Huisvrouwen scholen om en Een eigen wereld is gauw geknipt ^rouge/baiser Ook zonder primeurs kunnen we smullen VAN ACHTTIEN TOT ZEVENTIG LEREN EN PROBEREN Over paar jaar elke dag ..hollenzondag" VERGISSING van de week Cnèt bruin pigma-derm KUNST MET DE SCHAAR BLOEIT WEER OP IN NEDERLAND Zaterdag 9 juni 1962 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 11 MI™CE DR. HOLTROP VOOR DE TELEVISIE met en zonder zón niet de royale extra lengte Dief stapte bij agent in bad Kind verdronken Mevrouw J. H. Duijkers- m. Kranenburg. Van onze redactie voor de vrouw ZE moeten niet maar mogen en daarom doen zij het zo graag zegt mevrouw J. H. Duijkers-Kranenburg. Een en al levenslust, enthousiasme en activiteit staat zij tussen een groep huisvrouwen in een so ciaal cultureel centrum ergens in Rotterdam Zuid. Die huis vrouwen zijn zo verdiept in fleurige katoentjes en patro nen, dat ze nauwelijks opkijken van het passen, meten en knip pen als we binnenkomen. Het zijn huisvrouwen uit de wijk, die hier in clubjes komen leren zelf hun Heren te maken. Een achttienjarige waarvoor het huisvrouw zijn nog in de niet zo verre toekomst ligt is de jongste. En de oudsten, bezig aan een jurk voor het Hein- kind met mooi smockwerk of een leuke zomerjurk voor zich zelf, zijn al grootmoeder. Aan langs tafels zitten al die druk bezige vrouwen om de lerares juffrouw Keiler heen, die haar ogen overal te gelijk heeft en haar aanmoedigende glimlach ook. Zij geeft rechts een aan- wijzing voor het knippen van een kraag en legt links een lieve grijze grootmoeder het patroon uit voor een slank afkledende japon. Ondertussen helpt zij dan ook nog een jong aan staand moedertje, het net in elkaar geregen fleurige, gebloemde positie- jurkje te passen. OP ZESTIG PLAATSEN Dit is één van onze groepen zo zijn er zestig hier in Rotterdam zegt me vrouw Duijkers, die directrice is van het Rotterdamse bureau van de Na tionale Federatie voor Huishoudelijke en Gezinsvoorlichting. Tussen de be drijnen door wordt zij door iedereen even aangesproken, want zij schijnt zowat alle huisvrouwen van Rotterdam te kennen. Vooral in Nijverheidsscho len, maaf ook in volkshuizen, club gebouwen, enzovoorts overal over de stad verspreid, worden onder leiding van dat bureau voor huisvrouwen cur- sussen van allerlei aard gegeven. Als men aan de ene kant van de stad jurken en jassen zit te maken, is men ergens in een heel andere wijk (Ingezonden mededeling) twee lipstick f creatie'®; Kiss-Proof f 1,95 2,95 Semi-Gras 13,95 ADIEM (niet te vet, niet te droog) Architect Fledderus: ROTTERDAM Over enkele jaren zal het, wat het verkeer betreft, in de Nederlandse steden alle dagen bollen- zondag zijn, zo voorspelde de architect R. H. Fledderus gisteren in Rotterdam. Hij sprak in het Bouwcentrum op een studiedag van het Nederlands Instituut voor Volkshuisvesting en Stedebouw. Onvoorstelbare vraagstuikken, zoals hij het noemde, moeten binnen enkele jaren worden opgelost. Nu al is de Ne derlandse verkeersdichtheid beangsti gend: 41 motorvoertuigen per Iritometer verharde weg. Als Nederland blijft door gaan met het kopen van vierhonderd futo's per dag lal in 1970 de verhouding zijn: een auto op zes inwoners. Voor het projecteren van nieuwe cen tra moet men daarom rekenen op twee honderd tot driehonderd vierkante meter parkeerruimte per vierkante meter ver koopruimte, zonder de verkeerswegen door de winkelcentra te voeren, aldus de heer Fledderus. HILVERSUM. De president van de Nederlandsche Bank, dr. M. W. Hol- trop, spreekt woensdagavond 20 juni om 8.20 in het televisieprogramma van de K.R.O. over het jaarverslag dat de Ne derlandsche Bank heeft uitgebracht. Dit is het eerste „optreden" van dr. Holtrop voor de televisie. Hij zal wor den geïnterviewd door drs. J. van der Pluym, economisch redacteur van de Volkskrant. Dr. Holtrop zal met behulp van kaar ten en grafieken de toestand van onze economie verduidelijken en de toekomst- verwachtigen onder de loep nemen. aan- het bakken en braden.. Weer el ders worden lessen in- make-up en goede houding gegeven. Ja zeker, ook aan' uiterlijke verzorging, doen we met onze huisvrouwen, zegt mevrouw Duij kers. „Daar geeft een schoonheids specialiste raad in. Er zijn ook cur sussen in bloemschikken en planten verzorgen, in het - kloppend maken van het huishoudbudget, in het gezellig inrichten van een huis, in het handig huishouden met technische hulpmidde. len enzovoorts. Men leert ook Indone sische huisvrouwen de Nederlandse keuken en blinde huisvrouwen zelf kle ren maken. Dat is niet alleen in Rotterdam zo. Meer of minder veelzijdig gebeurt dit allemaal in ons land reeds in vijftig steden. In vijftig gemeenten streeft <ie Federatie Huishoudelijke en Ge- zinsvoorlichting er naar, de Neder landse huisvrouw wat meer uit het isolement van het gezin te halen. Haar bij te scholen ook, want wat is er juist ook in de huishouding alle maal niet veranderd. Wij proberen haar in staat te stellen, mee te groeien met de nieuwe ontwikkelin gen en haar nuttige dingen te leren dm de huishouding goed .te kunnen leiden. Dat allemaal ook,' om haar meer gevoel Van - eigenwaarde te ge ven en .meer moed om het dagelijks werk te doen met plezier." BIJSCHOLING Hèus, al is er dan meer weistand, een moeder met een stel kleine kin deren, heeft het tegenwoordig nog helemaal niet makkelijk, zegt deze gespecialiseerde huisvrouw, die zich al zeventien jaar voor de huisvrouw inspant. „Gebrek aan hulp, geen grootouders of familieleden meer ijj de buurt dat bindt haar meestal vól komen aan die kinderen. Ze kan nauwelijks eens ooit tot zichzelf ko men. En hoe kan ze, als ze altijd zo druk, bezig is, wat meer opsteken van nieuwe dingen die haar in de huishou ding van pas komen? Van pas komen om prettiger en gemakkelijker haar werk te doen. Vroeger leerde men dat'van moeder op dochter, het huis houden. Nu stapt menig jong meisje zo van kantoor, winkel, fabriek of ate lier, het huwelijk in. „Bijscholing" voor de huishoudelijke taak is dan echt wel nodig. Dat proberen we on der andere via die groepscursussen te bereiken." Maar er komen beslist niet alleen jonge huisvrouwtjes op die cursussen, zegt mevrouw Duijkers. Er zijn ook heel wat huisvrouwen van veertig tot zestig en zelfs ouder. Die komen om bij te blijven. Die willen wel eens wat meer weten over het gebruik van mo derne huishoudelijke apparaten, hoe je al die nieuwe soort stoffen uit synthetische vezels in de was en op de strijkplank moet aanpakken en dergelijk» dingen." Dit werk is niet uitsluitend huishou delijk voorlichtend. Het heeft ook een sterke maatschappelijke kant. Met de dienst van sociale zaken en met ziekenhuizen wordt in vele steden nauw samengewerkt. In vijftig Nederlandse steden is „Huishoudelijke en Gezinsvoorlich ting" op deze manier voor de huis vrouwen van alle gezindten, standen en leeftijden actief. Een subsidie van een miljoen heeft minister Marga Klompé voor 1962 beschikbaar ge steld, om dit maatschappelijk werk op huishoudelijk gebied door het ge hele land op nog breder schaal te kunnen aanpakken. EEN MILJOEN Wat men met meer financiële mo gelijkheden nog meer zou willen on dernemen? Dat moet uiteraard door het hoofdbureau in Den Haag beslist worden zegt mevrouw Duijkers. „We Zouden om iéts te noemen, nog meer kunnen gaan specialiseren. Daar ont kom je tegenwoordig ook op "huishou delijk gebied niet meer aan. Cursus sen op medische grondslag over, voe- ding voor bejaarden bijvoorbeeld. Kooklessen voor alleenwonenden. Wel licht ook op groter schaal bewegings- lessen voor huisvrouwen. Een juist gebruik van de spieren bevordert im mers dat men minder gauw moe wordt van huishoudelijk werk." In elke stad heeft men een aantal vaste leerkrachten voor dit werk. Ne gen en dertig leraressen zijn er bij voorbeeld in Rotterdam aan deze in- stelling verbonden. Men groeit mee met de tijd bij de lessen die men geeft. Er worden zelfs al cursussen gegeven voor slank worden of slank blijven, uitgebreid met gegevens over calorieën gelardeerd. Van de ijverig aan zomerjurken be zige hulsvrouwen in zuid gingen we naar een- van de proefkeukens elders in de stad, waar men lekkere hapjes voor een gezellig etentje thuis aan het klaarmaken Was; Toen ik hier kwam twee weken, geleden kon ik nog geen aardappel kóken, zei de twintig jarige Krisje Willemse, ik ben op kam toor, ga over een paar maanden -trou wen. De appeltaart die ze. nu al had gebakken, mocht er zijn en smaakte best. VAN OUD NIEUW Hoe het allemaal is gegroeid, dit werk om de huisvrouw te scholen, bij te scholen en om te scholen? In de crisisjaren gingen enkele huishoud scholen les geven in het van oude kle ren weer iets draagbaars maken, vertelt mevrouw Duijkers. „Daar. kwamen met gemeentelijke subsidies toen ook kooklessen bij, zelfs tot in de oorlog en met bloembollengerechten. Na 1945 dacht men eerst, dat huishou delijke voorlichting niet meer zo no dig zou zijn. Dat pakte wel anders uit. Er kwamen allerlei huishoudelij ke apparaten, nieuwe textielsoorten, nieuwe levensmiddelen en ga zo maar door. De huishouding werd een inge wikkeld bedrijf. Juist na de oorlog is dit maatschappelijk gericht huishou delijk voorlichtingswerk dan ook sterk uitgebreid. Of de mannen-het wel eens zijn met deze huishoudelijke ontwikkelingsmo gelijkheden voor hun echtgenoten? Meer dan u zou denken misschien, zegt mevrouw Duijkers. „Pas* ben ik nog eens voor een lezing over het huishoudbudget, uitgenodigd door een beleggingsclub. Die mannen dachtett blijkbaar als onze vrouwen goed met het huishoudgeld om kunnen gaan, blijft er voor ons meer over om te beleggen!" Jong en oud druk bezig met koken en bakken in een van de proefkeu kens van de Huishoudelijke en Ge zinsvoorlichting. Van de eerste aardappels tot feestelijk gebak. BONN. Het bestuur van de stad Münohen wg* op de gedachte gekomen om Wigulaus Kreittmayr, een achttiende eeuwse kanselier van het koninkrijk Beieren, te vereeuwigen in een bronzen standbeeld. De beeldhouwer Alexander Frisch kreeg opdracht Kreittmayer in klei te ontwerpen en, nadat zijn ontwerp was goedgekeurd, in brons te laten gieten. Al dus geschiedde. Nauwelijks evenwel was het beeld klaar of een ijverig wroeter in de Duitse historie ontdekt dat Wigulaus Kreittmayr helemaal niet zuik een bovenste beste Beier was geweest als men wel dacht. Kreittmayr heeft in het strafrecht van het koninkrijk Beieren de marteling weer ingevoeni en dat, vonden de Münchena- ren, was geen standbeeld waard. Het standbeeld zal nu opgesteld wor den in Kreittmayrs geboorteplaats Offen- stetten. De stad Münohen zal voor gratis vervoer en gratis opstelling van het kunstwerk zorgen. We geloven er toch wel in dat er zo langzamerhand een beetje zon komt en daarom een nieuwtje voor zonnebaadsters. Dat u tijdens het zonnebaden weinig of geen make-up gebruikt, spreekt haast vanzelf. Maar pas op voor het uitdrogen van uw lippen; wanneer u daar helemaal niets op doet kan dat soms een ver velende geschiedenis worden. Een beetje vet wii het euvel verhelpen maar de nieuwste vochtinbrengende lipsticks ook, en die maken u boven dien op het zand en onder de zon nog mooier. Niet alleen is de samen stelling van deze lippenstiften tegen het uitdrogen van de lippen gericht. De matte glans en kleur ervan is af gestemd op een gebruind huidje. U weet toch wel dat met een vakan tie in de zon, de cosmetica altijd ver pakt dient te worden in speciale, liefst plastic zakjes, om geknoei te voorkomen? -X- Geef de band van uw vervoermid del van autoped tot vrachtwagen een „injectie" en een lek dicht onmid dellijk en langzaam verlies van lucht komt niet meer voor. Deze ingrijpen de behandeling wordt gedaan met het allernieuwste vloeistofje dat over de binnenband van de autoband een niet afdruipende film verspreidt. Deze film verleent de band zolang als hij leeft een permanente luchtdicht heid. Wel een revolutionaire vinding, dit papje voor uw vervoermiddel, dat u echter eerst terdege moet leren kennen. Er worden dan ook grote bla den völ gebruiksaanwijzingen bijgele verd. 4é In oliehaarden is een steeds gro tere en betere sortering. Voor lekke re warmte wordt daarmee in de Ne derlandse huiskamers wel gezorgd. Over de fraaie vorm van die oliehaar den is ook niet te klagen, was er al leen maar niet steeds die plompe olie tank die de haard begeleidt en die de kamer er niet gezelliger op maakt. Een slimme fabrikant kreeg dit probleem in de gaten en vervaardigde een tank die er uitziet als een aardig planten- tafeltje. Onder aan dat tafeltje is een tijdschriftenrekje in een afsteken de kleur bevestigd. Het metalen meu belstuk ziet er ook leuk uit als rook- en telefoonmeubel. Wat betreft de technische kant: een extra wijde en lage vulopening voorkomt morsen en hoog vullen van de oliekan, de inhoud is vijftien liter en er is extra veilig heid door een ingebouwde afsluitkraan. -K- Wilt u weten waar deze artike len verkrijgbaar zijn, schrijf dan even een briefkaartje. Houdt u van oude gezelligheid m de badkamer met glanzende ornamen ten, maar haat u poetswerk? Er zijn badkameraccessoires van plastic waarmee bedrieglijk goed een glim mend zilvermetaal is nagebootst ver krijgbaar: zeepbakje, rekjes voor be ker en tandenborstels, handdoeken en dergelijke. (Ingezonden mededeling) Flacon 2.95 Grof» flacon 7.50 (Ingezonden mededeling) WAAROM zo vragen wij ons ietwat verbaasd af, spra ken onze moeders vroeger over: laten we even wachten totdat de primeurs goedkoper zijn geworden, dan kunnen jul lie er volop van genieten. Kun nen wij, huisvrouwen onze ge zinnen tegenwoordig eigenlijk nog ooit één keer volop laten genieten van Nederlandse pro- dukten die altijd hebben be hoord tot de gastronomische hoogtepunten op onze tafel? Wij doelen nu op asperges, aard beien, kersen en vele andere soorte lijke heerlijkheden. Heeft u, huisvrou- Ingezonden mededeling) nylons naar rriaat TOKIO (Reuter) Vermoeid en ontmoedigd liep een Japans politie man die een hele lange dag tever geefs achter een rijstdief had aan gezeten, een openbaar badhuis bin nen. Terwijl hij in het gemeenschap pelijke bassin zat bij te komen, zag hij opeens de gezochte dief binnenkomen. Die kleedde zich uit en stapte bij de agent in bet bas sin. De agent haastte 2ioh het bad uit, trok zijn uniform aan en arres teerde de badende dief. Van onze redactie voor de vrouw EVROUW I. G. Kerp legt een knipsel dat de' dichter Goethe Lmaakte en een knipseltje van de sprookjesverteller Andersen, zorgvuldig in haar koffertje boven de honderden andere knip werkjes uit vele landen, waarover ze, zojuist vele bijzonderheden heeft verteld. Ze is moe van dat vertellen, ergens in een school gebouw in Nederland, maar ook voldaan. Immers, ze heeft weer veel mensen enthousiast gemaakt voor de schaarkunst. Kijk, zegt ze, terwijl ze een knipsel van de muur haalt; het meisje dat dit plaatje maakte wist niets van de schaarkunst af en kan ook niet goed tekenen. Toch knipte ze spontaan dit aardige silhouetje. Het silhouetje stelt een fijn kinderkopje voor. Dat meisje heb ik misschien wel voor altijd een mooie hobby bezorgd, peinst mevrouw Kerp tevreden. Zo zijn er velen in Nederland;, teen agers, kleuters, grijsaards en huis vrouwen, die zonder mevrouw Kerp uit Bussum nooit aan het knippen gesla gen waren. Overal in het land, voor allerlei verenigingen, houdt zij haar demonstraties om de oude schaarkunst weer te doen herleven. Op een pakken de wijze vertelt zij daarover én knipt wat voor. Ze is immers zelf ook een kunstenares met de schaar. Dan deelt ze schaartjes en vellen zwart papier uit en al gauw hoort men in het stille lo kaal alleen het geknisper van de schaartjes. Terwijl het papier een voor het begin nog iets primitieve vorm krijgt, schept ieder zich toch al een eigen wereld. Een oude heer knipt het verleden, een jongmeisje een fantasie wereld. Rust Knippen geeft rust, zegt mevrouw Kerp, en ontspant de geest. Wie knipt „wordt zelf dat plaatje". Daarom ook wil zij de oude schaarkunst weer doen herleven. Zij vindt het heerlijk de mensen een zekere vorm van rust te geven in de tegenwoordige haastige tijd. „Onze voorouders knipten, waar om zouden wij het eigenlijk niet doen?" De knipkunst is in Nederland een nationale volkskunst geweest. Er werd geknipt zoals er nu door vrouwen wordt gebreid; ieder vrij ogenblikje. BOLNES (ANP) De vierjarige Rene Kazen uit Bolnes is gisteravond bij het spelen in het water gevallen van de Boe zem in Bolnes. Pas na enkele uren werd het lijkje van het kind gevonden. Dit jaar zijn in dat water nu al vier kin deren verdronken. De vijfjarige Cornells Sprong is don derdag in het Oostelijke Marktkanaal in Amsterdam verdronken. De jongen viel in het kanaal, toen hij iets uit het wa ter wilde halen. De 58-jarige mevouw Pruisse-Ippel is gisterochtend bij het gras maaien in de tuin achter haar huis in Werkendam in een sloot gevallen en, verdronken. Dit schilderijtje uit papier werd niet eerst getekend maar spontaan ge knipt door de heer Moojen die drieëntachtig jaar is. Daarom ook zijn de namen van de scheppers van die ragfijn geknipte kunstwerken uit het verleden niet be kend. Iedereen verstond vroeger im mers de kunst van het knippen. Ook nu kan iedereen die er plezier in heeft knippen leren, zegt mevrouw Kerp. Moeilijke schaduwpartijen en andere facetten, kent men bij de vlak ke knipkunst niet. Men hoeft zich slechts over te geven aan het papier gn ineens komen er volgens mevrouw Kerp „allemaal silhouetjes uit". De grootste schaarkunstenaars kunnen vaak niet tekenen. In het begin van de zeventiende eeuw zijn door de Oostindische Com pagnie enkele voorbeelden van Chinees knipwerk Nederland binnengebracht. Al spoedig werd die knipkunst in Ne derland geïmiteerd, zowel door mannen als door vrouwen. Het werd een rage. Pas later verspreidde deze volks kunst zich ook over andere Europese landen. i Maar hoe komt het dat juist in Ne derland de knipkunst zoveel fraaie re sultaten opleverde? Met een wijds arm gebaar vertelt mevrouw Kerp daar haar publiek dit van: Ons land is zó vlak dat je altijd er gens in de verte fijne silhouetten tegen de lucht ziet afgetekend. Geen wonder dat de Nederlanders zoveel oog voor contouren hebben. Met de knipsels die de mensen voor mevrouw Kerp maakten hebben zij vaak, onbewust, hun vurige wensen te kennen gegeven, een klachtendeurtje opengezet. Knipsels kijken betekent voor mevrouw Kerp een soort psycho- logiscihe test. De drie geesten Twee sierlijk geknipte paardjes zijn nog sierlijker aan het touwtje springen. Het meisje dat dit knipsel maakte is haast blind. Touwtje springen heeft al tijd tot haar vurige wensen behoord, vertelt mevrouw Kerp. Op een ander knipsel zit een man in een kookpan. Schijnbaar kan hij er makkelijk uit, want hij wordt alleen tegengehouden door een vurige dame met een klein vorkje. Maar boven in de boom koeke loeren drie boze geesten, die woedend op hem neerzien. Dit knipselprodukt is van een leerling van, een* internaat die woedend is op zijn surveillante en haar heel graag eens flink de waarheid zou willen zeggen, maar het is de directeur van de school (de drie geesten) die hem daarvan terughoudt, legt mevrouw Kerp uit. Kaarsje Ook de volksaard spreekt vaak uit knipsels, vindt zij. Zij laat ons het werk van een 92-jarige Engelsman zien die onbewust de figuren uit „Alice in Won derland" overnam. Er worden enkele knipsels van kaarsjes voor ons gelegd. Er is een kaarsje bij in een Gotisch raam dat geknipt werd door een katho lieke Nederlandse vrouw. Een kaarsje in een boog van oosterse krullen en versieringen werd door een Indische vrouw geknipt. De laatste tijd is er een groeiende be langstelling voor de knipkunst. Op een tentoonstelling van sohaarkunst in Naar- den enkele jaren geleden, die door mevrouw Kerp georganiseerd werd, waren de inzendingen van twintig he dendaagse knippers en knipsters te zien. Er is zelfs in Nederland, in het plaatsje Roden, in Drente, een museum voor schaarkunst. De oudste meesterknipper van Ne derland is stellig de drieëntachtigjari- ge mijnheer C. Moojen uit Amster dam. Hij zat in zijn vaste stoel bij het raam uit een stukje van een oude en- De heer Moojen, een van de twintig Nederlandse meesterknippers en -knipsters, is er helemaal in als hij knipt. Geduld is er niet voor nodig, vindt hij, maar wel een zekere ge moedsrust. velop iets moois te knippen, toen- wij hem kwamen opzoeken. Zijn gerimpelde handen hanteerden rustig en doelbewust de schaar en het papier,. Tegen hem praten terwijl hij knipte, dat ging niet. De heer Moojen was er helemaal in. Je legt er je ziel in, in zo'n knipseltje, zei hij toen hij klaar was en een heel apart ko nijntje zorgvuldig voor ons neerlegde. In het park Zomers zit vader vaak op een bank je in het park voor kleine kinderen knipsels te maken, vertelt zijn schoon dochter bij wie hij in huis woont. „Ze vechten er om". In museum Swaensteyn in Voorburg werd onlangs een tentoonstelling van zijn werk gehouden. De heer Moojen was blij met die expositie. „De men sen denken altijd maar dat het een soort geknoei is van een ouderwetse man; daarom was ik gelukkig zoveel waardering te krijgen". Wij zijn niet de eersten die aan hem vragen, of er voor dat knipwerk niet enorm veel geduld nodig is. Vriendelijk zoekend klinkt de stem van de heer Moojen: nee, geduld hoef je er niet voor te hebben. „Het is meer een kwestie van gemoedsrust. Mensen op leeftijd beveel ik dit werk aan". Plechtig wordt er een grote doos op tafel gezet en ze worden eruit gehaald; de knipsels van jaren terug. Sprook jesachtige taferelen met steeds terug kerende elfjes, eendjes en een enorme variatie aan bomen. Het verleden herleeft in die knip sels waarin een bokkewagen, een ooie vaar op zijn nest en een landelijk boe- renlaantje de revue passeren. Uit die doos met schatten wordt bij de heer Moojen thuis dikwijls geput; voor kin deren, voor jarige familieleden: een plaatje van de heer Moojen. Het plaat je waarin hij zijn ziel heeft gelegd. wen, de laatste jaren nog naar har telust asperges of aardbeien kunnen eten? Bent u er eigenlijk toe gekomen om van verse asperges een lekkere soep te maken of om ze als een heer lijke groente te gebruiken als „bijge recht" voor gebraden of gebakken vlees? Heeft u volop aardbeien op tafel ge bracht of ze kunnen verwerken tot pudding en jam of vulling voor taar ten? We leven zo zegt men in een wereld vol grootse vindingen an in een zeer geëvolueerde tijd. Het zal allemaal wel waar zijn dat onze we reld, alias onze geleerden op elk gebied vooruit gaan. Wij eenvoudige huisvrouwen, vinden dat toch niet alles. Elke dag opnieuw breken wij ons hoofd over het op ta fel brengen van een ietwat gevarieer de maaltijd. Veel vlees of vis toebe- reiden zou ons leven in de keuken eenvoudiger maken maar.... houdt ons huishoudbudget dat uit? In roomboter vlees braden is niet alleen lekker maar het „gaat zofijn!" Wie van ons doet dit nog regelmatigT Te kostbaar Niet dat ik iets tegen margarine of olie zou hebben. Zeer zeker niet, maar ik kom al jaren aebtetfeén niet meer tot echt smullen van primeurs. De artisjokken zijn duur en ze blijven het ook. De paprika's vormen op onze tafel een lekkernij. Als wij veel men sen te eten hebben, vinden wij ook deze eenvoudige groene en rode bol len te kostbaar. Wij houden van jonge peulen. Elk jaar lachen zij ons al vrij vroeg tegemoet vanuit de etalages van vooruitstrevende groentehandela ren. Maar als de prijs onze huishoud beurs convenieert, zijn de peulen te dik en vergeef mij dat ik het zeg te oud geworden. Wat dan kunnen wij op week-end dagen die moeten toch bij uitstek gezellig zijn aan onze huisgenoten voorzetten? Persoonlijk werk ik veel met bana nen, kleine tomaten, komkommers en andijvie. Hierbij eten wij een stuk biefstuk of contrafilet, de befaamde entrecöte. Deze laatste is minder duur dan de biefstuk, even lekker en heeft ook indien weigebraden een ro zerood hartje. Wij verwerken de kleine tomaten (500 g) met 2 uien en 2 gesneden stokken prei tot een soep ofwel een saus. Hiervoor fruiten wij de gewas sen hele tomaten ze mogen klein en zelfs een beetje beurs zijn met de prei en de uien in olie goudgeel. Dan roeren wij er enige eetlepels ha vermout doorheen en zijn royaal met grofgedroogde kruiden en specerijen. Welke? Tijm, basilicum, marjolein- en/of dille. Van elk 1 mespunt vol. Verder stampen wij 3 kardamom- en korianderzaadjes tot poeder met een tikkeltje paprikapoeder verwerkt en doen al deze geurende attributen in de tomaten-prei-uienmassa. Als de havermout er goed doorheen is geroerd gieten wij er voor 4 per sonen ongeveer liter water op. Dit mengsel moet dan, nadat het aan de kook is gekomen, ongeveer 30 minuten ih een open pan heel zachtjes gaar koken en inkoken. Daags tevoren hebben wij 1 liter bouillon getrokken van soepbenen. De ze bouillon hebben wij eerst ontvet en toen gezeefd. Nu draaien we de toma- tenmoes door een fijne zeef en gie ten er de inmiddels tot aan de kook gebrachte bouillon op. We maken deze soep af met 1 kopje vermicelli of 30 g rauwe rijst. Laat nog 16-18 minuten zachtjes koken (de rijst moet gaar- worden), strooi er dan zout naar smaak in met 1 mespunt peper, even veel suiker en veel vers gehakt groen. Breng op tafel en.... smullen maar! Roze hartje Biefstuk a. ma manicre. Voor 4 per sonen 350-400 g biefstuk of contrafilet, 2 bananen, l kleine komkommer. Schil de komkommer, snijd ze In (0 lengte door en haal alle zaad erdiV Snijd er 2 cm brede repen van dB» een vingerlang zijn. Schil de banan»# en snijd ze in de helft. Bak de biefstuk op eigen wijze bruin en laat ze in ongeveer 8-10 minuten gaarbakken (een stuk contrafilet van 350 g vraagt na het bruins-chraeien nog 20 minuten voor het gaarworden, met een roze hartje, dat wel). Neem nu een koekepan; laat er 1 eetlepel olie heet in worden. Bak hier in de stukken komkommer bruin en laat ze 4 minuten doorbakken. Leg er dan de bananen bij en als d^z* flök bruin zijn, doen we zó. We halen het vlees uit de jus en leggen het op een warme schaal. In de braadjus depo neren we de komkommerrepen en de bananenhelften, zonder de olie. We roeren er eetlepel tomatenketchup en Vï eetlepel sojasaus doorheen. Deze heerlijk ruikende saus gieten we met inhoud over het vlees en ge ven er drooggekookte rijst bij. Smakelijk eten, en tot de volgende keer. Micky Woodhouse

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1962 | | pagina 11