PLEIDOOI VOOR MEER RUIMTE
VOOR VERDRONGEN OUDERS
onbehuisde
op bezoek
bij Edo
I KAPPIE EN DE TI-PISCHE BOOT f
(die tussen binnen
en buiten in hangt)
Uit de kerken
Vrijdag 13 april 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
russel
gehoord
en
AR. -vergad ering
Meliskerke
PW
/DEUR ONTZET,
|K
KRIJG ER GEEN J
.BEWEGING IN, "J
MAMMIE.
pappie..;
LUCHT BIJNA
WEG...TREK
RUIMTEPAK-
KENAAJSU. v>
opera mundi KFS
K|StRDAH
GEEN
DAAR WEB E Wl L_ -
BRAM MÊTD&HIK
is HETGEEN TRACHTMOP,
TUL? TERWIJL
ZB?/JET V/E.
VAN HEN
VANVOCÏf? A
61-J ON2E WAAEN
DE WACHT HOUDEN'
WIJ
20
Daarvan hadden de meesten ook
al weer gezinnen met veel kinderen,
hij nam door elkaar twee, als hij
alle 40 kleinkinderen telde, is 8U
achterkleinkinderen.
Tel maar op bij de 40, wordt
120.
En van de achterkleinkinderen wa
ren er tenminste vier hij kon zo
een naam noemen die ook al met
de biggent.eelt begonnen waren.
Zonde, zegt juffrouw Glavimans
bij deze lasterende benaming. Maar
zij telt, op aanwijzing van Lievens,
vier achter-achterkleinkinderen bij
de 120. Is samen 124.
Hoeveel zegt Keesje Plakken,
dat er in de Kapel hadden kunnen
zijn?
Honderdvierendértig, ziet u wel,
dat hij het liegt.
Matthieu verdiept zich in het Klaar-
monds Nieuwsblad.
Jal maar dat is bij Keesje met
de bokken er bij, of het kunnen na
tuurlijk ook grietjes zijn en ik be
denk me, dat er bij mij nog de
dooien af moeten. Hier staat: ..re
kenen wij de echtgenote of echtge
noot van mevrouw Treuvers' gehuw
de kleinkinderen mee....
Wij, valt juffrouw Glavimans in
de rede, dat is Keesje!
Hou nu even je mond, zegt oom
Matthieu geprikkeld en leest door:
en doen wij hetzelfde bij de vijf
achterkleinkinderen die reeds in de
echt getreden zijn....
Wat zei ik je zo even, tenminste
vier getrouwde achterkleinkinderen!
dan is een totaal, bereikt van
134."
Nu reken van de 40 kleinkinde
ren nog 25 gehuwd, dat maakt pre
cies 30 met Lammie Boezelaar plus
de vier andere achterkleinkinderen
die al getrouwd zijn en 20 af voor
het kerkhof, dan klopt het precies
met de krant. Dus die getallen van
Keesje zijn best.
O, maar >\et is wel een pientere
jongen, zegt juffrouw Glavimans die
het goed wil maken.
Om twaalf uur is receptie bij bon-
ne-maman. Ofschoon Frans Kussers
voor twee vaatjes Gloria-brouw ge
zorgd heeft, overal in de familie
vlaaien gebakken zijn en op de aan
recht in de keuken een emmer vol
rozijnen op brandewijn heeft ge
staan, komen de laatste reeeptiegan-
gers toch nog op een droogje, zo heeft
het gestroomd van de bezoekers en
van de slokjes.
Bonne-maman heeft de gehele re
ceptie, dat was van twaalf uur tot
over twee, in de kamer in haar leun
stoel gezeten en meer dan één keer
een glaasje rozijntjes leeg zitten
scheppen. Er stond onafgebroken een
van de achterkleinkinderen bij om te
zeggen, dat oma voorzichtig moest
zijn met de pitjes. Dat werd in
haar hoorn geschreeuwd, want ver
staan gaat niet meer goed. Praten
nog opperbestl
Om half drie is het definitief af
gelopen met het ontvangen en wordt
bonne-maman door Michèle de
achterkleindochter die bij haar woont
vlug in bed gestopt, want van
avond gaat zij nog naar het circus,
wat Laurent Schouten-Lievens be
dacht heeft. Hij zal haar komen af
halen met de auto van het circus.
Bonne-maman in d'n automobiel I
Het is het oude mens nog maar niet
verteld, om haar geen schrik te ge
ven. Er zullen wel vijftig leden van
de familie vanavond naar het circus
gaan. om er bij te wijzen als bonne-
maman toegesproken wordt door de
mevrouw van de directeur.
In het circus heeft men een rusti
ge middag. De opbouw kwam al
vroeg in de morgen gereed. In de
ochtend is ook repetitie geweest en
directeur Sacha Carreau heeft zijn
hogeschool-paarden in de piste van
het circus kunnen berijden.
De afspraak van Ran met majoor
Van Heivoort was natuurlijk hele
maal niet nodig geweest, maar Car
reau vindt het toch wel een lepe zet
van zijn secretaris en hij stuurt Ran
naar de majoor om nog eens te be
danken voor de aangeboden gastvrij
heid en de majoor uit te nodigen
naar de collectie arabieren van het
circus te komen kijken. Waarmee
nobele volbloeds en niet de pyrami-
debouwers, bedoeld worden.
Het is nog geen zeven uur ge
weest als Ran al met de auto van
het circus bij bonne-maman voor de
deur staat. Maar dat is daar geen
bezwaar, want de oude dame zit al
meer dan een half uur klaar in haar
stoel. De tijd is ruim genomen, zo
krijgen ze bonne-maman in de voor
haar gereserveerde loge eer met de
..Einlass" de grote toevloed van de
bezoekers begint. De tent biedt
plaats aan ruim 1500 toeschouwers
en er wordt op gerekend, dat het
circus vanavond al uitverkocht zal
zijn.
Het plaatsnemen van bonne-ma
man in het vehikel verloopt wonder
baarlijk vlot. De oude vrouw merkt
niet, dat wat voor haar gereed
staat, heel wat anders is dan een
rijtuig met paard. Zij is naast Ran
op de voorbank gezet. Zij begint
verwonderd te kijken als de wagen
gaat schudden, nadat Ran de auto
aangezwengeld heeft. Pas wanneer
Ran opgestapt is en de manettes van
gas en ontsteking op het stuur ver
zet, komt de doorbraak bij haar. Op
gewekt vraagt zij:
Zitten'wij in d'n stoomtram?
Daarmee is Michèle, die ter bege
leiding meegaat, meteen door de
spanning heen, want oma heeft
toen zij nog geregeld uit mocht gaan
geen grotere vreugde gekend dan
in de stoomtram naar Meerum te
zitten.
Michèle en clown Granito nemen
op de achterbank plaats. Granito
draagt een mooit wit costuum, in de
vorm van een heel wijd hansop, be-
stikt met kleurige pailletten. Zijn ge
zicht is natuurlijk wit gepoeierd en
op zijn hoofd staat een punthoed.
Granito is, gedurende het instappen
van bonne-maman in de auto, nog
wat op de achtergrond gehouden.
Maar hij wordt, eer de auto in be
weging komt, toch reeds door haar
ontdekt. Zij zegt tegen Michèle:
(Wordt vervolgd)
A MSTERDAM.- Hij is vijf en dertig jaar
en gisteren, in de Amsterdamse zon, droeg
hij een ruitjespak met omgeslagen manchet
ten en stofknopen aan zijn vest. Hij heeft kort
haar, is een achterneef van Jo Spier de te
kenaar, raakte vijftien jaar geleden in Indone
sië als militair gewond en gaat deze maand
met Miss World trouwen. Edo Spier is de
naam.
Hij is zelfbewust, hij praat gemakkelijk en hij kiest de goede woorden.
Hij vindt dat je in een kleine kamer alleen de noodzakelijke dingen moet
zetten, dat een man niet in de kamer moet zijn wanneer een vrouw zich
opmaakt en over de journalistiek, waarin hij zeven jaar „verbleef', zegt
hij: „Een toevluchtsoord voor onbehuisden".
Dezelfde avond nog HHMIf '""88
Nu zijn dat altijd opmerkingen die MgfSKÊPm«Gi3l Mg ||l I?
me hooglijk intereseeren vooral wan- K MWte
neer ze komen uit de mond van Kg
iemand, die mijn vak de rug toekeer- 4>lwi I
de en ik vroeg dus verder. -
,,In de journalistiek zitten mensen mÊi,
van wie een deel best op een kantoor H
de tijd kon doorbrengen en de aode- 11
ren hebben dikwijls net te weinig ta- 'lL T 4 1
lent om academicus of artiest te zijn. IgPJJj
Het >s een soort tussengebied, waar ïïfc j
er maar een paar uitkomen die „het" «Sgg|# JV (l||v v'f 3
dam gaan doen. Hoe ik het ben gaan «a'ilnMI k j
doem? In 1951, op een avond, ik zat KlMf «jgw {X g J
bij de krant, een architect ontmoet. K Wm f i
Kwam by me thuis, in de onbewoon
baar verklaarde woning in de Utrecht
sestraat in Amsterdam. Wie heeft dat
ingericht, vroeg hij. Br. Wat doe je
dan bij een krant? Volgende dag was
hy er weer. Tekenen kun je leren, zei
hy en dezelfde avond zat ik op de
kunstnijverheidsschool. Overdag op de
krant, ik moesit toch leven, 's avonds
op scnool. Tot en met 1957 heeft dat
plaats gevonden. Tegelijkertijd dé
accadetnie van vormkunst afgelopen'
Ik knikte en vond het een prestatie.
Effen pad
Ik had toen al een paar dingen ge
daan: het buis van Ed Hoornik en
Mies Bouhuys ingericht byvoorbeeld
Binnenhuisarchitect dus, vroeg ik.
„Gedeeltelijk binnen, gedeelteiyk
buiten", vernam ik en wist het nog
niet precies. „Sinds 1958 zelfstandig
gevestigd, hier in Amsterdam. Samen
met Anton Lammersen ontwerp ik
gebruiksvoorwerpen, meubelen, ver
bouwingen, bungalows, we zün bezig
met een bungalowpark en de eerste
fabriek. En ik redigeer „Goed Wo
nen", ook sinds vier jaar".
Dan krijgt die Mk» World een
„drukke man", dacht ik. Corlne Rott-
sohafer heet ze en ledereen zegt me
dat ze 23 jaar te. In 1957 werd ze Mte»
Holland, In 1959 Mfas World. Bij haar
thuis hebben ze niet direct „Ja" ge
gild toern ze vertelde: Ik ga trouwen.
Maar het pad is geëffend, getuige de
trouwdatum die ik zag staan op een
stapel gedrukte uitnodigingen, in
kamer van Edo Spier, op een wand
kast zonder poten: 25 april 1982.
Het stolt ineens
Wonen in huizen, daar hebben we
het vervolgens druk en uitvoerig over
gehad. „Alle vrouiwen zien kans aan
confectiekleding een persoonlijke noot
te geven, maar gaat het om confec-
tiewoningen, dan stolt dat allemaal
ineens. Men denkt tegenwoordig nog
alleen aan een demonstratie van wel
vaart. Men poot keukens vol met elek
trische toestellen. Nu is de afwasma
chine in opmars. Neem nu eens zo'n
ding: je moet er een sopje in doen,
alle borden en koppen er voorzichtig
-#■ Terug naar 1959 toen de aan
staande mevrouw Spier-Rottschafer
gekozen werd tot Miss World. „Bij
Paul Huf, de fotograaf, ontmoette ik
haar voor het eerst en daarom is
hij natuurlijk ook getuige", bekende
de bijna-bruidegom.
Inzetten, water erby, dan staat het
een tijdje te draaien en dan alles na-
drogen. Ik vind het een onzinnig ap
paraat", aldus de aanstaande bruide
gom.
Edo Spier is ook geen vriend van
de mixer. „De meeste mensen ko
men met dat apparaat niet verder
dan sinaasappels uitpersen, want het
is veel te ingewikkeld met schoon
maken. Nou, geef mij dan imaar dat
eenvoudige glazen uitpersertje, met
de hand".
Timmer dicht!
De huizen, met hun woonvertrek,
slaapkamers, keuken en douchecel.
Over twaalf dagen de bruid: Corine Rottschafer. Eerst New York,
dan een boerderijtje.
-X- De naam is bekend: er is een
Rosa van en een Jo, maar deze keer
is Edo de voornaam: Edo Spier, de
man die het in een heleboel huizen
heel anders zou willen en die over
een handvol dagen gaat trouwen
met een in heel de wereld bekend
meisje.
De aanstaande man van Miss World
had er veel over te zeggen.
„Het wonen is duidelijk in bewe
ging", begon hy. „Maar er is onvol
doende ruimte voor de activiteiten
die een gezin nodig heeft. De ontwer
pers proberen nu binnen de bepalin
gen die de ruimten regelen iets vi
sueels te dioen, glazen wanden tussen
woon- en slaapkamer, want dat er be
hoefte is aan een tweede woonvertrek
is duidelijk. Maar dat betekent ge
woon: geen slaapplaats voor de ouders
en daar ben ik tegen".
„Timmer die slaapkamer van de
ouders dicht, niet met een gordijn,
maar echt. Maak er een aparte ruim
te van, anders heeft de baste van het
gezin man en vrouw geen eigen
plek meer".
E_r zyn andere indelingen van., de,
huizen mogelijk, vindt de heer Spier.
Nu wordt er alleen maar gerekend
m.et kamertjes en bedden, want „zo-,
veel kamertjes is zoveel subsidie" en
de aandacht voor de bewoonbaarheid
is byna weg.
Vroute, trek u terug
„Wat ik bepleit?" Edo Spier zijn
vierde sigaret dovend en de benen
over elkaar leggend begon nu pas
goed aan de praat te raken. „De
bedstee, daar ben ik voor; niet die
van 1880, maar gebruik makend van
de techniek, zodat de vuile lucht kan
worden weggezogen en zuurstof bin
nen gebracht. „De slaapkamer is om
te rusten en ziek te zijn". Punt. Dat
staat in een boek. Er zijn braaf meu
bels gemaakt: bed, kaptafel en kast.
Ik vind dat een vreemd gedoe. In de
tijd dat er zoveel kaïners meer wa
ren met boudoirs en 20 toen
was het zo gek nog niet. Dat kan
nu natuurlijk niet meer, maar er is
wel iets aan te doen. Een man moet
geen getuige zyn van de momenten
waarop zijn vrouw zich opimaakt of
afschminkt. Dat moet niet; dat is net
zo ontstellend als een vrouw die met
krulspelden naar bed gaat. Ergens
moet er een plekje zyn waar de vrouw
haar beslotenheid heeft en waar ze
zich kan maken zoals ze wil zijn. Na
tuurlijk, we weten het van die lipstick
en poeder en crème, we geloven in
dat schijnwereldje, maar dat wordt
doorbroken wanneer de man getuige
is van de opmaak van zijn vrouw".
„Een maniertje
Ja, maarEdo Spier was er nog
niet.
9 „Daarom vind ik het ook zo erg als
vrouwen in een restaurant of elders
hun poederdoos pakken of hun haar
kammen. Dat doorbreekt het weer; dat
betekent, dat het een maniertje te ge
worden, een betekenisloos maniertje en
dat vind Ik jammer".
Goed, zei ik, maar er zijn nu een
keer honderdduizenden die met of zon
der kinderen op een paar kaïners of te
kleine flats zitten; dan de badcel dus
voor de vrouw om zich terug te trek
ken?
„Ja, de badcel, daar staat dan al vast
de was te weken of een wasmachine
of iets anders", aldus de heer Spier.
„Kijk", ging hy door, „de mensen
moeten wat meer egards tegenover el
kaar hebben, dat 'bedoel ik. En wat die
huizen betreft: een optelsom van ka
mers maakt nog geen woning. Wat ik
zeg is natuurlijk schetsmatig, want als
ik het over een bedstee heb: daar is
geen ruimte voor een zieke; er zou
dus nog ergens een extra bed moeten
zijn wanneer man of vrouw ziek zijn".
Naar New York
En de man die dat allemaal zei gaat
dus over twaalf dagen trouwen met
het meisje, van wie een jury in 1959
zei: Ze is de mooiste van de wereld.
Trouwen, met fotograaf Paul Huf en
mr. Flip van Vliet als getuigen. Trou
wen en dan een huwelijksreis naar
New York. Trouwen en na die huwe-
lyksreis een boerderijtje zoeken binnen
een redelyke afstand van Amsterdam
en dat „erg hedendaags inrichten, wel
comfortabel, niet verfijnd", zoals de
aanstaande bruidegom nog zei voor we
handen gaven.
Die Edo.
Laat gisteren mijn HWT gerepareerd
zijn! Achter elkaar en zonder manke
ren. „Dank u wel, gemeentedienst, nu
kunnen we weer onder de douche", rie
pen de kinderen.
796 copyright abc pref!
H EB WAT STA JIJ DAAR NOU
WEER UIT TE
SPOKEN.'
^iiiiiiiiii!iiiiiiiiii)iiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiitiiiiii!i>iiiiiiiiiiiiiiiii)iiiimiiuiiiititiiiiiiiiiiiniiiiiiittiiiiiuiniiiniinitiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiu)uiiiiiiniiiiiiiiiniiniiiniiiiiiininiiiniiiiiuiiiiiiiiiiiiniite
BED. HERV. KERK
Beroepen te Uitharden: J. Jongerden
te Brugchem-kerkwijk,
GEREF. KERKEN VRIJGEM.
Beroepen te Rotterdam voor geeste
lijke verzorging van militairen J. Snij.-
ders, kand. te Ermelo.
GEREF. GEMEENTEN
Tweetal te Meliskerke Chr. van Dam
te Rotterdam en H. van Glist te Liss,
waarvan eerstgenoemde is beroepen.
Bedankt voor 's Gravenpolder: A.
Hoffman te Zeist.
EV. LUTH. GEM.
Bedankt voor Monnikendam-Edam:
W. F. ten Rouwelaar te Middelburg-
Vlissingen.
59. Geruime tijd stond Okki tegen de
geborduurde achterkanten van de porse
lein-deskundigen aan te kijken, die
zich bezig hielden met het onderzoek
van de Ti-Pische boot. Hij voelde zich
weinig op zijn gemak. Van tijd tot tijd
werd er bezorgd gemompeld in de kring
en voortdurend klonk er een getinkel en
gerinkel als van losse scherven.
„De hele mikmak schijnt in puin te
liggen!" dacht de scheepsjongen. „Ik
wou dat de ouwe nu maar hier was!"
Okki kon niet zien, dat het geluid het
gevolg was van een nauwgezet onder
zoek, waarbij de deskundigen het por
selein met zilveren hamertjes beklopten
om het op barstjes te onderzoeken.
Eindelijk richtten zij zich op en keken
Okki hoofdschuddend aan.
,,Niet zo mooi, barbarenjong..." lis
pelde de onderzoeker-van-het-vorstelijk-
porselein met geknepen mond.
„H-Hoezo.." hakkelde Okki. „Is d-de
boot..?"
„Wat is er met de boot., toch geen
averij?!" riep een gealarmeerde stem.
Het was Kappie, die met de maat en
de meester hijgend naderbij kwam. ,,Je
wilt toch niet zeggen, dat je hem in
het zicht van de haven in de grond heb!
geboord, dekselse jongen?"
„Nee, barbarenkapitein," zo ant
woordde de onderzoeker vlak. ..De Ti-
Pische boot is gaaf als een arendsei.
Helaas., helaas.."
Tot verbazing van de zeelieden
scheen het gezelschap hovelingen hier
door zeer in de put...
MELISKERKE. De A.R. Kiesver
eniging in Meliskerke hield onder lei
ding van voorzitter W. de Buck een
jaarvergadering. In het bestuur werden
gekozen de heren C. Polderman en L
Wisse. De candidatenlijst voor de ge
meenteraadsverkiezingen werd al$
volgt samengesteld: 1. W. de Buck, 2
J. Wisse, 3. R. Boogaard, C. Polder!
man, 5. L. Wisse, 6 J. de Wolf
