HET ZWAARD
Zeven minuten
klamme
spanning
Storm kraakt rijnaak op Nieuwe Merwede
Offlïï
wmmtm
®jpr
KIs
(P
x
I KAPPIE EN DE TI-PISCHE BOOT 1
DE NATUUR
SCHIP ZONK
SECONDEN NA
REDDING VAN
OPVARENDEN
Geen reden voor
ongerustheid
tijdens Ilsy
Dinsdag 13 februari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
„WE GAAN ER AAN"
ROEIBOOT LOS
WARMTE EN HULP
m
lIllllflllllllllilllRIIIIlfllI
wmÊÊÊM
BESTUUR K.N.V.v.L.
OPLOSSING VAN HET
SPEL DER ZEVEN
VERGISSINGEN
Haagse raad vraagt
gegevens over Ilsy
ai
i
OERM
/tsoongej
Johnny
Hart
IIIIIIIIIIIIIDIIIIIIIIIIIIIlllllllll'
V MEJUFFROUW SaOMDER-VAN/ik DIT IR. "Dt MEER TiOtOOS-
wat een aangename. -
u weer.
eens hier te ZIEN h
in en om uw huis
Overlast van water in
Staatsmijn Beatrix
Driemaal O.K.K. in
Wemeldinge
116
Als haar broeder en zijn mannen af
wezig wéren, wat herhaaldelijk het
geval was, hielden, in afwachting
van hun terugkomst, haar scherpe,
jonge ogen van de muren uitkijk
over het omringende land, waar zij
ieder paadje sinds haar vroegste
kindsheid kende. Ze kon rijden als
een man. Theodorus vermoedde, dat
ze ook als een man zou kunnen
vechten als het noodzakelijk was,
want ze bezat het felle, koppige ka
rakter dat als een familietrek kon
gelden.
Ze was slank, zoals haar broeder
en zoals hun vader was geweest voor
zijn blindheid. Heur haar was iep-
zwart en het bezat, als ze het liet
groeien, een weelderige lengte. Ge
woonlijk knipte ze het af ter hoogte
van haar schouders, omdat haar dit
een vrij gevoel gaf. Vaak droeg ze
in het geheel geen hoofddeksel, voor
al tijdens de lange perioden dat nie
mand het kasteel bezocht, ofschoon
alle beschaafde christen vrouwen iets
over het hoofd plachten te dragen.
Stephanies gewoonte blootshoofds te
lopen, was een ergernis voor haar
broeder, die haar voortdurend ver
maande heur haren te bedekken.
Maar iedere keer dat hij dit deed,
schoten haar ogen vonken en begon
ze te razen als een man, zeggende:
„Wie maalt daar om, jou nachtelijke
ruiter, jou snoodaard, jou halfadellij-
ke roofridder van een broeder? Wie
ziet mij hier ooit?"
Dan klopte hij haar op de schou
der en zei: „Stil maar, lieve Stepha
nie. Wacht maar tot ik rijk ben en
jij getrouwd met een grote heer in
Trebizonde. Dan zul je het een eer
achten mij uit te nodigen voor het
avondmaal."
Hoe een dergelijk huwelijk voor
Stephan tot stand moest worden ge
bracht, vormde vaak het onderwerp
van de overpeinzingen van haar gra
felijke vader. Want de Partische
aristocraten, afstammelingen van de
oude Hellenen die het keizerrijk al
bewoonden eer de eerste Comnenus
er zijn tienduizend Byzantijnen daar
de macht aan zich trokken, trouw
den slechts zelden met de rijke adel
van de stad. Zij namen op de maat
schappelijke ladder een positie in,
die het midden hield tussen die der
kooplieden en die var. de hoge stads
adel. Slechts zelden had het ver
schil tussen de oude en de nieuwe
heersers van een land zich zo scherp
afgetekend, of was het zo lang blij
ven bestaan.
Haar Turks was haast onverstaan
baar, maar Pierre dacht dat ze zei:
„Drink dit, Peter Effendi. Het zal de
pijn in uw gewonde hand verzach-
I
fesfc
A
ten en u doen slapen."
Pierre knikte, bedankte haar, nam
een teugje en brandde zijn tong.
„Het is te heet," zei hij.
Ze proefde zelf, hetgeen Pierre vol
ledig geruststelde, hoewel hij niet
bepaald wantrouwen koesterde tegen
de drank.
„Het spijt me, heer. Het moet
warm zijn, maar het was niet mijn
bedoeling dat ge u zoudt branden."
Ze zette de kom neer. „Het zal wel
gauw afkoelen," zei ze. Ze had on
middellijk geconstateerd dat de
Frank in wakende toestand nog
knapper was dan in zijn slaap, met
zijn ogen die op donkerblauwe saf
fieren leken.
Pierre vroeg zich van zijn kant
verwonderd af hoe een broeder met
een zo hard gezicht bij mogelijkheid
een zuster kon bezitten met een zo
liefelijk uiterlijk.
„Toen heer Theodorus mij mee
deelde dat zijn zuster een aftreksel
van krulden voor mij brouwde," be
gon hij opgeruimd, „zag ik voor mijn
geestesoog een oude bergheks met
een ketel te vuur, waarin ze met een
bezem roerde. Ik draag u blijmoedig
de geringe pijnen in mijn hand op
als een vrijwillige boetedoening voor
een zo verkeerde gedachte."
Stephanie bloosde, ofschoon Pierre
alleen maar beleefd trachtte te zijn
en onderdrukte de opmerking die
haar uit haar eenzaamheid naar de
lippen steeg: „O, hoe wenste ik dat
andere mannen af en toe op die toon
tegen mij spraken!"
Hardop zei ze: „Doet uw hand
erg pijn?"
„Gfeen enkele wond is aange
naam," zei Pierre nuchter, „en een
kneuzing doet meer pijn dan een
snede. Ik probeer me echter niet
moediger voor te doen dan ik ben,
als ik zeg dat het veel minder pijn
doet dan ik vreesde. Ik heb een he
kel aan pijn en dat geef ik eerlijk
toe."
„Alleen een trots man uit Europa
zou zich schamen om te bekennen,
dat hjj pijn lijdt, Peter Effendi. Wij
Grieken en alle oosterse naties om
ons heen, weten dat pijn iets af
schuwelijks is. Daarom hebben we
zoveel geneesmiddelen die pijnstil
lend werken en kennen wij zoveel
manieren om pijn te veroorzaken,
als slechte mensen gestraft moeten
worden." Ze nam opnieuw een teug
je van de drank. „Ik vrees dat ik de
gene zal zijn die vannacht goed
slaap, als ik van uw drank blijf
proeven," zei ze glimlachend. „Hij
is nog steeds te warm." Pierre zag
geen damp. „Vindt u het prettig hier
in Trebizonde?"
„Het is een zeer bijzonder land,"
antwoordde Pierre naar waarheid.
„Ik heb er echter maar zeer weinig
van gezien. Het grootste deel van de
tijd." zei hij lachend, „ben ik buiten
kennis of verschrikkelijk hongerig
geweest."
„Hebt ge nu honger?"
„Zeer zeker."
„Ik zal iets te eten voor u ha
len."
„Dat kunt ge misschien beter niet
doen. Uw broeder, of iemand anders,
heeft een theorie dat een honger-
kuur een schitterend geneesmiddel
tegen koorts vormt. Maar," zei hij
hoopvol, „ik geloof niet dat ik koorts
heb."
Ze betastte zijn hoofd. Pierres
voorhoofd was koel. Het kwam Pier
re voor, dat haar hand warm was.
Hij was er van overtuigd, dat hij
geen koorts had.
„Ik geloof het ook niet." zei ze.
„Drink de drank niet, eer ik terug
ben. Hij werkt zeer snel."
Even later kwam ze terug met
een grote kom soep, die het Kleine
vertrek vulde met de geur van mus
kus en schapevlees.
Pierre begon onhandig te eten met
zijn linkerhand.
(Wordt vervolgd.)
Rauwelijks bekomen van de doodsangst, kunnen ze voorzichtig weer glimlachen, v.l.n.r. kapitein Willemstein, plaatsvervanger C.
van Eijmeren, mevrouw De Kam, stuurman De Kam, José De Kam, Margaretha Willemstein en mevrouw Willemstein.
TJFTERKENDAM Zeven lange
minuten stonden de kapi
teins Th. A. Admiraal en B. W.
Heystek bij hun veerboot in
Werkendam te kijken naar de
strijd van de rijnaak Vulcaan 6
tegen de metershoge golven en
de dolgeworden storm op de
Nieuwe Merwede.
„Hij haalt het niet", brulde
kapitein Admiraal tegen de
storm in. Enkele second enlater
was de veerboot los van de stei
ger en zwoegde hij door de gol
ven naar het schip in nood.
Nog voor de veerboot de vierhonderd
meter tussen wal en rijnaak had afge
legd, zagen de mannen hoe een mach
tige golf de boot kraakte en midden
door brak. Binnen de minuut stak nog
slechts de boeg van de aak boven het
tot dofgrijs schuim geslagen water. Een
kleine dansende roeiboot werd toen het
doel van de veerboot en zijn beman
ning.
Kapitein L. Willemstein was gister
morgen met de Vulcaan 6 uit Rotter
dam vertrokken om een lading erts
naar Duitsland te brengen. Aan boord
bevonden zich zeven personen, onder
wie twee vrouwen en twee kinderen.
Enkele minuten voor half twee, tus
sen Werkendam en Hardinxveld, zag
de kapitein, dat het mis ging. Een
woedende golf had de luiken van zijn
aak weggeslagen en tonnen water
drongen de ruimen binnen.
„We gaan er aan. Gauw de roeiboot",
schreeuwde hij. Het alarm had geen
moment later moeten komen.
„Mijn plaatsvervanger, hulpsman C.
van Eijmeren was de kalmste van ons
allen", vertelde de kapitcn. toen hij in
Werkendam wat op verhaal was ge
komen. ,,Ik zelf was erg bang voor mijn
vrouw en mijn kind; zo ging het ook
met stuurman De Kam".
De veertienjarige Margaretha Wil
lemstein spong als eerste in de roei
boot en ving de veertien maanden oude
José. dochtertje van de stuurman op.
Het roeibootje leek geen partij voor
de woedende watermassa's, die door de
storm over de Biesbosch werden aan
gevoerd Er was echter geen keuze.
De vrouwen sprongen in het bootje
en trokken hun mannen bijna mee. De
roeiboot moest los van de aak, want
die kon ieder ogenblik naar de diepte
gaan.
„Spring nou", schreeuwde de hulps
man tegen de kapitein, „Jij moet bij
je vrouw zijn" De kapitein kwam on
gelukkig terecht en verwondde zijn
enkel. Als laatste waagde hulpsman
Van Eijmeren de sprong. De roeiboot
was nog niet los of de aak gaf de strijd
tegen water en wind op. Hij brak door
en verdween.
„De roeiboot houdt het ook niet",
kreunden de vrouwen. Niemand durfde
zich te bewegen, maar dit scheen in
het woeste water nauwelijks een bij
drage tot meer veiligheid.
Dé spanning duurde niet lang. De
veerboot had snel de roeiboot bereikt.
Na enkele minuten van klamme span
ning waren de schipbreukelingen aan
boord van de veerboot.
In Werkendam wachtten warmte en
hulp. De sociale dienst was onmiddel
lijk paraat. Een uurtje later hadden
alle schipbreukelingen nieuwe kleren
■k De redders, kapitein Admiraal (links) en kapitein Heystek.
DE
TINTELS
door
Jack
Dunkley
Hl
t=T—
FLITS
GORDON
IH
!n het
heelal
door
Dan Barry
en schoenen aan.
De kleine José zat in een nieuw
blauw jurkje op de schoot van haar
nog bevende moeder. Ze kreeg een reep
chocolade. Stralend gaf ze hem aan
haar vader, die het papiertje er af
haalde. Voor het kleine meisje werd
het een feestdag.
DEN HAAG. Het hoofdbestuur
van de Koninklijke Nederlandse Ver
eniging voor Luchtvaart heeft aan de
gemeenteraden van 's-Gravenhage,
Delft, Rijswijk, Voorburg, Leidschen-
dam en Pijnacker een adres gestuurd
over doel en aard van de Ilsy.
Het hoofdbestuur reageert daarmee op
een adres van de Nootdorpse raad aan
deze gemeenteraden, waarin de nodige
bezwaren tegen het houden van een
luchtvaartshow op Ypenburg, vastgesteld
op Tweede Pinksterdag, naar voren wa
ren gebracht.
Geen sensatie
De K.N.V.v.L. vindt het van weinig
achting voor de smaak van een groot
deel der bevolking getuigen, wanneer
men suggereert zoals in Nootdorp is
gebeurd dat deze belangstelling bij de
meesten een ongezonde inslag zou heb
ben en zou voortspruiten uit zucht naar
sensatie. De talloze reacties geven volgens
haar juist blijk van het tegendeel: „De
overgrote meerderheid van het publiek
heeft grote belangstelling voor de ont
wikkeling van het vliegwezen en weet
een goed vliegprogramma naar waarde
te schatten."
Met nadruk wordt gesteld, dat de
K.N.V.v.L. wars is van sensatie in het
programma van het vliegfeest, „dat vol
komen normale en alleszins verantwoorde
demonstraties te zien zal geven." Ypen
burg is daarvoor als het ware aangewezen
door zijn centrale ligging en zijn gemak
kelijke bereikbaarheid. Voor ongerust
heid over de veiligheid van de toeschou
wers en de bewoners der omliggende
gemeenten is volgens de vereniging geen
grond.
1. Moeder van het meisje heeft
meer haar;
2. Linkerachterpoot van hond on
zichtbaar;
3. Kraag van de vrouw links is
geheel zichtbaar;
4. Paraplu van de lange dunne
man is anders;
5. Dezelfde man; haak van de pa
raplu onder de hand zicht
baar;
6. Het stuk paraplu van de ver
dwijnende man links is groter;
7. De vlecht van het meisje is
verdwenen.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG Ook Den Haag is be
trokken bij het vliegfeest Ilsy op het
vliegveld Ypenburg. Door de geluidshin
der die de Hagenaars ervan zullen heb
ben, door de verkeersstroom voor en na
het festijn en door het gevaar van de
overvliegende toestellen.
Alle fracties in de Haagse gemeente
raad brachten deze bezwaren naar voren
toen de brieven ter sprake kwamen die
de gemeentebesturen van Nootdorp en
Delft aan de raad hadden gericht. In
deze brieven werd gevraagd zich achter
het verzoek van die gemeenten aan de
minister van defensie te stellen om het
vliegfeest op Ypenburg te verbieden.
Uit de raad kwam het verzoek om
meer gegevens over de nadelen van de
Ilsy voor Den Haag. Op grond van dié
gegevens zou men zich nader kunnen
beraden. De burgemeester zegde toe de
ze gegevens op zo kort mogelijke ter
mijn te zullen verstrekken.
Hij betwijfelde echter, of er nog tijd
genoeg zou zijn. Het vliegfeest wordt
Tweede pinksterdag gehouden.
8ASJEl GA Old EVEN NAAR DE
KRUIDENIER VOOR MAMMAidg
MOET EEN HALF PONP BOTER
HALEN, EN EEN PAK RldST EN
een ons ham en als je
centjes overhoudt ma& je
een 1 t
kopen?
CWAAR BLIJFT DIE AAP NOU?
r ALS IK STRAKS ONGERUST
O DAAR is ZIJNE MAdE-f
STElT EINDEUdK-EN
atag |kmisschien we-
Itd. WIST
NIET MEER
-BÊHALVe.
DE LOLLIE'
misschTÉNHEB-^
BEN WIJ HEM N1ET<
GOED OPGEVOED, 1
IK WEET JT NIET J
-MAAR ER MOET WEL)
IETS GEBEURD ZIJN
TOEN.HId NOG KLEIN
I/Tl
5
HET IS 1
KOUD. j
door
=TT~
-IJ
Ne* Y*tk Herald tribune Inc.
Yreit Meik trf. d>/S. fat. Of». J
Ilil
-f -T
KOM TCRUG MET
die beexu!
•rb\'AX-
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiniii
H
De
m
opzienbarende
Ui
experimenten
iüi
van
m
student
Tijloos
in
III»
V/ERRASSIMC U W/EER
WELKOfA-,JONGEMANALS "RECTOR'
HU ZOU ZICH ORAAO LATENjLJL
INSCHRIJVEN OP ONZE NAAR UW
|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiitiiniiniig
Valentijndag; de dag dat iedereen
bloemen kan schenken en denk er om
eens bloemen of een mooie plant voor
uw vrouw mee te nemen, Dat kan ook
de directeur doen voor zijn typiste; het
is de dag van de vriendschap en er be
hoeft dus niets achter gezocht te wor
den. Nu kan men dat gemakkelijk doen;
er zijn nu vele soorten bloemen en bloei
ende planten.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG Bij het afdiepen van de
beide schachten van de staatsmijn Beatrix
hebben de daarmee bezig zijnde arbeiders
veel overlast van waitier gehad. Met ce-
ment-injecties is het euvel bestreden, zo
deelt minister De Pous mee in zijn memo
rie van antwoord aan de Eerste Kamer o;p
de begrotingen van het Staatsgasbedrijf
en de Staatsmijnen.
Deze moeilijkheden hebben ertoe geleid,
dat met de horizontale exploratie nog niet
kon worden begonnen. Nadere gegevens
over de hoeveelheid kolen in dit gebied
zijn daardoor nog maar in geringe mate
verkregen.
8. Het is begrijpelijk, dat Kappie en
de maat verbaasd waren door het uit
strooien van de kippeveren.
„Dat is ja raar spul..!" zei Kappie.
„Wat heeft dit gedoe te maken mei
het binnenbrengen van die boot?!"
„Alles," antwoordde Ti-Pisch de Slim
me. „De legendarische boot mag geen
schokken krijgen, want de spreuk luidt
immers: „Ho'pi Boti Valni Stani Lani
Dragk Ti-Pisch in de troon!"
„Dat ik hier te maken heb met een
typische troon, heb ik ja gemerkt," vond
Kappie. „Maar wat is dat voor een
schuit die geen schokje mag krijgen!
En vaart hij soms op kippeveren?!"
De vorst plooide zijn lippen tot een
minachtende uitdrukking.
„Men kan wel merken, dat gij echte
barbaren zijt meende hij. „Als de
boot wankelt, dan wankelt de troon. En
als hij breekt, dan.
„Dan zakt u zeker door die troon!"
veronderstelde Kappie. „Maar ik snap
de rederij niet, die zo'n rare, breek
bare boot aflevert! Dat had u niet moe
ten accepteren! Zo'n boot kan een bult
zorgen geven en
Een kreet van de maat onderbrak
hem.
„Dèér Daar is hij M-maar wat
een enge b-boot is dat!"
Dit was niet erg helder uitgedrukt;
de afmetingen van de boot vielen wel
mee. Maar raar was hij zeker..
WEMELDINGE Drie avonden,
steeds voor een volle zaal, werd door de
Wemeldingse fanfarevereniging O.K.K.,
onder leiding van haar dirigent de
heer D. Manneke, in het Ned. Herv.
Jeugdgebouw een uitvoering gegeven.
De voorzitter der vereniging de heer
J. Burger sprak woorden van welkom.
De drumband van O.K.K. begon met
enige fikse nummers, onder de bekwa
me leiding van hun tamboer-maitre de
heer M. J. Hoogesteger.
Hierna bracht O.K.K. een 6-tal mu
zieknummers ten gehore.
De dirigent gaf voor elk te spelen
nummer een korte uiteenzetting betref
fende de inhoud van het stuk.
Na de pauze, waarin de gebruikelijke
verloting werd gehouden, trad voor het
voetlicht de toneelvereniging „Heer Hen-
dHk" up 's-Heer ^"ndrik°kinderen die
met de klucht „Vader Diekema" de
aanwezigen van het begin tot het einde
wist te boeien.
Door de voorzitter van „Heer Hen
drik" werd aan O.K.K. nog een muziek
stuk aangeboden voor het reeds door
O.K.K. gevierde 75-jarig bestaan.
