SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN ZUINIGHEID BEDRIEGT Fotomatie Zware slagen voor Soekarno SNELFIX NIEUWE W.P. BONDIG EN TYPEREND Jjj&iSf Al meer dan miljoen voor 10x10 AUTOBAHNEN WERDEN NET VAN FILES wisselt langzaam en zachtjes mokkend „tijdelijke1' met het „eeuwige TEGENKANTING EN HONGER Dinsdag 24 april 1962 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. Aanpassing Ingekapseld De logge padden Heimwee naar Berlijn Klein en benepen Drie vandalen braken maal negen KEUZE IJKING INTERPRETATIE Nieuwe staf Geen Deense wapens voor Indonesië Jongen in kerk gewond Bang Chaos I Van onze correspondent BONN In de kleine West- duitse hoofdstad Bonn (goed 150.000 inwoners op 3130 hec tare) bloeien grote wereld politiek en kleinsteedse kon- kelarij in voortreffelijke har monie in een ruimte, die het beste te vergelijken is met een broeikas. Véél mist deze hoofdstad-zonder-allure wat eigenlijk niet van een hoofdstad weg te denken is: toneelpremières, muziekeve nementen, de grote uitgaans- wereld. Niet echter mist men hier de stroom van politieke groot heden op overigens zéér vluchtige verkenningen: zij komen snel, praten kort met Adenauer, een minister of de bondspresident, en ijlen weg alsof een kwade geest hen op de hielen zit. Niét mist men hier het dorpse debat in de Bonner gemeenteraad over een straatnaam. Onlangs besloot de raad, nog ko kend van woede, om een straat die genoemd was naar de voormalige Bonner student Karl Marx toch een „bekend man" in de, Duitse en de wereldgeschiedenis, niemand kon dat ontkennen om te dopen in Maxstrasse. Een fijne nuance van één letter, maar zo venijnig van in houd, zo reactionair van karakter. Max wie is dat?, vroeg iedereen. De meerderheid van de raad wist het precies: de laatste in Bonn resi derende keurvorst van Keulen heette Max Franz von Habsburg-Lotharingen (1784-1801). Zo verzet Bonn zich tegen de we reld! En ook: zo past het zich aan. De spotters zeiden direct: als de gro te hoofdstad Moskou aan het destali- niseren slaat, dan moet het kleine Bonn niet achterblijven en meteen ont-marxen! Aanpassing aan en verzet tegen de wereld het gehele Bonner leven bestaat uit deze elkaar tegenspreken de karaktertrekken. Op 1 september 1948 kwam hier de parlementaire raad die de eerste grondwet voor de Bonds republiek zou opstellen, bijeen. Op 3 november 1948 besloot het eerste parle ment na 1933, met 200 tegen 176 stem men Bonn en niet Frankfurt am Main, tot hoofdstad te kiezen. Men zei: Bonn„het lastige maar inte ressante verkeersobstakel aan de Rijn tussen Keulen en Koblenz Duidelijk onderscheiden zich langs de rivier enkele nieuwe regeringsgebouwen van de oudere particuliere bouwstijlen. Op de achtergrond de toppen van het Zevengebergte met rechts de Drachenfels. „Omdat Konrad Adenauer in Rhon- dörf, vlak bij Bonn, woont en de hoofdstad vlak in de buurt wil heb ben". Men zei ook: „Omdat de stra ten van Bonn zo nauw zijn, dat Ade nauer geen vlammende optochten te gen zijn eerste regering behoeft te vrezen". Men zei zelfs: „Omdat het klimaat van Bonn iedereen zo ellen dig, zo slaperig maakt, behalve Ade nauer". In feite evenwel, werd Bonn hoofdstad omdat de opbouw van het nieuwe Duitsland van het nabij ge legen Ruhrgebied uit betaald moest worden.... In de wereldpers schrijft men thans, bij wijze van afkorting: „Bonn zegt, Bonn meent, Bonn zwijgt...". Maar Bonn zegt in feite nimmer iets, om dat Bonn iets anders is dan de car rousel van ministers, diplomaten, amb tenaren, lobbyisten en journalisten die van deze kleine barokke keurvorstelij- ke stad een politieke grootheid heb ben gemaakt. Immers, het Bonn der echte „Bönnschen", van de oorspron kelijke mwoners, is nu eenmaal iets anders dan het Bonn van de politiek, dan het Bonn der „Bonnern", van de nieuwelingen. De oude Bonners im mers, kapselen zich zorgvuldig in en distantiëren zich van het turbulente leven der diplomaten en ministers, van de cocktailparties en de dure eten tjes in de grote hotels van Bad Go- desberg of op de Petersberg. Zij mopperen dag-in-dag-uit over vele za ken die hun goede, oude, slaperige stad verheven hebben tot iets dat een wereldstad zou moeten zijn: de West- Bonns barokke stadhuis. Hier zetelt een overheid die zich nog dagelijks weer schijnt te verwonderen over het feit dat haar stad hoofdstad van een rijk is geworden Ingezonden mededeling) r u JÉ M f 1 OUDE EN JONGE lÉÉgllïSNp YatM ö.3Sp. ltr. V.OOp. ltr. duitse stad met de grootste schuld per hoofd der bevolking: de stad met het grootste vrouwenoverschot in Duitsland; met het grootste aantal girorekeningen; met het grootste aan tal auto's per duizend inwoners; met het grootste aantal inwoners per hec tare; met het grootste aantal telefoons per duizend mensen enzovoort.... Daarom mopperen de „Bönnschen" die overigens gretig profiteren van de grote uitgaven door de diplomaten en hqge ambtenaren en die prijzen vragen voor huurhuizen waar men van schrikt. Die het zelfs zo gaat het zéér kwade gerucht zouden wagen in hun winkels op de eerste blik, zonder dat nog één woord geval len is, van een klant denken: „Dat is een Bonner dus betaalt hij de gewone prijs." „Dat is een vreemde dus betaalt bij meer." Maar het zijn waarschijnlijk de kwaadwilligen, de lieden die de diplo maat uithangen, die zo redeneren. Voor hen is de fraaie Beethovenhalle voor toneel en concert een provin ciaal gebouw, hoewel het iedere grote stad zou sieren. Voor hen zijn de kleine, nauwe straten, waarin de trams als logge padden rinkelend voortsloffen, conservatieve verkeerswe gen al zullen zij in Amsterdam, Pa rijs en Londen het oude hogelijk prij zen. Want voor velen is in Bonn een voudigweg niet te leven, voor hen is alles wat Bonn en Bonns is dwaas en ridicuul. Voor hen is het een belache lijk feit, dat dit stadje, dat wreed is gewekt uit de lange slaap van ba rokke pracht, thans de hoofdstad is van een staat van ruim vijftig mil joen mensen. Maar wat kan Bonn daaraan doen? Wat kan deze kleine stad er aan doen, dat het in 1948 uitverkoren werd tot "tijdelijke hoofdstad" van West-Duits- land, tot een tussenstation van het niets van 1945 naar de Duitse her eniging, van Hitiers Berlijn naar een democratische echte hoofdstad Ber lijn? En wat is bestendiger dan het tijdelijke, het provisorische? Zo „provisorisch" is Bonn als hoofd stad, dat alom het ene na het andere regeringsgebouw verrijst! De grond prijzen zijn tot duizelingwekkende hoogte gestegen alsof hier gebouwd moet worden voor de eeuwigheid. Jan en alleman zetten in de wijde omge ving om de kleine hoofdstad huisjes, bungalowtjes en villaatjes neer alsof het de moeite loont peperduur te bou wen voor een „provisorium". Welis waar praat iedere politicus uit vrees voor defaitist te worden aangezien, al tijd weer over het „tijdelijke karakter" van Bonn als hoofdstad en hoort men dagelijks een echt of vermeend heim wee naar Berlijn. Maar bijna een ieder is ervan overtuigd dat de Duit se eenheid gerealiseerd zal worden met Sint Juttemis, ook waar het de Weste lijke geallieerden betreft Het is dit verdoemd zijn tot tussen station op de weg naar Berlijn, dat op Bonn als een donkere, politieke smet onafwasbaar kleeft. Bonn is hoofdstad en dus mag het niet voorkomen dat het verkeer er, vooral in lente en zomer, de vreemd ste capriolen maakt die er maar op het gebied van opstoppingen denkbaar zijn. Bonn is hoofdstad en dus kan kert men met gedurfd snobisme over het kleinsteedse altijd-maar-weer- dicht-zijn van de overwegen over de spoorbaan die de stad in twee helften splitst. Bonn is hoofdstad en dus is het klimaat een ergernis voor lieden met hoge bloeddruk: de stad ligt in een „ketel", daar waar het Rijndal tus sen de bergen tevoorschijn komt. Nim mer wil hier enige koele wind lang toe ven; altijd blijft hier warme, vochtige lucht hangen, steeds weer voelt men in de zomer de kleren aan het lijf plakken. Zo is Bonn: bijna dagelijks ver vloekt omdat het te klein en te bene pen is. Bijna dagelijks verwenst om dat de buitenstaander zo moeilijk kan doordringen tot de wijnhuizen en de carnavalsvereniging van de echte Bonners. Bijna altijd uitgescholden omdat de buitenstaander het station „belachelijk provinciaals" vindt; het barokke kasteeltje van Pop- pelsdorf niet kan vergelijken met de bouwwerken van Versailles; het 225 jaar oude stadhuis te protserig vindt. Die diplomaten en ambtenaren, die lobbyisten en journalisten, die in zie lige protserigheid of misplaatst heim wee naar „een wereldstad" aldus de mode van het anti-Bonn-complex vol gen, bestrijden hun slechte stemming dan maar tijdens dolle autoritten op de Diplomaten-Rennbahn tussen Bonn en Godesberg. Een brede verkeers weg, met snelheidsbeperkingen waar niemand zich aan stoort. Bonn „lijdt" onder de harde blik ken der critici. Hoe verlangen de oude Bonners naar het verleden, toen de stad er alleen was om zich te er geren aan de uitspattingen van de studenten, en overigens rustig voort- ploeterde, temidden van een nijvere middenstand en vele gepensioneerden. De kleine stad aan de Rijn zal ech ter nog langer moeten „lijden", want niets maar dan ook niets duidt er op, dat het grote Berlijn de zware last van de smalle rug van Bonn zal af wentelen. Het tijdelijke, dat Duitse politici met hun waarschijnlijk ste riele heimwee naar de Duitse hereni ging Bonn op de hals stapelden, dat tijdelijke is een frase geworden. Lang zaam maar zeker overigens, ver dwijnt dit tijdelijke accent. Zelfs het voorzichtige Nederlandse departement van buitenlandse zaken denkt er zo over en laat binnenkort een nieuwe ambassade bouwen, dat het statige gebouw. waarin men thans aan de Koblenzer Strasse ze telt, straks moet vervangen. De tijd is nu eenmaal voorbij dat wie naar Bonn ging, deed alsof hij overmorgen zijn koffers al weer moest pakken voor het vertrek naar de „definitie ve" hoofdstad Berlijn. Maar de wrok tegen de stad is gebleven. Eigen nieuwsdienst HILVERSUM. De actie 10 x 10 van de Nederlandse Jeugdgemeenschap heeft al meer dan één miljoen gulden opgebracht. De plaatselijke comités zijn nog bezig met de laatste afreke ningen, waardoor dagelijks nog geld binnenkomt. De opbrengst van de actie is be stemd voor het „erfgewassenproject" in Dahomey dat in overleg met de Novib is opgesteld. T'WEE DELEN van de Nieuwe Winkler Prins Encyclopedie, welke in totaal uit vijf delen zal bestaan, zijn nu verschenen. Wie met het eerste deel mocht 'hebben gedacht, dat de W.P. nieuwe we gen ging inslaan, knipogend naar de systematische encyclopedie, kan zich met het tweede deel gerust voelen. Hicompendium, dat in het eerste deel aan de alfabetische encyclopedie voorafging, is slechts een vlotte zijsprong, geboren om de gebruiker kort en krachtig in-, lichtingen te geven over een aan tal zeer uiteenlopende zaken. Het compendium voert de gebrui ker van de hoogste bergtoppen naar de grootste zeediepten, van de hoog ste bouwwerken naar de grootste steden. Men kan even goed de ont wikkeling van de wereldbevolking m drie eeuwen te weten komen ais draag- en broedtijden van dieren. Helemaal duidelijk is het waarom van de keuze van onderwerp n,et al tijd. Welke dwingende reden er be staat om bijv. beroepsziekten in het compendium op te nemen, blijft voor ons een open vraag. Een taairepertorium met de korte grammatica van Nederlands, Frans, Duits, Engels, Spaans en Russisch (je kunt nooit weten!), met een dictionaire van Griekse en Latijnse woordelementen in het Nederlands, besluit het compendium. Daarna begint in het eerste deel op bladzijde 129 de échte encyclope die, welke tot en met Bizet loopt en in het tweede deel wordt voortgezet van bizon tot en met gentrv. In ver gelijking met de grote Winkler Prins zijn de beschrijvingen vanzelfspre kend veel bondiger. Zij bevatten niet meer dan het uiterst noodzakelijke. Veel meer aandacht is er echter be steed aan het illustratiemateriaal, dat verhoudingsgewijs veel ruimte in neemt, nl. ruim duizend van de bij na vierduizend bladzijden, die de nieuwe W.P. zal tellen. Er is op deze wijze binnen het ka der van de gewone encyclopedie een soort beeldencyclopedie ontstaan, waardoor bijv. astronomie, atletiek, automatisering, automobiel, beelden de kunst, boek, bomen en heesters, bouwkunst, ceramiek, China, dieren, druktechniek, edelstenen, Egypte, elektriciteit en film o.a. worden toe gelicht met vele afbeeldingen in zwart-wit en kleur. Dit nieuwe element, dat zo nauw aansluit op de behoefte aan visuele confrontatie, welke typerend voor on ze tijd is, betekent een verlevendi ging en een verrijking van de tradi tionele encyclopedie. A. B m Eigen nieuwsdienst AMSTERDAM. De recherche in Amsterdam heeft twee jongens van ze ventien en één van achttien jaar aan gehouden. Zij worden ervan verdacht in enkele scholen te hebben ingebro ken. Zij zouden elfhonderd gulden en allerlei kleinigheden hebben gestolen. Het drietal, de achttienjarige lasser T. M. H. M. van K., de zeventienjari ge timmerman R. A. S. en de zeven tienjarige monteur H. D. P. hebben zich bij die inbraken als vandalen ge dragen. Deuren en kasten werden in elkaar geslagen, verbandtrommels wer den in de klaslokalen leeggestrooid. Ook vele boeken werden door de ver nielende handen van de drie jongens uit elkaar gerukt. (Ingezonden mededeling) Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen. Men zegt dat de filosofie begonnen is bij de verwondering. Wat dat betreft hebben" wij dagelijks alleen al op het gebied van diafilm talloze aanleidingen om filosofisch te worden. Waarom dan wel, vraagt u natuurlijk. Het eenvoudige antwoord is: de filmsoort die de mensen gebruiken. Het is namelijk beslist geen verwonderingwekkende zaak dat meneer Agusi het ene ogenblik met een Kodak in zijn dure kleinbeeld eenoogreflex loopt, het andere ogen blik met een Ferrania, dan weer met een Gevacolor, een week later met een Agfa, het volgende weekend met een Adox, dan met een Perutz en met twee rolletjes Anscochrome op vakantie gaat. Als je vraagt waarom dan is het antwoord „ja, zie je, het is nog niet je dat". Als wij het dan eerlijk moeten zeggen het zal ook nooit je-dat worden. Jam mer voor meneer Agusi, maar zo is het nu eenmaal. Dat het nooit je-dat wordt ligt niet aan de film de moderne films van betrouwbaar fabrikaat zijn zo goed dat ze de kleuren dikwijls beter weergeven dan wij ze zelf zien. Natuurlijk, er zijn verschillen en dikwijls ontspruiten die aan de aard van het land van herkomst. Wie zich tot een bepaalde kleur- weergave niet voelt aangetrokken neme die film dan ook niet. En wellicht maakt dat het juist zó moeilijk. Want eensdeels adverteert elke fabrikant met briljante kleuren, maar aan de andere kant staan wij bewoners van het kikkerlandje die de briljantheid alleen maar over de grenzen vinden. En dan valt het nog tegen! TV/TEN mag daarbij niet van mislei- f'I ding spreken misschien kan men het een gebrek aan voorlichting noemen want er zijn tot op dit ogenblik maar weinig fotohandela ren dje kunnen laten zien tot welke prestaties een moderne camera met die-en-die-film in staat is. Jammer genoeg moeten we het dikwijls doen met aanduidingen als „wat pastel achtig" „wat koud" „briljante kleuren", maar aangezien er niets zo subjectief is als het ondergaan van een kleursensatie hebben we daar weinig aan. Bovendien heeft dan nog een groot deel van de man nen een afwijking in het kleuren- zien. Daarom doen we er het beste aan bij amateurs als u en mij eens te vragen hoe hun ervaringen met de X-films zijn. En misschien willen ze eens wat projecteren. Let dan eens op de kleur, op de kleurcon trasten, op de lichtcontrasten. Zo krijgen we een indruk van de film. Naar aanleiding daarvan bepalen we onze primaire keuze. Uiteindelijk zit daar niets vreemds in. Als we eens zouden moeten wassen met een mo derne wasmachine en we zouden moeten kiezen tussen de tien of vijf tien grote wasmiddelen die er in ons land op de markt zijn, dan zouden we tfat ook eerst aan Jan en alleman vragen. Waarom dan over de kleu renfilm niet? En als we eenmaal onze keuze hebben vastgesteld, dan moeten we er mee verder gaan het eenmaal door ons gekozen sigaren-of sigaret tenmerk vallen we ook niet gauw af. De eerste film al kost die dan ook tussen de 12 en 16 gulden schrijven we af. Dat wordt onze proeffilm. WE stellen onze belichtingsmeter in op de gevoeligheid die de film aangeeft. Dan nemen we een normaalonderwerp. Nee, niet meteen Fietje of Kareltje maar een pop, de beer van Jantje, desnoods een een voudig onderwerp als een latwerk of stel gekleurde blokken. Dan be lichten we de eerste opname volgens wat onze meter aangeeft. Stel dat dit is 1/50 bij diafragma 5.6. Daarna moeten we een serie maken en hoe we dat doen is afhankelijk van eigen keuze. Het eenvoudigste is b.v. met 1/50 belichten vanaf dia fragma 2.8 tot en met diafragma 16, zes opnamen dus. Dan maken we dezelfde serie met 1/100, ook nog met 1/25. De rest van de foto's ma ken we op aan diverse onderwerpen, waarbij we, zoals bij de gehele proef nauwkeurig aantekening houden vail wat we doen. ALS de film ontwikkeld terugkomt, dan kunnen we heel mooi zien wat we gedaan hebben. Eventueel moeten we nog inramen denk er daarbij om dat de volgorde waarin we opnamen, gehandhaafd blijft. De projectie lévert ons dan een leer zaam lesje. Ongetwijfeld zullen vele dia's te licht of te donker zijn maar enkele zijn toch wel juist. Op onze tabel zien we na welke. In ons geval was dat b.v. 1/50 en 8, 1/100 en 5.6 en 1/25 en II. Daaruit kunnen we dan concluderen dat wij met ons toestel onze meter voor die film niet op de aangegeven dinwaarde moeten zetten, maar op 3° DIN hoger. Zo'n grapje kost wat tijd en een paar tientjes, maar dat loont de moeite wel. Ook hier gaat de kost voor de baat uit. De twee tekeningen die hier staan afgedrukt, zijn bijna gelijk. In de on derste zitten zeven kleine vergissingen, die na enig zoeken tevoorschijn moeten komen. Mocht u niet alle afwijkingen terecht kunnen brengen, kijk dan in de krant van morgen. Daarin zullen wij de oplossing publiceren. Eigen nieuwsdienst DJAKARTA. President Soekarno ontmoet in zijn land blijkbaar steeds meer tegenkanting tegen zijn beleid. Dit weekeinde heeft de trotskistische partij Murba, zich aangesloten bij de oppositie tegen Soekarno's plannen om de vertegenwoordigende licha men in het land nog vaster in de hand te krijgen. Volgens die plannen zou een nog groter deel van die lichamen door benoeming worden aangewezen, dan nu reeds het geval is. De Murba, die zich nu achter bv. de nationalis tische en de communistische partij heeft gesteld, vindt dat die plannen getuigen van „te veel leiding en te weinig democratie". Een tweede slag voor Soekarno was het advies van de Indonesische raad voor het nationale plan. Na een bijeenkomst, die twee dagen duurde, kwam de raad tot de conclusie dat de economische ontwikkeling in het gedrang kwam doordat alle voorrang werd gegeven aan de campagne om westelijk Nieuw-Guinea. Soekarno heeft zaterdag een nieu we economische staf benoemd, waar van hij ook weer zelf de leider is. Tevens maakte hij bekend dat distri butie zal worden ingevoerd voor levensmiddelen. Hij gaf de schuld van het omhoog vliegen van de prij zen aan speculanten. De regering zal nu de prijzen vaststellen. Op het plat teland zullen commissies worden in gesteld voor aankoop en distributie van rijst. Het heeft lang geduurd voor de ernstige situatie in het land tot Soe karno doordrong. Er is sprake van hongersnood in een groot aantal ge bieden. Eerder dit jaar werden be richten over voedseltekorten in het land nog tegengesproken. Deze maand is de minister van gezondheid even wel zelf de provincie ingetrokken. In het gebied van Indramajoe op West-Java drong de werkelijkheid met een schok tot hem door. Daar waren zestig mensen van honger om gekomen. Negenduizend mensen wer- Van onze correspondent KOPENHAGEN Een order voor le vering van automatische wapens ter waarde van ongeveer zes miljoen gulden, die de Indonesische regering bij de enige Deense wapenfabriek, het Industriesyn dicaat in Kopenhagen geplaatst had, zal niet doorgaan. Ondanks het protest can de fabriek, heeft de Deense regering de levering van wapens aan Indonesië ver boden. Het Deense ministerie van defensie had de fabriek al eerder zware schade toegebracht, door machinegeweren voor het Deense leger in plaats van bij de Deense fabriek, bij Westduitse fabrieken te bestellen. De Deense fabriek wil nu de wapenproduktie voorlopig staken. In Denemarken hebben de meeste mensen daar niets tegen. ROME (Reuter). Een twaalfjari ge jongen uit de Italiaanse plaats Gros- seto werd zaterdag ernstig aan het hpofd gewond, toen tijdens een paas- dienst de kerkklok losraakte en een hoeveelheid stenen en kalk op de kerk gangers neerviel. De negentig kilo wegende klok bleef in de balken hangen, waardoor een ramp werd voorkomen. den behandeld voor ondervoeding. In lege rijstpakhuizen, ingericht als noodziekenhuis lagen zieken met mis vormde onderlijven en armen als brandhoutjes. De autoriteiten van het gebied had den de hongersnood niet aan Djakarta gemeld, uit vrees dat zij het verwijt kregen niet doortrokken te zijn van de ware strijdgeest. Er wordt nu rekening mee gehouden dat de auto riteiten in andere gebieden dezelfde taktiek hebben gevolgd. In ver scheidene gebieden zijn al „anti-hon gersnoodcentra" en gaarkeukens in gericht. En weer gaan er geruchten dat president Soekarno, met het oog op de toestand in zijn land, zal afzien van het staatsiebezoek aan Engeland, dat volgende maand op zijn program ma staat. Minister Subandrio, daar naar gevraagd, zei gisteren slechts: „Over het plan van de president om Engeland te bezoeken zal een mede deling worden gedaan." (Ingezonden mededeling) Kunsfstofplaten lijmen met van Ceta Bever Van onze correspondent BONN. West-Berlijn, Nederland en Denemarken stonden met de Paasdagen in het middelpunt van de belangstelling van de Westduitse toeristen. Alleen al honderdduizend mensen waagden de sprong naar West- Berlijn waar men er maar vertigduizend had verwacht. Aan de Oost-Westduitse grens stonden auto files tot een lengte van vijftien kilome ter. De Oostduitse volkspolitie kon het werk eenvoudig niét aan. Vele automo bilisten moesten dan ook tot vier uren lang wachten. Berlijn zag daardoor de grootste verkeerschaos aan zijn grenzen uit zijn bestaan. Op de Westduitse Autobahnen werd Pasen het „feest der files". Het was reeds donderdag op diverse punten een complete chaos. De wegen, hoe breed ook, waren te smal voor de steeds bre der wordende stroom auto's. Tussen Frankfurt en Keulen kroop gistermiddag en gisteravond (Tweede Paasdag) een autofile met horten en stoten vooruit. Rond zes uur zat het verkeer hier vast en probeerde de politie wanhopig een uitweg te vinden via secundaire wegen. Ook tussen Mannheim en Darmstadt bleek de Autobahn niet breed genoeg te zijn. Vierbanige Autobahnen, zo is de laatste dagen in West-Duitsland geble ken, zijn reeds volkomen verouderd. Tot de ontelbare buitenlanders, die met Pasen West-Duitsland hebben be zocht, behoorden bijzonder veel Neder landers. Zij hadden een duidelijke voor keur voor het Rijngebied, waar helaas weer heel wat met bussen aangevoerde landgenoten wat. al te uitgelaten zijn ge weest. Zij waren uitgedost met „leuke" hoedjes van papier en zongen luid, dat zij nog niet naar huis wilden gaan. Denen, Zweden en Noren hielden het ditmaal bij de Harz; zij laten meer en meer het dure Hamburg links ligen. In het trein-, lucht- en wegverkeer in West-Duitsland werden dit jaar alle Paasrecords gebroken.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1962 | | pagina 5