AARlijk
Marrigje
Bruinstroop
(93 jaar)
speelt weer
harmonika
Chefarine 4
KAPPIE en het geheim van de oude prentbriefkaarten
Uit de kerken
Dinsdag 1 augustus 1961
ZEEUWS LH DAGBLAD
Pag. 2
Liefst alleen
Harmonika voor 5
Uit het hoofd
Bejaarde peren
Doodeenvoudig
Krachtige bestrijding
van pijn of griep
Kwade kassenbouwer
brak snackbar af
Oplossing van het
spel der zeven
vergissingen
Film over Edith Piaf
MEN houdt wel van aanpak
ken in Nijmegen, want
nauwelijks was de laatste
wandelaar van het plaveisel
verdwenen of hopen aktieve
mannen sleepten onmiddellijk de
stoelen en tribunes weg. Voor
een jaar is alles weer opgeruimd
en wij kunnen ons weer gaan
wijden aan wereldproblemen:
„Bizerta in het slop", „Veneti-
aanse gondeliers gaan staken"
en „bouwvakarbeiders rijden af
en aan". Maar we hebben toch
iets gemist, want nergens lazen
we over mejuffrouw Marrigje
Bruinstroop en daarom gaan wij
u vandaag een paar dingen over
haar vertellen.
Die mejuffrouw Bruinstroop houdt
zich ondanks haar leeftijd nog met
opmerkelijke zaken bezig in Berg
ambacht.
„Dat is nu precies wat ik bedoel",
sprak zij, toen zij na veertig jaar
weer een akkordeon kreeg. Drieën
vijftig jaar was zij toen haar vingers
voor de laatste keer over de toetsen
gleden en nu is zij dus 93 en heeft
haar hart verpand aan de trekpiano
en de citer.
„Ik ben altijd al dol op muziek ge
weest", vertelde zij, maar het is helaas
al die jaren een beetje op de achter
grond geraakt. Nu zit ik er weer hele
maal in. Ik ben weer begonnen door de
televisie en door een concert. Ik dacht:
Kon ik ook maar weer gaan spelen.
En dat kan zij nu, want kennissen
hebben voor haar een klein en gemak
kelijk te hanteren akkordeon gekocht en
zo is mejuffrouw Bruinstroop weer
helemaal in haar element.
„Het liefst speel ik alleen, want dan
kan ik mij het best concentreren", zegt
zij, terwijl haar ogen de omgeving
scherp opnemen, want niets ontgaat
haar. „Ach. weet u, dat muzikale dat
zit er bij mij van kind-af al in, want
verschillende van mijn familieleden
waren nogal muzikaal aangelegd. Mijn
grootmoeder bijvoorbeeld, die had een
prachtige stem", gaat zij voort en met
haar gedachten is zij aan het begin van
deze eeuw.
„Een oom van mijn moeder was zelfs
voorzanger in Krimpen aan de IJssel
en een neef van mij had ook een
juweel van een stem."
De wieg van mejuffrouw Bruinstroop
stond aan boord van een schip en ze
heeft altijd hard moeten aanpakken,
maar tussen de bedrijven door hield
zij toch nog tijd over voor andere
dingen dan werken. Overdag sjouwde
zij met grint af en aan, want samen
met haar vader voer zij op een grint-
schuit
Wanneer er een goede wind blies
kon het zeil aan boord gehesen worden
en anders pakte mejuffrouw Bruin
stroop een touw en trok de schuit
voort. Voor schoolgaan was er geen
tyd: lezen en schrijven leerde zy zich
zelf. „Toen ik twaalf jaar was had ik
geluk, want voor vijf gulden kon ik een
■bhs
harmonika kopen, die dan wel niet
nieuw meer was, maar samen met myn
broer heb ik er heel wat op gespeeld."
De familie Bruinstroop ging het wat
rustiger aan doen en het boothuis"
werd een huis op de wal, eerst in
Gouda en daarna in Zeist. Juffrouw
Bruinstroop bleef ten slotte over van
de familie en zestien jaar geleden zat
er niets anders op dan inwoning..
Om een lang verhaal kort te maken:
Zij vond een plaatsje in Bergambacht
bij een vriendelijke mevrouw, die ook
voor de akkordeon zorgde. „Toen ik
pas weer begon met spelen heb ik het
via een handleiding gedaan, maar dat
vond ik te lastig en ik doe nu dus alles
uit mijn hoofd", aldus onze akkor-
deoniste, die een bijzonder goed geheu
gen heeft en van lekker eten en drin
ken houdt. „Tophits? Neen, die speel
ik niet; ik houd het maar op de oude
vertrouwde deuntjes."
O ja, dan speelt zij ook nog wel eens
citer, maar daar is het meestal te koud
voor. „Voor de citer ga ik liefst naar de
keuken", legde zij uit. „Het geluid is
namelijk het mooiste, wanneer ik die
Hij mag er dan wel jonger
uitzien, maar de heer Lammert
hammers woont al 88 jaar in
Drenthe en 77 jaar geleden kreeg
hij een idee.
op een gootsteen zet, maar ik heb het
graag warm en de keuken is dikwijls
voor mij wat aan de frisse kant."
Overigens: Er zijn. in Nederland nog
meer zaken, waarbij we terug moeten
gaan tot aan het begin van deze eeuw,
of liever nog tot het einde van de vo
rige eeuw. Want uit die tijd dateren
de peren van de heer Lammert Lam-
mers uit Zeijen, zo schreef ons een
mevrouw uit Paterswolde.
Vergissen is menselijk, maar we zou
den ons wel heel sterk moeten ver
gissen, wanneer we zeggen, dat die pe
ren de oudste zijn in ons land. Wie er
gens nog oudere peren heeft liggen,
dat wil dan zeggen van voor 1884, die
mag beslist niet verzuimen het ons te
berichten.
In december van dit jaar wordt de
heer Lammers 88 jaar en toen hij elf
jaar was kreeg hij dus het heldere
idee om een paar peren in een medi-
cijnfles te stoppen. Hoe heeft hij die
er dan eigenlijk in gekregen, werd ona
van een paar kanten gevraagd.
Wel, doodeenvoudig: de heer Lam
mers liet de peren in de fles groeien.
Hij woonde on een boerderii in het
Drentse plaatsje Zeijen en ergens stond
op het land een grote pereboom. Hij
ging aan het denken en vond het: Hij
nam een medicijnfles en schoof deze
om de tak van de perenboom, die op
dat ogenblik in volle bloei stond. Toen
de peren rijp waren nam hij de medi
cijnfles van de boom goot er brande
wijn op en bewaarde ze zorgvuldig. En
nu, 77 jaar later heeft hij ze nog staan!
Alleen mogen we wel aannemen, dat
de twee peren van de heer Lammers
voor de consumptie minder geschikt
zijn.
Advertentie
Mejuffrouw Marrigje Bruin
stroop is 93 jaar en zij woont in
Bergambacht, 5 kilometer van
Schoonhoven. Zij bespeelt twee
muziekinstrumenten en vandaag
wilden we u iets over haar ver
tellen in G. en G.
37
Ze zijn geknauwd door het leven, zij
zijn ruw geworden en hard. In hun
ogen brandt een koud vuur. Soms
denk ik dat zij zich zeil verteren.
Toch valt er hier heel veel te
lachen. Een paar van de jongens zal
ik je voorstellen, dan weet je zo on
geveer hoe die knapen zijn.
Ik zal beginnen met Dove Jan.
Naar zijn taal te horen is hij de ruw
ste van allen, doch ik vermoed dat
zijn woorden vloeken tegen zijn ge
voelens.
Meestal gedraagt hij zich als een
roekeloze dwaas. Verleden week zaten
de jongens van de wacht bij een over
zetveer met eikaar in het huis van
de kooiker. Opeens begonnen de Duit
sers dit huis te beschieten. De jon
gens doken weg, maar Dove Jan ging
buiten op de deurstoep staan. De ko:
gels vielen rondom hem neer en hij
vond het prachtig. „Jongens kom
eens kijken", riep hij, „het is net als
of het uit een heldere hemel hagelt....
tik.... tik.... tik op het straatje"
Hij bleef ongedeerd Hebben kin
deren en dwazen dan toch een bijzon
dere beschermengel?
Verder zijn hier een Bruine Piet.
een Rooie Piet, een Dikke Piet en een
Zwarte Piet.
Met de Jannen is het nog gekker.
We hebben een grote Jan, een lange
Jan, een Kale Jan, een Dove Jan en
een klein Jantje.
Nu vergeet ik Luie Jan. en van
hem wil ik juist meer vertellen. Hij
is een type apart. Hij doet erg sloom,
maar zijn sloomheid is van een drei
gende aard. Je hebt bij hem altijd
het gevoel van op je hoede te moe
ten zijn omdat hij plotseling zal los
breken en alles in zijn omgeving ver
nietigen.
En toch is hij echt lui. Nog nooit
heb ik een mens ontmoet die zoveel
en zo gemakkelijk slaapt. Hij slaapt
onder alle omstandigheden, tegen een
graska, achter een rietschelf, zittend
in een roeiboot of hangend op een
stoel. Maar van binnen schijnt hij een
nimmer falend alarmapparaat te heb
ben dat hem waarschuwt als er ge
vaar dreigt. Eens zat hij achter een
rietschelf te slapen. Hij wist dat er
Duitsers in de buurt waren maar hij
wilde zijn dutje niet missen.
Met het geweer in de aanslag na
derde een Duits soldaat. Hij gaf een
snauw naar de slapende Jan.
„Kunnen jullie nu nooit een mens
eens met rust laten", vroeg Jan lij
zig.
„Opstaan en mee", beval de sol
daat.
Jan knipperde wat met zijn ogen.
Langzaam stond hij op, maar toen
was het gedaan met zijn trage be
wegingen. Als een panter sprong hij
op de Duitser toe en eer de soldaat
de trekker van zijn geweer kon over
halen ha'd Jan hem het wapen ont
rukt, Kalm zei hij:
„En nu lopen broeder, niet omzien
want dan gaan er rare dingen ge
beuren. En je handjes hoog boven je
hoofd."
Ik stond juist op de loopplank van
het gevangenschip, toen Jan zijn buit
binnenbracht. Het was een eigenaar
dig gezicht. De soldaat met zijn han
den in de lucht en Jan er achter
alsof het hele geval hem niet aan
ging.
Zo deed Luie Jan en als ik goed
nadenk, doen alle jongens zo. Als zij
sloom doen, wees dan op je hoede
en als zij verkleinwoorden gaan ge
bruiken zijn zij dodelijk.
En toch is Luie Jan een vermake
lijke babbelaar. Hij is eigenlijk de
enige van de jongens die mij bij tijd
en wijle een complimentje maakt en
verrukkelijke onzin praat.
Aardig is hij we], maar te duide
lijk laat hij blijken hoe weinig erns
tig zijn woorden bedoeld zijn. Hij
amuseert me en daarom hoor ik la
chend zijn onzin aan. Verder doet hij
me niets.
Of toch welik weet het niet
Van zijn kant is er niets, dat weet
ik zeker
Dan is er nog Leo. de kommandant
van de groep. Hij lijkt een open boek,
maar hij is anders, hij moet anders
zijn! Soms vrees ik dat hij donkere
achtergronden in zijn karakter heeft.
Dikwijls ben ik bang voor hem.
We hebben hier een soort krijgs
raad. Door deze raad werden vijf
S.S.-mannen ter dood veroordeeld.
Rustig knalde Leo hen neer. Als kom
mandant en als lid van de krijgsraad
die het vonnis had uitgesproken wil
de hij dit beroerde karwei niet aan
een van de jongens opdragen.
Na de voltrekking van het vonnis
kwam hij rustig naar de ark en
vroeg om een kop koffie. Zijn keel
was droog geworden en nu wilde hij
iets drinken, zei hij en dat was alles.
Toen was ik echt hang van hem.
Het was alsof ik bloed aan zijn han-
'iiiitiitiiMiuiiiiiiHitniiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiitiimmiiiuimiiiiifiiiiiiiimmifliiB
door C. Baardman
den zag. Ik durfde hem niet vragen
naar zijn eigen gevoelens.
Later vertelde hij me: „Waar
recht gedaan wordt zijn twee par
tijen die lijden: de veroordeelde en
de rechter."
Toen had ik hem wel om zijn hals
willen vallen om hem vergeving te
vragen voor mijn kwade gedachten.
Hij schoot niet omdat hij genoegen
in het schieten vond. maar uit plichts
besef. Daarom voerde hij het vonnis
zelf uit. Hij is gevaarlijker dan Luie
Jan, want vrees kent hij niet. Hij is
ook edelmoedig en goedhartig... Hij
is...
(Wordt vervolgd.)
NED. HERV. KERK.
Bedankt voor Tienhoven. A. v. d. Bo-
venkamp te Engwierum.
Aangenomen naar Amsterdam als
pred. voor buitengewone werkzaamhe
den (studiesecretaris Kerk en Vrede)
dr. Kr. Strijd te 's-Hertogenbosch, naar
Tzum, J. de Waard te Nes en Wierum.
GEREF. KERKEN.
Beroepen te Minnertsga, J. J. Brink
man cand. te Heerde; beroepen te
Schildwolde, B. Fidder kand. te Em-
men.
GEREF KERKEN (VRIJGEM)
Examens. De classis Leeuwarden
heeft prop. geëxamineerd en beroep
baar gesteld verklaard, O. Doornbos
kand. te Jutrijp (Fr.).
CHR. GEREF.
Aangenomen naar Edmonton, (Cana
da) Free Chr. Ref. Chur.ch, J. P. Geus
te Haarlem-C.
Mej. P. J. A. Schell onderwijzeres
aan de Qpenbare Lagere School te
Zierikzee slaagde voor het diploma En
gels L.O.
Te 's-Gravenhage slaagde voor het
patroonsexamen Automobielen de heer
J. Minnaar van garage „Zeeland" te
Middelburg.
zonder de maag Van
streek te makent
leder tablet Chetarine „4" bevat 4 beroemde
geneesmiddelen, die elk afzonderlijk in de hele
wereld beroemd zijn geworden. Een van deze
middelen is Chefarox en dient in het bijzonder
om de maag te beschermen. Ook zij die een
gevoelige maag hebben kunnen zonder be
zwaar Chefarine „4" gebruiken. Het is een
Ideaal middel om pijn of griep snel tn doel
treffend te bestrijden.
Bij pijn, griep of landerig" gevoel zorgt een enkel tablet,
dat U mei plezier Uw werk kunt doen! Kokera 20 tabletten f 0.80*
Van onze correspondent
DELFT. Een knaap, die in dolle
woede met een barkruk om zich heen
sloeg, heeft het afgelopen weekeinde
in een Delftse snackbar voor zevendui
zend gulden schade aangericht.
Het was de zeventienjarige kassen
bouwer W. S. uit Delft. De eigenaar
had hem de deur uitgezet nadat hij
luidruchtig ruzie had gemaakt om een
meisje.
Even later stapte hij de zaak weer
binnen met een barkruk in de hand.
Hij sloeg als een wilde om zich heen.
Een apparaat om koffib te zetten, een
muziekautomaat en een grote spiegel
kregen elk een voltreffer.
De scherven rinkelden pog, toen de
knaap er als een haas vandoor ging.
De politie heeft hem later op straat
gepakt en opgesloten.
IKStN BLIÜ DATIKMIdN HEUGELS
HEB MEEGENOMEN -DIE BOER HEEFT
GEZEGD DAT IKIN ZlüN PLAS MAG VISSEM
-VOLMETGROTE SNOEK "VANAVOND
giiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiitiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiuiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiitiiiiHiiiiiuiiiiiiiiniiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiinHnnniuiiiiniiinii^
En dit was zijn idee: Twee peren in een medicijnfles, zuinig
bewaard sinds 1884.
1. De vyfde boom van links is
hoger.
Z. De horizonlijn loopt rechts van
de danseres door.
3. De japon valt rechts anders.
i. Het kapsel van de dame op de
achtergrond is anders.
5. Van de eerste boom van links
is de stam verdwenen.
6. De voet van de eerste danser is
anders.
7. De mond van de voorste danser
is lager.
16. Toen Kappie van zijn besprekingen
terugkeerde naar de Kraak, bemerkte
hij op de kade een bejaard heer, die op
handen en voeten het plaveisel afzocht.
„Hebt u iets verloren, meneer?"
vroeg hij vriendelijk.
Rechercheur Longnoos keek fronsend
naar hem op. „Hoort u op dat schip?"
vroeg hij, op de Kraak wijzend.
„Nou en of," antwoordde Kappie.
„Hoezo?"
„Heeft u dan soms een matroos met
een ringbaard?" vroeg de ander weer.
Hij kwam nu moeizaam overeind en
haalde een notitieboekje tevoorschijn.
„Jawel. Mijn stuurman, Tjeerd Dui
zendschoon," bevestigde Kappie. „Zeg
ereis, de klont is toch niet in moeilijkhe
den geraakt?" vroeg hij bezorgd.
„Dat hangt er van af," meende de
speurder. „Heeft hij hier vrienden, die
ruw met hem omspringen?"
„Nee!" riep Kappie uit. „Maar zeg
nou ja eindelijk eens wat, er met de
maat aan de hand is!"
De andev likte bedenkelijk aan zijn
potlood. „Dat dacht ik al.." mompelde
hy. „Wat u vertelt bevestigt wat ik
meende te hebben gezien. Het ziet er
naar uit, dat uw stuurman ontvoerd is."
22. Athelstan intussen, die bij het be
gin van het gevecht, op Otto's aanraden,
een goed heenkomen had gezocht, zat
even uit te blazen om van de schrik te
bekomen. Hij wist niet hoe hij het had.
Eerst had hij Otto gewantrouwd en toen
zijn wantrouwen aan het verdwijnen
was, waren plotseling de krijgslieden van
renton gekomen. Maar inplaats van hem
aan hen over te leveren, had Otto, ge
heel alleen, zich tegen de overmacht ge
keerd om hem te redden!
Om zich heen kijkend ontwaarde hij
een eenzame ruiter, met de bekende
helm en de wapenrok. Dat was vreemd,
want Fenton's knechten waagden zich
niet alleen in het open veld. Maar toen
hij nauwkeuriger keek verhelderde zijn
blik en luid riep hij:
„Olaf!"
De ruiter, die niemand anders was
dan de door Otto bevrijde gevangene,
wendde de teugel.
„Athelstan! Hoe herkende je mij?"
„Aan je paard, Olaf. Vlug, wij moeten
de vreemdeling te hulp komen, wij moe
ten
„Wij moeten spoorslags naar je moe
der," bromde Olaf.
En met Athelstan voor in 't zadel be
reikte hij weldra een dicht stuk bos
waar ze door een lange jongeman be
groet werden.
NEW YORK (A.P.). De filmmaat
schappij Warner Brothers gaat een
film maken over het leven van Edith
Piaf. Leslie Caron zal de rol van de
zangeres spelen. Edith Piaf zelf komt
niet op het witte doek.