SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN
ZUINIGHEID
BEDRIEGT
Fotomatie
Zware slagen
voor Soekarno
SNELFIX
NIEUWE W.P.
BONDIG EN
TYPEREND
Jjj&iSf
Al meer dan miljoen
voor 10x10
AUTOBAHNEN
WERDEN NET
VAN FILES
wisselt
langzaam
en
zachtjes
mokkend
„tijdelijke1'
met het
„eeuwige
TEGENKANTING EN HONGER
Dinsdag 24 april 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag.
Aanpassing
Ingekapseld
De logge padden
Heimwee naar Berlijn
Klein en benepen
Drie vandalen braken
maal
negen
KEUZE
IJKING
INTERPRETATIE
Nieuwe staf
Geen Deense wapens
voor Indonesië
Jongen in kerk gewond
Bang
Chaos
I
Van onze correspondent
BONN In de kleine West-
duitse hoofdstad Bonn (goed
150.000 inwoners op 3130 hec
tare) bloeien grote wereld
politiek en kleinsteedse kon-
kelarij in voortreffelijke har
monie in een ruimte, die het
beste te vergelijken is met
een broeikas. Véél mist deze
hoofdstad-zonder-allure wat
eigenlijk niet van een
hoofdstad weg te denken is:
toneelpremières, muziekeve
nementen, de grote uitgaans-
wereld.
Niet echter mist men hier
de stroom van politieke groot
heden op overigens zéér
vluchtige verkenningen: zij
komen snel, praten kort met
Adenauer, een minister of de
bondspresident, en ijlen weg alsof
een kwade geest hen op de hielen
zit. Niét mist men hier het dorpse
debat in de Bonner gemeenteraad
over een straatnaam.
Onlangs besloot de raad, nog ko
kend van woede, om een straat die
genoemd was naar de voormalige
Bonner student Karl Marx toch
een „bekend man" in de, Duitse en
de wereldgeschiedenis, niemand kon
dat ontkennen om te dopen in
Maxstrasse. Een fijne nuance van
één letter, maar zo venijnig van in
houd, zo reactionair van karakter.
Max wie is dat?, vroeg iedereen.
De meerderheid van de raad wist
het precies: de laatste in Bonn resi
derende keurvorst van Keulen heette
Max Franz von Habsburg-Lotharingen
(1784-1801).
Zo verzet Bonn zich tegen de we
reld! En ook: zo past het zich aan.
De spotters zeiden direct: als de gro
te hoofdstad Moskou aan het destali-
niseren slaat, dan moet het kleine
Bonn niet achterblijven en meteen
ont-marxen!
Aanpassing aan en verzet tegen de
wereld het gehele Bonner leven
bestaat uit deze elkaar tegenspreken
de karaktertrekken. Op 1 september
1948 kwam hier de parlementaire raad
die de eerste grondwet voor de Bonds
republiek zou opstellen, bijeen. Op 3
november 1948 besloot het eerste parle
ment na 1933, met 200 tegen 176 stem
men Bonn en niet Frankfurt am Main,
tot hoofdstad te kiezen. Men zei:
Bonn„het lastige maar inte
ressante verkeersobstakel aan de
Rijn tussen Keulen en Koblenz
Duidelijk onderscheiden zich
langs de rivier enkele nieuwe
regeringsgebouwen van de oudere
particuliere bouwstijlen. Op de
achtergrond de toppen van het
Zevengebergte met rechts de
Drachenfels.
„Omdat Konrad Adenauer in Rhon-
dörf, vlak bij Bonn, woont en de
hoofdstad vlak in de buurt wil heb
ben". Men zei ook: „Omdat de stra
ten van Bonn zo nauw zijn, dat Ade
nauer geen vlammende optochten te
gen zijn eerste regering behoeft te
vrezen". Men zei zelfs: „Omdat het
klimaat van Bonn iedereen zo ellen
dig, zo slaperig maakt, behalve Ade
nauer". In feite evenwel, werd Bonn
hoofdstad omdat de opbouw van het
nieuwe Duitsland van het nabij ge
legen Ruhrgebied uit betaald moest
worden....
In de wereldpers schrijft men thans,
bij wijze van afkorting: „Bonn zegt,
Bonn meent, Bonn zwijgt...". Maar
Bonn zegt in feite nimmer iets, om
dat Bonn iets anders is dan de car
rousel van ministers, diplomaten, amb
tenaren, lobbyisten en journalisten die
van deze kleine barokke keurvorstelij-
ke stad een politieke grootheid heb
ben gemaakt. Immers, het Bonn der
echte „Bönnschen", van de oorspron
kelijke mwoners, is nu eenmaal iets
anders dan het Bonn van de politiek,
dan het Bonn der „Bonnern", van de
nieuwelingen. De oude Bonners im
mers, kapselen zich zorgvuldig in en
distantiëren zich van het turbulente
leven der diplomaten en ministers,
van de cocktailparties en de dure eten
tjes in de grote hotels van Bad Go-
desberg of op de Petersberg. Zij
mopperen dag-in-dag-uit over vele za
ken die hun goede, oude, slaperige
stad verheven hebben tot iets dat een
wereldstad zou moeten zijn: de West-
Bonns barokke stadhuis. Hier zetelt een overheid die zich nog dagelijks
weer schijnt te verwonderen over het feit dat haar stad hoofdstad van een rijk
is geworden
Ingezonden mededeling)
r u JÉ
M f 1
OUDE EN JONGE
lÉÉgllïSNp YatM
ö.3Sp. ltr. V.OOp. ltr.
duitse stad met de grootste schuld
per hoofd der bevolking: de stad met
het grootste vrouwenoverschot in
Duitsland; met het grootste aantal
girorekeningen; met het grootste aan
tal auto's per duizend inwoners; met
het grootste aantal inwoners per hec
tare; met het grootste aantal telefoons
per duizend mensen enzovoort....
Daarom mopperen de „Bönnschen"
die overigens gretig profiteren van
de grote uitgaven door de diplomaten
en hqge ambtenaren en die prijzen
vragen voor huurhuizen waar men
van schrikt. Die het zelfs zo gaat
het zéér kwade gerucht zouden
wagen in hun winkels op de eerste
blik, zonder dat nog één woord geval
len is, van een klant denken: „Dat
is een Bonner dus betaalt hij de
gewone prijs." „Dat is een vreemde
dus betaalt bij meer."
Maar het zijn waarschijnlijk de
kwaadwilligen, de lieden die de diplo
maat uithangen, die zo redeneren.
Voor hen is de fraaie Beethovenhalle
voor toneel en concert een provin
ciaal gebouw, hoewel het iedere grote
stad zou sieren. Voor hen zijn de
kleine, nauwe straten, waarin de
trams als logge padden rinkelend
voortsloffen, conservatieve verkeerswe
gen al zullen zij in Amsterdam, Pa
rijs en Londen het oude hogelijk prij
zen. Want voor velen is in Bonn een
voudigweg niet te leven, voor hen is
alles wat Bonn en Bonns is dwaas en
ridicuul. Voor hen is het een belache
lijk feit, dat dit stadje, dat wreed
is gewekt uit de lange slaap van ba
rokke pracht, thans de hoofdstad is
van een staat van ruim vijftig mil
joen mensen.
Maar wat kan Bonn daaraan doen?
Wat kan deze kleine stad er aan doen,
dat het in 1948 uitverkoren werd tot
"tijdelijke hoofdstad" van West-Duits-
land, tot een tussenstation van het
niets van 1945 naar de Duitse her
eniging, van Hitiers Berlijn naar een
democratische echte hoofdstad Ber
lijn? En wat is bestendiger dan het
tijdelijke, het provisorische?
Zo „provisorisch" is Bonn als hoofd
stad, dat alom het ene na het andere
regeringsgebouw verrijst! De grond
prijzen zijn tot duizelingwekkende
hoogte gestegen alsof hier gebouwd
moet worden voor de eeuwigheid. Jan
en alleman zetten in de wijde omge
ving om de kleine hoofdstad huisjes,
bungalowtjes en villaatjes neer alsof
het de moeite loont peperduur te bou
wen voor een „provisorium". Welis
waar praat iedere politicus uit vrees
voor defaitist te worden aangezien, al
tijd weer over het „tijdelijke karakter"
van Bonn als hoofdstad en hoort men
dagelijks een echt of vermeend heim
wee naar Berlijn. Maar bijna een
ieder is ervan overtuigd dat de Duit
se eenheid gerealiseerd zal worden met
Sint Juttemis, ook waar het de Weste
lijke geallieerden betreft
Het is dit verdoemd zijn tot tussen
station op de weg naar Berlijn, dat op
Bonn als een donkere, politieke smet
onafwasbaar kleeft.
Bonn is hoofdstad en dus mag het
niet voorkomen dat het verkeer er,
vooral in lente en zomer, de vreemd
ste capriolen maakt die er maar op
het gebied van opstoppingen denkbaar
zijn. Bonn is hoofdstad en dus kan
kert men met gedurfd snobisme over
het kleinsteedse altijd-maar-weer-
dicht-zijn van de overwegen over de
spoorbaan die de stad in twee helften
splitst. Bonn is hoofdstad en dus is het
klimaat een ergernis voor lieden met
hoge bloeddruk: de stad ligt in een
„ketel", daar waar het Rijndal tus
sen de bergen tevoorschijn komt. Nim
mer wil hier enige koele wind lang toe
ven; altijd blijft hier warme, vochtige
lucht hangen, steeds weer voelt men
in de zomer de kleren aan het lijf
plakken.
Zo is Bonn: bijna dagelijks ver
vloekt omdat het te klein en te bene
pen is. Bijna dagelijks verwenst om
dat de buitenstaander zo moeilijk kan
doordringen tot de wijnhuizen en de
carnavalsvereniging van de echte
Bonners. Bijna altijd uitgescholden
omdat de buitenstaander het station
„belachelijk provinciaals" vindt;
het barokke kasteeltje van Pop-
pelsdorf niet kan vergelijken met de
bouwwerken van Versailles; het 225
jaar oude stadhuis te protserig vindt.
Die diplomaten en ambtenaren, die
lobbyisten en journalisten, die in zie
lige protserigheid of misplaatst heim
wee naar „een wereldstad" aldus de
mode van het anti-Bonn-complex vol
gen, bestrijden hun slechte stemming
dan maar tijdens dolle autoritten op
de Diplomaten-Rennbahn tussen Bonn
en Godesberg. Een brede verkeers
weg, met snelheidsbeperkingen waar
niemand zich aan stoort.
Bonn „lijdt" onder de harde blik
ken der critici. Hoe verlangen de
oude Bonners naar het verleden, toen
de stad er alleen was om zich te er
geren aan de uitspattingen van de
studenten, en overigens rustig voort-
ploeterde, temidden van een nijvere
middenstand en vele gepensioneerden.
De kleine stad aan de Rijn zal ech
ter nog langer moeten „lijden", want
niets maar dan ook niets duidt er op,
dat het grote Berlijn de zware last
van de smalle rug van Bonn zal af
wentelen. Het tijdelijke, dat Duitse
politici met hun waarschijnlijk ste
riele heimwee naar de Duitse hereni
ging Bonn op de hals stapelden, dat
tijdelijke is een frase geworden. Lang
zaam maar zeker overigens, ver
dwijnt dit tijdelijke accent.
Zelfs het voorzichtige Nederlandse
departement van buitenlandse zaken
denkt er zo over en laat binnenkort
een nieuwe ambassade bouwen, dat
het statige gebouw. waarin men
thans aan de Koblenzer Strasse ze
telt, straks moet vervangen. De tijd
is nu eenmaal voorbij dat wie naar
Bonn ging, deed alsof hij overmorgen
zijn koffers al weer moest pakken
voor het vertrek naar de „definitie
ve" hoofdstad Berlijn. Maar de wrok
tegen de stad is gebleven.
Eigen nieuwsdienst
HILVERSUM. De actie 10 x 10
van de Nederlandse Jeugdgemeenschap
heeft al meer dan één miljoen gulden
opgebracht. De plaatselijke comités
zijn nog bezig met de laatste afreke
ningen, waardoor dagelijks nog geld
binnenkomt.
De opbrengst van de actie is be
stemd voor het „erfgewassenproject"
in Dahomey dat in overleg met de
Novib is opgesteld.
T'WEE DELEN van de Nieuwe
Winkler Prins Encyclopedie,
welke in totaal uit vijf delen zal
bestaan, zijn nu verschenen. Wie
met het eerste deel mocht 'hebben
gedacht, dat de W.P. nieuwe we
gen ging inslaan, knipogend naar
de systematische encyclopedie, kan
zich met het tweede deel gerust
voelen. Hicompendium, dat in
het eerste deel aan de alfabetische
encyclopedie voorafging, is slechts
een vlotte zijsprong, geboren om
de gebruiker kort en krachtig in-,
lichtingen te geven over een aan
tal zeer uiteenlopende zaken.
Het compendium voert de gebrui
ker van de hoogste bergtoppen naar
de grootste zeediepten, van de hoog
ste bouwwerken naar de grootste
steden. Men kan even goed de ont
wikkeling van de wereldbevolking m
drie eeuwen te weten komen ais
draag- en broedtijden van dieren.
Helemaal duidelijk is het waarom
van de keuze van onderwerp n,et al
tijd. Welke dwingende reden er be
staat om bijv. beroepsziekten in het
compendium op te nemen, blijft voor
ons een open vraag.
Een taairepertorium met de korte
grammatica van Nederlands, Frans,
Duits, Engels, Spaans en Russisch
(je kunt nooit weten!), met een
dictionaire van Griekse en Latijnse
woordelementen in het Nederlands,
besluit het compendium.
Daarna begint in het eerste deel
op bladzijde 129 de échte encyclope
die, welke tot en met Bizet loopt en
in het tweede deel wordt voortgezet
van bizon tot en met gentrv. In ver
gelijking met de grote Winkler Prins
zijn de beschrijvingen vanzelfspre
kend veel bondiger. Zij bevatten niet
meer dan het uiterst noodzakelijke.
Veel meer aandacht is er echter be
steed aan het illustratiemateriaal, dat
verhoudingsgewijs veel ruimte in
neemt, nl. ruim duizend van de bij
na vierduizend bladzijden, die de
nieuwe W.P. zal tellen.
Er is op deze wijze binnen het ka
der van de gewone encyclopedie een
soort beeldencyclopedie ontstaan,
waardoor bijv. astronomie, atletiek,
automatisering, automobiel, beelden
de kunst, boek, bomen en heesters,
bouwkunst, ceramiek, China, dieren,
druktechniek, edelstenen, Egypte,
elektriciteit en film o.a. worden toe
gelicht met vele afbeeldingen in
zwart-wit en kleur.
Dit nieuwe element, dat zo nauw
aansluit op de behoefte aan visuele
confrontatie, welke typerend voor on
ze tijd is, betekent een verlevendi
ging en een verrijking van de tradi
tionele encyclopedie.
A. B
m
Eigen nieuwsdienst
AMSTERDAM. De recherche in
Amsterdam heeft twee jongens van ze
ventien en één van achttien jaar aan
gehouden. Zij worden ervan verdacht
in enkele scholen te hebben ingebro
ken. Zij zouden elfhonderd gulden en
allerlei kleinigheden hebben gestolen.
Het drietal, de achttienjarige lasser
T. M. H. M. van K., de zeventienjari
ge timmerman R. A. S. en de zeven
tienjarige monteur H. D. P. hebben
zich bij die inbraken als vandalen ge
dragen. Deuren en kasten werden in
elkaar geslagen, verbandtrommels wer
den in de klaslokalen leeggestrooid.
Ook vele boeken werden door de ver
nielende handen van de drie jongens
uit elkaar gerukt.
(Ingezonden mededeling)
Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.
Men zegt dat de filosofie begonnen is bij de verwondering.
Wat dat betreft hebben" wij dagelijks alleen al op het
gebied van diafilm talloze aanleidingen om filosofisch te
worden. Waarom dan wel, vraagt u natuurlijk. Het eenvoudige
antwoord is: de filmsoort die de mensen gebruiken.
Het is namelijk beslist geen
verwonderingwekkende zaak dat
meneer Agusi het ene ogenblik met
een Kodak in zijn dure kleinbeeld
eenoogreflex loopt, het andere ogen
blik met een Ferrania, dan weer met
een Gevacolor, een week later met
een Agfa, het volgende weekend
met een Adox, dan met een Perutz
en met twee rolletjes Anscochrome
op vakantie gaat. Als je vraagt
waarom dan is het antwoord „ja, zie
je, het is nog niet je dat". Als wij
het dan eerlijk moeten zeggen het
zal ook nooit je-dat worden. Jam
mer voor meneer Agusi, maar zo is
het nu eenmaal.
Dat het nooit je-dat wordt ligt niet
aan de film de moderne films
van betrouwbaar fabrikaat zijn zo
goed dat ze de kleuren dikwijls
beter weergeven dan wij ze zelf
zien. Natuurlijk, er zijn verschillen
en dikwijls ontspruiten die aan de
aard van het land van herkomst.
Wie zich tot een bepaalde kleur-
weergave niet voelt aangetrokken
neme die film dan ook niet.
En wellicht maakt dat het juist zó
moeilijk. Want eensdeels adverteert
elke fabrikant met briljante kleuren,
maar aan de andere kant staan wij
bewoners van het kikkerlandje
die de briljantheid alleen maar over
de grenzen vinden. En dan valt het
nog tegen!
TV/TEN mag daarbij niet van mislei-
f'I ding spreken misschien kan
men het een gebrek aan voorlichting
noemen want er zijn tot op dit
ogenblik maar weinig fotohandela
ren dje kunnen laten zien tot welke
prestaties een moderne camera met
die-en-die-film in staat is. Jammer
genoeg moeten we het dikwijls doen
met aanduidingen als „wat pastel
achtig" „wat koud" „briljante
kleuren", maar aangezien er niets
zo subjectief is als het ondergaan
van een kleursensatie hebben we
daar weinig aan. Bovendien heeft
dan nog een groot deel van de man
nen een afwijking in het kleuren-
zien. Daarom doen we er het beste
aan bij amateurs als u en mij eens
te vragen hoe hun ervaringen met
de X-films zijn. En misschien willen
ze eens wat projecteren. Let dan
eens op de kleur, op de kleurcon
trasten, op de lichtcontrasten. Zo
krijgen we een indruk van de film.
Naar aanleiding daarvan bepalen we
onze primaire keuze. Uiteindelijk zit
daar niets vreemds in. Als we eens
zouden moeten wassen met een mo
derne wasmachine en we zouden
moeten kiezen tussen de tien of vijf
tien grote wasmiddelen die er in ons
land op de markt zijn, dan zouden
we tfat ook eerst aan Jan en alleman
vragen. Waarom dan over de kleu
renfilm niet?
En als we eenmaal onze keuze
hebben vastgesteld, dan moeten we
er mee verder gaan het eenmaal
door ons gekozen sigaren-of sigaret
tenmerk vallen we ook niet gauw af.
De eerste film al kost die dan
ook tussen de 12 en 16 gulden
schrijven we af. Dat wordt onze
proeffilm.
WE stellen onze belichtingsmeter
in op de gevoeligheid die de
film aangeeft. Dan nemen we een
normaalonderwerp. Nee, niet meteen
Fietje of Kareltje maar een pop, de
beer van Jantje, desnoods een een
voudig onderwerp als een latwerk
of stel gekleurde blokken. Dan be
lichten we de eerste opname volgens
wat onze meter aangeeft. Stel dat
dit is 1/50 bij diafragma 5.6. Daarna
moeten we een serie maken en
hoe we dat doen is afhankelijk van
eigen keuze. Het eenvoudigste is
b.v. met 1/50 belichten vanaf dia
fragma 2.8 tot en met diafragma 16,
zes opnamen dus. Dan maken we
dezelfde serie met 1/100, ook nog
met 1/25. De rest van de foto's ma
ken we op aan diverse onderwerpen,
waarbij we, zoals bij de gehele proef
nauwkeurig aantekening houden
vail wat we doen.
ALS de film ontwikkeld terugkomt,
dan kunnen we heel mooi zien
wat we gedaan hebben. Eventueel
moeten we nog inramen denk er
daarbij om dat de volgorde waarin
we opnamen, gehandhaafd blijft. De
projectie lévert ons dan een leer
zaam lesje. Ongetwijfeld zullen vele
dia's te licht of te donker zijn
maar enkele zijn toch wel juist. Op
onze tabel zien we na welke. In ons
geval was dat b.v. 1/50 en 8, 1/100
en 5.6 en 1/25 en II. Daaruit kunnen
we dan concluderen dat wij met ons
toestel onze meter voor die film niet
op de aangegeven dinwaarde moeten
zetten, maar op 3° DIN hoger.
Zo'n grapje kost wat tijd en een
paar tientjes, maar dat loont de
moeite wel. Ook hier gaat de kost
voor de baat uit.
De twee tekeningen die hier staan afgedrukt, zijn bijna gelijk. In de on
derste zitten zeven kleine vergissingen, die na enig zoeken tevoorschijn
moeten komen. Mocht u niet alle afwijkingen terecht kunnen brengen, kijk
dan in de krant van morgen. Daarin zullen wij de oplossing publiceren.
Eigen nieuwsdienst
DJAKARTA. President Soekarno
ontmoet in zijn land blijkbaar steeds
meer tegenkanting tegen zijn beleid.
Dit weekeinde heeft de trotskistische
partij Murba, zich aangesloten bij de
oppositie tegen Soekarno's plannen
om de vertegenwoordigende licha
men in het land nog vaster in de
hand te krijgen.
Volgens die plannen zou een nog
groter deel van die lichamen door
benoeming worden aangewezen, dan
nu reeds het geval is. De Murba,
die zich nu achter bv. de nationalis
tische en de communistische partij
heeft gesteld, vindt dat die plannen
getuigen van „te veel leiding en te
weinig democratie".
Een tweede slag voor Soekarno
was het advies van de Indonesische
raad voor het nationale plan. Na een
bijeenkomst, die twee dagen duurde,
kwam de raad tot de conclusie dat
de economische ontwikkeling in het
gedrang kwam doordat alle voorrang
werd gegeven aan de campagne om
westelijk Nieuw-Guinea.
Soekarno heeft zaterdag een nieu
we economische staf benoemd, waar
van hij ook weer zelf de leider is.
Tevens maakte hij bekend dat distri
butie zal worden ingevoerd voor
levensmiddelen. Hij gaf de schuld
van het omhoog vliegen van de prij
zen aan speculanten. De regering zal
nu de prijzen vaststellen. Op het plat
teland zullen commissies worden in
gesteld voor aankoop en distributie
van rijst.
Het heeft lang geduurd voor de
ernstige situatie in het land tot Soe
karno doordrong. Er is sprake van
hongersnood in een groot aantal ge
bieden. Eerder dit jaar werden be
richten over voedseltekorten in het
land nog tegengesproken. Deze maand
is de minister van gezondheid even
wel zelf de provincie ingetrokken.
In het gebied van Indramajoe op
West-Java drong de werkelijkheid
met een schok tot hem door. Daar
waren zestig mensen van honger om
gekomen. Negenduizend mensen wer-
Van onze correspondent
KOPENHAGEN Een order voor le
vering van automatische wapens ter
waarde van ongeveer zes miljoen gulden,
die de Indonesische regering bij de enige
Deense wapenfabriek, het Industriesyn
dicaat in Kopenhagen geplaatst had, zal
niet doorgaan. Ondanks het protest can
de fabriek, heeft de Deense regering de
levering van wapens aan Indonesië ver
boden.
Het Deense ministerie van defensie
had de fabriek al eerder zware schade
toegebracht, door machinegeweren voor
het Deense leger in plaats van bij de
Deense fabriek, bij Westduitse fabrieken
te bestellen. De Deense fabriek wil nu
de wapenproduktie voorlopig staken. In
Denemarken hebben de meeste mensen
daar niets tegen.
ROME (Reuter). Een twaalfjari
ge jongen uit de Italiaanse plaats Gros-
seto werd zaterdag ernstig aan het
hpofd gewond, toen tijdens een paas-
dienst de kerkklok losraakte en een
hoeveelheid stenen en kalk op de kerk
gangers neerviel.
De negentig kilo wegende klok bleef
in de balken hangen, waardoor een
ramp werd voorkomen.
den behandeld voor ondervoeding. In
lege rijstpakhuizen, ingericht als
noodziekenhuis lagen zieken met mis
vormde onderlijven en armen als
brandhoutjes.
De autoriteiten van het gebied had
den de hongersnood niet aan Djakarta
gemeld, uit vrees dat zij het verwijt
kregen niet doortrokken te zijn van
de ware strijdgeest. Er wordt nu
rekening mee gehouden dat de auto
riteiten in andere gebieden dezelfde
taktiek hebben gevolgd. In ver
scheidene gebieden zijn al „anti-hon
gersnoodcentra" en gaarkeukens in
gericht.
En weer gaan er geruchten dat
president Soekarno, met het oog op
de toestand in zijn land, zal afzien
van het staatsiebezoek aan Engeland,
dat volgende maand op zijn program
ma staat. Minister Subandrio, daar
naar gevraagd, zei gisteren slechts:
„Over het plan van de president om
Engeland te bezoeken zal een mede
deling worden gedaan."
(Ingezonden mededeling)
Kunsfstofplaten lijmen met
van Ceta Bever
Van onze correspondent
BONN. West-Berlijn, Nederland en
Denemarken stonden met de Paasdagen
in het middelpunt van de belangstelling
van de Westduitse toeristen. Alleen al
honderdduizend mensen waagden de
sprong naar West- Berlijn waar men er
maar vertigduizend had verwacht. Aan
de Oost-Westduitse grens stonden auto
files tot een lengte van vijftien kilome
ter. De Oostduitse volkspolitie kon het
werk eenvoudig niét aan. Vele automo
bilisten moesten dan ook tot vier uren
lang wachten. Berlijn zag daardoor de
grootste verkeerschaos aan zijn grenzen
uit zijn bestaan.
Op de Westduitse Autobahnen werd
Pasen het „feest der files". Het was
reeds donderdag op diverse punten een
complete chaos. De wegen, hoe breed
ook, waren te smal voor de steeds bre
der wordende stroom auto's. Tussen
Frankfurt en Keulen kroop gistermiddag
en gisteravond (Tweede Paasdag) een
autofile met horten en stoten vooruit.
Rond zes uur zat het verkeer hier vast
en probeerde de politie wanhopig een
uitweg te vinden via secundaire wegen.
Ook tussen Mannheim en Darmstadt
bleek de Autobahn niet breed genoeg te
zijn. Vierbanige Autobahnen, zo is de
laatste dagen in West-Duitsland geble
ken, zijn reeds volkomen verouderd.
Tot de ontelbare buitenlanders, die
met Pasen West-Duitsland hebben be
zocht, behoorden bijzonder veel Neder
landers. Zij hadden een duidelijke voor
keur voor het Rijngebied, waar helaas
weer heel wat met bussen aangevoerde
landgenoten wat. al te uitgelaten zijn ge
weest. Zij waren uitgedost met „leuke"
hoedjes van papier en zongen luid, dat
zij nog niet naar huis wilden gaan.
Denen, Zweden en Noren hielden het
ditmaal bij de Harz; zij laten meer en
meer het dure Hamburg links ligen.
In het trein-, lucht- en wegverkeer in
West-Duitsland werden dit jaar alle
Paasrecords gebroken.