EIS TEGEN BERKELSE ARTS
LEVENSLANG eenzaamheid
jv
op elk dubbetgroot pak
38 ct
Elke l i boord
'n meesterstuk
van,
shirtmanschap
Minister
was de
Briefje naast medicijn flesje
was sleutel tot poort des doods
PROCO
crème - shampoo
Vruchteloze
vergadering
over Britse
aanvrage
65 ct.
Geneeswijze van reuma
na achttien jaar succes
geheel onveran
Zalennood trof
P.v.d.A. Delft
CT
TELEFOONNET
Woensdag 23 mei 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 7
Toneelstukje
Zijspoor
DE
llr I J
Meer ijzers
Nieuwe leugens
Drie maanden voor
verdwenen Tjitse
Vriendelijk lachend
Wraakneming
Snik zonder tranen
't nieuwste! 't handigste!
milder schuim, schoner haar
Proco shampoo in tube geeft u snel
'n muts van schuim. Wollig schuim,
dat uw hoofd doet tintelen van
schoonheid. Proco is er met en
zonder ei. Tube voor ca. 6 wassingen,
Morgen haarwassen volgens deze nieuwe methode!
Ministerraad E.G.K.S.
Ideaal-Persil
verzorgt Uw was ideaal
Bel-O'fast en Tricot nylon,
blijvend nooit-strijken" - v.a. 15.90
Van een onzer verslaggevers
EEUWARDEN. Van
Lde gemoedelijke stem
ming, die de eerste zit
tingsdag in het proces
tegen de Berkelse arts ken
merkte, was gisteren geen
spoor meer te bekennen. De
strakke geladenheid, waarmee
de verdachte, dokter O. werd
gehoord en waarmee de procu
reur-generaal zijn requisitoor
aanving, bereikte een drama
tisch hoogtepunt toen jhr. mr.
N. Witsen Elias na twee uur spreken zei: „Het briefje dat naast
het bijna lege medicijnflesje in dt cel van de overleden L. werd
gevonden, vormde voor L. de sleutel tot de poort van de dood.
Voor de Berkelse arts begint het briefje de sleutel te worden tot
een poort, waarachter hem levenslange opsluiting in volstrekte
eenzaamheid wacht."
DE PRES/PENT: MR.A.H. PRINS
over Piet Berger. „Toen de Berkelse
arts in 1955 L. in de gevangenis ont
moette, herkende hij hem niet als Piet
Berger, maar drie jaar later kon hij
Piet Berger beschrijven met alle ken
merken van L. Hij heeft verteld dat
Piet Berger in Zuid-Nederland leefde,
in België, in Duitsland en zelfs nadat
L. hem zogenaamd zou hebben verteld
Piet Berger te zijn, liet hij buiten de
gevangenis nog naar de zogenaamde
Piet Berger zoeken".
„Leugen en bedrog zijn de wapens
waarmee deze man zijn strijd voert."
Het verhaal over Piet Berger bleek
in zijn vele versies veel facetten te
hebben. De stem van de procureur-
generaal werd kil van verontwaardi
ging toen hij het verhaal verder ont
leedde: de verhouding tussen Piet Ber
ger en mevrouw O. en de zwanger
schap, die daarvan het gevolg zou zijn
geweest.
„Willens en wetens onteert deze ver
dachte de nagedachtenis van zijn over
leden vrouw. Dit getuigt van een hui
veringwekkende amoraliteit, van een
smaad en laster in de meest stuitende
vorm."
Voor de vierde maal in zijn leven
was tegen de Berkelse arts levens
lange gevangenisstraf geëist, dit
maal met de toevoeging „in vol
strekte eenzaamheid".
OP ZIJN KALME, maar in
dringende wijze was de pre
sident van het hof, mr. H.
A. Prins, 's morgens om tien uur
met het verhoor van de verdachte
begonnen. Terwijl de Berkelse arts
wijdbeens, het hoofd iets naar
rechts gebogen en zijn handen voor
zijn buik ineengestrengeld, voor
hem stond, begon mr. Prins hem
te wijzen op de zeer vele tegenstrij
dige verklaringen, die hij voor de
politie, de rechter-commissaris en
in een brief aan zijn vroegere ver
dediger, mr. Huygens, had afge
legd, „verhalen", zo hield de pre
sident hem voor. altijd tot in de
kleinste details afdalend.
„""PELKENS ALS u er van op de
hoogte werd gebracht dat
onderzoekingen een deel van uw ver
haal onmogelijk hadden gemaakt,
kwam u met een nieuwe versie, even
gedetailleerd als de vorige".
Streng ontleedde de president de
opeenvolgende verklaringen over de
herkomst van de cyaankali, die dok
ter O. aan de celbezoeker Gerhart ter
hand had gesteld. Hetzelfde geschied
de met de verklaringen over „de be
kentenis" van L.
Telkens wanneer de president zijn
opsomming met een directe vraag
onderbrak, begon de verdachte om
standig: „Dat zal ik u eens uitleg
gen", waarna opmerkingen volgden
als: „Ik was in paniek", Ik wilde
eerst mijn advocaat spreken".
„Waarom was u in paniek", vroeg
de president op een bepaald moment.
„Door de dood van L. zag u de weg
naar revisie van uw eerste proces open.
U hebt zelf verklaard dat L. zijn aan
vankelijke bekentenis wilde intrekken.
Een dode L. kon dat niet meer doen."
schappelijk onderzoek heeft aangetoond
dat de cyaankali waarmee L. is vergif
tigd, uit België afkomstig was."
De procureur-generaal kon even
als indertijd de officier van justitie
voor de rechtbank dit bewijs niet
volledig leveren. „L. is dood en de Ber
kelse arts volhardt in het vertellen
van steeds nieuwe leugens", veront
schuldigde de procureur-generaal zich
min of meer.
V'f 1NDER MOEITE had hij met het
ontzenuwen van het verhaal
TYE PROCUREUR-GENERAAL
U wachten vervolgens nog twee
moeilijke punten: hoe kwam de arts
aan de bekentenis van L. en hoe moest
hij de stelling van de verdediging dat L.
zelfmoord heeft gepleegd, ontzenuwen?
Ook voor deze twee punten had mr.
Witsen Elias geen waterdichte lezing
kunnen vinden.
Hij meende dat het uitwisselen van
„bekentenissen" tussen L. en dokter O.
aanvankelijk een soort spel was ge
weest. geïnspireerd op een toneelstuk
van O.: „De Berkelse arts". De arts
heeft toegegeven dat hij in 1956 een
dergelijk spel heeft geschreven, waar-
IE BERKELSE ARTS poogde
met een lang verhaal het ver
hoor op een zijspoor te brengen, maar
de president gaf hem daartoe geen
gelegenheid: „Stopt u maar, ik krijg
de indruk dat u op iedere nieuwe si
tuatie met een ander leugenachtig
verhaal reageert."
Tijdens het scherpe verhoor meng
de ook de raadsheer mr. P. S. de
Gruyter zich in de discussie. Hij drong
bij de verdachte op korte, zakelijke
antwoorden aan. Mr. De Gruyter
wees op het volkomen onzinnige ver
haal over ene Piet Berger, die met
mevrouw O. een verhouding zou heb
ben gehad. Keer op keer haalde de
raadsheer uitspraken van verdachte
aan die in strijd met elkaar en met de
werkelijkheid waren.
,,Ik ben door deze verdachte op geen
enkel punt overtuigd", eindigde mr
De Gruyter zijn deel van het verhoor.
Maandag had de procureur-gene
raal zich zo goed als buiten de discus
sie gehouden en alles leek hem nau
welijks te interesseren. Gistermorgen
toonde hij echter de hele zaak tot in
de kleinste bijzonderheden te beheer
sen.
OS PROC. GENERAAL JONKH. ME. M. WITSEN ELIAS
„U
HEBT toegegeven met cyaan
kali proeven te hebben wil
len nemen en u hebt het verhaal van
Piet Berger de wereld ingestuurd. Het
een beoogde volgens u aan te tonen
dat uw vrouw niet aan cyaankali was
gestorven; het tweede moest juist aan
tonen dat uw vrouw zich met cyaan
kali van het leven had beroofd, na
zwanger te zijn geraakt van Piet Ber
ger. Deze twee acties zijn toch met
A.D. 7—13 pvena Machine 34—1487—
elkaar in tegenspraak. Welk stand
punt wilde u nu innemen?"
..Ik wilde meer ijzers in het vuur
hebben", antwoordde de Berkelse
arts.
Na een korte pauze begon het re
quisitoor, dat van tien voor twaalf tot
tien voor twee zou duren. De procu
reur-generaal las zijn requisitoor van
papier op, vooral in het begm zeer
gehaast, alsof hij bang was dat hij te
veel tijd zou gebruiken. .Zijn betoog
was vlammend beschuldigend, soms
onderbroken door striemend sarcasme
me.
..Verdachte heeft ook al eens ver-
klaard dat L. hem wilde vermoorden
met cyaankali. Het hof stelde voor:
L. vat het plan op een arts, die zijn
bekendheid met cyaankali in een
triest verleden heeft bewezen, met cy
aankali te vergiftigen."
..Doorlopend heeft deze verdachte
toegegeven leugens te hebben verteld.
Waarom zou hij dan de laatste keer
de waarheid hebben gesproken?"
TAIT VORMDE het begin van een
afbraak van alle verklaringen
waaraan verdachte tijdens dit proces
heeft vastgehouden. Met als basis de
getuigenissen van veel mede-gedeti
neerden bouwde de procureur-generaal
de stelling op dat de Belgische neef
van verdachte hem de cyaankali moet
hebben gebracht.
„Voordat de neef hem bezocht kocht
hij in België cyaankali en verdachte
heeft de reis voor hem betaald. Weten-
DELFT. De Partij van de Arbeid
heeft half Delft af moeten zoeken om
een zaal te vinden waarin zij gister
avond een verkiezingsvergadering kon
houden.
De partij had aanvankelijk beslag
weten te leggen op een vergaderlokaal
van de Nederlandse hervormde kerk.
Te elfder ure kwam de mededeling dat
de zaal niet ter beschikking kon wor
den gesteld.
De partij vond een nieuw onderkomen
in de parochiezaal van een rooms-ka-
tholieke kerk. Vlak nadat maandag
avond was aangekondigd, dat de verga
dering in deze zaal zou worden gehou
den, liet het kerkbestuur weten, dat de
toegezegde verhuur niet door kon gaan.
Weer trok het afdelingsbestuur van de
partij erop uit. Het vond tenslotte een
zaal in het verenigingsgebouw van een
voetbalclub.
Twee olifanten zijn zondagavond luid
trompetterend door een dorpje in Oost-
Pakistan gestormd. Twaalf mensen wer
den onder hun poten verpletterd, dertig
werden gewond.
AMSTERDAM (ANP). Tjitse de G.,
de 22-jarige Amsterdammer die begin
van dit jaar het doelwit was van een
strafexpeditie van een groepje Amster
damse onderwereldfiguren, is gisteren
tot drie maanden gevangenisstraf ver
oordeeld. Het vonnis werd bij verstek
geveld, want Tjitse is sinds enige tijd
spoorloos.
De vechtersbazen hadden de aframme
ling die ze Tjitse in de Albert Cuyp-
straat hadden gegeven, bekroond met
een schietpartij. Zij hadden De G. ge
straft, omdat hij een prostituée uit het
leven had gehaald, waardoor de bron
van inkomsten van haar gedetineerde
souteneur was vervallen.
Tjitse had zich tevoren aan mishan
deling van één van zijn belagers schul
dig gemaakt.
Bij een autobotsing op de rijksweg
Tilburg-Eindhoven is maandagavond de
31-jarige mejuffrouw P. M. Voeten uit
Tilburg om het leven gekomen. Zij zat
in een personenwagen die op een vracht
wagen met aanhanger botste op het mo
ment dat de vrachtwagen een parkeer,
kom inreed.
vgRDACure o..„
bij aan L. de rol van openbare aankla
ger was toegedacht.
„Voor L. moet dit", aldus de pro
cureur-generaal. „een spel zijn geweest;
voor de Berkelse arts was het echter
dodelijke ernst. Toen de bekentenis er
eenmaal was, moest L. verdwijnen. Be
halve leugen, bedrog en smaad bergt
het wapenarsenaal van deze man ook
moord", eindigde de procureur-gene
raal.
Na het stellen van zijn eis verdiepte
mr. Witsen Elias zich nog kort in het
karakter van de arts. Hij citeerde uit
het eertijds uitgebrachte rapport van
prof. Baan: „De man heeft een hoge
graad van gevaarlijkheid, hij is intelli
gent, maar als het om zijn eigen daden
gaat, toont hij een opmerkelijke dom
heid, gepaard aan groot raffinement."
ÜE ZAAK VAN de Berkelse
arts", zo vervolgde de procu
reur-generaal, „is de geschiedenis van
de meest geraffineerde moordenaar die
na de oorlog voor een Nederlandse
rechter is verschenen, de bijzondere
rechtspleging buiten beschouwing ge
laten."
Hij eindigde zijn requisitoor met de
verdachte op te wekken tot een beken
tenis om daarmee zijn geweten te ont
lasten en zijn kinderen te bevrijden
van de smaad dde hij op de nagedach
tenis van hun vermoorde moeder heeft
geworpen.
De zitting werd tot half vier geschorst
en de Berkelse arts liep, vriendelijk
lachend naar de getuigenbank, tussen
zijn bewakers de rechtszaal uit.
De verdediger, mr. Schootstra, begon
om half vier aan een pleidooi dat 2Vz
uur duurde. Het hof was in de aanvang
zichtbaar (geïnteresseerd, maar toen de
uren verstreken en mr. Schootstra dik
wijls op docerende toon zijn argumen
ten naar voren bracht, verslapte de
aandacht in de gisteren warm gestook
te zaal. De Berkelse arts die nooit is
opgevallen door veel oplettendheid,
draaide op zijn stoel en kreeg soms een
vuurrood hoofd als hij te lang met zijn
hoofd voorover gebogen had gezeten.
MR. SCHOOTSTRA viel de be
kende zwakke plekken in de
bewijsvoering aan. Hij meende dat de
cyaankali van België via de ouders
van L. naar de gevangenis is gekomen
op verzoek van L. die het vergif wilde
gebruiken om zelfmoord te plegen. Hij
praatte uitvoerig over het tot stand
komen van de bekentenis, het briefje
aan de directeur en het briefje in de
cel.
Volgens de verdediger waren de eer
ste twee briefjes spontaan geschreven
door L.; het laatste zou een wraakne
ming van L. tegen de arts zijn. De ver
dediger zei dat hij ervan overtuigd was
dat L. cyaankali wilde hebben om zelf
moord te plegen; de arts wilde cyaan
kali hebben om proeven te nemen ter
voorbereiding van een mogelijke revi
sie van zijn eerste proces.
Na 2Vz uur kwam er een opleving in
het betoog dat sloot met de woorden:
„Het bewijs dat de Berkelse arts L.
heeft vermoord is niet geleverd. Dus
eis ik vrijspraak
HIERNA GING het vlug. De
procureur-generaal had precies
tien minuten nodig voor zijn vrij on
samenhangende repliek. Het improvi
seren van tekst bleek niet de sterkste
zijde van jhr. mr. N. Witsen Elias te
zijn.
Ook de raadsman maakte het kort:
drie minuten voor de dupliek.
Van het laatste woord maakte de
Berkelse arts gebruik door het hof en
de raadsman te danken. Het slot was
ietwat sensationeel: Tijdens het laat
ste woord snikte de Berkelse arts hoor
baar voor de microfoon. Toen hij en
kele seconden later de zaal werd uit
geleid was er echter van tranen geen
spoor te bekennen.
(Ingezonden mededeling)
Van onze correspondent
LUXEMBURG. Opnieuw heb
ben de zes landen van de Europe
se gemeenschap kans gezien een
punt van onenigheid volledig uit te
buiten. Ditmaal ging het binnen de
bijzondere ministerraad van de
Europese gemeenschap voor kolen
en staal (E.G.K.S.) om de toetre
ding van Groot-Britannië. Na een
hele dag van vruchteloos vergade
ren daalden de bewindslieden van
de allerhoogste etage in het ge
bouw van de Luxemburgse spoor
wegen weer naar beneden, de
wachtenden vertellend dat de bij
eenkomst op niets was uitgelopen.
Maanden geleden nu al heeft de
Britse regering te kennen gegeven
dat zij voor het volledig lidmaatschap
in aanmerking wilde komen. Sinds
dien heeft de Franse regering het be
gin van de onderhandelingen bemoei
lijkt, omdat zij niets wilde weten van
een aparte Luxemburgse procedure.
Gisteren hebben de ministers van
economische zaken, die de Raad van
de E.G.K.S. vormen, zich voor het
eerst volledig aan de Britse aanvrage
gewijd. Verder dan de moeilijkheden
over de procedure is men echter niet
gekomen. Duidelijk bleek, dat vijf
"an de zes partners én de Hoge
Autoriteit vast hielden aan overleg
door de Gemeenschap als zodanig, zo
als het ook is vastgelegd in het ver
drag van de E.G.K.S. De nieuwe
Franse minister voor industrie, Bo-
kanowsky bleek een volledig geïso
leerde positie in te nemen. Hij be
toogde dat de kwestie van Britse toe
lating er één van de nationale rege
ringen was.
In de lunchpauze heeft Bokanowsky
nog met Parijs gebeld. Toen het ech
ter tijd werd om te souperen, heeft
men het nutteloze van verdere pogin
gen tot toenadering op deze dag in
gezien. De ministers gingen tot 12 ju
ni uiteen. Dan zullen ze hun gesprek,
waarvan Bokanowsky verklaarde dat
het „warm, moeilijk en vruchteloos"
was, toch nog voortzetten.
Advertentie
Verdien 24
Ondanks de enorme korting op elk
pak is Ideaal-Persil toch voorzien
van de kostbare spaaremmertjes.
Waardevol voor persoonlijk
"vraag een spaarkaart bij Uw
winkelier of vereniging
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM Kan een arts
dood door schuld worden verweten
wanneer hij na het toedienen van
een kwart miljoen zuurstofinjectfes
plotseling na achttien jaar wordt ge-
(Ingezonden mededeling)
WARFFUM In de feesttent op
het sportterrein van Warffum stond
gisterochtend een oud handtoestel.
Resoluut nam minister Korthals de
hoorn van de haak, draaide aan het
slingertje en belde de telefooncen
trale op. Het was het laatste lokale
handgesprek in Nederland, want
de minister gaf de opdracht de
nieuwe knooppuntcentrale in dienst
te stellen.
Daarmee was ook het laatste stuk
je van het Nederlandse telefoonnet
geautomatiseerd. Als dank voor het
verrichten van zijn taak kreeg de mi
nister een album met „automatise
ringszegels" mee naar huis.
„De telefoon is - een stuk gereed
schap in ons leven geworden, dat
daaruit niet meer is weg te denken."
Die woorden zijn van prof. ir. G. H.
Bast, toen hij als directeur-generaal
van de P.T.T. sprak over de automa
tisering, als over „het grootste werk
dat ooit in de geschiedenis van de te
lefonie in Nederland is ondernomen".
Er is „jeugdige gedurfdheid" aan te
pas gekomen. Van de ruim twintig
duizend aansluitingen in 1930, toen de
->• v:
automatisering begon, is de P.T.T. nu
opgeklommen tot bijna 1,2 miljoen
aansluitingen.
„Het vorige jaar", vertelde ir. R.
Diks, hoofddirecteur telegi-afie en te
lefonie, „zijn ongeveer anderhalf mil
jard binnenlandse gesprekken gevoerd,
dat is ruim het 22-voudige van dertig
jaar terug. Voor de interlokale ver
keersafwikkeling beschikt de P.T.T.
nu over ongeveer vijftigduizend
spreekverbindingen, met een geza
menlijke lengte van iets meer dan
twee miljoen kilometer."
Op een lunch na de ingebruikstel
ling van de nieuwe centrale reikte
minister Korthals onderscheidingen
uit aan enkele mensen, die zich in de
slotfase van de automatisering van
het Nederlandse telefoonnet verdiens
telijk hebben gemaakt. Hij deed mede
deling dat ir. R. Diks was benoemd
tot officier in de orde van de Neder
landse Leeuw, ir. D. van Hemert, ad
junct-directeur van het telefoondistrict
Maastricht, tot officier in de orde van
Oranje-Nassau en de heer A. van Brus
sel, hoofd tekenkamer van de centra
le afdeling telefonie, tot ridder in de
orde van Oranje-Nassau.
confronteerd met een fatale afloop?
Voor dit probleem werd de Amster
damse rechtbank gistermiddag gezet.
In het geding was de dood van de
59-jarige, aan r=uma lijdende, Utrecht
se gemeente-ambtenares, mejuffrouw
W. H. Ameijden. Op 14 oktober van
het vorig jaar stierf zij nadat een as
sistente van de 64-jarige arts H. van
de U. uit Bussum haar een zuurstof
injectie had gegeven. Een sectie van
de patholoog-anatoom dr. Zeldenrust
stelde de doodsoorzaak boven alle twij
fel: gas-embolie. Met andere woorden,
er was een hoeveelheid zuurstof via de
bloedsomloop in het hart terecht geko
men.
Een vraagstuk van deskundigen dus,
waarvoor de rechtbank als voornaam
ste getuige-deskundige prof. dr. J. G.
G, Borst, een geleerde van internatio
nale faam. had opgeroepen. Zijn oor
deel omtrent de zovele jaren door de
Bussumse arts gevolgde therapie was
even duidelijk als vernietigend: Uit me
disch oogpunt volmaakt onverantwoord.
Het grote gevaar voor luchtembolie bij
het toedienen van zuurstofinjecties moet
iedere medicus bekend zijn. De risico's
van een dergelijke behandeling zijn
veel te groot.
De professorale zienswijze vond uiter
aard gretig gehoor bij de fel attaque
rende officier van justitie, mr. Van
Everdingen. Het is een geluk, dat dit
soort zaken maar weinig voorkomt,
meende deze. Patiënten moeten zich in
vol vertrouwen tot een dokter kunnen
wenden.
De officier vond daarom, dat dokter
Van de U. hoogst roekeloos en onacht
zaam heeft gehandeld. Bovendien had
hij de fatale injectie door een niet-ge-
diplomeerde assistente laten toedienen.
Nog sterker: hij was er niet eens bij
aanwezig geweest. De dokter bevond
zich op het moment dat de patiënte
stierf (de behandeling geschiedde in
het huis van de arts) op een andere
verdieping.
Zwaar risico
Toen een gemeentearts na het over
lijden in het huis kwam, verzweeg ver
dachte aanvankelijk de zuurstofinjectie.
De dood van de patiënte is daarom ge
heel aan hem te wijten. Er waren geen
ernstige redenen voor het nemen van
een zwaar risico. De straf, zo fulmineer
de de officier verder, zal deze medicus
moeten inscherpen, dat hij niet zo maar
met zijn verantwoordelijkheid kan om
springen. Mr. Van Everdingen eiste
acht maanden gevangenisstraf, waar
van hij vier maanden voorwaardelijk
met een proeftijd van drie jaar wenste
te zienopgelegd.
Wat stónd er nu tegenover deze zee
van belastende meningen en verklarin
gen? :De verdachte kon moeilijk staan
de houden, dat het niet gevaarlijk was
om een zuurstof injectie in het bindweef
sel toe te dienen. Er kon immers altijd
een bloedvat worden geraakt, waardoor
het zuurstofgas zijn dodende weg naar
het hart kon beginnen?
Aan zijn zuurstofapparatuur, die op de
tafel van de rechters lag, zat zelfs
geen meter waarop de hoeveelheid ge
ïnjecteerd gas kon worden afgelezen. De
dokter bepaalde de hoeveelheid volgens
zijn'zeggen op het oog en op de tast en
hij had zijn assistente met dezelfde me
thode vertrouwd gemaakt. Bij die ver
klaring kon men op het gezicht van
prof. Borst een trek van verbaasde min
achting lezen.
Lofzang
Toch vond de verdediging, in de be
kwame handen van de Haagse pleiter
mr. Ph. G. M. van der Ven, wel ruimte
voor een aantal vraagtekens in deze ei
genlijk zo sterk naar de zijde van het
openbaar ministerie overhellende zaak.
Mr. Van der Ven begon met een lof
zang op de deskundigheid van prof.
Borst, om- vervolgens diens verklarin
gen mêt een bijna shakespeariaanse be
hendigheid naar het rijk van de twijfel
om te buigen. Kende de geschiedenis
niet vele gevallen van dwaling, waar
het niet-orthodoxe methoden van de ge
neeskunst betrof? Waren duizenden pa
tiënten van de Bussumse arts hem niet
dankbaar voor het resultaat van zijn be
handeling waar altijd en immer de zuur-
stofcylinder bij te pas was gekomen?
Ten slotte hadden achttien jaar lang
door reuma geplaagdepatiënten zijn
deur platgelopen. Honderden invaliden
waren vrijwel geheel door hem genezen
en moet men dan, omdat er helaas een
dodelijke afloop valt te betreuren, zijn
hele methodiek in de ban doen?
Pleiter trachtte zelfs voorzichtig een
vergelijking op te bouwen met histori
sche gevallen als Koch (de ontdekker
van de tuberkelbacil) en Weis (de eers
te bestrijder van de kraamvrouwen
koorts). Waren er toen ook geen profes
soren van naam geweest, die zich sterk
hadden verzet tegen de nieuwe thera
pieën? Na ook nog de juridische kant
van de dagvaarding te hebben aangeval
len, concludeerde mr. Van der Ven tot
vrijspraak.
Het zou niet het laatste woord zijn,
want de officier van justitie sprong, 'na
enkele blikken van verstandhouding met
prof. Borst te hebben gewisseld, getergd
op. Het lijkt precies alsof er wordt ge
pleit voor een kwakzalv .r, zo bulder
de hij.
Het ware mij gelukkig geweest als de-
ze opmerking achterwege was gebleven
zo stelde de advocaat van de arts
