luxe flats, met een portier en een liftbediende die je door hun imposante uniformen in je schulp doen kruipen, waar je haast geen kinderen ziet, een wereld voor grote mensen. New York kan ook een beklemming zijn met zijn jachtige tempo, want wie het eerst komt, het eerst maait. Met mensen die je nonchalant vertel len dat ze gisteren bij „hun psycho analyst waren. Als je dan denkt dat ze ziek zijn, blijken ze alleen maar niet te weten wat ze willen of ze be talen 300 (ca. ƒ1.100) om te ont dekken dat ze hun moeder haten. Naar mijn gevoel is New York niet typerend voor Amerika. Integendeel, het prachtige landschap van New Eng land, lieflijk, groen, veel bomen en gras, witte houten huizen met groene luiken, mensen die gemakkelijk en rustig leven, veel buiten in hun naar ons idee extravagante tuinen, dat is veel meer Amerika. Ik zal helaas met in de gelegenheid zijn meer te zien dan New England, want ik ben nu al in Connecticut College, New London, de basis van de Nautilus en andere atoom-onderzeeërs. Het grondgebied van het college is heel groot, het is eigenlijk een ge meenschap op zichzelf, met grote stu dentenhuizen, een theater, enorm gro te gymnastiekzalen, een ziekenhuis, cafetaria en een postkantoor, en hier duiken we onder in een van de meest geconcentreerde zomercursussen die ik ken. De staf bestaat uit de beste dansers van Amerika, allemaal modern, met voorop Martha Graham, Lucas Ho ving, Louis Horst en William Bales, wiens assistente ik ben. We zijn met vijf Nederlandse meis jes hier, Pauline de Groot en Martha van der Wijk uit Amsterdam, Marian Monnikendam uit Den Haag, allen voor langere tijd hier, en Margaritha Franken uit Breda, lid van het Rot terdams Danscentrum. Een hele Ne derlandse kolonie dus, erg gezellig. Dit was het nieuws uit Amerika, een gastvrij land, waar het heel plezierig leven is. 6 „En die dat alles heeft daar al dertigduizend jaar gelegen?" zei Speer tenslotte aarzelend. „Juist." Niemand zei iets. Fairlie probeer de tevergeefs er iets van ie begrij pen. Niet alles, en niet alles tegelijk Dat -kon hij niet verwerken. Wat zou den die mannen die dit allemaal ont dekt hadden wel hebben gedacht? Hoe zou Columbus hebben gekeken als hij in de nieuwe wereld was ge land en daar de ruïnes van een luchtbasis zou hebben gevonder? „Maar waarom is hierover in 's hemelsnaam nooit iets bekend ge maakt?" vroeg Lisetti. „Waarom moest zulk een ontdekking Christensen knikte ietwat mistroos tig. „Ja, zo denken we er allemaal over. Maar dit is een veiligheidskwes- tie een kwestie van militaire vei ligheid", zei hij met nadruk. Ze keken hem afwachtend aan. Even later vervolgde Christensen: „We weten nu wel zeker dat dit een zorgvuldig verborgen militaire basis is geweedt. En een militaire basis vooronderstelt vijanden. En onze ex perts zijn ervan overtuigd dat wapens van onbekende kracht en aard van uit de hoogte die basis van de oer mensen hebben vernield." ,,De wat?" „De oermensen. U weet wel, het Duitse voorzetsel waarmee ze een onbekend heel oud begrip aanduiden. Zoals de oer-Hamlet en meer van die aard. Het is de voorlopige naam die we de mensen, die die basis hebben aangelegd, hebben gegeven." Vlug zei Lisetti: „Over dat woord „oer" wil ik het niet hebben wel over die mensen." Christenden keek hem aan. „Hebt u die stoel en die stuurknuppel ge zien?" „Ja maar wat heeft dat Lisetti zweeg even. „O, ik begrijp het al. Die stoel diende voor een mens of voor een bijna-menselijk wezen," „Juist. En die stuurknuppel was voorzien van groeven voor vier vin gers. We hebben nog een massa an dere dingen gevonden waarvan we zeker zijn dat ze werden gemaakt en gebruikt door wezens die veel met mensen gemeen hadden." Het bleef even stil. DeWitt borg zorgvuldig de film in een doos. Chris tensen stond op. Het leek of hij te rusteloos was om nog langer te blijven zitten. „Ik zou het zó willen zeggen", be gon hij, „Heel ver in dat duistere verleden is er oorlog geweest. Oor log tussen de oer-mensen en een on bekende vijand het kunnen er ook meer zijn geweest. Beide partijen hadden het heelal veroverd een in terstellaire ruimte, nemen we aan, en niet alleen interplanetaire en beide beschikten ze over enorm machtige wapens. Nu begrijpt U ze ker wel hoe belangrijk uit militair oogpunt die vernielde toestellen van die basis kunnen zijn?" Ja, dat beseften ze terdege en Christensen ging voort: „Omdat dit alles natuurlijk absoluut geheim moest blijven, mocht U er niets van weten voordat U hier kwam, binnen onze veiligheidsgrens." „Maar zou ik misschien alleen maar even mogen vragen waarom we eigenlijk hier zijn?" gromde Bogan. Christensen haalde de schouders op. „Ik dacht dat het U intussen wel dui delijk zou zijn geworden waarom we een stel taalgeleerden hierheen heb ben gehaald. Glenn, geef me die fo to's eens even aan?" DeWitt haalde een stapeltje glan zende foto's uit een tas en gaf hem die. Christensen hield er één omhoog. Het was een sterk vergrote foto van een smalle langwerpige plaat, die op een ondefinieerbare metalen op pervlakte was bevestigd. De plaat vertoonde een niet duide lijk gegraveerd opschrift. Op het eerste gezicht deed het aan zeer ver wrongen Arabische lettertekens den ken, even later toch weer niet, en tenslotte leek het op geen enkel schrift dat Fairlie ooit onder de ogen had gehad. „Is dat hun schrift?" Christensen knikte. „Die plaat zat op een toestel in de ruïne van Gassendi. Glenn's mannen hij moet alles analyseren zeggen dat het een soort zuurstofapparaat was. Ja, dit is het schrift van de oer-men sen. We hebben nog meer dingen van die aard die ze hebben achterge laten toen ze de basis verlieten. En nu willen we zien of die ontcijferd kunnen worden." De omvang van die suggestie deed hun allen zwijgen. Behalve Bogan. Hij rees majestueus overeind en in- plaats van te bulderen richtte hij met een ietwat zachtmoedige min achting het woord tot Christensen. „U weet waarschijnlijk niet veel af van taalwetenschappen, meen ik „Niet veel!" erkende Christensen joviaal. „Maar jullie hebben zo vaak wonderen verricht bij het uitpuzzelen van oude talen we hopen dat het jullie in dit geval ook zal lukken!" Bogan wierp hem een van die blik ken toe die zijn studenten ineen plachten te doen krimpen. „Een volkomen onbekende taal ontcijferen zonder enig hulpmiddel - zonder mogelijke tweetalige verge lijkingen riep hij uit. Christensen knikte. „Juist, dat is de bedoeling. Het zal waarschijnlijk niet meevallen. Evenmin als het meeviel om in Gassendi te komen. Maar ik weet zeker dat u er wel iets op zult vinden!" HOOFDSTUK 5 Uit de onpeilbare diepten van ruimte en tijd klonk de stem van een man. De woorden waren onbekend en dus nietszeggend, maar de stem zélf had een onmiskenbare bedoeling. Er sprak gezag en trots uit, en een kracht die de klinkende zinnen deden weerkaatsen tegen de muren van het kleine laboratorium van de ba sis. (Wordt vervolgd) DE TINTELS door Jack Dunkley ■iiiiiiiiiiiiiiiiii ^5 GORDON m in het heelal door üi Dan Barry ■iraiiiiiiiiüii ÉÜI IlilllUllilillUtiilillilltltlUlliiuU^ door De opzienbarende experimenten van student Tijloos ^lllllllllllllll[tlllllllillllllt||llll|ll||||lll|||||||||||||||||||l||||||||||||||||||||||||||||||||||]|||||g|||||||||||f||||||||||||||||||||||||||||||}|||||||||||||||||||||||||||t||||||||||||||||||||||||(||||||||||||||||||||||||||||||||||||!||||||t^ 72. Terwijl de T.V. ploeg verder trok, op zoek naar de Verschrikkelijke Zand man, veranderde gaandeweg een groot stuk van de Sahara. Want overal waar de waterdetector zijn werk deed en de mannen hun kamp opsloegen om het monster te ontmoeten, ontstond een wa terzuil, die de omgeving tot bloei bracht. Maar er zou spoedig een eind komen aan hun tocht. De Sahara Olie Onderneming zou het hun opnieuw las tig maken. Deze maatschappij had na melijk een patrouille militairen van de gouverneur geleend, om haar pijpleidin gen te bewaken die over grote afstanden door de woestijn liepen en kostbare olie vervoerden. Een van die pijplei dingen nu, liep in de buurt van het te levisie-kamp, waar de waterdetector juist begonnen was de zoveelste water bron te zoeken. Het rondscharrelende apparaatje trok de aandacht van de leider der patrouil le, die het verbaasd volgde met zijn kij ker. Hij zag het boren, vlakbij een pijp en trok de voor hem enig mogelijke conclusie: „Sabotage! brulde hij, zijn sabel trekkend. „Daar wordt aan de pijplei ding geknoeid! Er op af, mannen!" KAPELLE. Ht eZeeuws Thuis front Nïeuw-Guinea ontving tussen 19 en 26 juli de volgende giften: G. v. d. Voorde, Koudekerke 10; D Dek ker, Waterlandkerkje 10; „een gede mobiliseerde 1950" ƒ50; A. v. Hertum Goes ƒ3; N.N., Biezelinge 2,50; Th. Oele, Kapelle ƒ5; W. L. Zwagemaker, Ridderkerk ƒ2,50. Totaal ƒ83. De stand bedraagt thans; 257.50. Giften voor bovengenoemd Thuisfront kunnen géstort worden op postrekening 154017 t.n.v. de Nutsspaarbank te Ka pelle, onder vermelding „Thuisfront". Wedvlucht O.W.T.B. Kapelle KAPELLE. De postduivenvereni ging O.W.T.B. in Kapelle nam deel aan een wedvlucht vanuit St. Gishlain. De uitslag met jonge duiven was: 1. C. Langenberg, 2. M. Bruinooge, 3. Joh. N'ijsse. De uitslag oude duiven: 1. M. Bruinoog^ 2. J. J, Ridderhof, 3. C. Langenberg.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1962 | | pagina 2