Kalanag blijft magische
revue
trouw
ITALIË
HANDEN AF
VAN VEERE
a
siiiiiniiiiiniiiiiiiiiiuiii
■luiiiiiiuiiuiiumuiiiiiii!
1
KAPPIE EN DE WATERZUIL
Londense vrachtenmarkt
Parool van burgemeester:
11
llillllllllllllllllllllllllllllllillllllil»
d
Hl
Illffllllllffillllii
Regionale brandiveer-
ivedstrijden in Hoek
Maandag 18 juni 1962
ZEEUW SCH DAGBLAD
Pag. 2
y
Illusionist Kalanag in zijn Spaan
se uniform
LONDEN (Reuter) De flauwe stemming
op de Londense vraehtenmarkt hield aan.
Kolen werden gehoekt van Hampton Roads
naar de Westkust van Italië tegen 3,55 vrij
lossen juli/augustus. Zwaar graan werd ge
contracteerd van Golfhavens naar de Mer
sey tegen 38/9 Juli en van Golfhavens naar
Brazilië tegen 5,85 juli. Voor suiker van
Vera Cruz naar New Orleans werd 3,60
vrij in en uit juni betaald.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM. Vijftien jaren al zwerft Kalanag met zijn magische
revue door de wereld. Deze grote goochelaar en illusionist bezoekt na een
afwezigheid van enkele jaren van 21 juni af Rotterdam. Gedurende bijna
zeven weken zal hier zijn toverspreuk Sim Sala Bim de vreemdste resul
taten opleveren. Overigens behoren deze wonderwoorden tot het refrein
van een oud Duits liedje
Kalanag is een van levensvreugde bruisende man. „Altijd vriendelijk
en opgewekt", verzekerde zijn charmante assistentes. Een dominerende
figuur met zijn niet geringe omvang boven de bril op het gevulde ge
zicht een zeer hoog voorhoofd met grijzend haar. Helemaal geen type, dat
met doordringende ogen zijn bezoekers aankijkt. Hij neemt hen liever met
twinkelende ogen in de maling.
Zijn levensloop begon al merkwaar
dig bij zijn geboorte: zestig jaar gele
den op een Frans passagiersschip in
de haven van Hambqrg als kind van
een Engelse vader en een Oostenrijk
se moeder. Toen hij twintig was,
stapte hij voor het eerst het toneel op.
Hij heeft nooit meer de wereld van il
lusie verlaten. Hij heeft uitstapjes ge
maakt naar film en televisie, maar de
magische revue met feeërieke entou
rage en tientallen medewerkers heeft
zijn hartstocht.
Herinneringen
Kalanag zit boordevol herinnerin
gen. Zoals aan het jaar 1949, toen hij
in Zweden optrad: „De alcoholische
dranken waren er toen nog zeer be
perkt verkrijgbaar. Ik heb echter een
nummer, waarin ik water uitschenk
met de smaak van elke gewenste
drank. Dus ook die van aquavit. Na
drie dagen kreeg ik bezoek van een
paar agenten, die mij ervan verdach
ten dat ik frauduleus aquavit had in
gevoerd. Ik zei dat het water was,
maar dat de mensen zichzelf sugge
reerden, dat het aquavit was. Komt u
na afloop van de voorstelling maar in
mijn kleedkamer."
Het verhaal werd nog doller: „Zij
kwamen en ik schonk. Aquavit, zeiden
zij. Water, zei ik. Ik schonk weer.
Aquavit, was dezelfde reactie. Auto
suggestie, zei ik. Zij verlangden toen
een schriftelijke verklaring van mij,
dat ik water schonk. Ik deed dat,
maar ik schonk door. Enfin, ze gingen
blauw weg."
Roller gerold
In Stockholm gaf Kalanag ook een
voorstelling in een gevangenis. Toen
hij twee assistenten uit het „publiek"
naar voren riep, werd hij gewaar
schuwd, dat daar een berucht zakken
roller bij was. Toen het nummer ten
einde was, bleek Kalanag de porte
feuille van de zakkenroller te hebben
gerold.
„In Spanje ben ik in 1948 het slacht
offer geworden van een weddenschap,
die studenten hadden gesloten", zo
gaat Kalanag onverstoorbaar verder.
„In een van mijn nummers laat ik
een dame van het toneel verdwijnen,
die even later achter in de zaal weer
binnenkomt. Daartoe moest zij in Ma
drid even het theater verlaten."
Uniform
Kalanag heeft er sportief plezier in
gehad: „Ik stond te vertellen, dat zij
spoedig binnen zou komen, dat zij di
rect kon worden verwacht, maar hoe
ik ook rekte, mijn hoofdassistente ver
scheen niet. Ook toen de voorstelling
afgelopen was, keerde zij niet terug."
De ontknoping was vrij eenvoudig:
„Enkele jongelui hadden de truc door.
Gelukkig herinnerde iemand van het
technisch personeel zich een zwarte
auto te hebben gezien op het bewuste
ogenblik. Hij wist zelfs het nummer
nog. Toen was de vermiste binnen een
half uur opgespoord."
In Madrid heeft Kalanag zelf ook
een grap uitgehaald. Hij verscheen
daar op straat en in een nachtclub in
hetzelfde admiraalsuniform. waarin
hij op het toneel stond. Lachend ver
telt hij: „De politie zette direct alle
verkeerslichten op groen. In de bar
werd ik met grote onderscheiding be
handeld. Ik lachte vriendelijk tegen
iedereen en mijn nieuwe Spaanse
vrienden antwoordden voor mij. Nie
mand had argwaan, want toevallig ge
noeg was er in Spanje een admiraal,
op wie ik wat leek. Die echte admi
raal heb ik na drie maanden op de
voorlaatste voorstelling nog ontmoet
ook. Hij had er veel plezier over."
Kalanag is een man, met wie men
wat kan beleven. Zijn voorstelling van
zestig nummers in twee en een kwart
uur zal dit bewijzen. Men zal zich ver
bazen, maar men zal er niet wijzer
worden.
12
Borstel het eens af, Judy", zei
ze. ,,Ik denk dat het wat nachtcrè
me is." Dat was natuurlijk een
schaamteloze leugen.
Ik zat erop te wachten, dat zij
hem de geschiedenis van het mes
zou vertellen, maar tevergeefs. Hij
wist aL wel alles over de hoed. Hij
begreep er niets van.
,,Het was de mijne", zei hij.
,,Maar ik begrijp niet wie die hier
weggenomen kan hebben om hem
in een boom te verstoppen." Hij
lachte zwakjes. ,,Ik denk dat ze me
daarom hebben laten gaan. Ze be
grepen er evenmin iets van."
Omdat de hoed in een boom ver
borgen was geweest hadden ze hem
niet eerder gevonden. Hij was niet
zomaar in een boom gegooid maar
echt verstopt midden in een van de
grote sparren in onze tuin. Ik vroeg
me af en ik weet zeker dat Lar
ry dat ook deed hoe Isabella's
moordenaar de trap opgegaan was,
misschien met een overjas aan die
leek op de zijne in het halfduister
van de hal en met Larry's hoed op
het hoofd.
Ik ging met hem naar zijn oude
zitkamer waar Patrick een maaltijd
voor hem had opgediend. Maar hij
had geen honger. Hij at wat soep en
schoof zijn bord opzij.
„Wat is er met moeder?", vroeg
hij. „Ze denkt toch niet dat ik er
wat mee te maken heb?"
„Ze heeft de hele dag niets van je
gehoord. Ik denk dat dat haar een
beetje overstuur heeft gemaakt",
antwoordde ik.
Dat leek hem aannemelijk. Hij
vertelde me tenminste wat hij die
dag had meegemaakt. Zijn stem
klonk koel en zakelijk alsof hij alle
gevoel uitgebannen had. De lijk
schouwing, zei hij, had aan het licht
gebracht dat Isabella gisteravond
was gedood tussen negenen en tienen.
Er was ook gebleken dat zij twee
keer was gestoken. De eerste steek
had haar waarschijnlijk al gedood.
De tweede was haar van bovenaf
toegebracht, toen zij hulpeloos op
de grond lag.
Het klonk allemaal zo koelbloedig
dat ik huiverde, en Larry leek er
beroerd van.
„Waarom heeft ze niet ge
schreeuwd?", vroeg ik. „Er moeten
toch een paar seconden geweest
zijti, Larry, waarin ze heeft gezien
wie het was. Met al het personeel
in huis..."
„Dat heeft de politie me ook ge
vraagd", zei hij.
„Maar die politieagent, die Bar
nes, weet toch dat je niet naar je
huis gegaan bent."
„Barnes is weg", zei hij. Ik knikte
en hij ging verder. „Ik heb me af
gevraagd, Judy of Isabella Barnes
misschien kende. Zij heeft iemand
ontmoet in het stadspark. We weten
niet wie."
„Zijn vrouw zegt dat hij haar niet
kende. En zelfs al was dat zo..."
Ik zweeg en dacht aan vanmid
dag, aan die jonge vrouw. „Hij is
de zachtmoedigste man, die ik ooit
gekend heb", had ze gezegd. E.n
toch had hij de gelegenheid gehad.
Hij was alleen in de oprijlaan ge
weest, en hij had Larry niet gezien
toen die even naar buiten ging om
een sigaret te roken en even uit de
herrie te zijn.
Larry liep te ijsberen. -Hij praat
te alsof hij hardop liep te denken.
Ze hadden hem om twee redenen
vrijgelaten, zei hij, omdat z'n hoed
op die vreemde plaats gevonden
was en omdat Isabella die man in
het park ontmoet had. Het schijnt
dat Mac Intyre, de chauffeur van
Isabella, iets losgelaten had over die
man.
Toen hij 's morgens kwam hij
woonde buiten de stad en reisde op
en neer had hij voor het eerst van
de moord gehoord. Mac is een zure
zwijgzame Schot. Hij luisterde even
naar het gepraat van de opgewonden
vrouwen en ging toen naar de garage
om, zoals gewoonlijk, Isabella's wa
gen schoon te maken. Daarna zette
hij zijn slappe vilthoed op, die hij
draagt als hij geen dienst heeft om te
laten zien dat hij een man is als al
le anderen, stapte in zijn oude Ford
en reed naar het hoofdbureau van
politie. Geruime tijd schonk niemand
aandacht aan hem. Hij zat daar op
een bankje voor het bureau van de
commissaris tot het hem te lang be
gon te duren. Toen stond hij gewoon
op, deed de deur open en stapte naar
binnen.
„Ik wou iets zeggen", viel Mac
met de deur in huis. „Ik ben de
chauffeur van mevrouw Shepard."
Zijn verhaal klonk tamelijk onge
loofwaardig. Isabella had een man
in het park ontmoet. De afgelopen
maand had zij een of twee maal in
de week Mac opdracht gegeven naar
een van de ingangen van het park
te rijden en daarna was ze het park
ingegaan om te wandelen zoals ze
zei
„Maar zij heeft nooit veel gewan
deld", zei Mac. „Daarom ben ik zelf
ook eens de wagen uitgegaan om te
gaan wandelen. Ze zat op een bank
te praten met die kerel. Ze schenen
over iets ruzie te hebben."
„Zou je de man herkennen?"
Mac schudde zijn hoofd.
.,Ik ben er niet zo dichtbij ge
weest", zei hij. „Maar zij heeft hem
dikwijls ontmoet. Een keer of vijf,
zes zeker."
Dat was voor Larry een hele klap
natuurlijk. Mac was van mening dat
zij ruzie met de man gehad had en
zelfs dat ze een keer gehuild had
toen ze terugkwam in de wagen.
Larry leek gebroken toen hij hét
mij vertelde. „Ze schijnen van me
ning te zijn dat het chantage is", zei
hij, „maar wie in 's hemelsnaam zou
proberen om Isabella te chanteren."
Een van hen kwam op de gedachte
dat het misschien Barnes geweest
was Ze haalden een foto van hem en
lieten die aan Mac zien.
Hij schudde zijn hoofd. „Dat is niet
dezelfde", zei hij. „De andere was
ouder en magerder."
Dus waren ze nog even ver. Isa
bella dood, Barnes zoek en de een of
andere kerel, die Isabella in het park
ontmoet had en haar aan het huilen
bracht. Isabella in bont gehuld op
eea bankje in het park, pratend met
een vreemde man in slonzige kleren
niet een keer, maar vijf of zes
keer. Geen wonder dat ze aan chan
tage dachten.
Dat was vrijdagavond. De moord
had vierentwintig uur tevoren plaats
gehad. Barnes werd nog steeds ver
mist, moeder en ik verwachtten nog
steeds een uitgebreide ondervraging
de volgende morgen, er lagen twee
t hoeden in de safe op het hoofdbureau.
Don maakte zich waarschijnlijk zor
gen over het platina kettinkje dat hij
Isabella eens gegeven had en ikzelf
had nog steeds het mes.
(Wordt vervolgd)
Dit is de Letlandse artieste Ange
la Ferrari, de belangrijkste assistente
van Kalanag. Hij laat haar op zeker
moment verdwijnen, maar niet voor-
VEERE (ANP) Toevoeging van
Vrouwenpolder, inclusief Gapinge, en
Serooskerlke aan de gemeente Veere is
in het oog van Veeres burgemeester
jhr. I. F. den Beer Poortugael het han-
gën van een Karei Appel naast een
Rem/brandt, het kunstmatig vergroten
van een parel, waardoor het mooie er
af gaat. -
Jhr. Den Beer Poortugael, die zater
dag sprak op het zesde jaarcongres van
de Vereniging Vrienden van Veere, gaf
in deze woorden zijn misnoegen te ken
nen over de plannen van minister
Toxopeus Seroo-sfkerke en Vrouwenpol
der met Gapinge aan Veere toe te
voegen.
Als die plannen doorgaan is het vol
gens de burgemeester een gebiedende
eis het stadhuis van Veere („dit pronk
juweel der Nederlanden") voor het be
stuur veilig te stellen.
Wanneer de nieuiwe raad, waarvan de
meerderheid dan uit inwoners van Se-
rooskerke en Vrouwenpolder bestaat,
het onzalige besluit zou nemen elders
een nieuw gemeentehuis te bouwen,
zou het stadhuis van Veere worden
gedegradeerd tot een museum, aldus
jhr. Den Beer Poortugael. Hij heeft de
minister en verscheidene leden van de
Tweede Kamer daar inmiddels op ge
wezen. Ons parool dient in dezen te
zijn: Handen af van Veere, aldus de
burgemeester.
FLITS
GORDON
in het
heelal
door
Dan Barry
ailllllllllllllllliiliiiiiiiiimmiiiiiiiiniiMim
jiiiiiiniiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiilillliilil
silllith. „fe
Rome is zou ook eens een bezoek
aan St. Suzanne kunnen brengen,
niet alleen omdat hij daar met de
vliegenlhengel veel plezier kan be
leven, maar ook omdat het er zo
mooi is. Twee uur met de auto
van Rome, gelegen aan de voet van
de Terminillo.
door A. VAN ONCK
T ATEN we ditmaal eens beginnen met gegevens die voor geheel
Italië gelden, want verder is het moeilijk, voor dit land, dat prach
tige mogelijkheden biedt, algemeen geldende gegevens te vinden.
Abruzzen
In het gehele land gelden de vol
gende gesloten tijden: Beekforel 15
oktober15 januari; meerforel 15
oktober15 januari; Baars 1 mei—
31 mei; Blei en brasem 1 april30
juni; zeelt 1 juni30 juni; Karper
de maand juli.
Dat ziet er voor de zomervdkan-
tieganger dus niet al te ongunstig
uit. Voor het vissen in de binnen
wateren moet men een door de
prefectuur te verstrekken licentie
hebben, waarvan de prijs 1200 lire
per jaar bedraagt. Hiernaast zijn
dan nog speciale vergunningen van
de rechthebbende op het water ver
eist en dat is nogal een ingewikkel
de geschiedenis, zodat men er goed
aan doet, zich voor het verkrijgen
van nadere bijzonderheden in ver
binding te stellen met de Italian Fe
deration of the Sport of Fishing
(F.I.P.S.). Algemeen Sekretariaat
Foro Italico, Rome.
Wat kan men er vangen?
Alle meren boven de zeshonderd
metergrens gelegen bevatten forel
soorten, waarbij bovendien de berg
stromen in Piedmont, Lombardije,
Venetië, Tremtino, Alto-Adige en Li-
gurië moeten worden genoemd als
Ideale vangstplaatsen voor game
fish.
In de andere meren vindt men de
soorten vis, die ook bij ons gevan
gen worden, maar in de grote, lager
gelegen meren komt bovendien meer
forel voor.
Zuid-Tirol
Het goede water bevindt zich hier
grotendeels in eigen bezit, maar bij
de plaatselijke verenigingen zijn
meestal wel dagkaarten te verkrij
gen van duizend tot tweeduizend lire,
zonder dat men dit van tevoren
schriftelijk aanvraagt. Voor een
jaarvergunning moet men een schrif
telijk verzoek indienen.
Niet altijd is het toegestaan om
in deze contreien alleen naar het
viswater te gaan. Dikwijls is het
meenemen van een visgids, die na
tuurlijk betaald moet worden, een
verplichting en ook dient men de
gevangen vis vaak af te geven. Dit
geldt dan uitsluitend voor forel e.d.
Toscane
Toscane. Het Massaciuccolimeer
(opp. 6,9 vierk. kilometer) bevat
zeelt, snoek en paling. Zee-sport-
visserij mogelijk aan de Tyrrheen-
se Zee, waar ook de onderwater-
vissport wordt beoefend.
Umbrië
Umbrië. In. de provincie Perugia
vinden we het Trasimenomeer (128
vierk. km). Coarse fish in allerlei
soorten. Het Iedeiucomeer ligt in
de tweede Umbrische provincie, Ter-
ni. Hier wordit behalve de gewone
vissoorten ook forel aangetroffen.
Latium
In de provincie Viterbo: Het Bol-
senameer (114,5 vierk. km.). Alle
soorten vis, die we ook in eigen
land aantreffen met inbegrip van
barbeel.
Scannomeer, 930 meter hoog ge
legen, oppervlakte 0.93 vierk. km.
Ook hier forel naast de ons meer
bekende vissen.
In dit prachtige berg- en heuvel
land zijn enkele kleinere mieren ge
legen (Matese, Patria en Laceno),
waarvan het eerste bekend is om
zijn zeelt. De lekkerbekken vindien
in deze oontreien veel van hun ga
ding, want de vis uit de Golf van
Napels is bekend, evenals de schelp
dieren.
Apuliè
Campanië
Van de vijftien andere meren in
deze streek noemen we het Braccia-
nomeer op 41 km afstand van Ro-
me (57,47 vierk. km), waar naast
coarse fish in een behoorlijke hoe
veelheid ook forel voorkomt. Wie
nu toch eenmaal in de buurt van
Nu komen we weer in een streek,
waar men niet alleen heerlijke vis
kan eten, maar ze tevens persoon
lijk vangen in het Lesina- en het
Varanomeer. Vooral het eerste is een
visdorado.
Basilicata
Hier vindt men het dubbele meer
van Menticchio: Lago Grande en
Lago Piccolo. Het zijn vulkanische
meren, waar men uit een bootje
prachtige sport kan beleven.
Calabrië
Drie meren (Ampollino, Arvo en
Mucone), die voornamelijk forel be
vatten.
Tot slot zouden we nog even wil
len wijzen op de zo gevarieerde
Italiaanse kusten, waar het dient
te worden gezegd vaak vele,
maar niet bijzonder grote vissen met
hengel worden gevangen. Het wil
ons evenwel niet uit het hoofd,
dat goede Nederlandse zeehenge
laars, zoals bijvoorbeeld de Strijen-
vissers, of de Vlaardingse zeehen
gelaars hun Italiaanse sportbroeders
nog wel eens iets anders zouden
kunnen laten zien, dan men daar
gewend is, wanneer ze er de gele-
geheid eens toe aangrijpen. Men
mag er vrij vissen, behalve in en
kele havens, waar de autoriteiten
een speciale vergunning dienen uit
te geven.
Langs de gehele Italiaanse kust
wordt bovendien de onderwater-vis
serij beoefend, een sport die in on
ze Nederlandse hengelaarsogen mis
schien wel bekoring heeft, maar
niets meer met sportvissen heeft
uit te staan.
DE
TINTELS
M
door
Jack
Dunkky
e<i» ohfuNiispeteevee"
Gemaakt -
KT]
HHHHI
H
De
-
opzienbarende
1
experimenten
m
van
m
student
m
Tijloos
m
Hl
|IIINII3llllllllllllllllllllllllllllllllll|l||llllllllllllllllllllllllllllllll!lllllinilllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII|lllllllll|||||||!||||||||lll!|||||||||||l|||||||||||||||l|ll|||||||ll||||||||IIUltllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllli:)lllim
36. Uw persconferentie van gisteren
was "lorbarig en zinloos" zei de mi-
nister. „Piratenzendertjes worden niet
getolereerd. U krijgt geen toestemming
ook maar een weerbericht uit te zen-
den".
De heer Sprenkel stond op en ver
wijderde zich na een korte buiging met
Kappie.
„Hier valt niets meer te doen", zei
hij, toen ze weer buiten waren. „Zijne
Excellentie heeft zich hiermee) ern
stig in de vingers gesneden en zijn be
voegdheid ver overschreden."
„Tut-tut..." fluisterde Kappie. „Pas
toch op, jong. De minister is toch biet
de eerste de beste. Daar kun je een
hoop trammelant mee krijgen."
De uitvinder schudde echter koppig
het hoofd.
„Neen", sprak hij met stemverhef
fing. „Het is de minister, die zich
moeilijkheden op de hals heeft ge
haald. En wel van zo ernstige aard dat
deze wel eens een ontbinding van het
kabinet ten gevolge kan hebben. ,Ik
stoor mij er dan ook niet aan. en ga
vandaag nog uitzenden."
HOEK. Zaterdag werden in Hoek
de regionale brandweerwedstrijden ge
houden voor Oost-Zeeuws-Vlaanderen. Er
namen zestien korpsen aan deel. De op
dracht was een brand te blussen in een
oud perceel (Langstraat 12). Aldaar was
een gasfles geëxplodeerd en er was brand
ontstaan. In het perceel bevond zich een
gewonde die alvorens het vuur gedoofd
mocht worden eerst gered moest zijn.
Daarna moe^ zo snel mogelijk water ge
geven worden en de brand gelocaliseerd.
De prijsuitreiking geschiedde door bur
gemeester A. F. Hanssens na een koffie
maaltijd in het recreatieoord „De Braak
man". De prijzen werden als volgt be
haald: eerste prijzen; Axel, Terneuzen 1,
Philippine, Sluiskil, Zaamslag; tweede
prijzen: Terneuzen 2, Sas van Gent; der
de prijzen: Hontenisse 1 en 2, Hoek, Vo
gelwaarde, St-Jansteen; bedrijfsbrandwe-
ren van Coöp. Suikermij. Sas van Gent
en Suikermij Sas van Gent, Cokesfabriek
Sluiskil en Stijfselfatoriek Sas van Gent.
De prijs voor de beste bevelvoerder viel
ten deel aan de commandant van Sluis
kil, de heer A. Hamelink.
