„fFy zijn baas
in eigen
zegt Schiphol
DOMINEE KOK DOET
BIJZONDERE DINGEN
KLAARMOND
DE NATUUR
flfï
SP
I KAPPIE EN DE TI-PISCHE BOOT I
GRANT
m de
Uit de kerken
fijJag 23 maart 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
RGRDEN-
CENTRUM
SCHIP
HOL
in en om uw huis
„Altijd twee dingen tegelijk
'WêtSmM
ftü
a
lllliuilllllfllllllllllllllllllllllll
u
u
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
a
iiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
OERM
Johnny
If
Hart
j; ÏS\V?
ill
lillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
SCHIPHOL. „Wet is wet en wij zijn baas in eigen huis,"
zei de heer A. A. Dullé, hoofd afdeling publiciteit en voor
lichting van Schiphol ons gisteren. Wij zijn ons licht even
gaan opsteken op de luchthaven, omdat er de laatste tijd
geruchten over de parkeerproblemen de ronde doen. Dit zei een
Amsterdams advocaat onlangs: „Verkeersborden gelden slechts
voor de openbare weg en de luchthaven is particulier terrein en
de borden hebben daar dus geen rechtsgeldigheid."
'mas
Hortensia's zijn er nu volop en in di
verse kleuren; blauw is geen echte
kleur; blauwe hortensia's worden door
de bloemist blauw gemaakt en rode of
roze hortensia's kunnen ook in uw tuin
blauw worden als de grond sterk ijzer
houdend is. Kamerhortensia's kan men
later met veel succes in de volle grond
van de tuin poten, dan zal men echter
wel voor voldoende ruimte moeten zor
gen.
Op het parkeerterrein van Schiphol
staat een fors aantal verkeersborden
en het vereist het nodige geduld om in
dit doolhof de weg te vinden. Hier en
daar kan men lezen, dat een half uur
parkeren slechts is toegestaan. Nu is
er een automobilist geweest, die van
die dertig veertig minuten maakte en
dat kostte hem een bon. Hij liet de
zaak voorkomen en het was die advo
caat, die zijn verdediging op bovenge
noemde uitspraak baseerde. De kan
tonrechter van Hoofddorp was het er
mee eens en vrijspraak volgde. De
officier van justitie aldaar ging ver
volgens in hoger beroep, omdat (hij
het kennelijk niet eens was met de
gang van zaken.
ARTIKEL 461
„Wanneer de zaak in hoger beroep
voorkomt weten we hier niet", aldus
de heer Dullé, die zijn naam op een
bordje op zijn bureau heeft staan.
„Maar we zijn overtuigd, dat de be
wuste automobilist alsnog zijn boete
van elf gulden moet betalen. Dat men
zich nu ineens niet meer zou hoeven
te houden aan de aanwijzingen op ons
parkeerterrein is een sprookje."
Dat betekent dus, dat u nog steeds
wel degelijk met al die borden reke
ning moet houden en dat u nog steeds
dubbeltjes moet stoppen in de parkeer-
meters. De directie van dit particu
liere terrein beroept zich bij alles op
.artikel 461 van het wetboek van straf
recht. En dat is verstandig, want er
zijn tenslotte maar weinig zaken bij
wijze van spreken, die niet onder dit
artikel vallen. Kantonrechter of geen
kantonrechter: men is er daar van over
tuigd, dat men aan het langste ver-
keerseind trekt.
Binnen afzienbare tijd zal men nog
sterker staan, want dan worden alle
parkeerbepalingen opgenomen in de
luohtvaartwet en dan is er dus hele
maal geen discussie meer mogelijk.
GROF
„Voor ons is de zaak waterdicht
en onze eigen politiemensen gaan ge
woon door met bekeuringen geven,
wanneer zulks nodig is," hoorden we
verder van de heer Dullé. „We zijn
echt niet lastig en die bekeuringen
worden beslist niet zo maar gegeven.
Bovendien is de Schipholpoutie bij
zonder soepel, ondanks het feit, dat de
mannen soms bijzonder grof bejegend
worden."
De mensen die bekeurd worden kun
nen werkelijk te keer gaan tegen die
Schipholpolitie en het „waarom" van
een dergelijke houding is ons niet zo
duidelijk. Kijk, die bepalingen zijn er
daar nu eenmaal en wie vindt, dat hij
zich er niet aan hoeft te houden zou
bijvoorbeeld zijn auto buiten het ter
rein kunnen laten staan. Daar is bo
vendien vaak meer ruimte en het kost
niets. Die politiemannen worden er
gewoon voor betaald om op te letten
of niemand in overtreding is en wan
neer dat het geval is wordt er be
keurd.
„Op de openbare weg kan men toch
ook 'maar niet raak rijden en parke
ren," aldus onze zegsman. „Zo heb
ben wij ook onze regels. Neem nu
eens, dat kwartje entree, wat maken
veel mensen daar niet een kabaal o-
ver."
TEVREDEN
Ja, daar zijn we Nederlanders voor,
want we gnuiven ook, wanneer het ge
lukt is om voor niets met de tram
mee te rijden, al hebben we honderden
guldens op zak. Zo is het ook met dat
kwartje, dat overigens niet betaald
hoeft te worden, wanneer men voor
zaken op Schiphol moet zijn. En dat
is voor vele bezoekers een vaak ver
zonnen manier om aan dat kwartje
te ontkomen. Een van de directeuren
van een van onze vier omroepzuilen
wond zich daar eens zo over op, dat
hij het kwartje voor de voeten van
de portier smeet!
En de parkeermeters, meneer Dullé,
wordt daar ook goed aan verdiend?
„Goed verdiend zijn de woorden niet,
maar inderdaad lopen we een beetje
in op de onkosten, die we er mee ge
maakt hébben. We hebben een paar
dagen een onderzoekje ingesteld in de
vorm van vragen aan de automobi
listen en gebleken is, dat het meren
deel dik tevreden was over die meters.
Het komt in ieder geval het parkeren
hier bijzonder ten goede."
Terugkerend op ons uitgangspunt:
de bepalingen op het parkeerterrein
van de luchthaven zijn dus nog steeds
van kracht, aldus de afdeling voor
lichting en publiciteit en ondanks de
uitspraak van de kantonrechter van
Hoofddorp is er dus wat de Schiphol-
directie aangaat niets veranderd.
We vonden, dat u dat gewoon even
moest weten vandaag.
IN Weesp woont dominee P. H. G. C. Kok, die zich op de zolder van zijp
pastorie bezighoudt met glas, cement en wat er allemaal nog meer nodig is
om glas-in-loodramen en mozaïeken te maken.
(Ingezonden mededeling)
för
Altijd wéér
Pil i
4 WOLLEN
ll DEKENS
100virgin
wool
WEESP Misschien hebt u er
nooit zo op gelet, maar u kunt
ze overal in Nederland viniden:
de ramen van dominee P. H. G. C.
Kok (42) uit "Weesp. Het kunnen
ook draadversieringen zijn of tegel
vloeren of mozaïeken. Enfin, u hebt
het inmiddels natuurlijk al begrepen,
dat die dominee bijzondere dingen
doet en u mag hem wat ons betreft
in het vakje van kunstenaar rang
schikken.
Op de zolder van de pastorie in
"Weesp doet hij van alles met stukjes
marmer, gekleurd glas en zo. In de
ene hoek van zijn atelier stond een
schildersezel en weer ergens anders
een bak cement, een hamer, wat pen
selen en de nodige schoteltjes verf. En
daar tussen door liep de dominee in
een sportjasje met een donkerkleurig
hemd aan. Over gebrek aan werk hééft
hij niet te klagen, want over een aantal
weken gaan er weer drie ramen van
hem naar Amsterdam.
Geen koper
„Iedere minuut van de dag moet
ik benutten", zei hjj, „want ik heb ten,
silotte twee beroepen en die wil ik beide
zo goed mogelijk doen. Ja, ik heb
altijd twee dingen tegelijk gedaan,
want tijdens mijn theologische studie
bezocht ik ook de Rijksacademie voor
beeldende kunsten in Amsterdam, waar
mijn vrouw ook lessen volgde."
Naast zijn beroep als dominee heeft
dominee Kok er beslist wel een vol
ledige dagtaak bij met zijn kunstwer
ken: zodra de glas-in-loodramen voor
Amsterdam klaar zijn kan hij onmid
dellijk weer verder gaan. „Ik moet
voor de hal van een sportschool een
mozaïek maken en wanneer dat klaar
is heb ik nog een opdracht voor een
kerk in het noorden van ons land: twee
muurmozaïeken en drie glas-in-lood
ramen. Zandstraalramen heb ik ook
gemaakt voor een kerk in Velzen. O ja,
die doopvont, die in de gang stond
daar heb ik nog steeds geen koper voor
gevonden."
Trots
Beneden in de achterkamer valt het
oog van de bezoeker, die in huize Kok
allerminst mag klagen over gastvrij
heid en gezelligheid, op schilderingen
achter glas. „Dat is een heel oude
techniek", légde de vlot pratende
dominee Kok uit. Dat is oude Poolse
volkskunst, die nog maar door een
paar mensen in ons land wordt be
oefend; het zullen er een stuk of drie
zijn. Mij heeft het vele uren werk
gekost en ik ben er daarom echt wel
een beetje trots op."
Er is in die achterkamer nog meer
te zien: de schilderijen, die de bezoeker
als het ware vanaf de wand vrolijk
toelachen. En Boef, de hond, daar
moet u wel rekening mee houden. We
bedoelen, dat u uw jas niet in de rotan-
stoel rechts in de kamer moet leggen,
want daar kan Boef het niet mee eens
zijn, omdat het uitgerekend zijn stoel is.
In de tuin liepen een paar katten
tussen een stel duiven door en dat is
ook het werk van die dominee in Weesp.
„Toen de katten nog klein waren
bracht ik ze altijd naar het duivenhok
en met tikjes op de kop en glazen
water heb ik ze geleerd, dat mijn duiven
niet als maaltijd voor hen kunnen
dienen."
Gewoon fijn
Neen, neen, het is niet alleen de
kerkelijke kunst, waar dominee Kok
zich mee bezighotidt: hy werkt ook
voor scholen, kantoren en fabrieken.
Gewoon, omdat hij het nu eenmaal fijn
vindt om te knutselen met alle moge
lijke zaken, die hij verwerkt tot kunst
werken, die alleszins, ja ook voor een
leek, het aanzien waard zijn.
Pratend gaan de uren in de pastorie
van dominee Kok snel voorbij en wan-
Ingezonden mededelingen)
neer de bezoeker weer buiten staat op
de gracht zal hij ongetwijfeld besluiten
beslist nog eens langs te gaan bij een
volgend bezoek aan Weesp.
mm
Eerst met de broeders en later
met de leraren van de Rijks Hogere
Burgerschool. En met name nog Dr.
Kross, de directeur. Deze was bo
vendien honorair correspondent van
het Koninklijk Nederlands Meteoro
logisch Instituut. In die kwaliteit
was aan hem opgedragen dagelijks
aflezing te doen of te laten doen
van de gevallen regen, zoals deze
geregistreerd wérd door een zinken
bakje, dat vanwege het Instituut in
de schooltuin was opgesteld.
Het bakje werd door Dr. Kross
steeds aangeduid als „onze pluvio
meter". Deze pluviometer had de le
vensloop van Ran bepaald, vanaf
zijn achttiende jaar tot heden, de
dag waarop hij in Klaarmond terug
keert.
Er was zó vaak door Dr. Kross
in de klas met onderscheiding over
„onze pluviometer" gesproken, dat
niet kon uitblijven wat volgde. Een
wonder deed zich in de natuur voor.
Of één wonder? Heel wat wonderen
achter elkaar! Centimeters regenval,
die zich bij de morgenaflezing van
de pluviometer aandienden. En dit
na nachten waarin noch directeur,
noch amanuensis, één druppel regen
op het zinken platje van het aan
hun respectievelijke woning aange
bouwd gemak hadden horen vallen!
De eerste drie aangezwollen peilin
gen waren aan de Bilt op het ge
bruikelijk formulier opgegeven. En
zij leverden een schamper briefje op
van dit Koninklijk lichaam, aan het
adres van Dr. Kross.
Het schoolgebouw was al heel oud.
De rijk beplante tuin sloot tegen de
achterzijde van het in hoek-vorm op
getrokken gebouw aan. Toen het
plan opgekomen was had Ran, met
zijn vriend Jacques Ruwgenius, pre
cies overlegd hoe gehandeld moest
worden.
De leerlingen gingen de school in
aan de vóórzijde van het gebouw; in
de Veerstraat. Maar er bestond ook
een gangetje, waarmee je aan de
tuinpoort kwam. Het was aan de
leerlingen toegestaan in de tuin te
komen; daarvoor diende een deur m
het schoolgebouw.
Zij waren ieder van huis gegaan
met een flesje. Reeds met water ge
vuld. Zij liepen door het gangetje de
tuin in. De pluviometer stond aan
deze zijde van de tuin. Een lang op
onthoud bij het instrument was niet
nodig. Het moest wel zorgvuldig ge
daan, om het water in de trechter
te laten komen.
Langs het pad, dat naar de tuin
deur in het schoolgebouw leidd£,
stonden zonnebloemen. Die sloten de
plaats, waar de jongens bezig wa
ren het water uit te gieten, voor
treffelijk af. Het was al verschillen
de keren gelukt. Daarop werd enke-
leatóagen gepauzeerd. Toen hadden
ziphet, onder geheimhouding, aan
andere jongens verteld. Het zou nu
nog eens vertoond worden.
Jacques had zijn hand boven de
bak. En opeens klonk:
Halt, ga daar dadelijk vandaan.
Maar Dr. Kross ondervond moeite
om zélf. waar hij stond, weer „van
daan" te komen. Want hij had zich
tussen de zonnebloemen opgesteld.
Dat ronde smoel van de baas,
zoals ik hem daar opééns in de ga
ten kreeg, leek zelf een zonnebloem,
vertelde Ruwgenius later aan zijn
moeder.
De maat van de beide jonge-man-
nen was nu vol.
Onze school kan met leerlingen
als dezen geen eer inleggen. Ik ver
neem hier van U, mijne heren, dat
zowel het gedrag van de leerling
Laurent Schouten-Lievens, als van
Jacques Ruwgenius bij voortduring
enz.
Hierna werd als verzwarende
omstandigheid nog het feit ge
noemd, dat de twee volstrekt wei
gerden er zich over uit te laten wie
op het idee van het grapje gekomen
was.
De grond van deze solidaire stil
zwijgendheid was, dat beiden zich
verweten over het gebeurde verha
len aan kameraden te hebben ge
daan. In strijd met hun afspraak!
Eenstemmigheid bestond voorts bij
de mening, dat Willy Bürmeister
die op school „de pruus" werd ge
noemd, omdat zijn vader Duitser
was hen verraden moest hebben.
De leraars-vergadering van medio
mei 1900 besloot aan Ran Schouten-
Lievens de verdere toegang tot de
school te ontzeggen. Hetzelfde gold
voor Jacques Ruwgenius. De deel
neming van oom Matthieu Lievens
bij de discussies ter vergadering bad
zich beperkt tot de herhaaldelijk ge
slaakte verzuchting:
Waar moet ik nu met die jon
gen naar toe?
Hierop werd het antwoord na
enkele maanden rondlummelen te
Klaarmond door Ran zelf gege
ven. Wederom in volle samenwer
king met zijn vriend Jacques.
Zij haddén bij het begin van de
avond hun fietsen naar Esser ge
bracht, die nog uitdragerij deed in
een pand vooraan op het Wijdsel.
De straat die dateerde van de nieu
we stadsaanleg, na de grote brand
van 1665, en opeens de oude binnen
stad wijd open had gebroken. Ten
onrechte treft men soms op moder
ne plattegronden de spelling Weidsel
aan!
Tegen de politie, zei de oude Es
ser later: hij had gemeend, dat de
jongens niet meer móchten fietsen,
omdat Zij zo uit hun krachten ge
groeid waren!
Er was een heel behoorlijke prijs
voor de fietsen betaald. Esser zou
dat ook zeker niet anders gedaan
hebben, want zijn zoon Puck was
met de jongens op school geweest
en hij wilde beiden helpen, omdat
hij hen best door had gehad!
Voor dag en dauw gingen Ran en
Jacques, de volgende ochtend, van
huis. Voorgevende, dat zij zouden
helpen een schip te laden op de
steenfabriek die aan de mond van
de Klare ligt.
(Wordt vervolgd)
§g tintels
53 door
5 Jack
JU Dunkley
FLITS
H
GORDON
in liet
heelal
door
Dan Barry
IK GA DANSEN»
MÊTMIdN LIEFüe.
door
i _iL>
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiifiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiniiiiiiiiiiuiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiituiiiiuiiiiiiiiiiiiimiuiiiiiiiitiiiiitititiitiiiiitÈ
^_halfzwaar^
41. Zijn driftige stemming en boze
voornemens ten spijt .duurde het nog
geruime tijd, voordat generaal Hak-Hau
de diepe sneeuwkuil kon verlaten. Kap-
pie en zijn mannen verschafte dit een
flinke voorsprong, ondanks het feit dat
zij slechts langzaam vooruitkwamen
met de porseleinen boot. Het trekken
en duwen, het dragen en sjorren had de
mannen flink vermoeid en het was dan
ook met grote opluchting, dat zij eens
klaps een gebouw tussen het gebergte
ontdekten. Uit de grote poort klonk een
vreedzaam gezang hen tegemoet en dat
wekte vertrouwen. Kappie zette zijn
handen als een toeter aan zijn mond.
„Ahoy!" schreeuwde hij, en zijn stem
weerkaatste tussen de rotsen. „Ahoy...!
Volk! Mogen we bij jullie even ons an
ker uitgooien en stoom afblazen?"
Er kwam geen antwoord, maar het
gezang was op sla» verstomd.
„Help...!" riep nu de maat, Kappie's
voorbeeld volgend. „We zijn moe en
hongerig en koud! tWe zitten midden in
de ellende en narigheid! Laat ons niet
in de steek!"
Ook deze smeekbede werd niet direct
beantwoord. Doch nu verscheen er in
de poort een lange gedaante met punt
muts en wijd gewaad, die met dansende
passen op hen toekwam...
NED HERV. KERK
Beroepen te Arnemuiden: E. J. Schim
mel te Oud-Beyerland; te Nieuwpoort;
J. Broekhuis, kandidaat te Barneveld.
Beroepen te Nieuwerkerk a.d. IJssel:
P. J. Bos te Sprang; te Hoogkarspel-
Lutjebroek (toez.): P. Bijlefeld, kand. te
Deventer.
Aangenomen naar Warmenhuizen-
Dirkshorn: W. P. E. van Kooten, vic.
te Amstelveen, die bedankte voor Wit-
marsum.
Bedankt voor Dordrecht (toez.): dr.
C. Graafland te Woerden.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Katwijk aan Zee (vac. E.
I. F. Nawijn): D. van Keulen te Olden-
hoven.
Beroepbaarstelling: De classis Alk
maar heeft prep. geex. en beroepbaar
verklaard de heer J. L. Bel, P. Plan-
ciusstraat 26 te Den Helder, die terstond
beroepbaar is.
GEREFORMEERDE GEMEENTN
Bedankt voor Kampen: A. Vergunst te
Rotterdam.
