IKAPPIE en hei geheim van de oude prentbriefkaarten ff
Tl
HET GAAT OM TWEE
ONBEKENDE JONGENS
DE NATUUR
P. W. RUSSEL'S
in en om uw huis
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
DE
TINTELS
Dinsdag 18 juli 1961 ZEEUW5TH DAGBLAD Bag. 2
'WEL OA. 1 EN OF! M£ER DAN EENS LA
KEN JE pe I TEN ARRESTEREN. ALS JE HEN
HEREN/NU WEER IN DECEL H6BT, RA-
NAGAH,SMIJTDESLEUTH-PAN,.
FTLL-1 V WEG.
opera mundl KFS
FSTISOP.IK, 1
N'N HELE LEVEN
HEBIK20NDER
GEDAAN.,.,
/BIJ KOZXIEN
SKURVEy ISALLES
\MOQeUdK,FUNA-
DOOR ONZE AF
ZETT1N G GEGLII
HO&
IB DAT /0 i
MOGELIJK,
Om het allemaal even heel duidelijk te stellen; het ministerie van Land
bouw heeft natuurlijk een hoop afdelingen en een ervan heet „Bureau van
de Hoofdingenieur". Daar is dan het plaatsvervangende hoofd de heer O.
Maarsman (43) en hij had vijf jaar geleden een tekenaar nodig.
„Er was bijzonder moeilijk aan te
komen", vertelde hij, „en ineens dacht
ik aan het Doofstommeninstituut „Ei-
iatha" in Voorburg. Enfin, om een lang
tekenaar en die beviel goed. Ja, ja, een
tekenaar van het instituut. Kunt u er
nog meer gebruiken, werd na een tijdje
gevraagd. v
ogenblik. Maar ik^ging eens naarPVoor- P- 'jjjjÊÊ
burg. kwam er nog eens en nu ben ik Mufp
er leraar. In de avonduren, precies, fc/
En al veertien dove jongens van Effa. ®LC- ifjÈêljf ksK
tha hebben werk bij Staatsbosbeheer, f '^0 /m
huisvesting en ga maar door. Ook hier p
tekenkamer en een in^onze drukkerij."
Drie In de tekenkamer, precies.
Drie jongens van 20 en 22 jaar, die niet
horen en niet spreken kunnen, maar die
toch als volwaardige en gewone leden
van deze Nederlandse samenleving hun (wm. JH
dagelijkse werk moeten doen. Drie jon-
gens, die op straat niet de bel van de
bromfietser of de claxon van de auto
horen, maar die toch door het verkeer I
gaan en onlangs alle drie hun rijbewijs
U had moeten zien hoe ze alle drie ^Plll
hun rijbewijs gingen halen, Dick Noor- mtmiMtMcWÏWhftiMSFm" - ^s&
dijk, Henk Hoendermis en Kees van der sfrhr!- ••.-.jljWMU'
Knaap en hoe ze vol trots dat rose pa- 0
pier lieten zien. Wat dacht u dat het jfj|§SS
gekost, om dat papier te bemachtigen? i /|zl3jw|
boogjes en kringetjes. En 'hoe dat dan
gaat? O, zo eenvoudig.
Een paar vingers
De heer Maarsman duwde op een bel
letje en vroeg door een hallofoon of
men Van der Knaap, Hoendermis en
Noordijk even naar beneden wilde stu
ren. Twee seconden later stonden ze
er, drie prettige jonge kerels, met open
gezichten en twee rechtse handen.
„Hoe lang ben je nog met die kaart
bezig", vroeg de heer Maarsman, lang
zaam sprekend en scherp articulerend.
Dick Noordijk keek scherp naar de lip
pen van de heer Maarsman, vormde
het woord „zaterdag" en tilde een paar
vingers de lucht in.
Een klein voorbeeldje. Maar zo gaan
al die gesprekken op dat ministerie
van Landbouw, tussen de heer Maars
man en de drie jonge tekenaars.
Kees gaat
„Ja, en Kees van der Knaap (22) gaat
nu naar Helsinki", zei de heer Maars
man.
Naar Helsinki? Precies ja, om daar
deel te nemen aan de Olympische Spe
len, want Kees van der Knaap is kam
pioen tafeltennis van de doofstommen
(weer dat woord!) in Nederland.
Zonnebloemen kunnen niet zo maar op
eigen benen blijven staan en zeker niet
in een onbeschutte tuin; men zal voor
een stevige stok moeten zorgen. Zonne
bloemen groeien enorm en men zal dus
ook wel voor het nodige voedsel moe
ten zorgen en het is wel nuttig ze nu
een lichte overbemesting te geven; de
bekende korrelmest kan men er wel
voor gebruiken. Zonnebloemen kan men
ook prachtig in een grote kan schik
ken; de bloemen zullen dan mooi tot
hun recht komen en los snijbloemen-
voedsel in het water op.
addertje elders wandelt. Ik zal het dan
maar meteen voor u bij de staart
vatten.
,U zegt het'
Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik nog
nooit gehoord had van die Olympische
Spelen voor Doven. Maar onderschat
ze niet. Uit heel de wereld komen ze,
de mensen die niet spreken en niet
praten kunnen, maar die sportieve
prestaties leveren die u zo naast de
behaalde resultaten van de horende
sportmensen kunt leggen. Uit Amerika
en Nieuw Zeeland, uit België en Zwe
den, uit Nederland, Duitsland,
Frankrijk en Engeland. Compleet met
het Olympische dorp en van 6 tot en
met 10 augustus zullen ze elkaar be
vechten om de eerste plaatsen.
Kees van der Knaap is dus afge
vaardigd door de Koninklijke Neder
landse Sportbond voor Doven en op
4 augustus stapt hjj in een gecharterd
vliegtuig van Finnair om van Schiphol
naar Helsinki te reizen. De kampioen
tafeltennis Nederland, lid van de
„Zwaluwen 60".
De overkant
In Nederland staat hij niet alleen
achter die tafel-met-het-net. Want Dick
Noordijk is voorzitter van de „Zwa
luwen 60" en Henk Hoendermis is ook
al een ijverig tennisser.
Dick en Henk praten er al dagen
over met handen en vingers want
ze zijn er vol van dat de derde man
van hun tekenkamer, Kees van der
Knaap, wordt uitgezonden. Ze moesten
het verder vertellen dan hun eigen
kamer en schuin aan de overkant van
hun straat keken ze af en toe in het
gezicht van een man die hun gebaren
taal bleek te verstaan. Elke ochtend
kwam er de begroeting, dwars over
die Bezuidenhoutseweg heen, van het
ministerie van Landbouw naar het
Centraal bureau voor de Statistiek,
waar de heer W. A. Keizer zijn werk
doet.
Kijk en het is die meneer Keizer die
me op dit alles attent heeft gemaakt
en op wiens verzoek ik naar Den Haag
ging. Want u hebt natuurlijk allang
begrepen, dat die'reis voor kampioen
Van der Knaap geregeld is en dat het
Ik ben het pas goed gaan begrijpen,
wat „doofstom" is, toen ik daar tegen
over Dick, Henk en Kees zat. Ik ben
toen pas goed gaan inzien wat de heer
Keizer me had gezegd: „U begrijpt, dat
Kees van der Knaap natuurlijk enorm
blij is, dat hij die kans in Helsinki
krijgt, maar wat hij daar zal missen,
dat zijn de supporters Dick en Henk.
Hij zal er alleen en eenzaam zijn-
Goed, hij zal wellicht ook vlug de ge
barentaal van buitenlanders begrijpen,
maar hij is de vertrouwelijke rugge
steun van zijn twee vrienden kwijt".
Dan moeten Dick Noordijk en
Henk Hoendermis mee naar Helsinki,
die vier dagen, zei ik.
„Ja, ja," aldus de heer Keizer, „u
zegt het, maar wie moet daar voor
zorgen?"
Blij en tevreden
Wie? Ik weet het niet. Ik heb wel
zo'n vermoeden.
„Dat kun je niet doen", zei me een
collega. „Je hebt pas die tv-aktie achter
de rug en opnieuw wil je geld gaan
vragen? In het vakantieseizoen, nog
wel. De mensen kunnen hun geld wel
beter gebruiken. Neen, vergeet dat
maar en doe in december maar weer
eens wat".
Maar in december zijn die Olympi
sche Spelen in Helsinki al een half
jaar achter de rug, dacht ik. En is
1360 gulden nu zo'n verschrikkelijk
groot bedrag?
Twee dagen heb ik er mee rond
gewandeld, met die gedachten. Ik zag
ze weer daar zitten, die drie in Den
Haag. Ik zag ze weer onder elkaar
praten met handen en vingers, die
Kees, Dick en Henk en plezier hebben
zonder dat ik een woord hoorde. En
ik piekerde: wat hebben die jongens
een moed om zich zo zichtbaar te
vreden en blij tussen al die horenden
tussen ons dus voort te bewegen.
Vóór zaterdag
O ja, en ik mag zeggen dat ik al
resultaat boekte. Want het kan gek
gaan in het leven en er zijn altijd
mensen die best iets voor een ander
willen doen. Daarom heb ik nu in
eens al zeshonderd gulden te pakken.
Jawel, 600 gulden, ondanks die vakan
ties.
Dat vliegen naar en van Helsinki
kost 580 per persoon en vier dagen
Olympisch dorp komen op 100 gulden
per persoon. Dat is dus 680 en dat twee
keer, oftewel 1360 gulden. Maar die
600 gulden, die ik al heb, gaan eraf.
9 En wat me nu dus voor Dick Noor
dijk en Henk Hoendermis nog man
keert, dat zUn welgeteld 760 gulden.
Zevenhonderd en zestig harde Neder
landse guldens, die ik zo graag voor
het einde van de week bü elkaar wilde
hebben. Om die Dick en Henk, die niet
spreken of horen kunnen, mee te laten
reizen met Kees, die ook niet horen
of praten kan.
Dacht u dat het zou lukken?
Wat dacht u?
Zevenhonderd en zestig gulden en ik
heb er vier dagen voor. Want in deze
tijd van uitrusten en vakanties wil ik
u er niet langer mee bezig houden
en u zaterdag kunnen zeggen: Het
lukte of: het lukte niet.
Wat dacht u?
Evgeny Loginov, de directeur van de
Russische luchtvaartmaatschappij is
naar de Verenigde Staten vertrokken.
Hij zal besprekingen voeren over de
opening van een directe luchtverbin-
ding tussen Rusland en Amerika.
WATVOER
JIJ
OP
TITAN
IT
FLITS
7\ INMIDDELS HETZELFDE T
ALS JIJ - DIE.SLU WE DIE-
VEN VANGEN .KUN JE MEEEN
OVERVALRAKET LEN EN
-P O
bit» Yorli Hf/ofrf Tribune Inc.
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiuiiiiiiiiiinHiiiiiiiiiiiuiiiiiiiitiiniiiniiiii^
4-88 De maat was al gauw ingesloten
door de joelende jongelui. Een paar ver
maakten zich door vlak achter hem te
gaan lopen en zijn onzekere bewegingen
na te doen, maar anderen vonden het
leuker om aan zijn baard te trekken.
..D-dcugnieten...!" riep de maat.
H-help! L-laat mij los! Ho..! Jullie
m-maken mijn b-baard in de war! Au!
N-niet trekken!"
Gelukkig voor de zeeman naderde er
op dat ogenblik een politieman, wiens
belangstelling door het rumoer was ge
wekt. Met enkele welgekozen krachtter
men en goedgerichte klappen bracht hij
de jongelui het verkeerde van hun han
delwijze bij, knikte de maat vriendelijk
toe en vervolgde fluitend zijn weg.
„Dat s-schijnt hier n-nogal gewoon te
zijn!" prevelde de maat geschokt, intus
sen zijn kleren ordenend. „Maar als dit
de j-jeugd van tegenwoordig is, vraag ik
me af, waar het m-met hen naar toe
moet!"
„Ja, ja., we leven in een fraaie tijd.
he?!" klonk op dat ogenblik achter hem
een stem. Omkerend zag de maat een
grijsaard, die juist uit een smal pand
te voorschijn trad. „Nee, dan de goeie,
ouwe tijd, waarin wij opgroeiden!" ver
volgde deze. „Daarin was er nog eer
bied voor de ouderdom! Maar ja, dat is
voorbij, vriend! Die goeie ouwe tijd be
staat alleen nog maar in mijn winkel
tje..."
22-10. De man zuchtte en zocht steun
tegen de muur van de kerker en Otto
haastte zich, om voor hem uit de nis
van de sleutelbewaarder een kom water
te halen.
„Luister", zei hij, „doe wat ik zeg.
Trek de kleding van deze boef aan en
zet zijn helm op. Als je je lange haren
en je snor een beetje weghoudt, wordt
je misschien niet herkend, want het
schemert al. En als het niet lukt, moet
je het zwaard gebruiken. Vlug nu, dan
zal ik Gorre even verzorgen."
En hij maakte „e kettingen aan Gor-
re's polsen vast, ondertussen diens on
verstaanbare protesten sussend met de
opmerking, dat hij niet flauw moest
doen en dat het bekend was, dat hij
wei van een aardigheidje hield.
De bevrijde gevangene had zich in
tussen in Gorre's kleding gestoken en
zijn zwaard aangegord, en meldde
zich reisvaardig.
als ze
vroeg
„Laat mij het woord maar doen",
zei Otto. „Als het nodig is, zeggen we
maar dat jij de waard van de herberg
nog moet betalen. Kom, dan gaan wa
je paard ophalen."
En na de kerkerdeur
hebben, gingen ze op weg.
gesloten tg
25
Het ongelooflijke was echter dat
Dove Jan een strijkijzer op zijn
broek zette om een vlijmscherpe
vouw te maken in de pijpen die tot
nu toe vormloos om zijn benen ge
zwabberd hadden.
„Het lijkt tegenwoordig wel een
cadettenschool vol met opgepoetste
heertjes," spotte Leo.
„Jij krijgt teveel praats," ant
woordde Dove Jan, „wij zien wel hoe
jij het spek voor onze mond wilt
wegkapenmaar dat zal je niet
glad zitten, als je dat maar onthou
den wilt."
Leó schrok. Zou nu de jaloezie de
verhoudingen in de groep gaan be
derven?
Een blik op Dove Jan stelde hem
echter gerust.. de spotboef pro
beerde weer eens hem op stang te
rijden.
„Maar waarom ga jij je zo opdof
fen? De jongens zullen zich naar
lachen als zij je zien, net een kriel-
haantje op vrijersvoeten."
„Dat doe ik niet voor die griet, ik
moet naar de vaste wal bij fatsoen
lijke mensen op bezoek."
„Je kan me nog meer vertel
lenmaar ik zal je in de smie
zen houden, flirten kan ik niet toe-
„Zo kan je dat niet? Nou, aan
mijn lijf geen geintjes, pas maar op
je zelf, van jou ben ik niet zeker,
grappenmaker."
Een antwoord op deze insinuatie
behoefde Leo niet te geven. Dove
Jan, die ondanks zijn doofheid alles
eerder hoorde dan een ander, sprong
naar het raam van de ark en riep
verwonderd:
„Asjemenou daar is Jan Hand
granaat."
Jan Handgranaat was een kunst
schilder die zijn schuilnaam te dan
ken had aan het feit dat hij altijd
een handgranaat bij zich droeg.
Geen stap zette hij buiten de deur
zonder zijn handgranaat. Eenmaal
vergat hij hem echter en juist die
keer had hij een prachtkans op de
verovering van een automatisch pis
tool. Spijtig vertelde hij: Ik had
toevallig mijn handgranaat niet bij
me.
Vanaf dit ogenblik werd hij Jan
Handgranaat genoemd.
Deze Jan kwam naar de ark. On
middellijk na zijn binnenkomst was
hij met Dove Jan in een heftige
woordenstrijd gewikkeld over het ef
fect dat het gebruik van handgrana
ten zou hebben bij de val van St.
Jan.
Hij beweerde dat het gebruik van
handgranaten elk risico voor de aan
vallers zou buitensluiten.
„Maar dat willen we niet", ant
woordde Dove Jan. Hij zette zijn
strijkijzer neer en met brede hand
gebaren onderstreepte hij zijn me
ning.
„Ik zeg maar zo: we moeten spor
tief blijven, al is het oorlog, wat ge
beurt er als we handgranaten gaan
gebruiken? We zien de vijand.„we
smijten zo'n ding en we kunnen de
stukjes van de brave jongens bij el
kaar gaan zoeken. Wij zien liever he
le vijanden, dan kunnen we hun tro
nie eens goed opnemen. Daarom
doen wij het anders, wij gaan erop
af en vragen, of zij hun handjes
maar eens willen opsteken, ja, heel
hoog. Meestal doen ze dat, maar
soms moeten wij er wel eens een
neerschieten al gaat dat ons aan het
hart."
„En dan heb je wat! Een schuit
vol gevangenen, je kan je misselijk
sjouwen aan het eten voor die lui."
„Jij begrijpt het niet, wij zijn
menselijk, we sparen hen op tot we
er honderd bij elkaar hebben. Dan
zetten wij hen op een rij en gaan we
prijsschieten. Wie in de kortste tijd
de eeste voorknait heeft de prijs ge
wonnen. Zo'n oefening heeft een gro
te opvoedkundige waarde voor de
jongens, neem dat maar van me aan.
Zij worden er hard van en zij leren
zuiver richten. Verleden week deed
ik het schot van mijn leven. We had
den de honderd weer eens een keer
vol en ik schoot mee. En nu kan je
me geloven of niet geloven maar
het is een feit: drie van die kerels
in één schot..„ik was naast de rij
gaan staan, moet je weten.
Glimlachend hoorde Leo dit alles
aan. Dove Jan stond zich op te win
den alsof hij elk woord ernstig meen
de. Als hij vertelde leek het wel
alsof hij alle wreedheden die de par-
tisanen in de schoenen geschoven
werden met eigen hand bedreven
had. In het gevecht was hij een dui
vel, maar naar een weerloze gevan
gene zou hij nooit een vinger uitste
ken. Toen het hem begon te verve
len vroeg hij:
„Jan, kom je zeggen dat je gaat
trouwen?"
Vol afgrijzen zag Jan Handgranaat
hem aan. Trouwen? Nooit niet! Hij
door C. Baardman
iiiiiHiiiiMiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiuiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiii
had al genoeg te doen als hij zichzelf
alleen door de oorlog gesleept kreeg.
Neen, hij kwam voor zakelijke din
gen. Leo werd in de avond in de Her
vormde pastorie te Made verwacht
waar een belangrijke bespreking ge
houden zou worden. Door de snelle
opmars der geallieerden moest de
electrische centrale te Geertruiden
berg beveiligd worden tegen vernie
ling door de Duitsers. Jan was met
een roeiboot en Leo kon met hem
meevaren.... maar vlug, want het tij
was al ver weg. Terwijl Leo zich ge
reedmaakte kwam Adri bij hemman
nen met de mededeling dat zij éfn be
paald medicijn nodig had. Kon dat
aangevraagd worden?
(Wordt vervolgd.)
Nieuwe aanwinsten van
leeszaal Middelburg
Romans: BAARDMAN. De zwerver;
BOYNTON. De riviertuin: CHRISTIE. De
geheime tegenstander; DORP-YPMA. Het
raadsel om dominee Smit; GALLICO. Ada
Harris gaat naar New York; HARTOG, DE.
De inspecteur; KAESER. Losgeslagen jeugd;
LENNAART. Avontuur; MARE'S. Wie werpt
de steen?; MARTIN. Het kortste eind; MU-
LISCH. Het zwarte licht; PHILIPS. Bruiloft
in Europa; QUEFFELEC. Gevecht met het
onzichtbare; SAGE, LE. De amoureuze avon
turen en buitenissige belevenissen van Gil
Bias; SEARLS. X-F 18, de roman van een
testpiloot; STMENON. De begrafenis van me
neer Bouvet; STENDHAL. De Chartreuse
van Parma; NOEL DE GAULLE. Desperate
carnival; Schalluck. engelbert Reineke;
WIEGERT. Das einfache Leben.
Studiewerken; BAAREN, VAN. Van maan
sikkel tot rijzende zon; BADEiN. De grenzen
der vermoeidheid; BANNING. Karl Marx;
EGERAAT, VAN. Gids voor de Belgische
Ardennen en Luxemburg; EGERAAT, VAN.
Gids voor Denemarken; EGERAAT, VAN
Gids voor Zuid-Duitslan)d; GAEL en Petri.
Ruimtevaart; HARRER. Tibet is mijn va
derland; HUYGEN. Zuid-Limburg; KOK, DE
Kent u Zeeland ook zó?; LASTPOST. Wat
spelen we onderweg?; LEEUW, VAN DER,
De verhouding van God en mens vroeger en
nu; MARGADANT. Twintig duizend citaten,
aphorismen en spreekwoorden; MIDDEN-
ITALIE. 2 din; ONCK, VAN, en VAN
BEURDEN. Voorbij de derde breker.
OOSTENBURG. Harz en, Sauerland;
..IKBEHWeTAAN
'T ONTDOOIEN
IK zat er over te piekeren hot
ik het u moest vertellen, tot
dat iemand zei: ,,Ze hebben
je toch gauw genoeg door, zeg
nu maar ineens dat je 1360 gul
den moet hebben, dat is het dui
delijkste." Pardon, zei ik, 1360
min 600 gulden. „Goed", was
het antwoord, „het gaat dus om
760 gulden die je tekort komt."
Je slaat de spijker op de kop,
moest ik toegeven.
ji- Kees ran der Knaap is de uit
verkorene, want als Nederlands
Kampioen Tafeltennis voor Doven
is hij uitgezocht om ons land in
Helsinki op de Olympische Spelen
te vertegenwoordigen.
Doofstom is een bijzonder
naar woord, als u het mij
vraagt. Ik zou het liever willen
vervangen door „doof", want
wanneer u een dezer dagen
naast me had gestaan op het
ministerie van Landbouw in
Den Haag en u had er drie jon
ge Nederlandse kerels zien
werken achter hun tekenbor
den, dan zou u ook hebben vol
staan met dat „doof" en het
„stom" ver van u af hebben
geworpen.
En dit zijn de twee jongens
waar het me vandaag om gaat: de
twee die in Finland de ruggesteun
voor Kees van der Knaap moesten
kunnen zijn. In hun tekenkamer
in Den Haag werden ze gefotogra
feerd: Dick Noordijk (staande
achter zijn tekenborden Henk
Hoendermis. Ze kunnen dit alle
maal lezen, maar als u iets tegen
ze zoudt zeggen, dan horen ze het
niet en antwoorden kunnen ze ook
nietJuist daarom vertelt vandaag
G. en G. u iets over dit tweetal-
met-doorzettingsvermogeh.
...BA5 HEEFT MAR -
6O0TJBGÊK6EMAAKT,
TOEN GOOIDE HIU DE
RU1TVAN DESLAAPKA-
M ER IN EN MARGOOTJE
WAS
MIS5EUJK.
