JAN
ZEER
ZIET
HET
VERTRAGING EN
DOOR SNEEUW EN GLADHEID
1 H
m -I
wêëêêêëèèêi
WÊÊBÊM
Eén prijsvraag
één inzending
en één winnaar
HIET BIJ
HET ZWAARD
KAPPIE EN DE ZEEMEERMIN
■■■au
Acht jaar geëist
voor dodelijke
steek
Man door stroom
verongelukt
m
■i
Uit de kerken
Vrijdag 2 februari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Leeuwarden omdat
Het bewijs
B'
Geen mysterie
Plicht
ONGELUKKEN
Legpuzzel dit Togo
ffl
DERTIG CM
Tunnel van West naar
Oost ontdekt
P? ^aIÊISSÊÊË
is hst weer anders
m
de heer Jan Zeer (57)
niet op tijd een foto te
pakken kon krijgen van
koning Hoessein heeft hij niet
gezien of deze vader van een
zoon of dochter zou worden. Bij
andere bekende figuren heeft
meneer Zeer uit Leeuwarden
het aan de hand van een foto
altijd precies kunnen zien en hij
heeft zich nog maar een keer
vergist.
„Zien, dat is het juiste woord," al
dus de Fries-Indonesische heer Zeer,
„want met koffiedik of voorspellen
heeft het allemaal niets te maken.
Iedereen, die een middagje bij mij
op bezoek wil komen kan ik leren hoe
er gekeken moet worden. Het is geen
raden, maar ik weet het altijd voor
honderd procent zeker. Ja, behalve
dan bij keizerin Farah Dibah, hoewel
ik me afvraag of er in het ziekenhuis
geen verwisseling van kinderen heeft
plaats gevonden. "Want het had een
dochter moeten zijn."
De heer Zeer heeft het „vak" in
Indonesië geleerd van een vroed
vrouw. „Mijn vrouw was ernstig ziek
en de dokter kon haar niet beter ma
ken," vertelde hij, „en zo ben ik bij
die vroedvrouw terecht gekomen. Zij
heeft mijn vrouw niet alleen weer be
ter gemaakt, maar er ook bij gezegd,
dat mijn eerste kind een zoon zou wor
den. Wel, dat is uitgekomen."
De Leeuwardense „ziener", vader
van zeven kinderen, begon zijn kennis
in praktijk te brengen bij kennissen,
die aanvankelijk de schouders op
haalden. Grinnekend maakten ze
daar in Friesland grapjes over die
zlenerij van meneer Zeer. Maar hij
is Fries genoeg om zich niet uit het
veld te laten slaan: Met een foto van
koningin Elizabeth van Engeland le
verde hij het bewijs.
Maar. ja, daarmee.had hij vrienden
en' kennissen nog niet overtuigd en
men;' hield het^npg s.tee.ds op raden.
Meer bekende 'figuren trouwden en in
In Leeuwarden woont de man
die ziet wat u graag wilt zien: Of
het een zoon of een dochter wordt.
Jan Zeer is de naam en hij ziet het
allemaal op een foto.
huize
op.
Zeer stapelden de foto's zich
„Ziener" Jan Zeer bleef het goed
zien en in Leeuwarden gingen ze ook
zien, dat hij het goed zag. „Niks geen
mysterie," vindt hij zelf, „de trekken
op het gezicht van de aanstaande
moeder spreken voor mij boekdelen.
Kijk, ik let er precies op of het ge
zicht wat mat is en de ogen dof staan
en dan is er goede kans, dat het een
zoon wordt. Ja, er komt natuurlijk
nog wel meer bij kijken, maar ieder
een kan het zien, hoor."
Gina Lollobrigida, prinses Paola en
gaat u maar door: Wat zij niet wisten
zag de heer Zeer. „Ik heb het nog
nooit mis gehad," houdt hij vol, ter
wijl hij bladert in een boek vol foto's
en knipsels. „Alleen dan bij Farah
Diba, maar ik zei u al: Dat is vol
gens mij geen zuivere koffie geweest.
Het had beslist een dochter moeten
zijn."
i RUSSEL/LEIDEN Nou, de
winnaar is bekend en de
prijs heeft hij al in huis.
Het is de Brusselse heer Fran-
gois Rigaux, die na ruim vier
jaar de verheugende tijding
kreeg, dat de eerste prijs (vijf
duizend gulden) naar hem ging.
Op 19 februari 1957 werd de
prijsvraag in Leiden uitgeschre
ven en op -6 januari van dit jaar
ging er een brief naar Brussel.
Overigens: Er was slechts één
inzending.
Vijfendertig jaar is de gelukkige
winnaar en vader van vier kin
deren. „In de loop van 1957 hoor.
de ik dat. er door de Stichting Le-
gatum Visserianum in Leiden een
prijsvraag was uitgeschreven", al
dus de heer Rigaux, die doctor in
de rechtswetenschappen is. „Een
prijsvraag voor een studie van het
volkenrecht en het internationaal
privaatrecht, daar ging het om.
Een half jaar heb ik er 'over ge
daan."
WEINIG ZIN
Hoe en wat is Legatum Visseria
num? „Mr. S. J. Visser overleed
in 1919", hoorden we van de heer
Smits, hoofd afdeling inlichtingen
van de Leidse Universiteit. „Sinds
die tijd wordt er om de drie jaar
iets gedaan met een prijsvraag en
die vijfduizend gulden is de rente
van het kapitaal, dat mr. Visser
ons na heeft gelaten. Waarom er
zo weinig inzendingen binnenko
men? Ach, de mensen hebben
geen zin meer om uitgebreide stu
dies te maken, die zij in het gun
stigste geval beloond zien met vijf
duizend gulden. Vergeet u niet,
dat de heer Rigaux er een heel
boekwerk van heeft gemaakt."
Bijna vjjf jaar wachten op de
uitslag leek ons ook wel wat lang,
want er was tenslotte maar één
inzender. „Drie jaar lang hebben
professoren over de studie Van de
studie gedaan", verduidelijkte de
heer Smits.
ZEVEN LANDEN
Terug naar Brussel: „Natuurlijk
was ik blij t.e horen, dat ik de
prijs, die ik inmiddels al in huis
heb, had gewonnen. Tussen al
mijn werk door heb ik het boek
Dat heeft hij ook aan de Perzische
keizer geschreven, want dat voelde
meneer Zeer bijna als een plicht. Ant
woord heeft hij nooit gekregen.
Maar de ziener houdt, toch voet bij
stuk.
STREEFKERK De Hoge Tiende-
wegmolen, een van de drie molens aan
de Tiendeweg in Streefkerk, is gister
nacht afgebrand. De wipwatermolen, be
woond door de heer L. van Wijk, was
eigendom van de stichting tot behoud
van molens in de Alblasserwaard en de
Vijfheerelanden, De stichting was - niet
vèrzekerd.
Van onze correspondenten
ROTTERDAM. De eerste be
langrijke sneeuwval van deze win
ter heeft gisteren het verkeer flin
ke vertragingen bezorgd. De
krachtige wind joeg de witte vlok
ken 's ochtends tot hoge bergen op
Daardoor ondervonden ook de Ne
derlandse Spoorwegen grote last,
want de propaangasverwarming van
de wissels, die het anders zo goed
tegen de ongemakken van de winter
kan bolwerken, liet het onder de
bergen sneeuw afweten. Leeuwarden,
Eindhoven en Amersfoort waren de
knelpunten. Vertragingen van twin
tig minuten waren geen uitzonderin
gen, ook al werd het goederenver
keer stilgelegd om de passagiers-
treinen vrij baan te geven.
Het plaatselijke railverkeer liep
ook in de war. In Rotterdam liepen
negen trams uit de rails, doordat
stuifsneeuw in de wissels was vast
gevroren.
Door dit alles kwamen velen te
laat op hun werk, ook een deel van
de mensen die met eigen vervoer
kwamen, want het was op de wegen
flink glad. Op de grote autowegen
veroorzaakten weggegleden vracht
wagens met aanhangers opstoppingen.
Vanuit het zuidwesten zette in de
ochtend de dooi in, het verkeer over
al verlichting brengend. Op de glad
de wegen waren toen echter al twee
ongelukken gebeurd.
Een 23-jarige Rotterdamse, de
zich Adriana noemende Chinese Yui
Hui-go, slipte op de brug van het
Haringvliet in Rotterdam met haar
fiets onder een vrachtauto met aan
hanger. Doordat de chauffeur niets
van het ongeluk merkte, werd het
meisje 160 meter meegesleurd. Zij is
in ernstige toestand in het Zieken
huis Bergweg opgenomen.
Op de rijksweg van Steenbergen
naar Sint Philipsland liepen vier
Ter gelegenheid van het vijftien
jarig bestaan van Unicef, het inter
nationale noodfonds voor kinderen,
heeft de Westafrikaanse republiek
Togo een serie postzegels van zes
waarden uitgegeven. Als men de ze
gels in deze volgorde legt: boven
de 1, 25 en 20 fr. en hieronder de
10, 85 en 30 fr. vormen ze tezamen
de wereldbol, waaromheen vijftien
kinderen dansen.
<•-•■
i
rifüiï#
fit*!
$§§iF
lil
'V
mensen zware en vijf lichte verwon
dingen op, toen het Volkswagenbusje
waarin zij reden tegen een zand-
strooier botste. De zandstrooier werd
juist aan een vrachtwagen gekop
peld. De negen mensen waren op
weg naar hun werk in Zwijndrecht.
Ook in het buitenland verlamde de
sneeuw het verkeer op sommige
plaatsen. In de Ardennen bereikte de
sneeuwlaag een dikte van dertig cen
timeter. In Brussel vormden zich fi
les van duizenden auto's.
Ook het vliegverkeer ondervond
vertraging. Van het Parijse vliegveld
Orly konden gisterochtend slechts
drie vliegtuigen vertrekken. Vele toe
stellen hadden met bevroren motoren
te kampen.
Van onze correspondent
DEN BOSCH Voor een dodelijke
steek, door de 34-arige A. T. uiit Uden in
opdracht van zijn aanstaande schoon va
der toegebracht, heeft de officier van ju
stitie bij de rechtbank in Den Bosch
gisteren acht jaar gevangenisstraf met af
trek geëist.
Het slachtoffer was een plaatsgenoot
van verdachte geweest, die omgang had
met een zus van verdachtes verloofde. De
vader van het meisje, die tegen deze om
gang was, had T. een mes gegeven met de
opdracht zijn plaatsgenoot af te straffen.
De officier van justitie en de verdedi
ger waren het er over eens dat het jam
mer was dat tegen de verbolgen vader
niet voldoende bewijs te leveren was ge
weest om een vervolging wegens uitlok
king in te stellen. T. was in zijn handen
een willoos werktuig geweest, meenden
zij.
De verdediger achtte de opzet tot do
den niet bewezen, zodat de rechtbank
volgens hem alleen kon veroordelen voor
mishandeling de dood tot gevolg hebbend.
UTRECHT In een schoenwinkel in
Utrecht is door een ongelukkig toeval
de vijftigjarige ambtenaar bij de Steen
kolen Handels Vereniging A. P. van der
Haar door elektrische stroom gedood.
De heer Van der Haar werd in de win
kel aan zijn voeten behandeld. Hij zat
met zijn voeten in een teil water. De
juffrouw die met hem bezig was, moest
even weg. Toen zij opstond stootte zij
haar hoofd tegen een hanglamp.
De klant stond op om de lamp tegen
te houden. Op dat moment zakte hij
dood in elkaar. Eerst dacht men dat
hij door een hartverlamming was getrof
fen.
Pas gisterochtend bleek dat de lamp
onder strirom had gestaan. Het slachtof
fer dat in de teil water stond, werd do
delijk getroffen.
In Arnhem kwam deze jonge
man op het idee op ski's naar
zijn kantoor te gaan. Hij zal wel
op tijd zijn gekomen, maar
velen die met eigen of openbaar
vervoer naar hun werk moesten,
kwamen te laat, want de op
gewaaide sneeuw veroorzaakte
op alle verkeersfronten vertra
gingen.
BERLIJN (AP). De Oostduit-
se machthebbers, zelf niet onbe
kend met ondermijnende praktij
ken, hebben zich gisteren erg op
gewonden over de ontdekking van
een nieuwe ontvluchtingstunnel
vanuit West-Berlijn. Deze had het
spoorwegverkeer in Oost-Berlijn
„gevaarlijk ondermijnd" en zou be
doeld zijn geweest om „Westelijke
provocateurs en spionnen" naar
Oost-Berlijn te smokkelen.
De Westberlijnse politie heeft toe
gegeven dat een groep jongelui in het
geheim inderdaad zo'n tunnel onder
de muur door naar Oost-Berlijn heeft
gegraven om vluchtelingen te helpen
ontsnappen. De tunnel is echter nooit
voltooid omdat hij door de gebrekki
ge constructie halverwege onder een
spoorwegemplacement was ingestort
waardoor de Oostberlijnse politie hem
had ontdekt. Niemand had er nog ge
bruik van kunnen maken.
Oost-Duitsland heeft een protest in
gediend bij de Franse commandant
in Berlijn omdat de tunnel vanuit de
Franse sector was gegraven. De tun
nel zou bovendien „groot gevaar voor
het spoorwegverkeer" hebben opgele
verd.
Ruim een week geleden ontkwam
een groep van 28 Oostduitse vluchte
lingen door een zelf gegraven tunnel
vanuit Oost-Berlijn naar het Westelij
ke stadsdeel. De Oostberlijnse politie
kwam achter het bestaan van deze
tunnel door ontijdige publikatie van
deze massale ontvluchting in buiten
landse kranten.
geschreven en ik heb er boeken
over recht voor moeten naslaan
uit zeven landen. De titel van mijn
boek: „Le statut de la représen-
tation en droit international privé".
Neen. het was niet de eerste keer,
dat ik iets schreef, want, in alle
bescheidenheid opgemerkt, ik heb
al de nodige publikaties op mijn
naam staan. Wat ik doe? Ik ben
substituut procureur des konings
bij de Brusselse rechtbank."
Zo, dat moest ons vandaag even
vain het hart: Een meneer, die
als enige inzender op een prijs
vraag-de prijs wint.
De heer Frangois Rigaux uit
Brussel, die als. enige inzender
ook de enige eerste prijs kreeg.
107
Pierre deed zijn uiterste best om
bij het binnenkomen zo min moge
lijk op te vallen, maar het zou moei
lijker zijn geweest om onder de
Griekse, Europese en Aziatische
clientèle van de Ster van het Oosten
in het oog te lopen, dan om onopge
merkt te blijven. Pierre zag een Chi
nees in een lang geel kleed alleen
aan een tafeltje zitten. Een dienaar
waaide hem koelte toe met een klei
ne veren waaier en misschien stond
hij inwendig in brand, want er kwam
een dun straaltje rook uit zijn neus
gaten. Maar even later ontdekte Pier
re, dat hij de róók at uit een lange
bamboebuis met een klein kommetje
vuur aan het eind. Aan andere tafel
tjes" zaten groepjes Europeanen, die
voor een deel hun kurassen droegen.
Een wijze voorzorgsmaatregel, dacht
Pierre en hij wenste dat hij genoeg
tijd had gehad om het zijne aan te
doen. Er waren ook een paar Perzen
in hun lange, wijde, zakvormige broe
ken, die zoveel op rokken leken.
Turkse broeken waren wat nauwer
en de Indiërs droegen nog nauwere.
Maar geen der oosterse klederdrach
ten verleende zoveel bewegingsvrij
heid als de strak aanliggende hozen
van de Europeanen.
Justin was nergens te zien en
Pierre veronderstelde dat hij om de
een of andere reden opzettelijk zijn
komSt had uitgesteld. Dat Basilius
het briefje van De Coucy reeds ge
mist had, stond wel vast. Maar
Pierre was niet bang dat de kapitein
overvallen zou worden, omdat hij zo
ver van de tafel had gezeten toen La-
ia Bey de manifesten in het rond
strooide en zich onmogelijk van het
briefje had kunnen meestermaken.
Maar zeker was hij er niet van en
hij had gaarne een aanzienlijk aan
tal goudstukken neergeteld om een
glimp van Justins rechtschapen ge
zicht te mogen zien.
De'bediende leidde hem naar een
weinig in het oog vallend tafeltje te
gen de muur. Pierre bestelde een
fles Franse wijn en betaalde deze.
Hij betaalde tevens het voorrecht
de tafel en de aandacht van de bedien
de voor zich alleen te hebben en
woog vervolgens tersluiks onder de
tafel zijn beurs op de hand. Zij was
erg licht. Hij wilde dat hij er aan ge
dacht had een deel van het goud uit
zijn geldgordel over te brengen toen
hij aan boord was, maar er was
geen tijd voor geweest. Hij slaagde
erin met zijn hand onder zijn wam
buis een aantal munten uit een van
de zakjes van de gordel te halen.
Hij liet ze zo onopvallend mogelijk
in zijn beurs glijden en voorkwam
UuSUtUC, I
ScümwrtL
met een reeks ingewikkelde geba
ren dat ze rinkelden. Hij dacht:
als ik nog een paar dagen langer
in deze stad blijf, word ik net zo'n
goede goochelaar als de eunuch. Nie
mand had overigens op hem gelet en
toen Pierre een blik op het podium
wierp, begreep hij waarom. Twee
mannen en een meisje voerden daar
een dans uit. Twee mannen droegen
een costuum van zilverlaken, dat
een harnas moest verbeelden. Het
meisje was gekleed in enkele slin
gers zeewier, terwijl de tweede dan
ser gekleed was als een sater, een
vermomming die hoofdzakelijk uit
een broek van dierenvellen bestond.
Pierre begreep dat een dergelijke
dans maar op een manier kon eindi
gen: met de dood van de ridder en
het afschuwelijke, maar op het po
dium net niet voltrokken lot van het
meisje.
Tijdens het hoogtepunt van de dans
bleef een hoofse, jonge Turk voor
Pierres tafeltje staan en vroeg toe
stemming zich neer te zetten. Pierre
zag dat er in de hele taveerne geen
enkele andere zitplaats meer vrij
was. Justin was nog steeds nergens"
te zien. Dienaren en matrozen, die
de tafeltjes niet betalen konden,
stonden drie rijen dik rond de in
gang van de Ster van het Oosten.
Vermoedelijk moesten ze ook voor
hun staanplaatsen nog wel iets beta
len.
„Natuurlijk," zei Pierre. „Ik ver
wacht echter een gast. maar hij
schijnt verdwaald te zijn in de ha
venwijk. Ik zal wellicht niet lang
van uw gezelschan kunnen genieten."
„Ik zal onmiddellijk vertrekken
als hii komt," antwoordde de Turk,
„Dat bedoelde ik niet, Effendi. Het
is te druk geworden in deze taveer
ne voor het rustige gesprek dat ik
met mijn vriend wilde hebben. Dus
zijn wij degenen die zullen vertrek
ken."
„Dan verzoek ik u, zolang u hier
bent, mijn gast te willen zijn," zei
de Turk. „Ik heb nog nooit een Frank
mijn taal zo goed horen spreken."
Pierrre dacht dat hij het door een
Turk nog nooit zo slecht had horen
spreken. De jongeman vertoonde ook
geen Turks uiterlijk en zijn handen
schenen een tint lichter dan zijn ge
zicht.
„Ik ben Aboe Ayoeb."
De problematieke Turk kwam er
zo gretig mee voor de dag, alsof hij
er bijzonder op gesteld was zijn iden
titeit vast te stellen. „Ik heb net
een Perzische karavaan binnenge
bracht. Ik hoorde dat Irene van
avond zou dansen en dat wilde ik
natuurlijk zien." Pierre vroeg zich
af of Aboe Ayoeb midden in de
woestijn op de rug van zijn kameel
handschoenen droeg, maar hij zei:
„Dat wil iedereen, edele Aboe
Ayoeb. Hoor ze eens brullen! maar
ik ben bang dat je de dans gemist
hebt. Ik heet Pierre en ik kom uit
Frankrijk."
Een echte Turk zou Pierre hebben
kunnen zeggen, maar Aboe Ayoeb
vermeed zorgvuldig zijn naam uit te
spreken.
„In Trebizonde noemt men mij na
tuurlijk Peter", zei Pierre en onmid
dellijk noemde Aboe Ayoeb hem Pe
ter Êffendi. Pierre was er van over
tuigd dat de man een Griek was en
maakte voorzichtig Abdoellahs dolk
los in de schede. Maar als de man
door Ogli gezonden was, gedroeg hij
zich zeer zorgeloos ten opzichte van
zijn missie, wat deze dan ook was.
Hij bestelde een zeer dure fles wijn
en bleef onafgebroken naar het lege
podium kijken.
„Misschien danst Irene nog wel
een keer", zei hij.
(Wordt vervolgd.)
G-.DE feNB DAS KEGGEN
ZE DIT EN DE ANDERE QAfi I
GISTEREN WAS TWEE J
EN NU
ZE INEENS
'T DRIE
VIER
■■DllHliil
H
0ERM
ÏJ
door
I
Johnny
i
Hart
De
opzienbarende
experimenten
van
.tudenf
Tijloos
ëllllilillllillllllllllllillllllllllllllillllllllllilllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllJlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllljllllllllllllllllllljllIjlUI^
46. Nadat Kappie Minnie, de zee
hond, door het gat in de romp had
zien wegspringen, was hij spoedig >n
het rui i om naar de oorzaak te zoe
ken. Daar zag hij Okki, die de maat
met open mond aanstaarde.
„Hoe kon je dat nou doen, ome
Tjeerd?" vroeg hij bedrukt. „Voor dat
beest hebben we nou deze hele reis
gemaakt en al die heibel gehad! Glim-
piepers wat zal de ouwe daarvan
zeggen!"
De ouwe vindt dat jij maar eens aan
een flinke kop soep moet gaan werken,
groene haring!" zei Kappie, die ach
ter hem stond. „Dat kunnen we wel ge
bruiken. En jij, Tjeerd zo wendde
hij zich tot de maat. „Je krijgt een
goede aantekening in het Logboek, om
dat je zo'n goede noodoplossing hebt ge
vonden voor het dichten van dat lek.
Die zeehondenbak zit ja muurvast, zo
te zien. Het is ja jammer van dat beest,
maar mijn goeie Kraak is me heel wat
meer waard. En daarbijik ben
eigenlijk blij, dat hij 'm gedrost is,
want na al dat gemekker van jou ging
ik er ja zelf bijna een zeemeermin in
zien."
Niet lang daarna wendde de Kraak de
steven en koos voorzichtig een uitweg
uit het wier. De maat stond opgeruimd
aan het roer en zong een „meerminnen-
lied". waarvoor hij zelf de woorden be
dacht. Hij kon zijn avontuur maar niet
vergeten, dat was duidelijk. Maar hij
was niet de enige. Over het water staar
den twee ogen wrokkig naar het ver
trekkende schip. Het was die rog
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Nieuw-Beijerland: M.
Bergsma te Eemnes-Buiten.
Aangenomen naar Beverwijk-Heems
kerk (standplaats Wijk aan Zee): J.
Borghardt te Den Helder.
Benoemd tot bijstand in het pastoraat
van Steenderen: J. F. Ossewaarde, em.
pred. te Lochem.
GEREFORMEERDE KERKEN.
Beroepen te SchoonrewoerdJ. Jur-
jens, kand. te Gramsbergen.
GEREF GEM IN NED.
Tweetal te Alblasserdam: D. L. Aan-
gcenbrug te Rijssen en F. Mailan te Vee-
nendaal.
NED. HERV. KERK
Beroepen te Amsterdam (Muiderkerk-
gem. Al D. J. van Tentz, vik. aldaar,
tot vikaris te Katwijk a.z. wijkgem. N.O.
drs. J. Broeckhuijs kand. te Barneveld.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te Werkendam: J. Brons te
Bunschoten en G. de Vries te 's-Graven-
deel.
Beroepen te Huizen (N.H.): K. G. van
Smeden te Utrecht-N.
OUD GEREF. GEM. N NED.
Beroepen te Doorn en te Giessendam;
H. Wiltink te Doetinchem.
