SNIKKENDE „HELD":
LEVEN VERNIETIGD
Telefoonverkeer in
de laatste zeven
jaren verdubbeld
Officier eist
vier jaar
Erkende bonden verbaasd
over gesprek drs. Stijkel
met „Rijdend Personeel"
Kief veigêim
SUNIL HALEN!
STRAF VOOR STELENDE
BARONES VEEL TE LAAG
Afspraak met echtgenote
ging boven eerlijkheid
INFORMEEL GESPREK
NIET TE VERMIJDEN
Kamer door
de knieën
TILBURGER WILDE
NAASTE FAMILIE MET
GAS DODEN
Drank en vriendjes noodlottig voor negentienjarige
Vrijdag 23 februari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 5
Procureur-generaal meent:
Zandvoortse pier in
1964 begaanbaar
„Onbegrijpelijke" zaak tegen onderwijzer
Vrouw en dochter van
Abel betuigden dank
Ongevallenraad
vraagt aan N.S.
maatregelen
JAN VAN OSTADE
OVERLEDEN
NOG MEER STAKERS
IN ISRAËL
Djakarta hoopt op Kennedy's invloed
Vervolg van pag. 1
SFEER IN GEZIN
MAATGEVEND
VOOR DE EIS
Beloften
Openhartig
Geweld
Van een onzer verslaggevers
DEN BOSCH. Van de
branieschopper, die ondanks
zijn negentien jaren 25 glazen
bier kon drinken en trots zijn
vechtmes liet zien aan zijn
kornuiten, was gisteren voor
de rechtbank in Den Bosch
niet veel meer over. Voor de
rechters stond een keurige
blonde jongen, die in onbe
daarlijk snikken uitbarstte en
met horten en stoten riep: „Het
is verschrikkelijk, ik heb een
mensenleven vernietigd. Ik be
tuig de familie van die jongen
mijn grote spijt dat alles zo
gegaan is".
Loek v. d. K., de negentienjarige
elektromonteur, kwam uit een keurig
milieu in Den Bosch. Drank en vriend
jes tegenover wie hij de held wilde
uithangen, waren hem noodlottig ge
worden.
SNOTNEUS
Loek was zondag 3 december met
twee vriendjes op stap geweest, 's Mid
dags had hij tien glazen bier gedron
ken. 's Avonds waren daar nog vijftien
glazen bij gekomen.
Even na middernacht was het drie
tal zingend op weg naar een nachtcafé
op de markt. Op de hoek van een van
de hoofdstraten vroegen twee jongens
hen om een vuurtje.
„Je mag nog niet roken, snotneus",
deed Loek uit de hoogte. Dat ene
scheldwoord was voldoende voor een
vechtpartij. Het werd een verwarde
schermutseling, waarbij nu eens de
twee kleinere jongens aan de winnende
hand waren, dan weer de drie oudere
jongens de anderen achterna zaten en
hen over de straat sloegen.
EEN MES
Opeens werd Loek door een van de
jongens achterna gezeten. Hij ging aan
de haal. Er werd geroepen, dat de ach
tervolger een mes had.
„Ik ben niet bang, ik heb ook een
mes," riep de vluchtende Loek naar
zijn kornuiten. Hij draaide zich om en
gaf een slag in de richting van zijn
achtervolger.
„Volgens mij gaf hij hem een op
stopper," verklaarde een van zijn vrien
den. Niemand had het mes gezien. Wel
zagen de vrienden de jongen die de
„opstopper" had gekregen neerploffen.
Daarop waren zij aan de haal gegaan.
De jongen die was gevallen, de vijf
tienjarige fabrieksarbeider M. van
Deursen, was vrijwel op slag dood ge
weest. Dr. J. Zeldenrust stelde vast,
dat hij met een mes recht in het hart
was getroffen. Na die steek zou hij
hoogstens nog enkele stappen hebben
kunnen doen.
Loek had later toegegeven, dat hij
tijdens het weglopen zijn mes uit de
zak had gehaald en geopend. Van het
steken wist hij niets meer.
NEERGESLAGEN
Bezoekers van het nachtcafé ver
klaarden, dat opeens drie jongens wa
ren binnengekomen. Loek had tegen die
mensen, die volslagen .vreemden voor
hem waren, gezegd dat hij door de
politie werd achterna gezeten, omdat
hij een jongen had neergeslagen. Een
van de bezoekers verklaarde, dat de
jongen tegen hem iets over steken met
een mes had gezegd.
De jongen was zijn handen gaan was
sen. Sommige getuigen hadden gezien,
dat hij een zakmes met een zakdoek
afveegde.
De vrienden en enkele cafébezoe
kers, die "met de hele zaak niets te
maken haden, verklaarden tenslotte,
dat Loek hen gevraagd had hun mond
te houden als er soms narigheid met
de politie zou komen.
AFDRUK
Uit dit alles concludeerde de officier
van justitie, mr. A. Bruigom, dat hier
duidelijk van doodslag sprake was.
Hoewel de verdachte zei van het He
ken niets meer te herinneren, stond
het voor de officier wel vast, dat hij
de fatale steek had gegeven. Dat
bleek volgens mr. Bruigom uit de
verklaringen van de getuigen en uit
hetgeen de stille getuigen zeiden.
Het mes was aanvankelijk zoek ge
weest. De politie vond het in het riool
van het nachtcafé. Verdachte gaf
daarop toe, dat hij het in de w.c. had
gegooid.
Op de zakdoek van verdachte was
een bloederige afdruk gevonden in de
vorm van het mes. Op zijn kleding
zat mensenbloed.
„Dit is meer dan zwaar lichamelijk,
letsel, dit is doodslag", aldus de offi
cier. Hij noemde de dood van het
slachtoffer zinloos. Het is vreselijk dat
hij het leven moest laten door de lan
derigheid van de jongens, aldus mr.
Bruigom.
Het ging volgens hem niet op alleen
te kijken naar de man die overbleef
en zich af te vragen hoe hij verder
moet leven. Zeker bij jeugdige delin
quenten moet er gevoelig worden ge
straft, meende de officier. Zijn eis
luidde vier jaar gevangenisstraf.
De verdediger van Loek v. d. K,
mr. F. Nederveen uit Roermond, was
het met de officier eens over de gang
van zaken op de laatste avond. „Het
moet verdachte geweest zijn, die heeft
gestoken", aldus de verdediger. „Al
leen weet hij het niet meer. Dat wil
zeggen, hij deed het niet bij volle be
wustzijn. Daarmee is bewezen dat er
geen opzet was en zonder opzet kan
hij niet wegens doodslag worden ver
oordeeld."
Mr. Nederveen bepleitte een kortere
straf, op te leggen voor zware mis
handeling de dood tot gevolg hebbend.
Ongezonden mededeling)
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT. De erkende bonden
van vervoerspersoneel hebben zich
verbaasd over het feit dat de staats
secretaris van verkeer en water
staat, de heer Stijkel, zonder voor
afgaand contact met de directie
van de Nederlandsche Spoorwegen
en de erkende vakbeweging, een de
putatie van de categorale vereni
ging van het rijdend personeel
heeft ontvangen met betrekking tot
de erkenningskwestie. De bedoelde
bonden menen dat de staatssecreta
ris er goed aan doet zich tijdig te
realiseren, dat hij zich op glad ijs
begeeft.
Aldus een communiqué van de Ne
derlandse bond van vervoerspersoneel,
(Ingezonden mededeling)
NEDERLANDS MEEST GEBRUIKTE WASMIDDEL
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG De laatste zeven
jaren is het interlokaal telefoonver
keer in Nederland verdubbeld. Het
vorig jaar werden er vijfhonderd
miljoen gesprekken gevoerd. De vol
gende zeven jaar zal de ontwikke
ling wel precies zo zijn. In de
overbelasting, die nu vaak optreedt,
zal pas vei lichting komen als over
een aantal jaren net straalverbin-
dingsnet gereed zal zijn.
Binnen enkele jaren kan de straal
verbindingstoren in Alphen aan den
Rijn in gebruik worden genomen. Hij
wordt gekoppeld aan de torens die
zullen verrijzen bij de inmiddels te
bouwen tweede districtscentrales in
Amsterdam. Den Haag. Rotterdam en
Utrecht. Dan zullen door de dubbele
mogelijkheden ook de kansen op storin
gen aanzienlijk kleiner zijn geworden
WACHTLIJST
Voordat h^t zover is, moet de P.T.T.
trachten de drukte op te vangen. Er
wordt steeds meer telefonisch afge
daan en er komen steeds meer abonnées
bij. De toeneming gaat zelfs ver uit
boven de prognoses. Drie jaar geleden
vermeerderde het aantal aansluitingen
met zestigduizend, in 1960 met 72.000
en het vorig jaar met bijna 84.000 (ad
tweeduizend gulden per stuk). Niette
min staan er nu al 55.000 mensen op
de wachtlijst en niemand zal er ver
baasd van opkijken als het er over
twee jaar honderdduizend zijn.
De telefooncentrales en de verbin
dingswegen zijn zo opgebouwd, zegt
de P.T.T., dat de kans op stagnatie
niet groter is dan één tot vijf procent.
Toch gaat de overbelasting in de piek
uren het bedrijfsleven steeds meer geld
kosten.
A.Z.Z.-VERKEER
De invoering van het goedkopere
A.Z.Z.-verkeer in de avonduren en op
zaterdag en zondag heeft niet de ver
lichting gebracht die ervan werd ver
wacht. Er wordt sindsdien in die
perioden niet méér getelefoneerd dan
vroeger al het geval was. Door de
mindere opbrengsten kost het A.Z.Z.-
verkeer de T.T. dus alleen maar geld.
De heer J Kuin, secretaris van de
hoofddirectie Telegrafie en Telefonie,
formuleerde het zo: „Wij vinden ook
wel dat de verbindingswegen wat vlot
ter uitgebreid moesten worden, maar
wij lopen een beetje op het randje.
Wij kunnen ook niet verder springen
dan onze financiële stok lang is.
PIEKEN
Ook al door voorrang te geven aan
de uitbreiding van het interlokaal net
boven de nieuwe aansluitingen, pro
beren wij de toeneming van het ver
keer bij te houden, maar dat lukt niet
altijd. De moeilijkhedei. worden ver
oorzaakt door de enorme pieken van
tien tot twaalf en wat minder erg
van twee tot vier uur. Al slagen wij
er niet altijd in, wij proberen de
stagnatie ook in die pieken binnen
de grens van vijf procent te houden.
Onze capaciteit zou voldoende zijn als
het verkeer maar wat meer was
gespreid.
In de toekomst zal het alleen nog
maar drukker worden. De P.T.T. wil
het verkeer voorlopig verwerken door
het leggen van meer kabels en het ge
schikt maken van bestaande kabels
voor het tegelijkertijd verwerken van
meer gesprekken. Daarna is alle hoop
gevestigd op het straalverbindingsnet,
waarvan wordt gezegd dat het de
capaciteit zal verdubbelen."
Op een onbewaakte overweg in Groenlo
waar per dag slechts twee goederen
treinen passeren is gisteren een
personenauto door een trein gegrepen.
Een meisje van twee jaar werd ernstig
gewond.
AMSTERDAM (ANP) „Deze
milde straf staat beslist niet in
verhouding tot de straffen die
meestal .voor dergelijke ernstige
diefstallen worden gegeven". Dat
zei gisteren de procureur-generaal
bij het Amsterdamse gerechtshof
over de maand voorwaardelijke ge
vangenisstraf en 750 gulden boete,
die de Haarlemse rechtbank de 46-
jarige barones I. A. van A. van W.-
van D. uit Aerdenhout voor een
reeks winkeldiefstallen had opge
legd.
De Haarlemse officier van justitie
had een gevangenisstraf geëist van
acht maanden, waarvan vier voor
waardelijk.
„De officier heeft terecht appel aan
getekend tegen dit milde vonnis van
de meestal toch zwaaT bestraffende
Haarlemse rechtbank", meende de
procureur-generaal, mr. W. B. J.
Aberson. Hij vorderde een gevan
genisstraf van vier maanden waar
van twee voorwaardelijk met drie
jaar proeftijd.
Volgens mr. Aberson had de ver-
Van een onzer verslaggevers
ZANDVOORT. De raad van Zand-
voort zal begin maart in een besloten
zitting de nieuwe pier bespreken. De
financiering van het projekt is in kan
nen en kruiken.
Het wachten is op een aantal goed
keuringen van hogerhand, zoals de toe
stemming van het hoogheemraadschap
Rijnland om in Zandvoort een wandel-
hoofd te bouwen.
De verwachting is, dat de pier m het
zomerseizoen van 1964 open kan zijn.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM Onbegrijpelijk. Dat
woord is gisteren telkens gevallen bij
de behandeling van de zaak tegen de
63-jarige onderwijzer A. H. W. De
rechter-commissaris, de officier van
justitie, de president van de rechtbank,
de raadsman, zij allen hebben ver
geefs geprobeerd er achter te komen
waarom de man met 42 vdbrtreffeiijke
dienstjaren bij het onderwijs, in 1961
geld had verduisterd van de Rotter
damse stichting voor de lichamelijke
opvoeding.
Niemand ook heeft er achter kunnen
komen hoe groot het verduisterde bedrag
precies is geweest en waaraan het geld
is besteed. Minimaal moet het zeventien
honderd gulden zijn geweest, maximaal
vierduizend. In ieder geval is de stichting
voor het laatste bedrag schadeloosgesteld
met geld van het spaarbankboekje
van de vrouw van W.
Zij kreeg van haar man diens hele
salaris en wist daarvan te sparen. Haar
man had met haar de afspraak gemaakt
dat hij zijn privé-uitgaven zou bekostigen
uit zijn extra-inkomsten <W. ontving als
Een felle brand in de Siamese hoofd
stad Bangkok heeft gisteren vijfduizend
mensen dakloos gemaakt. Tweeduizend
huizen werden verwoest.
administrateur-penningmeester van de
stichting een jaarlijks bedrag).
Nu is het onbegrijpelijk, aldus de
raadsman, mr. S. Ivens, dat W. de af
spraak met zijn vrouw heeft laten pre
valeren boven eerlijk te zijn. Zijn stand
punt maakte hem tot een verduisteraar.
Controle
De officier van justitie vond het een
moeilijke zaak voor wat betreft de straf
maat. Hij zei zich er van bewust te zijn
dat W. niet bij het onderwijs te hand
haven zou zijn wanneer hem een on
voorwaardelijke gevangenisstraf zou
worden opgelegd. Aan de andere kant
vond de officier het tegenover de ge
meenschap niet juist deze verduistering
met een geheel voorwaardelijke straf of
een boete af te doen.
Hij vroeg drie maanden gevangenis
straf waarvan twee maanden voorwaar
delijk met een proeftijd van drie jaar.
Mr. Ivens bracht naar voren dat het
verduisterde geld vermoedelijk is ge
bruikt voor de betaling van oude reke
ningen. De greep in de kas dateert van
1961, de tekorten van vroeger jaren, aldus
mr. Ivens
Een tweede onbegrijpelijke kant van
de zaak was dat er door de gemeente
nauwelijks controle werd geoefend op
het werk van W. Alles geschiedde in
goed vertrouwen. Daardoor was het mo
gelijk geweest dat de onderwijzer lijsten
met spaargeld had kunnen vernietigen
of achterhouden.
dachte huiselijke spanningen afgerea
geerd door het organiseren van „vijf
plundertochten" in Amsterdamse en
Haarlemse warenhuizen, wat hij bE'
denkelijk vond.
„Ik was mezelf niet meer", verontf
schuldigde de barones zich voor het
hof. Door het inwonen bij haar be
jaarde moeder waren er spanningen
ontstaan, die de vrouv tenslotte niet
meer de baas had gekund. Met een
groot karbies was zij toen in 1960
kousen, handschoenen, jumpertjes en
andere goederen gaan stelen.
„Dat is toch niet verenigbaar met
het milieu waaruit u komt", vond de
president van het gerechtshof, mr.
Schreuder. „Een raadsel" heette het
in de rapporten, maar de procureur-
generaal achtte de baronesse voor de
diefstallen psychisch toch verantwoor
delijk, temeer omdat het niet tot één
geval beperkt was gebleven.
MOSKOU (Reuter). De vrouw en
dochter van de onlangs vrijgelaten Rus
sische spion Abel hebben in een inge
zonden brief aan het Russische rege
ringsblad Izvestia premier Kroesjtsjef
en de Russische regering hun dank be
tuigd voor de betoonde „grootmoedig
heid".
Met de publikatie van deze brief ver
neemt het Russische volk voor de eer
ste maal dat Abel is geruild voor de
Amerikaanse U-2 piloot Powers. In de
officiële Russische verklaring over de
vrijlating van Powers werd daarover
niet gerept.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG Het onderzoek van
de Spoorwegongevallenraad naar de
ontsporing van een trein met Britse
verlofgangers in november 1960 in
Woerden, heeft ertoe geleid dat de
directie van de N.S. om enkele
nieuwe veiligheidsmaatregelen is ge
vraagd.
Gevraagd is of de wijze waarop veilig
heidsmaatregelen, in het bijzonder bij
tijdelijke snelheidsbeperkingen, aan de
machinisten worden bekendgemaakt, kan
worden verbeterd. Er zou dan in ster
kere mate de zekerheid bestaan, dat de
machinisten tijdig en volledig op de
hoogte zijn van alle aanschrijvingen, die
voor hen van belang zijn.
Aan de directie van de Spoorwegen is
ook gevraagd enkele seinen te wijzigen
om daardoor de zichtbaarheid van het
snelheidscijfer in deze seinen, vooral bij
duisternis, belangrijk te verbeteren. Ten
slotte is de directie gevraagd het toe
zichthoudend traetiepersoneel erop te
wijzen, dat het zich er zoveel mogelijk
van moet overtuigen dat de machinisten
van de snelheidsbeperkingen op de hoog
te zijn.
TILBURG. In zijn woning te Goirle
is woensdagavond plotseling de cabaretier
Jan van Ostade in de leeftijd van 54 jaar
overleden. Hij was een typische Bra
bantse figuur en had een eigen cabaret
gezelschap met zijn broer Pierre.
In 1933 kwam hij voor het eerst op
de planken. Bij de komst van de te
levisie was hij de eerste cabaretier
die op het scherm te zien was en stel
de „Rond de platte buis" samen, dat
dertien maal op het scherm kwam.
Van Ostade is in twee films van
Bert Haanstra opgetreden, in De zaak
M P. en Valkenhorst. Hij was nu be
zig een scenario te schrüven voor
een nieuwe film waarin hij met zijn
tienjarige zoon Ton de hoofdrol zou
vervullen.
de katholieke bond van vervoersper
soneel „St. Raphaël" en de protes
tants-christelijke bond van vervoers
personeel
In het communiqué wordt voorts ge
zegd dat de vakbeweging voor het
spoorwegpersoneel reeds sinds jaar en
dag de bedrijfstaksgewijze organisa
tievorm kent. Het gehele overlegap-
paraat bij de Nederlandsche Spoorwe
gen is daarop gebaseerd.
Bovendien, aldus de erkende bon
den, mag mede hieraan worden toe
geschreven dat het spoorwegpersoneel
het sterkst georganiseerd is. Niet min
der dan ongeveer 85 procent van het
personeel maakt deel uit van de drie
samenwerkende organisaties.
De drie bonden verklaren verder
dat het lidmaatschap van „Rijdend
Personeel" in strijd is met een gelijk
tijdig lidmaatschap van de grote vak
verenigingen. Zij bestrijden de mede
deling van „Rijdend Personeel" over
het aantal leden van deze organisatie.
Er zijn, aldus de drie erkende bon
den, 2517 machinisten en honderd man
in opleiding voor deze functie, voorts
1875 man treinpersoneel en 84 aspi
rantconducteurs. Van deze 4576 man
zijn er 3004 lid van de grote bonden,
slechts 1572 zouden van „Rijdend Per
soneel" lid kunnen zijn.
2016 LEDEN
De heer Wieman, secretaris van
„Rijdend Personeel", deelde ons gis
teravond evenwel mee dat van „Rij
dend Personeel" thans 1002 conduc
teurs en 1014 machinisten lid zijn.
Dat velen een dubbel-lidmaatschap
van „Rijdend Personeel" en één van
de drie grote bonden bezitten, hangt
samen met de opzeggingstermijn. Im
mers, men kan zijn lidmaatschap van
de drie grote vakverenigingen alleen
op 1 januari en op 1 juli opzeggen en
dan nog met een opzeggingstermijn
van drie maanden. Hij, die na 1 okto
ber 1961 als lid van een der drie grote
bonden heeft bedankt, blijft dus auto
matisch lid tot 1 juli 1962, aldus de
heer Wieman.
De nieuwe vakvereniging over
weegt thans zich aan te sluiten bij de
Nederlandse Vakcentrale die niet ge
bonden is aan enige politieke partij.
De NVC heeft slechts tienduizend le
den.
JERUZALEM (UPI). Het personeel
van de Israëlische postkantoren heeft
zich gisteren aangesloten bij de staken
de brievenbestellers. Alleen de telefoon
en telegraafdiensten werken nog.
De sorteerders legden het werk neer
omdat de regering tijdelijk honderd
bnevenbezorgers had aangenomen met
het doel de staking te breken. De sta
king is bedoeld om kracht bij te zetten
aan looneisen.
Van een bijzondere correspondent
DJAKARTA. Het bezoek dat minister Kennedy aan Indo
nesië heeft gebracht, heeft de hoogste Indonesische leiding
een bijzondere gelegenheid geboden om tegenover een zo
gezaghebbende Amerikaanse autoriteit als de broer van de
Amerikaanse president, zonder reserves de huidige Indonesische
positie in het geschil orn Nieuw-Guinea uiteen te zetten. President
Soekarno heeft van deze gelegenheid volledig gebruik gemaakt.
Ongetwijfeld zal het verslag dat
minister Kennedy van zijn gesprek
ken aan de Amerikaanse president
geeft, invloed oefenen op de pogin
gen van de secretaris-generaal
Oe Thant om een aanvaardbare
basis voor een Nederlands-Indone
sisch gesprek te vinden.
Maar meer nog dan ieder ander zal
de Nederlandse regering nieuwsgierig
zijn naar wat minister Kennedy te we
ten is gekomen. Het is de eerste maal
dat de Nederlandse regering een „con
tactpersoon" op bezoek krijgt, van wie
het buiten twijfel is dat hij ernstig zal
worden genomen. Wat hij aan infor
maties bij zich heeft zal overigens ma
terieel weinig verschillen van wat Den
Haag via allerlei kanalen wij denken
aan het zgn. Brusselse gesprek en het
contact-De Gou in de afgelopen
weken reeds heeft bereikt.
De contacten die de laatste maanden
tussen Nederlanders en Indonesische
autoriteiten hebben bestaan, zijn door
de Indonesiërs in de eerste plaats ge
bruikt om een uitleg te verkrijgen van
de regeringsverklaring van 2 januari.
Ook is de vraag gesteld welke bedoe
lingen er moesten worden gezocht
achter het feit dat geen enkele fractie
voorzitter van de regeringspartijen tij
dens het Nieuw-Guineadebat het woord
heeft gevoerd. Een Nederlandse infor
mant heeft toen verklaard dat de re
geringspartijen daarmee hebben willen
kenbaar maken dat Nieuw-Guinea voor
deze partijen „buitenland" was.
Dat tijdens de particuliere contacten
ook Indonesische uiteenzettingen ter
sprake zijn gekomen is duidelijk. Het
is echter onjuist om te veronderstellen
Dat het overleg door de voorzitter
van het Georganiseerd Overleg was af
gebroken, nadat de centrales hadden
gezegd geen heil meer te zien in ver
dere besprekingen, vond de minister
een formele kwestie. In feite werd het
toch door hen beëindigd. De bewinds
man zal de suggesties uit de Kamer
om het overleg beter te doen verlopen
zeker in overweging nemen.
Tenslotte stelde de minister nog met
grote nadruk dat de salarismaatregelen
van het kabinet niet alleen de achter
stand voor de hoogste, maar ook voor
de lagere ambtenaren opheffen. „Ik zou
niet bereid zijn geweest alleen iets voor
de topmensen te doen". De minister wil
wel over de trend praten, maar pas als
de resultaten bij de bedrijven beter be
kend zijn. Nu het loonoverleg van
„Oud-Wassenaar" weer in discussie is,
zou het moment voor besprekingen in
het overleg weieens spoedig kunnen
aanbreken.
De spanning werd nog wat opge
voerd, toen na de dubbele schorsing dr.
L. G. Kortenhorst eerst de motie-Beer-
nink aan de orde stelde over een zo
danige wijziging van de Kieswet, dat
het behalen van anderhalf keer de kies
deler nodig is om in de Kamer te wor
den vertegenwoordigd. Deze motie
werd met 102 stemmen voor en 29 te
gen aangenomen.
Tegen de tweede motie-Beemink,
waarin werd aangedrongen op herope
ning van het overleg, stemden behalve
de K.V.P, met uitzondering van de
heren Weijters en Zwanikken ook
de christelijk-historischen F. H. van de
Wetering en dr. J. J. R. Schmall. Tegen
de hele begroting van binnenlandse
zaken stemden de P.v.d.A., de P.S.P., de
C.P.N. en de K.V.P.-er Weijters.
Voorzitter Kortenhorst nam hierna
het besluit niet meer aan de moei
lijke begroting van volkshuisvesting
en bouwnijverheid te beginnen. Eerst
moet de Kamer - maar wat tot rust ko
men, vond hij. Daarom wordt met deze
begroting pas dinsdag begonnen.
Van onze correspondent
BREDA. Poging tot moord. Dit
werd de 24-jarige Tilburger J. V.
te last gelegd, die voor de Bredase
rechtbank terecht moest staan, om
dat hij op 16 mei vorig jaar had
getracht zijn ouders, twee zusters
en een broer door gasvergiftiging
van het leven te beroven.
De sfeer in het gezin, waarin veel
drankmisbruik voorkomt, was de jon
ge man te veel geworden en hij had
na kalm beraad het besluit genomen
de hele familie te doden. Hij bezat
niet de moed het ouderlijk huis te
verlaten en zelfstandig door het leven
te gaan. Dat was de trieste achter
grond van de zaak.
Op die zestiende mei had de ver
dachte. na dit aanvankelijk te hebben
geweigerd, thuis met zijn moeder
zitten drinken, 's Avonds bezocht hij
café's en om elf uur ging hij naar
huis.
Zijn vader liet hem binnen en ging
na een kort gesprek naar bed; de an
dere huisgenoten lagen al op bed. V.
had toen de gaskraan in de bijkeuken
opengezet en ook alle tussendeuren.
Vervolgens verliet hij het huis en ging
hij naar een café.
Schrik
Daarna ging hij terug naar huis,
maar hij schrok zo van de sterke gas-
lucht, dat hij wegliep om weer naar
cafés te gaan. Hij ging ook naar een
patates friteszaak. Hij zei tegen de
mensen die hij ontmoette dat zij de
politie moesten waarschuwen omdat
hij thuis de gaskraan open had ge
zet.
De meesten lachten hem uit, maar
in de friteszaak vertrouwde men het
toch niet.
De man werd gevolgd en men vroeg
hem waar hij woonde. Hij weigerde
aanvankelijk het te zeggen, later
werd hij gedwongen zijn adres te ge
ven. Dankzij het optreden van de men
sen uit de friteszaak kon de familie
worden gewaarschuwd en werd erger
voorkomen. De verdachte was zelf
naar het politiebureau gegaan om
zich aan te geven.
Bij reconstructie van het misdrijf
kwam vast te staan dat er 450 liter
gas per uur uit de kraan kon stro
men. Ongeveer anderhalf uur had de
kraan open gestaan en wanneer de
familie niet was gewaarschuwd, zou
den er doden zijn gevallen.
„Trieste zaak"
V. bekende de poging tot moord,
opzettelijk en na kalm beraad te heb
ben gepleegd Over de motieven die
hem ertoe hadden gebracht waren lan
ge rapporten uitgebracht.
„Een trieste zaak", zei de officier
van justitie, mr. G. Temmink. „Toen
deze man twaalf jaar oud was begon
hi] al met drinken, onder invloed
van het milieu, waarin hij werd
grootgebracht. Er wordt in dit gezin
veel gedronken en de verdachte kon
daar niet tegen. Hij zocht, maar
kreeg geen genegenheid, en hij was
evenmin in staat op eigen benen te
gaan staan".
Met dit alles rekening houdend eis
te de officier twee jaar gevangenis
straf met aftrek en voorwaardelijke
terbeschikkingstelling.
SANTO DOMINGO (Reuter, AP).
De regering van de Dominicaanse repu
bliek heeft woensdag de noodtoestand
afgekondigd. In een radiotoespraak
verklaarde president Rafael Bonelly
dat de raad van state die het staats
gezag in handen heeft deze maatre
gel heeft genomen „om de nog in het
beginstadium verkerende democratie
van de republiek tegen de samenzwe
rende extremisten van rechts en links
te verdedigen."
President Bonelly stelde terroristen
verantwoordelijk voor 116 branden die
sedert het begin van de oogst in suiker
rietvelden en suikerfabrieken zijn uitge
broken.
dat Indonesië daarmee getracht heeft
de pogingen van Oe Thant te door
kruisen. Integendeel!
Ook Indonesië stelt er prijs op dat
de Nederlands-Indonesische onderhan
delingen onder supervisie van de Ver
enigde Naties staan. De door Indonesië
aanvaarde resolutie van Indië ging
daar zelfs van uit. De basis voor on
derhandelingen echter, kan naar Indo
nesische mening spoediger gevonden
worden door informele bilaterale con
tacten dan door tussenkomst van de
heer Oe Thant mogelijk zou zijn.
Om nia het bezoek van minister Ken
nedy aan Den Haag enigszins voorbe
reid te zijn op de te verwachten ge
beurtenissen zal het nodig zijn, niet
alleen orn te weten welke analyse In
donesië van het Nederlandse regerings
beleid heeft gemaakt, maar ook welke
positie Indonesië in het geschil heeft
betrokken, van waaruit eventuele on
derhandelingen kunnen worden over
wogen.
De werkelijke merites van het Ne
derlandse regeringsbeleid zullen in Ne
derland natuurlijk beter worden be
grepen dan in Indonesië. Het ontbre
ken van duidelijke uitspraken van de
Nederlandse regering maakt het voor
de Indonesische regering nog veel moei
lijker om een juist beeld te krijgen
van de Nederlandse positie.
Uitgaande van bepaalde verklaringen
van de Nederlandse regering zo
meent men in Djakarta is deze Ne
derlandse regering in beginsel bereid
iedere oplossing in overweging te ne
men. die de uitoefening van het vol
ledige zelfbeschikkingsrecht van de
autochtone bevolking van Nieuw-Gui
nea garandeert. Hoewel de Indonesische
regering bij monde van de minister van
buitenlandse zaken enige malen heeft
verklaard, de Nederlandse beloften aan
de Papoea's ten volle te zullen hono
reren indien dit gebied aan Indonesië
wordt overgedragen, is deze Indonesi
sche toezegging voor de Nederlandse
regering kennelijk niet voldoende ge
weest.
Indonesië meent derhalve, dat Neder
land tevoren waterdichte internationale
garanties wil hebben voor de tenuit
voerlegging van het zelfbeschikkings
recht. alvorens bereid te zijn over de
regeling van het Nederlands—Indone
sische geschil zelf te onderhandelen. De
regeringsverklaring van 2 januari heeft
naar de mening van Djakarta niets aan
het Nederlandse uitgangspunt gewijzigd
omdat uit nadere verklaringen geble
ken is dat de Nederlandse regering op
het standpunt staat dat overdracht van
het bestuur aan Indonesië alleen mo
gelijk is als de Papoea's zich daar niet
tegen verzetten.
ïn feite komt de Nederlandse bereid
heid tot onderhandelingen zonder pre
alabele voorwaarden er dus op neer,
dat de Nederlandse delegatie tijdens
de onderhandelingen mede zal delen dat
overdracht vam het bestuur over
Nieuw-Guinea afhankelijk is vain de
toestemming van de Papoea's.
Men moge uit deze Indonesische ana
lyse leren wat men wil, zij bewijst eens
te meer dat Indonesië er begrip voor
heeft dat ontwikkelingen vajn meer dan
tien jaren moeilijk ongedaan gemaakt
kunnen worden. De woorden, die mi
nister Kennedy over de hoofden van
de studenten te Bandoeng heen, tot de
Indonesische regering heeft gezegd, ge
tuigen van een realisme dat tot Dja
karta spreekt.
Anders dan zich gegriefd te voelen
over de vergelijking met verwende
kinderen die dwingerig doen, om
dat ze iets dat ze graag willen hebben
niet gekregen hebben heeft deze
taal bij de Indonesische regering de
hoop gewekt dat minister Kennedy in
Nederland even openhartig zijn me
ning over het Nederlandse beleid zal
geven.
De onafhankelijkheid van' de Pa
poea's is op het ogenblik politiek en
economisch ook naar het oordeel
van Amerika illusoor. De gesprek
ken, die president Soekarno met mi
nister Kennedy heeft gehad, zijn ge
bruikt om de Amerikaanse minister in
de eerste plaats een goed beeld van de
Indonesische positie in het conflict om
Nieuw-Guinea te geven.
De positie is na 17 augustus 1960
radicaal gewijzigd. Was Nieuw-Guinea
voor deze datum een gebied waarop
Indonesië aanspraken deed gelden, die
slechts door vreedzame onderhande
lingen gerealiseerd zouden kunnen wor
den, na 17 augustus 1960 was Nieuw-
Guinea voor Indonesië geworden: een
integrerend deel van het Indonesische
grondgebied, waarover een vreemde
mogendheid het bestuur uitoefende.
Aangezien deze vreemde mogendheid
tot op dit moment nog niet bereid is tot
vreedzame onderhandelingen over de
ontruiming en de overdracht van het
bestuur aan Indonesië, zal zulks alleen
met geweld kunnen gebeuren. Dat is
de positie die Indonesië in het conflict
om Nieuw-Guinea op het ogenblik in
neemt.
President Soekarno zal zijn buiten
landse gast ook wel hebben trachten
duidelijk te maken dat de „onwil" van
Nederland om onderhandelingen over
overdracht van het bestuur te openen,
ae Indonesische regering heeft ge
dwongen tot de instelling van een „ope
rationeel commando voor de bevrjjding
van Irian Barat". Daardoor is het pro
bleem wat Indonesië betreft, geloca-
liseerd en teruggebracht tot een zuiver
technische en formele kwestie. Om het
technische karakter hiervan te tonen
zal Indonesië de concentratie van mili
tair potentieel in het gebied rondom
Nieuw-Ginea voortzetten.
Intussen is het geen geheim dat
minister Kennedy op zijn reis die over
Djakarta en Den Haag loopt toch wel
een missie heeft: Niet om te bemid
delen en ook niet om Nederlands-In
donesische onderhandelingen onder
Amerikaans toezicht voor te bereiden;
wel om door „informele contacten" een
procedure te vinden waardoor Neder
lands-Indonesische onderhandelingen
onder patronaat van de Verenigde Na
ties mogelijk worden.
Door de volgorde van zijn bezoeken,
zal hij in de eerste plaats optreden als
de man die het Indonesische standpunt
in Den Haag kan toelichten. Gegeven
het ontbreken van diplomatieke be
trekkingen tussen Nederland en Indo
nesië, kan het bezoek van minister
Kennedy aan Den Haag beschouwd
worden als een stap vooruit, nu geble
ken is dat Indonesië geen verzoek aan
Den Haag zal doen om een eigen am-
sfuren.eUr "aar De" Haag te moSen
Maar het blijft de vraag of het
ondanks de persoon van minister Ken
nedy mogelijk zal zijn bij het zoeken
Semeenschappelijke basis, het
informele ambassadeurscontact over te
