MEVROUW GOETHART WIL
(na 35 jaar) AL DIE ARTSEN
NU WEL EENS ZIEN
NIET BIJ
HET ZWAARD
DE NATUUR
1KAPPIE EN DE VERTRAAGDE MASSA
programma's
Woensdag 25 oktober 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
IN HET KORT
JAAR MINDER VOOR
KOFFIEHUISHOUDER
in en om uw huis
I
au**"
728776
wauÊm
De
Hü
opzienbarende
g===
experimenten
van
student
Tijloos
■II
MÊÊÊÊm
giiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiininiiiiiHiiiiiiiiiiimiitiniiiiiiniiiitiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiniiitiiiniiiininininiiiiiiig
Nieuwe baari op
Schiphol
LUSTRUM JEUGDDRUM
BAND BERGEN OP ZOOM
AMSTERDAM Er zijn vele mensen, die
jaar in jaar uit hun werk doen zonder
dat men eigenlijk ooit van hen heeft gehoord.
Meestal pas bij hun afscheid zegt men: Ze
waren onmisbaar. De Amsterdamse mevrouw
Dertig jaar lang samen met haar
man en de laatste vijf jaar alleen
vormde zij de Centrale Doktersdienst
in Amsterdam. Een kleine vijfhon
derd huisartsen, specialisten, tand
artsen en kruisverenigingen maken
dankbaar gebruik van deze dienst.
Dankzij de heer en mevrouw Goet-
hart konden de dokters rustig uit
gaan, terwijl zij toch altijd te berei
ken waren.
„MIJN MAN"
Maar voor mevrouw Goethart is het
verleden tijd en zij woont nu rustig er
gens aan een stille Amsterdamse
gracht, waar het verkeer bestaat uit
een enkele bromfietser of wandelaar.
„U wilt zeker eerst wel een kopje
koffie", begroet mevrouw Goethart ons,
als we haar gezellige huiskamer bin
nenstappen. Dat was eigenlijk een
vraag, die men min of meer verwacht
van haar. Van haar moogt u namelijk
zeggen, dat zij de woorden hartelijk
heid" en „vriendelijkheid" heeft uit
gevonden.
„Ja, ik loop nu wat moeilijk, want ik
ben vorige week een paar keer geval
len", zegt mevrouw Goethart, terwijl
zij leunend op een zwarte stok naar de
keuken gaat voor de koffie. „Dat op
houden met mijn werk heeft mij nogal
aangegrepen, begrijpt u."
We zitten pas vijf minuten bij me
vrouw Goethart, maar we voelen ons
al een beetje thuis. „Vóór alles wil Ik
dat u in de krant zet, dat de centrale
doktersdienst het werk is geweest van
mijn man", begint onze gastvrouwe,
die ondanks haar 68 jaar nog niet veel
grijze haren heeft.
Anna Catharina Elizabeth Goethart-Nielsen is
een van die mensen: Ruim 35 jaar heeft zij
in stilte gewerkt. En al die jaren heeft zij nog
nooit een fout gemaakt.
bij en het werd voor mijn man een
volledige dagtaak.
De centrale doktersdienst werd
langzamerhand een begrip en met één
telefoon kon de heer Goethart het niet
meer af; er kwamen er nog twee bij.
Het gerinkel van de telefoon was vier
entwintig nur per dag de arbeidsvita
mine van deze eenmans doktersdienst.
„Mijn man deed alles en ik verving
hem alleen wanneer hy eens een mid
dagje of avondje uit wilde gaan. Tege
lijk konden we natuurlijk nooit weg,
want er moest dag en nacht iemand
van ons heiden thuis zijn."
De centrale doktersdienst in Am
sterdam en mevrouw A. CE. Goet
hart-Nielsen zijn in de loop van 35
jaar één geworden. Het grootste deel
van de vijfhonderd aangesloten art
sen kent haar alleen van naam en
stem, maar wanneer een paar dok
ters bij elkaar zijndan valt bijna
altijd de naam Goethart. Dat heeft
mevrouw Goethart allemaal bereikt
met een paar telefoons. Zoals op deze
foto heeft zij bijna de helft van haar
leven doorgebracht: telefonerend24
uur per dag.
DRIE TELEFOONS
„Mijn man heeft altijd op kantoor
gewerkt, maar toen dat kantoor 35 jaar
geleden werd opgeheven, zaten we
zonder verdiensten. Het enige dat we
nog hadden was een telefoon. Wel, en
zo is mijn man op het idee gekomen
van die centrale doktersdienst. We
stuurden een circulaire aan alle Am
sterdamse artsen, maar het resultaat
was wat triest: dokter Hartman was
de enige, die iets voor ons plan voel
de."
Hij raadde de heer en mevrouw Goet
hart aan nog eens een circulaire rond
te sturen. Die raad werd opgevolgd en
toen waren er vijftien reacties. En
daarmee begon de doktersdienst te
draaien.
„We konden er natuurlijk niet van
leven, maar mijn man verdiende nog
bij door voor verschillende banken te
werken, iets met valuta's. Gelukkig
kwamen er spoedig flink wat dokters
DONDERDAG 26 OKTOBER
f RADIO j
HILVERSUM L 402 m
AVRO: 7.00 Nws; 7.10 Gym; 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopenig. AVRO: 8.00 Nws;
8.15 Gram; 9.00 Gym v d vrouw; 9.10 De
groenteman; 9.15 Gram; 9.35 Waterst; 9.40
Morgenwijding; 10.00 Gram; 10.50 V d kleu
ters; 11.00 Kookpraatje; 11.15 Zangrecital;
11.35 Pianorecital; 12.00 Amus muz; 12.30
Land- en tuinb meded; 12.33 Uit het bedrijfs
leven, lezing; 12.43 Lichte muz; 13.00 Nws;
13.15 Meded en gram; 13.25 Beursber; 13.30
Lichte muz; 14.00 Kamermuz; 14.30 V d
vrouw; 15.05 Gevar muz; 16.00 Gevar progr;
17.00 Metropole-ork en solist; 17.30 V d
jeugd; 18.00 Nws; 18.15 Liche muz; 18.30
Sportpraatje; 18.35 Gesproken brief; 18.40
Lichte muz; 19.00 V d kind; 19.05 Gram;
19.30 V d jeugd; 20.00 Nws; 20.05 Omr ork
en solist; 21.10 Interview; 21.30 Spaanse
koorzang; 22.00 Dlscotaria; 22.30 Nws; 22.40
Act; 23.00 Sportact; 23.10 Klankb; 23.55-24.00
Nws.
HILVERSUM n. 298 m
KRO: 7.00 Nws; 7.15 Gram; 7.30 V d jeugd;
7.45 Morgengebed en overweging; 8.00 Nws;
8.18 Gram; 8.50 V d vrouw; 9.40 Schoolradio.
NCRV: 10.00 Gram; 10.15 Morgendienst; 10.45
Gram KRO: 11.00 V d zieken; 11.45 De zin-
gende' kerk; 12.00 Middagklok noodklok;
12.04 Lichte muz; 12.25 Wij van het land;
12.35 Land- en tuinb meded; 12.38 Gram;
12.50 Act; 13.00 Nws; 13.15 Promenade ork;
13.40 Gevar progr (herh). NCRV: 14.00 Me-
tropole ork; 14.45 Radiofilharm ork en solist;
15.40 Gram; 16.00 Bijbeloverdenking; 16.20
Bariton en piano; 16.40 Gram; 17.00 V d
jeugd; 17.30 Gram; 17.40 Beursber; 17.45
Gram; 18.15 Sportrubriek; 18.30 Liche muz;
18,50 Sociaal perspektief; 19.00 Nws en weer-
b'er; 19.10 Op de man af, praatje; 19.15 Gram;
19.30 Radiokrant; 19.50 Pol lezing; 20.00 Ge
var Dro^r: 22.30 Nws; 22.40 Avondoverden-
tó- -r, p-vw >r- ?7 oo Kamermuz;
23.30 Moderne evolutionistische stromingen en
hun religieuze achtergrond, lezing; 23.55-24.00
Nws.
TELEVISIE
NTS: 20.00 Journ. VARA: 20.20 Achter het
nws. NTS: 20.35 Oom Wanja, toneelspel.
DUITSLAND
17.0018.05 V d kind. (Regionaal progr:
NDR: 18.20 Progr-overz; 18.25 Die Nord-
schau; 19.25 Familie Michael in Afrika. WDR:
18.40 Hier und heute, journ; 19.15 De
avonturen v Hiram Holiday; 20.00 Journ en
weeroverz; 20.20 TV-spel: 22.40 Houtbla
zerstrio; 23.05 Nws.
BELGIË VLAAMS
19.00 V d jongeren; 19.30 Taalles; 20.00
Nws, sportuitsl en weeroverz; 20.25 Het man
neke; 20.30 TV-spel; 22.40 Houtblazerstrio;
23.05 Nws.
BELGIË FRANS
18.30 V d kind; 19.00 V d vrouw; 19.30 Ta
ble Ouverte; 20.00 Journ; 20.30 Feuill; 21.15
La Double Vue; 22.15 Journ.
AMSTERDAM. Het Amsterdamse
gerechtshof heeft gisteren de eigenaar
van een voormalig koffiehuis aan de
Spuistraat in Amsterdam, de dertigja
rige G. J., veroordeeld tot twee jaar en
zes maanden gevangenisstraf met aftrek.
J. zou twee leden van een bende jon
ge inbrekers, die in zijn koffiehuis vo
rig jaar hun hoofdkwartier hadden, tot
afpersing hebben aangezet. Hij werd
bovendien verdacht van medeplichtig
heid aan diefstal en heling.
De rechtbank veroordeelde de kof
fiehuishouder enige tijd geleden tot
drie en een half jaar met aftrek.
Bramen kan men nu bestellen; de
planten kunnen dan gepoot worden en
ze kunnen het best langs draad ge
kweekt worden; de lange scheuten kun
nen dan langs het draad geleid wor
den. Nu zal men van oude struiken de
afgedragen takken moeten wegsnoeien en
de jonge takken, die nog geen vruch
ten gegeven hebben, worden er voor in
de plaats geleid.
Advertentie
vee* 'i
v. w.*., /.-.A..-, m
VRAAGT UW Mu.vLUutR
ZESHONDERD
Het was beslist geen kleinigheid,
want wanneer u een dokter nodig hebt
dan belt u als het moet ook in het
holst van de nacht. Daarom gingen
de heer en mevrouw Goethart ook met
de telefoon naar bed.
„De spitsdagen voor ons waren de
zaterdag en de zondag en de vakantie-
tijd", vertelt mevrouw Goethart ver
der. Soms kinkt er iets van weemoed
door in haar stem; dan houdt zij even
op met praten en zichtbaar denkt zij
aan die „rinkelende" tijd, waarvan zij
ons ook gisteren nog zei, dat ze er
nooit één moment spijt van had gehad.
„We hebben dagen gehad van hon
derd telefoontjes, maar ook van drie
honderd. Toen ik er alleen voor stond
was er een griepperlode en dat bete
kende dagen van zeshonderd keer
lopen naar de telefoon. Toen was het
zelfs zo erg, dat ik gewoon naast dat
ding moest blijven zitten en ik had
geen tijd voor thee of koffie, Iaat staan
om eten klaar te maken. Daarom be
sloot ik om er maar een assistente bij
te nemen, want tenslotte had ik het
al twee jaar alleen gedaan na het
overlijden van mijn man."
Dagelijks had mevrouw Goethart dus
contact met tientallen artsen, maar
slechts enkele kent zij van gezicht.
Toch noemde zij hen tijdens ons be
zoek steeds weer „mijn vrienden".
Hoe de centrale doktersdienst van
Amsterdam nu precies werkt? Wan
neer een dokter naar de schouwburg
gaat of bij vrienden op bezoek, dan
belt hij eerst even naar de dienst om
te zeggen waar hij precies is. In het
telefoonboek staat achter zijn nummer:
b.g.g. 728776. Dat is dus het nummer
van de doktersdienst.
Heeft nu iemand de dokter dringend
nodig, terwijl hij niet thuis is dan
wordt er dus naar mevrouw Goethart
gebeld. Zij belt dan of zelf de dokter
of geeft het nummer, waarop hij te
bereiken is door aan de patiënt.
9 „Het gebeurde ook wel eens, dat
een dokter ons niet belde, omdat hij
voor niemand te spreken wilde zijn",
vervolgt mevrouw Goethart. „Maar dat
was voor ons geen bezwaar, want dan
wisten we hem toch te vinden. Zo
hebben we eens een dokter opge
spoord, die een diner bleek te hebben
ergens in Groningen. Wanneer een
dokter bijvoorbeeld in de bioscoop zit,
dan beiden we zelf, want de patiënt
heeft daar tenslotte niets mee te ma
ken."
NOOIT UIT
Er waren ook wel eens boze men
sen, die tegen mevrouw Goethart be
gonnen te schelden omdat hun dokter
niet ogenblikkelijk bij hen kon komen.
„Wat u nu allemaal tegen mij zegt
moet u maar tegen de dokter herha
len", was dan steeds haar antwoord.
Wanneer u denkt, dat mevrouw Goet
hart nu constant uitgaat, dan vergist u
zich: „Mijn man en ik gingen nooit uit,
want 24 uur moesten we iedere dag bij
de telefoon zitten. Je liet elkaar nu een
maal niet alleen. Ik ben er dus heie
huis en ik ben nog n
straat op geweest. Ik
niet veel meer gebeld en het is gemak-
nu toe gelukkig nog niet nodig ge
weest."
9 Toen de heer en mevrouw Goethart
35 jaar geleden begonnen met hun
dienst was dat een unicum, maar in
de loop der jaren heeft hun idee na
volging gevonden in andere steden van
ons land. In Amsterdam is er ook wel
eens een meneer geweest, die een twee-
de dienst wilde beginnen, maar lang
heeft hij het niet volgehouden.
„Neen, gekke dingen heb ik al die
jaren niet meegemaakt", aldus onze
gastvrouwe.
TROTS
„Alles is eigenlijk vanzelf gegaan,
ook dat ophouden met mijn werk. Kijk,
ik ben er van uit gegaan dat ik beter
uit mezelf kon ophouden. Ik wil name'
lijk voorkomen, dat een dokter een
keer tegen me zegt: „Mevrouw Goet
hart, u hebt iets vergeten." Dat zou
het ergste zijn wat mij kon overkomen,
want al die jaren is er geen enkele fout
gemaakt door de doktersdienst en daaT
ben ik erg trots op. Ik heb mijn werk
altijd met grote liefde gedaan_ Mijn
plan was oorspronkelijk om door te
blijven werken tot mijn zeventigste,
maar het werd me op een gegeven
ogenblik allemaal te veel."
Alhoewel de centrale doktersdienst
weer in goede handen is, voelt me,
vrouw Goethart zich toch soms een ka'
pitein, die voor de laatste keer de
loopplank van zijn schip afstapt. Daar
om worden haar ogen steeds weer wat
vochtig en slikt zij wat moeilijk, wan
neer de woorden „afscheid" en „op
houden" vallen.
„De dokters hebben me gevraagd wat
ik voor mijn afscheid het liefst wilde
hebben. Wel, het mooiste cadeau dat
ze me kunnen geven is een receptie.
Dan hoop ik, dat ik alle artsen eens in
werkelijkheid mag zien, want er zijn er
bij die ik 35 jaar lang alleen van stem
door de telefoon ken."
9 De Amsterdamse artsen hebben
er niet lang over hoeven na te denken:
die receptie komt er. De komende za
terdag in het Amsterdamse Apollo-
paviljoen.
Enkele uren zijn er inmiddels ver
streken en met tegenzin staan we op
om afscheid te nemen van mevrouw
Goethart-Nielsen. Gezellig en onge
dwongen hebben we al die nren met
haar zitten praten en toen we weer
langs de gracht Hepen, was het alsof
we een goede vriendin alleen achter
lieten.
24
De oorlog met Engeland had al zo
lang geduurd, dat hele geslachten
geleefd hadden en gestorven waren
in de stellige overtuiging dat dit de
normale manier van leven was. Maar
slechts een paar maanden na de tra
gische bezoeking van de kanunnik
van Rouaan, kwam een schitterend
conclave van al de koningen der
christenheid bijeen in Rouaan om
een verdrag te sluiten met het hoog
gestemde doel de hele wereld vrede
te brengen.
Maar hun zwakke greep op de
Franse bezittingen ten spijt, vonden
de Engelsen de Franse voorwaarden
onaanvaardbaar. Onder aanvoering
van de regent, de Hertog van Bed
ford, wiens kracht, net als de kracht
van zijn legers, aan het afnemen
was, schreden ze de raadszaal uit
met een rechtschapen gevoel van be
ledigd zijn, dat zo lang een bron van
kracht voor dat ontembare ras van
eilanders was geweest, en verklaar
den kloek dat zij de oorlog zouden
voortzetten.
Maar de Hertog van Boergondië,
hun bondgenoot, herinnerde zich dat
hij Fransman was. Hij vergat zijn
oude grieven. Ten aanzien van alle
heersers van Europa kuste hij Ko
ning Karei, noemde hem zijn broe
der en veranderde volledig van
front, zij het niet zonder concessies,
die hem bijna tot onafhankelijk soe
verein maakten, en de vreemdelin
gen van zijn vriendschap beroofden.
Uitgestrekte gebieden van Frankrijk,
met inbegrip van Normandië, waar
Pierre woonde, bleven overigens in
Engelse handen; maar Bedford stierf
al gauw, en het vechten verflauwde.
Een onmiddellijk gevolg van het
verdrag was dat Parijs aan Karei
werd overgelaten, zodat hij voor het
eerst van zijn leven de hoofdstad van
zijn koninkrijk kon betreden.
Nu de prikkel van de oorlog ont
brak, werd het volk lusteloos en on
tevreden. Niemand werkte meer bij
zonder hard en zo werden ze mager
in plaats van dik, terwijl een opeen
volging van droogten en slechte oog
sten de rampspoed nog vergrootte.
Zelfs Hugo, die de drukste wapen
smederij van Rouaan had, ondervond
een achteruitgang in zaken, het ge
beurde maar zelden meer dat de
smidse na de vespers nog brandde.
Maar er was altijd volop eten in huis
en onder een der plavuizen in de
vloer van zijn werkplaats was een
helm vol gouden rozenobels verbor
gen, bestemd voor Pierres opvoe
ding; er was zelfs 'nog een tweede
"v '«-.....jfrf
-
bergplaats. Zelfs Maria wist niet
waar die zich bevond.
De economische welstand van de
adel liep op vulgaire wijze parallel
met die van de boerenstand. Menig
baron klaagde dat zijn pachters niet
langer op tijd betaalden, zich ver
ontschuldigend met de mededeling
dat de tarwe door roest was aange
tast, of dat er geen regen gevallen
was, iets wat hij ten slotte met zijn
eigen ogen kon zien, terwijl ze geen
hand uitstaken om datgene te oog
sten wat ze gemakkelijk hadden kun
nen redden. Vooral de steden hadden
te lijden, niet alleen omdat de handel
een laagtepunt bereikt had, maar ook
doordat grote aantallen boeren, die
hun onproductieve akkers verlaten
hadden, alsook massa's Franse sol
daten, die niet meer te vechten had
den, natuurlijk aangetrokken werden
door de bevolkingscentra. Daar wa
ren ze minder onwelkom dan op boer
derijen, die maar al te vlot geplun
derd werden. In de verscheidene ja
ren durende periode volgend op het
Verdrag van Arras, een periode
waarin geen oorlog werd gevoerd en
geen vrede gesloten, vond Hugo heel
wat meer tijd om te besteden aan
Pierres opvoeding. Hij maakte hem
deelgenoot in het geheim van de ko
kende olie en samen deden ze heel
wat proeven op het gebied van het
harden van staal, proeven waarbij ze
het eerst verhitten met leer en spaan
ders hout, vervolgens met leer al
leen en tenslotte met de as van leer.
Dit laatste leverde het beste resul
taat op, want het verschafte een op
merkelijk hard en gelijkmatig ge
temperd staal, al stond het niet op
een lijn met dat van het kapje, een
kwaliteit die ze niet meer konden
evenaren.
Toen Pierre dertien was, had hij
hevig last van puistjes, maar een
jaar later verdwenen ze weer en
verscheen er een zwarte dons op zijn
bovenlip en zijn kin, die de laatste
tijd een mannelijke forsheid had ge
kregen. Abdoellah maakte een op
vouwbaar scheermes voor hem en
een dubbele stalen spiegel. In de ene
kant zag zijn gezicht er onrustbarend
groot uit, rn de andere kart belache
lijk klein. Je kon er ook op magische
wijze vuur mee ontsteken. „Het is
geen echte magie", zei Abdoellah,
„al lijkt het er we', op."
Het was een gewoonte van Abdoel
lah om onder het werk zachtjes te
zingen in het Turks en vaak hield
hij een werkstuk, waarmee hij klaar
was, omhoog, en drukte zijn voldoe
ning uit in zijn eigen taal. Pierre,
die reeds Engels, Frans en Italiaans
sprak, zei hem de zinnen dan soms
na, vaak dermate nauwkeurig dat
Abdoellah toestemming vroeg en
kreeg de jongen Turks te leren.
„Een taal erbij is altijd goed,
oude vriend", zei Hugo, „ofschoon ik
wenste dat je hem Latijn kon leren."
„Latijn is het antwoord op Turks,
meester, zoals het Kruis het ant
woord is op de Halvemaan. Laat
hem het minste eerst leren en het
hoogste het laatst, net als ik gedaan
heb."
„Natuurlijk", stemde Hugo toe.
„Maar weet je zeker dat het je niet
alleen te doen is om iemand waar
mee je dat heidense taaltje kunt
spreken?"
„Hij leert bijzonder vlug", ant
woordde Abdoellah, „maar het is ge
deeltelijk waar dat ik er naar ver
lang de zachte klanken van het Oos
ten met een andere stem te horen
uiten dan met die oude gebarsten
stem van mij."
Hugo lachte.
(Wordt vervolgd)
SCH'PHOL (ANP) Op Schiphol is
gisteren de tweede start- n landings
baan voor straalvliegtuigen gereedgeko
men.
Daartoe is een bestaande baan met
660 metc- verier 1 Aan de verleng'ne
is zeven maanden gewerkt.
26. Eindelijk vond de maat het pal
letje, naast het miniatuur stuurwiel,
dat de motor in- en uitschakelde.
Inderdaad slaagde hij erin om de mo
tor af te zetten, maar omdat hij ver
zuimde deze op „volle kracht achter
uit" te zetten, bleef het vaartuig nog
geruime tijd rondcirkelen, gedreven
idoor zijn eigen gewicht.
Vertraagde massa werkt nu eenmaal
langzaam.
„W-Wat een ellende en n-n-arigheid.."
zuchtte de maat, „ik had ook n-nooit
z-zeeman moeten worden! Hoe g-graag
had ik nu niet in Lutjewier gezeten en
w-wat koe-koekoeksklokken gerepareerd,
in plaats v-van drijfnat en d-duizelig te
worden op een p-proefscheepje dat veel
te klein is en waar niemand iets van
snapt!"
„Het is nog een geluk, dat ze die
VM-1 zo klein hebben gemaakt.." ver
zuchtte Kappie op dat moment, terwijl
hij langzaam op de maat liet toesto
men, „anders was de ellende ja hele
maal niet te overzien geweest.,"
BERGEN OP ZOOM. Ter gelegen
heid van het eerste lustrum van de
jeugddrumband „De artilleristen" wordt
Zaterdag 4 november a.-s. in hotel
Mulders aan de Antwerpsestraatweg te
Bergen op Zoom een feest-avond voor
de leden en genodigden georganiseerd.
Vijf jaar geleden werd deze jeugd
drumband opgericht uit het wijkwerk
van de Dubbelstraat. Het initiatief hier
toe werd genomen door enkele dames
o.w. mevrouw J. Mastboom-Pinxsteren
en mej. Elshout.
Zij kwamen op het idee voor de jeugd
ais vrije tijdsbesteding een drumband
op te richten en al sjioedig was er een
aardig groepje uit de jeugd uit de naas
te omgeving gevormd.
De jeugddrumband is nu uitgegroeid
tot een korps van 'bijna zestig leden en
beschikt over een groot aantal instru
menten. Deze feestavond zal iets bij
zonders worden. Vele .artisten" zullen
hieraan meewerken in een soort caba
ret; ook de jeugdleden, die vijf jaar lid
zijn, zullen worden gehuldigd.
