BGUKETIG8, rebel CONFERENTIE VAN BELGRADO hü i 11 iNiet stempelen en een riks^bij opzienbarende verloving vLeve Juliana en 5 DE BESTE „DOE HET ZELF" VERF HEET ZEEUWSCH DAGBLAD Vervolg van pag. 1 PARKEERTERREIN EN SPORTVELDEN BIJ BOYMANS Draaiorgel op dak van Amsterdams Hiltonhotel Amusementsmuziek voor militaire kapellen taboe Zaterdag 2 september 1961 Pag. 9 Soekarno vond in zijn in de Engelse taal gehouden toespraak eveneens, dat de niet aangesloten landen medezeg genschap moesten krijgen, met name over de kwestie oorlog-vrede, en meen de dat deze landen, mits gemeenschap pelijk optredend, „de wereld van een KAN EN mag men zijn vijanden vertrouwen? Een mooie twist vraag, die als ze voor een onveran derlijk geldig antwoord vatbaar was, veel zou kunnen bijdragen tot de politieke koersbepaling van lan den, die elkaar nu eenmaal niet vertrouwen. Acb ja kenden we maar een controlemiddel op politie ke verklaringen! Dan was het met een uit met al die onleesbare com- muniqué's en ontboezemingen van regeringsleiders, bij wie spreken en handelen nu eenmaal twee verschillende dingen zijn. Zijn ze gemeen of gek? Welnee, maar als ze zeiden wat ze van plan 'varen te doen, zou de te genpartij nooit te verrassen of te overbluffen zijn, dus alweer een kwestie van wantrouwen. De hier volgende ware geschiedenis zal he laas niet veel tot een positief ant woord op de vraag van de aanhef bijdragen! Voor het gemak spreken we al tijd maar van Sicilië als van een door Grieken bewoond eiland, maar dat is onjuist. Pas in de achtste eeuw v. Chr. zijn er voor het eerst Griekse kolonisten geland, die net als onze kolonisatoren grond koch ten (of kaapten) van de inheemse bevolking, van welke de oostelijke stam, die der Sikeloi, het eerst met de Grieken in contact kwam. Een interessante theorie laat ook deze bevolking niet autochthoon zijn, maar acht ze uit Afrika afkomstig, overgestoken ten tijde dat hun land uitdroogde tot de woestijn van de Sahara. (Tussen haakjes, maar in deze ru briek passend: „autochthoon" is samengesteld uit „autos", is „eigen en „chthoon" is „bodem", de com binatie is dus „van eigen bodem, in heems" en een typisch post-kolonia- listisch woord, dienend om ook deze, meest nederige lieden een status te geven.) TAEZE SIKELOI waren minder rJ beschaafd dan de Griekse kolo nisten en moesten zich schikken in hun lot van onderdaan of tweede rangsvolkje. Hoe krachtiger het Griekse bewind, des te minder had den zij in te brengen. Onderworpen minderheden zijn een voortdurend latent gevaar, zoals ook onze jong ste geschiedenis leert. Zolang in de grootste Griekse steden, vooral in Syracuse, tirannen heersten, man- nen van groot formaat en gezag, hielden de Sikeloi zich stil, maar wanneer de tirannie omstreeks 470 v. Chr. plaats maakt voor een de- mokratie, begint een beweging on der hen, die uitgaat van één capa bel man, Douketios. Zijn punt van uitgang was een kleine bergstad, het tegenwoordige Mineo, een 50 km. ten Z.W. van Ca tania. Deze verliet hij en stichtte een nieuwe stad, Palike, bij het meer van de Palikoi, een plaats, die voor de Sikeloi door zijn heiligheid een attractief centrum was. Mis schien wel gesteund door Griekse ballingen, in elk geval volgens Grieks voorbeeld, wilde hij een gro te stadstaat stichten en bracht vele Sikelische gemeenten in een verbond samen. Hij durfde zelfs de strijd aanbinden met Akragas, het tegen woordige Agrigento, toen de tweede stad van het eiland. Maar Akragas riep het machtige Syracuse te hulp en na aanvankelijke successen leed Douketios een beslissende nederlaag. Hij werd door zijn ontgoochelde me destanders in de steek gelaten en vreesde zelfs, dat ze hem zouden vermoorden. A/TET ENORM lef nam hij zijn -"-•■laatste kans: alleen, te paard, reed hij bij nacht naar Syracuse en (geen beste beurt voor de poort- wacht!) kwam ongehinderd op het marktplein aan, waar hij bij het al taar van de god ging zitten. Een grote menigte stroomde samen, toen men van zijn komst had gehoord, en de volksvergadering werd bijeenge roepen, want in die tijd nam men nog geen besluiten over buitenland se politieke kwesties zonder het volk er in gekend te hebben. Door gewinterde, koele politici rieden aan met deze gevaarlijke vijand, al had hij zich dan onder hun bescherming gesteld en zijn rijk aan hen aange boden, zo definitief mogelijk af te rekenen, maar oude populaire volks redenaars (die de situatie aanvoel den) deden een beroep op de groot moedigheid van het volk. Het ging er niet om, zo betoogden zij, wat Douketios verdiend had, maar wat met de waardigheid van Syracuse overeenkwam te doen en bovendien stond hij onder de be scherming van de godheid aan wiens altaar hij zat. Het volk schonk hem bij acclamatie genade en sloot met hem een overeenkomst: hij zou overzee naar Korinthe gaan en daar op kosten van de Syracusani stil gaan leven bij welk besluit ze echter verzuimden hun bondgeno ten van Akragas te raadplegen. ^OVEREENKOMSTEN waren toen nog niet eens „vodjes papier" na een jaar of vijf beweerde Dou ketios een orakel te hebben gekre gen, dat hem beval een nieuwe ko lonie te gaan vestigen aan de noord kust van Sicilië en met een aantal Grieken vertrok hij uit Korinthe en stichtte de stad Kalè Aktè, in het gebied der Sikeloi. De gevolgen wa ren verbluffend: Akragas was zo woedend, dat door de schuld van Syracuse de gevaarlijke vijand weer terug was, dat hetSyracuse de oorlog verklaarde! Dit was een prachtige kans voor de Sikeloi, maar tot hun groot on geluk stierf Douketios, terwijl hij nog bezig was de Sikeloi te vereni gen. Uit de heksenketel van de broe derstrijd kwam Syracuse zegevie rend te voorschijn en het overwicht van de Grieken bleef gehandhaafd. TX eeu lichtgrijze open Ford two-seater kwam hij Den Haag in stuiven. Zelf aan het stuur. ^Saast zich zijn verloofde. Zo maakten prinses Juliana en pi ins Bernhard hun entree op de dag van hun verloving, dinsdag 8 september 1936. ijf en twintig jaar geleden was dat in Nederland een sensatie. De in het Noordeinde opeengepakte massa tuimelde bij het aanschouwen van dit vreemd ste sprookje dat hier ooit was opgevoerd, van de ene verbazing in de andere. Uit het oosten dreven zware schaduwen aan. Toch zou dit alles wijken voor wat nu gebeuren ging. Op slag dook het hele land in een roes van feestvreugde, die zijn eerste ontlading vond bij de zo glorieuze, sportieve aankomst van het jonge paar. Urenlang hadden de duizenden achter het standbeeld van Willem de Zwijger zich afgevraagd, wie en hoe hij wel zou zijn, die prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld. En wat er allemaal zou gaan gebeuren, straks bij zijn aankomst. Alles was denkbaar, behalve dit. Geen officieel vertoon, geen stoet def tige auto's, zelfs geen lakei. Alleen een politiewagentje, en daarachter de Ford. Een jongeman in een gewoon pak, een bruine jas loshangend er overheen, niet eens een hoedWel een anjer in het knoopsgat. Explosie Dan: een explosie van enthousiasme. Ovaties die tien minuten lang duur den. Pogingen van groepen mensen het Wilhelmus te zingen, die strand den m een daarboven uit gejubeld „Lang zullen ze levenPolitiecordons die werden weggevaagd. Juichende, schreeuwende mensen die tot aan het bordes vooruit stormden. Ouderen die lachten en huilden tegelijk. Vreugde en ontroering om het geluk dat ieder een onze Prinses zo van harte gunde. Toen het allemaal voorbij was, stond daar het Fordje model 1935, I A 105108, de radiateur vol emble men van automobielclubs eenzaam tussen de vleugels yah het paleis. Een lakei haalde er ëen tennisracket en wat koffers uit. Tenslotte heeft iemand van de politie de wagen maar weggereden. Spontaan Nog de avond van diezelfde dag een spontaan huldebetoon zoals het Noordeinde er nog nooit een had be leefd. Op het balcon het stralende jonge paar, naast de Koningin. Op de kleine steentjes een niet eindigende stoet van voorbijtrekkende, jubelende Hagenaars. Boven de muziek van drie corpsen uit juichkreten en spreekko ren: Juliana en Benno", naam die heel gauw zou verdwijnen. Om elf uur moest de politie er wel Terwijl het paleis nog vol staat met bloemstukken die evenzovele felicita ties betekenen, bekijken de verloofden bij een kop thee de albums die de herinneringen aan de 8ste september 1936 levendig zullen houden. Eigen nieuwsdienst ROTTERDAM. Een parkeerterrein, twee sportvelden en een vrije speelgele- genheid zullen, goedkeuring van de Rotterdamse raad voorbehouden, in het gebied tussen Museum Boymans-van Beuningen en het Ziekenhuis Dijkzigt worden aangelegd. j Leerlingen van scholen in de buurt en, voor zover mogelijk, leden van sportver enigingen zullen van de sportvelden ge bruik mogen maken. De velden zullen aan de zijde van de Mathenesserlaan en de Museumlaan worden aangelegd. Ten zuiden van die terreinen en ten westen van het Ahoy'-complex is grond j gereserveerd voor het parkeren van j driehonderd, respectievelijk 250 auto's.Dit was hét moment van de dag. In een open Ford twoseater zijn de Ook komt er de nodige ruimte voor het f verloofden de stad binnen komen rijden, gewoon gezellig samen, zonder stallen van rijwielen Ten gerieve van enjg vertoon. Koningin Wilhelmina stond haar kinderen aan de voet van de fietsers zal een pad naar de West zet- B wachten Den Haa«r iuichte' dijk worden aangelead. waarlangs het I 11 et "ordes op te watnten. «en „aag juicnte. gebouw van de Volksuniversiteit, het openluchttheater en de Grieks Orthodoxe kerk bereikbaar zullen zijn. Met al deze voorzieningen is een be drag van 1.025.100 gulden gemoeid. Een kleuter van anderhalf jaar, Trijntje Hoekstra uit Holwerd. is gis teren doodgereden door de auto van de melkboer. Het kind was onder de auto gekro pen toen die stilstond. Van onze Amsterdamse redactie AMSTERDAM. Het was zelfs voor de, aan ingewikkelde stunts ge- Adverteritie RIP0LIN snelverf 500: o, zo gemakkelijk en dubbeldekken^ wende Amsterdamse orgeldraaiers een vreemd gezicht: een op volle toe ren draaiend pierement op een hoogte van bijna vijftig meter boven de be gane grond. De muzikale grap die zij aanschouwen, was ook duidelijk on der Amerikaanse invloed tot stand gekomen: Het orgel maakte deel uit van een feestelijke bijeenkomst op het dak van het, aan de Amsterdamse Apollolaan in aanbouw zijnde Hilton hotel. Gister middag kwam dit elf verdiepingen tel lende en in geglazuurd steen en wit be ton opgetrokken hotel onder de kap. Bur gemeester Van Hall had in september 1960 de eerste steen gelegd. Drie maan den geleden stokte de voortgang met de bouw even toen een deel van het juist ingegoten betonnen dak instortte. Men hoopt het hotel volgend voorjaar ge reed te hebben. Nadat onder het gejoel van de bouw vakarbeiders de Nederlandse driekleur was gehesen, werd op het hoogste punt van het gebouw volgens oud-vaderland se traditie een magnoliaboom geplaatst. De Amerikaanse hoteldirecteur Ralph Starke wilde dit graag zien als sym bool van de Amerikaans-Nederlandse be trekkingen. Het Hilton hotel (bouwkosten twintig miljoen gulden) krijgt driehonderd lu xueuze kamers. Architecten zijn de Am sterdammers H. Salm, en F. W. Fla ming. die samenwerken met de Rotter damse bouwmeester H. A, Maaskant. een einde aan maken. Het was het slot van de dag die de grootste ver rassing sinds jaren had gebracht. Goed bewaard Juliana en haar prins hadden hun geheim goed weten te bewaren. Later heeft prinses Wilhelmina er in haar Eenzaam maar niet alleen" dit van verteld: ,,In 1936 zouden er weer Olympische spelen plaatshebben. De daarbij be horende winter sportwedstrijden zouden in Beieren worden gehouden. Juliana en ik gingen in die tijd voor onze wintervacantie naar Igls boven Inns bruck, op betrekkelijk korte afstand van het grote wintergebeuren. Julia na ging daar meer dan eens als toe schouwster heen en ontmoette daar veel oude en nieuwe kennissen. In Igls bezocht ons, in zijn Fordje vanuit Parijs komend, Bernhard zur Lippe-Biesterfeld. Hij voegde zich voor enkele dagen bij ons gezelschap en nam daarmee skiles. Incognito Juliana en hij zagen elkaar daarna in Garmisch-Partenkirchen bij de wedstrijden. Wat volgde laat zich den ken! Daarna kwam hij enkele malen naar Nederland en bezocht ons in een strikt incognito. Hij werd daarbij ge holpen door enkele zeer goede en ver trouwde Nederlandse vrienden en zo werd niemand iets van deze reizen gewaar. Hij vroeg ons toen, ons voor langere tijd te mogen bezoeken op onze zomerreis, dit tussen de vervul ling van zijn plichten door. Deze wa ren voor hem nauwkeurig uitgestip peld. Wij vonden in Zwitserland een be trekkelijk rustig plek je, Weissenburg, waar hij min of meer onop gemerkt kon komen. Op deze reis werden Juliana en Bernhard het eens, voorlopig nog in stilte. Wij be sloten nog te wachten met een officiële be kendmaking. Hierop reisde hij verder naar waar zijn taak hem riep en Juliana en ik keerden huiswaarts". Verrassingen De dag na de ver loving weer verras singen voor ons Ne derlanders van 1936. Koningin Wilhelmina wilde zelf het nieuwe familielid bij ons in troduceren. Samen met haar kinderen reed zij naar het ge bouw van het hoofd bestuur der P.T.T. en daar, via de beide radiozenders, zei zij o.a.: „Ik kan u niet zeggen hoe dankbaar ik ben dat deze ver loving eene is die uitsluitend berust op beiderzijdsche genegenheid, de beste waarborg voor eene gelukkige toe komst". Heel het land luisterde verbaasd naar wat de verloofde prinses vertelde: „Ik ben heel gelukkig, nadat wij elkander in de loop van dit jaar heel goed heb ben leren kennen. Geleidelijk aan zijn wij het samen „eens" geworden en wel zeer eens". Voor de luidsprekers stootten de mensen elkaar aan: Hoor, prins Bern- Een foto die nu niet meer zo gemakkelijk gemaakt zou kunnen worden. Trinses eii prins maken samen in de tuin van het paleis Noordeinde een ritje op een tandem. hard spreekt Nederlands. „Ik hoop dat men mij rustig den tijd zal wil len laten, om mij hier in alle belan gen in te werken. Ik hoop, dat wij dan na twee ol drie maanden kunnen trouwen". Met dat vooruitzicht begroef Neder land zich in een ongekende reeks feestelijkheden. De kranten hadden er iedere dag pagina's vol over. Wie die eerste dagen maar een glimp van het paar had kunnen opvangen was een bevoorrecht mens in de ogen van fa milie en vrienden. Nationale feestdag Zaterdag 12 september werd een nationale feestdag. Werklozen hoefden niet te stempelen en kregen een extra uitkering van een rijksdaalder De werkverschaffingen, bleven, die dag dicht. Soldaten werden krijgstuchte- lijke straffen kwijt gescholden. Het Noordeinde bleef voorlopig de grote magneet. Van vroeg tot laat staarden duizenden ogen naar de ven sters van het witte gebouw, waarach ter weer het geluk was komen wo nen. Soms boften zij, zoals die och tend dat het toekomstige bruidspaar naar de film van zijn eigen verloving ging kijken. Omstuwd door een opge wonden menigte wandelden ,,hij en zij" dwars door hartje stad naar de Cineac aan het Buitenhof. Hard werken Langzaamaan leerden de Nederlan ders hun nieuwe prins beter kennen. Zij zagen hem die eerste tijd telkens weer in zijn wagen uitrijden met de prinses. Plezierige uitstapjes van ver loofden maar ook hoorden zij van zijn harde, nauwgezette werken als meneer Lippe" bij de I. G. Farben in Berlijn, Londen en het laatst in Pa rijs. In eigen land zagen zij hem een paar maanden lang iedere dag in Am sterdam binnengaan in het gebouw van de Handel-Maatschappij. Studeren, en inwerken in Nederlandse vraagstuk ken. „Benno" werd Bernhard. De prins bereidde zich voor op een grootse taak: naast Juliana werken voor zijn nieuwe vaderland. In Nederlandse harten werd alvast een plaatsje in geruimd. Het is in 25 jaar tijd alleen maar groter en hechter geworden. Een paar dagen na de verloving: een evenement voor Den Haag. Prinses en prins zijn van het Noordeinde naar het Buitenhof gewandeld en in de Cineac naar de film over hun eigen verloving gaan kijken. Hier komen zij weer naar buiten en omstuwd door mensen zouden zij terugwandelen. catastrofe konden redden." In tegen stelling tot de overige sprekers, die geen algemeen geldende remedie aan de hand deden, liet de Indonesische president zich verleiden tot vage en daardoor soms gevaarlijke generalisa ties. Status quo De status quo in de wereld, aldus de president, moest men aanvaarden, evenals de noodzaak tot vreedzame samenleving, teneinde zo de meest dringende kwesties uit de wereld te kunnen helpen. In concreto toegepast op Berlijn kwam het erop neer, dat onder erkenning van de soevereiniteit van Oost- en West-Duitsland, het aan het Duitse volk moest worden overge laten te bepalen, hoe het zou willen leven, verenigd of gescheiden. Vrije toegang van en naar West-Berlijn moest worden gegarandeerd. En de bewoners van de stad moesten in staat worden gesteld hun eigen regime te kiezen. Teneinde deze ongecompliceerde toe stand te bereiken was er niet meer voor nodig dan dat de grote mogend heden aan de onderhandelingstafel moesten plaatsnemen. Minder naïef was hetgeen de presi dent over Nieuw-Guinea naar voren bracht. Hij herhaalde in wezen wat hij reeds bij de herdenking van de Indo nesische revolutie op 17 augustus had gezegd, nl. dat Indonesië onderhande lingen met Nederland voorstelde „op basis van het principe van gebieds overdracht van West-Irian. aan de re publiek". „Sterk genoeg" In een passage van zijn voordracht die helaas niet uitblonk door helder heid, zei Soekarno: „Ik heb de Neder landers enige weken geleden aangebo den om niet meer te praten over het probleem aan wie de soevereiniteit over West-Irian behoort, maar (ik bood aan) dat de Nederlanders, de regering, het bestuur over dat gebied binnen de kortst mogelijke tijd aan ons overdragen." Voor onderhandelingen in deze zin stond Indonesië open, aldus Soekarno. Hiervoor had hij reeds gezegd: „Wij voelen ons sterk genoeg om alle maat regelen te nemen die nodig zijn om onze geliefde rood-witte vlag op West- Irianse bodem te planten". Het is moei lijk te zien welke positieve bijdrage de Indonesische president hiermede aan het eerder door hem zo geloofde vreed zame samenleven heeft willen geven. Gematigd Vervolgens sprak Nasser, de rijzige president van de Verenigde Arabische Republiek, in gematigde en welover wogen termen. Ook hij was onder de indruk van de scherpe tegenstellingen die zich in de verhouding Oost-Wesl hadden geopenbaard. Als enige maakte hij uitdrukkelijk melding van het be sluit van de Sowjetunie inzake her vatting van kernwapenproeven, dat hij veroordeelde. Generaal Abboud van de Soedan en Habib Bourguiba, Tunesië's president, voerden in de avondzitting het woord, waarbij het opviel, dat Bourguiba zich ternauwernood over Bizerta uitliet. Een belangrijk deel van zijn toespraak wijdde hij aan het Algerijnse probleem dat hij aanduidde als „de hoeksteen van het kolonialisme dat weigert te sterven". Kennelijk met het oog op zijn betrekkingen met Nasser, die tot voor het incident te Bizerta op zijn minst als koel konden worden be schouwd. zegde hij de Arabische lan den volledig steun toe in de Pales tijnse kwestie, die volgens hem een rechtvaardige oplossing zou moeten vinden. Eigen nieuwsdienst DEN HAAG. De kapellen van het leger, de luchtmacht en de marine mogen geen amusementsmuziek meer spelen. Ze moeten zich voortaan hou den bij marsmuziek. Die order is uit gevaardigd door de verenigde chefs van staven. De Luchtmachtkapel, die de laatste jaren veel succes boekte met moderne Amerikaanse muziek, zoals de St. Louis Blues, wordt speciaal door die order getroffen. De dirigent, kapitein Van Diepenbeek, heeft er zijn pro gramma voor de Taptoe Delft op het ♦laatste ogenblik voor moeten wijzigen. De order is een gevolg van de af gunst die het succes van de Lucht machtkapel wekte bij de andere mi litaire kapellen. Die rivaliteit heeft zelfs geleid tot botsingen tussen de hoogste militaire autoriteiten. De dirigent van de Koninklijke Mi litaire Kapel, majoor Van Yperen heeft het optreden van de Luchtmacht kapel eens betiteld als „niet passend bij de militaire waardigheid". De jaloezie werd nog aangewakkerd door het groeiende succes van de Nato-taptoe in Arnhem die onder lei ding staat van kapitein Van Diepen beek. Majoor Van Yperen is leider van de Delftse taptoe. Kijk, op de trappen van het paleis ging koningin Wilhelmina haar dochter en aanstaande schoonzoon staan opwachten. Heel alleen, een bont losjes om de schouders geslagen. Nauwelijks was het Fordje schuin op het voorplein tot stil stand gekomen, of een breed lachende jongeman sprong eruit, rende de trappen op en kuste onze Koningin. Ook dat was in die da gen een gebeurtenis zonder weer ga- Onder de duizenden tegenover het paleis hing nóg de verbaasde stilte. Toen brak de spanning. Het enthousiasme vond een uitweg in één grote jubel. Daar stond zij dan, de geliefde prinses Juliana, met aan haar arm de man van haar keuze. Niemand had er iets van ge weten, van die verloving: totdat de radio die middag om half één het grote nieuws had bekend ge maakt. Het bericht van drie regels sloeg in als een bom, ook al waren de tijden bar slecht. De crisis waarde rond als een spook. Aan het einde van iedere week en iedere maand nieuwe slachtoffers van de werkloosheid. In de wereld hingen angstaanjagende span ningen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 9