„ZEILEN IS FOOI MAAR
WE WERKEN ONS DOOD"
Handel van Indonesië
J
pt]
[an
igza"
maar
zek
er sti
uk 0]
P 1
ïoge
prijzen en laksheid
Vervangend bouwvolume
in de vrije sector
Ex-onderdirecteur acht zich
niet schuldig aan oplichting
een Medewerker
KANTOORBEDIENDE
EEN VRIJ HUIS
Zestig werkgroepen hielden zich
onder meer bezig met ontwapening
Messteek niet
bewezen
Teken aan de wand voor hoopvolle Nederlanders
JONGE DAMES
gezinskrediet
Zaterdag 2 december 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 6
Thee met cement
Te duur
Ja of neen
Tegenzin
&w> iq6i
POLITIE ZOEKT DIEF
VAN GIROBOEKJE
TWEEDE DAG PROCES-SOCRATES
Roest
Plaats genoeg
In eigen hand
Gevaar
NATIONALE VOLKSBANK
Westduits opleidingsschip in Rotterdam
KARAKTER
HARD WERKEN
Wereldraad van Kerken
Rassenscheiding
VOOR ADERLATING VAN SLUISKIL
Cirkelgang
ELISABETHCONCOÜRS
Belgische prijs voor
componist Mulder
Afgeketst
Voor roekeloos inhalen
ƒ2000 boete geëist
DE TAFELS BLIJVEN
LEEG IN HAMBURG
Van onze speciale verslaggever
HAMBURG Zo gretig als de Noord-
duitse handelaren begin 1959 zijn
afgesprongen op de handel met In
donesië, zo gereserveerd blijken zij thans
tegenover die handel te staan. Men kan het
in Hamburg van alle kaftten horen: de er
varingen, die zij met de Indonesische handel
hebben opgedaan, hebben de handelslieden
bar teleurgesteld. Er zijn klachten, vooral
over de tijdige en correcte afwikkeling van
overeengekomen transacties.
Een voorbeeld: een commissionair gaat
een contract aan voor de verkoop van
peper in de slachtmaand, wanneer voor dat
produkt een ruime markt bestaat. Bereikt
die partij hem niet in september maar in
januari, zoals is gebeurd, dan is de partij
onverkoopbaar.
Het enige advies dat hij
Djakarta dan nog kan geven is
de partij een flink stuk onder
de marktprijs aan belangstel
lenden te bieden. De partij gaat
dan wel weg en och, de com
missionair krijgt zijn commis
sie wel, maar bij zijn relaties
heeft de zaak geen goed gedaan.
Dat de Indonesiërs voor hun
peper een slechte prijs hebben
gemaakt is, althans voor hem,
bijzaak.
Een ander voorbeeld: een deel van
een partij goederen komt aan in een
andere dan de algesproken haven, via
een scheepvaartmaatschappij, waarmee
de importeur geen enkele relatie heelt.
Dat schept allerlei ongenoegen met
connossementen en wat al niet meer.
Ook dat is een voorbeeld uit de prak-
tijk»
Er zijn klachten, hoewel zeker niet
algemeen, over de kwaliteit van de
geleverde produkten.
De kwaliteit van de Indonesische
na ol het produkt te plaatsen is te
gen nauwkeurig vastgesteld commis
sieloon".
Van Nederlandse zijde kregen wij
dat bevestigd. Een jonge zakenman
zei ons: Toen ik hier een beginneling
was bood ik een Noordduitser eens
een zekere partij aan tegen een be
paalde prijs. De volgende dag kreeg
ik het bescheid dat de man een soort
gelijke partij elders voordeliger kon
betrekken en daarmee was de kous
al. Toen ik de man later nog eens
ontmoette en hem vroeg waarom hij
mij niet nog een kans had gegeven,
antwoordde hij: Als u mij voor die-
zeilde partij bij nader inzien minder
had gevraagd dan u indertijd hebt
gedaan, was u bij mij de deur nooit
meer ingekomen!
Zo is de Noordduitser. Bij een be
spreking, hoe oppervlakkig ook, klinkt
tenslotte altijd de kreet: „Zum Pro-
tokoll". Nauwgezet worden dan de
notulen van de bespreking opgemaakt.
Voor een Nederlandse handelsman
is dat meestal niet meer dan een
schijnbaar overbodige bezigheid. Voor
de Indonesische handelaar is het een
schrikbeeld. Hij heelt het gevoel dat
hij wordt vastgelegd op slechts voor
lopige denkbeelden en deinst daarvoor
terug. Bij de Noordduitser wekt dat
terstond wantrouwen.
De Indonesiërs hadden eigenlijk be
ter terecht gekund in bijvoorbeeld het
Rijnland, zo werd opgemerkt door
iemand, die in heel Duitsland met de
produkten is in doorsnee uitstekend handel ervaringen heelt opgedaan. Als
gebleven hoorden wij zeggen. De sor- men daar een bepaalde prijs noemt,
tering van de aangevoerde tabak bij- komt de tegenpartij na een aanvanke-
voorbeeld is uitstekend. Het is in Bre- lijke weigering, via een omweg altijd
men nog niet voorgekomen dat party
en Indonesische tabak over-gesorteerd
moesten worden.
Ja maar wij, zo zei men elders, heb
ben in de thee toch wel eens een met
geringe hoeveelheid ceraentstof aange
troffen. Het leek wel of men alles had
aangeveegd waar nog enige thee in kon
worden vermoed. Bovendien schort het
nog wel eens aan een goede verpak-
king. Het kan gebeuren dat een kist
thee uit elkaar valt, omdat men blijk
baar in Indonesië niet over nieuwe
kisten beschikt.
Hoe is, algezien van de onzuiver
heden, de kwaUteit van de thee?"
Och, dat kan van het ene op het
andere jaar schelen, maar over het
algemeen niet slecht". Dat voert tot
een ander bezwaar, want:
Er zijn klachten over de prijzen. Het
is zei ons een van de grootste thee
handelaren van West-Duitsland, tegen
woordig voordeliger thee uit Ceylon
ol Indië te verhandelen. De prijzen van
gelijkwaardige kwaliteiten Indonesi
sche thee liggen sinds geruime tijd
aanzienlijk hoger.
„Waar is dat aan te wijten?
Snel is het (Duitse, dus aan vrije
handel algemeten) antwoord klaar:
,De handel in Ceylon en Indië is vrij,
Wij kunnen daar contacten onderhou
den met plaatselijke handelaren en ma
kelaars en zells met alzonderlijke plan
tages. De handel blijft daar soepel.
In Indonesië is de export een starre
staatsaangelegenheid geworden
„Heelt dat gevolgen voor de handel
in'Indonesische thee?"
,By de laatste veiling hier in Duits
land zUn zeshonderd kisten Indonesi
sche thee onverkocht gebleven. Opeen
partij van circa vijlduizend kisten is
dat twaall procent. Wij voor ons heb
ben het vorige jaar nog een zesduizend
kisten Indonesische thee afgenomen
de laatste vier maanden geen kist
meer".
Gezegd moet worden dat de Indonesi
ërs in Noord-Duitsland eigenlijk met
ongelukkiger terecht hadden kunnen
komen. Noord-Duitsland heelt sinds de
Hanzetijd de traditie van hard zaken
doen. Kwaliteit, prijs en correcte allé-
ring zijn daar beslissende lactoren.
We hoorden in Canadese handels
kring: Het is hier (Hamburg) goed en
prettig zaken doen. Wij tonen een mons
ter van een bepaald produkt en zeg
gen: zóveel kost het en dón kunnen
we leveren. Binnen twee dagen krij
gen we dan ja ol neen.
Als u nu een produkt aanbiedt met
de" vraag: Hoeveel is het u waard?"
Daar gaat men hier niet op in. Men
vraagt onze uiterste prijs en gaat dan
wel weer terug op eventueel verdere
mogeiykhheden. Dat zou aan de natio
nale Indonesische handelssport van het
„tawarren" (pingelen) veel meer te
gemoet komen.
Het vaste gegeven van de aanvoer
lijnen heelt de Indonesische handel
AMSTERDAM In tal van plaatsen
zoekt de politie naar de man, die op
22 november een inbraak pleegde in de
woning van een zeeman aan de Amster
damse Da Costakade. De inbreker maak
te een horloge, wat sieraden en een
chequeboek van de rijksgirodienst buit.
De vrouw miste aanvankelijk alleen
kostbaarheden.
Toen de zeeman dezer dagen thuis
kwam, lag er echter een stapeltje giro
overschrijvingen tot een bedrag van on
geveer drieduizend gulden op hem te
wachten.
De die! had de cheques voorzien van
een valse handtekening en uitgegeven
op naam van de bestolen zeeman, J.
Hadders, Nieuwe Binnenweg 422, Rotter
dam (het oude adres van de zeeman).
In het giroboekje zitten nog 28 onge
bruikte cheques. Inmiddels is het saldo
van de zeeman verdwenen. Hij wacht nu
in pynlijke spanning op eventuele
nieuwe rekeningen.
zei het lid met weinig overtuiging.
Och, kwam van de andere kant, met
de consul-generaal, die nog wel wat
zal meenemen, komt die tafel voor
tien personen denken wij nog wel
aardig vol.
begin 1959, na de verbreking van de
relaties met Nederland, evenwel vast
gelegd op Noord-Duitsland. Daar val
len geschipper met prijzen en, ook
maar geringe, afwijkingen van de over
eengekomen condities in zeer slechte
aarde. Zij doen om het even of het
import of export geldt tegenzin in
dit soort handel ontstaan. Dat komt ook
duideiyk tot uiting.
Er is in een vergadering van Duitse
exporteurs al eens uit de ledenkring
de stem opgeklonken met Indonesië
maar helemaal geen handel meer te
drijven. Veelzeggender nog is het vol
gende voorbeeld:
De Ost-Asiatische Verein, een ver
eniging van mensen die handel drijven
met Oost-Azië, houdt periodiek con-
tactmaaltijden. De deelnemers kunnen
opgeven aan welke tafel tafel Sai
gon, tafel Ceylon enz zij daarbij wil
len aanzitten. Aan die tafels kunnen
zij dan, al converserend, contacten
leggen met uit die landen afkomstige
handelslieden, dan wel -functionarissen.
Begin 1959 bestond voor het leggen
van contacten met de Indonesiërs zulk
een overstelpende belangstelling, dat
voor Indonesië drie tafels werden in
gericht: de tafel Djakarta, de tafel
Sumatra en de tafel Surabaja. Men
verdrong zich om aan die tafels een
plaats te veroveren.
Jongstleden woensdag was er weer
zulk een, wat genoemd wordt, „Liebes-
mahl". Een van de leden van de Ver
ein, die veel met Indonesië van doen
heeft, informeerde dinsdag telefonisch
of er aan een van de Indonesische ta
fels nog plaats was.
Hij kreeg ten antwoord: Voor de
tafels Sumatra en Surabaja hebben wij
nog geen enkele aanmelding. Voor de
tafel Djakarta hebben we vier aan
vragen.
Schrijft u mij daar dan maar voor in,
De gevoelens van onbehagen over
de handel met Indonesië blijken niet
tot Noord-Duitsland beperkt te zijn
gebleven. Nog onlangs verscheen in
Hamburg een Engelsman, die daar
een Indonesisch produkt wilde kopen.
Hem werd de raad gegeven zich in
Londen te wenden tot de Indonesische
Central Trading Company, die hem
het gevraagde rechtstreeks zou kun
nen leveren. Neen, zei de Brit, hij wil
de zyn transactie sluiten via een Eu
ropeaan!
Wat de export betreft werden ons
even onwaarschijnlijk lijkende verha
len gedaan. Zo het verhaal van de
maatschappij, die had afgesproken In
donesië de installatie voor een suiker
fabriek te leveren. Alles ligt in onder
delen al maandenlang in de haven van
Bremen op verscheping te wachten.
Alles is betaald, maar de spullen lig
gen in Bremen te roesten.
Zo het verhaal van de scheepswerf,
die wel Indonesische orders kan krij
gen, maar zijn geld zal krijgen op lan
ge termijn. De eerste termijn zou kun
nen worden tegemoet gezien tegen de
tijd dat het schip al drie jaren vaart.
Er is nog een ander punt dat de
Westeuropese handelaar brengt tot
terughoudendheid: de voorgenomen
oprichting van eigen, monopolistische
Indonesische inkoopkantoren. Daarbij
zal het de exporteurs niet zijn toege
staan in Indonesië eigen vertegenwoor
digingen te onderhouden, die de ver
koop zouden kunnen stimuleren.
Daarover is onlangs in Stockholm
een conferentie gehouden van Duitse,
Scandinavische en Engelse exporteurs.
De oppositie, die daarbij tegen de Indo
nesische plannen is gebleken, is voor
Djakarta aanleiding geweest te ont
kennen, dat er enigerlei plan bestond
voor de vestiging van monopolistische
inkoopkantoren in West-Europa.
Niettemin hebben wij in Hamburg
de voorspelling horen uitspreken, dat
binnen twee jaar in West-Europa geen
buitenlander meer als agent voor de
Indonesiërs zal optreden. Zij willen,
zo zei men, niet alleen geen Neder
lander, zij willen ook geen Duitser,
geen Brit als tussenpersoon. Zij willen
alles in eigen handen krijgen.
Dit alles doet de vraag ryzen of
Nederland wel zo moet verlangen naar
hervatting van de rechtstreekse han
delsbetrekkingen met Indonesië. Ne
derland drijft ook nu nog het is in
Hamburg meer dan een publiek ge
heim in aanzienlijke mate handel
met Indonesië, zij het doorgaans via
omwegen. Het zijn omwegen, die geld
kosten aan de Indonesiërs, niet aan
de Nederlanders.
Het gevaar doet zich voor, dat de
Nederlandse handel als ooit de gele
genheid daartoe weer geheel open zou
komen te liggen zich uitbundig in
de handel met Indonesië zou begeven,
omdat zij nog altijd de voordelen van
de georganiseerde, goed gesmeerde
handel van weleer in herinnering heeft.
Wij hebben in Hamburg horen voor
spellen, dat dat op een miljoenen-
verlies zou kunnen uitlopen.
Bij de voordelen, die Nederland thans
nog plukt van de Indonesische handel,
begrijpen wij niet, dat het zich druk
zou moeten maken, zo zei men ons. Of
Nederland nu betrekkingen met Indo
nesië onderhoudt of niet, economisch
gezien zal dat niet veel uitmaken.
WIJ HEBBEN VOOR DIRECT PLAATS VOOR
in ons nieuwe magazijn.
Zij die reeds eerder een dergelijke
functie hebben bekleed genieten de
voorkeur.
Sollicitaties te richten aan:
FA. GEBRS. DE KOK, Fruitlaan 20, GOES
N.V. Koninklijke
Maatschappij
„DE SCHELDE"
Scheepswerf en Machinefabriek
VLISSINGEN
vraagt enige
voor administratie en typewerk
in het bezit van Mulö-diploma of daarmede
gelijkstaande opleiding.
Aanmeldingen zowel schriftelijk als mondeling op
de afdeling Personeelszaken. Glacisstraat 165, te
Vlissingen.
Op ons kantoor is plaats voor een
(mnl. of vrl.)
Leeftijd ca. 17 jaar.
in bezit van Mulo- en typediploma.
Sollicitaties te richten aan
LOUISSE MIDDELBURG N.V.
Gortstraat 60-62 Middelburg.
TE HUUR of TE KOOP gevraagd
aan de kust van WALCHEREN.
Geschikt voor pension.
Br. onder no. A 5992 bur. van dit blad Middelburg.
GELDLENINGEN aan ambtenaren
en vast partioulier personeel, reeda
vanaf f 100.- - f 1500.- belastingvrij
wettelijk tarief, vlot en discreet.
OPGEDICHT 1926
MAURITSWEG U TELEFOON Ö574J
Nationale Volksbank'1
ROTTERDAM
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM. Tussen een paar kustvaarders ligt aan de Parkk;
Rotterdam de Gorch Foek, het opleidingsschip van de Westci.1;
marine. Regen klettert op het dek en de wind rukt aan het wam,
een spinneweb van honderden touwen, drie masten en tien raas. De wacht
drentelt in oliekleding heen en weer.
Op het voordek tussen ankerkettin
gen en meertrossen staat de comman
derende officier, Rolf Duschke. Hij
draagt geen oliekleding. Hij laat zich
geduldig nat regenen.
„De jongens leren hier de oorsprong
van het zeemansvak. Wat ze hier leren
hebben ze normaal niet nodig, maar
in tijden van nood, grijp je erop terug",
zegt hij.
Hij tuurt de Nieuwe Maas over.
Sleepboten brengen het vrachtschip
Amerskerk binnen. Over de machtige
kluiverboom heen, wijst hij ernaar.
,,Op zulk een schip zullen ze varen.
Het is net een fabriek."
De ietwat gedrongen man, kükt. voor
zich uit en zwijgt even. „Het is met
de Duitse marine anders dan met de
Nederlandse", vervolgt hij dan. „Ons
belangrijkste personeelsreservoir is
Zuid-Duitsland. Wij krijgen jongens,
die tweeduizend kilometer van de zee
zijn geboren, die nooit een schip heb
ben gezien en die alleen vertrouwd
zyn met koeien en bergen. Daarom
moeten wij beginnen bij het allereerste
begin, bij de oorsprong van het vak.
Daarom zeilen wij."
Over dat zeilen is nog veel meer te
zeggen. „Een schoolschip om te zeilen
is goedkoper dan een schoolkruiser",
zegt een andere officier." Het-schip
ligt rustiger. Bij windkracht acht
draaien wij de gewone dienst. Dat zou
op een schoolkruiser onmogelijk zijn.
Bovendien geeft het de mannen karak
ter. Al het werk vergt hier lichaams
kracht. Verder is ef vaak lef nodig bij
voorbeeld om bij een zware zee in de
mast te klimmen en 45 meter boven
het water je werk te doen."
De Gorch Fock maakt drie reizen
van drie maanden per jaar. Elke reis
is een cursus voor officieren of onder
officieren in opleiding. Op het ogenblik
zijn er 150 toekomstige onderofficieren
aan boord. Het schip is uitgerust voor
tweehonderd leerlingen.
„Daardoor werken wij ons dood",
zegt een matroos, die half uit zijn hang
mat onder het achterdek hangt. „Wij
moeten het werk van die vijftig erbij
doen."
„Het zeilen is mooi", zegt een ander.
„Vooral als het rustig weer is."
De brug van de Gorch Fock is in de
open lucht. De instrumenten en de drie
stuurwielen staan gewoon op het ach
terdek. Tijdens het varen staan zes
matrozen aan de stuurwielen, weer of
geen weer."
„Dat is eigenlijk het makkelijkste
werk", zegt een dikke matroos. „Je
kan heerlijk staan kijken, als de ande
ren dertig, veertig man sterk uit alle
macht aan de touwen trekken als de
raas verzet moeten worden."
„Vooral de eerste weken is dat af
schuwelijk "werk", volgens een ander.
„Als je in je hangmat kruipt slaap je
meteen en als je 's morgens wakker
wordt gemaakt, lijkt het of je juist
was ingeslapen."
„Het zal allemaal wel nuttig zijn",
verklaart een toekomstig onderofficier,
„maar ik zal blij zijn als het is afge
lopen. Ik heb nog nooit zo hard moe
ten werken. Zoiets is alleen mooi om
aan terug te denken."
De heer Duschke~is naar het achter
dek gelopen. „We gaan aan land, na
tuurlijk. Maar in hoofdzaak in bussen.
Allemaal tegelijk. De jongens moeten
ook vreemde landen en mensen leren
kennen. Dat is voorschrift. Voor een
potje bier en een mooi moeisje is maar
weinig tijd."
Dinsdag vertrekt de Gorch Fock.
De Gorch Fock, het romantisch lij-
kende opleidingsschip van de Duitse
marine. Het schip is praktisch nieuw.
Het is in 1958 in gebruik genomen
en beschikt over de modernste na
vigatiemiddelen.
Het schip in 1957 gebouwd is
genoemd naar een schrijver die in zijn
boeken de Duitse jeugd warm maakte
voor de zee en die elf in 1916 ver
dronk toen de kruiser Wiesbaden
verging.
NIEUW DELHI. De algemene noem* werkgroep wordt gesteld, dat
AMSTERDAM (A.N.P.). De
ex-onderdirecteur van de Amster-
damsche Bank, T. H. uit Bussum,
wiens pijlsnelle carrière eind vorig
jaar gelijktijdig eindigde met de in
storting van Socrates, acht zich niet
schuldig aan de oplichting van de
Rembours- en industriebank in Am
sterdam. De oplichting betrof een
krediet van een half miljoen gulden,
dat met H.'s medewerking in de
magere kas van Socrates zou zijn
gevloeid.
Hoewel de rechtbank hem op dit
punt van de dagvaarding vrij had ge
sproken, moest hij zich gisteren op
de tweede ó'ag van het proces-Socrates
voor het Amsterdamse gerechtshof,
opnieuw voor dit feit verantwoorden.
De Rembours- en industriebank had
van de Amsterdamsche Bank een gun
stige informatie over de N.V. Socrates
gekregen. Er had o.a. in gestaan dat
beide directeuren van de N.V. bekend
stond'en als fatsoenlijke mensen, dat
de rekening tot „onze tevredenheid"
werd gehouden en dat de N.V. Socra
tes in het bezit was van aantrekke
lijke objecten en ondernemingen. Deze
aanbeveling werd volgens de dagvaar
ding door H. verstrekt, terwijl hij
„begreep of mqest 'begrijpen dat de fi
nanciële positie van Socrates toen zeer
zorgelijk was".
De verdachte verklaarde, dat in dit
geval de gunstige informatie over So
crates niet door hem was gegeven,
omdat 'hij met vakantie in Denemar
ken was geweest. Hij gaf wel toe in het
verleden soortgelijke informaties over
Socrates te hebben verstrekt.
De heer P. Gerritsma, procuratiehou
der bij de Amsterdamsche Bank, die
verklaarde al? plaatsvervanger van H.
de goede informatie over Socrates te
hebben verstrekt, had een oude infor
matie als voorbeeld gekozen. „En wist
u dan niet dat in dat jaar het faillisse
ment van Socrates al twintig maal was
aangevraagd?" vroeg de procureur-
generaal. Op ihet ontkennende antwoord
liet hij volgen dat hij dat dan maar
een wonderlijke informatie vond. „We
verstrekken er per jaar wel veertig
tot vijftigduizend", verontschuldigde
de getuige zich.
Dinsdag volgen requisitoor en plei
dooi, nadat het hof nog enkele getui
gen over de eveneens te last gelegde
verduistering zal hebben gehoord.
De wandelsportvereniging „Emma'
te Axel organiseerde een wandeltocht
ten bate van de Stichting „Sport Steunt
Zonneveld". In totaal namen aan de
tocht 107 personen deel.
vergadering van de thans te Nieuw
Delhi vergaderehde Wereldraad van
Kerken heeft een zestigtal werkgroe
pen gevormd. Een dezer werkgroepen
heeft zich bezig gehouden met de on
derwerpen ontwapening, nationalisme
en andere internationale vraagstuk
ken. Bij de bespreking van een hier
over door deze werkgroep opgesteld
rapport verklaarde de heer Levering,
bestuurslid van de Amerikaanse „Ver
eniging van vrienden": „Het is een
kolossale zonde om reusachtige be
dragen aan bewapening uit te geven.
Christenen behoren duidelijk te ver
klaren dat zij tegen de ouderwetse
opvatting zijn, dat geschillen tussen
de staten in laatste aanleg door oor
log kunnen worden beslecht".
In het rapport van deze werkgroep
wordt onder meer gezegd dat de „jong
ste schendingen van de overeengeko
men tijdelijke opschorting der proeven
met kernwapens, de volkeren ter we
reld met een schok tot een nieuwe be
wustwording van het bestaande gevaar
en van de verschrikkingen, die een mo
derne oorlog met zich zou brengen, heb
ben gebracht".
James Lawson, een negerpredikant
uit Nashville, in de Amerikaanse staat
Tennessee, meende dat -het vraagstuk
van oorlog of vrede samenhangt met
de samenleving der verschillende ras
sen.
,Er kan geen vrede zijn, zolang de
op rassenscheiding uit zijnde krachten
ons gescheiden houden", aldus Lawson.
Edward Ziegler, die als predikant is
verbonden aan de „Kerk d,er broeders"
te Roanoke, in de Amerikaanse staat
Virginia, zei dat het denkbeeld, dat de
thans te Nieuw Delhi bijeen zijnde
geestelijken „mogelijk op zekere dag
onderdanen zouden zijn van met elkan
der in oorlog zijnde staten, te verschrik
kelijk is om het zich te kunnen voor
stellen".
Dr. Raymond Wilson, een vooraan
staande Kwaker uit Washington, vond
dat de Wereldraad van Kerken de
openbare mening op doelmatige wijze
moet voorlichten over vraagstukken be
treffende ontwapening, vrede, de sa
menleving der rassen en maatschappe
lijke rechtvaardigheid".
De Duitse predikant Niemoelter legde
er de nadruk op dat aanbevelingen van
de Wereldraad van Kerken betreffende
vraagstukken als ontwapening in chris
telijke geest moeten zijn opgesteld.
In het rapport van de hiervoor ge-
de langdurige wedloop op het gebied
der kernbewapening „ernstige gevolgen
kan hebben voor de kwaliteit van- het
menselijke leven op aarde".
Hieraan wordt toegevoegd: „De ker
ken moeten de volken en regeringen de
uitwerking op lange termijn voorhouden
van de kernwapenwedloop. Ook moe
ten zij wijzen op de gevolgen, die een
oorlog met kernwapens voor de mens
heid zou hebben".
In een klaarblijkelijke zinspeling
op communistisch China wordt in
het voor de algemene vergadering
van de Wereldraad van Kerken
bestemde rapport gezegd, dat „af
zondering van grote delen van het
mensdom van de internationale
gemeenschap leidt tot het ontstaan
van een cirkelgang van verkeerde
voorlichting, achterdocht, vrees,
verwrongen voorstellingen van
feiten en het scheppen-van een nog
grotere afstand tussen de afgezon
derden en de rest der mensheid".
Van een medewerker
BRUSSEL. De Nederlandse com
ponist Herman Mulder heeft te Brus
sel de derde prijs gewonnen in de
sectie symfonie-orkesten van het Con
cours koningin Elisabeth. Zijn werk
was reeds in maart met een meerder
heid van stemmen gekozen uit twee
honderd partituren die anoniem waren
ingezonden en behandeld.
Zijn werk werd donderdagavond
uitgevoerd samen met het werk van
de eerste en tweede prijswinnaar res
pectievelijk de Belg Albert Delvaux en
zijn landgenoot Willem Kersters. Eer
ste prijswinnaar in de sectie kamer
muziek werd de Italiaan Giorgio Cam-
bissa. De Duitser Hans Vogt en de
Amerikaan Ramiro Cortez verwierven
de tweede en derde prijs.
TERNEUZEN. In de
memorie van antword n.a.v.
het voorlopig verslag van het
afdelingsonderzoek op de ont-
werjbegroting 1962, waarin o.m.
de vervangende bouw van de
huizen die in Sluiskil moeten ver
dwijnen aan de orde komt, delen
B. en W. mee dat in samenwer
king met de ministeries van
Volkshuisvesting en Bouwnijver
heid en van Verkeer en Water
staat een zodanige regeling kon
worden getroffen dat op aan
vaardbare basis vervangende
woningen in de vrije sector kun
nen worden gebouwd.
Uit een oogpunt van kostenbesparing
en om het huurpeil zo laag mogelijk
te houden, wordt de voorkeur gegeven
aan de complexbouw. Wel zullen meer
dan een aannemers en architecten wor
den ingeschakeld waardoor een zekere
variatie in de vormgeving verzekerd is.
Op de vraag wanneer het nieuwe
zwembad geopend kan worden, kon nog
geen bevredigend antwoord gegeven
worden. Waarschijnlijk zal het in de
loop van het seizoen 1962 nog niet ge
reed zijn. Over de stichting van een
eventueel cultureel centrum kon even
min iets positiefs worden gezegd.
Er wordt momenteel een oplossing
gezocht voor de vraag waar een jeugd
herberg en een kampeerterrein zullen
worden gesticht. In de nabijheid van
het nieuwe zwembadbleekecht er niet
voldoende grond aanwezig te zijn.
Binnenkort hoopt men in de dringen
de behoefte aan een derde schoolaarts
te kunnen voorzien.
Eigen nieuwsdienst
MIDDELBURG, Voor het „op roe
keloze en zeer onoplettende wijze" in
halen, waardoor de wielrenner Gerard
Voorting dodelijk was gewond, heeft de
officier van justitie bij de Middelburgse
rechtbank tweeduizend gulden boete
geeist tegen graaf A. zu O. uit het Zuid-
duitse plaatsje Tambach. De officier
vroeg de rechtbank bovendien de graaf,
die zelf op de zitting was verschenen,
twee jaar de rijbevoegdheid te ontne
men.
Het ongeluk was gebeurd op 26 juli
op de Kreekrakdam.
Voor de bouw van een openbare leès-
zaal kon vooralsnog geen rijkssubsidie
worden verkregen, reden waarom het
stichtingsbestuur naar wegen zoekt de
leeszaal in een bestaand pand onder
te brengen.
Voor de sanering vanver schillende
delen van de binnenstad is door de
stedebouwkundige een aparte kracht
aangetrokken zodat dit project wellicht
zalworden bespoedigd.
Een voorstel voor de bouw van een
nieuw politiebureau zal binnenkort aan
de raad worden voorgelegd.
De onderhalldelingen over de aan
koop van bouwgrond zijn reeds in volle
gang.
Vrijspraak voor ijzeriverker
DORDRECHT. Wegens gebrek
aan bewijs heeft de Dordtse rechtbank
gisteren de 39-jarige ijzerwerker J. van
der W. vrijgesproken. Hij werd ervan
verdacht bij een ruzie tijdens een brui
loft in Zwijndrecht een broer van de
bruidegom de 21-jarige schilder-glaszet
ter F. H. uit Rotterdam met een mes
om het leven te hebben willen brengen.
De officier van justitie had zes maan
den met aftrek geëist.
Het avondje waarmee de huwelijks
voltrekking tussen H's broer en het
nichtje van verdachte werd gevierd,
verliep ongestoord tot het moment waar
op de bruidegom zijn jonge vrouw
trachtte te bewegen naar huis te gaan.
Zij wilde blijven en daarmee was de
basis voor een stevige ruzie gelegd.
De glaszetter ging bijzonder te keer.
Hij verlegde zijn activiteiten toen hij
zijn vader een noodkreet hoorde sla
ken. De Hoogeveense bruiloftsganger
zou Van der W. in de onderbuik heb
ben geschopt. Bij een daarop volgende
vechtpartij zou Van der W. de Rotter
dammer in borst en buik hebben gesto
ken.
