Ik zag de tonnen
in rond hollen
DE MEESTER ONDER DE
BESTE HOOFDARBEIDERS
Weinig geslaagde
veemarkt in Hulst
Dinsdag 21 november 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
WESlv STAND
BLOCK J)
NIET, THUIS, MAAR IN LONDEN (I)
Sint van Roermond
in zijn nopjes
8 De
1 opzienbarende
1 experimenten
van
jj student
1 Tijloos
DE
TINTELS
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
Aanrijding
Pag. 2
T KOM, GORDON
WE ZULLEN
A HAAR WE6 -
VJ BREM GEN,
HET GAA:
HAAR LEW
HOUD ON;
OP,
^JMDEKOUDE
.VOOR MbÖRDi GEBEURT j
L NI^T» POKTER...
opera mundi
Zo zag ik van mijn dertig meter hoge
zitplaats dat doel van Nottinghamwaar-
heen de mannen van Arsenal keer op
keer hun tochten ondernamen. En hier
onder, dat toegangsbewijs, zo fel begeerd.
ibo'rjsu cts/fc .i»4.
ARSENAL STADIUM.
HSCHBOr:* *1 V
Thix ptrffaa Ur it
ARSENAL
NOTTINGHAM FOREST
SATURDAY. NOVSMRÏR I8tf,. T9S1
Rick off 30 tus.
HiCH.i'a.st'-Aat.
'CL ér) SAOx
ftïSSRVEO
SCAT
ROW Y
SEAT 105
47
Maar onder Pierres klasgenoten be
vonden zich verscheidene Engelse
jongens van nobele geboorte die zich
luisteren als hun landgenoot uitweid
de over moeilijke wiskundige abstrac
ties, terwijl hij ze illustreerde met
alledaagse handelskwesties.
Wat betreft de talen die Pierre
sprak, was het even gemakkelijk ze
allemaal tegelijk te leren schrijven,
als stuk voor stuk. Frans en Italiaans
weken nog niet zo ver af van het
Latijn waaraan ze bun oorsprong te
danken hadden, als ze in later eeu
wen zouden doen, en het voeren van
een gesprek in het Latijn werd nau
welijks een grotere prestatie geacht
dan het voeren van een gesprek in
aet Italiaaans. Eer hij twintig was,
kon Pierre ze allebei lezen en schrij
ven. Maar er was niemand die hem
Turks kon leren schrijven. Abdoel-
lah was analfabeet.
De middagen bracht hij door in ge-
ze .e->e
maar deze nobele leraar bleef slechts
ee; jaar in Rouaan. Tegen het ein
de van die periode hadden zijn pleit-
Drieven de bedoelde uitwerking, en
verzoende zijn meester zich met hem.
Maar hij had Pierre een overreden
de stortvloed charmante woorden in
de mond gelegd, die hij af kon vuren
a s
mige dingen wist Pierre al, ontdekte
hij en aangezien hij ze op geen en
kele manier geleerd scheen te kun
nen heooen nam o ne ia Sa ie
aan dat hij zijn kennis aan zijn in
stinct te danken had. Hij had al eer
der zulke vroegrijpe knaapjes gekend.
Het was echter de zwaardhandel
d bH - k
viel, veel meer dan de kunst dingen
te zeggen die niet gemeend waren.
En aangezien iedereen wist dat Pier
re niet van edele geboorte was, on
derwees La Salie hem eveneens in het
gebruik van de piek, de strijdknots
en de dodelijke kruisboog. Ook raak
te Pierre bedreven in het hanteren
van de lange Engelse handboog, het
snelste schietwapen van die tijd, dat
de adel van het Europese vasteland
sinds generaties vernederd had
Het edelste wapen van alle, de lans,
leerde Pierre nooit gebruiken. Hij
had een paard, en hij had zich tien
tallen lansen kunnen verschaffen. Hu-
go van Mi.aan vervaardigde ook op
dit gebied een beter wapen dan enig
ander wapensmid der christenheid.
Maar La Salie durfde zijn leerling
niet bloot te stellen aan de verach
ting van de jonge edellieden die zich
reeds op de orthodoxe weg naar het
ridderschap begaven en dienst ge
nomen hadden als pages en schild
knapen bij hun adellijke verwanten
en invloedrijke vr.enden. Zij waren
toch al jaloers op een burger die zich
de leraar van een hertog kon veroor
loven. De lans met hem kruisen wil
den zij niet. La Salie zou zijn hoofse
reputatie verspeeld hebben.
,,Maar ik zal je een geheim ver
tellen, jongeman," zei hij op een dag,
alsof hij van verraad fluisterde in
he. paieis des konings ..De lans
is een grillig, nutteloos wapen. Zij is
zo lang geworden, en de wapenrus
tingen zijn zo goed geworden, dat
twee ridders elkaar niet langer kun
nen wonden. Ze breken hun lansen,
werpen elkaar uit het zadel en vech
ten het te voet verder uit met het
zwaard. Niemand zal er bezwaar te
gen maken dat je het zwaard leert
hanteren."
„Lansen zijn gevaarlijk als ze te
gen gewone soldaten worden gebruik
zei Pierre.
„Dat ligt aan de paarden, niet aan
de lansen. Neem aan dat je op het
slagveld bent. Je bent, laten we zeg
gen, een voetknecht, gewapend met
een kruisboog. Plotseling zie je een
rii aanvallers op je afkomen in glan
zende wapenrustingen, op zware paar
den gezeten. Ze rijden als de wind.
Zou je dan niet vluchten, al hadden
ze helemaal geen lansen?"
„Ik geloof van wel. Maar ik zou
toch eerst schieten."
„Natuurlijk. Maar veronderstel nu
eens dat diezelfde ridders te voet op
je af kwamen, mét hun speren, maar
zonder hun paarden. Hij bent gewa
pend met een korte piek. Zou je dan
bang zijn?"
„Neen, Meester Antoine. Ik kan
met mijn korte piek sneller stoten
dan zij met hun lange, zware lansen."
„Juist. De piek is de grootvader
van de lans, Pierre en een beter
vechter. Er is geen ridderlijkheid
in de piek. Er zijn geen hoofse re
gels die je beperkingen opleggen
ten aanzien van het gebruik. Denk er
aan, als je ooit je leven moet red
den, dat een man snel sterft als je
de zachte plekken in zijn hoofd door
boren kan, ogen, neus en mond dus.
Wordt je punt omlaag geslagen, mik
dan op de buik. Het is dwaas om de
borst uit te kiezen, want die is al
tijd goed beschermd, en bovendien
krijg je moeilijkheden met de ribben.
Met een buikwond sterft een man ze
ker maar langzaam, Pierre, dus let
op dat hij je in zijn pijn en wan
hoop niet alsnog doodt..."
Vervolgens oefenden zij met hun
zwaarden.
De dag eer La Salie Rouaan ver
liet, vertelde hij Pierre iets van
groot belang. „Je schermen is goed,
Pierre. Ik ben niet bang dat je mijn
reputatie zult schaden. Maar ik heb
er een hekel aan mijn leerlingen te
zien sterven. Ik ben van je gaan hou
den. Ik heb een edelmoedige aard.
Ik heb besloten je deelgenoot te ma
ken van mijn grootste geheim."
„Hoe je oneerlijk kunt vechten?"
vroeg Pierre, die zo langzamerhand
aardig op de hoogte was geraakt van
enkele trucs van La Salie.
„Zo moet je het niet noemen, jon
geman. Dat is niet de wijze van
spreken die ik je geleerd heb. Zeg
liever dat het een listig middel is
om iemands voordeel te vergroten,
als de algemeen aanvaarde houwen
geen uitwerking hebben gehad, voor
al als het donker is en niemand
kijkt. Het geheim nu is dit: vergeet
dat het zwaard een edel wapen is
en beschouw het als een gemene
piek. Probeer niet te houwen, maar
stoot, jongen, stoot! Het is mijn
eigen uitvinding. Geen vijf mannen
in de hele christenheid zijn ermee
op de hoogte."
„Dat is inderdaad een nieuw ge
zichtspunt, edele Antoine. Ik heb
nog nooit gehoord van stoten met
een zwaard."
(Wordt vervolgd)
TtE Roermondse Sinterklaas, die
zich inspant voor de zeven
jarige Jean Marc en zjjn familie
In Namen, heeft schone witte
handschoenen aangetrokken. De
andere waren vuil geworden, door
dat de Sint zich dagelijks in de
banden zit te wrijven. „Zo goed
gaat het", bedoelde hij, maar daar
over dadelijk.
Bjj deze rubriek kwam ook weer
van alles binnen. Twee gulden in
een enveloppe van Han v. d. V. in
Rotterdam, vijf gulden uit dezelfde
stad van een mevrouw die erbij
schrijft: „Het doet een mens goed
als er niet alleen narigheid te le
zen is". N. N. bracht aan de Kas
een rijksdaalder, nog een onbeken
de vijf gulden, van P. v. d. B. uit
Santpoort 2,50 gulden, mevrouw R.
de J. uit Vlaardingen en meneer
E. v. D. uit Streefkerk elk eenzelf
de bedrag en uit Alphen aan den
Rijn van een familie een stuk kar
ton met daarop geplakt 1,50 gulden
en 13 Belgische franken. Het to
taal ging gisteravond naar Roer
mond.
Rode oortjes
l^ET zoals een groot pak, dat we
doorstuurden en waarin zaten:
een doos van mevrouw J. M. v. d.
E. te Rotterdam met ondergoed
voor Jean-Marc's moeder, repen
chocolade, snoepgoed en een gem
berkoek met de groeten van Sint
Nieolaas en nog een klein pakje
erbij van de achtjarige Rob. En
verder van één onbekende afzen
der: een stapel met kleren, zak
doeken, tafellaken, een tas vol spul
len voor de kerstboom, een blik
aardbeien, een pak zeep, een doos
met stukken zeep en een borstel,
handschoenen en nog meer. Het
is al onderweg, onbekende gevers,
naar de Sint in Roermond.
Al onderweg
JA en dan uit Roermond zelf, van
waar me uit het hoofdkwartier
van het „Comité Jean-Marc" (Post
kantoor aldaar) een waslijst met
namen van schenkers bereikt. Het
eerste deel zegt dit: er kwam een
rijksdaalder van de familie v. d. Z.
in Roermond, hetzelfde van N. N.
in Den Bosch, van N.N. in Baexem
en van N. N. in Schiedam. Dan van
de familie M. ook in Schiedam vijf
gulden en nog eens vijf gulden van
meneer W. v. P. in Heen vliet. Van
twee kinderen in Rozenburg kwam
een rijksdaalder en hun moeder
deed er nog eens 2,50 gulden bij en
N. N. in Kedichem zond vijf gul
den, terwijl van mevr. T. in Vlis-
singen een riks kwam. Nog meer
rijksdaalders: van de heer W. J, L.
te Zutphen, van ene N. N., van een
andere N. N. te Wassenaar, van een
onbekende uit Brummen, van mevr.
S. in Oud-Beijeriand, van de heer
R. te Voorburg en van de heer J.
v. d. W. in Hellevoetsluis.
Van de familie J. in Den Haag
kwam een rijksdaalder van de ou
ders, een andere rijksdaalder van
de kinderen en een gulden van de
grootmoeder en de heer J. v. O. in
Mijnsherenland gaf 20 B. franken.
Een blind echtpaar in Beegden ver
raste Sint Nieolaas met tien gul
den, N N. in Roermond deed er
100 Belgische franken bij en de fa
milie v. d. K. in Delft deed precies
hetzelfde. En met de tien gulden
van de heer K. in Maasbracht slui
ten we vandaag de lijst, die nog
langer is en morgen wordt voort
gezet
„Ik heb er rode oortjes van",
gniffelde Sinterklaas vanuit Roer
mond gisteren door de telefoon.
OA J UITGEKIEND
TOTOPDECENT-,
SCHAT. DERTIG
GULPEN VlüPTtG
VOOR DE KERST
CADEAU TO ES>/
LONDEN. Er liep voor een paar miljoen over de grasmat
en ik tril nog een beetje na van emotie. Twee keer drie
kwartier heb ik ze aan mijn oog op en neer zien trekken, de
top-jongens, de cracks, de kassa-magneten van Highbury-Hill.
Koud tot op het bot zat ik dertig meter boven het veld op een
bank, de sjaal dicht om de smalle hals getrokken, maar ik was
er. Ik heb de „passes" gezien en de „slidings", ik heb 35.000
Londenaren hun weekendplezier horen beleven en kenners verzekerden, dat ik
mijn vingers moet aflikken omdat ik dit bijwoonde: een voetbalwedstrijd tussen
Arsenal en Nottingham Forest, in de hoofdstad aller Britten: Londen.
Het was groots, daar niet van. Ik zie hem nog zo lopen, die Eddie Clamp, zaterdagmiddag
in dat Londense stadion. Iets meer dan 340.000 gulden heeft de jongeman aan Arsenal gekost,
maar dat was dan ook wel te zien. Als een raket met trapaandrijvfaig ging de heer Clamp te
keer op die kaalgesleten grasmat en hij trapte tegen het Ieder of het stuk moest. Maar de Londense
zondagsbladen zeiden: „Clamp heeft
geen bal gezien." En dat begrüp ik nu#-*-#*#*.#*#*.#*.#*.#*.#*.#*#*
niet.
.y. En buiten het sta
dion stonden (voor de
aanvang) de slimme
jongens met papieren
rozetten, voor beide
voetbalclubs bestemd,
want het Ring hen
niet om de kleur maar
wel om de pennies.
Daar kan ik nu helemaal droevig
van worden, van zo'n opmerking. Een
man die zich de benen uit het pezige
lijf holt, die zeven of zeventien keer
tussen andere kerels inspringt en met
zijn houten hoofd een keiharde bal
wegduwt, die moet dan een dag later
vernemen, dat het eigenlijk maar niks
was wat hij daar deed.
Voor mij mag hij Dlijven, die meneer
Clamp, die ik afgelopen zaterdag ont
moette. Ja, ja, natuurlijk, u vraagt
zich nu af hoe ik daar kwam en dat
wil ik dan graag even zeggen.
Kom eens
Ik ben niet zo gespecialiseerd in de
balbehandeling, dat ik speciaal voor de
club Arsenal naar Londen zou gaan,
maar de „British Railways-Eastern
Region" met de zetel in het Liverpool
Street Station in de Britse hoofdstad
vond, dat ik maar eens moest komen.
„Men zou het zeer op prijs stellen"
wanneer ik eens kwam kijken en
ondervond hoe men van Nederland uit
zijn vrije weekeinde ook in Londen
kan doorbrengen en dan op maandag
ochtend om acht uur tegen de baas
kan zeggen: „Meneer, hier ben ik
weer."
Een uitnodiging dus om het zelf aan
den lijve te ondervinden en zo kwam
het dat ik die middag van zaterdag
met een rood-wit biljet gewapend DE RUIMTE
Block X, Row Y, Seat 105 van High
bury Hill binnenstapte en daar in de
kou ging zitten.
D OTTERDAM. „De beste arbei-
der van Frankrijk" was gisteren
even in Rotterdam. Antoine Salvador
heet hij en voor zijn naam staat
„meester". Zijn vader en moeder zijn
Spanjaarden en de meester werd 51
jaar geleden in Parijs geboren. Daar
woont hij nu nog.
De heer Salvador doet van alles met
dameskapsels en toen we hem aan het
werk zagen in een van de lokalen van
ie Rotterdamse Academie voor Dames
kappers werd er om ons slechts eer
biedig gefluisterd. Op een verhoginkje
stond hij en zijn ongeringde vingers
vlogen met twee borsteltjes door het
haar van de blonde Noordwijkse Lia
Heezius, die met starre blik voor zich
uit keek. De meester zelve ging stil en
snel zijn gang en toen al het haar van
het blonde hoofd op zijn plaats zat,
klapten de ongeveer zestig toeschouwers
hard, terwijl de heer Salvador deed ab-
of hij het allemaal niet hoorde.
de hij ons dit: „Ik ken niemand, want
ik kan moeilijk namen onthouden,
maar iedereen kent mij."
„Ligne espace" of wel de haarlijn,
die gebaseerd wordt op de ruimte, daar
houdt hij zich mee bezig. Het verband
tussen de ruimte en het enigszins bolle
kapsel hebben we niet zo precies kun
nen zien, maar het was een prettig en
charmant kapsel. En voor de aanblik
daarvan zeggen we meester-beste ar
beider Salvador (geen schuilnaam!)
gaarne dank.
Geluk per ratel
Ik was niet alleen. Nog 34.999
anderen deden hetzelfde en daar be
gon het, om drie uur precies.
Heeft u wel eens voetbal gezien,
voetbal In Engeland, bedoel ik? Enorm.
Ratels en fietsbellen, tafelbellen en
papleren rozetten dat zijn de attri
buten die meegaan naar bet stadion.
Snel een kop warme thee vlak achter
de Ingang en dan de tribune op. En
als de mannen van Arsenal binnen
komen, dan draaien we allemaal met
de ratels, hetgeen betekent: Dag beren,
speel ze, veel geluk.
Ik moet bekennen, dat het achttien
jaar geleden is, dat ik een wedstrijd
zag. Dat zal wel slecht van me zijn,
maar de keiharde feiten liggen niet
anders. Dat het om twee keer elf man
nen zou gaan wist ik dus, maar ge
lukkig legde een man naast me uit:
.Arsenal speelt dus in rode shirt en
witte broek en die van Nottingham
zijn helemaal in het wit. Na de rust
wisselen ze van doel en dan spelen ze
dus de andere kant uit."
„Lovely ball"
Achttien minuten reeds zat ik ge
boeid te kijken en mijn buurman ver
telde: „U ziet het wel. Arsenal speelt
nu veel sterker dan een kwartier ge
leden." Ik zag het niet maar knikte.
„A lovely ball", kreet een man als
een bokser achter me. Ja, dat was het
wel. Een voorzet van meneer George
Eastham (die door de club was aan
geschaft voor 470.000 gulden), een trap
van meneer Peter Kane (kosten 100.000
gulden) en de keeper van Nottingham
had het nakijken, zoals dat heet.
Prompt werden 34.900 mensen hele
maal wild. Honderd niet, want die
hoorden bij de andere club en vonden
dit dus geen moment van juichen.
Maar ik had geen tijd om lang naar
het geroep te luisteren, want de twee
entwintig holden al reeds achter het
leer.
„Het zün fullprofs", zei de buurman,
„en in Nederland heeft u semi-profs."
Precies, zei ik en ging wat verzitten.
Op hetzelfde moment vlogen twee
heren op het gras met zo'n klap tegen
elkaar, dat ze in vereniging bleven
liggen. De ene helemaal, de andere
draaide nog wat pijnlijk met de benen
in de lucht. Vier helpers schoten van
de kantlün toe. Een bakje water werd
uitgestort over het gezicht van de man,
masseerhanden deden hun werk en ja
hoor, even later kwamen ze wat
schokkend weer in de houding en
holden naar hun standplaats. Het ge
zamenlijke bedrag van vier ton stond
weer op de benen en de wedstrijd gmg
verder.
Te veel dribbelen
„Wam!" Een grote voetbalschoen
schoot tussen vier hoofden door en
mepte de bal hoog de lucht in. Ik
kreunde zachtjes en gunde iedereen
een valhelm.
„Er wordt door Nottingham teveel
gedribbeld. Ze pingelen met de bal, dat
is het werk niet." Neen, neen, zei ik,
want het had mijn idee kunnen wezen.
We zaten al in de tweede helft, dat
vergat ik u te zeggen. Een dik kwar
tier pauze was ook om, één speler was
vervangen door een andere en weder
om ging het spel verder. Grote schijn
werpers lichtten de heren bij, want het
was nogal donker geworden en anders
kon er niemand iets zien.
„Als Arsenal wint, dan springen ze
een plaats naar boven op de lijst."
Welke lijst, wilde ik vragen, maar ik
deed het gelukkig net niet en de buur
man lichtte verder voor: „U weet na
tuurlijk. dat het om de eerste divisie
gaat." Ik knikte, want ik zou niet
anders gedurfd hebben.
.Wel, in die eerste divisie staat Not
tingham halverwege de lijst en Arsenal
derde van beneden. Het zit er natuur
lijk dik in dat Arsenal wint Kijk,
dat wordt een corner. Die wordt zon
der twijfel ingekoptJa, lovely,
lovely."
Jawel, het was 2—1 voor Arsenal en
de scheidsrechter floot ten teken, dat
iedereen naar huis moest
Dit kan dus
Nottingham was nergens en de hon
derd supporters gingen droevig af door
„Dat was de „ligne espace", die ik
voor de eerste maal in Nederland
breng," hoorden wij van de beste Fran
se arbeider. Mag iedereen zich nu zo
maar „maitre" en „meilleur ouvrier de
France" noemen, vroegen wij aan de
kleine man in een donkerbruin pak.
9 „Neen, daar moet men in Frankrijk
zware examens voor doen. In alle be
roepen heeft men de titel „beste arbei
der" en van de kappers zijn er 98 in
Frankrijk." Tienduizend kappers zijn er
alleen al in Parijs en sinds 1920 is me
neer Salvador er een van. Maar de
meester heeft zich er kennelijk boven
uit gewerkt, want twee maal verzeker-
N?EnTRI?K,PAUL?? IJ
toïibssHS
BRENGEN/ J.
WILT U ZO GOEDZldN -EH-NEE
GeEFTOCHMAAREVeN TERUG.'
far
Kapper en model stonden gisteren in
Rotterdam kennelijk voor een zware op
gave, want zowel meester Antoine Salva
dor als mejuffrouw Lia Heezius keken
bijzonder ernstig. De meester was per
soonlijk uit Parijs gekomen om te laten
zien wat hij onder de ruimte-haarlijn
verstaat. Onze fotograaf knipte toen hij
halverwege de ruimte was.
de zijdeuren. Anders deden die van
Arsenal. Juichend rende men de nu
nog kaler geworden grasmat op en
sprong de spelers om de hals. „Van
harte jongens, geweldig", maar dan in
het Engels.
Het was net de tijd, dat de „pubs"
de bordjes Gesloten hadden wegge
haald en de massa schoot enthousiast
naar binnen om het Britse bier te
proeven.
Kük, dat kan dus, tydens zo'n
weekeinde van Nederland naar Londen:
een voetbalwedstrijd zien van een
club uit de eerste divisie. Maar er zijn
natuurlijk nog veel meer dingen om
te doen tussen vrijdagavond en maan-
dagoch"end-vroeg. Als het aan mij ligt
hoort u er meer van.
ACHT. DONKER EN STIL LfCT
DE UNIVERSITEIT ON DER HCT-BLEKE.
MAANLICHT-
s
JAN KNARST ERCEN5 E£N RAAM—
gJiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiniiiiiiiiniiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiininifiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiriiiififtiiiiiiiiiiiiiiiiiinntiiiiiitriifiiiHiiiiiirifHiiimnitiHiniifiB
49. „Dat is het., ik moet naar die
VM-1 toe!" riep hij uit. „Zorg dat je
de toestand meester blijft, jongs! Als je
die schuimers om de beurt een opta-
ter geeft als ze willen bijkomen, kun
je dat ja een aardig tijdje volhouden!"
Juist op dat moment geraakte Krult-
meister zelf weer bij kennis en kwam
dreigend op Kappie af.
.Ahaaal Nu heb ik jou, akelige zee
rob!" gromde hij. „Wou jij der Kruit-
meister te slim af zijn? Dat is er nog
nooit ene gelukt!"
„Deksels.." prevelde Kappie, vast
stellend, dat Kruitmeisters gestalte en
spieren ongeveer anderhalf maal zo
dik als de zijne waren. „Deksels., wat
nou? Dit wordt wat je «noemt vechten
tegen de bierkaai!"
Toen bracht de klagende stem van de
maat uitkomst.
„Komt er nou nooit een einde aan
deze ellende?!" jammerde deze, terwijl
de rol touw waarin hij zich bevond
moeilijk naar Kappie toerolde.
„Niet zonder jouw hulp, jong!" zei
Kappie en tegelijk gaf hij de kluwen
een zet, zodat deze krachtig tegen de
benen van de spion aanvloog. Deze
maal bracht Kruitmeister in de val
zijn achterhoofd in aanraking met de
misthoorn. Maar dit had slechts toe
vallig iets te r.aken met de mist die er
daarna over zijn brein neerdaalde...
OOSTBURG De gisteren gehouden
dertiende veemarkt te Hulst was be-
paalu niet de best geslaagde: De aan
voer der dieren bleef ruim beneden de
verwachtingen en de publieke belang
stelling was hieraan evenredig. Wellicht
weersgesteldheid hieraan mede
schuldig; Zij nodigde de boeren meer
tot landarbeid dan tot landarbeid dan
u ^ar^bezoek. Er werden voorge
bracht 122 stuks rundvee, een 80-tal big
gen en varkens en vijf paarden. De
kampioenen zijn: categorie varkens:
J. Gelderland uit Stoppeldijk, categorie
Paarden: P. Suys uit St. Jansteen, cate-
Soire fokvee en vetvee: B. Plasschaert
U1\ Graauw, categorie dikbullen: gebr.
v. Wijk uit sluiskil, stieren: E. H Pica-
vet uit Hulst.
AXEL. In de vroege morgenuren
vond in de Noordstraat te Axel een bot
sing plaats tussen een vrachtauto be
stuurd door U. v. d. B. uit Goes én de
handkar van A. M. uit Axel. Bij de bot
sing brak de handboom van de wa»en
waardoor een lading sanitaire artikelen
op de straat belandde.
ZO"
/KBEN,"BINNEN-
i NU EENS KWKEN
WAAR- DAT HART
IB OPGEBORGEN.
WAARSCHIJNLIJK.
IN AFDELING
cz
