Harry Heymann lachte
het laatst en het best
J E ES EL
HET ZWAARD1
mm
I KAPPIE EN DE VERTRAAGDE MASSA 1
DE NATUUR
■■■HF
H
1
Vrijdag 27 oktober 1961
ZEEUW SCH DAGBLAD
P. W. RUSSEL'S
Weet u dat niet?
Ingeruild
Gewonnen
Een tafel vol
De bedoeling
in en om uw huis
Stijging loon- en
prijspeil hervat
Italië bouwt voor
Rusland tankers
Gewoon zijn gang
Prinses Beatrix terug
K.L.M. KAN VLIEGERS
NIET GEBRUIKEN
ijziging hoofddirectie
Steenkolen-Handelsverg.
H
0ERM
Johnny
u
Hart
■1
==il
j De
23
opzienbarende
!U
experimenten
van
student
Tijloos
r
gininiiiiniiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiminininiiiiimnniiiniinmnmiiiiiuiiiiiiniiiiniiiiHiniiniiiniiiiiiiimiiiiininHiiiiiininiiiinmiiimiiminiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiis
Uit de kerken
BEESEL „Moet je dat nu meebrengen", zeiden ze in het dorp meesmuilend tegen Harry
Heymann en men keek misprijzend naar het magere scharminkel van een paard dat de tuin-
derszoon hij zich had.
„Voor achtduizend gulden kunt u het nu niet kopen", zei me gistermiddag dezelfde Harry
Heymann toen ik vroeg wat zijn paard moest kosten. Tussen die twee opmerkingen liggen
vier jaar.
Beesel, dat een beetje ten noorden
van Roermond ligt, is niet groot maar
wie er niet bekend is moet toch wel
even zoeken naar de Sint Jorisstraat.
„Bij wie moest u zijn?" vroeg de
bakker. „Bij Heymann. O, bij Harry
van Halla zeker. Wel, de eerste weg
links en dan aan de rechterkant."
Zo was het. Harry van Halla en
zo kent ieder de nu 25-jarige zoon van
tuinder Heymann daar in zijn geboor
teplaats Beesel.
Kijk, dit vertellen ze van Harry
Heymann: een vriendelijke jonge kerel,
een harde werker in het bedrijf van
zijn vader, en een man met een ge
weldige neus voor paarden.
Hoe zo? wil de vreemdeling weten.
„Hoezo", zeggen ze dan, „weet u dat
dan niet? Weet u niet dat het Harry
Heymann is, die een paar jaar gele
den voor een prik een paard kocht
van een veehandelaar, en die er nu de
ene prijs na de andere mee weg
sleept?"
Harry (Har voor zijn meisje) zelf
vertelde het me zo: We hadden der
tien jaar een paard gehad en het was
nu wel een beetje oud voor het werk
in de tuinderij. We keken rond naar
een nieuw paard
en ik vond er een
bij een veehande
laar, die het weer
vam een woonwa
genbewoner had ge-
kooht. We ruilden
het paard in, be
taalden wat bij, en
dat is nu ons nieu
we paard. Net als
met een auto.
Vier jaar gele
den gebeurde dat
allemaal. „Ja, de
mensen keken wel
vreemd, want het
dier was mager,
onderkomen en
slecht verzorgd,
maar ik zag er
wat in en mijn va
der liet me gaan.
Nu houd ik van
paarden, want van
mijn elfde jaar zit
ik er al op en va
der, is secretaris
van de ruitervere-
niging Sint Joris in
Beesel.
Ja, de appel is
dus niet ver naast
de boom gevallen.
Papa Heymann liet
zijn zoon zijn
gang gaan.
„Halla heb ik het
paard genoemd,
naar het beroemde
dier van de even
beroemde Duitse
ruiter Winkler",
vertelde Harry.
„Het moest voor
de ploeg en voor
de kar, want w»
hebben zes hectare
die bewerkt moe
ten worden. Maar
ik wilde meer met het dier en ik dacht
dat het erin zat. Ik ging erop zitten,
maar Halla gooide me er meteen aan
de andere kant weer af Dat ging zo
een maand lang door: ik erop, Halla
die me er af zwiepte. Maar na die
maand gaf Halla zich over en ik had
gewonnen."
Harry Heymann is een man met ge
duld. „Nooit kwaad worden op een
paard, alleen maar volhouden, herha
len en nog eens doen. Anders kom je
er niet", is zijn stelling.
We liepen de stal in en daar stond
Halla, een prachtig bruin dier. glan
zend en tevreden. „Ze doet alles", zei
Harry. „De suikerbieten bijvoorbeeld
nu in deze tijd. We halen zo'n negen
wagens van het land en op een wagen
gaat 2500 kilo, maar daar draait Halla
geen been voor om. Alle werk wil Hal
la doen, voor de ploeg en dan soms
voren van twintig centimeter diep,
maar met het grootste gemak trekt
Halla alles. Ze is nu zeven jaar en ik
geloof dat ze zeker nog vier jaar in die
topconditie blijft.
Topconditie? Jawel, want de tuin-
derszoon uit Beesel met zijn paard van
de woonwagen heeft de afgelopen
maanden prestaties geleverd die ons
doorgaans alleen in verhalen bereiken
van ver over de Oceaan, waar het alle
maal zo moeilijk te controleren valt.
Hier niet. Hier in Beesel. bij Harry
thuis, is het reuzemakkelijk te con
troleren. Ik hoefde maar te kijken naar
een tafel met meer dan vijftig onder
scheidingen, tientallen linten van eer
ste, tweede en kampioensprijzen. Gro
te bekers en kleine bekers, medailles
en hier zijn ze allemaal behaald door
Harry en Halla.
Denk niet dat ik die tafel met prijzen
zo maar te zien kreeg.
Weieens prijzen gewonnen?, vraag ik
voorzichtig.
„O jawel", was het antwoord. „In
Kerkrade, in Utrecht, in Stadskanaal
en in andere plaatsen."
Mag ik ze eens zien?
„Natuurlijk!" En Harry stapte naar
een zijkamertje en kwam terug met een
grote kartonnen doos, boordevol bekers
en medailles.
„Legt u die zo maar in een doos?"
„Och ja, later als ik getrouwd ben
moeten we er een kast voor hebben.
MUn meisje zit er achter dat ik ze be
waar. We zjjn er sinds anderhalf jaar
mee bezig. Vroeger bewaarde ik ze
niet. Het gaat mij om het paard, dat
vind ik het belangrijkste."
Harry Heymann wond er geen
doekjes om. Hij is geen showrijder
noch een showman. Hij houdt van
augurken verbouwen en suikerbieten
en daarnaast heeft hij Halla. Zijn hand
gaat strelend over de rug van zijn
paard en hij zegt voor mij onverstaan
bare woorden tegen het dier.
Wat was dat in Utrecht, wilde ik
weten.
„Half september van dit jaar, de
Utrechtse paardendagen, met een in
terprovinciaal springconcours", legde
Harry uit. „Er deden vier en twintig
paarden mee en Halla maakte nul
fouten en was dertien seconden eerder
dan nummer twee. Toen kreeg ik een
heel grote wisselbeker. Daar zetten
ze nu mijn naam in, en die beker
moet nog komen. Als je naam er drie
keer In staat mag je hem houden
O, die liggen
in een karton-
Harry Hey
mann, toen ik
vroeg zijn ge
wonnen me
dailles en be
kers te mogen
zien en hij
ging de doos op
verzoek halen.
-g- Halla, het fraaie paard, in Beesel eens de lacher van het dorp, nu de kampioen
waarvoor de kenners graag een handvol briefjes van duizend op tafel leggen.
Winterandijvie zal men nu moeten
binden en zeker als de kroppen in het
hart niet mals en geel willen worden.
Met een touwtje kan men ze wel bin
den; met de ene hand de bladeren alle
maal bij elkaar nemen en met de ande
re hand trekt men er dan een touwtje
omheen. Als de kroppen tien dagen ge
bonden staan zullen ze prachtige malse,
gele harten gevormd hebben. Dat
ziet de huisvrouw graag en zeker als
ze voor de inmaak bestemd zijn.
Aarzeling Duitse economie
BONN De najaarsverbetering van
de Westduitse economie is dit jaar op
vele gebieden aarzelend en minder
krachtig dan verleden jaar begonnen,
aldus deelt het Westduitse ministerie
van economische zaken mee. Er is al
enkele maanden een verandering in de
ontwikkeling van de vraag merkbaar.
De produktie is minder sterk toegeno
men dan met het seizoensritme over
eenkomt.
De buitenlandse handel is daarente
gen toegenomen. Hjj was in september
tien procent groter dan in september
vorig jaar. In de kleinhandel bedroeg de
groei acht procet. De stijging van het
loonpeil duurt voort.
De prijzen van de producenten hebben
volgens het ministerie weer de neiging
enigszins te stijgen, nadat zij gedurende
verscheidene maanden stabiel zijn ge
bleven. Ook de prijzen van industriële
verbruiksgoederen en van dienstverle
ningen gaan in stijgende lijn.
ROME (AP). Tussen de Italiaanse
regering en de Sowjetunie is overeen
stemming bereikt over de bouw van
zes Russische olietankschepen van elk
48.000 ton. Zij zullen gebouwd worden
op de onder staatstoezicht staande
Italiaanse werven.
Rusland zal voor de zes schepen een
bedrag van 171 miljoen gulden betalen.
Men verwacht dat deze overeenkomst
tot felle protesten van rechtse politici
zal leiden. Deze hebben zich vroeger
al scherp verzet tegen de olie-overeen
komst waarbij Italië van Rusland goed
kope olie betrekt en aan de Sowjetunie
onderdelen voor olieraffinaderijen le
vert. De Westerse oliemaatschappijen
beklagen zich erover dat Italië mee
werkt aan Russische dump-praktijken.
„En is dat de bedoeling?" vroeg ik.
Want ik zag Harry Heymann even in
de verte turen.
„Ja, dat wil ik graag proberen" zei
de eerlijke Harry en gaf Halla een
goedkeurende klap op de achterhand.
Zes eerste prijzen heeft Harry dit
jaar met Halla weggehaald, maar hij
heeft ze niet zonder meer gekregen.
Het is hard werken op de tuinderij en
het trainen gebeurt 's avonds.
„Elke avond, in maart ben ik be
gonnen" vertelt Harry. „Het is moei
lijk om het paard niet te vroeg in
vorm te krijgen, want dan zijn de pres
taties tijdens de concoursen weer terug
gelopen".
„En tussen die concoursen door wordt
er gewoon met Halla voor de ploeg
en zo gewerkt", vroeg ik nog eens.
„O ja, alles gaat gewoon zijn gang",
aldus Harry. „Het gebeurde op een
vrijdag. Met Halla
ploegden we een
groot stuk land
om en zaterdag
moest er gerold
worden. Zaterdag
avond waren Hal
la en ik doodmoe,
maar op zondag
zou ik meedoen
aan een spring
concours in Kerk
rade. Dat wordt
niets, dacht ik"
zei Harry. „Maar
hij won de eerste
prijs!" vulde zijn
moeder trots aan.
„Wat heeft u nu
voor Halla be
taald? probeerde
ik. Harry Hey
mann lachte maar
en zei „Och, niet
veel."
Hij heeft gelijk.
Waarom zou hij
het zeggen? Laat
het zijn geheim
blijven en dat van
zijn vader. Bekend
is dat iedereen
lachte om dat ma
gere paard dat hij
in Blerick kocht
en meebracht naar
Beesel, en bekend
is ook dat ieder
een nu met stom
heid is geslagen
vanwege die pres
taties en prijzen
niet een keer
maar vijftig keer.
„Als je Halla wil
verkopen moet je
het nu doen ze is
nu zeven jaar en
dat is de leeftijd
om er geld voor
te maken" hebben ze tegen Harry ge
zegd.
SCHIPHOL Met een. vliegtuig van
de Sabena is prinses Beatrix gisteren
uit Griekenland teruggekomen. Zij
werd op Schiphol begroet door de Ko
ningin.
De prinses is bijna vier weken in
Griekenland geweest. Zij was in gezel
schap van jonkvrouwe C. E. B. Köell,
hofdame van de Koningin en mejuf
frouw A. Hasseley Kirchner, een school
vriendin van de prinses.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG Een aantal jonge, door
de Rijksluchtvaartschool opgeleide vlie
gers, zal niet in dienst komen van de
K.L.M., zoals in de bedoeling had ge
legen. De K.L.M., die sinds enige tijd aan
het bezuinigen is, kan de jongelui niet
gebruiken. De Rijksluchtvaartdienst en
de K.L.M. zoeken naar mogelijkheden
om de jongelui elders aan het werk te
helpen.
UTRECHT. Ir. J. F. Fock zal
per 1 januari zijn functie als hoofddi
recteur van de Steenkolen-Handelsver
eniging neerleggen. Aan de algemene
vergadering van aandeelhouders zal
worden voorgesteld de heer Fock te
benoemen tot commissaris en prof. dr.
B. Pruijt, thans hoogleraar aan de Ne-
derlandsche Economische Hoogeschool.
te benoemen tot hoofddirecteur van de
S.H.V.
DEN HAAG. Zoals wij gisteren be
richtten wil de gemeentelijke dienst voor
plantsoenen in Den Haag heel wat hooi
op zijn vork nemen. Hij gaat 121 bomen
overhevelen naar andere plaatsen in de
stad.
Bomen van honderd ton, zoals wij gis
teren schreven, kan evenwel zelfs deze
voortvarende dienst niet aan. De bedoel
de bomen gaan de duizend kilo niet te
boven. Toch nog een heel karwei.
DEN HAAG. De burgemeester van
Den Haag heeft toestemming gegeven
aan een groep Haagse jongeren om een
protestmars te houden naar de Russi
sche ambassade.
Leden van het actiecomité zullen een
manifest aanbieden, waarin staking van
de Russische kernproeven wordt ge
vraagd.
De stoet zal zich vanavond om half
acht bij het Vredespaleis opstellen.
26
Tegen de middag werd het warm
in de werkplaats. De page werd het
staan en liggen in de uitwaseming
van vijf paar krachtige longen, be
zwangerd met de geuren van een
rijkelijk met knoflook gekruid ontbijt
zo langzamerhand meer dan moe.
Hij werd een tikje bleek om de neus
en beklaagde zich dat hij haast stik
te en het geduw en gestomp geen
ogenblik langer verdragen kon.
Op dat ogenblik zette Abdoellah,
die ook warm en moe was van het
gebogen staan over de voeten, zijn
tulband af om het een beetje be
haaglijker te hebben. De page zag
zijn schedel, en slaakte een gil.
„Neem me niet kwalijk, jonge
man", zei Abdoellah. „Ik vergeet
wel eens hoe afschrikwekkend mijn
blote hoofd er uitziet."
„Zet onmiddellijk dat ding op! Die
kruin bezorgt me een week lang
nachtmerries!"
Abdoellah zuchtte en zette zijn tul
band weer op. Pierre vergat zijn
plaats en snauwde terug tegen de
page: „Bent U bang voor littekens,
fijngevoelige heer? Abdoellahs litte
kens zijn eretekeps!"
„Stil, Pierre!" beval Hugo. „Je
zult me nog een klant doen verliezen
door je dwaze ridderlijkheid."
„Neen, daar is geen sprake van,
Meester Hugo. Hij heeft de juiste
geest. Kom hier, jongeman." Pierre
stond aan de voet van het podium
en keek naar de klant op.
„Je bent een knap boertje, jongen.
Je zou het m mijn meesters dienst
ver kunnen brengen. Lelijkheid, in
welke vorm ook, verdraagt hij niet
om zioh neen." De page blikte naar
Abdoellah die bedroefd keek. „En je
bent heel vaardig met je handen. Ik
zal ongetwijfeld met de maarschalk
over je spreken."
„Ik ben hier heel gelukkig, heer,"
zei Pierre.
„De maarschalk komt morgen
hier," ging de page voort, zich tot
Hugo wendend. „Laat deze hier hem
bedienen, en niet die schepsels"
dat sloeg op Clément en Ambrose
„of die vreselijke Turk," waar
mee Abdoellah was afgedaan.
„Wanneer loopt zijn leertijd af,
Meester Hugo? Wie is hij?"
Maria stond op de drempel van de
werkplaats met een zestal kleine be
kers wijn op een houten blaadje. Ze
hoorde het grootste deel van wat de
page zei. Een diep, redeloos instinct
fluisterde geheimzinnig in haar hart
en plotseling werd zij zich bewust
van de nabijheid van een groot ge
vaar en een schrikkelijk kwaad, als
een oude kloek die zonder oren de
tred hoort van de wezel, die bloed-
drinkende moordenaar.
CxifitoxVL-
ScMvnevei.
Ze haastte zich de werkplaats in
en liep rechtstreeks naar het podium,
waar ze Pierre met haar elleboog op
zij stiet en de page een beker wijn
aanbood.
„Neem eens een slokje hippocras,
drong ze aan. „De wapensmid houdt
u natuurlijk de hele dag op uw voe
ten, zonder een ogenblik rust. Ik be
grijp hoe vermoeid u moet zijn.
Maar hij werkt zo ingespannen dat
hij vergeet hoe de tijd vliegt. He
meltje nog toe! Het is waarachtig al
weer etenstijd! Pierre, Clément,
Ambrose! Gaan jullie onmiddellijk
naar de keuken en eet iets. Hugo,
hoe kun je deze hooggeboren heer
de hele ochtend laten staan zonder
hem een moment rust te gunnen?
Heeft v j u een ogenblik laten rusten,
heer? Neen, ik weet wel beter. Hij
gunt nooit iemand rust. Wilt u de
wijn proberen, edele page?"
„U komt als door de hemel gezon
den, madame," antwoordde de page.
,,Ik heb inderdaad de hele ochti
end
boete gedaan onder de handen van
deze leken. Ik geloof niet dat ik
ooit zo moe ben geweest, zelfs niet
na een veldslag."
„Ik wil wedden dat u heel wat te
genstanders geveld hebt met die ster
ke armen!" zei Maria levendig. Hu-
go snoof onhoorbaar. Pages namen
geen deel aan de strijd, dat wist Ma
ria heel goed. „Wilt u onze gast zijn
aan de maaltijd, heer page? U eet
natuurlijk met ons, niet met de leer
lingen."
„Neen, dank u," antwoordde de pa
ge hoffelijk maar beslist. Uit Maria's
keuken drong een nieuwe golf knof-
lookgeur haast tastbaar in de werk
plaats door. „Ofschoon ik graag een
praatje zou willen maken met die
blonde leerjongen. Wie is hij, ma
dame?"
„Die blonde? O, die maakt geen
deel uit van ons huishouden. Dat is
een buurjongen, wiens ouders op
reis zijn. Over een dag of twee komen
ze terug, nietwaar Hugo?"
,,Oh..„ eh....ja. Hooguit over een
week."
„Dan heeft de maarschalk dus nog
gelegenheid om hem te zien. Hij
heeft precies dezelfde smaak als ik,"
zei de page met onvervalste zelfge
noegzaamheid. „Dezelfde smaak en
dezelfde maten. Ik ben er van over
tuigd dat hij de jongen in dienst zal
willen nemen."
„Daar zullen zijn ouders misschien
wel in toestemmen," zei Hugo die in
de gaten kreeg waar Maria heen wil
de.
„Toestemmen doen ze altijd," zei
de page.
„Natuurlijk!" voegde Maria er aan
toe. „Zo'n voorname dienst! Laten
we hopen dat zijn ouders niet onver
wacht terugkomen en hem meene
men."
Later op de dag, toen de page ver
trokken was, had ze een ernstig ge
sprek met haar man.
„Er is iets aan die man wat wei
nig goeds voorspelt, Hugo. Wie is
zijn meester?"
Hugo toonde zich eveneens be
zorgd. „Zijn meester is de Baron de
Retz. De baron heeft een slechte
naam. Er doen heel wat vreemde
verhalen de ronde over de schitteren,
de inrichting van zijn verblijven, zijn
weelderige toneelvoorstellingen en
zijn verhoudingen met de artiesten.
Er gaan ook lelijke geruchten dat
de knappe boerinnetjes op zijn bezit
tingen liever van huis weglopen dan
dat zij zich onderwerpen aan zijn
omhelzingen en dat vind ik vreemd,
want over het algemeen voelen der
gelijke meisjes zich gevleid als hun
heer aandacht aan hen schenkt. Mis-
schien zijn zijn attenties ongewoon
ruw. Ook dat wordt gefluisterd." Hu-
go deed zijn mond open, alsof hij
nog iets wilde zeggen, maar hij deed
hem meteen weer dicht.
„Verzwijg je soms nog iets, Hu-
go?"
(Wordt vervolgd)
door
NU DE STUDENT TIJLOOS EEN WERKKAMER
GEVONDEN HEEFT, BEGINNEN ZIJN COLLEGES
FN IN DEZE OPLOSSING,
DAMES EN HEREN .KLOPT
MEN KAN DUS WEEFSELS IN)
LEVEN HOUDEN, HETGEEN IETS
ANDERS IS DAN ZE TOT LEVEN
WEKKEN, WANT DE VOORMALIGE
BEZITTER VAN DIT HART; DIE
UITERAARD NIET MEER
IN LEVEN—
28. Terwijl Kappie bij de radio het
Bericht van de werf in ontvangst nam,
bevestigden de maat en de meester met
trage bewegingen de kabel van de VM-
1 aan de sleephaak.
„D-de storm in welja!" prevelde
de maat met strakke lippen. „Die he
ren daar in L-Lutjewier hebben g-goed
praten! Waarom l-laten ze ons niet met
een kielhalen? Dan hebben w-we meer
kans om het er levend af te brengen goedbootje, dat een sleepboot uit het
dan n-nu!'
De meester knikte somber.
„Er is iets technisch niet verantwoord
aan dat proefschip mompelde hij.
„Maar ik ben een poetsdot als ik weet
wat niet
„Dat is anders n-nogal duidelijk!"
riep de maat met overslaande stem.
„Heb je ooit gehoord v-van een speel-
w-water zwiept?! Nou dan! Dat deugt
er niet aan! En n-nog een heleboel din
gen m-meer, als ik op mijn eksterogen
afga.We gaan allemaal n-naar de kel
der, als w,e met dat akelige ding de
s-storm ingaan
Op dat ogenblik voegde Kappie zich
weer bij hen en zijn .gezicht was be
wolkt.
NED, HERV. KERK
Beroepen te Zaltbommel (vac T.
Bruinsma, toez.): J. H. Bokhove te
Neede.
Bedankt voor 't Harde (toez.): C. Vos
te Bennekom.
Aangenomen naar Leeuwarden (vac.
Bartlema): A. Mol te Steenderen.
GEREFORMEERDE KERKEN
Aangenomen naar Tiel: C. J. v. d
Meulen te Heerjansdam; naar Bunde
(Oost-Friesland): J. Koster te Laar
(Duitsland).
CHRIST. GEREF. KERKEN
Bedankt voor Franeker: W. van Heest
te Emmen.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Utrecht: A. Vergunst te
Rotterdam-C.; te Brieht: C. van Dam
te Rotterdam-Zuid.
EV. LUTH. KERK
Aangenomen naar Haarlem:
Chr. Grabandt te Dordrecht.
L. G
Met ingang van 1 november is be
noemd tot besteller eerste klas bij de
posterijen in KrabbentU.ike de heer I
de Wee uit Yerseke, thans werkzaam
in Roosendaal.
