Denk u
maar in
dat het
uw vrouw
is-of
uw
moeder
TéhcWi
1KAPPIE en het geheim van de oude prentbriefkaarten
VELPON
DE NATUUR
Imens die tracht veilig de andere
kant te halen over wat men „zebra- I
pad" noemt. Hopen mensen halen die
I overkant niet onbeschadigd en heel
dikwijls blijkt, dat dit onnodig was, I
Heel, heel dikwijls mankeerde dat J
ene woordje op het toneel, die negen
P. W. RUSSEL'S
I
Benelux bepaalt
eigen standpunt
Degrelle vraagt
„gewoon" proces
uw krachtige
soepbouillon!
Donderdag 14 september 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Het kan ook anders
Recht en plicht
in en om uw huis
Geen honing
Eigenlijk duizenden
Dan wèi
Beetje fatsoen
Een middeltje
r
UITEINDELIJK heeft Ne
derland zeker tien mil
joen voetgangers, zei gis
teren iemand die erbij rekende,
dat alle fietsers van tijd tot tijd
af- en alle automobilisten af en
toe uitstappen. Ik weet niet of
dat getal helemaal juist is,
maar voor de vele miljoenen
die zich te voet over onze va
derlandse straten en wegen be
wegen gaat er per 1 november
iets heel nieuws komen. Met in
gang van die datum heeft de
voetganger „onbelemmerde
doorgang op zebrapaden". Dat
is geen kleinigheid.
Er Is een hoop te zeggen over ver
keer, een hoop over auto's en een hoop
over voetgangers. Er zijn mensen die
menen dat het allemaal geen zin heeft,
dat ledereen er maar tussendoor moet
zien te frommelen, dat het toch geen
zier helpt. Er zijn anderen en in de
loop der jaren waren het er honderden
die de moeite namen me het te schrij
ven die vinden, dat er wèi op gewe
zen moet worden, dat we juist wèi be
zig moeten zijn met proberen in kleine
zaken verbetering te brengen zodat uit
eindelijk dat landelijke geheel, dat we
„onveilig verkeer" noemen, een stuk
je beknot wordt.
Hoe het zij, ikzelf hoor bij de laatste
groep. Die datum van 1 november en
de nieuwe voetgangersregeling die dan
in werking treedt, die zijn wel bekend.
Men kan zeggen: Best, laat die rege
ling maar komen, na een tijdje is ieder
een er aan gewend en wie de overtre
dingen maakt zal wel bonnen krijgen.
Het kan ook anders. Het kan ook zo,
dat geprobeerd wordt begrip te kweken
voor de nieuwe regels, dat getracht
wordt de gebruikers van stoep en rij
weg in de richting van het samenspel
te duwen, dat een poging tenminste
ondernomen wordt om te knagen aan
de lijst die ons aan het einde van elk
jaar weer vertelt, in wat cijfers, van
die eigenlijk onaanvaardbare hoeveel
heid ellende die we gewoon zelf voor
een stevig stuk hadden kunnen voor
komen.
Gisterochtend waren er twee men
sen bereid met mij over die nieuwe
Monarda dydema kent men veel be
ter a s a o „amotpiant; een fraaie en
rijk bloeiende vaste plant, die boven-
d.en vo :./c, - winterhard is. De oor
spronkelijke kleur is rood, doch tegen
woordig ook roze kleuren voor
en die is ook wel heel aardig en ook
paars i n Ze ve: angett wel
een zonnig plekje en ze bloeien een groot
deel van de zomermaanden.
voetgangersregeling te praten en dat
warende hoofdinspecteurs van de Rot
terdamse politie, de heren P. Dijkx-
hoorn en F. H. A. Greive. En al vlug
was het me duidelijk dat elke Neder
landse voetganger met ingang van 1
november een recht èn een plicht erbij
krijgt
„De woorden „onbelemmerde door
gang" zeggen het eigenlijk al", aldus
hoofdinspecteur Dijkxhoorn. „Van de
eerste november af heeft de voetgan
ger dus helemaal voorrang op de ze
brapaden. De knipperbollen gaan weg
in de bebouwde kom; ik geloof eigen
lijk dat het kleine aantal knipperbollen
de ontevredenheid gebracht heeft over
de voetgangersregeling tot nog toe.
En internationaal zijn we natuurlijk
wel wat achter bij andere landen, wat
die voetgangers betreft."
Het recht dus: die doorgang. Maar
een plicht is er ook bijgekomen. „Tot
nog toe diende men gebruik te maken
van een zebra wanneer men zich bin
nen de vijftig meter van de voetgan
gersoversteekplaats bevond; dat wordt
met ingang van 1 november dertig me
ter", zei me de heer Greive.
Er is nog meer: ook de tram moet
voor overstekende voetgangers op een
zebra (na 1 november) stoppen en de
wandelaars moeten alleen aan politie,
ziekenauto's (met drietonige hoorn),
brandweerauto's, militaire en B.B.-ko-
lonnes en uitvaartstoeten voorrang ge
ven. Aan de tram dus niet.
Ha, ha, de voetganger koning, kraait
ergens een grapjas, die zich al heel
lang geërgerd heeft aan bromfietsen
die hem rakelings passeren en aan
auto's die hem „constant willen over
rijden".
„Neen, neen, zo is het ook weer
niet", zei de heer Dijkxhoorn. „Wil de
zaak goed draaien dan Is er uiteraard
maar één mogelijkheid; het samen
spel. Een anto die in de stad vijftig
kilometer rijdt heeft nog altijd van-
gezicht staarde van uw directeur. Niet
zo geweldig, die dag, wel?
Het zijn zo maar een paar gedachte-
tjes, die ik kreeg en voor u opschreef.
De „officiële papieren" krijgt u nog
wel, want politie en Vereniging van
Veilig Verkeer gaan voor de bekend
making zorgen. Op scholen, bij loon
zakjes, bij kassa's in warenhuizen en
bij benzinestations, daar zult u folders
gaan krijgen. Gooi die niet meteen weg
met dat gebaar van; Wist ik al. Het
is zo belangrijk als uw kinderen mor
gen ook weer heelhuids thuis komen
Nu is die hoofdinspecteur Greive,
die ik gisteren sprak, ook secretaris
van de Vereniging voor Veilig Ver
keer in Rotterdam en wat hij van zijn
stad zei geldt eigenlijk voor zo enorm
veel plaatsen, dat ik het gaarne voor
u herhaal.
„We geven cursussen en dat doen we
toch echt niet voor niets. Zes lessen
en in oktober begint het weer. Om
eerst de financiën af te handelen:
voor een lid van de Vereniging gratis,
voor anderen in totaal drie gulden. Het
is moeilijk om de mensen erheen te
krijgen, maar het gekke is dat, zijn ze
er een keer, dan hoor je alleen maar
enthousiaste geluiden."
„We zouden eigenlijk duizenden
mensen willen zien; dat is toch nor
maal? Men klimt maar op bromfietsen,
stapt achter autosturen, doet maar en
weet soms de meest noodzakelijke
regels niet. Ik heb op onze cursussen
vrouwen gesproken aan wie nu eens
eindelijk duidelijk was geworden wat
zé tegen hun "kinderen moesten zeggen
behalve „Kijk goed uit". Ik heb er
automobilisten gehad, met rijbewijs en
al dus, die nu pas gingen begrijpen
hoe sommige regels in elkaar zaten en
waarom ze er waren. Het is toch geen
kleinigheid, als je elke dag de krant
inkijkt en ziet wat er is gebeurd. Maar
iedereen denkt altijd; dat is nu een
beste cursus voor mijn buurman."
I jé Witte strepen op de grondeen
letters: Samenspel.
de scooters in een onafgebroken rij
het de wandelaars onmogelijk maken
die andere kant te halen.
Dan komen er waaghalzen, aan twee
kanten. Dan komen er ongelukken,
sirenes, ambulances en politie.
Maar nodig is het niet.
76
Alle overwegingen voeren uit hem
weg, er was een mens in noodDe
Duitsers schoten nog steeds, maar
de stormboot bleef tegen de wal lig
gen.
Waar de kogels neervielen spatte
het water op, maar Jan bedacht
zich niet. Hij zwom en zwom doch
nergens was. een generaal!
„Verloren," dacht hij maar de boot
kan gered worden. Hij zwom naar de
boot en daar hing aan de achterste
ven. zijn generaal!
„Vasthouden," beval hij en voor
zichtig manoeuvreerde hij de boot
naar de wal.
Bibberend scholen zij in de griend
weg, de kou van het water drong
door tot op hun gebeente. Het schieten
hield op maar het zoeklicht bleef over
het water spelen. Zij zagen de storm
boot los gaan van de wal en naar la-
geruit varen.
„Mis poes," grinnikte Jan.
„Zij denken dat wij door gevaren
zijn en zoeken beneden ons de ri
vier afwij moeten terug en gauw
ook
„Terug
„Jazeker, er is geen andere weg,,
beneden uit blijft het heel de nacht
door spokener is al een tweede
boot bijZij zullen het niet in hun
dikke koppen halen om te denken
dat wij terug gegaan zijn. We varen
weer huistoe, de post is toch weg".
De generaal protesteerde. Hij wil
de niet terug want dat betekende nog
een keer die vreselijke tochtdoor
zetten wilde hij, ondanks alles of in
de griend de volgende nacht afwach
ten.
„Om met een longontsteking in La
ge Zwaluwe aan te komen? Dank je
feestelijk, we gaan terug!"
Jan keerde de boot en liet het wa
ter er uit lopen. Daarna beval hij de
generaal in te stappen. Er was geen
keus, foeterend en rillend stapte de
generaal in de boot en Jan stuurde
zijn vaartuig weer in de richting
Sliedrecht.
Geen lichtkogels zochten naar hen
en vroeg in de morgein stonden zij
weer bij Bertus in huis.
„Hier is je generaal weer, ik heb
je wel gezegd dat er ongelukken van
zouden komen", zei Griize Jan.
„En mii behoef je zulke klusjes
niet meer od te dragen", vervolgde
hij bitter.
De generaal was terug. Dat was
erg voor de man, misschien ook voor
het verlooD van de oorlog, doch veel
zwaarder woog Bertus het verlies
van de oost. Hoeveel vergeefse ar
beid; uit Rotterdam, Amsterdam,
Graningen. Zwolle, Utrecht, eigenlijk
uit het hele land hadden ze stukken'
met levensgevaar naar Sliedrecht ge
bracht.
Er zaten filmnegatieven in die on
der het oog van de vijand genomen
waren. Cijfers en standplaatsen van
vijandelijke troepenalles wa s
weg... het lag op de bodem van de
Nieuwe Merwede als nutteloos mate
riaal,
„En wat gebeurt er met mij?"
vroeg de generaal.
Bertus wist het niet; hij wist niets
dan dat zijn postzak verloren was.
Vergeleken bij dit verlies was een
generaal niet van belang.
„Ga droge kleren aantrekken", zei
hij kort.
Meer wist hij niet te zeggen. De
jongens zouden de generaal niet weer
mee aan boord willen nemen. Zij
hadden lak aan gouden sterren en
Grijze Jan zou hen wel opwarmen.
Hij had goed gezien, de generaal
moest, tot ma de bevrijding 'onderdui
ken bij bekenden in het bezette ge
bied.
Elke macht gingen de crossings
door, maar' voor de generaal was
geen plaats in de boten.
Koos en Frans zaten bij Dove Jan
thuis voor een bespreking van da
moeilijkheden die zij hadden met de
wilde crossers.
Dikwijls hadden zij drie of vier bo
ten achter zich aan die angstvallig in
hun vaarwater bleven. Dit verhoogde
het gevaar aanmerkelijk. De wfl.de
crossers vroegen door het lawaai dat
zij maakten zelf om een beschieting.
Het was onbegrijpelijk dat het aantal
slachtoffers nog zo laag bleef. De ke
rels hadden meestal stom geluk.
Frans vertelde een heel sterk staal
tje daarvan.
Een van zijn kennissen wilde naar
de overkant om vrij te zijn. Te lang
al had hij onder het juk gezeten.
„Het is ook mogelijk dat hij bij
tijds zijn straatje wilde schoonboenen
want hij heeft een lieve cent ver
diend door te kwanselen met de
Duitsers", verklaarde Frans.
„Dan is hij van een koude kermis
thuisgekomen, in Eindhoven zal hij
wei vastgehouden zijn Die kerels
daar weten dingen van je die je zelf
al lang vergeten bent", zei Dove
Jan.
li|lllll|lllillllllllllllllllMllliilll|iMII|llll|l||l(llU|||||||l|nUlllliNlllllilllllilltlfIlO
door C. Baardman
uiiititutiiiiiitiuiiimHiwuiiimiutuumtimiHminimmmnnnitmtniimiim
„Hij is er nooit gekomen", ver
volgde Frans zijn verhaal. „Zoals ik
al gezegd heb, hij wilde absoluut
weg uit het bezette gebied. Eerst
begon hij mij te polsen, maar ik
deed alsof mijn neus bloedde. Cros
sen...? Ja daar had ik al eens over
horen praten, maar ik kende geen
van die crossers en ik was er niet
nieuwsgierig naar ook! Voor je eigen
gezondheid was het beter als je die
kerels maar niet kende.
Hij zei het niet, maar ik zag duide
lijk aan zijn gezicht dat hij me niet
geloofde. Toen hij bij mij bot gevan
gen had scharrelde hij twee van zijn
kornuiten op en in een donkere nacht
vertrokken zij gedrieën in een zware
roeiboot.
(Wordt vervolgd)
Eigen nieuwsdienst
BRUSSEL. Voor het bepalen van
een gemeenschappelijk Benelux-stand-
punt bij de komende besprekingen over
de toetreding van Engeland tot de Euro
pese Economische Gemeenschap vond
dezer dagen te Brussel overleg plaats.
Aan de besprekingen namen deel de
Belgische minister van buitenlandse za
ken Spaak de Nederlandse staatssecre
taris van buitenlandse zaken dr. Van
Houten en de Luxemburgse minister
Schauss.
De onderhandelingen met Engeland
komen aan de orde op de eerstkomen
de vergadering van de ministerraad van
de EEG in Brussel op 25, 26 en 27 sep
tember.
Op de werf Gusto in Schiedam is
dinsdag de 57-jarige constructiewerker
J. MüUer uit Schiedam overleden, na
dat hij klem was geraakt tussen twee
ijzeren balken.
neer die wagen aan de wettelijke eisen
voldoet 25 meter nodig om tot stil
stand te komen. En rijdt die wagen met
70 kilometer snelheid op een invalsweg
dan wordt die afstand bijna twee keer
zo groot: 49 meter. Wie dus na 1 no
vember als voetganger hup die zebra
oversteekt als er wagens aankomen en
denkt: Ze moeten tooh stoppen, die
mag niet verwachten dat het allemaal
zonder ongelukken kan."
Samenspel dus. Gewoon fatsoen, zou
men kunnen zeggen. U duwt ook niet
een ander van het achterbalkon van de
bus of de tram omdat u zelf naar bin
nen wilt. Als u dat wel zou doen, zou
meteen de hele bus klaar staan met de
roep: „Hé, hé, rustig een beetje, kén
je wel."
En precies hetzelfde wordt van ieder
een verwacht met die nieuwe voetgan
gersregeling. Fatsoen, een beetje rus
tig, een beetje uitkijken en er is geen
vuiltje aan de lucht.
Niet als voetganger op uw eentje de
zebra ophollen als er wagens komen,
maar even wachten tot u met een paar
tegelijk bent. Niet als automobilist (of
berijder van een ander voertuig) nog
gauw een dotje ga.s erbij als u ziet dat
er mensen naar de andere kant willen,
maar een paar seconden geduld.
Er zijn zeker een hoop mensen die
het in de praktijk allemaal erg moeilijk
gaan vinden. Ik dacht, dat ik een aar
dig middeltje had om het voor u te
vereenvoudigen.
Tussen dat groepje mensen daar, dat
naar de andere kant van de straat wil,
staat een oudere dame. Het kon eigen
lijk best uw moeder zijn
Dat jonge vrouwtje (u keek nog
even in de achteruitkijkspiegel, want
„ze was het waard") dat daar met die
kinderwagen, staat te twijfelen aan de
rand van het trottoirStaat uw
vrouw op dit moment niet ergens an
ders in de stad, net zo?
En die beetje dikkere meneer met
die gleufhoed op, stel voor dat u alleen
maar tegen de plint van zijn broek
reed, dat hij u aankeek en dat u in het
Wat de verwachting is van die
nieuwe voetgangersregeling? De prak
tijk zal het moeten leren, maar meer
blikschade aan auto's wordt wel ver
wacht. Omdat men er tóch op rekent,
dat er mensen ineens gaan oversteken,
dat er dus auto's plotseling moeten
remmen en dat er andere auto's tegen
de remmers opvliegen.
Maar het hoeft niet. Het hoeft ook
niet dat er op kruispunten, met af
slaand verkeer dat dus ook voor de
voetgangers op de zebra moet wachten
lange files ontstaan. Wèi als men
elkaar geen kans geeft, wèi als men
weigert mede te werken aan iets dat
ten bate van iedereen is ontworpen,
wèi als de voetgangers maar steeds
door blijven hollen en ook wèi als de
auto en de motoren, de brommers en
BRUSSEL (AFP). Leon Degrelle,
de Belgische collaborateur die na de
oorlog naar Spanje is uitgeweken, heeft
verzocht om berechting voor „een ge
wone rechtbank" in België.
De voormalige leider van de rexisten
heeft dit verzoek gedaan in een brief
aan de voorzitters en leden van het
Belgische parlement.
Degrelle heeft tevens verzocht om het
proces via radio en televisie uit te zen
den. Hij heeft al eerder een dergelijk i
verzoek gedaan, maar de Belgische re
gering had het afgewezen. 1
AMSTERDAM (ANP). Uit het Jo-
han van Nassaukanaal in Amsterdam
west heeft de politie gisterochtend het
lijk opgehaald van de 68-jarige bewa
ker H. Wagenaar, die sinds dinsdag
was vermist.
De heer Wagenaar was niet terugge
keerd van een ronde over de terreinen
n de elektrische centrale Noord.
Waarschijnlijk was hij misleid door de
duisternis te water geraakt.
Advertentie
g<)lllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllll!l!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllfllillllllirilllllllfll!llllllllllillllliuilliu^
54. De maat was door het schot zo
van streek geraakt, dat hij geen vin ver
roerde toen Pets Domino en Makker
tje Mes uit de kluis sprongen.
„Wat was dat, Harry?" vroeg Pets
Domino, streng van de gangster naar
het gat in de muur kijkend. „Ik had
je toch gezegd te wachten met schieten
tot wij klaar waren?"
„Het was tante Cato..!" legde Trek-
ker-Harry op klaaglijke toon uit. „Hij
duwde me tegen de grond en toen ging
mijn geweer af..!"
„Zo! Wou je proberen er tussenuit te
knijpen, tante Cato?!" snauwde Pets.
„Kan je wel, tegen een ouwe
man..?!" snerpte Trekker-Harry.
„N-nee.." stamelde de maat. „Ik-ik
w-wou a-al-alleen m-maar.
„..verstandig zijn!" vulde Makkertje
Mes aan, die de vernieling aan de
muur onderzocht. „Tante Cato is ein
delijk wijs geworden, jongens! Hierach
ter is een ruimte en daarin.." Hij pau
seerde even.
„We hebben de poet van Al Kapoen
gevonden," besloot hij stemmig..
61. Toen Otto zag, dat Athelstan's be«
geleider zich onmiddellijk vol vuur in
de strijd wierp, voelde hij zich opge
lucht door de gedachte, dat hij niet al
leen tegenover drie tegenstanders stond.
Daar had hij zich trouwens in 't ge
heel geen zorgen over behoeven te ma
ken, want bij het horen van het ge
roep en het wapengekletter was ook
bij Magister Tifferoen de strijdlust wak
ker geworden. De vrijheid smaakte
hem zo goed, dat hij de krijgslieden
van Wenton wel eens wilde laten zien,
hoe hij over de koning dacht. Daartoe
gebruikte hij een zware knuppel, en
zijn gebrek aan ervaring maakte hij
goed met een ontembare vechtlust.
Zo gebeurde het, dat het de krijgs
lieden slecht verging. Een van hen, die
nog ongedeerd was gebleven, zag. dat
de zaak verkeerd liep en maakte van
een moment van onoplettendheid van
Otto gebruik, om zich haastig uit da
voeten te maken.
Advertentie
BOUWPLATEN
plakt u met Ceta-Bever
