Huisvrouwen scholen om en
Een eigen wereld
is gauw geknipt
^rouge/baiser
Ook zonder primeurs
kunnen we smullen
VAN ACHTTIEN
TOT ZEVENTIG
LEREN EN
PROBEREN
Over paar jaar elke
dag ..hollenzondag"
VERGISSING
van de week
Cnèt bruin
pigma-derm
KUNST MET DE SCHAAR BLOEIT WEER OP IN NEDERLAND
Zaterdag 9 juni 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 11
MI™CE
DR. HOLTROP VOOR
DE TELEVISIE
met en zonder zón
niet de royale extra lengte
Dief stapte bij
agent in bad
Kind verdronken
Mevrouw
J. H. Duijkers-
m. Kranenburg.
Van onze redactie voor de vrouw
ZE moeten niet maar mogen
en daarom doen zij het zo
graag zegt mevrouw J. H.
Duijkers-Kranenburg. Een en
al levenslust, enthousiasme en
activiteit staat zij tussen een
groep huisvrouwen in een so
ciaal cultureel centrum ergens
in Rotterdam Zuid. Die huis
vrouwen zijn zo verdiept in
fleurige katoentjes en patro
nen, dat ze nauwelijks opkijken
van het passen, meten en knip
pen als we binnenkomen. Het
zijn huisvrouwen uit de wijk,
die hier in clubjes komen leren
zelf hun Heren te maken. Een
achttienjarige waarvoor het
huisvrouw zijn nog in de niet
zo verre toekomst ligt is de
jongste. En de oudsten, bezig
aan een jurk voor het Hein-
kind met mooi smockwerk of
een leuke zomerjurk voor zich
zelf, zijn al grootmoeder.
Aan langs tafels zitten al die druk
bezige vrouwen om de lerares juffrouw
Keiler heen, die haar ogen overal te
gelijk heeft en haar aanmoedigende
glimlach ook. Zij geeft rechts een aan-
wijzing voor het knippen van een
kraag en legt links een lieve grijze
grootmoeder het patroon uit voor een
slank afkledende japon. Ondertussen
helpt zij dan ook nog een jong aan
staand moedertje, het net in elkaar
geregen fleurige, gebloemde positie-
jurkje te passen.
OP ZESTIG PLAATSEN
Dit is één van onze groepen zo zijn
er zestig hier in Rotterdam zegt me
vrouw Duijkers, die directrice is van
het Rotterdamse bureau van de Na
tionale Federatie voor Huishoudelijke
en Gezinsvoorlichting. Tussen de be
drijnen door wordt zij door iedereen
even aangesproken, want zij schijnt
zowat alle huisvrouwen van Rotterdam
te kennen. Vooral in Nijverheidsscho
len, maaf ook in volkshuizen, club
gebouwen, enzovoorts overal over de
stad verspreid, worden onder leiding
van dat bureau voor huisvrouwen cur-
sussen van allerlei aard gegeven.
Als men aan de ene kant van de
stad jurken en jassen zit te maken, is
men ergens in een heel andere wijk
(Ingezonden mededeling)
twee lipstick f
creatie'®; Kiss-Proof f 1,95 2,95
Semi-Gras 13,95
ADIEM (niet te vet, niet te droog)
Architect Fledderus:
ROTTERDAM Over enkele jaren
zal het, wat het verkeer betreft, in de
Nederlandse steden alle dagen bollen-
zondag zijn, zo voorspelde de architect
R. H. Fledderus gisteren in Rotterdam.
Hij sprak in het Bouwcentrum op een
studiedag van het Nederlands Instituut
voor Volkshuisvesting en Stedebouw.
Onvoorstelbare vraagstuikken, zoals
hij het noemde, moeten binnen enkele
jaren worden opgelost. Nu al is de Ne
derlandse verkeersdichtheid beangsti
gend: 41 motorvoertuigen per Iritometer
verharde weg. Als Nederland blijft door
gaan met het kopen van vierhonderd
futo's per dag lal in 1970 de verhouding
zijn: een auto op zes inwoners.
Voor het projecteren van nieuwe cen
tra moet men daarom rekenen op twee
honderd tot driehonderd vierkante meter
parkeerruimte per vierkante meter ver
koopruimte, zonder de verkeerswegen
door de winkelcentra te voeren, aldus de
heer Fledderus.
HILVERSUM. De president van de
Nederlandsche Bank, dr. M. W. Hol-
trop, spreekt woensdagavond 20 juni om
8.20 in het televisieprogramma van de
K.R.O. over het jaarverslag dat de Ne
derlandsche Bank heeft uitgebracht.
Dit is het eerste „optreden" van dr.
Holtrop voor de televisie. Hij zal wor
den geïnterviewd door drs. J. van der
Pluym, economisch redacteur van de
Volkskrant.
Dr. Holtrop zal met behulp van kaar
ten en grafieken de toestand van onze
economie verduidelijken en de toekomst-
verwachtigen onder de loep nemen.
aan- het bakken en braden.. Weer el
ders worden lessen in- make-up en
goede houding gegeven. Ja zeker, ook
aan' uiterlijke verzorging, doen we met
onze huisvrouwen, zegt mevrouw Duij
kers. „Daar geeft een schoonheids
specialiste raad in. Er zijn ook cur
sussen in bloemschikken en planten
verzorgen, in het - kloppend maken
van het huishoudbudget, in het gezellig
inrichten van een huis, in het handig
huishouden met technische hulpmidde.
len enzovoorts. Men leert ook Indone
sische huisvrouwen de Nederlandse
keuken en blinde huisvrouwen zelf kle
ren maken.
Dat is niet alleen in Rotterdam zo.
Meer of minder veelzijdig gebeurt dit
allemaal in ons land reeds in vijftig
steden. In vijftig gemeenten streeft
<ie Federatie Huishoudelijke en Ge-
zinsvoorlichting er naar, de Neder
landse huisvrouw wat meer uit het
isolement van het gezin te halen.
Haar bij te scholen ook, want wat is
er juist ook in de huishouding alle
maal niet veranderd. Wij proberen
haar in staat te stellen, mee te
groeien met de nieuwe ontwikkelin
gen en haar nuttige dingen te leren
dm de huishouding goed .te kunnen
leiden. Dat allemaal ook,' om haar
meer gevoel Van - eigenwaarde te ge
ven en .meer moed om het dagelijks
werk te doen met plezier."
BIJSCHOLING
Hèus, al is er dan meer weistand,
een moeder met een stel kleine kin
deren, heeft het tegenwoordig nog
helemaal niet makkelijk, zegt deze
gespecialiseerde huisvrouw, die zich
al zeventien jaar voor de huisvrouw
inspant. „Gebrek aan hulp, geen
grootouders of familieleden meer ijj
de buurt dat bindt haar meestal vól
komen aan die kinderen. Ze kan
nauwelijks eens ooit tot zichzelf ko
men. En hoe kan ze, als ze altijd zo
druk, bezig is, wat meer opsteken van
nieuwe dingen die haar in de huishou
ding van pas komen? Van pas komen
om prettiger en gemakkelijker haar
werk te doen. Vroeger leerde men
dat'van moeder op dochter, het huis
houden. Nu stapt menig jong meisje
zo van kantoor, winkel, fabriek of ate
lier, het huwelijk in. „Bijscholing"
voor de huishoudelijke taak is dan
echt wel nodig. Dat proberen we on
der andere via die groepscursussen
te bereiken."
Maar er komen beslist niet alleen
jonge huisvrouwtjes op die cursussen,
zegt mevrouw Duijkers. Er zijn ook
heel wat huisvrouwen van veertig tot
zestig en zelfs ouder. Die komen om
bij te blijven. Die willen wel eens wat
meer weten over het gebruik van mo
derne huishoudelijke apparaten, hoe
je al die nieuwe soort stoffen uit
synthetische vezels in de was en op
de strijkplank moet aanpakken en
dergelijk» dingen."
Dit werk is niet uitsluitend huishou
delijk voorlichtend. Het heeft ook een
sterke maatschappelijke kant. Met
de dienst van sociale zaken en met
ziekenhuizen wordt in vele steden
nauw samengewerkt.
In vijftig Nederlandse steden is
„Huishoudelijke en Gezinsvoorlich
ting" op deze manier voor de huis
vrouwen van alle gezindten, standen
en leeftijden actief. Een subsidie van
een miljoen heeft minister Marga
Klompé voor 1962 beschikbaar ge
steld, om dit maatschappelijk werk
op huishoudelijk gebied door het ge
hele land op nog breder schaal te
kunnen aanpakken.
EEN MILJOEN
Wat men met meer financiële mo
gelijkheden nog meer zou willen on
dernemen? Dat moet uiteraard door
het hoofdbureau in Den Haag beslist
worden zegt mevrouw Duijkers. „We
Zouden om iéts te noemen, nog meer
kunnen gaan specialiseren. Daar ont
kom je tegenwoordig ook op "huishou
delijk gebied niet meer aan. Cursus
sen op medische grondslag over, voe-
ding voor bejaarden bijvoorbeeld.
Kooklessen voor alleenwonenden. Wel
licht ook op groter schaal bewegings-
lessen voor huisvrouwen. Een juist
gebruik van de spieren bevordert im
mers dat men minder gauw moe
wordt van huishoudelijk werk."
In elke stad heeft men een aantal
vaste leerkrachten voor dit werk. Ne
gen en dertig leraressen zijn er bij
voorbeeld in Rotterdam aan deze in-
stelling verbonden. Men groeit mee
met de tijd bij de lessen die men
geeft. Er worden zelfs al cursussen
gegeven voor slank worden of slank
blijven, uitgebreid met gegevens over
calorieën gelardeerd.
Van de ijverig aan zomerjurken be
zige hulsvrouwen in zuid gingen we
naar een- van de proefkeukens elders
in de stad, waar men lekkere hapjes
voor een gezellig etentje thuis aan
het klaarmaken Was; Toen ik hier
kwam twee weken, geleden kon ik nog
geen aardappel kóken, zei de twintig
jarige Krisje Willemse, ik ben op kam
toor, ga over een paar maanden -trou
wen. De appeltaart die ze. nu al had
gebakken, mocht er zijn en smaakte
best.
VAN OUD NIEUW
Hoe het allemaal is gegroeid, dit
werk om de huisvrouw te scholen, bij
te scholen en om te scholen? In de
crisisjaren gingen enkele huishoud
scholen les geven in het van oude kle
ren weer iets draagbaars maken,
vertelt mevrouw Duijkers. „Daar.
kwamen met gemeentelijke subsidies
toen ook kooklessen bij, zelfs tot in de
oorlog en met bloembollengerechten.
Na 1945 dacht men eerst, dat huishou
delijke voorlichting niet meer zo no
dig zou zijn. Dat pakte wel anders
uit. Er kwamen allerlei huishoudelij
ke apparaten, nieuwe textielsoorten,
nieuwe levensmiddelen en ga zo maar
door. De huishouding werd een inge
wikkeld bedrijf. Juist na de oorlog is
dit maatschappelijk gericht huishou
delijk voorlichtingswerk dan ook
sterk uitgebreid.
Of de mannen-het wel eens zijn met
deze huishoudelijke ontwikkelingsmo
gelijkheden voor hun echtgenoten?
Meer dan u zou denken misschien,
zegt mevrouw Duijkers. „Pas* ben ik
nog eens voor een lezing over het
huishoudbudget, uitgenodigd door een
beleggingsclub. Die mannen dachtett
blijkbaar als onze vrouwen goed met
het huishoudgeld om kunnen gaan,
blijft er voor ons meer over om te
beleggen!"
Jong en oud druk bezig met koken
en bakken in een van de proefkeu
kens van de Huishoudelijke en Ge
zinsvoorlichting. Van de eerste
aardappels tot feestelijk gebak.
BONN. Het bestuur van de stad
Münohen wg* op de gedachte gekomen
om Wigulaus Kreittmayr, een achttiende
eeuwse kanselier van het koninkrijk
Beieren, te vereeuwigen in een bronzen
standbeeld.
De beeldhouwer Alexander Frisch
kreeg opdracht Kreittmayer in klei te
ontwerpen en, nadat zijn ontwerp was
goedgekeurd, in brons te laten gieten. Al
dus geschiedde.
Nauwelijks evenwel was het beeld
klaar of een ijverig wroeter in de Duitse
historie ontdekt dat Wigulaus Kreittmayr
helemaal niet zuik een bovenste beste
Beier was geweest als men wel dacht.
Kreittmayr heeft in het strafrecht van het
koninkrijk Beieren de marteling weer
ingevoeni en dat, vonden de Münchena-
ren, was geen standbeeld waard.
Het standbeeld zal nu opgesteld wor
den in Kreittmayrs geboorteplaats Offen-
stetten. De stad Münohen zal voor gratis
vervoer en gratis opstelling van het
kunstwerk zorgen.
We geloven er toch wel in dat er
zo langzamerhand een beetje zon
komt en daarom een nieuwtje voor
zonnebaadsters. Dat u tijdens het
zonnebaden weinig of geen make-up
gebruikt, spreekt haast vanzelf. Maar
pas op voor het uitdrogen van uw
lippen; wanneer u daar helemaal
niets op doet kan dat soms een ver
velende geschiedenis worden. Een
beetje vet wii het euvel verhelpen
maar de nieuwste vochtinbrengende
lipsticks ook, en die maken u boven
dien op het zand en onder de zon
nog mooier. Niet alleen is de samen
stelling van deze lippenstiften tegen
het uitdrogen van de lippen gericht.
De matte glans en kleur ervan is af
gestemd op een gebruind huidje.
U weet toch wel dat met een vakan
tie in de zon, de cosmetica altijd ver
pakt dient te worden in speciale,
liefst plastic zakjes, om geknoei te
voorkomen?
-X- Geef de band van uw vervoermid
del van autoped tot vrachtwagen
een „injectie" en een lek dicht onmid
dellijk en langzaam verlies van lucht
komt niet meer voor. Deze ingrijpen
de behandeling wordt gedaan met
het allernieuwste vloeistofje dat over
de binnenband van de autoband een
niet afdruipende film verspreidt. Deze
film verleent de band zolang als
hij leeft een permanente luchtdicht
heid. Wel een revolutionaire vinding,
dit papje voor uw vervoermiddel, dat
u echter eerst terdege moet leren
kennen. Er worden dan ook grote bla
den völ gebruiksaanwijzingen bijgele
verd.
4é In oliehaarden is een steeds gro
tere en betere sortering. Voor lekke
re warmte wordt daarmee in de Ne
derlandse huiskamers wel gezorgd.
Over de fraaie vorm van die oliehaar
den is ook niet te klagen, was er al
leen maar niet steeds die plompe olie
tank die de haard begeleidt en die de
kamer er niet gezelliger op maakt. Een
slimme fabrikant kreeg dit probleem
in de gaten en vervaardigde een tank
die er uitziet als een aardig planten-
tafeltje. Onder aan dat tafeltje is
een tijdschriftenrekje in een afsteken
de kleur bevestigd. Het metalen meu
belstuk ziet er ook leuk uit als rook-
en telefoonmeubel. Wat betreft de
technische kant: een extra wijde en
lage vulopening voorkomt morsen en
hoog vullen van de oliekan, de inhoud
is vijftien liter en er is extra veilig
heid door een ingebouwde afsluitkraan.
-K- Wilt u weten waar deze artike
len verkrijgbaar zijn, schrijf dan even
een briefkaartje.
Houdt u van oude gezelligheid m
de badkamer met glanzende ornamen
ten, maar haat u poetswerk? Er zijn
badkameraccessoires van plastic
waarmee bedrieglijk goed een glim
mend zilvermetaal is nagebootst ver
krijgbaar: zeepbakje, rekjes voor be
ker en tandenborstels, handdoeken en
dergelijke.
(Ingezonden mededeling)
Flacon 2.95 Grof» flacon 7.50
(Ingezonden mededeling)
WAAROM zo vragen wij ons
ietwat verbaasd af, spra
ken onze moeders vroeger
over: laten we even wachten
totdat de primeurs goedkoper
zijn geworden, dan kunnen jul
lie er volop van genieten. Kun
nen wij, huisvrouwen onze ge
zinnen tegenwoordig eigenlijk
nog ooit één keer volop laten
genieten van Nederlandse pro-
dukten die altijd hebben be
hoord tot de gastronomische
hoogtepunten op onze tafel?
Wij doelen nu op asperges, aard
beien, kersen en vele andere soorte
lijke heerlijkheden. Heeft u, huisvrou-
Ingezonden mededeling)
nylons naar rriaat
TOKIO (Reuter) Vermoeid en
ontmoedigd liep een Japans politie
man die een hele lange dag tever
geefs achter een rijstdief had aan
gezeten, een openbaar badhuis bin
nen.
Terwijl hij in het gemeenschap
pelijke bassin zat bij te komen,
zag hij opeens de gezochte dief
binnenkomen. Die kleedde zich uit
en stapte bij de agent in bet bas
sin.
De agent haastte 2ioh het bad uit,
trok zijn uniform aan en arres
teerde de badende dief.
Van onze redactie voor de vrouw
EVROUW I. G. Kerp legt een knipsel dat de' dichter Goethe
Lmaakte en een knipseltje van de sprookjesverteller Andersen,
zorgvuldig in haar koffertje boven de honderden andere knip
werkjes uit vele landen, waarover ze, zojuist vele bijzonderheden
heeft verteld. Ze is moe van dat vertellen, ergens in een school
gebouw in Nederland, maar ook voldaan. Immers, ze heeft weer
veel mensen enthousiast gemaakt voor de schaarkunst.
Kijk, zegt ze, terwijl ze een knipsel van
de muur haalt; het meisje dat dit plaatje
maakte wist niets van de schaarkunst af
en kan ook niet goed tekenen. Toch
knipte ze spontaan dit aardige silhouetje.
Het silhouetje stelt een fijn kinderkopje
voor. Dat meisje heb ik misschien wel
voor altijd een mooie hobby bezorgd,
peinst mevrouw Kerp tevreden.
Zo zijn er velen in Nederland;, teen
agers, kleuters, grijsaards en huis
vrouwen, die zonder mevrouw Kerp uit
Bussum nooit aan het knippen gesla
gen waren. Overal in het land, voor
allerlei verenigingen, houdt zij haar
demonstraties om de oude schaarkunst
weer te doen herleven. Op een pakken
de wijze vertelt zij daarover én knipt
wat voor. Ze is immers zelf ook een
kunstenares met de schaar. Dan deelt
ze schaartjes en vellen zwart papier uit
en al gauw hoort men in het stille lo
kaal alleen het geknisper van de
schaartjes. Terwijl het papier een voor
het begin nog iets primitieve vorm
krijgt, schept ieder zich toch al een
eigen wereld. Een oude heer knipt het
verleden, een jongmeisje een fantasie
wereld.
Rust
Knippen geeft rust, zegt mevrouw
Kerp, en ontspant de geest. Wie knipt
„wordt zelf dat plaatje". Daarom ook
wil zij de oude schaarkunst weer doen
herleven. Zij vindt het heerlijk de
mensen een zekere vorm van rust te
geven in de tegenwoordige haastige
tijd. „Onze voorouders knipten, waar
om zouden wij het eigenlijk niet doen?"
De knipkunst is in Nederland een
nationale volkskunst geweest. Er werd
geknipt zoals er nu door vrouwen
wordt gebreid; ieder vrij ogenblikje.
BOLNES (ANP) De vierjarige Rene
Kazen uit Bolnes is gisteravond bij het
spelen in het water gevallen van de Boe
zem in Bolnes. Pas na enkele uren werd
het lijkje van het kind gevonden. Dit
jaar zijn in dat water nu al vier kin
deren verdronken.
De vijfjarige Cornells Sprong is don
derdag in het Oostelijke Marktkanaal in
Amsterdam verdronken. De jongen viel
in het kanaal, toen hij iets uit het wa
ter wilde halen.
De 58-jarige mevouw Pruisse-Ippel is
gisterochtend bij het gras maaien in de
tuin achter haar huis in Werkendam in
een sloot gevallen en, verdronken.
Dit schilderijtje uit papier werd niet
eerst getekend maar spontaan ge
knipt door de heer Moojen die
drieëntachtig jaar is.
Daarom ook zijn de namen van de
scheppers van die ragfijn geknipte
kunstwerken uit het verleden niet be
kend. Iedereen verstond vroeger im
mers de kunst van het knippen.
Ook nu kan iedereen die er plezier
in heeft knippen leren, zegt mevrouw
Kerp. Moeilijke schaduwpartijen en
andere facetten, kent men bij de vlak
ke knipkunst niet. Men hoeft zich
slechts over te geven aan het papier
gn ineens komen er volgens mevrouw
Kerp „allemaal silhouetjes uit". De
grootste schaarkunstenaars kunnen
vaak niet tekenen.
In het begin van de zeventiende
eeuw zijn door de Oostindische Com
pagnie enkele voorbeelden van Chinees
knipwerk Nederland binnengebracht.
Al spoedig werd die knipkunst in Ne
derland geïmiteerd, zowel door mannen
als door vrouwen. Het werd een rage.
Pas later verspreidde deze volks
kunst zich ook over andere Europese
landen.
i Maar hoe komt het dat juist in Ne
derland de knipkunst zoveel fraaie re
sultaten opleverde? Met een wijds arm
gebaar vertelt mevrouw Kerp daar
haar publiek dit van:
Ons land is zó vlak dat je altijd er
gens in de verte fijne silhouetten tegen
de lucht ziet afgetekend. Geen wonder
dat de Nederlanders zoveel oog voor
contouren hebben.
Met de knipsels die de mensen voor
mevrouw Kerp maakten hebben zij
vaak, onbewust, hun vurige wensen te
kennen gegeven, een klachtendeurtje
opengezet. Knipsels kijken betekent
voor mevrouw Kerp een soort psycho-
logiscihe test.
De drie geesten
Twee sierlijk geknipte paardjes zijn
nog sierlijker aan het touwtje springen.
Het meisje dat dit knipsel maakte is
haast blind. Touwtje springen heeft al
tijd tot haar vurige wensen behoord,
vertelt mevrouw Kerp. Op een ander
knipsel zit een man in een kookpan.
Schijnbaar kan hij er makkelijk uit,
want hij wordt alleen tegengehouden
door een vurige dame met een klein
vorkje. Maar boven in de boom koeke
loeren drie boze geesten, die woedend
op hem neerzien. Dit knipselprodukt is
van een leerling van, een* internaat die
woedend is op zijn surveillante en haar
heel graag eens flink de waarheid zou
willen zeggen, maar het is de directeur
van de school (de drie geesten) die hem
daarvan terughoudt, legt mevrouw
Kerp uit.
Kaarsje
Ook de volksaard spreekt vaak uit
knipsels, vindt zij. Zij laat ons het werk
van een 92-jarige Engelsman zien die
onbewust de figuren uit „Alice in Won
derland" overnam. Er worden enkele
knipsels van kaarsjes voor ons gelegd.
Er is een kaarsje bij in een Gotisch
raam dat geknipt werd door een katho
lieke Nederlandse vrouw. Een kaarsje
in een boog van oosterse krullen en
versieringen werd door een Indische
vrouw geknipt.
De laatste tijd is er een groeiende be
langstelling voor de knipkunst. Op een
tentoonstelling van sohaarkunst in Naar-
den enkele jaren geleden, die door
mevrouw Kerp georganiseerd werd,
waren de inzendingen van twintig he
dendaagse knippers en knipsters te
zien. Er is zelfs in Nederland, in het
plaatsje Roden, in Drente, een museum
voor schaarkunst.
De oudste meesterknipper van Ne
derland is stellig de drieëntachtigjari-
ge mijnheer C. Moojen uit Amster
dam. Hij zat in zijn vaste stoel bij het
raam uit een stukje van een oude en-
De heer Moojen, een van de twintig
Nederlandse meesterknippers en
-knipsters, is er helemaal in als hij
knipt. Geduld is er niet voor nodig,
vindt hij, maar wel een zekere ge
moedsrust.
velop iets moois te knippen, toen- wij
hem kwamen opzoeken.
Zijn gerimpelde handen hanteerden
rustig en doelbewust de schaar en het
papier,. Tegen hem praten terwijl hij
knipte, dat ging niet. De heer Moojen
was er helemaal in. Je legt er je
ziel in, in zo'n knipseltje, zei hij toen
hij klaar was en een heel apart ko
nijntje zorgvuldig voor ons neerlegde.
In het park
Zomers zit vader vaak op een bank
je in het park voor kleine kinderen
knipsels te maken, vertelt zijn schoon
dochter bij wie hij in huis woont. „Ze
vechten er om".
In museum Swaensteyn in Voorburg
werd onlangs een tentoonstelling van
zijn werk gehouden. De heer Moojen
was blij met die expositie. „De men
sen denken altijd maar dat het een
soort geknoei is van een ouderwetse
man; daarom was ik gelukkig zoveel
waardering te krijgen".
Wij zijn niet de eersten die aan hem
vragen, of er voor dat knipwerk niet
enorm veel geduld nodig is. Vriendelijk
zoekend klinkt de stem van de heer
Moojen: nee, geduld hoef je er niet
voor te hebben. „Het is meer een
kwestie van gemoedsrust. Mensen op
leeftijd beveel ik dit werk aan".
Plechtig wordt er een grote doos op
tafel gezet en ze worden eruit gehaald;
de knipsels van jaren terug. Sprook
jesachtige taferelen met steeds terug
kerende elfjes, eendjes en een enorme
variatie aan bomen.
Het verleden herleeft in die knip
sels waarin een bokkewagen, een ooie
vaar op zijn nest en een landelijk boe-
renlaantje de revue passeren. Uit die
doos met schatten wordt bij de heer
Moojen thuis dikwijls geput; voor kin
deren, voor jarige familieleden: een
plaatje van de heer Moojen. Het plaat
je waarin hij zijn ziel heeft gelegd.
wen, de laatste jaren nog naar har
telust asperges of aardbeien kunnen
eten? Bent u er eigenlijk toe gekomen
om van verse asperges een lekkere
soep te maken of om ze als een heer
lijke groente te gebruiken als „bijge
recht" voor gebraden of gebakken
vlees?
Heeft u volop aardbeien op tafel ge
bracht of ze kunnen verwerken tot
pudding en jam of vulling voor taar
ten? We leven zo zegt men in
een wereld vol grootse vindingen an
in een zeer geëvolueerde tijd. Het zal
allemaal wel waar zijn dat onze we
reld, alias onze geleerden op elk gebied
vooruit gaan.
Wij eenvoudige huisvrouwen, vinden
dat toch niet alles. Elke dag opnieuw
breken wij ons hoofd over het op ta
fel brengen van een ietwat gevarieer
de maaltijd. Veel vlees of vis toebe-
reiden zou ons leven in de keuken
eenvoudiger maken maar.... houdt ons
huishoudbudget dat uit?
In roomboter vlees braden is niet
alleen lekker maar het „gaat zofijn!"
Wie van ons doet dit nog regelmatigT
Te kostbaar
Niet dat ik iets tegen margarine of
olie zou hebben. Zeer zeker niet,
maar ik kom al jaren aebtetfeén niet
meer tot echt smullen van primeurs.
De artisjokken zijn duur en ze blijven
het ook. De paprika's vormen op onze
tafel een lekkernij. Als wij veel men
sen te eten hebben, vinden wij ook
deze eenvoudige groene en rode bol
len te kostbaar. Wij houden van jonge
peulen. Elk jaar lachen zij ons al vrij
vroeg tegemoet vanuit de etalages
van vooruitstrevende groentehandela
ren. Maar als de prijs onze huishoud
beurs convenieert, zijn de peulen te
dik en vergeef mij dat ik het zeg
te oud geworden. Wat dan kunnen wij
op week-end dagen die moeten toch
bij uitstek gezellig zijn aan onze
huisgenoten voorzetten?
Persoonlijk werk ik veel met bana
nen, kleine tomaten, komkommers en
andijvie. Hierbij eten wij een stuk
biefstuk of contrafilet, de befaamde
entrecöte. Deze laatste is minder duur
dan de biefstuk, even lekker en heeft
ook indien weigebraden een ro
zerood hartje.
Wij verwerken de kleine tomaten
(500 g) met 2 uien en 2 gesneden
stokken prei tot een soep ofwel een
saus. Hiervoor fruiten wij de gewas
sen hele tomaten ze mogen klein
en zelfs een beetje beurs zijn met
de prei en de uien in olie goudgeel.
Dan roeren wij er enige eetlepels ha
vermout doorheen en zijn royaal met
grofgedroogde kruiden en specerijen.
Welke? Tijm, basilicum, marjolein-
en/of dille. Van elk 1 mespunt vol.
Verder stampen wij 3 kardamom- en
korianderzaadjes tot poeder met een
tikkeltje paprikapoeder verwerkt en
doen al deze geurende attributen in
de tomaten-prei-uienmassa.
Als de havermout er goed doorheen
is geroerd gieten wij er voor 4 per
sonen ongeveer liter water op. Dit
mengsel moet dan, nadat het aan de
kook is gekomen, ongeveer 30 minuten
ih een open pan heel zachtjes gaar
koken en inkoken.
Daags tevoren hebben wij 1 liter
bouillon getrokken van soepbenen. De
ze bouillon hebben wij eerst ontvet en
toen gezeefd. Nu draaien we de toma-
tenmoes door een fijne zeef en gie
ten er de inmiddels tot aan de kook
gebrachte bouillon op. We maken deze
soep af met 1 kopje vermicelli of 30
g rauwe rijst. Laat nog 16-18 minuten
zachtjes koken (de rijst moet gaar-
worden), strooi er dan zout naar
smaak in met 1 mespunt peper, even
veel suiker en veel vers gehakt groen.
Breng op tafel en.... smullen maar!
Roze hartje
Biefstuk a. ma manicre. Voor 4 per
sonen 350-400 g biefstuk of contrafilet,
2 bananen, l kleine komkommer.
Schil de komkommer, snijd ze In (0
lengte door en haal alle zaad erdiV
Snijd er 2 cm brede repen van dB»
een vingerlang zijn. Schil de banan»#
en snijd ze in de helft.
Bak de biefstuk op eigen wijze bruin
en laat ze in ongeveer 8-10 minuten
gaarbakken (een stuk contrafilet van
350 g vraagt na het bruins-chraeien nog
20 minuten voor het gaarworden, met
een roze hartje, dat wel).
Neem nu een koekepan; laat er 1
eetlepel olie heet in worden. Bak hier
in de stukken komkommer bruin en
laat ze 4 minuten doorbakken. Leg er
dan de bananen bij en als d^z* flök
bruin zijn, doen we zó. We halen het
vlees uit de jus en leggen het op een
warme schaal. In de braadjus depo
neren we de komkommerrepen en de
bananenhelften, zonder de olie. We
roeren er eetlepel tomatenketchup
en Vï eetlepel sojasaus doorheen.
Deze heerlijk ruikende saus gieten
we met inhoud over het vlees en ge
ven er drooggekookte rijst bij.
Smakelijk eten, en tot de volgende
keer.
Micky Woodhouse