W.J van den Hen vel is niet eng
ALLEEN MAAR OM
OFFICIËLE KRANSEN
I KAPPIE EN DE VERTRAAGDE MASSA!
A
P. W. RUSSEL'S
VERZAMELAAR VAN LINTEN VAN GRAFKRANSEN
TENTOONSTELLING VOOR HET GOEDE ROEL
Weer drie mannen
gepakt na kraken
van brandkasten
Meer ruimte voor
de Jaarbeurs
Antwerpen breidt zijn
industriegrond uit
Beneluxraad bezorgd
over kernproeven
Jager trof metgezel
Zaterdag 28 oktober 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
T^INDHOVEN. Willem Johannes van den Heuvel is 45 jaar en
doet iets vreemds. Want Willem Johannes van den Heuvel,
die zijn tijd overdag doorbrengt in een sigarenfabriek en zijn uren
afwisselend in het magazijn, de portiersloge en in douanekantoren
slijt zit 's avonds thuis in een klein kamertje en bekijkt zijn
oogst. Ongeveer driehonderd zijn het er nu; driehonderd graf
linten, afkomstig uit verscheidene landen, het resultaat van ander
half jaar verzamelen.
O Jawel, Willem Johannes van den
Heuvel verzamelt graf linten; dat wil
eigenlijk zeggen: linten van grafkran-'
sen. Ik moet eerlijk zeggen dat, toen
ik van deze ongewone verzameling
hoorde, ik het op het eerste gezicht
nogal luguber en naar vond. En ik heb
er gistermiddag in Eindhoven, waar
hij woont, de heer Willem Johannes
van den Heuvel dan ook rechtstreeks
naar gevraagd.
,Niet luguber'
K*
Zeg ik teveel als ik beweer: dit is de
opvallendste verzamelaar van Nederland?
Ik dacht het nietwant de heer Willem
Johannes van den Heuvel in Eindhoven
collectioneert linten van grafkransen.
„Neen, neen, beslist niet, het is niet
luguber", zei hij direct. „Weet u, de
linten die ik verzamel zijn allemaal
afkomstig van laat ik zegigen: officiële
kransen. Kransen dus, die geleed zijn
door burgemeesters, door provinciale
autoriteiten, door verenigingen en zo.
Er is geen enkel lint in mijn verzame
ling, dat afkomstig is van een krans
die door een particulier aan het graf
van een overleden familielid is gelegd.
En dat is een groot verschil."
Ik knikte en keek naar de heer Wil
lem Johannes van den Heuvel. Hij is
niet groot en hij droeg een blauwe
jasschort. Een bril, die draagt hij ook
en hij praat in rustige duidelijke zinnen.
Hoe zou hij nu aan dat idee zijn ge
komen om die linten te verzamelen,
dacht ik.
,,Niet voor mezelf"
„Het komt door mijn dochter Gerda",
zei hij. „Hoe oud ze is? Vijftien jaar.
Ze verzamelt ook, onder andere glazen.
En zo'n anderhalf jaar geleden waren
we gaan kijken naar een officiële
kranslegging in Eindhoven. Later kreeg
Gerda het lint. Alsjeblieft papa, zei ze,
hier heb jij ook iets om te gaan ver
zamelen. Ik dacht: ja, daar zit iets in
en ik begon."
De heer Willem Johannes van den
Heuvel zit ineens op zijn praatstoel en
hij denkt hardop. „De opzet van mijn
verzameling moet men goed zien. Ik
verzamel niet voor mezelf direct, maar
ik heb er een doel m£ë. Als ik mijn
verzameling linten zover heb dat een
en ander de moeite waard is om te
zien, dan wil ik een tentoonstelling
houden. Dan wordt er een kleine toe
gangsprijs geheven en het geld dat ik
dan verzamel wil ik afdragen aan een
bond van oudstrüders, een bond van
oorlogsinvaliden, de Moveo bijvoor
beeld. Dat idee kreeg ik ook door de
vele linten van Stoottroepers en bon
den van oudstrijders, die tussen mijn
verzameling zitten."
Internationaal
Behalve een grote serie Nederlandse
linten heeft de heer Willem Johannes
van den Heuvel er ook uit Frankrijk,
uit Duitsland („De Stad Essen"), uit
Engeland, van Poolse verenigingen in
Nederland, van ministeries en van de
Canadese, Engelse en Franse ambas
sades.
„De persdienst van de gemeente
Wuppertal in Duitsland schreef me, dat
men probeert voor mij aan linten te
komen en natuurlijk is het zo, dat de
linten in Nederland alleen komen na
officiële toestemming", sprak de ver
zamelaar.
Daartoe voert hij een uitgebreide
correspondentie. Hij schrijft aan com
missarissen van de Koningin in de
provincies en wanneer hij hun toestem
ming he'eft om zich rechtstreeks tot de
Ze komen bepaald niet alleen uit Nederland, maar ook uit Frankrijk en DuitslandEngeland en via buitenlandse ambas-
sades in ons landal die graflinten die daar in Eindhoven bij elkaar hangen.
27
Hugo maakte een gebaar. „Niets
dat van belang is. Men zegt dat hij
een groot kunstenaar is en dat hij
zijn pages en wapenknechten kiest
uit de knapste mannen die hij vin
den kan. Dat is niet ongewoon voor
een groot heer die van vertoon
houdt."
„Zou jij Pierre graag in zijn dienst
willen zien, Hugo?"
„God verhoede!"
„Dat dacht ik wel. Geloof je niet
dat we dit met pater Isambart moe
ten bespreken?"
„Ik vind van wel. Ik had het net
willen voorstellen. Als een maar
schalk van Frankrijk inderdaad veel
met Pierre opkreeg en hem een be
trekking aanbood, zouden wij hulpe
loos staan. Hoe zouden we onze toe
stemming kunnen weigeren?"
Pater Isambart had die hele dag
geen gelegenheid om te komen, maar
na het avondeten verscheen hij aan
de deur van Maria's gastvrije keu
ken. Zijn habijt was gekreukeld.' Het
stof van de landwegen bedekte zijn
geschoren schedel en de grijzende
cirkel van zijn getonsuurde haar.
„Wat een dag, wat een dag! zucht
te hij, terwijl hij van de beker proef
de die Maria voor hem neerzette.
„Ik heb biecht gehoord bij drie zieke
vrouwen en vier zieke mannen en
het oliesel toegediend aan een kind,
dat, naar ik vrees, nooit oud genoeg
zal worden om zijn baard te laten
staan. Er heerst veel ziekte hier in
de streek, meester Hugo. Dit is een
uitstekende wijn, madame."
Maria vulde opnieuw de beker tot
de rand. „Waarom hebben jullie me
laten roepen? Met Pierre is alles
in orde, neem ik aan. Met hem is al
tijd alles in orde. Is hij ooit een dag
ziek geweest sedert je hem in huis
hebt genomen, Hugo?"
„Geen dag. Nooit koorts. Nooit een
kou. Nog geen vlooiepik."
„Omdat ik hem bijgebracht heb
dat hij zich baden moet," zei Maria.
„Zindelijke mensen worden niet ge
beten door vlooien."
„Mij bijten ze anders wel, Maria."
„Nou ja," antwoordde zijn vrouw.
Hugo ging voort: „Het gaat over
Pierre. Er is vandaag een page van
de Baron de Retz in de werkplaats
geweest. De maarschalk wil een
nieuw harnas hebben, maar liefst
met lange punten aan de malieschoe
nen."
„Net als gewone schoenen," knikte
Isambart. „Ik heb van die dwaze
nieuwe mode gehoord."
„Lopen kun je er natuurlijk niet
op, maar goed, de heren doen toch
niets anders dan mooi op een paard
zitten en zich laten bewonderen. De
page schijnt dezelfde maat te heb
ben als de maarschalk, en dus heb
ben we hem gemeten."
„Om Zijne Excellentie niet te ver
moeien, ik begrijp het," zei Isam
bart.
„Toen kreeg die mooie page in de
gaten dat Pierre een knappe jongen
is en zei hij dat hij hem aan zou be
velen bij zijn meester voor een be
trekking"
„Wat heboen jullie gezegd?" vroeg
de priester.
Maria antwoordde hem: „Ik wist
niet wat ik zeggen moest. Ik heb een
grote leugen verteld, pater. Ik heb
gezegd dat Pierre een buurjongen
was, dat hij hier helemaal niet woon
de. Ik heb hem volledig verloo
chend."
„Sint Petrus heeft de Heer ook
eenmaal verloochend," merkte Isam
bart op. „Omdat hij bang was.
Waarom heb je Pierre verloochend?"
„Ik was ook bang, pater. Die page
beviel me niet."
„Mij ook niet," voegde Hugo er
aan toe. „En ik vermoed dat de
meester mij evenmin zal bevallen."
„Dat vermoed ik ook, Hugo. Hij
is naar alle waarschijnlijkheid een
zeer slecht mens. Laat Pierre onder
geen beding aanwezig zijn, als hij
komt."
(Wordt vervolgd)
Eigen nieuwsdienst
AMSTERDAM De Amster
damse politie heeft gisteren weer
een aantal mannen gearresteerd,
die brandkasten hebben gestolen.
Zij zouden hebben samengewerkt
met het viertal, dat onlangs werd
gepakt, nadat een man met een
brandkast in de lift van een choco
ladefabriek was aangetroffen.
Gisteren zijn gepakt de 32-jarige
glazenwasser W. J. den D., zijn even
oude collega H. K. en de 34-jarige
autohandelaar G. S„ allen uit Amster
dam.
De mannen hebben eind augustus
de brandkast van een financierings
maatschappij gestolen.
Eigen nieuwsdienst
UTRECHT Als de gemeenteraad
van Utrecht het voorstel daartoe van
B. en W. goedkeurt, zal de Koninklijke
Nederlandse Jaarbeurs no& voor de
grote voorjaarsbeurs een extra ruimte
van 25.000 vierkante meter krijgen. Dat
betekent een expositiewinst van 12.500
vierkante meter.
Het grote gebrek aan open expositie
ruimte wordt hierdoor opgeheven. Een
gedeelte van de veemarkt zal moeten
verdwijnen om parkeerruimte te maken.
Het spoorwegraccordement zal worden
verplaatst.
B. en W. stellen de raad voor negen
honderdduizend gulden te besteden aan
deze verandering. De jaarbeurs zal het
terrein, dat slechts als tijdelijke oplos
sing bedoeld is, voor vijftienduizend gul
den kunnen huren.
gemeenten te wenden, dan gaan de
brieven aan de burgemeesters de deur
uit.
„Er zijn maar drie .gemeenten in
Nederland die de linten na de krans-
leggingen zelf in een archief bewaren
en dat zijn Veghel, Waalre en Den
Haag", vertelde de heer Willem Johan
nes van den Heuvel.
Hij moet het hebben van de berich
ten in de kranten en van de radio, die
ongewone verzamelaar in de Eindho-
vense Kalverstraat. Leest of hoort hij
iets over eep officiële kranslegging in
de toekomst, dan vraagt hij onmiddel
lijk toestemming voor het lint.
Hij heeft het ook geprobeerd in Up-
sala in Zweden, bij de burgemeester
daar en wat hij beoogt is een lint van
een krans die gelegd is ter nagedach
tenis aan Dag Hammarskjoeld. „Ant
woord heb ik nog niet. Juist zo'n lint
CHICAGO (AP) Antwerpen zal dui
zend hectare nieuw industrieterrein
creëren als onderdeel van een tienjaren
plan. De Belgische havenstad is bijzon
der geïnteresseerd in het aantrekken van
chemische industrieën, raffinaderijen en
assemblagebedrijven.
Dit heeft het hoofd van een industriële
missie uit België, Leo Delwaide, giste
ren op een persconferentie in Chicago
meegedeeld. De missie zal negen steden
in de Verenigde Staten bezoeken, waar
bij het doel is Amerikaanse industriëlen
te wijzen op de voordelen die het haven
gebied van Antwerpen biedt.
zou de collectie later voor een expo
sitie waardevol maken. Daarom schreef
ik ook naar burgemeester Brandt van
Berlijn, naar minister-president Ben
Goerion in Israël en naar Mexico", al
dus de heer Willem Johannes van den
Heuvel.
Overal hangen ze
In het kleine zijkamertje van zijn
huis is geen muur meer onbezet. Over
al hangen de graflinten, tot tegen het
gordijn voor een kast.
Ik keek er eens rond en dacht: Ja,
na die uitleg van de heer Willem Jo
hannes van den Heuvel is het eigen
lijk niet luguber, maar ikzelf zou nooit
van m'n leven tot een dergelijke ver
zameling kunnen geraken.
Maar de Eindhovenaar is er vol van.
„Wat ik probeer te krijgen is een lint
van een officiële krans van het Natio
nale Monument op de Dam", ging hij
verder. „Wil ik werkelijk iets ten toon
kunnen stellen en wat geld bij elkaar
krijgen voor die oorlogsinvaliden, dan
moet ik met bijzondere exemplaren
kunnen komen."
Ja, dat zal wel.
Maar intussen blijft Willem Johan
nes van den Heuvel voor mij de meest
opvallende verzamelaar van Nederland,
van wie ik ooit hoorde. Een man, die
dikwijls de vraag krijgt voorgelegd:
„Vindt u het niet wat eng, wat lugu
ber, wat naar, die graflinten?". En
een man die dan telkens zegt: „Hele
maal niet, ik heb er een goed doel mee
voor ogen."
Willem Johannes van den Heuvel
gaat door met verzamelen van graf
linten. En ik was blij toen ik buiten
weer een hap frisse lucht inademde.
Een klein kamertje ran zijn huis is geheel behangen met de ongeveer drie
honderd linten die de verzameling van de Eindhovenaar telt en het tvas in feit
zijn dochter Gerda (foto), die er mee begon.
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiitiiiiiiiünüiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiinifiiiiintitmnninmiiiiitfitB
DEN HAAG (A.N.P.) De Raad
gevende Interparlementaire Benelux
raad heeft gisteren in de vergaderzaal
van de Tweede Kamer een resolutie
aangenomen over de proeven met
atoombommen.
De raad geeft daarin uiting aan de
grote bezorgdheid in de landen van de
Benelux over het toenemende gevaar
van de radio-actieve besmetting van het
luchtruim. Bezorgd is do raad ook over
de verscherping van de internationale
■verhoudingen, door de ontploffingen ver
oorzaakt. De raad verwacht van de rege
ringen van Nederland, België en Luxem
burg, „dat zij gemeenschappelijk en met
alle kracht elke actie ter voorkoming
van verdere ontploffingen zullen
steunen".
Minister mr. J. M. A. H. Luns ver
klaarde, dat deze resolutie de rege
ringen uit het hart gegrepen is.
29. „Zo'n sakkerse klonten!" riep
Kappie uit. „Die werfkerels wilden ons
ja met alle geweld in de richting van
een orkaan laten koersen! Maar ik heb
ze eens eventjes verteld, dat er geen
spaan deugde van dat onbetrouwbare
proefschip en dat ik mijn mannen en
mijn goeie schip niet in de waagschaal
stelde! „Contractbreuk" riepen die
kniezebieters toen, maar ik zei, dat ik
ja liever contractbreuk leed, dan schip
breuk! Zo is het maar net, nietwaar?"
„Dat heb je mooi gezegd, Kappie!"
zei de meester ernstig.
„Dat dacht ik ook," antwoordde Kap
pie en hij haalde diep adem.
„Vooruit, gooi het roer om, jong!"
vervolgde hij tegen de maat. „Dat over
gehaalde noodweer komt deze kant uit
en we moeten ja vlug zijn om het te
kunnen ontlopen!"
Dat liet de maat zich geen tweemaal
zeggen. Met huppelsprongetjes begaf
hij zich naar het roer.
„Welke koers, Kappie?" vroeg hij,
maar er kwam geen antwoord.
Kappie werd namelijk juist onder
schept door Okki.
„S.O.S.! Schip in nood!" riep de
scheepsjongen. „Het zit midden in een
orkaan!"
's-GRAVENPOLDER. Dat het ja
gen met geheel van gevaar ontbloot is,
ondervond dezer dagen H. C. H. uit
s-Gravenpolder. Tijdens de jacht
schoot L. J. G. te 's-Gravenpolder op
een haas en trof daarbij tegelijkertijd
zijn metgezel H. in de benen. Of de
haas geschoten werd, is niet bekend;
wel dat H. zich onder doktersbehande
ling moest stellen, waarbij in het zie
kenhuis een elftal hagelkorrels werd
verwijderd.
Veilig verkeerscursus
'S-GRAVENPOLDER. Het wordt
bijna een traditie, dat het bestuur van
de stichting ,,Ons Dorpsleven" elk jaar
een verkeerscursus organiseert. Ook
dit najaar zal, bij voldoende deelname,
weer een dergelijke cursus worden ge
houden. Zij zal bestaan uit zes lessen
van elk twee uur en wordt tevens ge
geven door de plaatselijke wachtmees
ter der rijkspolitie M. Barendse. Op
1 november zullen aan de oud-cursis-
'e"Jan J°rig,Jaar „een aantal licht
beelden betreffende het verkeer wor
den vertoond in het verenigingsgebouw
waar ook de nieuwe deelnemers well
'kom zijn.
