Eh
iO
O
Ri
0
„Onderduiken
in zomercursus
SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN
Ook al aan de sigaar?
Nederlandse
kolonie in
Amerika
KAPPIE EN DE WATERZUIL
Wat dit land vooral
nodig heeft, is een
goede sigaar! Dat is
de uitspraak van een
der grootste presi
denten van Amerika.
Hij noemde er zelfs
f»
Zevenjarig meisje
[gerand
aam
oCcoi j
INEKE SLUITER
- DE DANSERES -
HIELD WOORD
Investeringen Rijnstaal
ondervonden
vertraging
DUURDER
BEKLEMMEND
BHUUHi
run
fees
K
0ERM
Johnny
Hart
aBiDiiaiiBiii
H
llllllillllllllllllB
■llllH!!
Zeeuws Thuisfront
Maandag 30 juli 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
lil 11 m
lÜlih
!siü A
G. en G. van dertig november
van het vorig jaar „Ineke
danst en zet door" vertelde u
iets over Ineke Sluiter, die
danst omdat zij eigenlijk nooit
anders heeft gedaan. Zij danst
vanaf haar achtste jaar en
richtte in januari van dit jaar
in Rotterdam Het Rotterdams
Danscentrum op.
Een maand geleden belde zij ons
op en vertelde: „Ik ga binnenkort
voor de tweede keer naar Amerika
en misschien vindt u het leuk om
vandaar uit nog eens iets van mij
te horen." „Moet u doen, mevrouw
Sluiter", hebben we gezegd. „Welnu,
zij heeft woord gehouden en gisteren
lag er op onze werktafel een blauwe
luchtpostenvelop. Er zaten twee
dicht betikte velletjes papier in en
vandaag laten we u gaarne lezen
wat daar op stond:
„Het is hier fantastisch, maar ik
sta krom van de spierpijn. Ik neem
namelijk vier danslessen per dag en
spieren zijn dingen met een geheel
eigen idee over de hoeveelheid werk,
die ze dagelijks willen verrichten.
Na een zevendaagse reis met de
Rotterdam, waarin we met veel ple
zier optraden voor de passagiers aan
boord zagen we New York verschij
nen. Uit de mist, waarin we al drie
dagen gevaren hadden. Dat is altijd
een hele sensatie en aankomst bij
mist maakt het geheel nog onwerke
lijker.
De aankomst in Hoboken is zenuw
achtig. Strenge douanebeambten
In het midden
ziet u Ineke Sluiter
staan, die u op deze
eerste werkdag van
de week enkele
reisindrukken geeft
over Amerika. Ze
is er naar toe ge
gaan om zich nog
meer te bekwamen
in de danskunst,
haar lust en haar
leven.
MAASSLUIS. De 31-jarige B. S.
uit Vlaardingen heeft bekend op 21 ju
li in een keet in Maassluis een zeven
jarig meisje te hebben aangerand.
Zaterdag is hij-in zijn huis te Vlaar
dingen gearresteerd.
De politie heeft veel nut gehad van
de foto's die particulieren hadden ge
maakt van een botsing in Vlaardingen,
waar het meisje en de man bij had
den staan kijken.
S. zal in Rotterdam voor de officier
van justitie worden geleid.
—Het jongste kind van de familie
Verberne uit het Noordbrabantse Lierop
is zaterdag in zijn woonplaats door een
melkauto overreden en gedood.
Het jongetje, dat een jaar oud was,
had zich verstopt onder de toen nog
stilstaande wagen. Bij het wegrijden
heeft de chauffeur niets 'gemerkt.
De boerderij van de veehouder B.
Dekker in Hoomsterziwaag is zaterdag
uitgebrand. Het vierjarige zoontje van
de heer Dekkers had met lucifers ge
speeld.
(iedere koffer moet open) geven je bij
voorbaat al een schuldig gevoel, ook
al heb je niets bij je dan wat kleren.
Gelukkig ontdekte de mijne, dat we
dansers waren, toen de mand met
kostuums openging. Het was warm,
en dat niet alleen, het was vochtig.
Het was als een Turks bad, geen
zuchtje wind, gloeiend, doordringend,
afmattend.
's Avonds koelt het af en dat is de
beste tijd om New York te bekijken.
Eerst loop je nog met het hoofd in de
nek, maar dat went al gauw. Broad-
Mogelijke schadevergoeding
ARNHEM. In de eerste helft van
augustus zal de nieuwe walsstraat voor
de koudwalserij van dunwandige gelas
te buizen van Rijnstaal v.h. J. W. Oonk
en Co. gaan proefdraaien. Oorspronke
lijk zou deze walsstraat eind januari
van dit jaar worden opgeleverd. Over
een schadevergoeding wegens- de late
levering wordt thans onderhandeld, op
grond van een desbetreffende clausule,
die in het leveringscontract was opge
nomen. Dit deelde de directie mee in
de vergadering van aandeelhouders.
Over de afzetmogelijkheden van de
toenemende produktie van dunwandige
gelaste buizen toonde de directie zich
optimistisch.
De uitvoering van de investerings
plannen gaat langzamer dan aanvanke
lijk werd gehoopt. Het wachten is voor
al op de bouwvergunningen voor fa-
brieks- en magazijnruimten. De liquide
middelen worden toereikend geacht
voor de investeringen in het boekjaar
1962/63.
De twee tekeningen die hier staan afgedrukt zijn bijna gelijk. In de on
derste zitten zeven kleine vergissingen, die na enig zoeken tevoorschijn
moeten komen. Mocht u niet alle afwijkingen terecht kunnen brengen, kijk
dan in de krant van morgen. Daarin zulien wij de oplossing publiceren.
way, waar alle grote theaters zijn, is
's avonds en overdag een rivier van
mensen, de Kalverstraat in het groot.
Ik moest de volgende dag in Rocke
feller Centre zijn, een gigantisch
complex gebouwen, met in het mid
den een pleintje waar 's winters de
ijsbaan is en 's zomers een restau
rant.
In een van die gebouwen is het kan
toor van het Nederland-Amerika In
stituut, onder welks uitwisselingspro
gramma ik hier ben. In hetzelfde ge
bouw is het Nederlands Consulaat.
Daar werkt Max Tak, druk bezet door
zijn vele activiteiten, met wie ik een
bijzonder plezierig onderhoud had, en
die na jaren temidden van Amerika
nen nog perfect Nederlands spreekt.
Sinds ik in New York was, vier jaar
geleden, is alles duurder geworden:
voedsel, uitgaan, kleren en schoenen.
De winkels zijn overstroomd met de
meest luxueuze artikelen. De droom-
keukens zijn dromen, met ovens die
vanzelf uitgaan als het voedsel gaar
is en meer van zulke griezelige din
gen.
De mogelijkheden om uit te gaan
zijn ongelimiteerd. Er zijn vele soor
ten restaurants, van Chinees tot Lap-
lands. Veel Italiaanse restaurants in
Greenwich Village, de artiestenwijk
van New York. Ik heb in een Zen
restaurant gegeten en het menu is
werkelijk om over naar huis te schrij
ven. Er was bijv. een dieet nr. 7,
speciaal voor de volgelingen van het
Zen Boeddhisme, bestaande uit een
kop rijst en meer niet.
Wat de theaters betreft is er wel het
een en ander te zien aan toneelstuk
ken en musicals (My Fair Lady gaat
nog steeds). Het peil varieert van ex-
van theater is New York een stad van
perimenteel toneel tot briljante pro-
dukties. En niet alleen op het gebied
contrasten.
Naast overvol, kleurrijk Harlem, de
(ingezonden mededeling)
een prijs bij. Vijf dollarcent, in die da
gen ongeveerhetuurinkomen van een
werknemer. Ofzijn uitspraakdearbei-
ders er toe bracht, door een hogere
productie naar de sigaar toe te wer
ken, ligt niet geheel vast. Maar het
geeft toch te denken, dat het
sigarenrokende Amerika aan de top
van de wereld is gekomen, terwijl
men achtergebleven gebieden stee
vast herkent aan het ontbreken van
sigarenrokers. Zou men dus de si
gaar een kracht mogen toekennen,
die samenhangt met energie, allure
en levenskunst? Het geheim zou
kunnen schuilen in de sigarentabak,
in de vorm van de sigaar, in het
typische aroma, in de bedacht
zame manier van roken, waartoe de
sigaar dwingt. In ieder geval schijnt
de toename van het sigarenroken
in Nederland toch ook weer te be
wijzen, dat een goed land een goede
sigaar nodig heeft!
negerwijk, schreeuwerig, armoedig
vaak, maar met speciale speelstraten
voor de kinderen, waar geen verkeer
door mag, zijn er deftige stille straten
met dure luxe flats, met een portier
en een liftbediende die je door hun
imposante uniformen in je schulp doen
kruipen, waar je haast geen kinderen
ziet, een wereld voor grote mensen.
New York kan ook een beklemming
zijn met zijn jachtige tempo, want
wie het eerst komt, het eerst maait.
Met mensen die je nonchalant vertel
len dat ze gisteren bij „hun psycho
analyst waren. Als je dan denkt dat
ze ziek zijn, blijken ze alleen maar
niet te weten wat ze willen of ze be
talen 300 (ca. ƒ1.100) om te ont
dekken dat ze hun moeder haten.
Naar mijn gevoel is New York niet
typerend voor Amerika. Integendeel,
het prachtige landschap van New Eng
land, lieflijk, groen, veel bomen en
gras, witte houten huizen met groene
luiken, mensen die gemakkelijk en
rustig leven, veel buiten in hun naar
ons idee extravagante tuinen, dat is
veel meer Amerika. Ik zal helaas met
in de gelegenheid zijn meer te zien
dan New England, want ik ben nu al
in Connecticut College, New London,
de basis van de Nautilus en andere
atoom-onderzeeërs.
Het grondgebied van het college is
heel groot, het is eigenlijk een ge
meenschap op zichzelf, met grote stu
dentenhuizen, een theater, enorm gro
te gymnastiekzalen, een ziekenhuis,
cafetaria en een postkantoor, en hier
duiken we onder in een van de meest
geconcentreerde zomercursussen die
ik ken.
De staf bestaat uit de beste dansers
van Amerika, allemaal modern, met
voorop Martha Graham, Lucas Ho
ving, Louis Horst en William Bales,
wiens assistente ik ben.
We zijn met vijf Nederlandse meis
jes hier, Pauline de Groot en Martha
van der Wijk uit Amsterdam, Marian
Monnikendam uit Den Haag, allen
voor langere tijd hier, en Margaritha
Franken uit Breda, lid van het Rot
terdams Danscentrum. Een hele Ne
derlandse kolonie dus, erg gezellig.
Dit was het nieuws uit Amerika, een
gastvrij land, waar het heel plezierig
leven is.
6
„En die dat alles heeft daar al
dertigduizend jaar gelegen?" zei
Speer tenslotte aarzelend.
„Juist."
Niemand zei iets. Fairlie probeer
de tevergeefs er iets van ie begrij
pen. Niet alles, en niet alles tegelijk
Dat -kon hij niet verwerken. Wat zou
den die mannen die dit allemaal ont
dekt hadden wel hebben gedacht?
Hoe zou Columbus hebben gekeken
als hij in de nieuwe wereld was ge
land en daar de ruïnes van een
luchtbasis zou hebben gevonder?
„Maar waarom is hierover in 's
hemelsnaam nooit iets bekend ge
maakt?" vroeg Lisetti. „Waarom
moest zulk een ontdekking
Christensen knikte ietwat mistroos
tig. „Ja, zo denken we er allemaal
over. Maar dit is een veiligheidskwes-
tie een kwestie van militaire vei
ligheid", zei hij met nadruk.
Ze keken hem afwachtend aan.
Even later vervolgde Christensen:
„We weten nu wel zeker dat dit een
zorgvuldig verborgen militaire basis
is geweedt. En een militaire basis
vooronderstelt vijanden. En onze ex
perts zijn ervan overtuigd dat wapens
van onbekende kracht en aard van
uit de hoogte die basis van de oer
mensen hebben vernield."
,,De wat?"
„De oermensen. U weet wel, het
Duitse voorzetsel waarmee ze een
onbekend heel oud begrip aanduiden.
Zoals de oer-Hamlet en meer van die
aard. Het is de voorlopige naam die
we de mensen, die die basis hebben
aangelegd, hebben gegeven." Vlug zei
Lisetti: „Over dat woord „oer" wil
ik het niet hebben wel over die
mensen."
Christenden keek hem aan. „Hebt
u die stoel en die stuurknuppel ge
zien?"
„Ja maar wat heeft dat
Lisetti zweeg even. „O, ik begrijp het
al. Die stoel diende voor een mens
of voor een bijna-menselijk wezen,"
„Juist. En die stuurknuppel was
voorzien van groeven voor vier vin
gers. We hebben nog een massa an
dere dingen gevonden waarvan we
zeker zijn dat ze werden gemaakt en
gebruikt door wezens die veel met
mensen gemeen hadden."
Het bleef even stil. DeWitt borg
zorgvuldig de film in een doos. Chris
tensen stond op. Het leek of hij te
rusteloos was om nog langer te
blijven zitten.
„Ik zou het zó willen zeggen", be
gon hij, „Heel ver in dat duistere
verleden is er oorlog geweest. Oor
log tussen de oer-mensen en een on
bekende vijand het kunnen er ook
meer zijn geweest. Beide partijen
hadden het heelal veroverd een in
terstellaire ruimte, nemen we aan,
en niet alleen interplanetaire en
beide beschikten ze over enorm
machtige wapens. Nu begrijpt U ze
ker wel hoe belangrijk uit militair
oogpunt die vernielde toestellen van
die basis kunnen zijn?"
Ja, dat beseften ze terdege en
Christensen ging voort: „Omdat dit
alles natuurlijk absoluut geheim
moest blijven, mocht U er niets van
weten voordat U hier kwam, binnen
onze veiligheidsgrens."
„Maar zou ik misschien alleen
maar even mogen vragen waarom we
eigenlijk hier zijn?" gromde Bogan.
Christensen haalde de schouders op.
„Ik dacht dat het U intussen wel dui
delijk zou zijn geworden waarom we
een stel taalgeleerden hierheen heb
ben gehaald. Glenn, geef me die fo
to's eens even aan?"
DeWitt haalde een stapeltje glan
zende foto's uit een tas en gaf hem
die. Christensen hield er één omhoog.
Het was een sterk vergrote foto van
een smalle langwerpige plaat, die
op een ondefinieerbare metalen op
pervlakte was bevestigd.
De plaat vertoonde een niet duide
lijk gegraveerd opschrift. Op het
eerste gezicht deed het aan zeer ver
wrongen Arabische lettertekens den
ken, even later toch weer niet, en
tenslotte leek het op geen enkel
schrift dat Fairlie ooit onder de ogen
had gehad.
„Is dat hun schrift?"
Christensen knikte. „Die plaat
zat op een toestel in de ruïne van
Gassendi. Glenn's mannen hij
moet alles analyseren zeggen dat
het een soort zuurstofapparaat was.
Ja, dit is het schrift van de oer-men
sen. We hebben nog meer dingen
van die aard die ze hebben achterge
laten toen ze de basis verlieten. En
nu willen we zien of die ontcijferd
kunnen worden."
De omvang van die suggestie deed
hun allen zwijgen. Behalve Bogan.
Hij rees majestueus overeind en in-
plaats van te bulderen richtte hij
met een ietwat zachtmoedige min
achting het woord tot Christensen.
„U weet waarschijnlijk niet veel af
van taalwetenschappen, meen ik
„Niet veel!" erkende Christensen
joviaal. „Maar jullie hebben zo vaak
wonderen verricht bij het uitpuzzelen
van oude talen we hopen dat het
jullie in dit geval ook zal lukken!"
Bogan wierp hem een van die blik
ken toe die zijn studenten ineen
plachten te doen krimpen.
„Een volkomen onbekende taal
ontcijferen zonder enig hulpmiddel -
zonder mogelijke tweetalige verge
lijkingen riep hij uit.
Christensen knikte. „Juist, dat is
de bedoeling. Het zal waarschijnlijk
niet meevallen. Evenmin als het
meeviel om in Gassendi te komen.
Maar ik weet zeker dat u er wel iets
op zult vinden!"
HOOFDSTUK 5
Uit de onpeilbare diepten van
ruimte en tijd klonk de stem van een
man. De woorden waren onbekend
en dus nietszeggend, maar de stem
zélf had een onmiskenbare bedoeling.
Er sprak gezag en trots uit, en een
kracht die de klinkende zinnen deden
weerkaatsen tegen de muren van
het kleine laboratorium van de ba
sis.
(Wordt vervolgd)
DE
TINTELS
door
Jack
Dunkley
■iiiiiiiiiiiiiiiiii
^5
GORDON
m
in het
heelal
door
üi
Dan Barry
■iraiiiiiiiiüii
ÉÜI
IlilllUllilillUtiilillilltltlUlliiuU^
door
De
opzienbarende
experimenten
van
student
Tijloos
^lllllllllllllll[tlllllllillllllt||llll|ll||||lll|||||||||||||||||||l||||||||||||||||||||||||||||||||||]|||||g|||||||||||f||||||||||||||||||||||||||||||}|||||||||||||||||||||||||||t||||||||||||||||||||||||(||||||||||||||||||||||||||||||||||||!||||||t^
72. Terwijl de T.V. ploeg verder trok,
op zoek naar de Verschrikkelijke Zand
man, veranderde gaandeweg een groot
stuk van de Sahara. Want overal waar
de waterdetector zijn werk deed en de
mannen hun kamp opsloegen om het
monster te ontmoeten, ontstond een wa
terzuil, die de omgeving tot bloei
bracht. Maar er zou spoedig een eind
komen aan hun tocht. De Sahara Olie
Onderneming zou het hun opnieuw las
tig maken. Deze maatschappij had na
melijk een patrouille militairen van de
gouverneur geleend, om haar pijpleidin
gen te bewaken die over grote afstanden
door de woestijn liepen en kostbare
olie vervoerden. Een van die pijplei
dingen nu, liep in de buurt van het te
levisie-kamp, waar de waterdetector
juist begonnen was de zoveelste water
bron te zoeken.
Het rondscharrelende apparaatje trok
de aandacht van de leider der patrouil
le, die het verbaasd volgde met zijn kij
ker. Hij zag het boren, vlakbij een pijp
en trok de voor hem enig mogelijke
conclusie:
„Sabotage! brulde hij, zijn sabel
trekkend. „Daar wordt aan de pijplei
ding geknoeid! Er op af, mannen!"
KAPELLE. Ht eZeeuws Thuis
front Nïeuw-Guinea ontving tussen 19
en 26 juli de volgende giften: G. v.
d. Voorde, Koudekerke 10; D Dek
ker, Waterlandkerkje 10; „een gede
mobiliseerde 1950" ƒ50; A. v. Hertum
Goes ƒ3; N.N., Biezelinge 2,50; Th.
Oele, Kapelle ƒ5; W. L. Zwagemaker,
Ridderkerk ƒ2,50. Totaal ƒ83.
De stand bedraagt thans; 257.50.
Giften voor bovengenoemd Thuisfront
kunnen géstort worden op postrekening
154017 t.n.v. de Nutsspaarbank te Ka
pelle, onder vermelding „Thuisfront".
Wedvlucht O.W.T.B.
Kapelle
KAPELLE. De postduivenvereni
ging O.W.T.B. in Kapelle nam deel aan
een wedvlucht vanuit St. Gishlain.
De uitslag met jonge duiven was:
1. C. Langenberg, 2. M. Bruinooge, 3. Joh.
N'ijsse.
De uitslag oude duiven: 1. M. Bruinoog^
2. J. J, Ridderhof, 3. C. Langenberg.