Geluid - meer geluid - almaar geluid
Voor een gulden extra V,
per week kunnen we gewoon wonen
brengt goede
smaakvolle junior
HEBT U WEL EENS TUSSEN
VIER KEUKENS GESLAPEN?
Gepruttel
valt mee
o
Noodwoningen
in Goes worden
gesloopt
Goede resultaten
van „Buu'glr
Zestig jaar op
dezelfde school
Woensdag 6 september 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 9
Van een onzer verslaggevers
R STAAT IN ONS LAND een flatgebouw met aller
hande woningeneen-, twee- en driekamerwoningen.
De kleinste zijn zo gebouwd dat de bewoners rond
om zich een stuk of zes toiletten horen doortrekken. Ergens
anders is een blok huizen te vinden met slaapkamers die
tussen vier keukens in liggen. Weer ergens anders staat een
rijtje duplexwoningen met planken vloeren en daaronder
plafonds van board en verder niets. Nog weer ergens anders
is tegen een keurig flatgebouw een soort wijklokaal gezet,
dat behalve overdag als kleuterschooltje, 's avonds dienst
doet voor bruiloften en andere luidruchtige partijen. In al
die huizen is het eigenlijk onmogelijk om gewoon te wonen,
zoals het hoort.
S'-
i
Het zou nog wel gaan als men zich wat meer om zijn buren bekommerde,
maar wat wil men, dat doet de mens nu eenmaal niet altijd. Het ligt meer
voor de hand dat de mensen in hun eigen huis normaal kunnen leven zonder
hun buren overlast te bezorgen. De kinderen moeten op een regenachtige
middag in huis kunnen spelen. Als dit kinderspel de buren ergert, waar ligt
dan de oorzaak? Bij de moeder die de kinderen niet verbiedt of bij de bouw
van het huis, dus bij de bouwer?
HUIZEN HOREN
Het klinkt wonderlijk, maar er zijn
lieden in ons land die een huis „ho
ren". Zij zeggen dat de geluidsisolatie,!
de bescherming dus tegen hinderlijk'
doordringend geluid, in onze woning-
bouw onvoldoende is. Zij hebben de
laatste jaren niets anders gedaan dan
naarstig gespeurd, niet naar de oor
zaken van de geluidshinder, maar naar
de mogelijkheden om deze last, deze
dagelijks weerkerende stoornis, deze
op den duur slopende ergernis te be
strijden.
Zij zijn tot de slotsom gekomen dat
er betaalbare middelen zijn om de
mens te behoeden voor de ergste ge
volgen van de nieuwste ziekte die wij
ons met de „voortschrijdende" tech
niek op de hals hebben gehaald: de
flatneurose. De geluidsdeskundigen zijn
er stellig van overtuigd dat deze „ziek
te" is te bestrijden met huizen die vol-
doende bestand zijn tegen het binnen
dringende geluid en zij hebben uitgere
kend dat dergelijke „bewoonbare" hui
zen niet noemenswaard duurder behoe
ven te zijn.
Huizen zijn niet zo te bouwen dat
men de buren helemaal niet meer
hoort. Tegen televisie dient echter
een muur bestand te zijn. Dan moet
die woning maar een paar kwartjes
duurder worden. Voor een televisietoe
stel betaalt men wel vier a vijf gul
den per week aan kosten en afschrij
ving. In het oosten van ons land wor
den op het ogenblik ééngezinswoningen
gebouwd met anderhalfsteens muren,
waardoor de bouwprijs niet meer dan
dertig gulden per huis hoger zal wor
den. De architect liet een doorgeefkasi
naar de keuken vervallen.
Dit geeft meteen aan voor welks
keuze de architect, of eigenlijk de op
drachtgever, vaak komt te staan: wat
meer comfort in de woning of bete
re geluidsisolatie. Het is ook het be
wijs uit de praktijk dat een beter te
gen geluidshinder beschermde woning
niet duurder behoeft te zijn.
ZWEVENDE VLOEREN
Vloeren leveren veel meer klach
ten op dan muren. De oplossing is de
zwevende dekvloer, zoals die in Duits
land aan de lopende band wordt ge
maakt. AI dergelijke voorzieningen bij
elkaar maken minder dan vijf procent
van de bouwkosten uit. in de huur een
gulden per week, de prijs van een pak
je sigaretten!
T.N.O. en Ratiobouw hebben uitge
maakt:
1. dat een woning met ar-derhalf-
uit het kastje. Wij laten zwarte platen
draaien en dan komt er ook geluid.
Geluid, geluid, almaar geluid! Wie
heeft toch de verzuchting geslaakt dat
de mens van heden geen stilte meer
wenst omdat hij bang is dan zijn eigen
gedachten te horen?
VITAMINEN
Het moet ook een uitgemaakte zaak
zijn dat eenvoudige arbeid met de
handen wordt bevorderd door muziek.
Het kan best waar zijn, maar het
wonderlijke gevolg is dat op de stille
heide en langs de vredige plas het
strijfcstertje uit de wasserij en de za
ger uit de timmerfabriek het zelfs in
hun vakantie niet meer kunnen uithou
den zonder de „arbeidsvitaminen" die
zij het gehele jaar door iedere dag
tijdens hun werk over zich uitgestort
krijgen. Zij nemen ze mee, ook in een
doosje, een heel klein doosje!
Er zijn echter geluiden waar de
mens niet aan went en die hem dus
hinderen. Die komen tot hem als hij
thuis is. Zij dringen door in zijn woon
kamer en zijn slaapkamer. Dat is
het gestomp van de jazzplaten van
het jongmens beneden, de dreun van
de symphonieën van de buurman aan
de ene en het geneuzel van de toneel
stukken op de televisie van de buur
man aan de andere kant. Het is ook
•het getrippel van het schattige vrouw
tje boven, dat met haar naaldhakjes
op en neer roffelt tussen de huiskamer
de bromfietsen! maar die het wo
nen zo essentieel vinden dat zij het
grootste deel van hun werk daaraan
besteden.
ONGEZOND?
Wij verrichten het onderzoek dat
geen mens betalen wil, zegt ir. Van
den Eij'k, van de Gezondheidsorgani
satie T.N.O., die al zes jaar geleden
uitmaakte dat trappenhuizen en vloe
ren tweemaal zoveel klachten opleve
ren als muren. Zijn stelling is dat het
er niet om gaat hoeveel geluid men
nog net kan verdragen, maar dat ge
luidshinder al ongezond is als de helft
van de mensen erover klaagt. Zijn
grootste zorg is dat de mens rustig,
dat wil zeggen in stilte slaapt. Ook in
zijn slaap moet de mens de geluiden
rondom hem verwerken en dat kan
nooit goed zijn voor zijn gezondheid.
Maar overdrijven wil ir. Van den
Eijk beslist niet en hij spot met som
mige klachten. Er is eens in een splin
ternieuwe flat, waar nog slechts enke-,
le woningen bezet waren, een bewoner
heftig te keer gegaan tegen iemand
die enkele etages boven hem 's avonds
tussen zes en acht zijn vingeroefenin
gen op de vleugel maakte. Zoiets valt
bij ir. Van den Eijk niet in goede
aarde. i,
Zo'n onderzoek als T.N.O. pleegt m
te stellen is helemaal niet zo kinder
achtig. Met indrukwekkende grondig
heid gaat men te werk om nieuwe me
thoden te beproeven. In tachtig flatwo
ningen in een der grote steden in het
Westen zijn zwevende vloeren gelegd
om te zien of liever te horen of
deze methode nu inderdaad wel iets
uithaalt. De bewoners weten daar niets
van en gaan dus gewoon hun gang in
die huizen. Het is een eerste probeer
sel, waarbij een zelfde constructie door
twee vloerenleggers is toegepast. Bij
Last van de buren is een van de
jongste plagen onzer samenleving.
Geluidshinder is het euvel van tal
loze nieuwe woningen, vooral in
de uitgestrekte wijken die de
laatste jaren aan de buitenrand
van de grote steden zijn gebouwd.
Tegen deze plaag bestaat een re
medie: betere isolatie van muren
en vloeren. Voor de prijs van een
pakje sigaretten per week kan de
huurder van een nieuwe woning
voldoende worden beschermd te
gen overlast van zijn buren. Aan
die bescherming is tot nu toe on
voldoende aandacht besteed in
onze woningbouw, zeggen de des
kundigen. Zij beweren dat voor
zieningen tegen geluidshinder de
woningbouw nauwelijks duurder
maken.
Geluidshinder in onze woningen
was het onderwerp van gesprek
ken van een onzer redacteuren
met ir. J. van den Eijk, van de
Gezondheidsorganisatie T.N.O., ir.
P. A. de Lange, van de Teehnisch-
Physische Dienst van T.N.O.
en T. H. te Delft en met ir. H.
van Bremen, van de Stichting Ra
tiobouw te Rotterdam.
Geluidshinder in de nieuwbouw
is geen hopeloze zaak, zo luidt
hun oordeel. Er is heel wat tegen
ie doen en verscheidene bouwers
passen al nieuwe methoden toe om
de overlast te beperken.
Het werk van deze speurders
aan deze voortreffelijke instituten
zal eerst dan onze rust-in-eigen-
huis ten goede komen als in de
woningbouw hun adviezen worden
opgevolgd. Bovendien werken zij
aan een grondige herziening van
de verouderde normen. De ge
meentelijke bouwverordeningen
zullen dan aan de nieuwe normen
moeten worden aangepast.
steens muren, zwevende dekvloeren
op een ondergrond van bijvoorbeeld
steenwol en verder geluiddempende
materialen in de trappenhuizen een re
delijke bescherming tegen geluidshin
der bieden.
2. dat de bouwkosten van dergelij
ke woningen in vele gevallen niet of
niet veel, in ieder geval in het alge
meen niet meer dan vijf procent hoger
komen.
Deze wetenschap, die is gegrond op
jarenlang speurwerk, geldt echter
slechts voor de nieuwbouw. Voor de
rest, dus voor wat er al staat, moe
ten wij het er helaas maar mee doen!
Wij worden bedolven onder het la
waai. Van buiten komt het van alle
kanten op ons afstormen: van loeien
de straaljagers, van trams die de bocht
om gieren, van het nozemisch geknet
ter van bromfietsen, van de treiteren
de motor die de melkboer tegenwoordig
onder zijn kar heeft. Alsof dit alles
nog niet genoeg is, schaffen wij ons
kastjes aan en zetten wij ons in de
uren die vroeger heel vroeger!
waren gewijd aan de rust in het
huisgezin, aan het draaien. We draaien
aan knoppen en dan komt er geiUid
en de keuken, over het parket en de-
plastictegels. Er zijn huizen met ven-
tilatiekokers die zo voortreffelijk dienst i
doen als spreekbuizen alsof zij ervoor!
waren gemaakt. De centrale televi-|
sie-antennes in sommige huizenblokken!
hebben aansluitingen zo goedkoop]
mogelijk natuurlijk waar doorheen!
men zonder moeite kan beluisteren!
wat de buren te bespreken hebben. 1
Het zijn allemaal geluiden die ons be-S
lagen in ons eigen huis. op ogenblik
ken dat wij het niet kunnen verdragen.
Bovendien wensen wij helemaal niet
te worden belaagd in de beslotenheid
van de enige eigen omgeving die pns
is gelaten in de samenleving die zich
toch al zoveel met ons bemoeit. Die
beslotenheid is onze eigen woning
waarin wij naar behoren wensen te wo
nen.
RAMPZALIG
Een van de gevaarlijkste vijanden
van die eigen beslotenheid is het ge
luid dat ons door muren en vloeren
heen hindert, zonder dat wij ons er
tegen kunnen verweren. Want dat is
bet rampzalige: als dit eenmaal het ge
val is met een huis. is er niets tegen
te doen. In de bestaande duplexwonin
gen en flats, :n de blokken maisonnet
tes en etagewoningen kan de geplaagde
mens vrijwel niets beginnen om ge
luidshinder van buiten af te dempen,
Iaat staan te weren. Het zou veel te
kostbaar zijn en ook met dure isola
tiemiddelen is het euvel nauwelijks te
verhelpen.
Het gaat dus om de woningen die
er nog moeten komen en met name om
de volkswoningbouw. Hierover is minis
ter mr. J. van Aartsen vier maanden
geleden in de Eerste Kamer op zijn
vingers getikt. Ir. E. H. A. Kraaijvan-
ger zei dat over 25 jaar geen mens
meer wil wonen in de huizen die wij
thans bouwen. Prof. dr. ir. J. P. Mazu-
re viel hem bij en meende dat er ho
gere eisen aan de geluiddemping moe
ten worden gesteld. De minister ant
woordde dat hij aan Ratiobouw op
dracht zou geven om een studie te ma
ken van geluiddemping in de moderne
woningbouw. Of die opdracht ooit is
verstrekt hebben wij niet nauwkeurig
kunnen vaststellen, maar een feit is
dat Ratiobouw-al lang zoekt naar prac-
tische bouwmethoden om het lawaai te
gen te gaan. Er is bovendien voortref
felijk samengespeeld met die andere
speurders, de deskundigen van T.N.O.
in Delft, die uiteraard allerlei ge
luidshinder kunnen onderzoeken zie
een tweede project van zestig vloeren,
uitgevoerd door weer een andere vloe-
renlegger, zijn de puntjes op de i ge
zet. Beide proeven berusten op labora
toriumwerk.
NIET HOPELOOS
Het is niet hopeloos, aldus ir. Van
den Eijk. Als je tien jaar terugkijkt
dan merk je wel dat er heel wat ;s
bereikt. Zijn collega, ir. De Lange
van de afdeling akoestiek van T.N.O.
en T.H. stelt vast, dat er vooral de
laatste vijf jaar een grote vooruitgang
is geweest en hij laat de nieuwste
dikke boeken vol met ingewikkelde
formules zien. Samen met zijn naaste
medewerker de met jarenlange erva
ring toegeruste deskundige J. P. van
Wisselingh, zit hij midden in de dage
lijks binnenstromende misère van de
geluidshinder. Bij hem komen de
klachten van de gepijnigde bewoners.
„Wij zijn de troubleshooters" grinnikt
hij, geluidloos. Maar hij verstrekt ook
adviezen voor nieuw te bouwen huizen
en. trouwens voor allerlei doeleinden
en deze adviezen moeten worden be
taald. Aan de meeste klachten is niets
te doen, maar gelukkig kloppen steeds
meer bouwers met huil plannen bij
hem aan.
Hogere normen voor de woning
bouw zijn best haalbaar, zo is ons
m Delft verzekerd. Het Normblad is
onvoldoende, verouderd, de hele aan
pak deugt niet meer, daarvoor is de
tecnniek de laatste jaren te sterk voor
uitgegaan. Er is nu een andere opzet
in voorbereiding en dan is het de be
doeling dat de gemeentelijke bouwver
ordeningen worden bijgewerkt. Met
die verordeningen zijn zij in Delft toch
met gelukkig. Het is te gek, zegt ir
Van den Eijk, dat in de ene gemeen
te de traptreden anders moeten zijn
dan in een andere gemeente! Eisen
op het gebied van de geluidshinder zal
men overigens in deze bouwverorde
ningen niet vinden, maar daarvoor
wordt verwezen naar de normen.
WEST-DUITSLAND
West-Duitsland moet de hoogste nor
men hebben en daar kijkt men in
heel Europa eigenlijk wel tegen aan.
De Ver. Staten zijn berucht om de ge
luidshinder in de woningen. In ons
land zijn wij gelukkig al zover dat
enkele bouwers er reclame mee maken
dat zij zwevende dekvloeren leggen en
anderhalfsteens muren aanbrengen in
de woningen waar zij aan bezig zijn.
Maar helaas vindt men nog niet bij
ieder bouwwerk in uitvoering een bord
met een dergelijke vreugdige vermel
ding.
Er is vooruitgang, zo gaf ons ook ir.
Van Bremen van Ratiobouw te kennen.
Hij verdeelde de nieuwbouw wat de
geluidshinder betreft in twee groepen:
matig en slecht. Een hogere waarde
ring voor de „geluidsdichtheid" van
onze volkswoningbouw kon er blijk
baar niet af. Hoe het zij, ook Ratio
bouw en daarmee is de kring van
deskundigen die hef daarover eens zijn
rond heeft uitgemaakt dat de „ma
tige" woningen niet duurder behoeven
te zijn. Ir. Van Bremen zag ook
stellig enig perspectief: In de laatste
anderhalf jaar zijn er in ons land meer
zwevende dekvloeren gelegd dan in de
vijftien jaren na de bevrijding in to-
taab
Van onze redacteur automobilisme b
rpRIPLEX en geolied doek
leken de belangrijkste be
standdelen van wat voor de
oorlog tegelijk het meest ver
guisde („Dat Kreng Weigert")
en het meest bewonderde („Das
Kleine Wunder") autootje was
op de Nederlandse markt, de
D.K.W. Nog steeds, meer dan
twintig jaar later, rijden er
exemplaren van het roemruch
te vooroorlogse model van de
Deutsche Kraftwagen Werke
rond. Dat is niet zo vreemd,
want het tweecilinder tweetact
motortje was vrijwel onver
woestbaar en de carrosserie
kon door iedere handige knut
selaar zelf in stand worden ge
houden.
Na de oorlog zaten de technici
van D.K.W. zonder fabriek. Het
IJzeren Gordijn sloot deze af van
het westen. De Oostduitsers gingen
er later aan de hand van tekenin
gen van D.K.W. de I.F.A. maken.
Ongeveer tegelijkertijd werd in
Düsseldorf in de open lucht met
de fabricatie van D.K.W.'s begon
nen. De wagen werd goed ontvan
gen, maar pas in 1949, in een nieu
we fabriek in Ingolstadt, kon de
produktie goed op gang komen.
De liefhebbers van het Deekaweet-
je van weleer moesten echter met
lede ogen aanzien hoe de wagens uit
het Beierse Ingolstadt steeds groter
en mooier en duurder werden. Pas
in 1957, op de autotentoonstelling in
Frankfort, kwamen de oude vrien
den van het merk weer aan bod.
D.K.W. exposeerde daar «en nieuwe
kleine auto, de Junior.
Z(jn wenkbrauwen fronsend vraagt de Junior zich af waarom hij het "Prin
senhof in Groningen niet in mag. Hoe kon hij ook weten dat de vrouw van
de concierge bang was dat de roestige scharnieren van de grote deuren zou
den knappen als die voor het eerst sinds onheuglijke tijden zouden worden
geopend.
Prijs
Het wagentje zag er veelbelovend
uit, maar de prijs bleek niet mee te
vallen toen het twee jaar later in
produktie kwam. De Junior werd
daardoor een maar sporadisch voor
komende verschijning. Een forse
prijsverlaging heeft er nu echter vóór
gezorgd dat de Junior een flinke par
tij mee kan blazen in de populaire
vijf- tot zesduizend gulden klasse.
Driecilinder tweetactmotoren en
voorwielaandrijving zijn bij D.K.W.
vanzelfsprekende zaken. De Junior1
dankt er zijn trekkracht en zijn weg-
ligging aan.
De acceleratie is zodanig dat de Ju
nior verscheidene aanmerkelijk duur
dere auto's met veel zwaardere mo
toren achter zich laat. Als er boch
ten in de weg zitten is de D.K.W.
pas goed in het voordeel. Zo lang er
nog sprake is van een bocht en niet
van een hoek of een rotonde is af
remmen er niet bij. Het resultaat
daarvan is een hoge gemiddelde snel
heid, dde zonder risico's te nemen kan
worden gemaakt
maal niet zo afschrikwekkend is, te
meer niet omdat steeds van gewone
benzine gebruik kan worden gemaakt.
"Wat de D.K.W. trouwens meer aan
brandstof nodig heeft spaart hij weer
uit aan periodiek onderhoud. Eén
beurt per 7500 km is genoeg. Dat
spaart niet alleen geld uit maar ook
tijd, de tijd namelijk dat een auto die
meer beurten nodig heeft in de gara
ge is.
Het stuursysteem van de Junior
werkt door de voorwielaandrijving
plezierig stevig en het is vrij direct.
Vooral bij achter uitsteken is dat
laatste prettig.
Rustig
Een smakelijk gezicht levert het
niet op, die man die zijn nagels
schoonpeutert terwijl hij aan het
stnur zit, maar het kan, zelfs als de
Junior hard zou rijden over een hoge
dijk met een fikse dwarswind erop.
De voorwielaandrijving en de goe
de wegligging zorgen ook voor het
rustige gedrag van de Junior op de
weg. Bij de toch vrij hoge kruissnel
heid van 115 km/u is het echt niet
nodig om het stuur angstvallig vast
geklemd te houden, óók niet bij ster
ke dwarse wind. Dat, gevoegd bij de
gemakkelijke zit en de afwezigheid
van lawaai tijdens het rijden, maakt
de Junior tot een auto waarin het
rijden niet vermoeit.
Velen zullen „afwezigheid van la
waai" in vreemde tegenstelling vin
den tot hun voorstelling van twee
tact. Toch is het zo. Het bekende
tweetactgepruttel is alleen maar te
horen bij stationair draaien. Zodra de
motor aan het werk gaat is het ver-
divenen. i
Behalve dat gepruttel voor stop- i
lichten en dergelijke herinnert ook de
brandstofmeter er aan dat de Junior
een tweetactmotor heeft. Er zijn er
zuiniger, hoewel 1 11,5 bij een beet-1
je normaal gebruik eigenlijk hele-1
GOES. Het grootste deel van de
houten noodwoningen in klein-Finland
vallen thans onder het geweld van de
slopershamer. Met het verdwijnen van
deze woningen valt een minder fraai ge
deelte uit het stadsbeeld weg. Niemand
zal dit overigens betreuren. Na de oor
log, toen de woningnood steeds grotere
vormen aannam, werden de houten hui
zen achter de Violenstraat neergezet.
De buurt kreeg de naam van klein-Fin-
land. Het heeft lang geduurd voor de
eerste bewoners deze woningen konden
verlaten, want ook in Goes steeg de wo
ningnood tot grote hoogte. Al kan dan
beslist nog niet gezegd worden, dat de
woningnood in Goes tot een minimum is
teruggebracht toch is de laatste jaren
met kracht gestreefd om voor de bewo
ners daar betere huizen beschikbaar te
stellen. Tot op vandaag is dat vrij goed
gelukt. Nog slechts enkele houten nood
woningen zijn thans bewoond. De sloper
is nu bezig om de leegstaande woningen
af te breken. Het aanzicht zal in die om
geving daardoor aanmerkelijk verfraaid
worden. Het Bouwfonds Ned. Gemeen
ten heeft plannen om in de Jasmijn
straat twaalf riante woningen te bouwen.
Verder is er in dit deel grond bestemd
voor kerkbouw.
BURGH. Door de gehele vergade
ring van de s.v. Burgh, die in hotel
Bakker werd gehouden, liep een zeer
rooskleurige ondergrond. Dit was geen
wonder, want wanneer 5 korfbaltwaalf
tallen voor de competitie worden inge
schreven en deze alle 5 kampioen iwor-
den, dan bestaat een zekere reden om
wat optimistisch te zijn. Dit laatste zei
de voorzitter, de heer W. L. Deurloo,
in zijn openingswoord. Hij zag verder
de oorzaak van deze kampioenschappen
in het goede spel, de werklust, de spor
tiviteit in het algemeen, en de goede
training gekoppeld aan een goede geest.
Deze triomphale zomer zal herdacht
worden op een in december te houden
bijzondere feestavond, die met eigen
krachten zal worden gehouden.
Over het voor de deur staande voet
balseizoen is de voorzitter zeer hoopvol.
Hij waarschuwt echter wel voor on
prettige wedstrijden.
Uit het jaarverslag blijkt, dat de ver
eniging 140 leden telt en bijna evenveel
donateurs. Uit het financieel verslag
van de penningm., de heer N. Schrier
blijkt, dat er een tekort is van 637,10
dat uit de reserves gedekt kan worden.
Afscheid meester De Heer
THOLEN. Vandaag zal op de bo
venzaal van het gemeentehuis afscheid
worden genomen van de heer L. M. de
Heer, waarnemend hoofd van de open
bare lagere school. Reeds enkele jaren
was hij pensioengerechtigd, maar we
gens een vacature aangezocht als waar
nemend hoofd.
Na het bereiken van de akte als onder
wijzer heeft de heer De Heer 47 jaar
lang voor de klas van de school aan de
Dalemsestraat gestaan. 13 jaar lang
zat hij op de bank van deze school,
eerst als leerling van het gewoon lager
onderwijs en later voor verdere studie
op de zgn. „normaalschool".
Zestig jaar in dezelfde school is wel
een unicum in de onderwijswereld.
De vergrendeling van de rechter-
voorstoel lijkt lastig, maar een vin
gerdruk is genoeg om de stoel vrij te
maken en deze kan nu tenminste nooit
naar voren schieten bij een botsing.
Voor ouders die hun kinderen altijd
(chterin laten zitten, ook als er rechts
vóór niemand zit, een rustig idee.
Licht
De versnellingsbak werkt licht. Ve
len zullen de stand van het versnel-
lingshandel op de stuurkolom merk
waardig rechtop vinden maar D.K.W.
zorgde er juist daardoor voor dat
chauffeurs met lange benen niet met
hun rechterknie in de knoop komen.
De synchronisering van de eerste
versnelling blijkt vooral in het stads
verkeer een duidelijke vooruitgang.
Merkwaardig is dat de auto zonder
protesten in zijn vierde versnelling
een regelrechte overdrive nota bene
net onder de maximumsnelheid
van vijftig km/u kan voortsukkelen.
Minder merkwaardig, maar wel ge
makkelijk, is dat de derde versnel
ling een bereik heeft van dertig tot
honderd km/u.
De carrosserie van de Junior is
Duits-degelijk, net als het interieur.
Wel is het jammer dat het plafond
niet met een of ander afwasbaar
spul is beplakt in plaats van met de
nu gebruikte bijna niet te reinigen,
maar wel snel vuil wordende pluizige
stof.
Dat er in de portieren geen kaar
tentassen zitten valt te vergeven, dat
er maar één zonneklep is eigenlijk
niet. Zelfs de precies op de goede
plaats zittende armsteunen op de por
tieren maken dat niet helemaal goed.
Ruimte
Het begrip ruimte in een auto
staat of valt meestal met de lengte
van de bestuurder. Dat geldt ook
voor de Junior. Als de voorstoelen zo
ver mogelijk naar achteren staan,
zitten de mensen vóór voortreffelijk,
maar komen de lieden achterin er
maar bekaaid af. Voor een lange va
der en moeder en een stel kinderen
is de auto echter ruim genoeg. Voor
vier mensen van middelmatige leng
te ook.
Over de kofferruimte van de Junior
ten slotte is geen verschil van me
ning mogelijk. Zelfs de man die de
bagage van een vrouw en twee doch-l
•ters moet stouwen zal er nog genoeg
aan hebben.
iütrtctrerüirlrbüti-lrtrlrütrlrlrtiti-b-ü-k-trttlfis
MOTOR
Voorin gemonteerde, watergekoelde
driecilinder tweetactmotor die de voor
wielen aandrijft; boring 68 mm: slag
68 mm; zuiger-verplaatsing 741 kubie
ke centimeter; compressieverhouding
8:1; maximaal vermogen 39 SAE-pk
bij 4300 omw./min.; maximaal kop
pel 6,5 mkg bij 2500 omw./min.; Solex
ICB 40 valstroomcarburateur; elek
trische installatie 6 volt; inhoud koel
systeem 71; inhoud brandstoftank 36 L
OVERBRENGING
Enkelvoudige droge platenkoppe-
ling; vierversnellingsbak; alle vier
de versnellingen gesynchroniseerd;
overbrengingsverhouding van de eer
ste versnelling 3.75. van de tweede
2.23, van de derde 1,41 en van de vier
de 0,94.
ONDERSTEL
Kokerbalkchassis; wielophanging
vóór met triangel boven en onder;
achter met zelfstabiliserende torsie-as;
vering vóór met torsie-staven wer
kend in lengterichting; vering achter
door dwarse vijfbladige torsiestaaf
veer: rondom hydraulische telescoop-
schokbrekers; hydraulische voetrem
ojp achterwielen en tussen diflerenti-
eel en voorwielen geplaatste Turbo-
remtrommels; mechanische handrem
op Turbo-remtrommeis.
CARROSSERIE
Tweedeurs, vierpersoons koetswerk;
rol. of schuifdak op bestelling; leng
te 3,97 m; breedte 1,58 m; hoogte
1,40 m; wielbasis 2,18 m; spoor-i
breedte voor 1,18, achter 1,20 m;
grondspeling 15 cm; gewicht 80 kg.
GELD
Prijs D.K.W. Junior 5695 gulden:
wegenbelasting 56 gulden per jaar. 16
gulden per drie maanden; WA-verze-
kering plm. 140 gulden, AR-verzeke-
ring plm. 420 gulden per jaar (beide
met groene kaart).
PRESTATIES
Top- en kruissnelheid 115-120 km-j
u; acceleratietijd van 0 tot 50 km-u
8.8 sec., van 0 tot 80 km-u 16.4 sec
van 0 tot 100 km-u 29 sec.; brandstof-
gebruik (mengselsmering 1 40) al
yaar gelang gebruik 1 10,5 tot
IMPORTEUR
Hart Nibbrig Greeve N.V., Park
straat 91 in Den Haag en Warmonder-
datpseweg 12 in Sassetjheijro,
