„Ik hoef vandaag
niet bang te zijn
Opstand in
Turkije
bedwongen
DE TRAGEDIE VAN
DE DRIE ZWOEGERS
WATH
ONTDEKKING!
MINISTER BEZORGD
OVER TEKORT AAN
PERSONEEL BIJ P.T.T.
Moeder
Voorbij is de actie
5praatinacliien"
„Het loont
niet meer"
TOON DRENT LAAT VERGETEN PROJECTIELEN
IN NEDERLAND VOORTAAN MET RUST
Minister wacht op
fiat van senaat
Het deed pffff
Topzwaar
Zeven.
Vaak echt bang
Niet bellen, hoor
MECHED
TAPIJTEN
f. 1200.- tot f. 3000.-
^onë\4rdonck
Veerdienst Rhoon-Goidschalxoord houdt op
Ook in hoger beroep
boete voor Worms
Duitse autoproduktie
in januari gestegen
'n Lekkere KingSize Amerikaan.GoldStar!
Daar zult U van opkijken. Negentig cent!
Wie
GOLDSTAR
rookt heeft
goed
gekozen!
Ontvluchte inbreker
aangehouden
Verbindingskanaal
Brabant-België
Real Madrid-Juventus
mogelijk op televisie
TONEELGROEP STUDIO
SAMENGESTELD
Jongens met gestolen
auto aangehouden
Vóórhellere
Baby-huidje
BABYDERM E™'
Zaterdag 24 februari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 7
(Ingezonden mededeling)
Marijke Drent: eindelijk zonder angst.
ANKARA (Reuter, AP, UPI)
De Turkse generale staf heeft gis
teren zeventig officieren, die de lei
ding hadden van de opstand die don
derdagavond door Turkse legereen
heden werd onderdrukt, overge
plaatst. Kolonel Aydemir, de direc
teur van de miltaire academie
de haard van de opstand is
gearresteerd.
„De eenheid van de natie, de grond
wet en de democratische orde worden
op eervolle wijze beschermd door de
strijdkrachten", aldus een communi
qué van de Turkse regering.
De opstand, die maar kort heeft ge
duurd, is beperkt gebleven tot de
Turkse hoofdstad. De studenten en de
militaire eenheden die zich met hen
solidair verklaarden, werden op weg
van de militaire academie naar de
stad omsingeld door strijdkrachten. De
opstandelingen gaven zich over zonder
dat een schot was gelost. De kadetten
kregen bevel naar de kazerne van de
militaire academie terug te keren. De
troepen die zich aan de zijde van de
opstandige kadetten hadden geschaard
keerden naar hun eigen kazernes te
rug. Daarmee was de revolte teneinde.
De opstand was begonnen nadat pre
sident Gürsel de eis van de ruim acht
duizend kadetten, dat de aangekon
digde overplaatsing van een aantal of-
ticieren onder wie kolonel Aydemir
ongedaan zou worden gemaakt, had
afgewezen.
DEN HAAG Minister mr. E. H.
Toxopeus zal zijn salarismaatregelen
voor het overheidspersoneel niet uit
voeren, voordat de begroting van bin
nenlandse zaken ook in de Eerste Ka
mer is behandeld.
Het is nog niet bekend wanneer de
senaat hierover gaat praten. Er zal
echter wel enige haast achter moeten
worden gezet, om deze „zaak" voor 1
april rond te krijgen.
Van een onzer verslaggevers
MARIJKE DRENT is voor het eerst in haar trouwen zorgeloos,
gewoon blij. Toon, haav man, heeft het zware besluit genomen
om er mee uit te scheiden. Hij zal nooit meer worden opgebeld
voor een duizendponder, een handgranaat of een kwikslaghoedje.
Marijke zal nooit meet in gedachten door het huis lopen en een
stuk angst verbijten over Toon, die op de hei schrijlings op een
roestig projectiel zit en een schroef loswrikt, waar de ontsteker
achter moet zitten.
Een paar jaar na 1920, toen Toon
Drent in Venlo werd geboren, wilde hij
ijscoman worden. Buschauffeur ook.
want dat willen alle jongens van een
jaar of tien. Hij kwam evenwel bij de
Koninklijke Marine terecht en ver
dween naar Engeland, om in 1944
na de bevrijding van Breda in pa-
tria terug te keren. Toen is het begon
nen met die bommen en mijnen en
toen heeft Marijke het begin van haar
zestien bange jaren voelen opkomen.
Bij de marine zochten ze naar een
ploegje knapen, die een opleiding in
„bomb and mine disposal" wilden vol
gen om de zeeën te schonen van het
helse tuig dat er vijf jaar lang inge
gooid was.
Toon gaf zich op, want hij was geen
bureaumens en hij was een beetje avon
tuurlijk. Hij las boekjes over trotyl en
ladingen, ontstekers en zeemijnen en
trok. met een stevige theoretische ken.
nis gewapend, op de opgeviste rommel
los.
Theorie en praktijk lagen meteen een
heel eind uit elkaar. Als het boekje
zegt, dat eerst die bout los moet om
de ontsteking er uit te kunnen peute
ren, blijkt juist die bout zo liederlijk
vast te zitten, dat hij met geen gru
welijk geweld los te krijgen is. Als het
niet langs de linkerkant gaat, dan maar
langs de rechter. Ik herinner me nog
de eerste zeemijn, die ik onder handen
kreeg. We stonden er met een groepje
omheen en het geval lag op het ach
terdek naar ons te loeren. Ik peuterde
het deksel eraf en toen zei dat ding
pffffffff. M'n maats renden voor hun
leven. Ik kon zo gauw niet meer weg
komen en dacht ,,Daar gaat Toon dan".
Het bleek ontsnappende lucht te zijn
Later komt er een moment, waarop
je wat roekeloos gaat worden. Voor mij
liep er toen een menselijke schutsengel
rond, die me een prik gaf. Na ander
half jaar is het meestal zo ver. Je
gooit met granaten alsof het bakstenen
zijn. Deed ik ook. Toen zegt een ma
rineman naast me: „Als je zo door
gaat, zal ik vast een krans bestellen.
Sindsdien heb ik de rem aangehaald en
hem nooit meer losgelaten."
Later is de heer Drent naar dé land
macht overgestapt. De mijnopruimings-
dienst van die landmacht bleek lichte
lijk topzwaar te worden en er is toen
een burgerlijke dienst uit ontstaan, die
nog altijd als HVD-hulpverleningsdienst
te boek staat.
Daar werd Toon Drent uit Breda de
plaatsvervangende commandant van
Dat wil zeggen, dat hij jaren lang het
veld in moest, dat hij zwierf van de
ene mortiergranaat naar de volgende
boobytrap en soms op een antieke wa
terketel stuitte. Dat ding hangt nog te
glimmen naast zijn schouw.
„Een boer had het ding aangespit.
De man belde via de politie geschrok
ken op en wij zijn erheen gegaan. Eerst
dacht ik, aan de bolling van het ding
te zien, ook dat het een klap kon ge
ven, maar later bleek het een geblutst
stoomketeltje uit een vorige eeuw te
zijn met een stoomtuitje er bovenop.
Ik zeg tegen die boer: Jouw mijn zou
heel mooi staan naast mijn open haard-
vuurtje".
„Pak dat kreng dan alsjeblieft mee,
zegt die boer."
Zo gaat dat ook wel eens.
Meestal is het ernstiger. Soms is het
héél erg raak geweest.
Hij kijkt naar Marijke en ze denken
samen aan dat afschuwelijke ongeluk
bij Velsen, waar de getuige van hun
huwelijk en de beste vriend van het
gezin in stukken werden geslagen.
Een boer had een „ding" opgegra
ven en naast het weiland gelegd.
De ploeg van de HVD ging er heen.
De baas moest ergens anders zijn,
maar werd opgebeld, dat er in Velsen
een ongeluk was gebeurd.
De boer had behulpzaam willen zijn
en had de granaat opgepakt om hem
in de jeep te leggen. De granaat knap
te. Zeven doden. In 1947.
Toen heeft Toon de paniek gekend,
die zo vlak bij de dood niet mag, maar
zo heel duidelijk kan voorkomen. Hij
heeft net zo lang in het weiland ge
zocht tot hij nog zo'n vervloekte gra
naat vond.
Hij heeft het monstertje opgepakt
en in zijn rechterhand meegenomen
naar huis. Al sturend. Op de autobank
leggen wilde hij het kreng niet, om
dat je niet kon weten. Thuis ontwaak
te hij door een huilbui van Marijke.
„Ik ben vaak bang geweest, echt
bang. Er sloegen twee van mijn men
sen dood in Woensdrecht. in een bun
ker met munitie. Nadat ik het gezien
had durfde ik niet meer terug, die don
kere bunker in. Zelfs niet toen de lij
ken er uit waren. Wekenlang heb ik
niet kunnen slapen. Gek hè?"
Hij laat, als hij er op de eerste
maart definitief mee uitscheidt om
voor de Duitse machinefabriek HA-
MAG als vertegenwoordiger te gaan
werken, geen schoon land na. Hij
zegt er de waarschuwing bij, die de
HVD, de politie en iedereen die het
vergeten oorlogstuig van nabij heeft
meegemaakt, telkens weer herhalen:
„Blijf er met je vingers af".
„Snapt u die vent in Breda bij
voorbeeld? Het was op een zaterdag
en ik zat net lekker achter m'n krant.
Er wordt gebeld. Granaat gevonden
aan een van de singels. Het is Bre
da. je eigen stad, dus je gaat nog op
zaterdag. Ligt daar een granaat met
een klont verse modder in de goot
langs de weg. In het licht van zijn
lampen had een automobilist het ding
gezien. Het was door een bewoner van
die singel uit zjjn tuintje gedolven en
die man had gedacht: Wég mét de
rommel, in dé goöt ermee; Maar niet
bellen, hoor, nee gewoon weggooien."
Marijke luistert. Ze heeft deze en
honderden andere verhalen al meer
gehoord. Ze luistert glimlachend. „Toen
Toon ging solliciteren bij de Duitse
machinefabriek naar die nieuwe baan,
liep ik nadat hij was weggereden,
door het huis. Toen is het even op
me gevallen: Ik hoef vandaag niet
bang te zijn."
Nieuwe zending
350x250 tot 450x330
Prijzen van
ROTTERDAM - Lijnbaan 55
DEN HAAG - Hoogstraat 30
AMSTERDAM - Leidsestraat 74-76
NA 42 JAAR:
DEN HAAG Ook het Haagse
gerechtshof heefl de heer L. Worms
veroordeeld wegens smaad, gepleegd
jegens de heer D. P. Spierenburg, vice-
voorzitter van de Hoge Autoriteit van
de Europese Gemeenschap voor Kolen
en Staal. Evenals de Haagse rechtbank
legde het hof de heer Worms hiervoor
een boete van 250 gulden op.
Bij het bekendmaken van de uit
spraak, waarbij de heer Worms niet
aanwezig was, begon de president met
de mededeling, dat het hof het verzoek
van de heer Worms om inzage in de
processen-verbaal opgemaakt door
de officier van justitie mr. dr. J. C.
Maris die zich niet in zijn dossier
bevinden, heeft afgewezen. Zoals be
kend heeft de heer Worms er steeds
op aangedrongen deze stukken ter
inzage te Krijgen, daar hij vond dat
deze ook betrekking hadden op zijn
zaak.
Het hof heeft het vonnis van de
rechtbank wel ten aanzien van de
straf, maar niet ten aanzien van de
overwegingen bevestigd. Welke wijzi
gingen het hof heeft aangebracht werd
niet meegedeeld.
De heer Worrn^ heeft zijn raadsman
terstond opdracht gegeven te onder
zoeken of cassatie mogelijk is.
FRANKFURT (Reuter) De West-
duitse auto-industrie heeft in januari
198.209 auto's geproduceerd tegen 163.442
in december en 197.367 in januari vorig
jaar. De export steeg van 77.283 tot
86.272 stuks.
Van een onzer verslaggevers
HOON. „Varen, Gilles!"
Dirk van der Hoeven (65)
klimt het trapje op naar het
dek van het veerbootje. Hij springt
aan land, haalt de loopplank weg,
gooit de tros los en stapt weer aan
boord.
De man aan het stuurrad schakelt
in. Het bootje draait tuffend de ri
vier op, die vrolijk glanst onder de
winterzon. Het waait hard. Hoge gol
ven slaan over het achterdek, uiteen
spattend in glinsterende confetti.
Eén spaak van het stuurrad vasthou
dend, staat Gilles van der Hoeven (66)
in de kajuit van het dansende bootje,
zwijgend en kalm als een hengelaar
aan de waterkant.
Langzaam nadert de Hoeksehe Waard.
Boven de dijk uit steken de daken van
Goidschalxoord en de molen van Oud-
Beijerland. Achter het bootje ligt IJssel-
monde, achter de zware Poortlandsche
zeedijk, waarvoor vuilgeel riet zijn
paarsrode pluimen buigt in de wind.
De broers zien dat allang niet meer.
Al 42 jaar varen zij heen en weer tus
sen Rhoon en Goidschalxoord. Zij kij
ken alleen nog naar de wolken. Nu ook.
Er zijn langgerekte stralend-witte
(Ingezonden mededeling)
De schouw is door de mensen van Toon zelf gemetseld. Hij is bangdut zijn
ploegdie zo'n ploeg was, uit elkaar valt als hij weggaat. Niet omdat hij zo'n beste
haas nas, maar omdat er een band gegroeid is, die geen schakel kan missen. Die
glimmende bollen achter me zijn buskruitpannen. Als je in je vak met vuur speelt
blijf je het thuis ook doen. Maar vuurwerk komt hier de drempel niet overivat
l de kinderenFrika (15), Kees (13) en Maarten (4), ook zaniken."
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG Minister Kort
hals is bezorgd over het tekort aan
personeel bij de de P.T.T. Vooral de
toestand in de grote steden maakt
hem ongerust.
De minister schrijft dat aan de
Eerste Kamer in zijn memorie van
antwoord op de begroting van de
P.T.T.
Op 1 oktober had de P.T.T. in het
hele land ongeveer drieduizend men
sen te kort: negenhonderd bij de
posterijen, 1250 bij de telegraaf- en
telefoondienst, vierhonderd bij de
girodienst en vierhonderd elders.
Van deze drieduizend vacatures
waren er 2900 bij de diensten in de
grote steden.
Minder winst
De P.T.T. zal dit jaar naar schat
ting zeventig miljoen gulden winst
maken veertig miljoen minder
dan in 1961. Dat is onder meer toe
te schrijven .aan loonsverhogingen,
de verkorting van de werktijd en
een vermindering van inkomsten
door de verruiming van het A.Z.Z.-
tarief (voor interlokale telefoonge
sprekken).
Minister Korthals meent daarom,
dat de tarieven niet kunnen worden
verlaagd.
DEN HAAG (ANP) Bij een hotel
controle is gisternacht in Den Haag
de 46-jarige los-werkman J. D. aan
gehouden, die 25 oktober was ont
vlucht uit het Deltaziekenhuis in
Poortugaal.
Hij was indertijd aangehouden voor
een inbraak in een school in Spijke-
nisse. De man heeft inmiddels tegen
over de Haagse politie bekend, niet
alleen deze inbraak in Spijkenisse te
hebben gepleegd, maar bovendien te
hebben ingebroken in scholen in Alk
maar, Ridderkerk, Monster, Culem-
borg, Haarlemmermeer, Halfweg en
Den Haag.
De 47-jarige H. Schregardus is gis
ternacht omgekomen toen zijn auto op
de Rijswijkseweg in Den Haag tegen
een lichtmast botste.
Advies van commissie:
Eigen nieuwsdienst
DEN BOSCH. De commissie-Postel-
kanaal ingesteld door het provinciale
bestuur van Noordbrabant is tot de
slotsom gekomen dat het gewenst is de
kanalen-stelsels in Noordbrabant en in
het noorden van België met elkaar te
verbinden.
Het verbindhtgskanaal zou moeten
worden gegraven tussen Arendonk in
België en het Wilhelminakanaal bij
Diessen in Noordbrabant. De 32 kilo
meter lange waterweg waarvan de
aanleg naar schatting dertig miljoen
gulden zal kosten zou de naam Pos
telkanaal moeten krijgen, naar een Nor-
bertijner abdij vlak over de grens ten
zuidwesten van Eindhoven.
Van onze correspondent
PARIJS. Om de Franse televisie
een kans te geven de beslissingswed
strijd in de kwartfinales van het tor
nooi om de Europese voetbalbeker tus
sen Real Madrid en Juventus uit te
zenden, is het uur van deze ontmoeting
(woensdagavond in het Pare des Prin
ces te Parijs), nader vastgesteld op half
negen 's avonds.
Het staat echter nog niet vast of de
wedstrijd inderdaad wordt uitgezonden.
De Franse televisie en de Franse voet
balbond gaan weliswaar akkoord met
de uitzending, maar de wedstrijd is
„het eigendom" van de Europese voet
balbond, zodat deze de definitieve be
slissing moet nemen. Onderhandelingen
hierover zijn aan de gang.
wolken. Gilles mompelt, terwijl hij zijn
ogen half dichtknijpt tegen de zon:
„Er komt sneeuw vanavond."
Het bootje kruipt tegen de kade bij
Goidschalxoord. Dirk springt op de
kant en legt de loopplank uit. Terwijl
de passagiers het bootje verlaten, kijkt
hij naar het oosten. Daar tekent zich
in de verte als een schimmige poort
de Barendrechtse brug af.
30 APRIL
„Wij houden ermee op", zegt hij. „Het
kan niet meer. We hebben het Den
Haag geschreven: 30 april varen wij
voor het laatst."
Nooit heeft iets de broers thuis kun
nen houden, geen storm, geen sneeuw,
geen mist en geen ijs. Zelfs ziekte niet.
Altijd waren zij op hern post, van
's morgens zes tot 's avonds tien. Maar
sinds enkele jaren weten zij dat hun
zwoegen geen zin meer heeft. Zij wer
ken ieder (óók hun compagnon A. van
der Heijden) tachtig uur in de week.
Maar met werken, hoe hard ook, kun
nen zij het niet meer verdienen.
Steeds meer mensen kregen auto's,
scooters of bromfietsen. Voor hen is
die grote brug in de verte niet ver
meer. Verder werden steeds meer ha-
ven- en fabrieksarbeiders vroeger
vaste klanten met bussen van en
naar hun werk gereden. En het aantal
klanten van het oude veer sinds 1420
een belangrijke schakel in de verbin
ding van Holland naar Brabant slonk
jaar op jaar.
Zo plofte voor drie zwoegers, daar
op het dikwijls woeste water tussen
IJsselmonde en de Hoeksehe Waard,
de toekomst in elkaar, de toekomst, die
zij zich zo mooi hadden voorgesteld.
VOOR ÉÉN KLANT
Het bootje deint mee met de golven,
die tegen de kade klotsen. De broers
staan samen in de kajuit. Zij wachten
op klanten, een stug en zwijgzaam
tweetal, hoofdfiguren in een kleine
tragedie, die zij het liefst voor zich
houden.
In de buik van het scheepje klinkt
het grommen van de stationair draai
ende motor. Dirk vertelt, Gilles zwijgt.
„In 1920 kwamen wij bijhet veer.
Voor één klant roeiden wij over, al lag
heit water vol drijfijs, al was het een
uur roeien. Natüürlijk deden- wij dat.
Wij waren knecht.
In 1946 hebben wij het veer over
genomen. Wij hebben twee boten
gekocht voor veertigduizend gulden,
nieuwe, want we wilden met de tijd
meegaan.
Wij hebben er krom voor gelegen
om de zaak slepende te houden. Nu
stoppen we ermee. Voor we zelf krom
lopen.
Altijd hebben we dezelfde dienst
aangehouden: van zes uur 's morgens
tot tien uur 's avonds. Dat kon niet
anders, want de mensen voor de havens
moeten vroeg weg en ploegenwerkers
komen laat thuis. Wij voeren zodra er
klanten waren. We hoeven niet om het
kwartier te gaan varen. Dan gaat
iemand die de boot mist met zijn
brommer over de brug."
NOOIT VRIJ
„Wij voeren door als andere veer
diensten werden gestaakt. Wij hebben
nooit een zaterdag of een zondag vrij
gehad, feestdagen of vakantie beston
den niet voor ons. Wij hadden zelfs
geen tijd om ziek te zijn. Ik ben in die
42 jaar één keer vijf dagen thuis ge-
De 66-jarige Gilles van der Hoeven
uit Heinenoord, die met zijn broer
42 jaar op het Rhoonse veer lieelt ge
varen.
Eigen nieuwsdienst
AMSTERDAM. Toneelgroep Studio
die in Amsterdam als vaste speelplaats
het gebouw De brakke grond koos, is
voor het volgend seizoen onder artistieke
leiding van Kees van Iersel als volgt
samengesteld: Han Surink, directeur.
Actrices: Marlies van Alokmaer, Cocki
onstra, Andrea Domburg, Elisabeth
Hoytink, Nell Koppen, Anne Marie Prins,
Dore Smit en Ingeborg Uijt den Bogaard.
Acteurs: Albert Abspoel, Joop Admiraal,
Wim van den Brink, Ad van Gessel, Jules
Hamel, Jaap Hoogstra, Jack Horn, Ad
Noyons, Peter Oosthoek (regie), Eric
Plooyer, Peter van Rooy, Henk van Ul-
sen, Bram van der Vlugt en Frans Vorst
man.
Dirk van der Hoeven (65), die het
maar moeilijk kan verkroppen dat hij
na 42 jaar hard zwoegen de veerdienst
moet staken, omdat er geld bij moet.
weest. Ik was toen over boord geslagen
en tussen het ijs gevallen.
Meer dan eens ben ik met hoge
koorts naar het veer gegaan. Dat moest,
want de mensen stonden te wachten."
De man vertelt het verhaal bij stuk
jes en beetjes. Soms maakt hij een
heftig gebaar. Dirk van der Hoeven
kan de teleurstelling maar moeilijk
verkroppen. Gilles dooft zijn sigaar. -
Hij zwijgt.
„Op zondagen beuren wij zeven tot
acht gulden", gaat Dirk verder. „En de
boot kost geld. De hele dag draait de
inotor. Elke onderhoudsbeurt kost een
paar duizend gulden. Vorig jaar heb
ben we extra tegenslagen gehad: kort
na elkaar raakten we twee schroeven
kwijt, dingen van zeshonderd gulden
per stuk.
Als ik het veergeld van vandaag
alléén kreeg, dan had ik een slechte.,
dag. En we zijn met zijn drieën."
Dirk schuift zijn pet achterover. Hij
tuurt de rivier op. De zon is verdwe
nen en boven IJsselmonde drijvep
donkere wolken.
„Ja, we houden ermee op. De kaart-
jes die we overhouden zullen we ver
branden."
Op de veersteiger aan de overkant
is een man verschenen.
„Varen, Gilles!" roept Dirk en hij
klautert het trapje op naar het dek
om de tros los te gooien.
Eigen nieuwsdienst
EISDEN Twee jonge Nederlan
ders, Guus van de W. uit Rotterdam
en Cor van L. uit Den Bosch, zijn
gisteren in het Belgische plaatsj'e
Eisden aangehouden, nadat zij met een
gestolen auto een boom hadden geramd
en vervolgens tegen een vrachtwagen
op waren gebotst.
Volgens de Belgische politie was het
tweetal uit een rijkswerkinrichting
in Nederland ontsnapt. De auto hadden
zij in Mechelen weggehaald. Daarvóór
hadden zij al een auto in Steenbergen
gestolen.
(Ingezonden mededeling)
„Het was allemaal niet officieel, geen toespraken en niet veel gepraat,
maar ik wilde wel zeggen, dat het een fijne samenwerking is geweest en
vijfendertig mensen zijn heel erg blij gemaakt." Dat zei me de voorzitter
van de Stichting Voorziening Technische Hulpmiddelen Blinden, de heer
A. Korving uit Den Haag, nadat de 35ste bandrecorder deze week zijn eige
naar gevonden had.
De laatste twee
Tot en met nummer 33 heb ik u
gisteren ingelicht en nummer 34
was bestemd voor de heer J. W.
Verspoor in Rotterdam die 68 jaar
is en tien jaar niet ziet. Vroeger
heeft hij gevaren, later werkte hij
bij de Holland-Amerika Lijn. Zijn
vrouw was er om de bandrecorder
en de uitleg mee te nemen en ze
kwam nauwelijks uitgepraat over het
initiatief, dat door u via munten
en muntbiljetten werd genomen.
En de laatste, de 35ste, die ging
naar de heer J. Treffers, 71 jaar oud
en ook in Rotterdam. „Hij was 36
jaar en bedrijfsleider toen er ergens
een koelinstallatie uit elkaar sprong
en vader amoniak in zijn ogen
kreeg; van die tijd af is hij blind",
hoorde ik van zijn zoon.
„Heerlijk, nu ga ik Engels stude
ren, dat heb ik altijd willen doen
en Engelse muziek opnemen", zei
de heer Treffers, die op slag een
opgewekt mens werd.
Karrevrachten
Voorbij dus weer die actie van
praatmachines voor niet-zienden.
Vijf weken heeft de stroom geld ge
duurd (o ja, mej. K. te Rotterdam,
dank voor uw rijksdaalder), vijf
tienduizend gulden ruim stuurde u
me toe, vijfendertig mensen maakte
u Uitzonderlijk gelukkig. Karre
vrachten dank zijn uw vergoeding.
