GEZIEN.,
Mensen redden: de hobby van
Siem en
Hendrik
HET ZWAARD
ALLEEN
Tuinders laten ketels
niet op tijd keuren
DE NATUUR
Op de band
KAPPIE EN DE ZEEMEERMIN
NIET BIJ
KOSTEN ZOUDEN TE HOOG ZIJN
Inbraak in Goes
Donderdag 18 januari 1962
ZEEUWSCH DAGBLAD
i'ag. 2
-*NIET ZO
LAMCZAAM
-GAG
Veroordeling slot van
liefdesavontuur
in en om uw huis
BHHHll
De
opzienbarende
experimenten
1
van
1
student
Tijloos
iiniiiiaiHil
DRUK IN 1
DAT
GASPEDAAL
*fp I
Hoek van holland
GEVAARLIJK
RECORD
43 KEER
TREKKEN
LANG GENOEG
Zelfbescherming en
plattelandsvrouwen
wonderdzeventien honderdachtt1en
honde^dnegentien honderctwintig
FLITS
GORDON
geven/
DELFT. De officier van justi
tie bij het kantongerecht in Delft
heeft gisteren gedreigdstrenger te
zullen gaan optreden tegen tuin
ders, die met ondeugdelijke ketels
in hun bedrijf werken. Steeds meer
schijnt het voor te komen, dat de
tuinders de voorschriften van de
Dienst van het Stoomwezen ontdui
ken door de ketels niet tijdig te la
ten keuren.
De Delftse kantonrechter kreeg gis
teren vai enige tuinders te horen, dat
de kosten van de keuring zo hoog lig
gen dat zij door de tuinders niet zijn
te betalen. Zij zoudèn variëren van
tweeduizend tot 3500 gulden. Liever
dan een dergelijk bedrag op tafel te
leggen lopen sommige tuinders het ri
sico dat hun ketels door ambtenaren
van de Diens* van het Stoomwezen
worden verzegeld en dat zijzelf een
bekeuring krijgen.
Het gevaar van de niet tijdig ge
keurde ketels s, dat de tuinders de
AMSTERDAM (ANP) De 57-jarige
Amsterdamse weduwe F. R.-de P. is
door de Amsterdamse rechtbank veroor
deeld tot vier maanden met aftrek. Te
vens zal zij voor de tweede keer
ter beschikking van de regering worden
gesteld. Het was haar twaalfde veroor
deling.
De weduwe was via een huwelijksad
vertentie m contact gekomen met een
man uit Blijham, van wie zij al -spoedig
na de eerste kennismaking een paar
honderd gulden wist los te krijgen. Zij
vertelde 365 gulden nodig te hebben voor
de afbetaling van een televisietoestel.
Toen het geld eenmaal binnen was,
liet zij niets meer van zich horen.
De rapporten spraken van een ..hys
terische psychopatische vrouw", die, zo
dra zij ih geldnood verkeert, oplichtingen
druk hierin te hoog opvoeren met de
kans dat de ketel na verloop van tijd
uit elkaar springt. Enige jaren gele
den heeft eer dergelijk ongeluk in
Loosduinen aan twee mensen het le
ven gekost.
,,Ik weet niet waarom het bedrag
van de keuring zo hoog moet zijn,
dat de tuinders het niet of nauwelijks
kunnen betalen, maar ik zal me toch
moeten houden aan de wettelijke voor
schriften", zo zei gisteren de Delftse
kantonrechter. Hij veroordeelde de
tuinders tot boetes van 150 tot tweehon
derd gulden,
pe tuinders st.lden, dat het gevaar
voor een explosie op hun bedrijven
niet zo groot is, vooral omdat de ke
tels zijn voorzien van een veiligheids
klep.
De Dienst van het Stoomwezen toon
de zich gistermiddag nogal verbaasd
over de mededeling van de tuinders,
dat een keuring duizenden guldens zou
kosten. Voor een ketel met een ver
warmde oppervlakte van 25 tot zestig
vierkante meter bedragen de kosten
van de keuring vijftig gulden, zo werd
ons meegedeeld. De ambtenaar van
de dienst nam aan, dat de tuinders
in het bedrag ook de reparatiekosten
van de ketels hadden begrepen.
Glashyacinthen en dan heb ik speciaal
de vroege soorten op het oog, en de bol
len die een speciale behandeling hebben
ondergaan, zullen nu spoedig zo ver
zijn dat men ze ir. de normaal ver
warmde kamer kan zetten; de bleke
neuzen moeten dan echter wel een
lengte van ongeveer zeven centimeter
bereikt hebben en ook het glas moet
vol dikke en witte wortels zitten.
WAT had ik gezegd,
vijf en twintig band
recorders voor blin
den? Nou, dat zijn er dan nu
22, want voor drie kreeg ik
het geld al. Enorm, die
snelle reactie.
„Hierbij een kleine bijdrage voor
de eerste bandrecorder", laat een
lezeres uit Ridderkerk (met munt
biljet) per brief weten en in een
andere (kleine en witte) enveloppe
viif gib den met de opmerking
„F»n klein bandje van N.N."
Een meneer uit ons bedrijf duw
de me gisteren 25 gulden in de
hand. een collega gaf me vier gul
den. een andere collega vijf gulden
en tien gulden zaten in een lucht-
postenveloppe met deze woorden:
„Voor de blinden, altijd doorgaan,
volgens mij is er niets ergers dan
blind zijn: ik werk in Genève voor
de Uno. maar lees trouw G. en G.
en ben nu hier met verlof".
„Ze missen veel
Iemand uit Goeree-Overflakkee
zal niet zo g^uw jreven voor
Iemand in Hoek van Holland bij
voorbeeld, veronderstelde de voor
zitter van de Stichting: die de blin
den aan bandrecorders helpt een
dezer dagen op deze plaats. En nu
„Iemand uit Goeree-Overflakkee"
die me eeld stuurt en zegt; „Ik
geloof vast dat u zult slagen met
deze actie".
Bij de portier van onze krant
bracht een mevrouw tien gulden
en door een onbekende werd 17
gulden en 20 cent afgegeven, de
opbrengst van een inzameling,
neem ik aan. Ook een andere N.N.
bracht tien gulden voor „Op de
band" en uit Doesburg bereikt me
een kaart: „Ik schreef zo-even een
girobiljet uit van 25 gulden voor
uw actie bandrecorders voor blin
den: ik wens u heel veel succes en
hoop van harte dat uw actie zal
slagen: ze missen zo heel veel, on
ze blinden"
De kop is er af
Ik zou nog een tijdje door kun
nen gaan met het opsommen van
tientjes en riksen die voor „Op de
band" binnenkwamen, maar het
voornaamste is natuurlijk dat zo
bijzonder snelle resultaat van (nu
al) drie bandrecorders.
Drie is geen vijf en twintig,
maar het begin is er en het afbij
ten van de kop is voor mij steeds
het belangrijkste.
Indien u me daartoe aan het
werk zet hoort u spoedig meer.
R.
m
r===
ZIE GE ,MET IS
HEEL EENVOUDIG.
NU WEER ONTKOPPELEN
EN VERSNELLING IN T)E2E
STAN O
|iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiimi
De twist", de nieuwe dans, is in Sy
rië bij regeringsdecreet verboden als
„sexueel te uitdagend". Het verbod
treft ook de invoer en handel van pla
ten met „twist"-muziek.
p|
ongeloofwaardig voor dat het nood
zakelijk zou zijn een loods tien pond
te betalen om een schip over de klei
ne afstand tussen Chios en Constan-
tinopel te loodsen. Nu ik eenmaal de
gevaarlijke straat van Gallipoli en
de* Zee van Marmora gezien heb, om
over de Bosporus nog mgar te zwij
gen, besef ik dat een goede plaatse
lijke loods onmisbaar is."
„Inderdaad, inderdaad", mompel
de de factor, terwijl hij diep na
dacht. „Misschien moet het loodsgeld
de ambtenaren inderdaad wel hoog
Lijken. De gedachte is nooit bij me
opgekomen. Alle nationaliteiten be
talen dezelfde tarieven, natuurlijk.
O, misschien betalen de Engelsen
iets meer omdat ze zo weinig sche
pen bezitten. En misschien betalen
de Venetianen iets minder, omdat ze
er zoveel hebben. Ik weet niet vee]
van de details, ofschoon een van
mijn protospatharen het geld int.
Wist u dat, heer Comptabele?"
„Neen, dat wist ik niet, doorluch
tige Cantacuzene."
„Misschien is Jacques daar even
min van op de hoogte, hoewel ik nu
toch al enige jaren een zekere, ge
ringe autoriteit op dit gebied heb.
Neen, hij zal ongetwijfeld wel op de
hoogte zijn."
„De minister is gewoonlijk uitste
kend geïnformeerd," merkte Pierre
op.
Dus de minister was gewoonlijk
uitstekend geïnformeerd!
Michaël Cantacuzene wenste zich
zelf geluk, dat hij zo spoedig achter
de diepere waarheid gekomen was,
die altijd onder de oppervlakte der
dingen schuilt.
„Coeur heeft mij enkele jaren ge
leden een grote dienst bewezen, op
een tijdstip dat dit veel voor mij be
tekende." zei hij. „Ofschoon ik zijn
vrachten even voordelig verkoop als
wie dan ook zou kunnen en hem gro
te geldbedragen ovèrmaak, heb ik
mij altijd afgevraagd of het mij niet
mogelijk zou zijn mijn persoonlijke
dankbaarheid in een of ander gebaar
tot uitdrukking te brengen. Maar tot
op het huidige ogenblik heb ik nooit
iets kunnen bedenken dat voor zijn
strikte en oprechte gevoel van deco
rum aanvaardbaar zou sijn. TJw ter
loopse opmerking over loodsgeld
heeft mij op een idee gebracht, heer
comptabele."
Justin vond dat Piene het er mooi
afbracht. Cantacuzene voelde zich op
gelucht dat het achterwege blijven
van de verwachte zending goederen
geen andere achtergrond had dan
het loodsgeld. Hij begon haast genoe
gen te scheppen in het onderhoud.
En toen hoorde Justin tot zijn schrik,
hoe Pierre,' die reeds zoveel bereikt
had, alles weer op het spel zette
door er aan toe te voegen: „Ik ben
ook zeer onder de indruk gekomen
van het beleefde optreden van de
ambtenaar die het koppengeld in
ontvangst nam. Ik ben zo slecht op
de hoogte met uw gebruiken, dat ik
zo dwaas was hem te vragen of er
tijd was om een credit-nota uit te
schrijven als het schip vannacht uit
vaart, of dat het bedrag in contan
ten werd terugbetaald. Hij vertelde
me dat er nooit iets wordt terugbe
taald. Ik sohaamde mij heel erg over.
mijn onwetendheid."
De Proctor van de haven kreunde
inwendig. Die jeugdige Frank was
ongetwijfeld een man om rekening
mee te houden. „Maar dat koppen-
geld wordt altijd terugbetaald, heer
comptabele! Dat meen ik althans.
Misschien hebt u het slechte Latijn
van de man verkeerd begrepen.
Spreek er niet meer over. Ik zal
deze kwestie persoonlijk onderzoeken.
fWordt vervolgd.)
94
„Neen, Doorluchtige Cantacuzene,
de gehele lading is bestemd voor
Baltha Ogli in Trebizonde."
Cantacuzene begon onmiddellijk
over iets anders te praten. Maar
als hij zich voorstelde hoe de Sain-
te-Eulalie daar aan de kade gemeerd
lag, zwaar beladen met winstgeven
de goederen die voor de Trebizonde
bestemd waren, voelde hij zich li
chamelijk onwel. Hij vroeg zich af,
welke verborgen reden ten grondslag
lag aan deze ongewone vergissing.
„We varen vannacht weer uit,"
ging Justin voort. „Maar meester
Pierre en ik zouden er eenvoudig
niet aan denken Constantinopel voor
bij te varen zonder u onze opwach
ting te maken. Bovendien kunnen
de mannen nu een dag aan land
doorbrengen. Ze zien natuurlijk al
tijd reikhalzend uit naar het opont
houd in Constantinopel."
Cantacuzene wendde zich tot Pier
re. Aangezien hij de Franse naam
onmogelijk uit kon spreken en het
zich niet gemakkelijk wilde maken
door hem, in het Grieks, Petros te
noemen, sprak hij hem aan met het
Engelse Peter, het beste compromis
dat hij bedenken kon en gemakke
lijk te zeggen.
„Is dit uw eerste reis, heer Comp
tabele Peter?"
„Mijn eerste lange reis, doorluchti
ge Cantacuzene. Ik heb nog nimmer
een zo mooie stad gezien als Con
stantinopel."
„Nieuw Rome is inderdaad mooi.
Zelfs de Turken zijn onder de indruk
van haar pracht. Te zeer onder de
indruk, denk ik wel eens. Ze hebben
zelf ook een paar mooie steden, maar
voor hen is Constantinopel De Stad.
Zij spreken over Istamboel, een zo
goed mogelijke benadering van de
Griekse woorden die „De Stad" be
tekenen. Vertel mij iets over uw
reisindrukken, heer Peter. Wat is u
onderweg op handelsgebied in het
bijzonder opgevallen? Was er iets
bij waarvan u .en uw staf na uw te
rugkomst in Frankrijk een nuttig ge
bruik zult kunnen maken?"
„Het is allemaal van zeer groot
belang geweest, doorluchtige Canta
cuzene. Met de lading is natuurlijk
tot nog toe niet veel geschied, maar
toch heb ik al veel geleerd. Ik heb
bijvoorbeeld de gelegenheid gehad
om te constateren hoezeer de ietwat
hoge loodsgelden gerechtvaardigd
zijn. Als ik in Frankrijk een opsom
ming doorlas van de onkosten die
een schip tijdens een enkele reis had
moeten maken, kwam het me altijd
S 11. -lnWl!»
Omdat het „sein" in
Hoek van Holland op
storm staat, slaapt Hendrikus
de Weers al ruim drie maanden
met een open slaapkamerdeur,
anders hoort hij 's nachts de
bakker niet bellen. Het klinkt
misschien allemaal wat inge
wikkeld, maar cfe heer De
Weers (55) heeft ons gisteren
verteld hoe het in elkaar zit.
„Wanneer de bakker 's nachts belt
dan doet mijn vrouw open en ik kleed
mij intussen snel aan. Tien minuten
later stap ik dan met no? zeven colle
ga's op de reddingboot President Jan
Leis", zei de heer De Weers. Mensen
redden is een soort hobby van hem. Hii
doet het nu al 25 jaar en in dde tijd
heeft hij 351 mensen van schepen ge
haald.
Mensenredders noemen we helden en
we zien ze in gedachten als baardige
mannen met verweerde kopoen en op
de jekkers een aantal medailles gespeld.
We hebben er gisteren niets van ge
merkt, want Hendrik de Weers had een
grijze trui aan en hij liep op bruine
pantoffels. Terwijl hij in de keuken de
laatste weerbarstige baardharen weg
haalde hadden wij gelegenheid aan
mevrouw De Weers te vragen hoe het
was om vrouw van een mensenredder
te zfin.
„Het is een gevaarlijke hobby en ik
weet nooit wat er gebeurt. Ik volg mijn
man meestal via de radio, maar dat is
natuurlijk lang niet altijd mogelijk. In
1953 heb ik pas goed de schrik te pak
ken gekregen. De schipper van de Jan
Leis is toen overboord geslagen en
sindsdien ben ik iedere keer weer bang
als mijn man moet uitvaren. Hij wil
nog tien jaar blijven varen, maar wat
mij betreft mag hij er vandaag mee
ophouden."
Redder De Weers is inmiddels
binnengekomen en hij Is het niet eens
met de laatste woorden van zUn
vrouw: „Ik krijg nooit genoeg van
dit werk evenmin als een stroper het
stropen kap. laten. Het zit in je
bloed dat mensenrechten."
„Opstapper" is de bfficiële bena
ming van de hobby van de heer De
Weers. Een hobby, waar hij slechts
met moeite over spreekt en soms
kregen we de indruk, dat hij liever
over wat anders wilde praten. Hij
vindt het de gewoonste zaak van de
wereld om bij nacht en ontij zijn bed
uit te komen en op de 22 meter lange
Jan Leis te stappen.
„Zeven minuten is het record ge
weest", ging de heer De Weers ver
der. terwijl aan de overkant boven de
Spaarbank voor de tweede maal een
hoofd schielijk werd teruggetrokken
achter de gordijnen. „Tussen het te
lefoontje van de kapitein en het aan
boord stappen van de bemanning zat
zeven minuten. Kijk, wanneer er ge
varen moet worden, dan belt de ka
pitein naar de bakker. Die klimt dan
vliegensvlug in zijn auto en gaat luid
toeterend de bemanning ophalen. Ik
hoor hem meestal twee straten ver
aankomen en dan sta ik al naast mijn
bed."
De bakker van Hoek van Holland
is kennelijk een onmisbare schakel
in het Hoekse reddingswezen. Hij
krijgt geen cent voor zijn bemoeienis
sen en hij doet het ook al als hobby,
dat 's nachts opstaan en door Hoek
van Holland rijden.
„Wat de meest spectaculaire red
ding is geweest? Ik weet het echt
niet", zegt opstapper De Weers.
„Drie en veertig keer ben ik in de
loop der jaren uitgevaren en u be
grijpt, dat ik het niet heb bijgehou
den wat het moeilijkste of belang
rijkste was. Iedere redding betekent
voor mij hetzelfde en het gaat er mij
alleen maar om om de mensen van
boord te kunnen halen. In ons werk
is het belangrijkste: Niet bang zijn.
Wie bang of zenuwachtig wordt, is
als redder verloren."
Varen doet de heer De Weers van
af zijn veertiende jaar, want toen
maakte hij zijn eerste reis naar Zuid
Amerika. Rond 1920 was het met
varen gedaan, omdat er toen een
vrouw in het spel kwam. Hendrik de
Weers ging van alles doen en nu is
hij walbaas bij de Harwichboot.
We hebben gisteren daar in' de
Hoekse Prins Hendrikstraat moeten
trekken; trekken met een lang touw
om de woorden uit de mond van de
heer De Weers te halen.
We hebben het touw bewaard want
bij de heer Siem Visser (61 jaar)
was het ook van trekken geblazen.
Hij is ook redder, ook al 25 jaar lang,
maar hij heeft 24 mensen meer ge
red in 44 tochten.
„Het is een gewoonte", was ook
het oordeel van de heer Visser, die
ook redt in zijn vrije tijd. „We praten
er niet veel over en ik zou niet we
ten wat ik u over het redden moest
vertellen," En daarmee 'vond de heer
Visser dat hij meer dan genoeg .had
gezegd over zijn hobby. Hij vaart al
veel langer op die Hoekse boot, maar
in de oorlog was hij er even tussen
uit.
„In het begin van de oorlog hen ik
met een zuigertje naar Engeland ge
gaan en de bedoeling was voor een
week. Zeven jaar later ben ik terug
gekomen. In die tussentijd voer ik op
Nederlandse koopvaardijschepen."
Er gaat een wonderlijke rust uit
van deze twee mannen, die samen in
25 jaar 726 keer een man of een
vrouw het leven hebben gered. Deze
twee mannen, die in de meest af
schuwelijke storm in het holst van
de nacht rustig opstaan, een oliejas
over hun blauwe trui aanschieten om
tien minuten later op een bootje te
staan.
„Ik heb lang genoeg op zee geze
ten om te weten wat een redding
boot voor een schip In nood bete
kent", zegt Hendrikus de Weers uit
Hoek van Holland en collega-opstap
per Siem Visser beaamt het. Zwij
gend.
33. Het scheen niet helemaal tot de
maat door te dringen, dat Kappie zich
zorgen om hem maakte. Hij luisterde
maar met een half oor naar diens tira
de en veel meer scheen zijn aandacht
gericht te zijn op iets anders...
„Wat zeg je toch allemaal?" vroeg
hij verward. „Ik kan het zo moeilijk
verstaan... Die muziek leidt zo af..."
„Muziek?!" riep Kappie uit. „Ach
arme kerel, dat is weer zo'n verzinsel
van je, net als die meermin en die Gor-
ren of hoe die kakelobbesen volgens jou
ja heten!"
De maat wierp hem een troebele blik
toe, waaruit bekommernis sprak.
„Arme Kappie..." prevelde hij op zijn
beurt. „Je moet wel erg in de war zijn
geraakt door alle ellende en narigheid!
Hoe kun je een zeemeermin anders
steeds voor een zeehond blijven aan
zien en de vreselijke Gorre voor een
rog? En die meerminnenmuziek schijn
je ook al niet te horen! Je hebt toch
geen koorts..?"
Wanneer Kappie zijn duikershelm niet
had gedragen, had hij zijn spaarzame
haren uitgerukt. Nu bleef het bij een
nutteloos gebaar en een moeilijk ge
mompel. Voor hij iets antwoorden kon.
maakte de maat opeens een waarschu
wend gebaar.
„Pas op!!" siste hij. „Daar heb je
hem. de vijand! En deze keer vergis
ik mij niet..."
WOLPHAARTSDIJK. Onder lei
ding van de presidente Mevr. A. C.
Noteboom-Blok hield de afdeling Wol-
phaartsdijk van de Nederlandse Bond
van Plattelandsvrouwen in het Dorps
huis één bijeenkomst.
Als spreker kon welkom worden ge
heten de heer H. B. Pilaar uit Goes
die mede aan de hand van een film
een uiteenzetting gat van de zelfbe
scherming ingeval van kernexplosie's.
Na de pauze werden vele vragen ge
steld.
GOES. De bedrijfspanden aan
de Kreukelmarkt van de N.V. Massee
en ZN, zijn het doelwit geweest van een
of meer onbevoegden. Door het force
ren van een deur aan de achterkant
van het gebouw heeft men zich toe
gang verschaft tot het complex. Het
kasregister werd opengebroken. De buit
was echter niet groot. Een bedrag van
rond 90 gulden werd meegenomen.
*pyrf&ht ftbe
-X- Deze twee mannen op het havenhoofd
van Hoek van Holland houden niet van
poseren maar in een kwart eeuw hebben
ze samen 726 mensen gered: Siem Visser
(links) en Hendrikus de Weers. Wanneer
de heren die de medailles moeten uit
reiken, tijd hebben, zullen ze wel langs
komen, nemen de redders aan.
-fc Het is maar een klein bootje, en het
ligt zo onopvallend in de Hoek, de red
dingboot de President Jan Leis. De
lengte is 22 meter.
