BEWIND VAN DE FAMILIE
NU BIJNA EEN LEGENDE
Fakir Bregman maakt
bedden voor bloemen
DE MENSEN ZEGGEN: OUDE JAN WAS EEN
TIRAN, LEVE DE OVERGANG NAAR HORST
Glenn komt niet naar de Taptoe
De Van der Griendten groeven zich ruim zestig
jaar geleden in het veen en brachten leven
Twee arbeiders in
Maas verdronken
Vlagdiscriminatie:
„pijnlijke zaak"
't nieuwste! 't handigste!
milder schuim, schoner haar
Proco shampoo in tube geeft u snel
'n muts van schuim. Wollig schuim.
dat uw hoofd doet tintelen van
schoonheid. Proco is er met en
zonder ei. Tube voor ca. 6 wassingen,
N.S. VROEGEN
NOG GEEN
MACHTIGING
Haarlemse vandaal
gearresteerd
Studenttandarts en fabrikant
Geen akkoord over
nieuw verdrag
met de „zestien"
Vrijwilligerskorps in
trek bij Papoea's
RAPPORT-VAES
VOOR IEDEREEN
VERKRIJGBAAR
Suriname beperkt
invoer van roomboter
Woensdag 6 juni 1962 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 11
p RIENDTSVEEN DE WE-
V»" RELD IS STILAAN leger
en stiller geworden. Horst was
een vriendelijk dorp zoals alle
dorpen in dit Limburgse land:
de nieuwe huizen nog wat
onwennig rood tussen de ge
spaarde resten van een ver
leden tijd. America lag.schoon
en opgepoetst onder de gewas
sen blauwe ludht. Dan een
spoorwegovergang en een
zwarte streep asfalt, die naar
de horizon reikt. Een boerr rij
met een geschrokken hond, een
groepje bomen, riet langs een
spiegeltje van water, een lange,
lange sloot. En de weg, ein
deloos recht kilometers lang
met alleen een zwarte vrouw
op een fiets.
„Ge gaat goed zo naar
Griendtsveen"Het lijkt on
danks deze geruststelling op
een wat angstige zoektocht
naar het randje van de wereld.
Tegen een houten kruis hangt
een witte Christus. De bomen wor
den weelderiger, er komen meer
huizen en het gezelschap van de
spoorbaan tussen Venlo en Eind
hoven wordt afgewisseld door dat
van donkerrode huizen eenvor
mige huizen van een ouderwetse,
stroeve makelij allemaal eender.
Net als de kinderen met hun een-
Bij het ophaalbrugje staat het
„hoofdkantoor" van de maatschappij
een grote naam voor een sober
huis, waarin het leven traag zijn
gang gaat. De jonge Jan zwaait er
de scepter.
dere snotneuzen en hun rode muts
jes op en de vrouwen, die weglopen
van de wastobbe om te kijken naar
de auto, die claxonneert voor een
onverwachte bocht.
Een ophaalbruggetje komt ramme
lend en ratelend onder de wielen en
buigt voelbaar door. Aanhangwagens
mogen hier niet komen.
Griendtsveen.
Heel ver weg piekt het torentje van
Deurne. Daarachter moet Eindhoven
zijn. En dat daar is de schim van Ame
rica, nauwelijks meer zichtbaar.
Het kantoor van de maatschappij?
over de volgende brug direct links, ja
ge gaat goed."
JONG
De directeur van de maatschappij
Van der Griendt N.V. is Jan, de jonge
Jan. Heel beschaafd, jong nog, een
dochtertje van zes, een blauw colbert
jasje, een grijze broek. Een kaal kan
toor met rechte stoelen.
Als straks Gedeputeerde Staten het
raadsvoorstel van de gemeente Horst
goedkeuren, is hij Griendtsveen kwijt.
Dan wordt er een streep gezet onder
zestig, zeventig jaar particulier beheer
Het kerkje van St. Barbara, het geestelijke brandpunt van Griendtsveen.
Van onze correspondent
LINNE. Twee arbeiders van de
steenbrekerij van de Nederlandsche
Spoorwegen in Linne zijn gisteren in de
Maas verdronken. Een derde arbeider
kon worden gered.
De drie mannen waren gisteren m
sen roeiboot de Maas opgegaan om en
kele boeien weg te slepen. Op het ogen
blik dat zij onder een ketting, waarmee
het anker van een baggermolen werd
gelicht, doorvoeren kwam op die kabel
zo'n spanning te staan dat de roeiboot
klem kwam te zitten en omlaag werd
gedrukt.
Twee mannen sprongen het water in,
de derde aarzelde even. Hij werd met
de boot naar beneden gezogen.
Arbeiders van de sodafabriek in Lin
ne sloegen alarm. De schipper van het
binnenschip Alhema 11 uit Rotterdam,
J. Wijnen, kon met een roeibootje de
snel stroomafwaarts drijvende 34-jarige
Verstraeten uit Linne nog bereiken.
De andere man die het water was in
gesprongen. de 33-jarige H. van der
Kamp uit Linne, werd niet meer gevon
den. Later is het lijk opgedregd van de
27-jarige P. Suskens uit Montfort, die
in de boot was gebleven. Hij was pas
drie weken getrouwd.
Van onze parlementaire redacteur
DEN HAAG Een ernstige en bij
zonder pijnlijke ervaring, zo herin
nerde staatssecretaris Stijkel gister
avond in de Eerte Kamer nog eens
aan de Amerikaanse weigering om de
K.L.M. landingsrechten in Los Ange
les toe te staan.
Van een rechtstreekse verbinding
tussen deze afwijzing van onze ge
rechtvaardigde verlangens en de finan
ciële moeilijkheden van de K.L.M. kan
men volgens de staatssecretaris niet
spreken. Het was ook geen afzonder
lijk geval, maar een symptoom van
een veel verder om zich heen grijpen
de ontwikkeling, die in de luchtvaart
al lang vaste voet heeft gekregen en
die nu ook in de scheepvaart dreigt.
Ik ben niet naar de Ver. Staten ge
gaan om in mijn eenfie tegen de be
voorrechting van de Amerikaanse
scheepvaart te vechten, zei staatsse
cretaris Stijkel. Wel is het volgens
hem de hoogste tijd dat nu behal
ve met de goedkope vlaggen ook met
de Bonner Act de functie van de vrije
scheepvaart wordt bedreigd de vrije
landen zich gezamenlijk over deze ont
wikkeling beraden.
door de ontginningsmaatschappij over
een gemeenschap van 450 stille men
sen. Dan heeft de gemeente Horst de
grond hier goeddeels in eigendom en is
alleen de naam Griendtsveen er nog:
het veen van de Van der Griendten.
PIONIERS
De jonge Jan vertelt de historie van
zijn geslacht. „Dank je wel Daniëls",
zegt hij, als Daniëls het tweede kop
koffie brengt. Daniëls gaat onhoorbaar
het kantoor uit.
De historie van de pioniers, die hier
in de tweede helft van de vorige eeuw
het onherbergzame veen introkken, er
turf lieten steken en er mensen werk1
gaven is het verhaal, dat overal in de
omtrek opklinkt: Ze hebben het hem
geleverd.
De Van der Griendten en dan vooral
grootvader Jan pakte alle beschikbare
koeien bij de horens. Hij groef zich
in het veen, legde de Peel open en
schreef zijn naam voor altijd in de
weerbarstige grond van deze wilde
streek.
Daarna kwam zijn zoon.
Zijn zoon heette ook Jan. Hij woonde
in Helmond en later in een huis met
twintig kamers, midden in Griendts
veen. Hij zette het werk der vaderen
voort. Hij dreef wat gemakkelijker op
de stroom van de eenmaal op gang
gebrachte rivier. Er veranderde daar
door hiet veel: het was goed zo. De
mensen verdienden hier in de turf-
stekerij een cent meer dan elders en
ze kwamen in grauwe treinen uit Eind
hoven en uit Maastricht zelfs
op die extra-cent af.
In de winter waren er zieken. Dan
betaalde mevrouw Van der Griendt de
slagersrekening en vader Jan, die erg
kon vloeken, schopte de arbeiders die
niet echt ziek waren maar ook wel het
slagersbriefje op een anders rekening
wilden schrijven, ferm onder de broek.
Nee, er veranderde niet veel. De
stroom liep, de stroom liep blijkbaar
goed. In zestig eenvormige, donker
rode huizen woonden de arbeiders en
de opzichters. Sinds 1886 draaide de
fabriék van turfstrooisel en turfbri-
ketten, waar veertig mannen negentig
cent tot een gulden en twee dubbeltjes
per dag verdienden.
„Waren dat wantoestanden?" vraagt
de jonge Jan.
„Neen," antwoordt hij zelf, „want
de lonen lagen veelal hoger dan in de
omtrek. Uit Deurne liepen de mensen
weg naar Griendtsveen en op een
schoen en een slof kwamen de schob-
bers uit Drenthe en Friesland hier naar
toe."
TOCH OPGELUCHT
Zo te zien een vredige gemeenschap,
zo te zien een vroege oase in de bittere
Peel.
Toéh wordt er in de donkerrode hui
zen van Griendtsveen verlicht adem
gehaald, nu de gemeente Horst de
grond van de maatschappij heeft over
genomen.
Ze zeggen: Er is nooit wat aan de
huizen gedaan, nooit. Na de bevrijding
zijn de granaatgaten gedicht, maar het
behang zweet van de muren.
Ze zeggen: We hebben alles zelf maar
geschilderd, want de maatschappij be
loofde wel, maar deed niet.
Ze zeggen: De oude Jan was een ti
ran.
Ze zeggen: Leve de overgang naar
Horst.
Ze zeggen zoveel in een lange litanie
van woorden. Ze vergeten, zegt de jonge
Jan dat de maatschappij best van die
huizen en haar grond (op het ejgen
landbouwbedrijf van een driehonderd
hectare na) af wilde. Dat de maatschap
pij gretig is ingegaan op het aanbod
van Horst, om de krotten op te rui
men, die fcooit meer te exploiteren wa
ren.
RUZIES
Pastoor Jacobs, die naast de kleine
kerk van St. Barbara in een zonnige
pastorie woont, is geen ouderwets man.
Hij kent zijn Pappenheimers en hij
kent de familie Van der Griendt.
Hij zegt het zo: Na de eerste pioniers
is de zaak ingezakt. Er is geen aan
sluiting gezocht bij de nieuwe tijd en
nu is het te laat."
Dat velen zo'n hekel aan de familie
hebben, is mede te verklaren uit een
paar ruzies. Er is in de oorlog een ko
perkwestie geweest tussen het hoofd
van de school en de oude heer Van
der Griendt. Later ook in de oorlog
zijn er plakkaten aan de bomen van
het dorp gespijkerd, waarin de oude
heer werd verweten, dat hij van zijn
voorraad rogge geen zakje wilde af
staan aan een hongerig gezin. Er zijn
domme dingen over en weer gebeurd.
Het heeft kwaad bloed gezet, dat de
jonge meneer Jan en zijn zusje, toen
ze in 1938 in Griendtsveen kwamen wo
nen, huisonderwijs kregen van juf-
Overname aandelen R.T.M.
Van onze parlementaire redacteur
DEN HAAG. De directie van de
Nederlandsche Spoorwegen heeft tot op
heden geen machtiging gevraagd om
een deel van de aandelen van de R.T.M.
over te nemen, aldus heeft staatssecretaris
Stijkel gisteravond in de Eerste Kamer
meegedeeld. Zo de Nederlandsche Spoor
wegen dat zouden willen, dan is daarvoor
een machtiging van de minister van fi
nanciën en van staatssecretaris Stijkel
vereist.
Onlangs is er een gesprek geweest
tussen de N.S. en de R.T.M. en naar aan
leiding daarvan heeft de directie van de
N.S. de staatssecretaris doen weten dat
zij het plan had om aan de raad van
commissarissen van de N.S. toestemming
te vragen een deel van de aandelen van
de R.T.M. over te nemen. De staatssecre
taris heeft de directie van de N.S. toen
laten weten, dat in de eerste plaats de
vraag dient te worden beantwoord of dit
in het economisch belang van de N.S. is.
Dat is echter een vraag, waarop de
raad van commissarissen het antwoord
zal moeten geven en daar dit nog niet
bekend is wilde staatssecretaris Stijkel
zich vooralsnog onthouden van een oor
deel. Hij gaf wel te kennen dat de ge
meente Rotterdam in deze zaak graag
een regeling tot stand wil zien komen.
Aan het eind van een smalle
laan, overhuifd door uitlopend
groen, staat „de villa". Ver van de
gemeenschap slijten daar Jan van
der Griendt sr. en zijn vrouw hun
levensavond. Zelden wordt dit op
rijlaantje betreden. Alleen Belgische
en Zeeuwse kinderen hebben er nog
wat fleur gebracht.
frouw Helwig. De kinderen van de
hoofdonderwijzer zijn toen met stenen
naar juffrouw Helwig gaan gooien en
ze riepen „rotwijf".
Maar de oude heer had wèl op zijn
zolder een voorraad rogge liggen voor
het geval de Peel frontgebied zou wor
den en de bevolking geen eten van
buitenaf meer had kunnen krijgen.
Zie, dat zijn de vetes in het dorp en
daar is een officier van justitie mooi
mee geweest en daar is over en weer
gramschap door ontstaan.
Burgemeester Gijzen, die ais burge
meester van Horst een aantal jaren
te maken heeft gehad met Griendts
veen, was niet makkelijk voor die
kleine autocratie op zijn ambtsgebied.
Hij heeft „de kazerne" willen laten af
breken. Hij plakte er „onbewoonbaar
verklaard" op. De borden werden er
weer afgehaald door Van der Griendt.
Deze rij huisjes, die zestig jaar ge
leden gebouwd werden voor 480 gulden
per stuk, zijn nu eindelijk verdwenen.
Er zijn pronte arbeidershuizen voor in
de plaats gekomen, gebouwd door de
gemeente Horst de eerste nieuwe
huizen hier. Straks komen er meer:
als Horst het helemaal voor het zeg
gen heeft.
HARD WOORD
In een van die nieuwe huisjes valt
een hard woord: „Vooral het jonge ge
slacht is blij, dat het onder de dwang
van de familie uit is. De meesten dur
ven er niet helemaal voor uit te komen,
omdat de familie nog van alles te zeg
gen heeft, maar geloof me: dit was
geen toestand."
En dan staat daar aan de overkant
van de wijk in het warrige geboomte
een stijve villa met twintig kamers.
Er wonen twee oude mensen in: de
zieke oude heer Jan met zijn vrouw,
de oorlog een barak gegeven en ze heb-
Ze hebben de Belgische kinderen na
de oorlog een barak gegeven en ze heb
ben de watersnoodkinderen Uit Zeeland
ontvangen. Royaal ontvangen zelfs.
In Zierikzee liggen de herinneringen
aan die gastvrije dagen nog vers in het
geheugen van mensen, die nu alweer
volwassen zijn. Terwijl de dorpsjeugd
geen grasje op het domein mocht be
roeren, konden de kleine Zeeuwen geen
kwaad doen.
De tijd is blijven stilstaan op dit
kleine stukje van de wijde Peel.
Hij komt nu weer op gang.
Een eigenzinnig, soms hard, op details
vaak wonderlijk begrijpend bewind van
een familie is snel op weg naar de
legende.
Van onze correspondent
ARNHEM. De Amerikaanse
ruimtevaarder Jofcn Glen-n komt
zoals wij hadden voorzien niet op
de vijfde Navo-taptoe, die van 9 tot
14 juli in Arriheim wordt gehouden.
He-t bestuur van de taptoeorganiisa-
Van onze correspondent
HAARLEM De 31-jarige A. J. D.
heeft gisteren tegenover de Haarlemse
politie bekend dat hij zondag heeft in
gebroken en brand heeft gesticht in de
grammofoonplatenfabriek Agram in
Zandvoort. Bovendien heeft hij daar
met een voorhamer de boel kort en
klein geslagen. De schade die daardoor
ontstond, wordt geschat op een ton.
De nacht na de brandstichting had
de Haarlemmer, die vroeger op de
grammofoonplatenfabriek had gewerkt,
zich bij de politie gemeld, nadat hij
had gehoord dat hij werd gezocht.
De bewaker van een bedrijf naast
Agram, de heer Hendrikse, had tijdens
de brand een man zien lopen op het
fabrieksterrein. Later was dezelfde
man naar hem toegekomen voor een
praatje. De bewaker had het niet erg
vertrouwd en had het nummer van de
auto, waarmee de onbekende was weg
gereden, opgeschreven.
De gearresteerde Haarlemmer bleek
in die wagen te hebben gereden. Hij
werd door de politie ook gezocht voor
een geval van insluiping.
tijd en inspanning. Toch voelt de
heer Bregman zich niet overbelast.
De eigen instelling is bepalend voor
de .hoeveelheid werk, die een mens
kan verzetten zegt hij. Bovendien
is zijn werk als fabrikant ontspan
ning voor de tandarts. „Ik heb een
ruimere kijk gekregen. In een ge
zelschap behoef ik nu niet alleen
Van onze redactie economie
GRONINGEN Voor de heer Bregman A.J.G. vóór, tandarts
achter de naam begon het met een weddenschap. Sinds 1953
leidt hij een dubbel leven. Drie jaar lang was hij student-fabrikant,
nu is hij al weer zes jaar tandarts-fabrikant. De heer Bregman voelt
er zich bijzonder gelukkig bij en denkt er niet over een van beide be
roepen op te geven. Het is wel een druk bestaan maar voor hem toch
ook weer niet zo druk, dat hij geen economie zou studeren, geen con
gressen zou bezoeken („ik ben een uitbundig congresloper") of zijn be
langstelling voor het toneel zou verliezen.
Het toneel is bovendien de aan
loop geworden voor de merkwaar
dige combinatie van beroepen en
liefhebberijen. Student Bregman
was een trouw bezoeker van een
bloemenmagazijn. Studententoneel
zonder bloemen is immers ondenk
baar. In de winkel lagen enkele
bloemprikkers: van die stukjes lood,
waarin een aantal pinnen gelegen
heid geeft een bloemstukje te ma
ken.
Speurder Bregman zag en bekeek
ze en had al spoedig zijn oordeel
klaar: Ik maak die dingen beter en
goedkoper. „Doe het dan maar",
was winkeliers wederwoord. De
bloemist kreeg bloemprikkers: be
ter én goedkoper. En daarmee was
de basis gelegd voor een nieuwe
Groningse industrie.
Goed systeem
De student-fabrikant maakte vier
a vijf bloemprikkers per uur, te
weinig om aan de snel toenemende
vraag te voldoen. Mede-studenten
werden ingeschakeld, de firma Fa-
kirbed was geboren. Vaste werktij
den bestonden er niet: wie wilde
werken, kwam binnen, noteerde uur
van begin en einde. Na een week
werd het aantal arbeidsuren opge
teld en in geld omgezet. Het sys
teem liep en loopt prima. De student
is allang tandarts, de fabrikant heef t
allang een aantal mensen in vaste
dienst, maar nog steeds lopen er
studenten naar binnen, werken wat
en vertrekken weer.
Eigenlijk is het helemaal niet de
bedoeling geweest door te gaan met
die bloemprikkers. In 1956 zat de
studie er op. Firma Fakirbed had
het studiegeld opgeleverd, alsmede
de financiering verzorgd van een
aantal .feestjes en congressen en
zelfs nog de jonge mevrouw Breg
man van huishoudgeld voorzien. De
voorgenomen sluiting lokte evenwel
een storm van protesten op bij de
studenten-arbeiders. Hun bron van
inkomsten dreigde te verdwijnen.
Zij wonnen. Maar de industrieel
Bregman voelde er niets voor de
zaak maar op goed geluk te laten
draaien. Er moest planning komen,
grotere export, een vaste kern van
personeel. Het is er allemaal.
Miljoenen bloemprikkers hebben
intussen het fabriekje verlaten, een
half miljoen per jaar, negentig tot
vijfennegentig procent van de hon
derd soorten „fakirbedden" vertrekt
naar het buitenland via de kanalen
van de groothandel. De uitbundige
congresloper combineert weten
schappelijke reizen met het zakelij
ke, arbeid met ontspanning, leiding
met democratie.
Ruimere kijk
Daarin ligt misschien ook het ge
heim van de afwezigheid van het
spook „personeelstekort". Elke me
dewerker weet waaraan hij werkt,
voor wie de order is, wanneer de ex
pediteur voor de deur staat en hoe
veel dozen de man mee moet nemen.
Vertrouwen en verantwoordelijkheid
ontmoeten elkaar aan de werktafel,
de gebiedende wijs is taboe.
De combinatie van beroepen vergt
De heer Bregman
honderd soorten over de hele
wereld
maar te praten over tanden en kie
zen. Wanneer mensen een tandarts
tegenkomen praten ze bijna over
niets anders en ze zetten dan nog
het liefst hun mond wijd open om
te laten zien wat er allemaal aan
hun gebit gebeurd is. Het gesprek
wordt dan meestal besloten met een
jammerklacht over de rekening",
merkt de heer Bregman niet zonder
spot op.
Onvermoeibaar
Hij heeft maar een kleine zaak. De
34-jarige Groninger komt er eerlijk
voor uit. Een klein fabriekje en een
klein artikel. Toch voelt hij zich niet
verloren, zich niet de mindere van
zijn grote collega's. Het is een kleine
branche, waarin maar een beperkt
aantal mensen werkzaam zijn. Er zijn
maar weinig handelshuizen die zich
bezig houden met bloemistenartike
len. Het zijn meest oude zaken, waar
een sfeer van vertrouwen hangt. Men
ziet elkaar eerder als collega's dan
als concurrenten. In dat milieu voelt
de fabrikant zich thuis, zoals de tand
arts zijn liefde voor zijn beroep niet
onder stoelen of banken steekt. Bei
den hebben de heer Bregman er toe
gebracht economie te gaan studeren.
Hij is er de man niet naar een ogen
blik van de dag ongebruikt te laten.
Zijn werk is zijn ontspanning en
daarom is tandarts-fabrikant-student
Bregman onvermoeibaar.
tie heeft een brief gekregen, waarin,
staat dat het oefenprogramma van
de ruimtevaarders voor Glenn geen
tijd iaat voor een reis naar Europa.
Die teleurstelling is gecompen-
seerd door de toezegging van de
Turkse regering dat dertien Turkse
zwaarddansers voor het exotische
tintje zullen zorgen. Zij zullen in
historische kostuums een aantal woes
te dansen uitvoeren op de snelle mu
ziek van een slamgenfluit en een
drum.
Ter gelegenheid van de taptoe is
een Nawo-trompetterkorps gevorimd,
waaraan trompetters uit vijftien lan
den zullen meedoen. Behalve de in
pantervellen gestoken kapel van het
Engelse East-Araglian Regiment wordt
ook het orkest vain het Griekse le
ger verwacht.
Alle d/elnemende orkesten zullen
op de aivond van 7 juli een muzikale
acte de presence geven in het Olym
pisch stadion in Amsterdam. De zes
uitvoeringen die in Arnhem worden
gegeven zullen door vijftigduizend
mensen kunnen worden aanschouwd.
Van onze correspondent
BRUSSEL De ministerraad van
de E.E.G. heeft gisteren tevergeefs
geprobeerd overeenstemming te be
reiken over de financiële steun en
over de handelspolitiek die de zestien
geassocieerde Afrikaanse landen zal
worden aangeboden.
Alle zes landen zijn het erover eens
dat de Afrikanen de volgende vijf jaar
meer financiële hulp moeten krijgen dan
de 581 miljoen dollar die de aflopende
vijf jaar voor hen waren uitgetrokken.
Men verschilt alleen van mening over
de vraag hoeveel meer.
Nederland en België vinden bovendien
dat de verdeelsleutel, dat is dus het per
centage van het bedrag dat elke lidstaat
bijdraagt, herzien moet worden. In het
huidige fonds stort Nederland oneven
redig veel, Italië onevenredig weinig.
De Italianen voelen er niets voor hierin
verandering te brengen. Meningsver
schillen zijn er ook over de struktuur
van de hulp en over de lasten welke
Frankrijk tot dusverre op zich nam om
voor Afrikaanse produkten afzet in
Frankrijk te scheppen, maar die het nu
op de gemeenschap wil afschuiven.
De vervelende conclusie waartoe de
raad vanavond moest komen, was dat
het weinig zin heeft op 20 en 21 juni
in conferentie samen te komen met de
ministers van de Afrikaanse geassoci
eerde landen, zoals was afgesproken.
Hier zal worden voorgesteld de verga
dering tot begin juli uit te stellen in
de hoop dat de zes dan eensgezind zul
len zijn over wat zij de Afrikanen aan
bieden.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG. De regering zal
een dezer dagen antwoorden op de
motie van de Nieuw-Guinearaad van
22 januari, waarin werd gevraagd de
weerbaarheid van de Papoea's te
vergroten. Dat zou dan volgens de
raad moeten gebeuren door een snel
le uitbreiding van het Papoea-vrij
willigerskorps of door opleiding en
bewapening van vrijwilligerskorpsen.
Door dat antwoord van de regeriag
kan de staatssecretaris Bot van Bin
nenlandse Zaken nog niet antwoorden
op vragen van de Tweede-Kamerle
den Van Rijckevorsel en Moorman
(beiden kath.v.) over de uitvoering
van die motie.
Opmerkelijk is dat de gouverneur
van Nederlands Nieuw-Guinea, dr.
Platteel, juist gisteren in Hollandia
heeft meegedeeld, dat de werving
voor het bataljon van Papoea-vrijwil
ligers dezer dagen zal worden her
vat. Volgens de gouverneur is de ani
mo hiervoor onder de bevolking
groot. In Hollandia hebben zich 250
Papoea's gemeld, hoewel er maar
zeven plaatsen beschkbaar waren.
Van onze correspondent
LUXEMBURG De Hoge Autoriteit
van de Europese gemeenschap voor
kolen en staal heeft verklaard dat het
ondoenlijk is alle documenten over het
werk van de gemeenschap op gelijke
wijze te verspreiden. Het jaarverslag
van de E.G.K.S. en ook het rapport van
de financiële commissaris, prof. Urbain
Va-es, wordt evenwel aan alle leden van
het Europese parlement aangeboden.
Bovendien wordt het rapport toegezon
den aan de voorlichtingsdiensten in de
landen van de gemeenschap. Iedereen
die belang stelt in de stukken kan ze op
aanvraag krijgen. De Hoge Autoriteit
heeft deze mededelingen gedaan als ant
woord op vragen van drs G. M. Neder-
horst, socialistisch lid van het Europese
parlement.
PARAMARIBO Suriname heeft de
invoer van Nederlandse boter beperkt
Aanvragen voor bestellingen, betalingen
van boter in verpakkingen van 500 gram
of minder worden voorlopig niet in be
handeling genomen. Deze maatregel is
ff."0™1611 onldat de afzet van roomboter
ïïïu-v Surinaamse melkcentrale geen
gelijke tred houdt met de produktie.
-
(Ingezonden mededeling)
