AARlijk Marrigje Bruinstroop (93 jaar) speelt weer harmonika Chefarine 4 KAPPIE en het geheim van de oude prentbriefkaarten Uit de kerken Dinsdag 1 augustus 1961 ZEEUWS LH DAGBLAD Pag. 2 Liefst alleen Harmonika voor 5 Uit het hoofd Bejaarde peren Doodeenvoudig Krachtige bestrijding van pijn of griep Kwade kassenbouwer brak snackbar af Oplossing van het spel der zeven vergissingen Film over Edith Piaf MEN houdt wel van aanpak ken in Nijmegen, want nauwelijks was de laatste wandelaar van het plaveisel verdwenen of hopen aktieve mannen sleepten onmiddellijk de stoelen en tribunes weg. Voor een jaar is alles weer opgeruimd en wij kunnen ons weer gaan wijden aan wereldproblemen: „Bizerta in het slop", „Veneti- aanse gondeliers gaan staken" en „bouwvakarbeiders rijden af en aan". Maar we hebben toch iets gemist, want nergens lazen we over mejuffrouw Marrigje Bruinstroop en daarom gaan wij u vandaag een paar dingen over haar vertellen. Die mejuffrouw Bruinstroop houdt zich ondanks haar leeftijd nog met opmerkelijke zaken bezig in Berg ambacht. „Dat is nu precies wat ik bedoel", sprak zij, toen zij na veertig jaar weer een akkordeon kreeg. Drieën vijftig jaar was zij toen haar vingers voor de laatste keer over de toetsen gleden en nu is zij dus 93 en heeft haar hart verpand aan de trekpiano en de citer. „Ik ben altijd al dol op muziek ge weest", vertelde zij, maar het is helaas al die jaren een beetje op de achter grond geraakt. Nu zit ik er weer hele maal in. Ik ben weer begonnen door de televisie en door een concert. Ik dacht: Kon ik ook maar weer gaan spelen. En dat kan zij nu, want kennissen hebben voor haar een klein en gemak kelijk te hanteren akkordeon gekocht en zo is mejuffrouw Bruinstroop weer helemaal in haar element. „Het liefst speel ik alleen, want dan kan ik mij het best concentreren", zegt zij, terwijl haar ogen de omgeving scherp opnemen, want niets ontgaat haar. „Ach. weet u, dat muzikale dat zit er bij mij van kind-af al in, want verschillende van mijn familieleden waren nogal muzikaal aangelegd. Mijn grootmoeder bijvoorbeeld, die had een prachtige stem", gaat zij voort en met haar gedachten is zij aan het begin van deze eeuw. „Een oom van mijn moeder was zelfs voorzanger in Krimpen aan de IJssel en een neef van mij had ook een juweel van een stem." De wieg van mejuffrouw Bruinstroop stond aan boord van een schip en ze heeft altijd hard moeten aanpakken, maar tussen de bedrijven door hield zij toch nog tijd over voor andere dingen dan werken. Overdag sjouwde zij met grint af en aan, want samen met haar vader voer zij op een grint- schuit Wanneer er een goede wind blies kon het zeil aan boord gehesen worden en anders pakte mejuffrouw Bruin stroop een touw en trok de schuit voort. Voor schoolgaan was er geen tyd: lezen en schrijven leerde zy zich zelf. „Toen ik twaalf jaar was had ik geluk, want voor vijf gulden kon ik een ■bhs harmonika kopen, die dan wel niet nieuw meer was, maar samen met myn broer heb ik er heel wat op gespeeld." De familie Bruinstroop ging het wat rustiger aan doen en het boothuis" werd een huis op de wal, eerst in Gouda en daarna in Zeist. Juffrouw Bruinstroop bleef ten slotte over van de familie en zestien jaar geleden zat er niets anders op dan inwoning.. Om een lang verhaal kort te maken: Zij vond een plaatsje in Bergambacht bij een vriendelijke mevrouw, die ook voor de akkordeon zorgde. „Toen ik pas weer begon met spelen heb ik het via een handleiding gedaan, maar dat vond ik te lastig en ik doe nu dus alles uit mijn hoofd", aldus onze akkor- deoniste, die een bijzonder goed geheu gen heeft en van lekker eten en drin ken houdt. „Tophits? Neen, die speel ik niet; ik houd het maar op de oude vertrouwde deuntjes." O ja, dan speelt zij ook nog wel eens citer, maar daar is het meestal te koud voor. „Voor de citer ga ik liefst naar de keuken", legde zij uit. „Het geluid is namelijk het mooiste, wanneer ik die Hij mag er dan wel jonger uitzien, maar de heer Lammert hammers woont al 88 jaar in Drenthe en 77 jaar geleden kreeg hij een idee. op een gootsteen zet, maar ik heb het graag warm en de keuken is dikwijls voor mij wat aan de frisse kant." Overigens: Er zijn. in Nederland nog meer zaken, waarbij we terug moeten gaan tot aan het begin van deze eeuw, of liever nog tot het einde van de vo rige eeuw. Want uit die tijd dateren de peren van de heer Lammert Lam- mers uit Zeijen, zo schreef ons een mevrouw uit Paterswolde. Vergissen is menselijk, maar we zou den ons wel heel sterk moeten ver gissen, wanneer we zeggen, dat die pe ren de oudste zijn in ons land. Wie er gens nog oudere peren heeft liggen, dat wil dan zeggen van voor 1884, die mag beslist niet verzuimen het ons te berichten. In december van dit jaar wordt de heer Lammers 88 jaar en toen hij elf jaar was kreeg hij dus het heldere idee om een paar peren in een medi- cijnfles te stoppen. Hoe heeft hij die er dan eigenlijk in gekregen, werd ona van een paar kanten gevraagd. Wel, doodeenvoudig: de heer Lam mers liet de peren in de fles groeien. Hij woonde on een boerderii in het Drentse plaatsje Zeijen en ergens stond op het land een grote pereboom. Hij ging aan het denken en vond het: Hij nam een medicijnfles en schoof deze om de tak van de perenboom, die op dat ogenblik in volle bloei stond. Toen de peren rijp waren nam hij de medi cijnfles van de boom goot er brande wijn op en bewaarde ze zorgvuldig. En nu, 77 jaar later heeft hij ze nog staan! Alleen mogen we wel aannemen, dat de twee peren van de heer Lammers voor de consumptie minder geschikt zijn. Advertentie Mejuffrouw Marrigje Bruin stroop is 93 jaar en zij woont in Bergambacht, 5 kilometer van Schoonhoven. Zij bespeelt twee muziekinstrumenten en vandaag wilden we u iets over haar ver tellen in G. en G. 37 Ze zijn geknauwd door het leven, zij zijn ruw geworden en hard. In hun ogen brandt een koud vuur. Soms denk ik dat zij zich zeil verteren. Toch valt er hier heel veel te lachen. Een paar van de jongens zal ik je voorstellen, dan weet je zo on geveer hoe die knapen zijn. Ik zal beginnen met Dove Jan. Naar zijn taal te horen is hij de ruw ste van allen, doch ik vermoed dat zijn woorden vloeken tegen zijn ge voelens. Meestal gedraagt hij zich als een roekeloze dwaas. Verleden week zaten de jongens van de wacht bij een over zetveer met eikaar in het huis van de kooiker. Opeens begonnen de Duit sers dit huis te beschieten. De jon gens doken weg, maar Dove Jan ging buiten op de deurstoep staan. De ko: gels vielen rondom hem neer en hij vond het prachtig. „Jongens kom eens kijken", riep hij, „het is net als of het uit een heldere hemel hagelt.... tik.... tik.... tik op het straatje" Hij bleef ongedeerd Hebben kin deren en dwazen dan toch een bijzon dere beschermengel? Verder zijn hier een Bruine Piet. een Rooie Piet, een Dikke Piet en een Zwarte Piet. Met de Jannen is het nog gekker. We hebben een grote Jan, een lange Jan, een Kale Jan, een Dove Jan en een klein Jantje. Nu vergeet ik Luie Jan. en van hem wil ik juist meer vertellen. Hij is een type apart. Hij doet erg sloom, maar zijn sloomheid is van een drei gende aard. Je hebt bij hem altijd het gevoel van op je hoede te moe ten zijn omdat hij plotseling zal los breken en alles in zijn omgeving ver nietigen. En toch is hij echt lui. Nog nooit heb ik een mens ontmoet die zoveel en zo gemakkelijk slaapt. Hij slaapt onder alle omstandigheden, tegen een graska, achter een rietschelf, zittend in een roeiboot of hangend op een stoel. Maar van binnen schijnt hij een nimmer falend alarmapparaat te heb ben dat hem waarschuwt als er ge vaar dreigt. Eens zat hij achter een rietschelf te slapen. Hij wist dat er Duitsers in de buurt waren maar hij wilde zijn dutje niet missen. Met het geweer in de aanslag na derde een Duits soldaat. Hij gaf een snauw naar de slapende Jan. „Kunnen jullie nu nooit een mens eens met rust laten", vroeg Jan lij zig. „Opstaan en mee", beval de sol daat. Jan knipperde wat met zijn ogen. Langzaam stond hij op, maar toen was het gedaan met zijn trage be wegingen. Als een panter sprong hij op de Duitser toe en eer de soldaat de trekker van zijn geweer kon over halen ha'd Jan hem het wapen ont rukt, Kalm zei hij: „En nu lopen broeder, niet omzien want dan gaan er rare dingen ge beuren. En je handjes hoog boven je hoofd." Ik stond juist op de loopplank van het gevangenschip, toen Jan zijn buit binnenbracht. Het was een eigenaar dig gezicht. De soldaat met zijn han den in de lucht en Jan er achter alsof het hele geval hem niet aan ging. Zo deed Luie Jan en als ik goed nadenk, doen alle jongens zo. Als zij sloom doen, wees dan op je hoede en als zij verkleinwoorden gaan ge bruiken zijn zij dodelijk. En toch is Luie Jan een vermake lijke babbelaar. Hij is eigenlijk de enige van de jongens die mij bij tijd en wijle een complimentje maakt en verrukkelijke onzin praat. Aardig is hij we], maar te duide lijk laat hij blijken hoe weinig erns tig zijn woorden bedoeld zijn. Hij amuseert me en daarom hoor ik la chend zijn onzin aan. Verder doet hij me niets. Of toch welik weet het niet Van zijn kant is er niets, dat weet ik zeker Dan is er nog Leo. de kommandant van de groep. Hij lijkt een open boek, maar hij is anders, hij moet anders zijn! Soms vrees ik dat hij donkere achtergronden in zijn karakter heeft. Dikwijls ben ik bang voor hem. We hebben hier een soort krijgs raad. Door deze raad werden vijf S.S.-mannen ter dood veroordeeld. Rustig knalde Leo hen neer. Als kom mandant en als lid van de krijgsraad die het vonnis had uitgesproken wil de hij dit beroerde karwei niet aan een van de jongens opdragen. Na de voltrekking van het vonnis kwam hij rustig naar de ark en vroeg om een kop koffie. Zijn keel was droog geworden en nu wilde hij iets drinken, zei hij en dat was alles. Toen was ik echt hang van hem. Het was alsof ik bloed aan zijn han- 'iiiitiitiiMiuiiiiiiHitniiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiitiimmiiiuimiiiiifiiiiiiiimmifliiB door C. Baardman den zag. Ik durfde hem niet vragen naar zijn eigen gevoelens. Later vertelde hij me: „Waar recht gedaan wordt zijn twee par tijen die lijden: de veroordeelde en de rechter." Toen had ik hem wel om zijn hals willen vallen om hem vergeving te vragen voor mijn kwade gedachten. Hij schoot niet omdat hij genoegen in het schieten vond. maar uit plichts besef. Daarom voerde hij het vonnis zelf uit. Hij is gevaarlijker dan Luie Jan, want vrees kent hij niet. Hij is ook edelmoedig en goedhartig... Hij is... (Wordt vervolgd.) NED. HERV. KERK. Bedankt voor Tienhoven. A. v. d. Bo- venkamp te Engwierum. Aangenomen naar Amsterdam als pred. voor buitengewone werkzaamhe den (studiesecretaris Kerk en Vrede) dr. Kr. Strijd te 's-Hertogenbosch, naar Tzum, J. de Waard te Nes en Wierum. GEREF. KERKEN. Beroepen te Minnertsga, J. J. Brink man cand. te Heerde; beroepen te Schildwolde, B. Fidder kand. te Em- men. GEREF KERKEN (VRIJGEM) Examens. De classis Leeuwarden heeft prop. geëxamineerd en beroep baar gesteld verklaard, O. Doornbos kand. te Jutrijp (Fr.). CHR. GEREF. Aangenomen naar Edmonton, (Cana da) Free Chr. Ref. Chur.ch, J. P. Geus te Haarlem-C. Mej. P. J. A. Schell onderwijzeres aan de Qpenbare Lagere School te Zierikzee slaagde voor het diploma En gels L.O. Te 's-Gravenhage slaagde voor het patroonsexamen Automobielen de heer J. Minnaar van garage „Zeeland" te Middelburg. zonder de maag Van streek te makent leder tablet Chetarine „4" bevat 4 beroemde geneesmiddelen, die elk afzonderlijk in de hele wereld beroemd zijn geworden. Een van deze middelen is Chefarox en dient in het bijzonder om de maag te beschermen. Ook zij die een gevoelige maag hebben kunnen zonder be zwaar Chefarine „4" gebruiken. Het is een Ideaal middel om pijn of griep snel tn doel treffend te bestrijden. Bij pijn, griep of landerig" gevoel zorgt een enkel tablet, dat U mei plezier Uw werk kunt doen! Kokera 20 tabletten f 0.80* Van onze correspondent DELFT. Een knaap, die in dolle woede met een barkruk om zich heen sloeg, heeft het afgelopen weekeinde in een Delftse snackbar voor zevendui zend gulden schade aangericht. Het was de zeventienjarige kassen bouwer W. S. uit Delft. De eigenaar had hem de deur uitgezet nadat hij luidruchtig ruzie had gemaakt om een meisje. Even later stapte hij de zaak weer binnen met een barkruk in de hand. Hij sloeg als een wilde om zich heen. Een apparaat om koffib te zetten, een muziekautomaat en een grote spiegel kregen elk een voltreffer. De scherven rinkelden pog, toen de knaap er als een haas vandoor ging. De politie heeft hem later op straat gepakt en opgesloten. IKStN BLIÜ DATIKMIdN HEUGELS HEB MEEGENOMEN -DIE BOER HEEFT GEZEGD DAT IKIN ZlüN PLAS MAG VISSEM -VOLMETGROTE SNOEK "VANAVOND giiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiitiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiuiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiitiiiiHiiiiiuiiiiiiiiniiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiinHnnniuiiiiniiinii^ En dit was zijn idee: Twee peren in een medicijnfles, zuinig bewaard sinds 1884. 1. De vyfde boom van links is hoger. Z. De horizonlijn loopt rechts van de danseres door. 3. De japon valt rechts anders. i. Het kapsel van de dame op de achtergrond is anders. 5. Van de eerste boom van links is de stam verdwenen. 6. De voet van de eerste danser is anders. 7. De mond van de voorste danser is lager. 16. Toen Kappie van zijn besprekingen terugkeerde naar de Kraak, bemerkte hij op de kade een bejaard heer, die op handen en voeten het plaveisel afzocht. „Hebt u iets verloren, meneer?" vroeg hij vriendelijk. Rechercheur Longnoos keek fronsend naar hem op. „Hoort u op dat schip?" vroeg hij, op de Kraak wijzend. „Nou en of," antwoordde Kappie. „Hoezo?" „Heeft u dan soms een matroos met een ringbaard?" vroeg de ander weer. Hij kwam nu moeizaam overeind en haalde een notitieboekje tevoorschijn. „Jawel. Mijn stuurman, Tjeerd Dui zendschoon," bevestigde Kappie. „Zeg ereis, de klont is toch niet in moeilijkhe den geraakt?" vroeg hij bezorgd. „Dat hangt er van af," meende de speurder. „Heeft hij hier vrienden, die ruw met hem omspringen?" „Nee!" riep Kappie uit. „Maar zeg nou ja eindelijk eens wat, er met de maat aan de hand is!" De andev likte bedenkelijk aan zijn potlood. „Dat dacht ik al.." mompelde hy. „Wat u vertelt bevestigt wat ik meende te hebben gezien. Het ziet er naar uit, dat uw stuurman ontvoerd is." 22. Athelstan intussen, die bij het be gin van het gevecht, op Otto's aanraden, een goed heenkomen had gezocht, zat even uit te blazen om van de schrik te bekomen. Hij wist niet hoe hij het had. Eerst had hij Otto gewantrouwd en toen zijn wantrouwen aan het verdwijnen was, waren plotseling de krijgslieden van renton gekomen. Maar inplaats van hem aan hen over te leveren, had Otto, ge heel alleen, zich tegen de overmacht ge keerd om hem te redden! Om zich heen kijkend ontwaarde hij een eenzame ruiter, met de bekende helm en de wapenrok. Dat was vreemd, want Fenton's knechten waagden zich niet alleen in het open veld. Maar toen hij nauwkeuriger keek verhelderde zijn blik en luid riep hij: „Olaf!" De ruiter, die niemand anders was dan de door Otto bevrijde gevangene, wendde de teugel. „Athelstan! Hoe herkende je mij?" „Aan je paard, Olaf. Vlug, wij moeten de vreemdeling te hulp komen, wij moe ten „Wij moeten spoorslags naar je moe der," bromde Olaf. En met Athelstan voor in 't zadel be reikte hij weldra een dicht stuk bos waar ze door een lange jongeman be groet werden. NEW YORK (A.P.). De filmmaat schappij Warner Brothers gaat een film maken over het leven van Edith Piaf. Leslie Caron zal de rol van de zangeres spelen. Edith Piaf zelf komt niet op het witte doek.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 2