POLITIEK DRUKT STEMPEL
OP DE LEIPZIGER MESSE
SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN
\\WmW
I
ZESTIG JAREN
SCHOONHEID
Uw relaties in het buitenland
Rotterdamer Jahrbuch 1961-1962
Nederland bijna grootste deelnemer uit Westen
OYE1
CHINESE
MUUM
ULBMICHT
Helena Rubinstein in Nederland
Maandag 4 september 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Zij wel
Welkom
Zuurtjes
Verlaten stad
IN DE GUNST
ONMOGELIJK
GEEN CONTACT
Londense vrachtenmarkt
Samenwerking tussen
Philips-Duphar en
Frans concern
Notering edele metalen
V1SSER1JBKRK HTE
GEWIJZIG
TEKENING
RESA-HILVERSU M
Pag. 6
door H. N. Appel
LEIPZIG zondag. Toen de vo
rige week de geallieerde autoritei
ten in West-Duitsland de K.L.M.,
de Sabena en de S.A.S. verboden
om naar de Messe te vliegen, dach
ten twaalf zakenlieden en journa
listen uit Amerika, Engeland en
Nederland heel slim „dan nemen
wij de LOT". Welnu, zij hebben
zaterdag de LOT genomen en zij
hebben het wèl geweten.
Om te beginnen dient erkend,
dat de Iljoesjin-18, het Russische
viermotorige vliegtuig, waarmee de
Poolse luchtvaartmaatschappij om.
op Amsterdam vliegt, een prettige
machine is. Wel een beetje erg een
kopie van een Amerikaan, maar
heel prettig voor een lange reis.
Erkend dient ook, dat de Poolse
stewardessen vriendelijk zijn maar
vrij onverstaanbaar. Pas boven de
Moerdijk of daaromtrent kreeg ik
het namelijk door: „De Iljoesjin
onderhoudt ditmaal een lijntje
Amsterdam-Berlijn via Parijs".
Zo lost men heden ten dage po
litieke problemen in de vliegerij
op. Als de K.L.M., de Sabena en de
S.A.S. van onze vrienden in Parijs,
Londen en Washington niet naar
Leipzig mogen vliegen (maar wel
naar Praag, Boedapest en Moskou),
dan neemt de Poolse LOT dat werk
met een grote omweg maar zon
der extra kosten over. Via Parijs.
Van het oude vliegveld le Bour-
get, onder de rook van de Franse
hoofdstad, over half Frankrijk, een
lid van de Navo, en half West-
Duitsland, nog een lid van de Navo,
door de geallieerde luchtcorridor
naar Oost-Berlijn. Wie deze hogere
Navokunde nog snapt is een wijs
man! Want waarom mag de LOT
van het communistische Polen doen
wat de K.L.M. van Nederland lid
van de Navo niet mag?
Het werd overigens wel wat lang,
die reis. Half vier van Schiphol,
een uur later in Parijs. Om zes uur
van le Bourget. Pas om een uur of
half negen schitterden de veelkleu
rige lichtjes van de Westberlijnse
Kurfürstendamm onder de Iljoe
sjin.
Wij vlogen over de Chinese muur
van Ulbricht, die thans Oost- van
West-Berlijn scheidt. Wij landden
tenslotte op het pikdonkere dood
stille ongezellige vliegveld van
Oost-Berlijn, Schönefeld.
Welk een prachtige gelegenheid
voor de Oostduitsers om de twaalf
zuiver kapitalistische bezoekers uit
Amerika, Engeland en Nederland
eens eventjes te tonen, hoe commu
nisten welkome bezoekers plegen
te ontvangen. Iedereen immers
die thans de Messe van Leipzig
bezoekt met welk doel ook
is een welkome gast in Oost-Duits-
land. Aan de hand van een ronde,
glimlachende grondstewardess van
de Oostduitse Lufthansa ging ik
door het duister van Schöneveld
naar de stille hallen van het vlieg
veld. Er waren nauwelijks pas
poortformaliteiten. De jonge dou
anebeambte, die mijn geld noteer
de, vertelde geestdriftig over de
amateur-wegkampioenschappen te
Bern. Hij bleek een aanhanger van
„Niedam" de Nederlandse wereld
kampioen achtervolging te zijn. De
hand van een heel wat dunnere
maar zeker niet minder aantrekke
lijke grondstewardess voerde ons
twaalven ten slotte langs nieuwe
bureautjes en nieuwe politie- en
douanebeambten met uniformen
die toch wel erg geleken op die uit
de tweede wereldoorlog naar ons
vliegtuig.
Waarlijk, de twaalf man uit Ame
rika, Engeland en Nederland wa
ren de Oostduitsers zoveel waard,
dat de Oostduitse Lufthansa een
speciaal Iljoesjin 14-toestel, een
verdachte kopie van de oude DC-3,
op Schönefeld had achtergelaten
om ons naar Leipzig te brengen.
Het werd een korte tocht van
een uurtje. Er was niet de service
die de Poolse vlucht kenmerkte.
Wij kregen alleen wat zuurtjes uit
de hand van een grote, blonde jon
ge Berlijnse, die lachend vertelde,
dat zü deze dag al acht keer naar
Leipzig was gevlogen en die voor
geen der twaalf kapitalisten uit
Amerika, Engeland en Nederland
een greintje angst toonde, integen
deel, met Ken gezellig praatte. Om
tien uur landde de Iljoesjin bij
Leipzig. Normaal doet de K.L.M.
over AmsterdamLeipzig een uur
of twee; ditmaal duurde het zes en
een half uur. Maar wie er cok boos
was niet mijn buurman, een
Amerikaan uit Californië. Een kor
te man van 55 jaar, in 1926 uit
Dresden geëmigreerd, thans eige
naar van een machinefabriek en in
het bezit van een eigen zakenvlieg-
tuig. Nu naar de Messe te Leipzig
en zijn tachtigjarige moeder in
Dresden. Geen greintje Duits meer
in zijn houding. Breeduit vertel
lend over zoons en dochters, de
vliegclub in Berkeley en de hab-
bekrats van achthonderd dollar,
die de reis San FranciscoAmster
damLeipzig en terug kostte. En
tevreden, zeer tevreden over de
K.L.M.
Hij werd pas stil toen de bus van
het vliegveld van Leipzig, waar
een omroeper ons in drie talen ver
welkomde, n_ar de stad reed. „Ti-
tof hurrah" las hij onder de foto
van de ruimtevaarder, die op mu
ren was geplakt. Er reden alleen
een paar taxis van vooroorlogs
model op de weg op deze zaterdag
avond. De flitsen van leuzen op
spandoeken en borden deden spook
achtig aan. In het verlichte cen
trum, bij het hoofdstation en de
opera liepen een paar mensen. Het
was zaterdagavond half elf en
Leipzig leek een verlaten stad, hoe
wel de Messe twee uur geleden
was geopend. De Amerikaan had
drie woorden voor dit weerzien met
Leipzig over, woorden die hij zich
plotseling herinnerde uit 1926:
„Ungemütlich und unmenschlich".
Van onze speciale verslaggever
LEIPZIG. In een uitgelaten „wij hebben het in Berlijn gewonnen"-sfeer van het
communistische Oostduitse bewind en zijn dagbladen met daarbij een zeldzaam neerslachtige
stemming onder de bevolking is zaterdag de Leipziger Messe geopend. Duidelijk is aan het licht
getreden, dat dertig tot veertig procent van de Westduitse exposanten die voor deze jaarbeurs
ruimte hadden gehuurd, is thuisgebleven.
Ook grote bedrijven als Bayer en
Hoechst hebben het laten afweten.
Er zijn overigens nog altijd vijf
honderd ondernemingen uit West-
Duitsland vertegenwoordigd. In 1960
waren het er tegen de duizend.
Het aantal gewone Westduitse bezoe
kers is veel minder1- dan anders. De
Oostduitse instanties hebben het zelf
bevestigd en spreken van een boycot
Daarentegen is het zeer opvallend, dat
veel Nederlanders en Britten zich maar
weinig hebben aangetrokken van de
politieke spanning rond Berlijn en
frank en vrij in vrij groten getale naar
Leipzig zijn getrokken.
Deze Leipziger Messe van consumptie
goederen is in de grond van de zaak
een communistisch onderonsje. Het
Westen komt er nauwelijks aan te pas.
Van de oppervlakte aan expositie
ruimte van 113.573 vierkante meter be
zetten de communistische landen er
niet minder dan 101.000; voor de wes
telijke landen en de landen uit Afrika
en Azië blijft slechts een armzalige
twaalfduizend vierkante meter over.
De handel in consumptiegoederen als
voedingsmiddelen, textiel, meubelen en
radio- en televisietoestellen is hier
voor westelijke fabrikanten nauwelijks
lonend. Oost-Duitsland, zoals alle com
munistische staten, vraagt eerder kapi
taalgoederen dan consumptiegoederen.
Het heeft ook maar weinig te bieden.
Het is verder gebonden aan het com
munistische handelssysteem, dat op de
lange termijn werkt. Er zijn tenslotte
moeilijkheden bij de kredietverzekering.
Een Nederlandse zakenman klaagde
tegenover ons: „In ons land willen de
kredietmaatschappijen de leveringen
aan Oost-Duitsland niet meer verzeke
ren. Tot voor kort ging dat zeer soepel
tegen een lage. rente. Nu moeten wij
zelf maar zien, hoe wij een krediet van
acht maanden geven dat kan een
kleine zakenman niet."
Dit wil niet zeggen, dat de Oostduit
sers hier niet hoog van de toren blazen
over hun handel met de westelijke
landen. Frankrijk en Nederland staan
daarbij zeer in de gunst, omdat deze
landen op de Leipziger Messe met
respectievelijk achttienhonderd en 1120
vierkante meter de grootste westelijke
deelnemers zijn. Engeland neemt vijf
honderd vierkante meter expositie
ruimte voor zijn rekening, België 660
en Italië 625.
Het voor het Westen weinig interes
sante karakter van deze Messe wordt
ruimschoots vergoed door de politieke
aspecten. De Oostduitse minister Leusch-
ner, plaatsvervangend voorzitter van
de raad van ministers, kon er zaterdag
avond niet onderuit. „De maatregelen
in Berlijn van 13 augustus en daarna
brengen ook nogal wat onaangenaam
heden voor onze bevolking mee", zei
hij openlijk. „Oost-Duitsland", zo ging
hij verder, „is met veel economische
problemen nog niet helemaal klaar en
er zijn nog allerlei moeilijkheden te
verwachten."
Hoe weinig dit Oost-Duitsland zich
in werkelijkheid nog aan de handel
met het Westen gelegen laat liggen,
blijkt uit de mededeling van Leuseh-
ner, dat 75 procent van de Oostduitse
handel op het communistische blok is
gericht. Hij drong wel opnieuw aan
op handelsovereenkomsten op lange
termijn met het Westen, hetgeen nu
eenmaal een onmogelijkheid is. Leusch-
ner pochte ook: „Als de Westduitsers
geen handel met ons meer willen en
ons gaan boycotten, dan moeten zij hun
gang maar gaan. Wij zullen samen met
de andere communistische landen onze
weg wel vinden."
De jaarbeurs gaat dus gebukt onder
de maatregelen, die de Oostduitsers
en de Russen in Berlijn hebben ge
nomen. Het wegblijven van de West
duitse exposanten en bezoekers, het
zeer geringe aantal Westduitse jour
nalisten dat hier is (er zijn er nog geen
twintig), de Westberlijnse journalisten,
die van de Oostduitse autoriteiten niet
naar Leipzig mogen, het verbod om
naar Leipzig te vliegen, dat de K.L.M.,
de Sabena en S.A.S. trof en dat zeker
het bezoek aan de Messe in ongunstige
zin heeft beïnvloed dit alles heeft
een duidelijk stempel op Leipzig
gedrukt.
De buitenlandse zakenlieden uit het
Westen, die ondanks dit alles gekomen
zijn voeren drukke onderlinge debat
ten, waarin zij hun komst naar Leipzig
trachten te rechtvaardigen. Van een
der Nederlanders, die al jarenlang
Oosteuropese jaarbeurzen bezoekt en
die veelal pleegt te logeren bij Oost
duitse particulieren, hoorden wij de
volgende redenering, die een rechtvaar
diging van zijn verblijf in Leipzig
moest zijn:
„Ik sprak gisteren een Oostduitse
arts, die erover klaagde, dat de grote
Westduitse firma's Bayer en Hoechst
met hun medische preparaten niet zijn
gekomen. Daardoor mist hij thans zijn
enige contact met het Westen.
Voor vele Oostduitsers van wie
negentig procent nu eenmaal niets van
het communisme moet hebbenwringt
daar de schoen. Voor hen is de kous
af. Er is een Chinese muur in Berlijn.
De deur naar het Westen is op slot.
Nu de Westduitsers Leipzig op bevel
van hogerhand nu ook nog mijden, is
er voor hen ook geen persoonlijk con
tact meer met de Westduitsers moge
lijk. Zij voelen zich meer dan ooit
verlaten en overgeleverd aan het
regime.
Voor ons, Nederlanders, maakt dit
alles geen greintje verschil. Wij leveren
geen oorlogsgoederen aan Oost-Duits
land. De bevolking laat ons in feite
koud zij heeft tien of meer jaren
lang tijd gehad om te vluchten. De
toestand is voorts nog niet zo ernstig,
dat handel drijven in het algemeen
een onwaardige zaak zou zijn. Komen
wij hier niet, dan pikken de ijverige
Britten de weinige graantjes wel weg
die er hier zijn overgebleven", aldus
deze Nederlandse zakenman.
Advertentie
die belangen hebben in het Zuidhollandse havengebied, of
wier activiteiten zich via dit gebied ontplooien, vinden een
uitstekende gids in het binnenkort verschijnende
Een tweetalige uitgave (Duits en Engels) waarvan de
redactionele inhoud werd samengesteld met medewerking
van de Rotterdamse Kamer van Koophandel, de Stichting
Havenbelangen, het Gemeentelijk Havenbedrijf en de
Nieuwe Rotterdamse Courant.
Het Rotterdamer Jahrbuch 19611962 bevat 148 pagina's
(formaat 21.5 x 27.5 cm.) met een kaart van de haven van
Rotterdam in 5 kleuren.
Uitvoerige gegevens over havens, industrie en handel.
Een boek om zélf te hebben én een boek waarmee U bij
Uw buitenlandse relaties alle eer inlegt.
Reserveer tijdig voldoende exemplaren van het Rotter
damer Jahrbuch tot 30 september 1961 3.50. Daarna .f 6,
per exemplaar.
Alle inlichtingen worden gaarne verstrekt door
Der Hafenkurier N.V., Postbus 601, Rotterdam, tel. 010-11.10.00.
LONDEN (Reuter) De Londense vrach
tenmarkt lag zaterdag verlaten. Een lading
van 9.400 ton schroot werd geboekt van de
Grote Meren de desbetreffende boot zal in
een haven aan de St Laurens worden afge
laden naar Japan tegen 180.000, inclusief
het laden in twee havens en het lossen in
een met optie voor het laden in twee havens
aan de Grote Meren tegen 2.500 extra, het
geen ook moet worden betaald indien in
twee havens wordt gelost, vrij in en uit,
half september.
AMSTERDAM. Philips-Duphar en
de Franse Philipsorganisatie gaan sa
menwerken met het Franse farmaceu
tische concern Etablissements Clin By-
la. Daartoe is opgericht Laboratoires
Duphar, waarin Philips en Cliü Byla
voor resp. 55 en 45 procent deelnemen
Het kapitaal van de nieuwe onderne
ming bedraagt vijfhonderdduizend nieu
we francs.
Laboratoires Duphar zal speciale far
maceutische artikelen voor menselijk
gebruik gaan fabriceren en verkopen in
Frankrijk en in bepaalde landen van de
Franse Unie.
De nieuwe maatschappij zal kunnen
beschikken over alle farmaceutische
specialiteiten van Philips-Duphar, een
van de hoofdindustriegroepen van Phi
lips en over de te verwachten resulta
ten uit het onderzoekingswerk van Phi
lips-Duphar.
Bij het baden in de Waal bij Zalt-
bommel is een 25-jarige Italiaanse ar
beider verdronken. Hij werkte pas twee
maanden in ons land. Hij kon niet
zwemmen.
AMSTERDAM, 1 september. De goud
en zilvernoteringen zijn deze week ongewij
zigd gebleven. Veredelingsgoud noteert dus
4.1004.150, binnenl. goud 4.250 en zilver
106111.50, alles p. kg fijn. De informa-
tiekoersen voor gouden munten luiden: tien
tjes 33.2534.75 (onv.), ponden 3540 (onv.),
20 napoleons 31.25—33.50 (30.50—33), 20 vre-
nelis 31.25—33.50 (30.50—33), 20 Belgische
franken 31—33.50 (30.50—33).
SCHEVENINGEN, 2 september. P. kant
je: Makreel 32—31, Volle haring Trawl 45
41, VI 41—39, Steurharing Trawl 32—31, VI
29—28, IJle haring Trawl 30—25, VI 26—25,
J.S.H. Groene Trawl 118—78. Per kg: Grt.
tong lappen 540—550, Grt m tong 370—380,
KI m 290—3, Tong I 180—2, II 116—120, Tar
bot I 340—350, II 220—250, III 160—170, IV
130—150, Griet I 140—155, II 120—126. P. kist
v. 40 kg: Resp. stijf en ijs: Kabeljauw grt.
grt. 50—48 44—43, grt. m. 44—41 41-40, Ka
beljauw I 38—40 38—35, Grt. st. gul 34—36
26—28, KI. st. 3028 24—25, Grt. rode poon
40—42, Rode poon II 22—20, Zw. poon 18
12, Schelvis grt. 3032, kl. m. 2930, Schel
vis I 28—24, H 22-20, Grt. m. schol I 35—
37, II 34—35, Kl. m. D 24—22, Kl. D 14—
8, Schar I 10—8, II 8—7, Bot 6—7, Pieter
man. 50—52, Haaien 108» Rog I 14r—12, II
10—8, in 7—640, Makreel I 14—12, II 7—
6, Tongschar 50—45, Schartong 26—24, Wij
ting Gestript 14—10, D I 8—7, II 640—7, Ver
se haring p. kist v. 50 kg 13—16. Maandag
a. d. afslag 8 Trawlers, 6 haringloggers,
enige kustvissers.
Hier is de volgende
aflevering van hef
Spel van de zeven
vergissingen, gete
kend door de be
kende Franse teke
naar Henry Blanc.
Voor degenen die
het nog niet eerder
gespeeld hebben
geven we nog
even een toelich
ting. Blanc heeft
eerst een tekening
gemaakt. Dat is de
bovenste van de
twee hiernaast.
Daarna heeft hij
de tekening over
gemaakt, precies
eender, bijna pre
cies eender want
bij het overmaken
heeft hij zich ver
gist, met opzet.
Zeven maal. Het
is allemaal in klei
nigheden en het
spel is nu om die
zeven vergissingen
te vinden.
Mocht U er niet
helemaal zeker
van zijn dat U de
vergissingen alle
maal gevonden
hebt, kijk dan in
de krant van mor
gen. Daarin zullen
wij de oplossing
publiceren.
Advertentie
Wilt Gij Onderwijzer worden?
Er R momenteel een groot gebrek aan
Onderwijzers. Wij raden U aan zo spoedig
mogelijk een prospectus aan te vragen bij
(Bekende Schriftelijke Cersus) - Tel. 45432
Onderwljzeraakte(Eersteen 2e Leerkrlng)
Tolk-Vertaler (Fr., D. en Engels) Hoofd
correspondent en V.T.H.-dlploma,
Gymnasium en MULO A en B.
A<SEEBSïK
Van onze moderedactie
ROTTERDAMIk ben gelukkig
omdat ik werk. Dit zegt Helena Ru
binstein die ver in de tachtig is en
nog altijd werkt en reist voor de
schoonheidssalons en de veertien
cosmeticafabrieken waarover zij
heerseres is. Deze wonderbaarlijk
vitale vrouw verblijft op het ogen
blik in Nederland
Zaterdag bracht zij een bezoek aan
de Bijenkorf in Rotterdam om daar
de afdeling van haar artikelen te be
zichtigen en om kennis te maken met
de meisjes die haar crèmes, lotions
en lipsticks verkopen.
Niemand op de Cool singel in Rotter
dam vermoedde dat die kleine vrouw
die uit een zwarte auto stapte de
ruim tachtigjarige Helena Rubinstein
was. Zij droeg een lichtblauw mantel
pak en een paarsblauwe bloemenhoed.
HELENA RUBINSTEIN
Haar sieraden het waren er bijzon
der veel bestonden uit grote parels
en diamanten.
Ondanks al die uiterlijke praal is
Helena Rubinstein, koningin van een
schoonheidskoninkrijk, nooit slacht
offer geworden van haar roem en
rijkdom. Zij is bijzonder eenvoudig
in haar omgang met mensen, toont
belangstelling voor iedereen en is ont
roerend vriendelijk. Ik houd van een
voudige mensen zei zij.
Zij is eerder in Nederland geweest
in de eerste wereldoorlog. In Scheve-
ningen heeft ze toen een huis laten
bouwen dat ze later heeft weggegeven
aan Nederlandse soldaten.
Regen
Regen is goed voor de huid, vertel
de ons Madame Rubinstein en zij liet
er op volgen dat zij zelf ook wel eens
graag onder een Nederlandse stortbui
zou willen lopen. De Hollandse vrouw
heeft' volgens haar een gezonde huid,
maar zij moet daar wel wat meer
aandacht aan besteden.
In haar salons in Parijs en New
York worden de rijkste vrouwen van
de wereld behandeld. Die blijven er
soms hele dagen, vertelde madame
Rubinstein ons. Zij hebben niet veel te
doen en voelen zich ongelukkig. Ma
dame Rubinstein is gelukkig. Zij is
een werkende vrouw van in de tachtig
die dikwijls 's morgens om zes uur op
staat en niet voor elf uur 's avonds in
bed ligt. Vanavond vertrekt deze eeu
wig jeugdige vrouw van Schiphol om
terug te gaan naar Parijs.