15.000
IKAPPIE en het geheim van de oude prentbriefkaarten
Compleet
sportveld
gulden
Luchtig' cadeau van
jubilaris Klusman l
DE NATUUR
Uit de kerken
SCSffiapirtn
Woensdag 16 augustus 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Geen veld
(On) bespeelbaar
Orgelconcert door
Jan Helthuis
47.000 gulden
Het moest en.
in en om uw huis
SPORTIEVE ZELFBEDIENING
EN ARKEL KAN FEESTVIE
^Et-KEL In Arkel gaat over
een paar dagen de vlag in
top boven een voetbalveld en
een clubhuis. Het is gelukt. Ein
delijk. Tweehonderd man heb
ben het in één jaar voor elkaar
gekregen.
„Kijk", zei ds heer P. A. C. van der
Geet ons gisteren toen we in het club
huis rondwandelden, „die bank, die heb
ik. gisteravond zeif geschilderd en daar
ben ik een beetje trots op." Nu, wat
ons betreft mag de heer Van der Geet
dat zijn, want zijn beroep is commies
van de Arkelse gemeentesecretarie en
zijn handen zijn niet gewend om een
schilderSkwast vast te houden. En die
paar latjes van dat bankje, dat hij grijs
verfde hebben hem wellicht nog meer
voldoening geschonken dan zijn werk
in het blinkend nieuwe gemeentehuis
van Arkel.
Er wordt de laatste tijd heel wat ge
schreven over gebrek aan sportvelden
en op gezette tijden zijn er commissies,'
die van dat alles een diepgaande studie
gaan maiken. Er komen dikke rappor
ten en het gebrek aan velden hlijft in
de meeste gevallen even groot.
In Arkel ook, want daar wilden ze
vUf jaar geleden gaan voetballen, maar
er was ln de wijde omtrek van het
dorp geen veld te krijgen. Ze begonnen
alvast een voetbalclub op te richten
en die kreeg als naam Arkelse Sport
vereniging „Arkel". Het begin was er,
maar wie lid van een voetbalclub is
wil ook graag van tijd tot tijd eens
een balletje trappen.
„Ons grote probleem was waar",
hoorden wij van de penningmeester
van de club. Dat was diezelfde meneer
Van der Geet die ons dat zei en we
zaten in de commissiekamer van het
raadhuis, waar boven ons hoofd een
enorm schilderij hing.
„De gemeente had geen centimeter
grond meer en de boeren wilden geen
afstand doen van hun grond."
Ook al hadden ze dat wel gewild,
dan had de Arkelse voetbalclub er
geen geld voor gehad. Wachten dus
maar, want er zat niet veel anders op
totja, de grote kans kwam: De
gemeente wist beslag te leggen op vier
hectare weiland ergens in de polder.
„Jullie hoeven er geen cent voor te
betalen en je ziet maar wat je er mee
doet", zei burgemeester H. Scheffer.
Welnu, het clubbestuur heeft er niet
lang over behoeven te denken: het
50
Nog een lang half uur van wach
ten en toen hoorde hij eindelijk een
ijzeren roeiboot tegen de schoeiing
schuren.
Rooie Piet en Herman waren de
schippers. Adam werd aan boord ge
bracht en de reis kon beginnen.
Het was al licht en dat maakte de
tocht over de Spijkerboor gevaarlijk;
de open waterweg lag onder het oog
van de bezetting van De Steen. Dicht
langs het gors varend wisten zij aan
de aandacht der Duitsers te ont
snappen. Een Zuidwestenwind dreef
het water op en na een voorspoedige
vaart langs de Duitse posten wisten
zij Werkendam te bereiken.
De dokter beloofde alles voor Adam
te zullen doen wat mogelijk was en
de roeiers keerden terug naar het oor-
logstoneel.
Het tij was gekeerd, maar zij had
den een straffe wind op de boeg. Zij
roeiden wat zij konden want zij voe-
ren de vrijheid tegemoet.
Bij de Ruigt werd de golfslag ho
ger en zij kwamen bijna niet vooruit.
Daarom besloten zij maar naar het
wachtschip te gaan dan konden zij
het tweede gevangenschip ook eens
zien.
De wacht op de schepen was in een
uitbundige stemming.
„Morgen varen we," hadden zij
met grote letters op de stuurhut van
het eerste gevangensehip geschreven.
„En wij varen.. zo ver van
hier." zongen de jongens overmoedig.
,.En nu wil ik je vrouwelijke gevan
gene wel eens zien," zei Claes na
de geestdriftige begroeting.
„Dat ken je gebeuren, kom maar
mee," giinnikten de jongens.
Het meisje zat in de kajuit van de
wacht. Haar verblijf kon niet ver
warmd worden, daarom mocht zij en
kele uren per dag in de kajuit door
brengen.
Het was een triest geval, oordeel
de Claes.
„Groet die mijnheer eens," bevalen
de bewakers haar.
„Pf mijnheer.Hij is net zo'n
schobbejak als jullie allemaal zijn.
ik heb jullie niets gedaan, ik wil
naar mijn vriend."
„Een vriend die niets van je we
ten wil."
„Dat zeggen jullieik wil hem
zien!"
„Jij je zin," antwoordde de bewa
ker en hij liet haar vriend uit het
ruim naar de kajuit halen.
„Is dat tot leering ende vermaeck
van de gasten?" vroeg Claes
een vertoning te geven van de ont
moeting tussen een Duits soldaat en
zijn liefje. Hij wilde het heel jonge
meisje' laten zien uoe weinig de man,
voor wie zij haar ouders verlaten had,
om haar gaf. Alle gedachten aan een
trouwe vriend moesten uit haar
hoofd gebannen worden.
De vriend kwam. Hij klapte indruk
wekkend met zijn hakken en hij be
woog zijn hand voor het brengen van
de Hitlergroet. Bijtijds bedacht hij
echter hoe weinig deze groet in deze
omgeving gewaardeerd werd en hij
Het zijn hand weer zakken. Stram in
de houding bleef hij staan. Naar het
meisje zag hij niet om.
Toen zij zijn naam riep, glimlach
te hij minachtend. De bewaker werd
woedend op de kerel en nijdig beet
hij hem toe:
„Wat zeg je van je werk, schoffie?"
„Ich bin kein Schobbie,. ich bin ein
richtiger deutscher Soldat," ant
woordde de verleider.
Het meisje wilde hem om de hals
vallen, maar hij weerde haar af en
verachtelijk beet hij haar een scheld
woord toe. Tegenover de wacht be
klaagde hij zich over het feit, dat
zij zulke meiden op een „richtiger
Soldat" loslieten. Dat mochten zij
een krijgsgevangene niet aandoen.
Het meisje begreep hoe zij bedro
gen was en snikkend liet zij baar
hoofd op de tafel v allen. De laffe
soldaat werd met scheldwoorden te
ruggejaagd naar het ruim.
„Een zonderlinge wereld is het
hier," zei Claes, „wij grijpen de
Duitsers voor je en jullie geven to
neelvoorstellingen met ze. Waar zit
die officier die we je geleverd heb
ben?"
„In het vooronder van het andere
schip, als officier heeft hij recht op
een aparte behandeling. Maar hij is
een lastig heer. Telkens als hij ge
lucht wordt tracht hij in contact te
komen met de soldaten uit het ruim
om met hen een uitbraakpoging op
touw te zetten. We hebben hem een
spreekverbod opgelegd. De Pool die
we van jullie hebben doorgekregen
Kiiiiiiiitiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiimiiiiiijiitiiiiitiiiiiiia
door C. Baardman
niiiminmu»*iiiiiiiiiiiiiiimim»
Voor de zekerheid hebben we hem
zijn laarzen maar afgenomen. Er
komt heel wat kijken op zo'n schip
met gevangenen, daar kan je van
verzekerd zijn. Maar we weten alles
wat zij onder elkaar bekokstoven
Bernhard houdt ons met alles op de
hoogte. Nu gaan we appel houden."
Claes daalde mee in het ruim.
De Feldwebel rapporteerde: „Alles
in orde!".
Na het afroepen van namen vloog
telkens een arm van onder de de
kens omhoog: ja!
(Wordt vervolgd.)
De bewaker bedoelde echter niet i heeft ook al van die vluchtdromen.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Nieuwer Amstel Noorfj,
derde pred. pl: W. H. Melles te Kam
pen; te Barendrecht, vac. A. C. Scher-
penisse, en te Nijkerk, vac. W. Grif
fioen: J. Vlaardingerbroek te Grijpsker-
ke; te Asperen en Bergentheim: J. J.
Kuiper, kand. te Sassenheim.
Bedankt voor Katwijk aan Zee vaca
ture A.I.F. Nawijn: B. G. Mees ten
Oever te Wageningen.
MIDDELBURG. Jan Hekhuis uit
Vrouwenpolder speelt morgenmiddag
van twee tot drie uur op het orgel van
de Nieuwe Kerk. Het concert wordt ge
geven tijdens de bezichtiging van de
Abdij en houdt werken in van Buxte-
hude, Bach, Walther, Franck, Hendrik
Andriessen, Popping en Willem Vogel.
X
-#■ Wanneer u precies wilt weten wat men onder „genieten" verstaat, dan
had u gisteren eigenlijk samen met ons op Zestienhoven in het vliegtuig
moeten stappen. Dan had u kunnen zien boe 21 kinderen met reuzen-
teugen hoog in de lucht genoten.
ZESTIENHOVEN Mary
Bakker (13) had gisteren
de dag van haar leven.
Ergens boven Hoek van Hol
land wezen haar handen naar
een scheepje, dat moeizaam de
Waterweg intufte. Wat ze
vanuit de lucht in een half
uur allemaal te zien kreeg,
ziet ze misschien nog slechts
een enkele keer.
Waarom? Omdat Mary Bakker uit
Rotterdam niet gelijk u en wij kan
zeggen: Kom, laat ik vandaag eens
naar Hoek van Holland gaan om even
te gaan zwemmen. Zij is gehandicapt
zoals men dat noemt en dat betekent,
dat zij enorm veel moet missen. Daar
om was het gisteren de kans van
haar leven toen ze samen met twin
tig andere kinderen, gehandicapten,
in een tweemotorig vliegtuig stapte op
het vliegveld Zestienhoven.
DERTIG JAAR
Dat kon allemaal, omdai de heer
Hendrik Alexander Julius Klusman
<511 op 15 augustus op de kop af
dertig jaar in de lucht heeft gezeten.
Op zijn eenentwintigste jaar werd
hij op die dag gebrevetteerd als in
ternationaal bevoegd vlieger. Om dat
feit te herdenken liet hij 21 kinde
ren van een Rotterdams tehuis een
rondvlucht beven Rotterdam maken.
Sinds zeven jaar is hij directeur-
eigenaar van het rondvluchtbedrijf
„Flashband Flight" op Zestienhoven
en daarvoor heeft hij twee vliegtuig
jes tot ziin beschikking. Dat kost
geld en dat moest er gisteren ook
dik bij, want het vliegfestijn had hij
georganiseerd samen met een andere
Rotterdamse luchtvaartmaatschappij
en het café-restaurant van het vlieg
veld.
„Ik heb alles voor de halve prijs
gekregenvertelde de heer Klusman.
die even later door een dame werd
begroet met „Dag, meneer Plesman".
„Ik moet u er echter onmiddellijk
bij vertellen, dat het een plannetje
is geweest van mijn vrouw."
„Dertig jaar vliegt mijn man nu",
legde mevrouw B. Klusman-Quartero
ons uit op het winderig beton, „en
al die jaren is hem nooit iets over
komen, zelfs niet tijdens de oorlog.
Nu vond ik het fijn om een aantal
kinderen eens te laten genieten in
plaats van een dure receptie te ge
ven."
En u moogt van ons aannemen,
dat die kinderen genoten hebben en
in het vliegtuig hadden de twaalf
leidsters, die meevlogen, er geen kind
aan. Terwijl zij hun neuzen nog tegen
de raampjes hadden gedrukt stond de
heer Klusman, toen we weer op Zes
tienhoven waren neergedaald, nog
steeds te glunderen.
„Dat vind ik nu heerlijk, die kin
deren die zo genieten", aldus vlieger
Klusman („Kius" voor wie hem goed
kennen), die zijn vliegerloopbaan in
Soesterberg begon en in dienstver
band eindigde bij de toenmalige ma
rine in Nederlands-Indië. „De jeugd
moet vertrouwd raken met de lucht
vaart en dat is een van de redenen,
dat ik de (veelomstreden) Neder
landse vereniging ter bevordering van
de luchtvaartsport heb opgericht. Op
die manier kunnen mensen met een
niet al te dikke beurs toch leren vlie
gen."
Ontelbare rondvluchten heeft de
heer Klusman in de zeven jaar dat
zijn bedrijf bestaat gemaakt, maar
we durven te zeggen:
Hij heeft nog nooit dankbaarder
klanten gehad
-#■ Samen met de tweehonderd leden
van de Arkelse voetbalclub heeft pen
ningmeester P. A. C. van der Geet
in één jaar een fraai voetbalveld met
alles er op en er aan en een clubge
bouw met onvakkundige voeten uit de
grond gestampt.
nam het stuk weiland en met man en
macht ging men er aan werken om
een stuk van liet weiland bespeelbaar
te maken. Volgens de Arkelse voetbal
club was dat in 1957 het geval en de
eerste wedstrijd werd gespeeld.
„Daar kwam echter snel een einde
aan", aldus de heer Van der Geet, „want
ons veld werd afgekeurd door de
K.N.V.B., omdat het bij regen bepaald
onbespeelbaar was. Daar hadden de
heren ook wel gelijk in, want het veld
was zo, dat bij zware regen al het wa
ter naar het midden liep."
Zo, daar zaten ze dan met tweehon
derd leden en geen voetbalveld. Er
werd een brief gestuurd naar de Heide
maatschappij: Wat kost het om een
goed veld aan te leggen? Er kwam een
brief met een uitgebreid plan retour:
Zevenenveertigduizend gulden minus
zeventienduizend gulden subsidie van
het rijk. Ze hadden even goed tien mil
joen kunnen zeggen, want die hadden
ze daar in Arkel ook niet voorradig.
„Toch wilden we voetballen", zegt
de heer Van der Geet, „en er zat dus
niets anders op dan dat we zelf de
zaak aanpakten. O ja, we hebben wel
contact opgenomen met de K.N.V.B. om
via de toto het nodige geld los te krij
gen, maar we hebben geen cent gehad
moet ik tot mijn spijt bekennen. De
enige kurk waar we op dreven was
het geld, dat binnenkwam via de pool-
formulieren, omdat we als club mee
doen aan de toto."
Om aan geld te komen is de voetbal
club bazaars en verlotingen gaan hou
den en zo zijn ze een jaar geleden aan
de slag gegaan in Arkel: Tweehonderd
mannen, die in hun dagelijkse beroep
niets te maken hebben met metselen
en verhogen van grond.
Maar we zeiden u al: Ze hebben hun
schouders er ander gezet en de niet
voetballende leden van de club hebben
er het hardst aan meegeholpen.
„Ik heb alle lof voor onze leden'
merkt de heer Van der Geet op, „maar
de zeven bestuursleden hebben er goed
aan moeten trekken. We hebben avon
den lang zitten studeren hoe we het
nu het beste konden doen en ten slotte
hebben we aan de hand van het plan
van de Heidemaatschappij, dat we
mochten houden, een definitief besluit
genomen."
Waar dat op uitgelopen is, hebben
we gisteren daar in Arkel met eigen
ogen kunnen aanschouwen: Een prach
tige groene voetbalmat met op de ach
tergrond een flonkerend wit clubge
bouw, waar enkele jeugdige leden nog
ijverig aan het witten waren om alles
voor zaterdag in orde te krijgen.
„We hebben er helemaal geen vak
mensen bij gehad, ook niet om de bijna
negenhonderd stenen van het clubge
bouw te maken", hoorden wij van de
heer Van der Geet.
Op zaterdag 19 augustus zal de har
monie „Scheldegalm" te Hansweert
van acht tot negen uur des avonds een
concert geven op het dorpsplein.
De heer H. A. J. Klusuian heeft nu
op de kop af dertig: jaar gevlogen en
om dat feit te herdenken organiseer-
de zyn vrouw, mevrouw B. Klusman-
Quartero, een onvergetelijke dag voor
21 gehandicapte kinderen.
■a-#*#*#*#*#*#*#*-»-*#*#*
„Pennelikker" noemt hij zichzelf en
daarom is hij er dubbel trots op, dat
hij het samen met de anderen allemaal
piekfijn voor elkaar heeft gekregen.
Natuurlijk: Er is wel hulp van buitenaf
gekomen in de vorm van machines, die
praktisch voor niets gehuurd konden
worden en duizend kubieke meter zand,
die de club kon kopen voor drie in
plaats van zeven gulden per kubieke
meter. Maai- men moet toch met al die
spullen weten om te gaan.
„Dat konden we kennelijk", ver
telde de penningmeester ons tussen een
paar zelf in elkaar getimmerde doel
palen. „Het is eigenlijk allemaal van
zelf gegaan en iedereen had er lol in.
Direct na het werk en op de vrije
zaterdagen toog iedereen onmiddellijk
aan het werk en toen het allemaal
klaar was had het hele plan ons tien
duizend gulden gekost en nog eens vijf
duizend voor dat clubgebouw."
We willen u hier maar mee zeggen,
dat het kan wanneer het moet, want
in Arkel móest het.
En het lukte!
g»i''i'iii''iiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiii[iiiiiiiiiiiiiiiniiiiiniiiiii[iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiii)iiiiniii)iii)ii)iinwiiiiiiiini)iiiiimiiiiiniiiiiuiiiiiii»iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii)img
Een gazon vereist veel onderhoud en
men zal het ook regelmatig moeten be
mesten; er is de bekende korrelmest
die speciaal voor gazons gebruikt wordt,
doch er is ook weer iets nieuws. Korrel-
mest gemengd met een onkruidverdel-
gingsmiddel; de zogenaamde greenkee
per, die bemest dus het gazon en doet
het onkruid verdwijnen; vraag er maar
eens naar in de zaadhandel, daar zal
men u er wel aan kunnen helpen.
29. Het was een akelig gezicht, zo
als de beide gangsters de maat nader
den, die verstijfd op een stoel zat. Miss
Peperklip's vriendinnen die dit zagen,
slaakten dan ook scherpe gilletjes en
de huiseigenaresse zelf viel in zwijm.
„Vervelend dat we nu vrouwvolk over
de vloer hebben," zei Makkertje Mes lij
zig. „Want het is geen leuk gezicht als
we afrekenen met iemand die ons heeft
bedrogen, hè, Harry?"
„Hoe wou je het doen?" vroeg Har
ry zakelijk.
„Die baard van tante Cato lijkt me
een mooi begin...." stelde Makkertje
voor.
„N-nee, n-nee.. N-niet aan m-mijn
b-baard k-komen!" snerpte de Maat,
deze versiering met beide handen be
schermend.
Nu kwam Pets Domino tussenbeide.
„Wacht eens even, jongens," zei hij,
de prentbriefkaarten van de maat be
kijkend. ,,Ër zijn nog twee kaarten
over, verstuurd in hetzelfde jaar waar
in wij achter Al Kapoen aanzaten. Het
is heel goed mogelijk, dat Kapoen de
poet drie keer op een ander adres heeft
verborgen. Wat weet jij daarvan, tante
Cato?!"
„N-nietsstamelde de maat,
„Jij bent een harde," vond Domino.
..Maar we komen er wel achter, man
netje. Vooruit, jongens, neem hem mee
naar het volgende adres; 10e avenue,
nummer 1! Daar zal tante Cato zich
wel herinneren, wat Kapoen's aanwij
zingen waren...."
95. „Zeg het eens," zei Fenton, ter
wijl hij de binnengekomene doordringend
aankeek.
De heelmeester had moeite, zich te
genover die donkere, doorborende ogen
goed te houden. Met een schok bedacht
hij, dat hij nu als vijand tegenover de
ze koude, wrede man stond. Het zou
wel eens moeilijk kunnen zijn, zijn wa
re gevoelens te verbergen.
„Wat aarzelt ge?" vroeg Fenton lang.
zaam, „is het U ontschoten, waar ge
me mee wilde storen?!"
„Het gaat om de gevangene, majes
teit!" sprak Magister Tifferoen snel.
„Ik moet U vragen toe te staan, dat
hij naar mijn vertrekken wordt ver
voerd, zodat ik hem voortdurend onder
mijn aandacht kan houden. Hij is er
ernstiger aan toe dan het zich zo laat
aanzien en een langer verblijf in die
vochtige kerker zou fataal zijn!"
Fenton kneep even de lippen samen.
„Dat lijkt me overdreven," zei hij,
„het wil mij voorkomen...."
Op dat moment kwam een krijgs
knecht opgewonden het koninklijk ver
trek binnengestormd.
Advertentie
.7 munhardï
U raakt pi|nen pijntjes kwijt. ?o c»
X
