Afschuwelij 1 TT ONZE ZAAK BEPLEITEN IN ANDERE L ANDEN „GRENZEN ZIJN OVERSCHREDEN" ZEGT HILVERSUM DAT VAN „DIE BLINDE SOLDAAT DE NATUUR I KAPPIE EN DE TI-PISCHE BOOT m Dinsdag 27 februari 1962 ZEEUWSCH DAGBLAD Bag. 1 Zo snel mogelijk vergeten maar Opgepast Grenzen HTYEA Delegatie van Partei Nationaal Huilen Eerste prijs werd niet toegekend in en om uw huis Na 45 jaar: bloemen van de Jaarbeurs aail llllllllllllllililllllllllll Bl n 3111111 II illlll i ll! llllllllOIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllll H H11I11IIIIW1UUIIII0IUII0IIIII1II a iiiniifliiiuiuiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniii n B B ill lOlllllfllllllfllllllllliUflllllOIOIIllO Chr. zangvereniging V.Z.O.S. St. Annaland 9? ZE ZAG HEM na jaren van scheiden terug op 't grote station; 'n Weerzien, dat echter aan beiden geen vreugd' en geluk geven kon. Hij was naar de vreemde getogen en deed als sol daat ginds z'n plicht; Betaalde die plicht met z'n ogen. Voor altijd verloor hij 't licht. Twee ogen zo duister in beide 'n traan. Ze kijken haar somber en troosteloos aan. Twee ogen zo duister, die vragen misschien: Waarom toch m'n liefste mag ik jou niet zien. Hemelpoort ging voor hen open in 't huis van de blinde soldaat wanneer op 'n zonnige morgeD 'n wieg in 't kamertje staat. Toch werden die avond in stilte veel bittere tranen geuit wanneer hij haar vraagt: „Toe m'n liefste, hoe ziet onze jongen eruit?" En dan weer het Tefrein: Twee ogen zo duister in beide 'n traan. EEN PAAR LEZERS hebben ons de afgelopen dagen brieven geschre ven over het lied „De blinde soldaat", waarvan we de tekst hierboven voor u afdrukten. Het waren brieven, waar in G. en G.-lezers duidelijk hun mening gaven en die kunnen we in één woord je samenvatten: Afschuwelijk. We hebben ons oor ijlings te luiste ren gelegd en tussen de reclameteksten van radio Veronica door hebben we het lied van de bewuste soldaat kun nen horen en we zijn het voor de volle honderd procent eens met de twee briefschrijvers: Afschuwelijk. De muziek van dit vers hebben we ook opgevraagd en aan de achterzijde van de tekst werd ons met klem aan bevolen om vooral het lied van eigen bodem niet te vergeten. We hopen dat meneer Hoes het ons niet kwalijk neemt, maar we hebben dit lied zo snel mogelijk trachten te vergeten. Over de muziek willen we het niet hebben: die vindt men mooi of niet, maar sma ken verschillen nu eenmaal. De woorden en noten van het lied, waarover we u vandaag gaarne iets vertellen. MAAR de woorden, mensen, neen, dat is het nu net niet. Over soldaten mogen wat ons betreft bibliotheken vol teksten geschreven worden en we me nen, dat men hard op weg is om dat ook te doen. Dat blind worden en dat wiegje had tekstschrijver Jaap Koe man achterwege moeten laten, omdat dat gewoon, laten we het zachtjes zeg gen, ongepast is. Voorstanders van deze tekst zullen ongetwijfeld opmerken, dat het realistisch is en zo en dat er inder daad soldaten blind terugkomen na er gens gevochten te hebben. Maar mogen we dan even opmerken dat een zo gro te tragedie minder geschikt is om te verwerken in een lied, dat bijvoorbeeld op feestelijke avonden gezongen moet worden. De naam van deze mevrouw kunnen we u niet geven, want het zingende deel van haar leven brengt zij zonder naam door: „Zangeres zonder naam" noemt zij zich. Wie het lied „De blinde soldaat" hoort kan daarbij haar stem beluistereu. (Ingezonden mededeling) /yïzntey fi NIVEA BESCHERMT V_y o UW HUID* DEN HAAG (A.N.P.) Als het de Nederlandse regering werkelijk menens is met het toekennen van zelfbeschikking aan de Papoea's, zal zij hen in staat moeten stellen door middel van kleine commissies hun zaak te bepleiten in andere landen, in het bijzonder in Afrika en Azië, Indonesië daarbij inbegrepen. Een delegatie van de Partei Natio naal, bestaande uit Papoea's die voor hun opleiding in Nederland vertoeven, heeft dat gisteren meegedeeld aan staatssecretaris Bot. De delegatie heeft tevens gezegd dat de Nederlandse re gering en de Papoea's in gezamenlijk overleg een streefdatum voor het ver lenen van zelfbeschikking moeten vast stellen. Indonesië moest bij dat over leg niet worden betrokken. De Parna acht het niet juist dat de Nederlanders wachten tot Soekarnoiets doet. In West-Papcca bestaat nog te zeer de indruk dat de Nederlandse re gering haar instemming met het recht op zelfbeschikking alleen maar belijdt met woorden en pas na een daad van Indonesië tot de eigenlijke toekenning wenst over te gaan, zo deelde de lei der van de delegatie, Wajoi, de heer Bot mee. Mr. Bot heeft zo deelde de heer Wajoi mee geantwoord dat de Ne derlandse regering „onder de gegeven omstandigheden" voortgaat met het door haar uitgestippelde beleid. Elke overhaaste stap zou volgens hem slechts tot nodeloze complicaties van het probleem kunnen leiden. Mr. Bot vond het beter dat de kwestie eerst op internationaal vlak werd geregeld. De zelfbeschikking kwam dan vanzelf wel aan de orde. En wat als op internationaal vlak niets wordt bereikt, had Wajoi ge vraagd. Dat, zo antwoordde mr. Bot volgens hem, is op dit ogenblik be paald niet aan de orde. Merkwaardigerwijs werden op het ministerie van binnenlandse zaken geen mededelingen over deze bijeen komst verstrekt. In Hollandia hebben vertegenwoor digers van enige politieke partijen een resolutie aangenomen, waarin de Ne derlandse regering wordt gevraagd leiders van politieke partijen in weste lijk Nieuw-Guinea toestemming te ge ven naar Australisch Papoea te reizen en contact op te nemen met politieke groeperingen in dtt gebied. Wanneer de Nederlandse regering niet op de resolutie zou ingaan, zo zei een van de ondertekenaars, „zou het duidelijk zijn dat de Nederlandse re gering West-Papoea geleidelijk aan Indonesië wil overdragen". WE STELLEN het ons voor: een volle zaal, die uit volle borst zingt: Twee ogen zo duister. Zo, van laten we nu eens iets gezelligs zingen. „Er zijn grenzen, maar die worden bij dit lied overschreden," hoorden we van een van de Hilversumse omroep verenigingen. „We zenden het lied be slist niet uit, omdat we de tekst bij zonder ongeschikt vinden. We hebben niets tegen sentimentele liedjes, alleen is „De blinde soldaat" zelfs niet meer sentimenteel te noemen. Of er wei eens aanvragen komen van luisteraars voor dit vers? Neen, als het veel is hebben we er in de loop van de tijd misschien twee gehad." En dat is opmerkelijk, want er is op zijn minst altijd wel iemand in ons land, die een bepaald lied graag ge draaid wil hebben en daarvan is hier dus geen sprake. Eerder sprak de heer Hoes er zijn gram over uit, dat zijn „Was ik maar bij moeder thuis gebleven" niet werd uitgezonden omdat men het in Hilver sum niet mooi zou vinden. Hij is een groot voorstander van gewone volks liedjes omdat daarin de dingen precies gezegd worden. Allemaal akkoord en we willen ons bij deze redenering aan sluiten, gaarne zelfs, want het Franse chanson liegt er vaak ook niet om. Beiaardcomposi lies ROTTERDAM. De Rotterdamse beiaardcommissie heeft in de prijs vraag die zij voor 1961 had uitgeschre ven, geen eerste prijs toegekend. De tweede prijs was voor ir. Harold C. King te Amsterdam: derde prijzen kregen Chris Bos te Utrecht, Adr. Kousemaker te Goea en Rien Ritter te Delft. Er waren dertien inzendingen. De jury bestond uit George Stam, Gert van der Steen en Leen 't Hart. OPLOSSING VAN HET SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN X. Speler links boven heeft arm meer gestrekt. 2. Van zelfde speler is hoofd ge draaid. 3. Een supporter links meer. 4. Het vest van de dief is korter. 5. Been van speler rechts boven staat anders. 6. De doellat ligt hoger. 7. Uiterst rechts een voet meer. MEN KAN ECHTER te ver gaan en dat is met deze tekst gebeurd dachten we. Neen, neen, we hebben beslist niets tegen Nederlandse liedjes en „Was ik maar bij moeder thuis ge bleven" mag wat ons betreft dag en nacht via de ether onze woningen binnensohalien en dan kan iedereen uit volle borst meezingen, steeds weer. Allemaal tot uw dienst. En laat het allemaal waar zijn, laat het gebeurd zijn dat die soldaat inder daad blind terugkwam en zijn eigen kind niet kon zien. Dat is erg, maar geen reden om de ellende nu eens breed uit te meten in een vers met een refrein. Om er platen van te per sen, die dan vervolgens in de Neder landse huiskamer als ontspanning moeten dienen. Wie tenslotte wil huilen kan op de Nederlandse platenmarkt ruimschoots zijn hart ophalen. Ook zonder het lied van de blinde soldaat. Of dacht u daar anders over? Als de winter voorbij is kan men ook direct de klimrozen snoeien; dat dient met overleg gedaan te worden. De meeste struiken zitten veel te dicht in het hout en dan dient men vele oude takken geheel weg te snoeien en de jon ge kunnen er dan voor in de plaats ge leid worden. Klimrozen moet u niet half insnoeien, tenzij het struiken zijn die dit voorjaar of verleden najaar zijn gepoot; dan moeten ze wel tot op een halve meter boven de grond terug gesnoeid worden. Van een onzer verslaggevers APELDOORN De heer en mevrouw Fieters-Aafjes krijgen vandaag in hun huis aan de Badhuisweg in Apeldoorn bloemen van de Jaarbeurs niet omdat zij feest vieren, maar ter begeleiding van een brief met het antwoord op een vraag die hen al lang bezighoudt. Een paar dagen geleden schreef me vrouw Pieters aan de Jaarbeurs: „Wij zijn vandaag 41 jaar getrouwd. Daarvóór zijn wij vier jaar verloofd geweest. Wij hebben elkaar voor het eerst ontmoet op de eerste dag van de eerste Neder landse jaarbeurs, maar wij weten niet meer wanneer dat was. U wei?" De Jaarbeurs heeft aan de onzeker heid een einde gemaakt met een gezel lige brief en toch wel feestelijke bloe men erbij, omdat het vandaag precies 45 jaar geleden is. Johnny Hoes, de man, die zorgde voor de muziek. 128 Pierres gezicht was nog nat toen hij gereed was met het verslag van zijn verblijf op het kasteel ir het woud. Ook fluisterde hij in Justins oor wat hij ontdekt had omtrent de khan. En in een vloedgolf van woor den vertelde hij over Ilderim, de Turkse loods en hoe Jacques Coeur de opium en de juwelen gevonden had onder in het vat met zand. „Die avond dat we uit het huis van de factor ontsnapten, was ik van plan u op de hoogte van mijn eigen lijke missie te brengen. Maar ik kreeg er geen gelegenheid meer toe." Justin nam de halskraag van zijn orde in de hand. „Ik begrijp het. Die Grieken kunnen niet door en door slecht zijn, anders hadden ze dit nooit teruggegeven. De dood van dat arme meisje is wel heel erg." Hij zette een kom brandewijn voor - Pierre neer, maar Pierre weigerde. „Ik zou het maar doen, jongen. Ik begrijp wel zo ongeveer, hoe je je voelt." Pierre dronk de kom leeg; hij proefde er niets van. Toen zat hij ge ruime tijd naar de lege kom te sta ren. „Het is mijn schuld, Heer Jan. Als ik er niet geweest was, zou Ste phanie nog leven." Heer Jan vulde de kop opnieuw. „Het is jouw schuld niet, jongen. Je hebt je niets te verwijten. In geen enkel opzicht." Pierre luisterde nauwelijks. Na enige tijd dronk hij ook de tweede kom brandewijn leeg, hief zijn hoofd op en zei: „Wie was die Italiaan op het dok, Heer Jan?" „Een Genuees. Ik heb het schip verkocht, Pierre. Daar had ik na tuurlijk geen recht toe, maar ik ben er in geslaagd de Genuezen te over tuigen dat ik de eigenaar was. Ik heb me speciaal tot de Genuezen gewend, omdat die in Trebizonde niet populair zijn en ik een planne tje gemaakt had om de Eulalie weer terug te krijgen. Je weet dat ze een jaar of wat geleden oorlog hebben gevoerd tegen het keizerrijk. Die hebben ze gewonnen ook en de Mach tige Comneni hebben toen zelfs een tijdlang een symbolische schatting moeten betalen in de vorm van no ten en wijn. Maar hun handel is sindsdien voortdurend achteruit ge gaan en de Trebizonders mogen hen niet. Ze hebben twintigduizend pond voor het schip gegeven, maar tot nog toe pas de helft betaald. Wat er overbleef toen jouw losgeld betaald was, heb ik gebruikt voor steekpen ningen om het schip geïnspecteerd en nogmaals geïnspecteerd te krij gen. De Genuezen wilden er natuur lijk meteen mee uitvaren." Hij glim lachte. „Maar de scheepvaartinspec teurs van Trebizonde hebben me prettig geholpen. Ze hebben ontdekt dat het hechtste schip van onze meester onzeewaardig is. Maar mijn geld raakt eens op. Vroeg of laat zullen ze haar een certificaat van zeewaardigheid moeten geven. Maar nu hoef ik me over jou niet langer zorgen te maken en ik twijfel er niet aan of we zullen met behulp van de overheid op de een of andere manier de verkoop ongedaan kunnen maken. Ik vrees echter dat we die steekpen ningen aan de scheepvaartinspec teurs niet terug zullen krijgen. Je hebt bloed aan je hand, Pierre." Hij belde. Henri de page werd uit gestuurd om een put zeewater en een doek. Pierre maakte zijn hand schoon en zijn zwaard, dat van punt tot gevest bebloed was. „Ik had nog nooit eerder iemand gedood, Heer Jan. Maar ik ben blij dat ik deze man gedood heb Er werd op de deur geklopt. Tot Justins grote verbazing was het Theodorus. „Ben je van plan die struikrover vrijuit te laten gaan?" vroeg Heer Jan in het Frans. „Ik heb hem uitgenodigd om mee aan boord te gaan. Hij aanvaardde mijn uitnodiging pas na de dood van Stephanie. Na alles wat er gebeurd is, kan ik niet zo ongastvrij zijn, om..." „Maar de Griek heeft je losgeld. Frankrijk leeft in vrede met Trebi zonde. Hij had geen recht om je ge vangen te houden. Als we ooit het schip uit handen van de Genuezen krijgen en als we ooit veilig in Frankrijk terugkomen, zal de minis ter je onkostenrekening dan niet een beetje aan de hoge kant viifden? Je hebt zijn kostbare De Coucy aan de kaak gesteld, natuurlijk, en Baltha Ogli. Misschien zal hij dat de kosten wel waard vinden. Maar drieduizend pond is erg veel geld. En die jonge- man ziet er uit of hij wel bereid zou zijn het geld terug te geven. Zijn ge zicht staat angstig, Pierre." „Misschien is hij ook wel bang, bang en bedroefd, de arme kerel. Ik moet hem een paar vragen stellen. Ik kan alleen maar Turks met hem spreken, Heer Jan. Het gaat over Oglis caravanserai, die op zijn land staat." „De schurken hebben dat smokkel zaakje waarschijnlijk samen opge knapt." Theodorus zei: „Peter, een priester heeft zich door de menigte buiten heen kunnen werken. Maar hij is dan ook de enige die men doorgelaten heeft. Ik heb een draagbaar besteld en het is mijn bedoeling om Stepha nie naar huis te brengen, als je mij daar toestemming toe wilt geven. De kapitein van de wacht zegt ech ter, dat niemand, levend, of dood, het schip verlaten mag, eer jij terug keert uit het paleis." Hij liet zijn schouders hangen. Hij praatte als een man die ter dood veroordeeld is. „Ze behoorden je ongetwijfeld met je zuster te laten vertrekken, Theo dorus." „Als jij met de kapitein van de wacht spreekt, zal hij misschien van gedachten veranderen. Ik twijfel geen ogenblik of jij bent een mach tig heer, Peter. Dat ik je gered heb en losgeld voor je gevraagd, heeft dood en schande over mijn familie gebracht. Misschien wil je de bord jes nu verhangen. Ik zal graag je losgeld teruggeven en er zoveel aan toevoegen als mijn vader en ik kun nen opbrengen." „Ga alstublieft zitten, Heer Theo dorus. Ik begrijp de smart die gij voelt. Geloof me, als ik u zeg dat ik er in deel." (Wordt vervolgd.) DE TINTELS door Jack Dunkley H FLITS iü GORDON Hü in het heelal door Dan Barry De opzienbarende 5=5 experimenlen van student m Tijloos minimin niliu Vier bewoners van een houten nood woning in het Noordbrabantse Heesch zijn gisterochtend dakloos geworden, doordat hun huisje afbrandde. Hun be zittingen gingen nagenoeg alle verloren. 20. In angstige spanning wachtte de maat op de dingen die komen gingen. Lang hoefde hij niet te wachten, want de dolle stroom stuwde de Ti-Pische boot snel voorwaarts. Met dreunend geluid trof de porce- leinen boot de welgevulde boeg van de maat, stuitte lichtjes terug en bleef lig- gen. De maat hapte naar adem. „Bravo, jong!" riep Kappie over het water. „Zie je dat, Okki, dat had ik nou nooit achter een klont als de maat ge zocht!" Okki knikte. „Wat een sappig idee om zijn buik als stootkussen te gebruiken", zei hij. ,,Af en toe weet ome Tjeerd zijn gedachtenkastje toch wel te ge bruiken". Er was nog iemand, die in de mening verkeerde, dat de maat volgens een voor opgesteld plan had gehandeld. Dat was generaal Hak-Hau, die verscholen op de oever het gebeuren met grote geestdrift had gadegeslagen. Maar nu wendde hij zich boos en teleurgesteld af. „Die dikke barbaar is meer zeeman dan ik dacht..." mopperde hij. „Hij wil de Ti-Pische boot zelfs met zijr eigen lichaam beschermen. Bah! Ik zal ande re maatregelen moeten nemen..." ST. ANNALAND. De Christelijk Gemengde Zangvereniging „V.Z.O.S." hield haar 23e algemene jaarvergade ring in het Hervormd Verenigingsge bouw. De leiding van deze avond be rustte bij de heer K. Koetsdijk, hoofd van de Isaac Da-Costa-school uit Ouden bosch en oprichter van deze zangver eniging. Uit het jaarverslag van de secretaris, de heer C. van de Repe, bleek, dat er een gunstig jaar achter de rug lag. Ver der werden er enkele verhalen voor- gelezen door de heer W. Moerland en mej. J. van der Jagt. De programma punten „Snelrekenen" door mevrouw M de Leeuw-Goos en „Trek aan de bel" door dhr. W. Moerland vielen bij de talrijke aanwezigen dan ook zeer in de smaak. Verder werd de avond gevuld met het voordragen van gedichten en met zang door het koor „V.Z.O.S." on der leiding van de dirigent, de heer J. C. Geluk uit Sint-Maartensdijk. Te vens kon men een mannenkoor en een -lameskoortje beluisteren onder lei ding van de heer C. Scherpenisse.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1962 | | pagina 2