POLITIEK DRUKT STEMPEL OP DE LEIPZIGER MESSE SPEL DER ZEVEN VERGISSINGEN \\WmW I ZESTIG JAREN SCHOONHEID Uw relaties in het buitenland Rotterdamer Jahrbuch 1961-1962 Nederland bijna grootste deelnemer uit Westen OYE1 CHINESE MUUM ULBMICHT Helena Rubinstein in Nederland Maandag 4 september 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Zij wel Welkom Zuurtjes Verlaten stad IN DE GUNST ONMOGELIJK GEEN CONTACT Londense vrachtenmarkt Samenwerking tussen Philips-Duphar en Frans concern Notering edele metalen V1SSER1JBKRK HTE GEWIJZIG TEKENING RESA-HILVERSU M Pag. 6 door H. N. Appel LEIPZIG zondag. Toen de vo rige week de geallieerde autoritei ten in West-Duitsland de K.L.M., de Sabena en de S.A.S. verboden om naar de Messe te vliegen, dach ten twaalf zakenlieden en journa listen uit Amerika, Engeland en Nederland heel slim „dan nemen wij de LOT". Welnu, zij hebben zaterdag de LOT genomen en zij hebben het wèl geweten. Om te beginnen dient erkend, dat de Iljoesjin-18, het Russische viermotorige vliegtuig, waarmee de Poolse luchtvaartmaatschappij om. op Amsterdam vliegt, een prettige machine is. Wel een beetje erg een kopie van een Amerikaan, maar heel prettig voor een lange reis. Erkend dient ook, dat de Poolse stewardessen vriendelijk zijn maar vrij onverstaanbaar. Pas boven de Moerdijk of daaromtrent kreeg ik het namelijk door: „De Iljoesjin onderhoudt ditmaal een lijntje Amsterdam-Berlijn via Parijs". Zo lost men heden ten dage po litieke problemen in de vliegerij op. Als de K.L.M., de Sabena en de S.A.S. van onze vrienden in Parijs, Londen en Washington niet naar Leipzig mogen vliegen (maar wel naar Praag, Boedapest en Moskou), dan neemt de Poolse LOT dat werk met een grote omweg maar zon der extra kosten over. Via Parijs. Van het oude vliegveld le Bour- get, onder de rook van de Franse hoofdstad, over half Frankrijk, een lid van de Navo, en half West- Duitsland, nog een lid van de Navo, door de geallieerde luchtcorridor naar Oost-Berlijn. Wie deze hogere Navokunde nog snapt is een wijs man! Want waarom mag de LOT van het communistische Polen doen wat de K.L.M. van Nederland lid van de Navo niet mag? Het werd overigens wel wat lang, die reis. Half vier van Schiphol, een uur later in Parijs. Om zes uur van le Bourget. Pas om een uur of half negen schitterden de veelkleu rige lichtjes van de Westberlijnse Kurfürstendamm onder de Iljoe sjin. Wij vlogen over de Chinese muur van Ulbricht, die thans Oost- van West-Berlijn scheidt. Wij landden tenslotte op het pikdonkere dood stille ongezellige vliegveld van Oost-Berlijn, Schönefeld. Welk een prachtige gelegenheid voor de Oostduitsers om de twaalf zuiver kapitalistische bezoekers uit Amerika, Engeland en Nederland eens eventjes te tonen, hoe commu nisten welkome bezoekers plegen te ontvangen. Iedereen immers die thans de Messe van Leipzig bezoekt met welk doel ook is een welkome gast in Oost-Duits- land. Aan de hand van een ronde, glimlachende grondstewardess van de Oostduitse Lufthansa ging ik door het duister van Schöneveld naar de stille hallen van het vlieg veld. Er waren nauwelijks pas poortformaliteiten. De jonge dou anebeambte, die mijn geld noteer de, vertelde geestdriftig over de amateur-wegkampioenschappen te Bern. Hij bleek een aanhanger van „Niedam" de Nederlandse wereld kampioen achtervolging te zijn. De hand van een heel wat dunnere maar zeker niet minder aantrekke lijke grondstewardess voerde ons twaalven ten slotte langs nieuwe bureautjes en nieuwe politie- en douanebeambten met uniformen die toch wel erg geleken op die uit de tweede wereldoorlog naar ons vliegtuig. Waarlijk, de twaalf man uit Ame rika, Engeland en Nederland wa ren de Oostduitsers zoveel waard, dat de Oostduitse Lufthansa een speciaal Iljoesjin 14-toestel, een verdachte kopie van de oude DC-3, op Schönefeld had achtergelaten om ons naar Leipzig te brengen. Het werd een korte tocht van een uurtje. Er was niet de service die de Poolse vlucht kenmerkte. Wij kregen alleen wat zuurtjes uit de hand van een grote, blonde jon ge Berlijnse, die lachend vertelde, dat zü deze dag al acht keer naar Leipzig was gevlogen en die voor geen der twaalf kapitalisten uit Amerika, Engeland en Nederland een greintje angst toonde, integen deel, met Ken gezellig praatte. Om tien uur landde de Iljoesjin bij Leipzig. Normaal doet de K.L.M. over AmsterdamLeipzig een uur of twee; ditmaal duurde het zes en een half uur. Maar wie er cok boos was niet mijn buurman, een Amerikaan uit Californië. Een kor te man van 55 jaar, in 1926 uit Dresden geëmigreerd, thans eige naar van een machinefabriek en in het bezit van een eigen zakenvlieg- tuig. Nu naar de Messe te Leipzig en zijn tachtigjarige moeder in Dresden. Geen greintje Duits meer in zijn houding. Breeduit vertel lend over zoons en dochters, de vliegclub in Berkeley en de hab- bekrats van achthonderd dollar, die de reis San FranciscoAmster damLeipzig en terug kostte. En tevreden, zeer tevreden over de K.L.M. Hij werd pas stil toen de bus van het vliegveld van Leipzig, waar een omroeper ons in drie talen ver welkomde, n_ar de stad reed. „Ti- tof hurrah" las hij onder de foto van de ruimtevaarder, die op mu ren was geplakt. Er reden alleen een paar taxis van vooroorlogs model op de weg op deze zaterdag avond. De flitsen van leuzen op spandoeken en borden deden spook achtig aan. In het verlichte cen trum, bij het hoofdstation en de opera liepen een paar mensen. Het was zaterdagavond half elf en Leipzig leek een verlaten stad, hoe wel de Messe twee uur geleden was geopend. De Amerikaan had drie woorden voor dit weerzien met Leipzig over, woorden die hij zich plotseling herinnerde uit 1926: „Ungemütlich und unmenschlich". Van onze speciale verslaggever LEIPZIG. In een uitgelaten „wij hebben het in Berlijn gewonnen"-sfeer van het communistische Oostduitse bewind en zijn dagbladen met daarbij een zeldzaam neerslachtige stemming onder de bevolking is zaterdag de Leipziger Messe geopend. Duidelijk is aan het licht getreden, dat dertig tot veertig procent van de Westduitse exposanten die voor deze jaarbeurs ruimte hadden gehuurd, is thuisgebleven. Ook grote bedrijven als Bayer en Hoechst hebben het laten afweten. Er zijn overigens nog altijd vijf honderd ondernemingen uit West- Duitsland vertegenwoordigd. In 1960 waren het er tegen de duizend. Het aantal gewone Westduitse bezoe kers is veel minder1- dan anders. De Oostduitse instanties hebben het zelf bevestigd en spreken van een boycot Daarentegen is het zeer opvallend, dat veel Nederlanders en Britten zich maar weinig hebben aangetrokken van de politieke spanning rond Berlijn en frank en vrij in vrij groten getale naar Leipzig zijn getrokken. Deze Leipziger Messe van consumptie goederen is in de grond van de zaak een communistisch onderonsje. Het Westen komt er nauwelijks aan te pas. Van de oppervlakte aan expositie ruimte van 113.573 vierkante meter be zetten de communistische landen er niet minder dan 101.000; voor de wes telijke landen en de landen uit Afrika en Azië blijft slechts een armzalige twaalfduizend vierkante meter over. De handel in consumptiegoederen als voedingsmiddelen, textiel, meubelen en radio- en televisietoestellen is hier voor westelijke fabrikanten nauwelijks lonend. Oost-Duitsland, zoals alle com munistische staten, vraagt eerder kapi taalgoederen dan consumptiegoederen. Het heeft ook maar weinig te bieden. Het is verder gebonden aan het com munistische handelssysteem, dat op de lange termijn werkt. Er zijn tenslotte moeilijkheden bij de kredietverzekering. Een Nederlandse zakenman klaagde tegenover ons: „In ons land willen de kredietmaatschappijen de leveringen aan Oost-Duitsland niet meer verzeke ren. Tot voor kort ging dat zeer soepel tegen een lage. rente. Nu moeten wij zelf maar zien, hoe wij een krediet van acht maanden geven dat kan een kleine zakenman niet." Dit wil niet zeggen, dat de Oostduit sers hier niet hoog van de toren blazen over hun handel met de westelijke landen. Frankrijk en Nederland staan daarbij zeer in de gunst, omdat deze landen op de Leipziger Messe met respectievelijk achttienhonderd en 1120 vierkante meter de grootste westelijke deelnemers zijn. Engeland neemt vijf honderd vierkante meter expositie ruimte voor zijn rekening, België 660 en Italië 625. Het voor het Westen weinig interes sante karakter van deze Messe wordt ruimschoots vergoed door de politieke aspecten. De Oostduitse minister Leusch- ner, plaatsvervangend voorzitter van de raad van ministers, kon er zaterdag avond niet onderuit. „De maatregelen in Berlijn van 13 augustus en daarna brengen ook nogal wat onaangenaam heden voor onze bevolking mee", zei hij openlijk. „Oost-Duitsland", zo ging hij verder, „is met veel economische problemen nog niet helemaal klaar en er zijn nog allerlei moeilijkheden te verwachten." Hoe weinig dit Oost-Duitsland zich in werkelijkheid nog aan de handel met het Westen gelegen laat liggen, blijkt uit de mededeling van Leuseh- ner, dat 75 procent van de Oostduitse handel op het communistische blok is gericht. Hij drong wel opnieuw aan op handelsovereenkomsten op lange termijn met het Westen, hetgeen nu eenmaal een onmogelijkheid is. Leusch- ner pochte ook: „Als de Westduitsers geen handel met ons meer willen en ons gaan boycotten, dan moeten zij hun gang maar gaan. Wij zullen samen met de andere communistische landen onze weg wel vinden." De jaarbeurs gaat dus gebukt onder de maatregelen, die de Oostduitsers en de Russen in Berlijn hebben ge nomen. Het wegblijven van de West duitse exposanten en bezoekers, het zeer geringe aantal Westduitse jour nalisten dat hier is (er zijn er nog geen twintig), de Westberlijnse journalisten, die van de Oostduitse autoriteiten niet naar Leipzig mogen, het verbod om naar Leipzig te vliegen, dat de K.L.M., de Sabena en S.A.S. trof en dat zeker het bezoek aan de Messe in ongunstige zin heeft beïnvloed dit alles heeft een duidelijk stempel op Leipzig gedrukt. De buitenlandse zakenlieden uit het Westen, die ondanks dit alles gekomen zijn voeren drukke onderlinge debat ten, waarin zij hun komst naar Leipzig trachten te rechtvaardigen. Van een der Nederlanders, die al jarenlang Oosteuropese jaarbeurzen bezoekt en die veelal pleegt te logeren bij Oost duitse particulieren, hoorden wij de volgende redenering, die een rechtvaar diging van zijn verblijf in Leipzig moest zijn: „Ik sprak gisteren een Oostduitse arts, die erover klaagde, dat de grote Westduitse firma's Bayer en Hoechst met hun medische preparaten niet zijn gekomen. Daardoor mist hij thans zijn enige contact met het Westen. Voor vele Oostduitsers van wie negentig procent nu eenmaal niets van het communisme moet hebbenwringt daar de schoen. Voor hen is de kous af. Er is een Chinese muur in Berlijn. De deur naar het Westen is op slot. Nu de Westduitsers Leipzig op bevel van hogerhand nu ook nog mijden, is er voor hen ook geen persoonlijk con tact meer met de Westduitsers moge lijk. Zij voelen zich meer dan ooit verlaten en overgeleverd aan het regime. Voor ons, Nederlanders, maakt dit alles geen greintje verschil. Wij leveren geen oorlogsgoederen aan Oost-Duits land. De bevolking laat ons in feite koud zij heeft tien of meer jaren lang tijd gehad om te vluchten. De toestand is voorts nog niet zo ernstig, dat handel drijven in het algemeen een onwaardige zaak zou zijn. Komen wij hier niet, dan pikken de ijverige Britten de weinige graantjes wel weg die er hier zijn overgebleven", aldus deze Nederlandse zakenman. Advertentie die belangen hebben in het Zuidhollandse havengebied, of wier activiteiten zich via dit gebied ontplooien, vinden een uitstekende gids in het binnenkort verschijnende Een tweetalige uitgave (Duits en Engels) waarvan de redactionele inhoud werd samengesteld met medewerking van de Rotterdamse Kamer van Koophandel, de Stichting Havenbelangen, het Gemeentelijk Havenbedrijf en de Nieuwe Rotterdamse Courant. Het Rotterdamer Jahrbuch 19611962 bevat 148 pagina's (formaat 21.5 x 27.5 cm.) met een kaart van de haven van Rotterdam in 5 kleuren. Uitvoerige gegevens over havens, industrie en handel. Een boek om zélf te hebben én een boek waarmee U bij Uw buitenlandse relaties alle eer inlegt. Reserveer tijdig voldoende exemplaren van het Rotter damer Jahrbuch tot 30 september 1961 3.50. Daarna .f 6, per exemplaar. Alle inlichtingen worden gaarne verstrekt door Der Hafenkurier N.V., Postbus 601, Rotterdam, tel. 010-11.10.00. LONDEN (Reuter) De Londense vrach tenmarkt lag zaterdag verlaten. Een lading van 9.400 ton schroot werd geboekt van de Grote Meren de desbetreffende boot zal in een haven aan de St Laurens worden afge laden naar Japan tegen 180.000, inclusief het laden in twee havens en het lossen in een met optie voor het laden in twee havens aan de Grote Meren tegen 2.500 extra, het geen ook moet worden betaald indien in twee havens wordt gelost, vrij in en uit, half september. AMSTERDAM. Philips-Duphar en de Franse Philipsorganisatie gaan sa menwerken met het Franse farmaceu tische concern Etablissements Clin By- la. Daartoe is opgericht Laboratoires Duphar, waarin Philips en Cliü Byla voor resp. 55 en 45 procent deelnemen Het kapitaal van de nieuwe onderne ming bedraagt vijfhonderdduizend nieu we francs. Laboratoires Duphar zal speciale far maceutische artikelen voor menselijk gebruik gaan fabriceren en verkopen in Frankrijk en in bepaalde landen van de Franse Unie. De nieuwe maatschappij zal kunnen beschikken over alle farmaceutische specialiteiten van Philips-Duphar, een van de hoofdindustriegroepen van Phi lips en over de te verwachten resulta ten uit het onderzoekingswerk van Phi lips-Duphar. Bij het baden in de Waal bij Zalt- bommel is een 25-jarige Italiaanse ar beider verdronken. Hij werkte pas twee maanden in ons land. Hij kon niet zwemmen. AMSTERDAM, 1 september. De goud en zilvernoteringen zijn deze week ongewij zigd gebleven. Veredelingsgoud noteert dus 4.1004.150, binnenl. goud 4.250 en zilver 106111.50, alles p. kg fijn. De informa- tiekoersen voor gouden munten luiden: tien tjes 33.2534.75 (onv.), ponden 3540 (onv.), 20 napoleons 31.25—33.50 (30.50—33), 20 vre- nelis 31.25—33.50 (30.50—33), 20 Belgische franken 31—33.50 (30.50—33). SCHEVENINGEN, 2 september. P. kant je: Makreel 32—31, Volle haring Trawl 45 41, VI 41—39, Steurharing Trawl 32—31, VI 29—28, IJle haring Trawl 30—25, VI 26—25, J.S.H. Groene Trawl 118—78. Per kg: Grt. tong lappen 540—550, Grt m tong 370—380, KI m 290—3, Tong I 180—2, II 116—120, Tar bot I 340—350, II 220—250, III 160—170, IV 130—150, Griet I 140—155, II 120—126. P. kist v. 40 kg: Resp. stijf en ijs: Kabeljauw grt. grt. 50—48 44—43, grt. m. 44—41 41-40, Ka beljauw I 38—40 38—35, Grt. st. gul 34—36 26—28, KI. st. 3028 24—25, Grt. rode poon 40—42, Rode poon II 22—20, Zw. poon 18 12, Schelvis grt. 3032, kl. m. 2930, Schel vis I 28—24, H 22-20, Grt. m. schol I 35— 37, II 34—35, Kl. m. D 24—22, Kl. D 14— 8, Schar I 10—8, II 8—7, Bot 6—7, Pieter man. 50—52, Haaien 108» Rog I 14r—12, II 10—8, in 7—640, Makreel I 14—12, II 7— 6, Tongschar 50—45, Schartong 26—24, Wij ting Gestript 14—10, D I 8—7, II 640—7, Ver se haring p. kist v. 50 kg 13—16. Maandag a. d. afslag 8 Trawlers, 6 haringloggers, enige kustvissers. Hier is de volgende aflevering van hef Spel van de zeven vergissingen, gete kend door de be kende Franse teke naar Henry Blanc. Voor degenen die het nog niet eerder gespeeld hebben geven we nog even een toelich ting. Blanc heeft eerst een tekening gemaakt. Dat is de bovenste van de twee hiernaast. Daarna heeft hij de tekening over gemaakt, precies eender, bijna pre cies eender want bij het overmaken heeft hij zich ver gist, met opzet. Zeven maal. Het is allemaal in klei nigheden en het spel is nu om die zeven vergissingen te vinden. Mocht U er niet helemaal zeker van zijn dat U de vergissingen alle maal gevonden hebt, kijk dan in de krant van mor gen. Daarin zullen wij de oplossing publiceren. Advertentie Wilt Gij Onderwijzer worden? Er R momenteel een groot gebrek aan Onderwijzers. Wij raden U aan zo spoedig mogelijk een prospectus aan te vragen bij (Bekende Schriftelijke Cersus) - Tel. 45432 Onderwljzeraakte(Eersteen 2e Leerkrlng) Tolk-Vertaler (Fr., D. en Engels) Hoofd correspondent en V.T.H.-dlploma, Gymnasium en MULO A en B. A<SEEBSïK Van onze moderedactie ROTTERDAMIk ben gelukkig omdat ik werk. Dit zegt Helena Ru binstein die ver in de tachtig is en nog altijd werkt en reist voor de schoonheidssalons en de veertien cosmeticafabrieken waarover zij heerseres is. Deze wonderbaarlijk vitale vrouw verblijft op het ogen blik in Nederland Zaterdag bracht zij een bezoek aan de Bijenkorf in Rotterdam om daar de afdeling van haar artikelen te be zichtigen en om kennis te maken met de meisjes die haar crèmes, lotions en lipsticks verkopen. Niemand op de Cool singel in Rotter dam vermoedde dat die kleine vrouw die uit een zwarte auto stapte de ruim tachtigjarige Helena Rubinstein was. Zij droeg een lichtblauw mantel pak en een paarsblauwe bloemenhoed. HELENA RUBINSTEIN Haar sieraden het waren er bijzon der veel bestonden uit grote parels en diamanten. Ondanks al die uiterlijke praal is Helena Rubinstein, koningin van een schoonheidskoninkrijk, nooit slacht offer geworden van haar roem en rijkdom. Zij is bijzonder eenvoudig in haar omgang met mensen, toont belangstelling voor iedereen en is ont roerend vriendelijk. Ik houd van een voudige mensen zei zij. Zij is eerder in Nederland geweest in de eerste wereldoorlog. In Scheve- ningen heeft ze toen een huis laten bouwen dat ze later heeft weggegeven aan Nederlandse soldaten. Regen Regen is goed voor de huid, vertel de ons Madame Rubinstein en zij liet er op volgen dat zij zelf ook wel eens graag onder een Nederlandse stortbui zou willen lopen. De Hollandse vrouw heeft' volgens haar een gezonde huid, maar zij moet daar wel wat meer aandacht aan besteden. In haar salons in Parijs en New York worden de rijkste vrouwen van de wereld behandeld. Die blijven er soms hele dagen, vertelde madame Rubinstein ons. Zij hebben niet veel te doen en voelen zich ongelukkig. Ma dame Rubinstein is gelukkig. Zij is een werkende vrouw van in de tachtig die dikwijls 's morgens om zes uur op staat en niet voor elf uur 's avonds in bed ligt. Vanavond vertrekt deze eeu wig jeugdige vrouw van Schiphol om terug te gaan naar Parijs.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 6