wel zou gaan - toen
was het al te laat''
„Reinoud is nog
maar een kind"
klaagzang na
mistige nachtvaart
Titof: Een
vrouw kan
heelal in
KWATTA
SB
DE SLAG BIJ
OLDENZAAL
Zo'n heerlijke reep cadeau
I voor 10 Kwatta-soldaatjes
Chefarine ,4
E
SPOORWEGONGEVALLENRAAD BEHANDELT
TREINBOTSING IN GELDROP
RECHTER LAS LES IN KORT
GEDING OM SCHOOLRUZIE
YIEMDE
STOEL BIJ
TMOON
„KOUDE BEDOENING" OP STILLIGGENDE SALONBOOT
Ontploffing vaagt
kerkgebouw weg
Dinsdag 5 september 1961
ZEETJWSCH DAGBLAD
Pag. 5
TWEE JONGEMANNEN HADDEN DE LEIDING
Russisch protest tegen
behandeling officieren
Krachtige bestrijding
van pijn of griep
Surinaamse regering
is misnoegd
TWEE FIETSERS
VERONGELUKT
CETA
BUITENBIÜTS
OVER DE CHINESE
MUUR (II)
Vroege sneeuwstormen
in Amerika
ÜLLLLK.
Ik dacht dat het
Van een onzer verslaggevers
TAEN BOSCH. Twee jongemannen van 21 en 26 jaar hebben het op 22 februari op het station Gel-
■*-' drop een paar uur lang samen vo ór het zeggen gehad. De ene: de treindienstleider J. J. M. Berg
man, die alle voorkomende werk moest doen en tegelijk voor de veiligheid moest zorgen; de andere:
de rangeerder H. M. Foederer. Dat had zo al geduurd van kwart over elf des morgens, totdat het om
vijf minuten voor twee fout ging.
Met een daverende klap vloog de exprestrein AmsterdamMaastricht op spoor drie op een stilstaande
locomotief met goederenwagon. De trein had op spoor twee binnen moeten lopen, maar de wissel lag verkeerd.
Gevolg: één dode, zes gewonden en een flinke ravage.
De stationschef F. Timmermans had
de bewuste drie uur vrij. Hij wist
echter dat het druk zou worden.
Bovendien was er sinds enkele dagen
een complete reconstructie van alle
wissels en seinen aan de gang. Het
verband tussen wissels en seinen was
verbroken. Als een sein op veilig stond
wilde dat nog niet zeggen, dat ook de
corresponderende wissel goed lag. Wel
waren de wissels twee maal vergren
deld en waren er speciale instructies
uitgegeven.
„In mijn tuin
Dit alles wetend, zou de stations
chef een half uur eerder, om kwart
voor twee dus, terug zijn op het
station. Gisteren moest hij tegenover
de voorzitter van de Spoorwegongeval
lenraad toegeven: „Ik was het ver
geten; ik was in mijn tuin aan het
werk
Urenlang heeft de raad zich onder
leiding van mr. H. R. de Zaaijer bezig
gehouden met een ingewikkeld ver
hoor over de gang van zaken op die
22ste februari. Aan de hand van ver
klaringen van vijf deskundigen en elf
getuigen is een antwoord gezocht op
vragen als deze:
HOE WAS het mogelijk, dat een
jongeman van 21 jaar nog pas drie
maanden tevoren geëxamineerd als
treindienstleider het verantwoorde
lijke werk moest doen?;
HOE KON het gebeuren, dat een
rangeerder van 26 jaar eigener be
weging aan het rangeren ging en daar
bij ook op een hoofdspoor terecht
kwam?;
HAD ER tijdens de weken van de
reconstructie geen assistentie van
elders kunnen komen?
Niet nodig
De stationschef had er in Breda wel
naar geïnformeerd, maar dit was niet
gebruikelijk, kreeg hij ten antwoord.
Van onze rechtbankverslaggever
AMSTERDAM. Ruzies op middelbare Scholen kunnen, zo is
ieders ervaring, ware hoogtepunten opleveren. Zij zijn in
zekere zin ook nuttig. Zij bieden de jongeren onder de deelne
mers gelegenheid om, zonder dat de consequenties al te groot
zijn, hun vermogen tot het kiezen van een juiste positie op de
proef te stellen.
Hoe opwindend zulke rellen ook
voor alle betrokkenen mogen zijn,
de buitenwacht merkt er pieestal
niets van. Er is altijd wel iemand
in het wereldje van kinderen vol
leerde academici, hooggezeten cura
toren en ouders die op een ge
geven ogenblik het juiste woord
weet te spreken. Ook dat is nuttig.
Maar als de wijsheid nu op zich
laat wachten, wat dan? Dan kan ge
beuren wat gisterochtend voorviel
in de werkkamer van de president
van de Amsterdamse rechtbank:
daar moest een rechter, symbool
bij uitstek van de wereld van de
volwassenen, zich in lengte en
breedte bezighouden met wat zich
allemaal aan kissebisserijen in de
wereld van kinderen had voorge
daan. Een wereld van kinderen
bleef het, alle brieven van curato
ren, rectoren, ouders en advocaten
ten spijt.
Zwakke plekken
Dit was het geval: De rector van
het christelijk lyceum in Bussum,
ir. S. J. Richter, had zich in het Ef-
gelopen schooljaar ontevreden ge
toond over de vijftienjarige voorzit
ter van de leerlingenvereniging. De
jongen was met overweldige ie
meerderheid van stemmen in febru
ari op zijn post gekozen.
Aanvankelijk had de rector daar
vrede mee gehad, maar toen de
jeugdige voorzitter, Reinoud, het
rookverbod op school overtrad, een
ochtenwijding aan het begin van de
week verzuimde en een keer spijbel
de, ging hij er anders over denken.
Hij vond dat de jongen moest aftre
den, temeer omdat zijn paasrapport
zwakke plekken vertoonde. Reinoud
evenwel was op het voltooien van
zijn ambtstermijn (tot januari) ge
steld, en hij had in dit verlangen
zijn medeleerlingen aan zijn kant.
De rector echter hield voet bij stuk.
Toen verklaarden de andere leden
van het bestuur zich jolidair met
hun voorzitter. Zij togen naar de
rector om hem te zeggen dat, als
Reinoud weg moest, zij ook zouden
verdwijnen.
De rector zei in dat gesprek toen
iets dat het conflict in sterke mate
verhevigde; hij vertelde dat er voor
Reinouds aftreden behalve het ro
ken, het verzuim en het spijbelen
ook andere dingen pleitten. Maar
daarover mocht hij zich niet uitla
ten. Reinoud en zijn ouders wisten
ervan, zo zei hij.
„Lelijk ding
Het was de lont in het kruitvat.
Moeders van andere kinderen infor
meerden bezorgd bij de moeder van
Reinoud. De hele schoolwereld
gonsde van de gissingen. De vader
van Reinoud wilde van de rector
weten wat die met zijn mededelin
gen aan de kinderen had bedoeld.
Hij kreeg echter geen duidelijk ant
woord.
Gisteren vond de president van de
Amsterdamse rechtbank, mr. Sthee-
man, de uitlating van de rector
„maar een lelijk ding", ook al was
de mogelijkheid niet uitgesloten dat
die door de toehoordertjes verkeerd
was geïnterpreteerd. „Er zijn", oor
deelde de rechter, „aanzienlijke fou
ten gemaakt".
Eén daarvan was de brief aan de
ouders van Reinoud, waarin de cura
toren van het lyceum de jongen de
toegang tot de school ontzegden.
Daarin stond te lezen dat dit ge
schiedde, omdat de vader zich on
hebbelijk tegenover de rector had
gedragen (hoge woorden tijdens een
onderhoud), zich niet bij de presi
dent-curator had gemeld (daartoe
telefonisch opgeroepen) en... een ad
vocaat in de arm had genomen.
„Er zit wel een anticlimax in die
brief", constateerde mr. Stheeman.
Mr. Kingma, de advocaat die giste
ren de belangen van het lyceum
moest behartigen, haastte zich dan
ook om zich ervan te distantiëren
met name van het laatste gedeelte
van de motivering.
Naar de vierde
Hij kon er ook gemakkelijk van af,
want inmiddels was het besluit van
de curatoren weer ingetrokken en
waren de deuren voor Reinoud, die
ondanks het zwakke paasrapport van
de derde klasse naar de vierde
was overgegaan, opengezet. Alleen:
de curatoren stonden er wel op dat
Reinoud, die nog steeds niet was af
getreden, zijn voorzittershamer zou
neerleggen.
De president zag daar wel wat in
niet omdat hij de curatoren per
se gelijk wilde geven, maar veeleer
omdat hier het belang van de jon
gen zelf in het geding was. „Het is
nog maar een kind", hield hij de
ouders en advocaat voor en daarmee
was iedereen het wel eens.
Eigenlijk bleef er van een kort ge
ding heel weinig over. Reinoud
mocht op school komen, en dat was
nu juist het belangrijkste dat zijn
ouders in de dagvaarding eisten.
Waarom was een ieder gisteren dan
toch voor het bureau van de presi
dent verzameld?
Het bleek dat de ouders, bijgestaan
door mr. Keune (die in de strafzaak
Magere Josje lauweren oogstte) nog
een brief van de curatoren wilden
hebben, waarin hun zoon geheel
werd gezuiverd. Daarbij waren de
woorden van de rector tot Reinouds
medeleerlingen „er zijn andere
redenen, maar die kan ik niet zeg
gen" van vitale betekenis.
Wel wenselijk
De president vond het ook wel
wenselijk dat die brief er kwam,
maar of hij zover kon gaan om de
curatoren bij vonnis daartoe te ver
plichten, betwijfelde hij. Tenslotte
hadden de curatoren de jongen ei
genlijk helemaal niet van school
mogen sturen. Dat had alleen het
bestuur van de schoolvereniging Wil
lem de Zwijger mogen doen. Cura
toren zonder rechten kunnen ook
curatoren zonder plichten zijn.
De hele zaak eindigde ermee dat
mr. Stheeman Latijn sprak. „Sine
die" zei hij, en dat bleek te bete
kenen dat hij de dossiers niet meer
zou inkijken totdat hij van beide
partijen hoorde dat een aanvaard
bare schikking voor de rest van het
geschil was getroffen.
De advocaten namen buigend af
scheid van mr. Stheeman en zij be
loofden hun best te zullen doen. Had
de president niet gezegd: „Laten
wij er wél aan denken heren, dat
het nog maar een kind is"?
De getuige-deskundige ir. J. Slinkers,
bleef er gisteren bij, dat hulp van
elders beslist niet nodig was geweest.
Dit gebeurt altijd zo op kleine stations.
„Bergman," betoogde hij, „had toch
veel van het „zachte" werk kunnen
laten liggen tot later en zich geheel
op de veiligheid kunnen concentreren.
Bovendien: als iemand drie maanden
lang hetzelfde werk heeft gedaan, mag
toch wel van hem worden verwacht,
dat hij die paar spoortjes onder de
knie heeft!"
De jonge treindienstleider sinds
kort in dienst bij Philips vertelde
wat hij allemaal tussen één en twee
uur had moeten doen: drie treinen
behandeld en de wissels voor het
rangeren bediend; kaartjes aan reizi
gers verkocht, de gewone en de dienst-
telefoon aangenomen, de kas bijge
houden en mensen opgebeld dat er
zendingen waren aangekomen.
Schuld?
De president: „Goed, goed, maar u
hebt in ieder geval ruiterlijk schuld
bekend."
Bergman: „Schuld? Neen, volgens
mij was er alleen maar sprake van
een ondoordachte daad. De weken dat
de reconstructie duurde lag alles los
en moest je zelf alles controleren.
Theorie in het boekje is erg gemakke
lijk, maar in de praktijk is alles an
ders. Er moet in een dergelijke si
tuatie een tweede man zijn, die al het
andere werk doet."
Mr. De Zaaijer: ,,U had toch de sta
tionschef kunnen roepen, of kwam dat
uw eer als jongmens te na?"
Bergman: „Ik dacht dat het wel zou
gaan, tot kort voor het ongeluk, maar
toen was het al te laat."
Tot overmaat van ramp kwamen er
in die uren meer treinen binnen dan
anders. Rangeerder Foederer was er
op eigen houtje mee aan het manipu
leren. Vergrendelde wissels had hij
„ontkiemd". De met hem bevriende
treindienstleider had nog iets naar
hem geroepen, maar hij had hem niet
kunnen verstaan. Hij wist volgens zUn
zeggen ook niet dat de wissels ver
keerd lagen. Toen alles achter de rug
was lagen ze weer goed
„Niet objectief'
De president tot de treindienstlei
der: „Waarom bent u weggegaan bij
de spoorwegen? Beviel het u niet?"
Bergman: „Erg goed, maar zaken
als deze worden bij de N.S. niet ob
jectief bekeken. De omstandigheden
worden niet in aanmerking genomen."
Mr. De Zaaijer: „Gaat u maar."
Met gebogen hoofd en bijna onder
tranen liep de jongeman met zijn
zware last de zaal uit.
De machinist van de sneltrein, de
heer H. J. Ooms, kwam voor het hek
je. Hij had zich op het nippertje kun
nen redden, was echter wel gewond
geraakt en kreeg achteraf straf omdat
hij met een hogere snelheid dan veer
tig kilometer het station was binnen
gereden. Hij zelf zei gisteren: „Vijftig
tot 55 km."
De deskundige ir. Th. Tak: „Harder
dan zeventig! Remproeven hebben uit
gemaakt, dat u bij een snelheid van
veertig ruimte genoeg had gehad om
te remmen. Dan was er niets ge
beurd."
„Duizend maal"
Machinist Ooms: „Dat voorschrift
van binnenkomen met veertig kilome
ter wordt wel duizend maal per dag
overtreden."
Ir. Tak: "Dat is een insinuatie. Ge
lukkig zijn éi nog genoeg machinisten
voor wie een voorschrift een voor
schrift is."
De president: „Hebt u het gevoel
meneer Ooms, dat u ten onrechte bent
bestraft?"
De machinist: „Volgens de regle
menten niet."
Het laatste woord was aan de des
kundige Slinkers: „Een machinist
moet zich aan de voorschriften en de
seinen houden, en daarmee uit."
Zoals gebruikelijk, zal de Spoorweg
ongevallenraad de minister van ver
keer en waterstaat verslag uitbrengen
van zijn bevindingen.
Het verslag van de ramp met de
militaire trein bij Woerden zal bin
nenkort in de Staatscourant worden
gepubliceerd.
Van onze correspondent
B'ONN. De Russische comman
dant in Berlijn heeft bij de Weste
lijke geallieerden geprotesteerd
tegen de wijze waarop Russische offi
cieren in West-Berlijn zijn bejegend
door „Westberlijnse provocateurs,
die de steun hadden van Amerikaan
se gezagsdragers". Deze officieren
maakten deel uit van de staf van het
geallieerde luchtveiligheidscentrum,
een van de weinige instellingen
waarin de bondgenoten uit de oor
log nog samenwerken.
Dit luchtveiligheidscentrum regelt
o.a. het luchtverkeer in de corri
dors tussen West-Duitsland en West-
Berlijn. De Russische commandant
wees er in zijn protest op dat een
onheuse bejegening van Russisch
personeel zeer onaangename gevol
gen zou kunnen hebben voor het
luchtverkeer.
ilMHi
Prinsjesdag heeft al lang niets
meer met een prinsje uitstaande,
maar voor de prinsesjes is de be
langstelling van het Nederlandse
volk niet minder, al heet de dag
dan niet naar hen. Eik jaar weer
trekken op de derde dinsdag van
september drommen naar Den
Haag en hebben de verkopers van
klapstoeltjes en versnaperingen
daar een goede dag. Dankzij de te
levisie zien veel meer mensen dan
vroeger de rijtoer en het nieuwe
medium heeft het Nederlandse
volk bovendien toegang verschaft
tot de Ridderzaal. Daar is de
Prinsjesdag dit jaar nog meer Prin
sesjesdag dan vroeger, want omdat
prinses Margriet dit jaar acht
tien jaar is geworden, zal zij op 19
september mèt haar vader en twee
oudere zusters naast de troon zit
ten. De 79-jarige beeldhouwer-
schrijnwerker C. J. van Gorcum
heeft naar het voorbeeld van de
drie bestaande zetels voor de acht
tienjarige een vierde zetel ge
maakt. Die wordt op de foto in de
Ridderzaal geplaatst.
ROTTERDAM Het stoffelijk over
schot van die twaalfjarige J. Snoe is gis
teravond in de Maashaven gevonden.
De jongen werd vermist, nadat hij
woensdagmiddag in de Maashaven ge
zwommen had.
Advertentie
zonder de maag van
streek te makent
leder tablet Chefarine „4" bevat 4 beroemde
geneesmiddelen, die elk afzonderlijk in de hele
wereld beroemd zijn geworden. Een van deze
middelen is Chefarox en dient In het bijzonder
om de maag te beschermen. Ook zij die een
gevoelige maag hebben kunnen zonder be
zwaar Chefarine „4" gebruiken. Het Is een
ideaal middel om pijn of griep snel en doel
treffend te bestrijden.
rr
LICIICIIU IV IJOdll IJUOile M
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
Bi] pijn, griep of „landerig" gevoel zorgt een enkel labiel,
dat U met plezier Uw werk kunt doen! Kokera 20 tabletten f 0.80.
PARAMARIBO (ANP). De Suri
naamse regering is misnoegd over het
verzoek van de Nederlandse regering
om een plaatsvervangend lid aan te
wijzen voor de delegatie van het Ko
ninkrijk naar de Algemene vergade
ring van de Verenigde Naties.
Suriname, zo meent men in Parama
ribo, heeft als gelijkwaardige partner
in het Koninkrijk recht op een vol
waardige plaats in de delegatie. De
kwestie is met Den Haag opgenomen.
In Den Haag vernamen wij dat
hoewel minister Luns vandaag reeds
naar New York vertrekt over de
samenstelling van de delegatie nog niet
is beslist.
SARNIA (Reuter) De 2060 ton
metende Canadese olieboot Hamilton
is gisteren na een ontploffing in brand
gevlogen teTwijl zij bij een raffinaderij
in de buurt van de Canadese haven Sar-
nia voor anker lag.
Alle brandweerploegen uit het gebied
van Sarnia zijn met hun materiaal naar
de plaats van de brand gestuurd, in de
eerste plaats om te zorgen dat de brand
niet overslaat op de raffinaderij.
Er werden vijf zeelieden bij gewond.
Van een onzer verslaggevers
SCHOUWEN DUIVELAND. De
overnachting op de salonboot Minis
ter Lely op het Volkerak is voor de
bewoners van Schouwen Duiveland
het sein geworden tot het spuien
van jarenlang opgekropte grieven
tegen de wijze waarop de R.T.M. de
veerdienst tussen Numansdorp en
Zijpe onderhoudt.
De behandeling aan boord in de nacht
van zaterdag op zondag, toen de Mi
nister Lely door mist gedwongen, de
hele nacht buitengaats voor anker lag,
heeft de maat volgemaakt. Mevrouw
ENSCHEDE Enkele tientallen
Italianen, een stuk of tien Spanjaar
den, twintig man van de Oldenzaalse
gemeentepolitie, zeven Ensehedese
politieagenten en zestien marechaus
sees hebben gisternacht tussen En
schede en Oldenzaal een veldslag ge
leverd.
Aan deze vechtpartij was een treffen
voorafgegaan in Oldenzaal. Die was
ontstaan, nadat de exploitant van het
Sint Josephgebouw vijftig Italianen de
toegang tot de dansvloer had gewei
gerd.
Toen de politie de gemoederen tot
bedaren kwam brengen, gingen de Ita
lianen weg, maar zij gaven de verze
kering terug te zullen komen.
Van hun stamcafé aan de Tulpstraat
uit lanceerden de Italianen hun eerste
aanval. Gewapend met bierflessen,
knuppels en poten van tuinstolen sto
ven ze naar buiten, sloegen de ruiten
van een auto in, molesteerden een paar
burgers en vernielden de ramen van
een paar huizen.
Van Enschede uit naderde gemengd
Italiaans-Spaanse versterking voor de
Italiaanse rebellen. Aan de grens van
Enschede en Oldenzaal ontstond het
tweede front. De politie had daar een
macht samengetrokken, nadat haar de
opmars ter ore was gekomen.
Buit
Na een forse vechtpartij zegevierde
de politie. Enige tientallen bromfietsen
vormden de oorlogsbuit. Zij werden
overgebracht naar het politiebureau in
Oldenzaal.
De Italianen en Spanjaarden allen
arbeiders in Twentse fabrieken heb
ben gisteren krijgsraad gehouden. Zij
wensen er zich beslist niet bij neer te
leggen, dat verscheidene caféhouders
hun de toegang weigeren.
Van hun kant zeggen de caféhouders:
„Als er Italianen bij ons zijn, dan ko
men de nette meisjes niet meer." In
Enschede hangt aan de deur van een
café een bordje waarop staat, dat Ita
lianen zander meisje geen toegang
hebben.
De Italianen voelen zich gekrenkt,
omdat ze naar hun gevoelen als nozems
worden beschouwd. Zij zijn van plan de
consul van hun land te hulp te roepen.
Bij de firma Gelderman in Oldenzaal
hebben de opstootjes gisteren een
staartje gehad. De buitenlandse werk
nemers weigerden aan het werk te
gaan. Heel wat Italianen en Spanjaar
den waren helemaal niet komen opda
gen.
Bouwman uit Haamstede schijnt het
misnoegen onder de passagiers in die
mistige nacht bij de kapitein en de
buffetdiensten tot uitdrukking te heb
ben gebracht.
„Zonder dat er enige mededeling
werd gedaan, legde men een uur na
afvaart de boot stil", vertelde zij ons,
„we zijn er al aan gewend dat het
dienstbetoon op de boten van de R.T.M.
niet kan tippen aan de service op de
provinciale boot, maar zaterdagnacht
was het bar.
Ik ging, toen de boot een uurtje stil
had gelegen, naar beneden om te vra
gen of er wat warms te krijgen was.
Het buffet was toen verlaten en de
keuken was op slot. Boven in de stuur
hut van de kapitein vond ik de vier
diensters. Zij zeiden, dat er geen soep
aan boord was en dat de koffie op
was."
„SLAPEN"
De heer J. Verhagen uit Zierikzee
vulde later aan: „Dat was natuurlijk
onzin. Er kunnen ruim honderd passa
giers op die boot. Wij waren maar met
vijfentwintig man. Als er honderd man
geweest waren, zou er dan voor de
helft geen koffie zijn geweest?"
Een van de diensters, mevrouw Lems,
verklaarde dat er tot half twee koffie
was geweest. Daarrta niet meer, „want
wij mogen toch ook wel eens slapen."
Dat was wat moeilijk te rijmen met
de verklaring van kapitein J. Kip, die
ons vertelde dat hij om half twee op
dracht had gegeven om koffie te zet
ten.
De heer en mevrouw Bruyn uit Rot
terdam, die zaterdagnacht op weg wa
ren naar hun vakantie-adres in Zierik
zee, zeiden dat er na half elf geen
koffie meer was geschonken, behalve
twee kopjes om half twee „die waren
overgebleven van een klein fuifje dat
de bemanning hield omdat er een jarige
was".
INGETROKKEN
De verklaringen over het dienstbe
toon zijn dus even mistig als de nacht
die de boot in open water moest door
brengen. Alle passagiers die wij spra
ken, zeiden dat het meer dan schande
was geweest. De inspecteur van de
R.T.M. in Zijpe, de heer M. L. van
Driel, verklaarde dat alles in orde was
geweest en de bemanning zei het hem
na. De oorspronkelijke verklaring van
de heer Van Driel dat er volop koek
aan boord was geweest en dat de hele
bemanning niet had geslapen, heeft hij
gisteren ingetrokken.
De heer Verhagen vertelde dat een be-
Eigen nieuwsdienst
AMSTERDAM In de Frederik Hen
drikstraat in Amsterdam is gistermid
dag de 49-jarige mevrouw Th. Pichotte-
Casemie onder de aanhangwagen van
een tankauto gekomen en doodgereden.
De vrouw heeft er vermoedelijk geen
erg in gehad, dat de tankauto nog een
aanhanger trok. Toen zij met haar fiets
naar links week botste zij er tegen op
en viel voor de achterwielen.
Op de weg tussen Groenlo en het
Duitse Vreden verongelukte de 28-jarige
J. H. Gemmink uit Groenlo. Hij was
met de fiets op weg naar huis. Hij werd
aangereden door een auto.
manningslid omstreeks middernacht
had aangekondigd dat de lichten ge
doofd zouden worden omdat de be
manning ging slapen. Toen daartegen
protest rees bleven de lichten bran
den. maar korte tijd later was er, op
de kapitein na, geen van de beman
ningsleden meer wakker te vinden, al
dus de heer Verhagen.
De passagiers en velen op Schouwen
Duiveland die de mistige vaart niet
beleefden, spreken er voorts schande
van dat er aan boord van de R.T.M.
boten noch ra-dar, noch radioverbinding
is. „Er kan van alles gebeuren zonder
dat men in staat is de wal te waar
schuwen", meenden zij.
„De directie van de R.T.M. zal het
te weten komen", zeggen ze verder op
Schouwen Duiveland. Er vordt daar in
vele huiskamers aan een indrukwek
kende klaagbrief gewerkt.
„Ook al gaan de boten over enkele
jaren uit de vaart, omdat er dan de
Delta-dijken zullen zjjn, dan nog moet
de R.T.M. ons tot die tijd behoorlijk
overzetten", zegt men op Schouwen
Duiveland.
Advertentie
Eis altijd
de beproefde
Van onze correspondent
BAARN. Met een daverende klap
is gisternacht in Baarn het gebouw van
de vrijgemaakte gereformeerde kerk te
Baarn weggevaagd. Een diepe kuil om-
kransd met geblakerde muren en ver
wrongen staal duidt de plek aan waar
het gebouw heeft gestaan. Sind-s juni
was er een meubelfabriekje in geves
tigd.
Drie directiewa-gens van een naburig
aannemersbedrijf werden zwaar bescha
digd. Een garage werd in elkaar ge
drukt en de nieuwe auto die er in stond
werd gedeukt. Duizend keukenkrukken,
vierhonderd stoelen en 120 tafels zijn
bij de klap vernield. Bovendien werd
de volière van een buurman uit el
kaar gerukt.
Waarschijnlijk is een zuurstofcilinder
in het fabriekje ontploft.
door N. H. Appel
LEIPZIG De Siberische leraarszoon en
ruimtevaarder majoor German Stepa-
nowitsj Titof zei hier gisteravond in
een persconferentie: „Zeker, een vrouw
kan ruimtevaarder worden. Dat is een
kwestie van de nabije toekomst. In be
paalde opzichten is een vrouw zelfs
geschikter dan een man. Over het
geheel genomen is zij noch psychisch
noch fysiek minder geschikt dan een
man voor het maken van een vlucht in
de kosmos."
De kleine ruimtevaarder bleek een voor
treffelijke propagandist voor zijn land
en de politiek van Kroesjtsjef te zijn.
Hij begon in de persconferentie, die
druk bezet was met voornamelijk com
munistische journalisten, met een
vlakke rede.
Het wetenschappelijk gedeelte van zijn
lange vlucht in de ruimte moest hij
overlaten aan de Russische hoogleraar
Jaskowski. Tijdens het beantwoorden
van vragen bleek Titof echter ondanks
zijn 26 jaar een handige, gevatte en
soms zelfs geestige debater. Jammer
genoeg ging zijn hoge Russische stem
af en toe verloren in het zware stem
geluid van de Duitse tolk.
„Ware vrienden"
Titof was zwaaiend als een zeeman de
zaal binnengestapt, onbekommerd kij
kend temidden van ernstige Russische
en Oostduitse officieren, diplomaten en
politici. Onder zijn bruine lokken zagen
wij een gezicht zonder Aziatische trek
ken, dat voortdurend glimlachte. Deze
ruimtevaarder bleek echt geen robot of
automaat te zijn. Het zou dwaas zijn
dat te beweren.
De schriftelijk ingediende vragen, voor
namelijk door communistische journa
listen gesteld, begonnen aldus:
Vraag: Wat heeft de meeste indruk op
u gemaakt, hier in Oost-Duitsland?
Titof: Dat de arbeiders ware vrienden
van de Sowjetunie zijn en dat men wat
bereikt is met de wapens wil ver
dedigen.
Vraag: Westelijke kranten hebben ge
zegd, dat de stand Amerika—Rusland
thans 22 is. Ieder heeft immers twee
ruimtevaarders!
Titof: Het aantal klopt, maar de Ameri
kanen hebben alleen maar sprongetjes
gemaakt. Wij, Gagarin en ik, hebben
vluchten van ten minste één keer om
de aarde gemaakt.
Vraag: "Hoe is het in uw geboorteland en
uw gezin?
Titof: Siberië is een uitstekend, heerlijk
land. Het is hier in Duitsland goed,
maar thuis is het beter. Mijn vader
was een boer, die op zijn veertigste jaar
ging studeren en leraar Duits werd.
„Vervelend"
Vraag: In Amerika is gezegd, dat de
foto's die u tijdens uw ruimtevlucht
hebt gemaakt niet echt zijn.
Titof: Zonder idioten zou het vervelend
zijn om op deze wereld te leven.
Frank en vrij praatte Titof er op los. Hij
ontpopte zich als een kleine Kroesj
tsjef, een ongetwijfeld gevaarlijke pro
pagandist, die op voortreffelijke wijze
is geoefend. Het stond als een paal
boven water, dat de vragen die Titof
werden gesteld (schriftelijk immers en
door communistische journalisten in
gediend) even goed waren voorbereid
als al het overige, dat er bij hem zo
gesmeerd en geolied uitkwam. Toch
bezat de kleine op het oog sympathieke
straaljagerpiloot met het onbekom
merde gezicht van een schooljongen
duidelijk de intelligentie om zelfstan
dig klippen te omzeilen en grapjes te
vlechten in het vraag- en antwoordspel.
De communistische heren van Oost-
Berlijn hadden het bezoek van de
Russische held op grootscheepse wijze
aangepakt. In Oost-Berlijn brachten zij
zaterdag een kwart miljoen mensen op
de been; in Maagdenburg zondag hon
derdduizend, hier in Leipzig weer
honderdduizend.
„Vrijwillig"
Massademonstraties zijn hier al lang niet
meer genoeg. Het bezoek van Titof
moest meer opleveren. Ter ere van de
ruimtevaarder beloofden „vrijwillig"
708 jeugdigen toe te treden tot de para
militaire organisaties. De landarbeiders
van een kolchose beloofden tot de 17e
september, wanneer hier verkiezingen
worden gehouden, „36.300 kg melk en
4.000 kg vlees boven het plan te pro
duceren".
Zo ontving Leipzig vandaag de Russische
held Titof. Er was voor de gewone man
geen ontkomen aan Hij moest mee-
marcheren, meeroepen, meezingen (wij
hoorden ook de Internationale weer
eens). Hij moet voortaan voor Titof
meer en langer werken voor hetzelfde
loon.
Toen hij in de avond doodmoe thuis
kwam, wachtte hem het communis
tische dagblad de Leipziger Volks-
zeitung, waarin hij terwijl in de
straten de bewapende „arbeidersbriga
des" zingend de avondlijke rust ver
stoorden een gedicht kon lezen,
waarin Titof werd toegezongen: „Gij
en uw schip, door het socialisme be
stuurd".
Het was een vermoeiende, maar feeste
lijke dag voor majoor Titof. Het was
een van die verschrikkelijke feesten,
waarmee de gewone Oostduitser gere
geld wordt geplaagd. Het was even
eens een luidruchtige waarschuwing
voor iedere Westelijke toeschouwer.
DENVER (Reuter). Terwijl bijna
heel Amerika lag te blakeren van de
hitte, werden Colorado en Montana gis
teren geteisterd door sneeuwstormen.
Deze joegen de sneeuw hier en daar
op tot een hoogte van zestig centime
ter. Duizenden vakantiegangers zagen
geen kans er met hun auto's door te
komen.
Advertentie
Kies bij Uw winkelier uit: melk, puur, hazelnoot, pinda, mokka en Biskie (20 ct)
