AKKERTJES NIEUW BEGIN VOOR ITALIAANSE MODE Wij zullen winnen Paiotte Junior AndrêJAMEr .,71) GOED ALS NIEUW" IN KELDER VAN U.V.V. ïïmMm Zij spelen winkeltje voor een goed doel Een lieverdje Zaterdag 7 juli 1962 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 9 Geloof Creativiteit de veilige pijnstiller mee op Tentoonstelling foto's vorstelij k feest Ontdekking Waar FELLE STRIJD „Ik hoop vurig dat ze er succes hebben", zegt deze „vader van de Italiaanse couture", die en kele van zijn beste ontwerpers aan Parijs verloor. Gevaar Verrassingen SOBLEN VRAAGT ASIEL IN ENGELAND Eerste automatische winkel in Den Haag Jhr. Van Vredenburch ambassadeur in Rome Wij hier, wij gaan door, wij bouwen het weer op, ik geloof in nieuwe, jonge krachten, zegt hij bijna in zichzelf. „Capucci was nog zo ongeveer een schooljongen toen men hem een kans gaf. Dat hij naar Parijs ging Gior- gini maakt de zin niet af. Amerikaanse dollars? Franse invloed? Ik wil daar liever niet over praten zegt hij met een afwerend gebaar. „Simonette, Fabiani; ik hoop dat allen die nu in Parijs zijn begonnen daar zullen bewijzen, dat de Italiaanse mode inderdaad groot is ge worden de afgelopen twaalf jaar. Of zij d at nu in Parijs tonen of hier in Florence, hun werk is en blijft immers Italiaans. Daarom is mijn vurigste wens dat hun collecties deze maand in Parijs enthou siast worden ontvangen." Onze kracht was en is jong talent, zegt Giorgini, twaalf jaar geleden de enige in heel de wereld die in Italiaanse mode geloofde. Voor die tijd had de wereld immers nog nooit van Itali aanse mode gehoord. Men maakte wel wat kleren in Italië, maar dat was toch geen couture vond men. Couture, crea tieve modekunst, die bestond alleen en uitsluitend in Parijs. Hoe het met die mode hier in Italië eigenlijik allemaal is begonnen? Giorgini, die de vader van de Italiaanse couture wordt genoemd, glimlacht in gedachte. Hij gaat weer achter het bureau zitten en zijn lange handen bewegen nu snel als opfladderende duiven boven het blad met gebeeldhouwde rand. Hij schil dert druk gesticulerend de taferelen van de eerste shows in Florence, terwijl hij in heel langzaam, hoog en zangerig Engels, dat de vlugge bewegingen van die sprekende Italiaanse handen nau welijks kan bijhouden, het verhaal van zijn levenswerk vertelt. In 1923 ging ik hier in Florence Toscaans handwerk en antiquiteiten voor Amerika aankopen, zegt hij. Ik leerde Engels, ging enkele malen naar New York en begon de Tosicaanse handwerkslieden te adviseren, wat ze het best voor de export konden ma ken. Dit ging zo door, dertig jaar lang had ik kontakten met veel buitenlanders. Voor onze sieraden, onze accessoires, onze stoffen kreeg men overal steeds meer belangstel- (Ingezonden mededeling) AMSTERDAM. In het Stedelijk Museum te Amsterdam is een tentoon stelling ingericht van foto's, die tij dens de viering van het zilveren huwe lijksfeest van Koningin en Prins zijn gemaakt. Prins Bernhard zal dinsdag 10 juli de expositie openen. Het gemeentebestuur van Nijme gen heeft een prijs voor de amateur fotografie ingesteld. De eerste prijs is vijfhonderd gulden, de tweede 250 en de derde honderd gulden. ling. Er werd langzaamaan een vrij belangrijke export opgebouwd. In 1950 dacht ik plotseling, waarom zou Italië ook als modeland niet iets kunnen gaan betekenen? De Italiaanse creativiteit moest toch ook op dat ge bied tot uiting kunnen worden gebracht. Onze architectuur, onze moderne meu belkunst, kregen grote faam. Waarom ook niet een kans voor Italiaanse cou ture? Iedereen hier in Italië zei dat ik gek was, als ik er over sprak, vertelt Gior gini. Wij hadden hier toch geen coutu riers en onze aristocratie bestelde dure toiletten In Parijs, om zich voor speciale gelegenheden te kleden. Ik vond echter dat ze bij niet zo speciale gelegenheden er in hun Italiaanse kleren zeker zo elegant uitzagen, zegt Giorgini, die zelf tot de Italiaanse aristocratie be hoort en in Toscane geregeld met de nakomelingen van de Medici's, de Strozzi's, de Pitti's enzovoorts omgaat. „Gek of niet, ik zag nu eenmaal mo gelijkheden voor de Italiaanse mode", zegt hij. Al wist ik toen zelf eigenlijk niet waaraan ik begon, ik werd gewoon gedreven te bewijzen, dat die er waren. Ik vond, er was vooral hier in Toscane, op dat gebied ook een grote traditie als achtergrond. Het eerste parfum ter we reld werd hier in Firenee, in Florence, voor Catharina de Medici gemaakt. Isabelle d'Este was in de 15e eeuw een voorbeeld van élégance in kleding, dat in heel Europa werd nagevolgd. Poppen gekleed in kopieën van haar toiletten werden naar bijna alle Europese hoven gezonden, waar men die Italiaanse mode druk namaakte indertijd. Door de verdeeldheid van Italië tot aan de eenwording, hebben wij het later op dit gebied tegen Parijs moeten afleggen, meent Giorgini, wiens groot vader in de Italiaanse vrijheidsoorlog heeft gestreden. In de kerk van Santa Croce in Florence is het familiegraf van de Giorgini's, dat uit de 15e eeuw dateert. In 1950 waagde ik het er op, vertelt hij. „Ik nodigde vijf inkopers en een aantal bekende Amerikaanse mode redactrices uit, om hier in Florence naar Italiaanse mode te komen kijken. Het was een sprong in het duister, zei men bier. In Milaan en Rome liet ik op enkele ateliers achttien modellen voor overdag en twintig avondtoiletten maken. Ik zond de Toseaanse aristo cratie uitnodigingen voor e'en bal en stelde daarbij als voorwaarde, dat alle vrouwelijke gasten in Italië vervaar digde toiletten zouden dragen. Sommige Medici's, de Sforzi's en Pitti's ontwierpen zelf hun avondrobes. Die tooiden ze op met prachtige familie juwelen. Het werd een groots schouw spel, waarover de Amerikanen enthou siast waren. De volgende dagen stonden in vele Amerikaanse kranten prijzende verhalen over de voortreffelijkheid en de originaliteit van de Italiaanse mode. Men vond het een heel nieuwe ontdek king op het gebied van de couture. Honderden Amerikaanse inkopers die tot nu toe alleen naar Parijs gingen voor mode, stuurden me telegrammen en brieven, met het verzoek voor de volgende shows uitnodigingen te krij gen". Toen zat ik pas echt met de handen in het haar, zegt Giorgini. „Men schreef en sprak reeds overal over DE Italiaan se mode, maar die was er eigenlijk helemaal nog niet! Die show was im provisatie, de Italiaanse couture moest nog ontstaan- Gestimuleerd door dat bewijs van een mogelijkheid ging men toen echter overal druk aan het werk. Van de ene dag op de andere begon men in Milaan, Rome en Florence in creatieve mode te denken. Er werd druk ontworpen, er werden collecties samengesteld. We selecteer den, we wakkerden het enthousiasme aan. Het ministerie van handel, de ka mers van koophandel gingen er zich mee bemoeien. Waar is die Intaliaanse mode, vroeg men overal. Er kwamen voor duizenden dollars bestellingen bin- T'OED twaalt jaar geleden was er op de gehele wereld slechts één persoon, die in de Italiaanse mode geloofde en dat was Giorgini. Giovan Battista Giorgini, een lange, slanke Flo rentijnse aristocraat uit een oud Toscaans bankiersgeslacht. Met zijn goede smaak en zijn inzicht in hetgeen men elders in Europa en in Amerika op het gebied van Italiaanse kunst nijverheid het liefst wilde ko pen, stimuleerde hij de am bachtslieden in Florence en omgeving. Dertig jaar lang spande hij zich in om voor de produkten van het Italiaanse handwerk exportmogelijkheden op te bouwen. In 1950 kwam hij op het idee, ook de Italiaanse mode een inter nationale bekendheid te gaan geven Mode dat is toch Parijs zei men overal in zijn omgeving, als hij over die plannen sprak. Giorgini bleef echter in de mogelijkheid geloven, Italië naast Frankrijk tot een modeland van betekenis te kunnen maken. In enkele ja ren tijd deed hij dat ook. Toen er nog helemaal geen Italiaanse mode was wist hij door een geïmprovi seerde show in zijn eigen villa bij Florence, van de ene dag op de andere grote belangstelling te wekken voor de originaliteit en bijzondere stijl van een Italiaanse couture. Italië werd van Frankrijk op modegebied zo'n grote concurrent, dat er sinds vorig jaar een felle strijd is ontbrand om die Italiaan se mode de genadeslag toe te brengen. Capucci, Simonetta en Fabiani, topfiguren van de Itali aanse couture, hebben zich, aan gelokt door bijzondere faciliteiten naar men beweert, in Parijs ge vestigd. Patrick de Barentzen heeft aangekondigd, dat voorbeeld begin 1963 te volgen. De Italaanse couture maakt een moeilijke periode door, nu het nieuwe modeseizoen volgende week weer gaat beginnen. Gior gini heeft echter de moed niet verloren, hij is opnieuw heel strijdvaardig in de vuurlinie gaan staan. Voor de komende herfst- shows trok hij nieuwe jonge krachten aan. In hun talenten ge looft hij even vast als indertijd in de mogelijkheden van degenen, die hem nu voor Parijs in de steek hebben gelaten. Wij gaan door en de Italiaanse mode zal opnieuw winnen zei hij vastberaden toen we hem in zijn kantoor aan de Florentijnse Lun- garno Aceiaioli spraken, nadat de jobstijdingen voor de Italiaanse couture bekend waren geworden. „Hoe maak ik van mijn zoon of Jg o en ter een misbaksel?'^ Een handig gidsje hiervoor werd in Engeland samengesteld door de eerwaarde heer Talbot Dilworth-Harrison, aartsdiaken in Chesterfield. Hij geeft onder andere de volgende praktische wenken: Begin reeds in de allerprilste tijd uw kind alles te geven wat het wenst. Daardoor zal het opgroeien in de over tuiging dat de wereld hem zijn levens onderhoud verschuldigd is. -#■ Als de kinderen lelijke woorden zeggen, die ze hier of daar hebben opgevangen, lach er dan vooral om. Dat zal hen aanmoedigen nog gepeper der zinsneden na te zeggen. Vermijd zorgvuldig het woord „verkeerd". Het kind zou er een schuld complex van krijgen. Raap alles wat uw zoon of doch ter laat slingeren, op. Neem ze alles uit handen, dan leren ze alles op anderen af te schuiven. Geef uw zoon zoveel zakgeld als hij hebben wil. Laat het hem nooit zelf verdienen. Trek nooit partij voor hem tegen de buren, onderwijzers en de politie. Die zijn allemaal tegen hem ingenomen. In de expositiezaal Zuid te Rotter dam is tot 30 juli een tentoonstelling van grafiek en schilderijen van Wil fred Voet. (Ingezonden mededeling) Vraagt gratis kleuren-kaialogus 1962 bij DONOR CAMPING - Groothandelsgebouw Rotterdam Showroom vlak naast het Centraal Station. door Rita Beukman "C\LORENCE. Ik hoop dat ze er succes hebben, zegt Signor Giorgini. „Ik hoop dat heel Parijs zal moeten toegeven: dat is peil, dat is inspiratie, dat is modekunst. Die Itaii- liaanse mode staat inderdaad op hetzelfde niveau als die Franse. Ze kan het bolwerken ook hier tussen de beste Parijse couturiers". Dat moet, dat is mijn vurigste wens, beweert hij heftig en zonder enige rancune, de grijze, scherpe ogen recht op ons gericht, terwijl zijn lange slanke handen nerveus wat papieren recht schuiven op het smalle Renaissancebureau waarachter hij zit. In zijn kantoor dat met verfijnde smaak is ingericht, hoort men vaag ver beneden de Arno suizen, zangerig en zacht als het Toscaans dat de taal van Dante was. Giorgini staat op en loopt naar het raam, waardoor men over de okerkleurige daken van Florence uitkijkt. Over de Ponte Vecchio en het Palazzo Pitti in de verte, dat tegenwoordig tweemaal per jaar het bolwerk van de Italiaanse mode is. De tent "voor het jonge gezin" Eindelijk een bungalow-tent, Frans fabrikaat, die het com fortabele kamperen binnen ieders bereik brengt door de werkelijk gunstige prijs. Amerikaanse inkoopstere en moderedactrices op een van de eerste Italiaanse modeshows. Een sensatie die orders binnen deed stromen, nog voor er' een echte Italiaanse couture was. Italiaanse mode: verfijning en élégance tussen kunst en cultuur. nen, nog vóór die mode er eigenlijk echt was. Wat er nog niet was is er toen in goed een jaar tijd gekomen. Reeds in juli 1951 konden we voor driehonderd buitenlanders een verkoopshow houden. Daaruit zijn toen de halfjaarlijkse shows in het Palazzo Pitti voortgekomen." Vooral Florence werd de etalage van de Italiaanse mode, zegt Giorgini. „Die mode bleek als achtergrond enorm be langrijk voor de hele Italiaanse export. Het prestige van de snel opgekomen couture deed de uitvoer van lederwaren, van textiel, van schoenen, van sieraden, van strogoederen enzovoorts met on voorstelbaar grote sprongen stijgen. Men wilde mode uit Italië op allerlei gebied. Vooral ook wat stoffen aangaat, kreeg de Italiaanse smaak naast de Franse een eigen plaats." Vele jaren haalde men in Frankrijk de schouders op over de opkomst van de Italiaanse mode. Men was daar zó zeker van eigen zaak, dat men de Italiaanse pogingen om óók een modeland te wor den gewoon doodzweeg. Tot de econo mische gevolgen de ogen wel moesten openen. Zelfs grote Parijse warenhuizen stuurden immers reeds vertegenwoor digers naar de Italiaanse shows, om er voor de Franse vrouw Italiaanse kleren, stoffen en accessoires te kopen. Toen vielen de slagen snel. Topfigu ren van de Italiaanse couture werden Van onze redactie voor de vrouw 'TOEN WE het keldertrap je af- gingen merkten, of liever hóórden we het al. Daar be neden waren een aantal da mes bijeen die het blijkbaar ge weldig naar haar zin hadden met kleren bekijken en passen. „Wat een koopje hè", vingen we op, en „Hoe is het mogelijk voor dat geld!" In de kelder stonden grote rekken, vol met kleurige kleding stukken, die door druk pratende vrouwen en meisjes kritisch beke ken werden. In een andere ruimte verdrong men elkaar voor een klei ne spiegel, die wat primitief op een stoel was gezet. Aan een kale tafel waren vier dames bezig jur ken en truitjes haast tot op de ve zel te keuren. Daarnaast had een huisvrouw een eenvoudige kassa en een stapeltje prijskaartjes onder haar hoede. Grif werden er porte- monnaies geopend om geld voor haar neer te leggen. Deze nijvere keldernering bleek door de Unie van Vrouwelijke Vrij willigers georganiseerd. Het is de nieuwste activiteit, die deze vrijwillig helpende huisvrouwen bij haar vele werkzaamheden hebben gevoegd. Twee maal in de maand wordt door de U.V.V. in Rotterdam en Amster dam dames, en meisjesWeding, die slechts weinig gedragen is, in een spe ciale ruimte gekocht en verkocht. Van de opbrengst van de verkochte kle dingstukken is 25 procent voor een goed doel. De rest is voor de oor spronkelijke eigenares van de kle ding. In Engeland en Amerika worden al lange tijd gedragen kledingstukken ten bate van een of andere instelling ingekocht en verkocht. De stad Washington telt een zevental van de ze „winkeltjes". Van de Anglicaanse kerk in Den Haa.g gaat ook een der gelijke kledinghandel uit. SCHOON EN HEEL Deze actie van de U.V.V. wordt in Rotterdam „Zo goed als nieuw" ge noemd. Daarmee hebben de dames het beestje slechts een naam gegeven. In werkelijkheid zijn de kledingstuk ken immers veelal wel enkele, of zelfs meerdere malen gedragen. Nooit zijn ze evenwel helemaal afgedragen. „Dat de kleding hier schoon en heel wordt afgegeven is natuurlijk een voorname eis", vertelt mevrouw C. M. Helms van de U.V.V., die in deze kledingcentrale de taak van taxatrice heeft gekregen. Zij zit met nog enke le andere huisvrouwen aan een tafel, waar zij samen de aangeboden goe deren keuren. En dat doen zij ter za ke kundig. Zij zijn voor dit verant woordelijke baantje gekozen omdat zij in het kledingvak zitten of hebben gezeten. Een mevrouw zet een grote tas voor de controlerende dames achter de lange tafel, en pakt enthousiast uit. De spullen worden nauwkeurig bekeken. Dan zegt mevrouw Helms die directrice is geweest van een mo devakschool: „Mevrouw, ik wil niet kattig zijn, maar deze jas kunnen wij niet aannemen. Die is niet helemaal schoon, kijkt u maar. Dat mantelpak je is te ouderwets en voor deze jurk geven we niet meer dan zeven gulden vijftig". Tegen ons zegt de taxatrice glimlachend: „U moet ons zien wan neer het hier erg druk is. Dan zijn we nog strenger. Dat kan ook vaak niet anders: Ergens moet er toch een grens getrokken worden. Stel je voor dat het een soort uitdragerij zou wor den." GRATIS Waar de dames achter ae taxeerta- fel zoal op letten? De binnenkomende goederen moeten gestoomd of gewas sen zijn of bijvoorbeeld slechts een of twee maal gedragen. Vlekkige kra gen en gesleten plekken zijn natuur lijk uit den boze. Ook de mode speelt een rol en er wordt ook wel op gelet waar het artikel oorspronkelijk ge kocht is. De kelder in Rotterdam hebben de dames gratis ter beschikking gekre gen. Ook de rekken kregen zij voor niets plus de haakjes, tafels, stoelen en spiegels. Alles bij elkaar maakten zij er een aardig confectiezaakje van. Een wat primitief winkeltje mis schien, waar technisch nog heel wat aan te verbeteren valt. Er zouden bij- oorbeeld betere lampen moeten komen. Maar het gaat in deze kelder enthou siaster toe dan in menige modezaak. Dat brengt niet alleen het goede doel, waarvoor hier zo hard gewerkt wordt, met zich m,ee. Er hangt in de kelder ook de voor vrouwen zo heerlijke sfeer van „koopjes halen". Koopjes halen kan men er inder daad. Hoger dan veertig gulden gaan de selecterende vrouwelijke vrijwilli gers niet bij het prijzen van de bin nengekomen kleding. Dat betekent dat er in de rekken bijvoorbeeld fraaie mantelcomplets of tailleurs kunnen hangen voor slechts vier tien tjes. Kledingstukken waarin de vroe gere bezitster zich na enige keren dragen niet erg gelukkig voelde, maar In een kelder in Rotterdam heb ben huisvrouwen het druk met kle ding bekijken en passen. Kleding die al enkele malen gedragen is en die door de dames van de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers wordt gekocht en verkocht. Op de joto helpt een van die „vrijwillige" ver koopsters een klant. waarmee een huisvrouw die in deze kelderwinkel rondsnuffelt heel opgeto gen wegwandelt. JUBELEND Mejuffrouw A. Muis uit Rotterdam deed bijvoorbeeld zo'n ontdekking. We kwamen haar jubelend tegen tussen al die „winkelende" vrouwen en meis jes in de kelder. „Ik heb een prach tige mantel en japon gekocht. Haast nog nieuw. Ze kwamen oorspronke lijk van een heel bekende zaak. Het past me precies en ik ben er ontzet tend blij mee", vertelde ze. Er hangt van alles in de kelder. Een Amerikaanse dame die een tijd in Nederland was geweest bracht bij voorbeeld. toen zij vertrok, al de kle ding die niet meer in koffers gebor gen kon worden, naar de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers. De gehele opbrengst is nu voor de U.V.V., ver telde een organisatrice. Een andere dame was zo enthousiast over een mantel, dat zij haar eigen jas maar gelijk op een knaapje bij de andere kledingstukken hing. Op het ogenblik is deze „Zo goed als nieuw" winkel wegens vakantie gesloten. Op 23 augustus is er een verkoopdag en vanaf september wordt er weer iedere eerste en derde don derdag van de maand in de Rotter damse Delftsestraat verkocht. Kleding verkopen en kopen voor een goed doel gaat in die kelderwinkel van de U.V.V. dan weer volop bedrijvigheid brengen. er toe gebracht, zich in Parijs te gaan vestigen. De Italiaanse mode werd daardoor in enkele maanden tijd weer min of meer een bloem in knop. We hebben hier nog zoveel nieuwe kansen, zegt Giorgini. „Het zijn harde momenten, maar dat Parijs er zoveel prijs op stelt onze couturiers daar te hebben, is immers vooral ook een groot bewijs van hetgeen wij hier in die twaalf jaar hebben bereikt. De Itali aanse mode zal dit seizoen zeker weer van zich doen spreken. Forquet, Lan- cetti, Galitzine, Giolica, Valentino; dat zijn de nieuwe figuren waarop wij hier in Italië nu sterk vertrouwen. Het Palazzo Pitti zal dit jaar zeker zo vol zijn, als vóór de uittocht naar Pa- rijk. We hebben zelfs lang niet alle aanvragen voor een plaats kunnen ac cepteren. Italië is een modeland ge worden en dat zal het blijven. De moei lijkheden hebben ons chauvinisme aan gewakkerd en ons enthousiasme zeker niet doen verslappen. Dat zullen de Italiaanse modeshows de komende we ken bewijzen. Men kan verrassingen verwachten, daar zijn we hier zeker van T ONEN (Reuter, AP, UPI) ■*-' De spion dr. Robert Soblen heeft gisteren aan de Britse regering om politiek asiel gevraagd.'Eerder wa ren zijn advocaten er al in geslaagd voor hun cliënt een dagvaarding voor een verhoor te verkrijgen. Dit betekent dat het vertrek van de 62- jarige psychiater, die in New York wegens spionage voor de Russen tot levenslange gevangenisstraf was veroordeeld, tot tenminste 16 juli is uitgesteld. ZONDER WEERGA Men beschouwt de maatregel van de rechter als zonder weerga in de geschiedenis van het Britse recht. So blen is officiel niet in Engeland toe gelaten. Zijn status is volgens het mi nisterie van binnenlandse zaken die van een reiziger „in transit" (op door reis). Ook de Amerikaanse ambassa de toonde zich verrast. De toestand van dr. Soblen, die zondag getracht heeft zelfmoord te plegen, was gisteren in zoverre verbef terd, dat hij van het Londense zieken huis waar hij werd verpleegd kon wor den overgebracht naar de Brixtonge- vangenis in Londen. Hij werd op een brancard naar een ambulancewagen gedragen. Drie agenten in burger wa ren bij hem. ROTTERDAM.Een gewone etalage, een bedieningstoestel en daarachter een wonderlijke vernuftige machine; daaruit bestaat de eerste automatische winkel in Europa. Drie weken is die winkelrobot in het Bouwcentrum in Rotterdam te be zichtigen. Volgend jaar zal het apparaat bij wijze van proef in gebruik worden genomen in het winkelcentrum Steen voorde dat in opdracht van de Landbank in Rijswijk wordt gebouwd. Deze winkel zonder winkelpersoneel (behalve iemand die de artikelen in de machine stopt) werkt als volgt: Men kiest een genummerd artikel uit de etalage, draait dat nummer op een draaischijf van het bedieningstableau en stopt daar ook het geld in. Geld kan er tot honderd gulden ingeworpen worden: het wissel geld komt terug. Na inworp gaat de ma chine achter de winkelgevel werken en de „gevraagde" waren rollen via een transportband naar voren. De uitvinder van de winkel van de toekomst, is de heer Hans Joachim Stolter ut Bremen. TIEN JAAR Tien jaar deed deze amateur technicus er over de robot te vervolmaken. Hij ex perimenteerde ermee in zijn drogisterij in Bremen, tot hij zijn vinding aan een Duit. se fabriek verkocht, die het apparaat dat Jen-o-matic wordt genoemd fabriceert. Het kost veertigduizend gulden en heeft voorlopig een capiciteit van tweehonderd verschillende artikelen met een totaal van zeventig duizend stoks DEN HAAG (ANP). Binnenkort is de benoeming te verwachten van jhr. mr. H. F. L. K. van Vredenburch, Ne derlands ambassadeur in Bonn, tot am bassadeur in Rome. Jhr. Van Vreden burch zal zijn nieuwe functie in het najaar aanvaarden.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1962 | | pagina 9