Afschuwelij 1
TT
ONZE ZAAK BEPLEITEN
IN ANDERE L ANDEN
„GRENZEN ZIJN OVERSCHREDEN" ZEGT HILVERSUM
DAT VAN „DIE BLINDE SOLDAAT
DE NATUUR
I KAPPIE EN DE TI-PISCHE BOOT
m
Dinsdag 27 februari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Bag. 1
Zo snel mogelijk
vergeten maar
Opgepast
Grenzen
HTYEA
Delegatie van Partei Nationaal
Huilen
Eerste prijs werd
niet toegekend
in en om uw huis
Na 45 jaar: bloemen
van de Jaarbeurs
aail
llllllllllllllililllllllllll
Bl
n
3111111 II illlll i ll!
llllllllOIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllll
H
H11I11IIIIW1UUIIII0IUII0IIIII1II
a
iiiniifliiiuiuiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniii
n
B
B
ill
lOlllllfllllllfllllllllliUflllllOIOIIllO
Chr. zangvereniging
V.Z.O.S. St. Annaland
9?
ZE ZAG HEM na jaren van scheiden terug op 't grote station; 'n Weerzien, dat echter aan
beiden geen vreugd' en geluk geven kon. Hij was naar de vreemde getogen en deed als sol
daat ginds z'n plicht; Betaalde die plicht met z'n ogen. Voor altijd verloor hij 't licht. Twee
ogen zo duister in beide 'n traan. Ze kijken haar somber en troosteloos aan. Twee ogen zo
duister, die vragen misschien: Waarom toch m'n liefste mag ik jou niet zien.
Hemelpoort ging voor hen open in 't huis van de blinde soldaat wanneer op 'n zonnige morgeD
'n wieg in 't kamertje staat. Toch werden die avond in stilte veel bittere tranen geuit wanneer hij
haar vraagt: „Toe m'n liefste, hoe ziet onze jongen eruit?"
En dan weer het Tefrein: Twee ogen zo duister in beide 'n traan.
EEN PAAR LEZERS hebben ons de
afgelopen dagen brieven geschre
ven over het lied „De blinde soldaat",
waarvan we de tekst hierboven voor
u afdrukten. Het waren brieven, waar
in G. en G.-lezers duidelijk hun mening
gaven en die kunnen we in één woord
je samenvatten: Afschuwelijk.
We hebben ons oor ijlings te luiste
ren gelegd en tussen de reclameteksten
van radio Veronica door hebben we
het lied van de bewuste soldaat kun
nen horen en we zijn het voor de volle
honderd procent eens met de twee
briefschrijvers: Afschuwelijk.
De muziek van dit vers hebben we
ook opgevraagd en aan de achterzijde
van de tekst werd ons met klem aan
bevolen om vooral het lied van eigen
bodem niet te vergeten. We hopen dat
meneer Hoes het ons niet kwalijk
neemt, maar we hebben dit lied zo snel
mogelijk trachten te vergeten. Over
de muziek willen we het niet hebben:
die vindt men mooi of niet, maar sma
ken verschillen nu eenmaal.
De woorden en noten van het lied,
waarover we u vandaag gaarne
iets vertellen.
MAAR de woorden, mensen, neen,
dat is het nu net niet. Over soldaten
mogen wat ons betreft bibliotheken vol
teksten geschreven worden en we me
nen, dat men hard op weg is om dat
ook te doen. Dat blind worden en dat
wiegje had tekstschrijver Jaap Koe
man achterwege moeten laten, omdat
dat gewoon, laten we het zachtjes zeg
gen, ongepast is. Voorstanders van deze
tekst zullen ongetwijfeld opmerken, dat
het realistisch is en zo en dat er inder
daad soldaten blind terugkomen na er
gens gevochten te hebben. Maar mogen
we dan even opmerken dat een zo gro
te tragedie minder geschikt is om te
verwerken in een lied, dat bijvoorbeeld
op feestelijke avonden gezongen moet
worden.
De naam van deze mevrouw kunnen we u niet geven, want het zingende
deel van haar leven brengt zij zonder naam door: „Zangeres zonder naam"
noemt zij zich. Wie het lied „De blinde soldaat" hoort kan daarbij haar
stem beluistereu.
(Ingezonden mededeling)
/yïzntey
fi NIVEA BESCHERMT
V_y o
UW HUID*
DEN HAAG (A.N.P.) Als het
de Nederlandse regering werkelijk
menens is met het toekennen van
zelfbeschikking aan de Papoea's, zal
zij hen in staat moeten stellen door
middel van kleine commissies hun
zaak te bepleiten in andere landen,
in het bijzonder in Afrika en Azië,
Indonesië daarbij inbegrepen.
Een delegatie van de Partei Natio
naal, bestaande uit Papoea's die voor
hun opleiding in Nederland vertoeven,
heeft dat gisteren meegedeeld aan
staatssecretaris Bot. De delegatie heeft
tevens gezegd dat de Nederlandse re
gering en de Papoea's in gezamenlijk
overleg een streefdatum voor het ver
lenen van zelfbeschikking moeten vast
stellen. Indonesië moest bij dat over
leg niet worden betrokken.
De Parna acht het niet juist dat de
Nederlanders wachten tot Soekarnoiets
doet. In West-Papcca bestaat nog te
zeer de indruk dat de Nederlandse re
gering haar instemming met het recht
op zelfbeschikking alleen maar belijdt
met woorden en pas na een daad van
Indonesië tot de eigenlijke toekenning
wenst over te gaan, zo deelde de lei
der van de delegatie, Wajoi, de heer
Bot mee.
Mr. Bot heeft zo deelde de heer
Wajoi mee geantwoord dat de Ne
derlandse regering „onder de gegeven
omstandigheden" voortgaat met het
door haar uitgestippelde beleid. Elke
overhaaste stap zou volgens hem
slechts tot nodeloze complicaties van
het probleem kunnen leiden. Mr. Bot
vond het beter dat de kwestie eerst
op internationaal vlak werd geregeld.
De zelfbeschikking kwam dan vanzelf
wel aan de orde.
En wat als op internationaal vlak
niets wordt bereikt, had Wajoi ge
vraagd. Dat, zo antwoordde mr. Bot
volgens hem, is op dit ogenblik be
paald niet aan de orde.
Merkwaardigerwijs werden op het
ministerie van binnenlandse zaken
geen mededelingen over deze bijeen
komst verstrekt.
In Hollandia hebben vertegenwoor
digers van enige politieke partijen een
resolutie aangenomen, waarin de Ne
derlandse regering wordt gevraagd
leiders van politieke partijen in weste
lijk Nieuw-Guinea toestemming te ge
ven naar Australisch Papoea te reizen
en contact op te nemen met politieke
groeperingen in dtt gebied.
Wanneer de Nederlandse regering
niet op de resolutie zou ingaan, zo zei
een van de ondertekenaars, „zou het
duidelijk zijn dat de Nederlandse re
gering West-Papoea geleidelijk aan
Indonesië wil overdragen".
WE STELLEN het ons voor: een volle
zaal, die uit volle borst zingt:
Twee ogen zo duister. Zo, van laten we
nu eens iets gezelligs zingen.
„Er zijn grenzen, maar die worden
bij dit lied overschreden," hoorden we
van een van de Hilversumse omroep
verenigingen. „We zenden het lied be
slist niet uit, omdat we de tekst bij
zonder ongeschikt vinden. We hebben
niets tegen sentimentele liedjes, alleen
is „De blinde soldaat" zelfs niet meer
sentimenteel te noemen. Of er wei eens
aanvragen komen van luisteraars voor
dit vers? Neen, als het veel is hebben
we er in de loop van de tijd misschien
twee gehad."
En dat is opmerkelijk, want er is op
zijn minst altijd wel iemand in ons
land, die een bepaald lied graag ge
draaid wil hebben en daarvan is hier
dus geen sprake.
Eerder sprak de heer Hoes er zijn
gram over uit, dat zijn „Was ik maar
bij moeder thuis gebleven" niet werd
uitgezonden omdat men het in Hilver
sum niet mooi zou vinden. Hij is een
groot voorstander van gewone volks
liedjes omdat daarin de dingen precies
gezegd worden. Allemaal akkoord en
we willen ons bij deze redenering aan
sluiten, gaarne zelfs, want het Franse
chanson liegt er vaak ook niet om.
Beiaardcomposi lies
ROTTERDAM. De Rotterdamse
beiaardcommissie heeft in de prijs
vraag die zij voor 1961 had uitgeschre
ven, geen eerste prijs toegekend.
De tweede prijs was voor ir. Harold
C. King te Amsterdam: derde prijzen
kregen Chris Bos te Utrecht, Adr.
Kousemaker te Goea en Rien Ritter
te Delft.
Er waren dertien inzendingen. De
jury bestond uit George Stam, Gert
van der Steen en Leen 't Hart.
OPLOSSING VAN HET
SPEL DER ZEVEN
VERGISSINGEN
X. Speler links boven heeft arm
meer gestrekt.
2. Van zelfde speler is hoofd ge
draaid.
3. Een supporter links meer.
4. Het vest van de dief is korter.
5. Been van speler rechts boven
staat anders.
6. De doellat ligt hoger.
7. Uiterst rechts een voet meer.
MEN KAN ECHTER te ver gaan en
dat is met deze tekst gebeurd
dachten we. Neen, neen, we hebben
beslist niets tegen Nederlandse liedjes
en „Was ik maar bij moeder thuis ge
bleven" mag wat ons betreft dag en
nacht via de ether onze woningen
binnensohalien en dan kan iedereen
uit volle borst meezingen, steeds weer.
Allemaal tot uw dienst.
En laat het allemaal waar zijn, laat
het gebeurd zijn dat die soldaat inder
daad blind terugkwam en zijn eigen
kind niet kon zien. Dat is erg, maar
geen reden om de ellende nu eens
breed uit te meten in een vers met
een refrein. Om er platen van te per
sen, die dan vervolgens in de Neder
landse huiskamer als ontspanning
moeten dienen.
Wie tenslotte wil huilen kan op de
Nederlandse platenmarkt ruimschoots
zijn hart ophalen. Ook zonder het lied
van de blinde soldaat. Of dacht u daar
anders over?
Als de winter voorbij is kan men ook
direct de klimrozen snoeien; dat dient
met overleg gedaan te worden. De
meeste struiken zitten veel te dicht in
het hout en dan dient men vele oude
takken geheel weg te snoeien en de jon
ge kunnen er dan voor in de plaats ge
leid worden. Klimrozen moet u niet half
insnoeien, tenzij het struiken zijn die dit
voorjaar of verleden najaar zijn gepoot;
dan moeten ze wel tot op een halve
meter boven de grond terug gesnoeid
worden.
Van een onzer verslaggevers
APELDOORN De heer en mevrouw
Fieters-Aafjes krijgen vandaag in hun
huis aan de Badhuisweg in Apeldoorn
bloemen van de Jaarbeurs niet omdat
zij feest vieren, maar ter begeleiding van
een brief met het antwoord op een vraag
die hen al lang bezighoudt.
Een paar dagen geleden schreef me
vrouw Pieters aan de Jaarbeurs: „Wij
zijn vandaag 41 jaar getrouwd. Daarvóór
zijn wij vier jaar verloofd geweest. Wij
hebben elkaar voor het eerst ontmoet
op de eerste dag van de eerste Neder
landse jaarbeurs, maar wij weten niet
meer wanneer dat was. U wei?"
De Jaarbeurs heeft aan de onzeker
heid een einde gemaakt met een gezel
lige brief en toch wel feestelijke bloe
men erbij, omdat het vandaag precies
45 jaar geleden is.
Johnny Hoes, de man, die zorgde
voor de muziek.
128
Pierres gezicht was nog nat toen
hij gereed was met het verslag van
zijn verblijf op het kasteel ir het
woud. Ook fluisterde hij in Justins
oor wat hij ontdekt had omtrent de
khan. En in een vloedgolf van woor
den vertelde hij over Ilderim, de
Turkse loods en hoe Jacques Coeur
de opium en de juwelen gevonden
had onder in het vat met zand.
„Die avond dat we uit het huis van
de factor ontsnapten, was ik van
plan u op de hoogte van mijn eigen
lijke missie te brengen. Maar ik kreeg
er geen gelegenheid meer toe."
Justin nam de halskraag van zijn
orde in de hand. „Ik begrijp het. Die
Grieken kunnen niet door en door
slecht zijn, anders hadden ze dit
nooit teruggegeven. De dood van dat
arme meisje is wel heel erg."
Hij zette een kom brandewijn voor
- Pierre neer, maar Pierre weigerde.
„Ik zou het maar doen, jongen. Ik
begrijp wel zo ongeveer, hoe je je
voelt." Pierre dronk de kom leeg; hij
proefde er niets van. Toen zat hij ge
ruime tijd naar de lege kom te sta
ren. „Het is mijn schuld, Heer Jan.
Als ik er niet geweest was, zou Ste
phanie nog leven."
Heer Jan vulde de kop opnieuw.
„Het is jouw schuld niet, jongen.
Je hebt je niets te verwijten. In geen
enkel opzicht."
Pierre luisterde nauwelijks. Na
enige tijd dronk hij ook de tweede
kom brandewijn leeg, hief zijn hoofd
op en zei:
„Wie was die Italiaan op het dok,
Heer Jan?"
„Een Genuees. Ik heb het schip
verkocht, Pierre. Daar had ik na
tuurlijk geen recht toe, maar ik ben
er in geslaagd de Genuezen te over
tuigen dat ik de eigenaar was. Ik
heb me speciaal tot de Genuezen
gewend, omdat die in Trebizonde
niet populair zijn en ik een planne
tje gemaakt had om de Eulalie weer
terug te krijgen. Je weet dat ze een
jaar of wat geleden oorlog hebben
gevoerd tegen het keizerrijk. Die
hebben ze gewonnen ook en de Mach
tige Comneni hebben toen zelfs een
tijdlang een symbolische schatting
moeten betalen in de vorm van no
ten en wijn. Maar hun handel is
sindsdien voortdurend achteruit ge
gaan en de Trebizonders mogen hen
niet. Ze hebben twintigduizend pond
voor het schip gegeven, maar tot nog
toe pas de helft betaald. Wat er
overbleef toen jouw losgeld betaald
was, heb ik gebruikt voor steekpen
ningen om het schip geïnspecteerd
en nogmaals geïnspecteerd te krij
gen. De Genuezen wilden er natuur
lijk meteen mee uitvaren." Hij glim
lachte. „Maar de scheepvaartinspec
teurs van Trebizonde hebben me
prettig geholpen. Ze hebben ontdekt
dat het hechtste schip van onze
meester onzeewaardig is. Maar mijn
geld raakt eens op. Vroeg of laat
zullen ze haar een certificaat van
zeewaardigheid moeten geven. Maar
nu hoef ik me over jou niet langer
zorgen te maken en ik twijfel er niet
aan of we zullen met behulp van de
overheid op de een of andere manier
de verkoop ongedaan kunnen maken.
Ik vrees echter dat we die steekpen
ningen aan de scheepvaartinspec
teurs niet terug zullen krijgen. Je
hebt bloed aan je hand, Pierre."
Hij belde. Henri de page werd uit
gestuurd om een put zeewater en
een doek. Pierre maakte zijn hand
schoon en zijn zwaard, dat van punt
tot gevest bebloed was.
„Ik had nog nooit eerder iemand
gedood, Heer Jan. Maar ik ben blij
dat ik deze man gedood heb
Er werd op de deur geklopt. Tot
Justins grote verbazing was het
Theodorus.
„Ben je van plan die struikrover
vrijuit te laten gaan?" vroeg Heer
Jan in het Frans.
„Ik heb hem uitgenodigd om mee
aan boord te gaan. Hij aanvaardde
mijn uitnodiging pas na de dood van
Stephanie. Na alles wat er gebeurd
is, kan ik niet zo ongastvrij zijn,
om..."
„Maar de Griek heeft je losgeld.
Frankrijk leeft in vrede met Trebi
zonde. Hij had geen recht om je ge
vangen te houden. Als we ooit het
schip uit handen van de Genuezen
krijgen en als we ooit veilig in
Frankrijk terugkomen, zal de minis
ter je onkostenrekening dan niet een
beetje aan de hoge kant viifden? Je
hebt zijn kostbare De Coucy aan de
kaak gesteld, natuurlijk, en Baltha
Ogli. Misschien zal hij dat de kosten
wel waard vinden. Maar drieduizend
pond is erg veel geld. En die jonge-
man ziet er uit of hij wel bereid zou
zijn het geld terug te geven. Zijn ge
zicht staat angstig, Pierre."
„Misschien is hij ook wel bang,
bang en bedroefd, de arme kerel. Ik
moet hem een paar vragen stellen.
Ik kan alleen maar Turks met hem
spreken, Heer Jan. Het gaat over
Oglis caravanserai, die op zijn land
staat."
„De schurken hebben dat smokkel
zaakje waarschijnlijk samen opge
knapt."
Theodorus zei: „Peter, een priester
heeft zich door de menigte buiten
heen kunnen werken. Maar hij is dan
ook de enige die men doorgelaten
heeft. Ik heb een draagbaar besteld
en het is mijn bedoeling om Stepha
nie naar huis te brengen, als je mij
daar toestemming toe wilt geven.
De kapitein van de wacht zegt ech
ter, dat niemand, levend, of dood, het
schip verlaten mag, eer jij terug
keert uit het paleis." Hij liet zijn
schouders hangen. Hij praatte als
een man die ter dood veroordeeld is.
„Ze behoorden je ongetwijfeld met
je zuster te laten vertrekken, Theo
dorus."
„Als jij met de kapitein van de
wacht spreekt, zal hij misschien van
gedachten veranderen. Ik twijfel
geen ogenblik of jij bent een mach
tig heer, Peter. Dat ik je gered heb
en losgeld voor je gevraagd, heeft
dood en schande over mijn familie
gebracht. Misschien wil je de bord
jes nu verhangen. Ik zal graag je
losgeld teruggeven en er zoveel aan
toevoegen als mijn vader en ik kun
nen opbrengen."
„Ga alstublieft zitten, Heer Theo
dorus. Ik begrijp de smart die gij
voelt. Geloof me, als ik u zeg dat ik
er in deel."
(Wordt vervolgd.)
DE
TINTELS
door
Jack
Dunkley
H
FLITS
iü
GORDON
Hü
in het
heelal
door
Dan Barry
De
opzienbarende
5=5
experimenlen
van
student
m
Tijloos
minimin
niliu
Vier bewoners van een houten nood
woning in het Noordbrabantse Heesch
zijn gisterochtend dakloos geworden,
doordat hun huisje afbrandde. Hun be
zittingen gingen nagenoeg alle verloren.
20. In angstige spanning wachtte de
maat op de dingen die komen gingen.
Lang hoefde hij niet te wachten, want
de dolle stroom stuwde de Ti-Pische boot
snel voorwaarts.
Met dreunend geluid trof de porce-
leinen boot de welgevulde boeg van de
maat, stuitte lichtjes terug en bleef lig-
gen. De maat hapte naar adem.
„Bravo, jong!" riep Kappie over het
water. „Zie je dat, Okki, dat had ik nou
nooit achter een klont als de maat ge
zocht!"
Okki knikte. „Wat een sappig idee om
zijn buik als stootkussen te gebruiken",
zei hij. ,,Af en toe weet ome Tjeerd
zijn gedachtenkastje toch wel te ge
bruiken".
Er was nog iemand, die in de mening
verkeerde, dat de maat volgens een voor
opgesteld plan had gehandeld. Dat was
generaal Hak-Hau, die verscholen op de
oever het gebeuren met grote geestdrift
had gadegeslagen. Maar nu wendde hij
zich boos en teleurgesteld af.
„Die dikke barbaar is meer zeeman
dan ik dacht..." mopperde hij. „Hij wil
de Ti-Pische boot zelfs met zijr eigen
lichaam beschermen. Bah! Ik zal ande
re maatregelen moeten nemen..."
ST. ANNALAND. De Christelijk
Gemengde Zangvereniging „V.Z.O.S."
hield haar 23e algemene jaarvergade
ring in het Hervormd Verenigingsge
bouw. De leiding van deze avond be
rustte bij de heer K. Koetsdijk, hoofd
van de Isaac Da-Costa-school uit Ouden
bosch en oprichter van deze zangver
eniging.
Uit het jaarverslag van de secretaris,
de heer C. van de Repe, bleek, dat er
een gunstig jaar achter de rug lag. Ver
der werden er enkele verhalen voor-
gelezen door de heer W. Moerland en
mej. J. van der Jagt. De programma
punten „Snelrekenen" door mevrouw M
de Leeuw-Goos en „Trek aan de bel"
door dhr. W. Moerland vielen bij de
talrijke aanwezigen dan ook zeer in de
smaak. Verder werd de avond gevuld
met het voordragen van gedichten en
met zang door het koor „V.Z.O.S." on
der leiding van de dirigent, de heer
J. C. Geluk uit Sint-Maartensdijk. Te
vens kon men een mannenkoor en een
-lameskoortje beluisteren onder lei
ding van de heer C. Scherpenisse.