Zaak-Went met een
gelukkige lach gesloten
W ft,
TWEE POESJES TOE
VOOR BLIJDE TEUNIS
Politie leest
overtreders
de les
IKAPPIE EN DE VERTRAAGDE MASSA I
Uit de kerken
/^EUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
TEUN IS WENT kan weer lachen. En gistermiddag deed hij dat in zijn
onbewoonbaar verklaarde woning in Delft uitvoerig, met in de rechterhand
vol trots omhoog geheven zijn gloednieuwe spaarbankboekje waarin één
bedrag vermeld staat: 6800 gulden.
Tekenaar nam mr. Klaasesz5 handschoen op
pompa
A a
„Daar heb je ze"
„Wat ben ik blij"
Twee poesjes
„Da's fijn"
Geboekt
Iedereen ingelicht
Gesloten
I
Zaterdag 21 oktober 1961
F NOEM HEM KOENRAAD,
ZEGT MR. KLAASESZ
DELFT. Mr. J. Klaasesz, commis
saris van de koninginin Zuid-Holland,
heeft op de provinciale verkeersdag in
Delft „het Infantiele tfwta-ag van vele
infantiel is ook net eeora.
mobiuSlÜH, \Me""GJf"^5rn!!verKeerswegen
huwelijksaanzoeken doen, zei de com
missaris, en dat van bromfietsers die
DELFT De straat langs een gracht die Oude Delft heet was glad gistermiddag, en een
I parkeerplaats vinden tussen de bomen voor de Middenstandsbank ging nog net. Binnen, in
I die bank, wist men dat ik komen zou en telefonisch had men mij reeds de goede ontvangst
I van een overschrijving gemeld. Natuurlijk, de overschrijving van zesduizend gulden plus nog
1 achthonderd gulden, het geld dat u bij elkaar bracht omdat u het leed wilde wegwerken van
I een 66-jarige man, die voor evenveel was bestolen.
Het spaarbankboekje lag al klaar. „Ziet u, alles is
ingevuld, alleen ztfn geboortedatum wilden we nog even
weten. En als u de heer Went hier op deze kaart zijn
handtekening wil laten zetten en die kaart weer aan ons
terugbrengen, dan is verder alles fai orde."
Ik vroeg om een typmachine en kreeg die. Want het
leek me gemakkelijker even de dingen, die ik wat later
aan Teunis Went moest gaan vertellen, op papier te
zetten, omdat zijn dooiheid hem verhindert een gewone
conversatie te voeren.
Zo, de zaken waren geregeld en de fotograaf en ik
togen naar dat huisje van de heer Went.
HU was er. Natuurlijk was hU er, want hij is er
altijd, zoals de buren me al eens eerder meldden. Aan
de overkant van het water gingen gordijntjes op zij.
„Daar heb je ze van de krant", hoorden we iemand
zeggen, die de camera en het statief van de fotograaf
had ontdekt.
Het was net zo als in die Middenstandsbank. Daar wist
ook iedereen overal van en van achter alle bureaus werd
gekeken. „We wilden het boekje fotograferen", zei ik in
de bank en dat kon natuurlijk. „Kan een hand het even
vasthouden, van een van de dames bijvoorbeeld", vroeg
de fotograaf. Dat kon en onmiddellijk ging een lieve
juffrouw uitvoerig het haar kammen en de spiegel raad
plegen. „Alleen een hand maar", zei de fotograaf, maar
die juffrouw moet gedacht hebben: Kan wel wezen, maar
ik wil er toch helemaal prettig uitzien.
„Dag meneer, dag andere meneer", zei Teunis Went
toen we bij hem binnenstapten. Er stonden twee oude
bromfietsen in de kamer, de handel van de bestolene.
Ik haalde mijn getypte verhaal uit de binnenzak en
gaf het aan de heer Went. Hij nam zijn bril en begon te
lezen. Af en toe knikte hij eens. Dat was bij het vermelde
adres van de bank, dat hij kende en bij de opmerking dat
alleen hij geld van de bank kon halen en niemand anders.
De heer Went nam zUn bril weer af, stak zUn hand
uit en zei: „Het is geweldig meneer. Ik wist het allemaal,
want elke dag waren er mensen, die me de krant
brachten. Soms twee kranten op een dag. Ik heb alles
gelezen. Dat het op de bank gezet zou worden, dat het
geld er was en dat er zoveel mensen geweest zijn die
meededen. Toen ik las: het eerste geld voor Teun is
binnen, toen dacht ik: stel je voor dat het tweeduizend
wordt, dat zou te mooi zUn. KUk, de winter doorkomen,
dat is moeilUk. De mensen hebben hun vakantiegeld
uitgegeven, het is geen weer om te brommen en ze zitten
thuis bU de kachel. Ik verkoop ln de winter bijna nooit
een tweedehandse bromfiets en de handel ligt dus stil
tot het voorjaar. Maar wat ben ik blU meneer, geweldig."
ZIJN nogal wat mensen
die zich op de weg infantiel
gedragen en in die gedragingen
zit een mooie taak voor teke
naars, heeft mr. J. Klaasesz
de commissaris van de Konin
gin in Zuid-Holland gezegd.
„Adriaan, de commissaris
zegt het", zei ik gisteren direct
tegen onze tekenaar Adriaan
Meyers en na een tijdje kwam
zijn antwoord, dat ïk hierboven
afdruk.
Die tijgers voor achterruiten
werken bij mij alleen maar op
mijn lachspieren. Mannen die
er mee rondrijden, hebben of
thuis weinig te zeggen öf gaan
gebukt onder een huisdieren-
corrilex, heb ik altijd gedacht.
J£EN DING vind ik niet leuk
van mr. Klaasesz. Hij heeft
ook gezegd, dat tekenaars een
mooi stripverhaal over al die
infantiele dingen zouden kun
nen tekenen en de hoofdpersoon
dan Koenraad zouden kunnen
noemen.
Dat is niet aardig. Het is niet
leuk voor alle mensen die Koen
heten en het doet me teveel
denken aan zestien jaar geleden
toen ene Koenraad met een
schop op de schouder steeds
maar van aanplakbiljetten zei,
dat hij wilde arbeiden.
Waarom geen andere naam?
Waarom zei mr. Klaasesz niet:
„Jan Klaas sen". Dat zou een
dubbel grapje zijn geweest.
Teun Went in Delft is weer een blij mens en dat liet
hij gistermiddag goed merken toen hij met een gulle
lach (en een zwaaiend spaarbankboekje) de fotograaf
aankeek.
Teun Went keek nog eens in zijn
nieuwe spaarbankboekje en aaide over
de kaft. Nu hier uw handtekening nog
meneer Went, zei ik en gaf hem de
kaart van de bank.
Het brilletje ging weer op en Teunis
Went zette zijn naam. O ja, en een
poes, schreef ik op. Er is een lieve
mevrouw in Driebergen en die wil u
een poes geven, omdat de uwe het
vorig jaar gestorven is. Als u die poes
wilt hebben, het is een kater, dan gaan
we hem voor u halen.
„Dat is lief", zei de heer Went, „maar
ik krijg al twee jonge poesjes. Die
zijn me al beloofd. Wilt u die mevrouw
in Driebergen bedanken?"
Het was niet de bedoeling van de
fotograaf en uw dienaar er een uit
gebreid feest van te maken bij Teunis
Went en eigenlijk waren de zaken nu
dus geregeld. Hij had zijn boekje, de
kaart moest nog terug naar de bank
en dat was het wel.
„Ik heb wat griep, maar ik ben
zo blU", zei Teun Went nog toen we
opstonden en handen gaven. „De foto
die u nu maakte is zeker voor de krant
van zaterdagmorgen", vroeg hfj ver
wachtingsvol. We knikten. „Da's fijn",
besloot Teun Went.
We gaven handen en aan de over
kant werd nog steeds van achter de
ramen het hele bezoek met intense
belangstelling gevolgd.
Nog even gingen we langs de bank,
gaven de kaart af en hoorden, dat de
6800 per jaar nog een 204 gulden rente
opleveren. Dus dat is ook weer mee
genomen.
En ik moet dan nog een paar mensen
laten weten, dat ik deze week ook hun
geld heb gekregen. Zoals die onbe
kende in Klaaswaal, die een aange
tekende brief met 2,50 gulden zond en
zoals die N.N. die bij het Zeeuwsch
Dagblad in Middelburg eer. rijksdaalder
bracht. Er was nog een N.N. die vijf
gulden bracht en „Frits" met een rijks
daalder bü de Kas. De actie van de
heer Piet Rahms in Delft, die zich ook
voor Teunis Went inspande, bracht in
totaal 479,36 gulden op; voorwaar
geen kleinigheid wat die Delftenaren
(afgezien nog van de giro's rechtstreeks
naar mij toe) bij elkaar brachten. O
ja, en dan zijn er ook nog die Woer-
dense militair die 11 gulden, die meneer
P. M. uit Woerden die vijf gulden, die
meneer B. in Alphen die 2,50 gulden
en die N.N. uit Alphen die 7,35 gulden
bezorgden bij het dagblad „Rijn en
Gouwe" in Alphen aan den Rijn, alle
maal voor Teunis Went.
Zo, dat was weer dat. Ik geloof, dat
iedereen nu van alles op de hoogte is:
de mensen die me schreven: Zorg
dat Teun een poes krijgt;
degenen die zeiden: Zet het op een
bank;
de girostorters die op hun BIJ-
strookje zetten: Krijgen we, als het
geld er is, een foto van een lachende
Teun?;
en ook alle gevers die vroegen: U
laat ons toch wel uitvoerig weten
wanneer Teunis Went zijn geld terug
krijgt?
O ja, en dan is er nog een Rust
huis in Goedereede en dat biedt
Tennis Went een maand vakantie aan.
Maar gisteren had Teun Went teveel
te verwerken om zomaar ineens te
kunnen beslissen en over een paar
.-rv -
dagen ga ik u schrijven, meneer A,
Baart in Goedereede.
Wat mij betreft is „de zaak Teun
Went" hierbij verder gesloten. Teun
heeft zijn geld terug en u vond dat
het moest; dat u voor al die goede
gaven enorm wordt bedankt, dat wist
u al en een huilende man ln Delft
is een lachende man geworden.
En maandag vragen weer andere
dingen onze aandacht.
i> r 1.1'
.1
ï-~777;p j
L
v a* y
'zv
Twee pagina's uit dat splinternieuwe spaarbankboekje van Teunis
Went in Delft. De twee belangrijkste pagina's, want ze vermelden de
van de eigenaar en het bedrag, waar het boekje „goed" voor is.
Unieke straf:
Van onze correspondent
ARNHEM In de eerste
dagen na 1 november zullen
verkeersovertreders in Am-
hem die de nieuwe zebrare-
gels niet in acht nemen, door
de politie worden meegeno
men naar een grote tent mid
den op het Velperplein. Daar
zullen ze een verkeersles van
een uur moeten ondergaan.
In deze tent worden van tien
uur 's morgens tot tien
uur 's avonds verkeersfilms
vertoond, waaronder de nieu
we voetgangersfilm: Slechts
een paar regels. De verkeers
politie geeft daarbij toelich
ting en stelt en beantwoordt
vragen. Mensen die zich aan
de nieuwe regels houden mo
gen er in, wainneer zij wil
len. Overtreders worden ge
dwongen te gaan kijken.
Wakker schudden
Dit voor ons land unieke idee
om de verkeersregels te propa
geren is van inspecteur J. Gos-
ker, die' door zijn verkeers-
praatjes voor de televisie en
door zijn bestrijding van z.g.
helderzienden en telepaten be
kend is geworden. De Arnhemse
politie is van plan door middel
van een grootscheepse propa-
ganda-actie de verkeersdeelne
mers wakker te schudden.
Alle bus- en taxibedrijven
krijgen een map met uitvoerige
documentatie, de jeugdverkeers-
brigades reiken folders uit; er
komt een mobiele inlichtingen
stand en in sociëteiten voor
ouden van dagen en bejaarden
tehuizen zullen voordrachten
worden gehouden.
In de nacht van 31 oktober op
1 november worden alle fcnip-
perbollen weggehaald. Het aan
tal zebrapaden wordt dan ver
minderd van 85 tot 45.
H11llllllUllllllll<llllllllinilllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIII!llllillllllllllllllllllHIIIIIIIIMIIIIIini|lllll!IlUlllllllllllllllllllllllllllillllllllllllll[lllllllllllllll!llilllIIIIIIIIIIIMIIUIIIIIIIIIMIItllllllllltll(IIIIIIII|B
23. Het proefscheepje met de maat
erop had zijn topsnelheid bereikt, toen
ie maat het roer tussen duim en wijs
vinger had en het omgooide.
Weliswaar werd nu de Kraak ontwe
ken, maar toch had deze manoeuvre
niet helemaal het gewenste resultaat.
De VM-1 maakte een scherpe hoek van
negentig graden en gaf een harde ruk
aan de sleeptros, die hem met de
Kraak verbond.
En nu bleek wat vertraagde massa
vermocht. De goede sleepboot werd
pardoes uit het water gezwiept en
kwam na een fraaie boog hard neer op
de golven.
Dit had natuurlijk niemand verwacht
en Kappie, de meester en Okki vlogen
dan ook als slappe poppen over hun
schip. Alleen de maat zat nog precies
als tevoren op het proefschip, dat ge
woon doorvoer.
Maar hoewel hij dus niet te klagen
had, zette hij zijn gejammer onvermin
derd voort..
NED. HERV. KERK
Beroepen te Middelharnis: P. J. Bos
te Sprang; te Ridderkerk (toez.): C.
Vos te Bennekom.
Aangenomen het beroep van de gene
rale synode als legerpred.: C. B. Dek
ker te Breda.
GEREFORMEERDE KERK
Beroepen te Sao Paolo (Brazilië): J.
J. Oranje te Den Haag west. Aangeno
men naar Arapoti (Brazilië)L. Moes-
ker te Carambei (Brazilië) v.h. te
's-Gravenzande.
Bedankt te Hoofddorp: D. Pasman te
Hardenberg.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Alphen a. d. Rijn: E. Ve-
nema te Zwijndrecht; te Rotterdam
Kralingen: R. Slofstra te Harderwijk.
Bedankt voor Elburg: G. Blom te
Meerkerk.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Amsterdam-C: A. Hof
man te Zeist.
Beroepen te Amsterdam-C: A. Hof
man te Zeist.
DOOPSGEZ. BROEDERSCHAP
Beroepen te Baarn-Soest: H. C Vale-
ton, pred. van het vormingswerk op
„Heerenwegen" te Driebergen.