Zaak-Went met een gelukkige lach gesloten W ft, TWEE POESJES TOE VOOR BLIJDE TEUNIS Politie leest overtreders de les IKAPPIE EN DE VERTRAAGDE MASSA I Uit de kerken /^EUWSCH DAGBLAD Pag. 2 TEUN IS WENT kan weer lachen. En gistermiddag deed hij dat in zijn onbewoonbaar verklaarde woning in Delft uitvoerig, met in de rechterhand vol trots omhoog geheven zijn gloednieuwe spaarbankboekje waarin één bedrag vermeld staat: 6800 gulden. Tekenaar nam mr. Klaasesz5 handschoen op pompa A a „Daar heb je ze" „Wat ben ik blij" Twee poesjes „Da's fijn" Geboekt Iedereen ingelicht Gesloten I Zaterdag 21 oktober 1961 F NOEM HEM KOENRAAD, ZEGT MR. KLAASESZ DELFT. Mr. J. Klaasesz, commis saris van de koninginin Zuid-Holland, heeft op de provinciale verkeersdag in Delft „het Infantiele tfwta-ag van vele infantiel is ook net eeora. mobiuSlÜH, \Me""GJf"^5rn!!verKeerswegen huwelijksaanzoeken doen, zei de com missaris, en dat van bromfietsers die DELFT De straat langs een gracht die Oude Delft heet was glad gistermiddag, en een I parkeerplaats vinden tussen de bomen voor de Middenstandsbank ging nog net. Binnen, in I die bank, wist men dat ik komen zou en telefonisch had men mij reeds de goede ontvangst I van een overschrijving gemeld. Natuurlijk, de overschrijving van zesduizend gulden plus nog 1 achthonderd gulden, het geld dat u bij elkaar bracht omdat u het leed wilde wegwerken van I een 66-jarige man, die voor evenveel was bestolen. Het spaarbankboekje lag al klaar. „Ziet u, alles is ingevuld, alleen ztfn geboortedatum wilden we nog even weten. En als u de heer Went hier op deze kaart zijn handtekening wil laten zetten en die kaart weer aan ons terugbrengen, dan is verder alles fai orde." Ik vroeg om een typmachine en kreeg die. Want het leek me gemakkelijker even de dingen, die ik wat later aan Teunis Went moest gaan vertellen, op papier te zetten, omdat zijn dooiheid hem verhindert een gewone conversatie te voeren. Zo, de zaken waren geregeld en de fotograaf en ik togen naar dat huisje van de heer Went. HU was er. Natuurlijk was hU er, want hij is er altijd, zoals de buren me al eens eerder meldden. Aan de overkant van het water gingen gordijntjes op zij. „Daar heb je ze van de krant", hoorden we iemand zeggen, die de camera en het statief van de fotograaf had ontdekt. Het was net zo als in die Middenstandsbank. Daar wist ook iedereen overal van en van achter alle bureaus werd gekeken. „We wilden het boekje fotograferen", zei ik in de bank en dat kon natuurlijk. „Kan een hand het even vasthouden, van een van de dames bijvoorbeeld", vroeg de fotograaf. Dat kon en onmiddellijk ging een lieve juffrouw uitvoerig het haar kammen en de spiegel raad plegen. „Alleen een hand maar", zei de fotograaf, maar die juffrouw moet gedacht hebben: Kan wel wezen, maar ik wil er toch helemaal prettig uitzien. „Dag meneer, dag andere meneer", zei Teunis Went toen we bij hem binnenstapten. Er stonden twee oude bromfietsen in de kamer, de handel van de bestolene. Ik haalde mijn getypte verhaal uit de binnenzak en gaf het aan de heer Went. Hij nam zijn bril en begon te lezen. Af en toe knikte hij eens. Dat was bij het vermelde adres van de bank, dat hij kende en bij de opmerking dat alleen hij geld van de bank kon halen en niemand anders. De heer Went nam zUn bril weer af, stak zUn hand uit en zei: „Het is geweldig meneer. Ik wist het allemaal, want elke dag waren er mensen, die me de krant brachten. Soms twee kranten op een dag. Ik heb alles gelezen. Dat het op de bank gezet zou worden, dat het geld er was en dat er zoveel mensen geweest zijn die meededen. Toen ik las: het eerste geld voor Teun is binnen, toen dacht ik: stel je voor dat het tweeduizend wordt, dat zou te mooi zUn. KUk, de winter doorkomen, dat is moeilUk. De mensen hebben hun vakantiegeld uitgegeven, het is geen weer om te brommen en ze zitten thuis bU de kachel. Ik verkoop ln de winter bijna nooit een tweedehandse bromfiets en de handel ligt dus stil tot het voorjaar. Maar wat ben ik blU meneer, geweldig." ZIJN nogal wat mensen die zich op de weg infantiel gedragen en in die gedragingen zit een mooie taak voor teke naars, heeft mr. J. Klaasesz de commissaris van de Konin gin in Zuid-Holland gezegd. „Adriaan, de commissaris zegt het", zei ik gisteren direct tegen onze tekenaar Adriaan Meyers en na een tijdje kwam zijn antwoord, dat ïk hierboven afdruk. Die tijgers voor achterruiten werken bij mij alleen maar op mijn lachspieren. Mannen die er mee rondrijden, hebben of thuis weinig te zeggen öf gaan gebukt onder een huisdieren- corrilex, heb ik altijd gedacht. J£EN DING vind ik niet leuk van mr. Klaasesz. Hij heeft ook gezegd, dat tekenaars een mooi stripverhaal over al die infantiele dingen zouden kun nen tekenen en de hoofdpersoon dan Koenraad zouden kunnen noemen. Dat is niet aardig. Het is niet leuk voor alle mensen die Koen heten en het doet me teveel denken aan zestien jaar geleden toen ene Koenraad met een schop op de schouder steeds maar van aanplakbiljetten zei, dat hij wilde arbeiden. Waarom geen andere naam? Waarom zei mr. Klaasesz niet: „Jan Klaas sen". Dat zou een dubbel grapje zijn geweest. Teun Went in Delft is weer een blij mens en dat liet hij gistermiddag goed merken toen hij met een gulle lach (en een zwaaiend spaarbankboekje) de fotograaf aankeek. Teun Went keek nog eens in zijn nieuwe spaarbankboekje en aaide over de kaft. Nu hier uw handtekening nog meneer Went, zei ik en gaf hem de kaart van de bank. Het brilletje ging weer op en Teunis Went zette zijn naam. O ja, en een poes, schreef ik op. Er is een lieve mevrouw in Driebergen en die wil u een poes geven, omdat de uwe het vorig jaar gestorven is. Als u die poes wilt hebben, het is een kater, dan gaan we hem voor u halen. „Dat is lief", zei de heer Went, „maar ik krijg al twee jonge poesjes. Die zijn me al beloofd. Wilt u die mevrouw in Driebergen bedanken?" Het was niet de bedoeling van de fotograaf en uw dienaar er een uit gebreid feest van te maken bij Teunis Went en eigenlijk waren de zaken nu dus geregeld. Hij had zijn boekje, de kaart moest nog terug naar de bank en dat was het wel. „Ik heb wat griep, maar ik ben zo blU", zei Teun Went nog toen we opstonden en handen gaven. „De foto die u nu maakte is zeker voor de krant van zaterdagmorgen", vroeg hfj ver wachtingsvol. We knikten. „Da's fijn", besloot Teun Went. We gaven handen en aan de over kant werd nog steeds van achter de ramen het hele bezoek met intense belangstelling gevolgd. Nog even gingen we langs de bank, gaven de kaart af en hoorden, dat de 6800 per jaar nog een 204 gulden rente opleveren. Dus dat is ook weer mee genomen. En ik moet dan nog een paar mensen laten weten, dat ik deze week ook hun geld heb gekregen. Zoals die onbe kende in Klaaswaal, die een aange tekende brief met 2,50 gulden zond en zoals die N.N. die bij het Zeeuwsch Dagblad in Middelburg eer. rijksdaalder bracht. Er was nog een N.N. die vijf gulden bracht en „Frits" met een rijks daalder bü de Kas. De actie van de heer Piet Rahms in Delft, die zich ook voor Teunis Went inspande, bracht in totaal 479,36 gulden op; voorwaar geen kleinigheid wat die Delftenaren (afgezien nog van de giro's rechtstreeks naar mij toe) bij elkaar brachten. O ja, en dan zijn er ook nog die Woer- dense militair die 11 gulden, die meneer P. M. uit Woerden die vijf gulden, die meneer B. in Alphen die 2,50 gulden en die N.N. uit Alphen die 7,35 gulden bezorgden bij het dagblad „Rijn en Gouwe" in Alphen aan den Rijn, alle maal voor Teunis Went. Zo, dat was weer dat. Ik geloof, dat iedereen nu van alles op de hoogte is: de mensen die me schreven: Zorg dat Teun een poes krijgt; degenen die zeiden: Zet het op een bank; de girostorters die op hun BIJ- strookje zetten: Krijgen we, als het geld er is, een foto van een lachende Teun?; en ook alle gevers die vroegen: U laat ons toch wel uitvoerig weten wanneer Teunis Went zijn geld terug krijgt? O ja, en dan is er nog een Rust huis in Goedereede en dat biedt Tennis Went een maand vakantie aan. Maar gisteren had Teun Went teveel te verwerken om zomaar ineens te kunnen beslissen en over een paar .-rv - dagen ga ik u schrijven, meneer A, Baart in Goedereede. Wat mij betreft is „de zaak Teun Went" hierbij verder gesloten. Teun heeft zijn geld terug en u vond dat het moest; dat u voor al die goede gaven enorm wordt bedankt, dat wist u al en een huilende man ln Delft is een lachende man geworden. En maandag vragen weer andere dingen onze aandacht. i> r 1.1' .1 ï-~777;p j L v a* y 'zv Twee pagina's uit dat splinternieuwe spaarbankboekje van Teunis Went in Delft. De twee belangrijkste pagina's, want ze vermelden de van de eigenaar en het bedrag, waar het boekje „goed" voor is. Unieke straf: Van onze correspondent ARNHEM In de eerste dagen na 1 november zullen verkeersovertreders in Am- hem die de nieuwe zebrare- gels niet in acht nemen, door de politie worden meegeno men naar een grote tent mid den op het Velperplein. Daar zullen ze een verkeersles van een uur moeten ondergaan. In deze tent worden van tien uur 's morgens tot tien uur 's avonds verkeersfilms vertoond, waaronder de nieu we voetgangersfilm: Slechts een paar regels. De verkeers politie geeft daarbij toelich ting en stelt en beantwoordt vragen. Mensen die zich aan de nieuwe regels houden mo gen er in, wainneer zij wil len. Overtreders worden ge dwongen te gaan kijken. Wakker schudden Dit voor ons land unieke idee om de verkeersregels te propa geren is van inspecteur J. Gos- ker, die' door zijn verkeers- praatjes voor de televisie en door zijn bestrijding van z.g. helderzienden en telepaten be kend is geworden. De Arnhemse politie is van plan door middel van een grootscheepse propa- ganda-actie de verkeersdeelne mers wakker te schudden. Alle bus- en taxibedrijven krijgen een map met uitvoerige documentatie, de jeugdverkeers- brigades reiken folders uit; er komt een mobiele inlichtingen stand en in sociëteiten voor ouden van dagen en bejaarden tehuizen zullen voordrachten worden gehouden. In de nacht van 31 oktober op 1 november worden alle fcnip- perbollen weggehaald. Het aan tal zebrapaden wordt dan ver minderd van 85 tot 45. H11llllllUllllllll<llllllllinilllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIII!llllillllllllllllllllllHIIIIIIIIMIIIIIini|lllll!IlUlllllllllllllllllllllllllllillllllllllllll[lllllllllllllll!llilllIIIIIIIIIIIMIIUIIIIIIIIIMIItllllllllltll(IIIIIIII|B 23. Het proefscheepje met de maat erop had zijn topsnelheid bereikt, toen ie maat het roer tussen duim en wijs vinger had en het omgooide. Weliswaar werd nu de Kraak ontwe ken, maar toch had deze manoeuvre niet helemaal het gewenste resultaat. De VM-1 maakte een scherpe hoek van negentig graden en gaf een harde ruk aan de sleeptros, die hem met de Kraak verbond. En nu bleek wat vertraagde massa vermocht. De goede sleepboot werd pardoes uit het water gezwiept en kwam na een fraaie boog hard neer op de golven. Dit had natuurlijk niemand verwacht en Kappie, de meester en Okki vlogen dan ook als slappe poppen over hun schip. Alleen de maat zat nog precies als tevoren op het proefschip, dat ge woon doorvoer. Maar hoewel hij dus niet te klagen had, zette hij zijn gejammer onvermin derd voort.. NED. HERV. KERK Beroepen te Middelharnis: P. J. Bos te Sprang; te Ridderkerk (toez.): C. Vos te Bennekom. Aangenomen het beroep van de gene rale synode als legerpred.: C. B. Dek ker te Breda. GEREFORMEERDE KERK Beroepen te Sao Paolo (Brazilië): J. J. Oranje te Den Haag west. Aangeno men naar Arapoti (Brazilië)L. Moes- ker te Carambei (Brazilië) v.h. te 's-Gravenzande. Bedankt te Hoofddorp: D. Pasman te Hardenberg. CHR. GEREF. KERKEN Beroepen te Alphen a. d. Rijn: E. Ve- nema te Zwijndrecht; te Rotterdam Kralingen: R. Slofstra te Harderwijk. Bedankt voor Elburg: G. Blom te Meerkerk. GEREF. GEMEENTEN Beroepen te Amsterdam-C: A. Hof man te Zeist. Beroepen te Amsterdam-C: A. Hof man te Zeist. DOOPSGEZ. BROEDERSCHAP Beroepen te Baarn-Soest: H. C Vale- ton, pred. van het vormingswerk op „Heerenwegen" te Driebergen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 2