KRACHTPROEF VOOR ALLE
SPELERS IN HET DRAMA
over
Speculaties
verkiezingen
HET ZWAARD
DE VLAG KAN
VOOR U UIT
Algerijnse kwestie in beslissend stadium
Duur overgangsperiode
belangrijk knelpunt
KAPPIE EN DE ZEEMEERMIN I
Zaterdag 3 februari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Voor niets
2
3
5
Sfafus
Nief te ver
De moeilijkste
Politie
FRANSE PERS
BEZINT ZICH
C.B.T.B. Noord-
Beveland bijeen
J. I. van Gilst 25 jaar
bij de PTT
Van onze correspondent
autoriteit van de toekomstige Alge
rijnse regering over de Sahara erken
de hebben de onderhandelingen hier
over zich slechts bewogen op het eco
nomische vlak. Hoewel de Algerijnen
aanvankelijk de Franse bezittingen
beschouwden als illegaal verkregen,
zijn zij thans bereid om Algerije over
te nemen zoals het op het ogenblik
is. Op grond daarvan is een akkoord
bereikt dat bepaalt, dat de rijkdom
men van de Sahara op een basis van
fifty fifty" zullen worden geëxploi-
Republiek is de maand februari ingegaan in
ae wetenscnap, dat die beslissend zal zijn voor haar voort- haar zetel in het buitenland, mogelijk
bestaan. Deze maand zal moeten blijken of de Algerijnse hniGtenève die zich hiermee za'
politiek van president de Gaulle de juiste is geweest en of zij strook- 6 aS e"
te met de wensen van de Fransen. Hef leger
Deze maand zal moeten tonen hoe groot de kracht is van de O.A.S. en
hoe ver die reikt. Deze maand zal het parlement zich moeten uitspreken
over de vraag of het, tegen de achtergrond van deze Algerijnse politiek,
met De Gaulle en diens regering wil meegaan of niet. In deze maand
kortom zal het Algerijnse drama zijn ontknoping vinden. Anders zal het
eindeloos worden voortgezet.
Op het ogenblik, dat wij dit schrij
ven, bereidt de Gaulle de redevoe
ring voor. die hij maandag voor het
Franse volk zal houden en is de voor
lopige Algerijnse nationalistische re
gering (G.P.R.A.) bijeen om de laat
ste hand te leggen aan het ontwerp
verdrag dat zij tijdens de geheime
onderhandelingen met Frankrijk
reeds in grote lijnen heeft geaccep
teerd. Noch van de Gaulle, noch van
de _Algerijnse bijeenkomst mag men
opzienbarende onthullingen verwach
ten. Niet van de Gaulle omdat de pro
clamatie van een akkoord tegelijk in
Tunis en Parijs zal geschieden. Even
min van Algerijnse zijde, omdat de
G.P.R.A. dit akkoord eerst ter ratifi
catie zal moeten voorleggen aan de
Opperste raad van de Algerijnse be
vrijdingsrevolutie, die pas over enke
le weken bijeenkomt.
De duur van de aanwezigheid van
het Franse leger in Algerije is bijna
onverbrekelijk verbonden met de
overgangsperiode. Daar Frankrijk die
zo lang mogelijk wil maken, heeft het
een tijdsbestek van vijf jaar voorge
steld, waarin de evacuatie van het
Franse leger zich zal moeten voltrek
ken. De Algerijnen van hun kant heb
ben achttien maanden gevraagd.
Hoewel Frankrijk had gevraagd om
Mers el Khebir, een van de modern
ste oorlogshavens van de wereld, te
mogen behouden, menen de Algerij
nen dat hun soevereiniteit onverenig
baar was met de aanwezigheid van
een geduchte vreemde oorlogshaven
op hun grondgebied. De Fransen
hebben dit erkend en de onderhande
lingen sloegen daarna de weg in van
een „huurcontract". Het schijnt dat
men het eens is geworden over een
tijd van dertig jaar.
Tevens heeft Frankrijk gevraagd
een aantal militaire vliegvelden en
vooral de lanceerplaatsen voor raket
ten in Regghane te mogen blijven
gebruiken. De Algerijnen hebben daar
in toegestemd, maar een duidelijk on
derscheid gemaakt tussen burgerlijk
en militair gebruik ervan. De Alge
rijnen zouden erin hebben toegestemd
dat Frankrijk een lanceerbaan voor
raketten tot eind 1964 mag behouden
van het voortzetten der kernproeven
in de Sahara
Zelfs is de mogelijkheid niet uitge
sloten dat alle onderhandelingen voor
niets blijken te zijn geweest, omdat er
in de Opperste raad een meerderheid
van zestig procent ten gunste van het
ontwerpverdrag wordt vereist, voordat
het kan worden geratificeerd.
Dit ontwerpverdrag (dat de basis
zal worden voor de komende openba
re onderhandelingen, die daarna
slechts een futiliteit zullen zijn) zal
gaan over vijf punten die, nu de kwes
tie van een associatie met Frankrijk
in het referendum over de zelfbe
schikking is opgenomen, de vijf
hoofdstukken vormden van de onder
handelingen. Deze zijn:
1 de status van en de garanties aan
de Europeanen;
de overgangsperiode;
de Sahara;
het Franse leger;
militaire bases.
4
Wat zijn of waren de posities van
beide partijen op deze vijf punten, en,
voor zover zij tot een overeenkomst
hebben geleid, wat zijn de oplossin
gen die in het verdrag worden voor
gesteld?
Voorop zij gesteld dat de Fransen
en Algerijnen over alle punten een
principieel akkoord hebben bereikt,
maar dat er volgens de laatste be
richten nog onenigheid bestaat over
enkele praktische toepassingen.
Beide partijen waren het erover
eens. dat geen enkele inwoner van
het onafhankelijke Algerije verplicht
kon worden de nationaliteit te accep
teren, die hem van boven af zou wor
den opgelegd. De Fransen menen
echter dat alle inwoners de Franse
nationaliteit zouden behouden tot aan
de dag waarop de onafhankelijkheid
zou worden uitgeroepen, waarna zij
allen automatisch de Algerijnse natio
naliteit zouden krijgen. Tijdens een
„proeftijd" over de duur waarvan
nog moet worden onderhandeld
zouden zij kunnen nagaan of zij de
Algerijnse dan wel de Franse natio
naliteit zouden wensen.
De Algerijnen willen van hun kant
alleen aan de arabieren de Algerijn
se nationaliteit verlenen en de met-
arabieren verplichten deze nationali
teit aan te vragen. Dat geeft hun de
mogelijkheid om diegenen te weige
ren die hun ongewenst voorkomen. De
joden zouden ondanks felle tegenstand
van de Algerijnen, die hun de status
van „Algerijnen van afkomst" wilden
geven, worden beschouwd als Euro
peanen.
De twee partijen waren het erover
eens. dat de leden van de Europese
minderheid garanties zouden moeten
ontvangen die hen in staat stellen als
volwaardige burgers hun taak en
werk voort te zetten om verder te
kunnen leven.
De Algerijnen wilden hiermee ech
ter niet te ver gaan, omdat zij vrees
den dat de Europese minderheid
„neo-kolonialistische cellen" zou kun
nen vormen, die vóór alles hun be
voorrechte positie zouden willen ver
dedigen. Daarom wensten de Algerij
nen wel garanties te geven aan per
sonen, maar niet aan een gemeen
schap.
Natuurlijk zouden de garanties van
het klassieke type de Europeanen
kunnen beveiligen tegen alle discri
minerende maatregelen van de toe
komstige Algerijnse regering, maar
gezien de huidige economische en so
ciale structuur van de beide bevol
kingsgroepen en de toekomstige ver
anderingen in deze structuur zouden
zij zeer moeilijk in toepassing te
brengen zijn.
Daarom heeft Frankrijk tijdens de
onderhandelingen gevraagd om een
evenwichtige vertegenwoordiging van
Algerijnen en Europeanen in de ver
schillende vertegenwoordigende li
chamen. hetgeen nog altijd de beste
garantie vormt tegen discriminatie
van welke ziide ook. Zo zou ook zijn
besloten dat de Europeanen de plaats
en de functie, die zij op het ogenblik
in het openbare leven innemen blij
ven behouden zo lang de Algerijnse
staat nog niet beschikt over voldoen
de «aaer.
kelijke Algerijnse regering door middel
van verkiezingen;
o de periode waarin de Franse zaken
iin Algerije moeten worden afgewik
keld.
Daarom verlangden de Fransen
een relatief lange overgangsperiode
en de Algerijnen een zo kort mogelij
ke.
Voor het openbaar gezag tijdens
deze overgangsperioden schijnt men
thans een compromis te hebben ge
vonden. Er zal een voorlopige uit
voerende macht komen, bestaande uit
twaalf man; vier Fransen, vier ver
tegenwoordigers van de G.P.R.A. en
vier vertegenwoordigers van „ande
re stromingen", wier belangrijkste
taak zal zijn het referendum voor la
bereiden en te doen uitvoeren.
Aan het hoofd zou een arabische
president komen te staan, die niet het
stempel draagt van de G.P.R.A.,
maar die bekend moet staan als voor
stander van de Algerijnse onafhanke
lijkheid; hij zou worden bijgestaan
door een Franse Hoge commissaris.
Veel moeilijker dan dit alles bleek
het bepalen van de macht te zijn
die aan de uitvoerende raad moet
worden toegekend, de verdeling der
verantwoordelijkheid ten aanzien van
de minder belangrijke lichamen, zo
als de hergroepering van de Franse
troepen en van het Franse bevrij
dingsleger, de politionele taak en zo
verder.
De politiemacht zou Frankrijk
graag in handen leggen van de ara
bische leider van de Franse territo
riale politietroepen. De G.P.R.A.
van haar kant wenst dat het leger
deze taak zal uitoefenen omdat zij
bang is dat de arabische politie; die
zeven jaar lang haar landgenoten
heeft bestreden en die met zoveel
banden aan Frankrijk is gebonden,
het referendum zouden" kunnen' verval
sen. Om de Algerijnen deze angst te
ontnemen zou Frankrijk bereid zijn
om allengs leden van het Algerijnse
bevrijdingsleger in de politiemacht op
te nemen.
Sedert de Gaulle in zijn persconfe
rentie van 5 september in feite de
PARIJS. De vooruitzichten op
spoedige vrede in Algerije hebben
de Franse kranten aanleiding gege
ven zich te gaan bezinnen op de
binnenlandse problemen in Frank
rijk, vooral op de plannen van de
Gaulle.
De Parijse avondpers van gisteren
wijdt in zijn geheel toevallig of op
zettelijk? grote aandacht aan de te
verwachten ontbinding van de Franse
volksvertegenwoordiging, aan nieuwe
verkiezingen en aan een mogelijke
wijziging van de Grondwet.
France Soir meent zelfs te weten,
dat indien in de loop van februari
een wapenstilstand tol stand komt, de
verkiezingen reeds in het voorjaar ge
houden zullen worden. Bij deze ver
kiezingen zullen de mandaten van de
Algerijnse afgevaardigden niet in het
geding komen, daar zij na de onaf
hankelijkheid van Algerije automa
tisch komen te vervallen.
Wat de wijziging van de Grondwet
betreft, deze heeft betrekking op een'
hervorming van de samenstelling en
op de bevoegdheden van de senaat
De. Gaaille schijnt te denken aan een
„zaken-kamer", in analogie met een
zakenkabinet. Voorts zou de verkie
zing van de president van de repu
bliek voortaan geschieden op dezelfde
manier als in Amerika.
Daar vele politieke partijen zich te
gen deze wijziging van de Grondwet
hebben uitgesproken, vraagt men zich
af of de Gaulle zijn zin zal doorzet
ten aan de hand van artikel 11 (re
ferendum) of artikel 16 (buitengewo
ne volmachten) van de huidige Grond
wet.
10S
„Dat hoop ik ook", zei Pierre, zo
ernstig dat Aboe Ayoeb hem volko
men verkeerd begreep en glimlach
te. Pierre had bedacht hoe gemakke
lijk het zou zijn de Ster van het Oos
ten te verlaten, terwijl iedereen naar
het dansen keek. Bovendien bedacht
hij dat een moordenaar die op zijn
leven uit was, niet zo onnozel zou
zijn om te veronderstellen dat hij
werkelijk belang in de dans zou stel
len, zodat er iets van zijn argwaan
ten opzichte van de pseudo-Turk ver
dween.
Toen het lawaai bleef aanhouden,
maakten de dansers zich inderdaad
gereed de voorstelling te herhalen,
Op dat ogenblik baanden zich drie
zeer in het oog lopende Grieken, uit
gedost als Fransen met wambuizen,
hozen en puntige schoenen, een weg
naar Pierres taieltje en venangden
in zeer slecht Frans het onmogelijke
voorrecht plaats te mogen nemen,
iets waar het tafeltje veel te klein
voor was. Als Aboe Ayo'eb al geen
echte Turk was, deze Fransen waren
nog veei minder echt. Pierre was
blij dat zijn metgezel gewapend was.
„Neem u in acht voor deze man
nen, waarde Aboe Ayoeb, of hoe ge
heten moogt. Het zijn geen landslie
den van mij en ik geloof dat ze wei
nig goeds voor mij in petto heb
ben."
Aboe Ayoeb vond plotseling zijn
Grieks terug en beval de mannen de
taveerne te verlaten met een verba
zingwekkend heerszuchtig gebaar,
dat Pierre volkomen begreep, ook al
verstond hij de woorden niet. Maar
het betaamde een Turk niet, al sprak
hij ook nog zo vloeiend Grieks, om
de volledige clientèle van de Ster van
het Oosten te storen in haar ver
maak. Uit alle hoeken van de zaal
begon men hem boze woorden toe te
roepen.
Aboe Ayoeb was dwaas genoeg
zijn zwaard te trekken. Dit nu kwam
de mannen van Ogli net in hun
kraam te pas. Een gevecht met alle
getuigen aan hun kant! Niets had
welkomer kunnen zijn. Al hun
zwaarden vlogen tegelijk uit de sche
de en Aboe Ayoeb viel onder een
houw die zijn tulband glad in twee-
en sneed.
Pierre trok het zwaard van De
Coucy en de dolk van Abdoellah te
gelijk en schopte de tafel over het
uitgestrekte lichaam van Aboe
Ayoeb. Hij stelde zich schrijlings
over de Turk in postuur, ofschoon hij
niet veronderstelde dat hij hem, of
zelfs maar zichzelf, lang tegen drie
mannen tegelijk zou kunnen verdedi
gen en pareerde de zwaarden die
js
UMfrt&t'CC. I
^CMVKCvei.%
hem van alle kanten belaagden.
De dans werd afgebroken. De kij
kers de'nsden achteruit, weg van de
vechtende mannen. De trage machi
nerie van de taveerne, die tot taak
had aan dergelijke dingen een einde
te maken, kwam omslachtig in bewe
ging. Een paar van de Europeanen
vergaten de dans en begonnen te be
seffen dat de drie vermomde Grie
ken de Turk vermoord hadden en op
het punt stonden een westerling voor
hun ogen om het leven te brengen.
Pierre deed een snelle uitval naar
een van zijn aanvallers, doorboorde
de zwaardarm van de man en trok
de bloedige kling terug om een houw
van een tweede te pareren.
Hij ving de slag keurig op, vlakbij
het gevest van het zwaard, maar de
miserabele kling van De Coucy's
sierwapen brak af bij de stootknop
en liet hem staan met niets dan het
met juwelen bezette gevest in zijn
hand. Hij keek naar beneden, in de
hoop dat hij de kling zou kunnen op
rapen en als piek gebruiken. En zag
een verbazingwekkend iets
De jonge Turk 'leefde nog en. be
woog zich. Onder zijn gespleten en
weggegleden tulband bevond zich een
glimmend stalen kapje, dat de houw
had afgewend en om de rand daar
van was een kransje harten gegra
veerd! En hij dacht ónder de zeildoe
ken woestijnschoenen de glans van
een parel te zien en een glimp van
een rode laars, maar daar was hij
niet zeker van en hij had ook geen
tijd om nogmaals te kijken. De kling
lag te ver Weg om hem te kunnen
bereiken. Hij smeet het gevest van
het zwaard met alle kracht recht in
het gezicht van een der mannen, die
net uithaalde voor een gewéldige
houw naar zijn hoofd. Het zwaard
van de andere hieuw naar zijn nek
en hij zag geen kan® de slag met
zijn dolk volledig te pareren. Hij
voelde een pijnlijke steek in zijn
borst. Hij zag het met juwelen be
zette gevest vierkant belanden in
het gezicht van de man wiens
zwaard op dat ogenblik neerdaalde.
Hij was er van overtuigd dat dit
het laatste was, wat hij in deze we
reld zien zou.
Het was het laatste wat hij zien
zou in de Ster van het Oosten. Het
gevest zat vol punten, waar de slor
dig gezette juwelen uit hun zettin
gen waren gevallen op hetzelfde
ogenblik dat het wapen in actie
kwam. Het krabde als een katte-
klauw toen het neerkwam en de man
kromp ineen. Zijn zwaard draaide
iets in zijn hand en Pierre viel be
wusteloos neer onder een slag met
het plat en kwam terecht op het li
chaam van Aboe Ayoeb.
Een van Ogli's mannen had een
doorboorde zwaardarm. De tweede
een beb'oed. gehavend gezicht. De
derde, die ongedeerd was, was een
sergeant en had het bevel over de
patrouille, die als opdracht had Pier
re zo mogelijk levend te vangen.
De Turk kwam er natuurlijk niet op
aan. Hii had hen het eerst aange
vallen. De sergeant beval zijn man
schappen Pierre uit de Taveerne
naar buiten te brengen, maar ze
moesten zich plotseling verdedigen
tegen een vastberaden groepje bo
ze, gewapende Europeanen, die. naar
zij dachten, te laat kwamen om de
dood van de westerling te voorkomen,
maar niet te laat om hem te wreken.
Doch deze mannen werden ruw op
zij gestoten door een groot aantal
van de burgers die overal in het rond
hadden gestaan. Op het ogenblik dat
Aboe Ayoeb zijn zwaard had getrok
ken, waren ze hem te hulp gesneld.
Wordt vervolgd.)
De overgangsperiode is of was een
van de moeiliikste punten van de on
derhandelingen. Het zou misschien
beter zijn om te spreken van drie
overgangsperioden, waarvan de eer
ste (na zeven jaren oorlog en na het
terrorisme van de laatste maanden)
veruit de moeilijkste is. Deze drie
zijn:
1 de periode van de wapenstilstand
tot aan het referendum;
O de periode van het referendum tot
aan de instelling van een onafhan-
HOERA, ik hang de vlag
uit, want het is gelukt. De
25 bandrecorders zijn bij
elkaar en u heeft er zeventien
dagen over gedaan, waar nog
twee zondagen in zaten ook.
Vijf en twintig bandrecorders,
in een tempo dat nauwelijks
iemand gelooft. Elf niet-ziende
landgenoten hebben hun praat-
machien al thuis, de anderen
volgen komende week.
9 De giro's hebben weer kapitalen
naar me to§ gebracht. Luistert u maar:
eergisteren een bedrag van 352 gulden
en vijftig cent en gisteren nog eens
783,50 gulden.
Als ik het nog eens mag herhalen:
de storters van wie ik naam en adres
ken bevestig ik de ontvangst, de onbe-
kena'e wilde ik hier weer even opsom
men: tien gulden van R. H. in Eind
hoven, tien gulden van N. N. uit Em-
m>ahuis en vijf gulden van J. H. in Ter-
neuzen. Nu net belt me onze por
tier: ..Ik heb hier een enveloppe met
geld". Ik ga dadelijk kijken wat er in
zit. Maar even nog een paar N.N.-ers
van de giro: uit Brielle een rijksdaal
der, van A. K. in Goes vijf gulden en
ja, zo gaat het hard'.
Want van een onbekende in Rotter
dam kwam er gisteren vierhonderd
gulden, een complete recorder! Het
Is moeilijk alle gevers in de goede
woorden te bedanken. U weet wel, wat
ik zeggen wil.
EN DE BRIEVEN
Ja, en in brieven, aangetekende per
post en andere bij de portier. Nog an
dere wandelden naar onze kas en alle
maal bij elkaar brachten ze: 12,50 van
een mevrouw in Opijnen, uit Rotter
dam ,,een knaak voor de goede zaak'*
van de heer R., vijf gulden van een on
bekende, tien gulden ,,van twee vrien
dinnen". 2,70 gulden van meneer Joh.
V. uit Nieuwerkerk aan de IJssel, en
vijftien gulden van J. S. in Rotterdam
met a'e opmerking: „Er waren 150
bandrecorders nodi/g, hierbij 150 keer
een dubbeltje".
Van twee mensen, K. K. uit Arnhem
en J. T. uit Rotterdam, samen tien gul
den bij de Kas, van mevrouw N. N. een
rijksdaalder, van een niet-bekende tien
gulden, van een ander vijf gulden aan
de Kas, twee keer twintig gulden in
brieven, een rijksdaalder van een me
vrouw uit Zevenbergen, tien gulden
van mevrouw A. K.-R. uit Rozenburg,
die erbij schrijft: „We bezorgen u
miaar veel werk".
„GA ZO DOOR"
Valt mee, mevrouw, valt mee en
ik word er voor betaald. Dat heeft
„Abonné Hillegersberg" ook gedacht
en hij (of zij) deed tien gulden bij het
briefje met de kreet: „Ga zo door".
Wel, dat gebeurt, want N.N. uit
Breda stuurde een postwissel van
tien gulden en „Een oude dame uit
Overschie" bracht vijf gulden aan de
Kas.
O ja. ik heb nu die enveloppe van
de portier. Voorop staat dit: „Voor
aktie „Op de band" tasten wij in onze
zak Aan die vijf en twintig hebben
wij allen lak Wij willen als „Rus-
seltaat" nu ziét-, Voor iedere blinde
een praatmachien. Directie en ver
koopstaf van een wijnhandel". En in
die enveloppe? Precies 28 gulden.
NAMEN GRAAG
„Ik hoop dat u nog wat doorgaat
blinde mensen te helpen, dan vergeet
een mens de narigheid een beetje",
schrijf iemand uit Middelburg en doet
er vijf gulden bij. Uit Tholen een
briefje met „Veel succes en doorgaan",
plus vijf gulden.
Dat was het dan. O neen. nog één
ding: uit Enschede schrijft mij iemand
over een blinde die dertig jaar ge
leden door een granaat werd getrof
fen. Mag ik daar meer over horen?
Namen en adressen, ook van de kaart-
schrijver?
SAMENWERKING
Ik ben er werkelijk een beetie stil
van. Want het is niet zo moeilijk om
met een hoopje lef te schrijven over
niet-ziende mannen en vrouwen en zo
losjesweg te zeggen: ,.Ik stel voor dat
we daar 25 bandrecorders neerzetten"
Dat kunt u ook wel.
Maar dan moet het geld komen. En
dat kon u ook! Dat is de grootste pret
bij samenwerking.
glIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
47. Terwijl de Kraak langzaam weg-
koerste van de onheilsplek en ieder
een aan boord (behalve de maat) het
avontuur met de rog begon te verge
ten, gebeurde er iets vreemds.
Plotseling weerklonk een doffe bonk
tegen het roer en tegelijk draaide het
stuurwiel razendsnel terug, waarbij
het de maat uit de banden vloog.
„Wat gebeurt er?!" riep Kappie,
maar niemand wist daarop het ant
woord. Alleen de maat had zekerheid
„Het is de wraak van de Gorre
x p hij uit. „Die kon niet zetten dat
ik hem heb verslagen en Hij brak
af, toen een van de spaken in het rad
hem krachtig tegen de neus trof.
Een tijdlang lag hij zwijgend op de
grond.
„Alweer een opdoffer tegen zijn ge-
da chtenkistje mompelde Kappie be
zorgd. „En dat is ja toch al zo'n zwak
ke plek bij Tjeerd!"
„Het v s de rog!" riep de meester,
naderbijkomend. „Ik zag hem daarnet
verdwijnen. Hij
„Stil!" waarschuwde Okki. „Ome
Tjeerd komt weer bij."
Inderdaad veriref de stuurman zich
in een zittende houding en keek lodde
rig om zich heen.
„Dagzei hij. „Moet je luisteren,
ik heb toch zo akelig iroomd! Het
begon allemaal toen ik een boek kocht
over zeemeerminnen. Er was er hier
een aan boord en die moest ik bevrij
den Huu! Gelukkig maar dat dro
men bedrog zijn! In werkelijkheid zou
ik zulke ellende en narigheid niet heb-
b-i overleefd
„Hm zo is het maar net, jong!"
meende Kappie. „En als zulke dromen
ja erg lang duren, kunnen ze een bult
zorgen veroorzaken. Daar kan ik over
praten!"
Einde van dit verhaal
KAMPERLAND Op de vergadering
van de afdeling Noord-Beveland van de
C.B.T.B. heeft de heer M. Karelse uit
Koudekerke gesproken over chemische
onkruid- en ziektenbestrijding. Spreker
liet de belangrijkste gewassen en de
akkerbouw de revue passeren, er op
wijzende dat de vele miljoenen die jaar
lijks aan de bespuitingen worden be
steed, zo verantwoord mogelijk moeten
worden aangewend.
De vergadering stond onder leiding
van de heer M. v. d. Maas die in zijn
openingswoord aandacht besteedde aan
de ernstige ziekte van het bestuurslid
Joh. Breure te Kortgene.
COLIJNSPLAAT De beer J. I. van
Gilst te ColijnsDlaat heeft dopderdag
zijn 25-jarig jubileum gevierd als bestel
ler bij de P.T.T. 's Middags waren eni
ge hogere functionarissen van de P.T.T.
aanwezig om de jubilaris geluk te wen
sen, waarbij hem het zilveren insigne
van de P.T.T. werd overhandigd. In de
avonduren werd de heer van Gilst een
serenade gebracht door de christelijke
