ALLES VOOR UW DIEREN
Pastoor blijft niet
met „rommel" zitten
HUIS 3Craó
minimum eisen
Ook
voor vogelwoningen
DE NATUUR
KAPPIE EN DE VERTRAAGDE MASSAI
door Zeeland
P. W. RUSSEL'S
Nederlanders
worden langer
Woensdag 27 september 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Diploma halen
in en om uw huis
Opgeleid
Een blaam
DE
TINTELS
Jack
Dunkley
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
t K MEB HET BE-
DACHT, H ETWAS EEflJ
PRACHTIG, IDEE. V
IK NOEM HET,, DE RA-
ZENDE VLUCHT DER.
BESCHAVING1:
DAN BEIN UIO GEDISKV/A
ILIFICEERD,
VgA Htr«U Tóbuae laf.
r .-.
T TTRECHT. „Wanneer u geen insider bent in de Dibevo-
branche, dan hebt u zich mogelijk afgevraagd waar men het
woord Dibevo vandaan heeft gehaald en welke branche daarmee
nu wordt bedoeld. Welnu, het zijn steeds de eerste twee letters van
de woorden „dieren", „benodigdheden" en „voeders", en daaronder
vallen alle winkels waarvan het hoofdartikel met „alles voor uw
dieren" te maken heeft. Dat zijn vogels, sierpluimvee, honden,
poesen, hamsters, aquarium- en terrariumdieren, alles wat deze
dieren nodig kunnen hebben, hengelsportartikelen, alsmede het
toiletteren van honden". Zo zei voorzitter M. J. van Dijk het gis
teren in „Tivoli" in Utrecht en het leek me het duidelijkste om het
maar precies zo voor u aan te halen.
-#■ Acht en een half honderd „speciaal-zaken" zijn er in Nederland, waar
men gummi kluiven voor de hond of voer voor de tropische visjes kan
kopen en gisteren hadden die „specialisten in huisdieren" hun eigen
vakbeurs in Utrecht. Ze konden er niet alleen praten met de man uit
Delft die per week 420.000 meelwormen kweekt voor vogeltjes en zo,
maar ook hun keuze maken uit kammen en borstels, halsbanden, speel
ballen en tondeuses.
Vijf en twintig jaar bestaat Dibevo
en rond het feest is er in Utrecht een
grote vakbeurs, twee dagen lang. Ik
heb er gisteren tussen de vogelwoon
huizen en drinkbakken, hondedivans
en gummlbolten gewandeld en ik
leerde er dingen, die ik nooit geweten
heb. Ik leerde er, dat er tenminste
twaalf modellen hondemanden bestaan,
dat er hondenkauwgum is, dat er twin
tig soorten kammen en twintig soorten
borstels zUn, dat men veertien soorten
etensbakken en zestien soorten rubber
speelgoed voor de honden heeft.
Maar ik leerde er ook iets, dat ik
belangrijker vond. Ik leerde er, dat
die Dibevo steeds meer de vinger in
de pap krijgt, waar het gaat om, zegt
u maar, huisdieren.
U kunt maar niet zo een winkel in
aquaria en hondemanden plus zakjes
voer beginnen. Daarvoor zijn bijvoor
beeld nodig de handelskennis (midden
standsdiploma), de kredietwaardigheid
en de vakbekwaamheid. En om die
vakbekwaamheid aan te tonen moet er
een diploma zijn van de stichting
Dibevo.
En neem nu aan, dat u onder sector
B valt, de kleinhandel in huisdieren,
dan moet u om dat diploma te halen
weten wat het toiletteren van honden
is. U moet ze kunnen wassen, knippen
(in model), trimmen en verzorgen. U
moet een cursus gevolgd hebben die
elf maanden duurt, die mondelinge en
schriftelijke lessen kent, die practijk-
lessen heeft bij iemand die het vak
verstaat en bij een kennel („In Soest
hebben wij een commercieel opgezette
kennel").
Ik hoorde het allemaal van de heer
W. Baars uit Den Haag en hij is de
secretaris-penningmeester van de
Dibevo.
een dierenpension kon beginnen wan
neer men voldeed aan de minimum
eisen voor de kleinhandel in huisdie
ren. Dat diploma dus, die voeding, dat
toiletteren enzovoorts. Niet dat onze
mensen dierenartsen zijn, maar dan
komt het niet voor zoals een tijdje
geleden dat een hondje in een klein
kistje wordt opgestuurd van Voorburg
naar Groningen of Leeuwarden en
weer terugreist om meer dood dan
levend aan te komen."
„Wij zouden willen, dat de dieren-
pensions vielen onder de Vestigings
wet van 1954. Dat de houders van die
pensions onder controle staan, gediplo
meerd zijn en nauw samenwerken met
een dierenarts. Want wat er nu kan
gebeuren, zoals dat Voorburgse geval,
dat werpt een blaam op wat wij noe
men: de hondenshops. En voor zover
ik weet denkt ook de Raad van Be
heer op Kymologisch Gebied zo over de
dierenpensions."
87
Bruggenbouwers wilde dommee van
zijn jongens maken. Bruggenbouwers
in de dienst van de gerechtigheid.
De kloof die ons scheidt van het
Duitse volk moet overwonnen worden,
dan zal ook het jonge paar niet ge
plaagd worden door herinneringen
die als een muur tussen hen kunnen
oprijzen. Een muur waar geen lief
de doorheen kan dringen en die een
verwijdering zal scheppen die tot
haat kan uitgroeien.
„Vecht voor uw huwelijk zoals gij
gevochten hebt tegen de vijand, ruk
alle haatgevoelens uit uw hart, want
weet dat haat en liefde elkaar niet
verdragen, zelfs niet als buren.
Slechts de liefde zal Gods vrederijk
ons nader kunnen brengen!"
De jongens begrepen hun dominee
zoals zij hem begrepen hadden toen
hij zwaar bewapend met hen tegen
de vijand optrok. Een ogenblik had
den zij in angst gezeten en hadden
zij zich afgevraagd: Wat moet hier
van terecht komen, maar weer had
de dominee de juiste koers gevaren.
„Ik dacht zo," teemde Luie Jan
toen hij het paar feliciteerde: „Nu
zal Leo even van katoen krijgen;
maar het kwam netjes voor elkaar."
„Die tekst kunnen we niet in de
„iedereen zal zeggen: jullie zijn aan
het verkeerde eind begonnen."
De jongens lachten luid en hartelijk.
Verwonderd vroeg Adri:
„Wat valt er nu te lachen?"
„Omdat jij het huwelijk wel met de
liefde wilt beginnen, maar het haten
als een doodgewone zaak beschouw
Tijdens de feestmaaltijd ontpopte
Dove Jan zich als een tafelredenaar
Advertentie
Paperwhite's kan men prima binnens
huis tot vervroegde bloei brengen. Dan
dient men de bollen wel zo spoedig mo
gelijk te bestellen. Doe dat vooral bij
een solide firma. Ze kunnen op grind
in bloei gekweekt worden en men heeft
er dus niet eens grond voor nodig. Di
rect na ontvangst zullen de bollen dan
in de voor hen bestemde schalen of pot
ten gepoot moeten worden; deze paper
white's kan men direct in het volle licht
zetten.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG De lengte ran de Ne
derlandse militair is de laatste vijftig
jaar toegenomen. De dienstplichtigen
zijn op het ogenblik door elkaar geno
men 1,76 meter lang; in het begin van
deze eeuw haalden zij gemiddeld de
1,70 meter nog niet.
Slechts enkele tientallen, ongeveer
0,02 procent van alle opgeroepenen,
worden nog afgekeurd omdat zij de één
meter vijftig niet halen. In 1900 werd
nog 0,81 procent als te klein naar huis
gestuurd.
Aan de andere kant is 26,18 procent
langer dan één meter tachtig. In het be
gin van deze eeuw kwam daar slechts
7,3 procent boven.
met bijzondere gaven. De ruige grap
penmaker en fabrikant van onbeken
de grove woorden sprak op een toon
die niemand van hem verwacht had.
Toen hij opstond en een ogenblik stil
te vroeg omdat hij wat te .zeggen had,
zag ieder hem verbaasd aan.
Luie Jan teemde zelfs: „Zou je dat
nu wel doen Dove, er zitten hier da
mes aan tafel."
„Laat hem zeggen wat hij te zeg
gen heeft," riepen anderen. Leo voel
de een vreemd gevoel rond zijn maag.
De ouders van Adri zaten mee aan
tafel..hij vreesde het ergste, het
taaltje van Dove Jan was zwaarder
dan de meeste mensen verdragen
konden.
Met een glimlach en pretrimpels
om zijn ogen zag Dove Jan van de
een naar de ander. Hij wist wat er
gedacht werd, maar hij wist ook wat
hij zeggen wilde. Dat zou misschien
de grootste verrassing van de dag
worden. Hij was niet meer de pias
die hij de Biesbosch gespeeld had.
„Leo en Adri," begon hij. „Het ligt
niet in mijn bedoeling om een lange
feestrede te houden. Onze gevoelens
behoeven niet in woorden uitgezegd
te worden; die kan je duidelijk ge
noeg van de gezichten aflezen Zelfs
Luie Jan slaapt vandaag minder dan
hij gewoon is, maar dat haalt hij
morgen wel weer in.
Nu onze groep, misschien voor de
laatste maal, in zijn geheel bijeen is,
zijn er een paar dingen die ik zeggen
moet.
We hebben gezamenlijk gevochten
en te zamen hebben wij kou, narig
heid en gevaren doorstaan. In die goe
de tijd dachten wij dat wij ons gehe
le leven door, een groep zouden blij
ven vormen die door niets uiteen te
slaan was. Bij onze ontmoeting op
Het Ganzennest bleek echter dat de
band die ons bindt al heel wat afge
sleten is.
Wij zijn naar ons werk teruggegaan
en we werden onszelf weer. Hiermee
bedoel ik dat wij weer geworden zijn
wat opvoeding en omstandigheden
van ons gemaakt hadden.
De dokter schrijft weer zijn recep
ten, de ingenieur maakt weer inge
wikkelde berekeningen, de onderwij
zer staat weer voor de klas, de arbei
der is weer in de fabriek en de boer
loopt weer achter de ploeg. We heb
ben onze eigen kleine belangen weer
en dat stemt weemoedig. Na wat wij
gezamenlijk doorleefd hebben, zouden
we het anders willen.
Ik denk terug aan de grote idealen,
die jij. Zwarte Piet had van de tijd
na de oorlog. Er zou dit en er zou
dat en wat is er van terecht geko
men?
Vanmorgen hoorde ik een van ons
zeggen: „Over een jaar durf je ner
gens meer te zeggen dat je illegaal
gewerkt hebt.
Dan zal het een veel beter aanbe
veling zijn als je kunt beweren: Ik
ben bij de SS geweest en ik heb aan
het Oostfront voor de Duitsers ge
vochten."
Een ander antwoordde: „Als er
weer eens een bezetting komt. mij
niet gezien in de illegaliteit, liever
KlllllflIflIllllllltllltlllllllllllllIlIillllltlllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIU
door C. Baardman
'iiiiiiiiiiiiiiliiiiiliiiliiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiniitiiiitiiiiiiitiiiiiiiiih
word ik zwarthandelaar of collabora
teur, dan kun je tenminste op een
eervol oorlogsverleden terugzien."
Toen ik dit hoorde heb ik geglim
lacht. Als er weer eens een overval
op ons land gedaan wordt, zullen
juist die jongens de eerste zijn om
weer naar de wapenen te grijpen.
Dan zullen zij niet meer redeneren,
maar doen. Zij kunnen niet anders,
want als er aan de vrijheid geraakt
wordt, begint er in hun binnenste iets
te roepen van Blijf er met je fik
ken af!
Wij zijn wat huiverig van het
woord „Vaderlandsliefde." Daarvoor
zijn we Nederlanders met een af
keer van grote woorden. Maar als ik
de namen noem van Het Ganzennest,
De Dood, De Lepelaar of welke pol
der je maar wilt, begint er iets in
je te trillen. Want al die polders be
horen tot de Biesbosch en die Bies
bosch is een stukje van ons land.
Daarom dulden wij hier geen vreem
de laarzen en wetten. Wij zijn in de
Biesbosch terecht gekomen omdat
het onrecht in ons land zegevierde.
Dat verdroegen wij niet, wij hebben
eeuwen van vrijheid achter ons en
wij weten hoe die smaakt.
Als we op de punt van de Jaco-
miju stonden en we zagen de zon
wegzinken in het Hollandsdiep, voel
den wij een brok in onze keel. Dan
werden we stil. Dat water en dat
land onder het dalende licht behoor
de ons toe en bij dit alles paste slechts
één vlag... ons Rood, wit, blauw.
Daarom zijn wij uitgetrokken en
niet om eer of roem. Laat de thuis-
zitters zich op de borst slaan, wij
hebben onze plicht gedaan en dat
zullen we weer doen als het nodig
is. De vrijheid is ons meer waard
dan een gemakkelijk leven in een
luie stoel. Daarvoor is Van Driel ge
sneuveld voor de lopen van het vij
andelijke vuurpeloton en daarvoor
teeft Sjefke zijn leven gegeven in
een mijnenveld. De vrijheid draagt
een rode mantel, de kleur van het
oloed van onze gevallen kameraden.
Zullen wij nu deze mantel zwart
sleuren met onze bitterheid? Geen
sprake van... zonder vrijheid geen le
ven!
En nu wil ik besluiten met een
enkele wens. Leo... Adri, dat je kin
deren maar ouders zullen hebben die
in vrijheid oud kunnen worden, be
ter kunnen wij je niet toewensen."
„Dat heb je aardig gezegd," teem
de Luie Jan.
De jongens waren er stil van. Zij
moesten het eerst verwerken. Zulke
woorden uit de mond van Dove Jan.
De stilte duurde echter niet lang.
De tongen kwamen weer los en zij
leefden weer in de dagen van doods
gevaar en modder.
„Dat waren dagen..."
„Dat was een tijd..."
„Dat 'was een leven..."
„Ha... die Biesbosch, een land om
alles voor over te hebben..."
„Om nooit te vergeten!"
-K- Manden voor honden, katten en duiven in alle maten en soorten. Met
en zonder opstapje, hondedivans en muilbanden, kussens en nachthokken,
„Tivoli" in Utrecht is er stampvol van.
GOUDA. Toen pastoor T.
Horstman mij gistermiddag
in zijn Goudse woning binnen
liet, stond hijzelf met zijn rug
tegen een stapel gedragen kle
ren,. wat lampen en nog het een
en ander. „De rest ligt op zol
der", zei de pastoor en we wan
delden daar meteen naar toe.
Door een enorme gang, door een
heel hoog trappenhuis, tot aan
een zolder die dat woord nog
met ere draagt: echte balken
onder een oprecht dak. „Kijk,
daar ligt het allemaal", zei de
pastoor en strekte zijn hand uit.
0 Pendules, een koperen voetenstoof,
jassen, broeken, dozen vol goede schoe
nen, serviezen, hangertjes cn twee
Delftse vazen. „Allemaal voor niets
gekregen. Allemaal gebracht naar vijf
adressen die we in de stad hadden en
door zes mensen met auto's hierheen
gesleept. Voor onze rommelmarkt, don
derdag tot écn nur 's middags en za
terdag de hele dag, vlak voor het stad
huis In Gouda".
Een pastoor en een rommelmarkt
leek mij geen alledaagse combinatie.
„Nou kijk", zei pastoor Horstman, „we
willen de kas van Pro Juventute in
Gouda wat spekken. Dat is nodig. On
ze eerste rommelmarkt in het voorjaar
heeft 1200 gulden opgebracht. Dit is
de tweede markt en we verwachten,
gezien de spullen die we kregen,
meer."
Pure winst
Pro Juventute. Zegt u het eens an
ders, verzocht ik. „Hulp en bescher
ming van het kind waarbij zich moei
lijkheden voordoen in opvoeding en
ontwikkeling", antwoordde pastoor
Horstman. „Er kwam hier een comité
om die rommelmarkt te organiseren,
men maakte mij voorzitter. Talloze
Gouwenaars hebben even talloze spul
len afgestaan opdat andere talloze wel
en niet-Gouwenaars die weer zullen
kopen. De prijzen zijn door een groep
je dames overal aan bevestigd en de
opbrengst is dus pure winst voor Pro
Juventute".
„Hier dit pak, keurig schoon en net
jes, voor zeven en een halve gulden",
iel pastoor Horstman. Ik keek nog
„Er zijn natuurlijk mensen die altijd
honden geschoren hebben; die bezitten
een historisch recht, zou ik willen
zeggen; die hebben dus geen vakdiplo
ma en daarom kunnen wij niet voor
alles de verantwoordelijkheid dragen.
Maar de jongere generatie moet die
diploma's, die sinds 1953 worden ver
strekt, hebben."
„We willen natuurlijk niet alles
reglementeren, daarvoor zijn we Ne
derlanders", lachte de heer Baars.
„Maar om even terug te komen op uw
Japle, waar u over schreef: de dieren
pensions. Men heeft, om zo'n dieren
pension te openen, dus geen diploma
nodig. Meestal alleen een vergunning
van B. en W. en niet eens altijd. Men
heeft in dierenpensions doorgaans geen
mensen die zijn opgeleid in het toilet
teren en de voeding van de dieren.
Natuurlijk, men weet er wat van,
maar ik zei: opgeleid."
En wat zoudt u eigenlijk willen, wat
zou de Dibevo willen roet betrekking
tot de dierenpensions, meneer Baars,
vroeg ik.
„We zouden willen, dat men alleen
Op zijn zolder zat hij gistermiddag tussen de „rommel" van zijn
rommelmarkt, pastoor T. Horstman. En links vooraan, dat is dat pak
voor drie rijksdaalders.
eens rond en zag vazen en koperen
spulletjes, prima braadpannen, een
doos vol borrelglazen en dozen vol boe
ken.
We zaten weer beneden, in de werk
kamer van de oud-katholieke pastoor
en mevrouw Horstman kwam binnen
met kóppen soep. „U schreef over Lies-
beth die u op de Rotterdamse rommel
markt kocht; ik dacht, dan moest ik
hem eigenlijk even hier hebben", al
dus pastoor Horstman. „Gouda ligt niet
ver van Utrecht en Rotterdam en een
hoop andere plaatsen. Wellicht willen
snuffelaars hier hun slag slaan, op de
markt voor het stadhuis en ze steu
nen dan meteen het goede doel".
„Papa, mag ik dit hebben", vroeg
een klein jongetje in de gang. „Neen,
neen, dat is allemaal voor de rommel
markt", zei de pastoor, die zelf tussen
„zijn" waren op de markt zal staan.
En het Is dns In Gouda dat u don
derdag en zaterdag op de markt tegen
een pastoor kunt zeggen: „Koopman,
moet dat vaasje kosten?"
door
BLRR.'watiS
5T VANDAAG?'
door
WE HOUDEN EEN
WEDSTRIJD KRUL
giiiiHiiiiiiiiutiHiiiiiiiuiuiiiiuiiiiiiiniNiniiiiiiiiiiitiiiuiiiuiiiii!iiuiiiiHiii!wiHiuiiiiiniiuiiuiiiiiiuiiiiHiiiiiHiiiiHiiiiiiiiiiiiniiiiniiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiH[iniiimiiniiiiiiup=
2. De maat stortte zijn emmers wa
ter leeg op het dek en begon dan
driftig te dweilen. Hij was met een en
ander zo druk bezig, dat hij niet be
merkte hoe een grote installatie op de
Kraak toeschoof. Het was een drijvend
dok. een van de laatste aanwinsten van
de Lutjewierse haven, bekostigd uit de
gaven ener milde mogendheid. Er bo
ven op stonden enkele stemmig gekle
de heren, die elkaar een kijker doorga
ven.
„Zozo.... dus dat is de „Kraak", waar
over wij het gehad hebben", prevelde
er een. „Het schip heeft zo te zien wel
zijn beste dagen gehad, confraters. Ik
vraag me af of we wel een goede
keus hebben gedaan!"
„Natuurlijk!" riep een ander uit. „Het
boeg- en bintenwerk is zo deugdelijk
als maar kan. Dat zal wel blijken, wan
neer we het schip op het droge heb
ben".
Voor de afdeling Axel van de Bond
van Plattelandsvrouwen heeft mevr.
De Moor-Ringnalda uit Bilthoven ge
sproken over: „Zoals de ouden zongen,
piepen de jongen".
De hoofdafdeling veehouderij van het
Landbouwschap heeft Zeeland aangewe
zen als een gebied, dat nagenoeg abor-
tusvrij is.
Ook in EHewoutsdijk staat nu een
benzinepomp. Door de Gebr. Broere te
Dordrecht is bij de heer F. Paulusse in
de Van Hattumstraat dit voor automobi
listen nuttige apparaat geplaatst.
De heer Cornelisse, onderwijzer aan
de Geref. school (Kakeldans), die zater
dag in Amsterdam in het huwelijk trad,
werd bij zijn terugkeer in Yerseke fees
telijk verwelkomd door scholieren met
lampions.
De diaconale collecte voor de Me
dische Zending heeft in de Herv. Kerlc
te Hoedekenskerke opgebracht 83,8i
De verjaardagsbusjes 26,75.
