De brave luitenant Cazala
mocht de sprint winnen
De renners
verstaan
hun vak
niet meer
Groter
Grapjes
Ontknoping
Goed begin
Huilend
Begeerlijke 2e plaats
Noodweer
Hef wonderlijke
MARTINI
Honkbaljeugd
naar Orleans
De uitslagen
Zte étappe TOUR DE FRANCE
'vAc/O— llf K.n. wanveunc iNSNELTenPo
t
Maandag 17 juli 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 6
ANQUETIL BLEEF IN
GELE LEIDERSTRUI
door Ru de Grood
PARIJS Drie schoten uit een politierevolver joegen een opgepakt Pare des Princes overeind. In
het volgende ogenblik barstte het in een onbedaar lijke ovatie uit, toen het, voor de eerste maal
sedert onheuglijke jaren de gele trui als eerst e de wielerbaan op zag rijden. In die gele trui zat
nog altijd het idool van het Franse publiek, Anquetil, met pal achter hem de trouwste van zijn luite
nants, de onverwoestbare Cazala. Dan de snel ste van de Belgen, Pauwels, vervolgens de Italiaan Mas
signan, de twee Belgen Hoevenaers en Planckaert, en tenslotte een van de vechtlustigste jongens van
deze Tour, Queheille.
ALS in een delirium begon het publiek de naam van Anquetil te
scanderen en het kneep zich de handen en de armen fijn in
de hoop, dat Anquetil de laatste sprint zou winnen en daarmee zijn
verpletterende superioriteit over zijn tegenstanders zou bevestigen.
Zo graag zou het willen dat Anquetil, de zo verdiende winnaar van
deze Tour, hier in Parijs als eerste over de eindstreep zou komen
een symbolisch feit, dat de winnaar de volle glorie van zijn over
winning zou schenken.
renner. Moge dit, als het tranen van ver
driet zijn geweest, hem tot troost strek
ken.
TJE symboliek van Anquetil zelf was
echter groter, was dieper, maar dat
kon het publiek niet weten. Het kon
nauwelijks bevroeden, wat Anquetil
aan Cazala te danken had gehad in deze
Ronde van Frankrijk en hij wilde hem
als beloning daarvoor de grootste etap
peoverwinning schenken, die in een
Ronde van Frankrijk te behalen is: de
zege in Parijs.
Daarom had hij er in dit kleine groepje
in de laatste vijf kilometer geweldig de
zweep over gelegd om de Belgen van
hun allerbeste krachten te beroven en
hij had Cazala gezegd rust te nemen.
Zij kwamen de wielerbaan op en An
quetil trok hard door. De Belgen had
den grote moeite aan zijn wiel te blij
ven. Zü kwamen niet eens tot een
aanval.
Pas 150 m. voor het einde liep Anque
til in de bocht iets omhoog en liet Ca
zala passeren. Te laat zagen de Belgen,
wat de bedoeling was geweest en rea
geerden te flauw. Anquetil zette zich
achter Cazala, maar zodanig, dat de
Belgen niet meer binnendoor konden
komen en gedwongen waren de grote
omweg buitenom te maken. Het was te
veel. En veel gemakkelijker dan men
verwacht had won Cazala deze eind
sprint, waarin Anquetil, als tweede, de
voorsprong op si zijn concurrenten nog
eens met dertig seconden vergrootte. En
dat op de laatste dag van de Tour, tij
dens de anders zo rustige „entree trlum-
phale", die meestal de prooi wordt van
de kleine jongens, die de laatste krui
mels van de Tourtafel proberen te
vegen...
Deze triomfale terugkeer naar Parijs
bracht overigens nog meer pikante
grapjes. Zoals men weet stond de Ita
liaan Carlesi slechts vier seconden ach
ter Gaul op de derde plaats en na een
mislukte sprint te Tours, waar hij had
gehoopt de Luxemburger naar de derde
plaats te rijden, zette hij zich enkele
kilometers voor het Pare des Princes
aan het hoofd van het jagende peloton.
Hij wist dat, als het in Parijs zou regenen
de eerste druppels voelde hij al de
tijd zou worden opgenomen bij het bin
nenkomen van het stadion en niet aan
de eindstreep. Daar de regen reeds be
duidend langer dan een uur dreigde,
gokte hij erop, dat de tijd waarnemers
zich bij de entree van het stadion had
den gevestigd en hij ging lopen. Kersten,
die dit in de gaten had, ging mee. Hij
wlide een laatste poging wagen om Ne
derland nog een ereplaats in Parijs te
bezorgen.
Gaul, die achter in het peloton zat
in plaats van aan het wiel van Carlesi,
waar zijn plaats had moeten zijn had
dit met verbijstering gezien, maar hij
rekende erop, dat Darrigade en Gainche
in hun verwoede strijd om de groene
trui wel achter Carlesi, die eveneens
een kandidaat voor deze trui> was, zou
den aangaan en het peloton zouden mee
nemen. Hetgeen dan ook gebeurde.
Noch Darrigade, noch Gainche, noch
Gaul kon voorkomen, dat Carlesi en
Kersten zes seconden voor de anderen
het stadion binnenliepen en tot zijn al
lergrootste plezier zag de Italiaan daar
de tijdwaarnemers staan. Eerst op dat
ogenblik wist Carlesi, dat zijn list was
geslaagd en de sprint kon hem daarom
niet meer schelen.
Duellerend liepen Darrigade en Gain
che snel naar Carlesi en Kersten toe en
daar Darrigade er ruimschoots voldoen
de aan had om pal achter Gainche te
eindigen, liet hij de regionaal de eer
van de overwinning en Carlesi eindigde
ergens in het peloton. Kersten daaren
tegen werd derde achter Gainche cn
Darrigade. Maar met dit alles had de
Italiaan de tweede plaats, die hij In de
tijdrit was kwijtgeraakt, met een voor
sprong van twee seconden heroverd en
Gaul was furieus
DIT was dan de ontknoping van deze
Ronde van Frankrijk, een ontkno
ping, die met uitzondering van enkele
pikante feiten, die ik hiervóór vertelde
geen verrassingen bracht. De uitslag van
de strijd stond na afloop van de tijdrit
in feite vast en de laatste twee etappen
zouden wandelingen worden naar Parijs.
Wat zü in zekere zin ook geworden zijn.
Slechts twee duels gaven dit welhaast
overbodige stuk nog enige kleur: de
strijd om de groene trui tussen Darrigade
en Gainche en het gevecht om de tweede
plaats in het algemeen klassement tussen
Gaul en Carlesi. De eerste werd beslist
tussen Périgueux en Tours of beter ge
zegd in het stadion van Tours; de twee
de in de laatste rit van Tours naar Parijs.
Beide waren echter wandelritten in de
ware zin van het woord. Het weer was
sedert het begin van de week een stuk
afgekoeld en de regen scheen de kara
vaan en ook de renners nieuwe krachten
te hergeven, zoals het water kan doen
met bloemen, die te lang in de zon heb
ben gestaan. Het enige verschil was, dat
terwijl de gewone bloemen na de regen
een werkelijk teken van nieuw leven
geven, deze bloemetjes uit de wieler-
wereld misschien wel wat nieuw leven
opvingen, maar daarvan geen teken ga
ven.
Voor de Nederlanders kwam er nog
een klein pijnlijk ogenblik, toen men in
het peloton slechts drie Nederlanders
zag: Kersten, Damen en Westdorp. Van
der Steen, die de laatste dagen sukkelde
met een hoeveelheid water in zijn knie.
was reeds in Tours na het peloton bin
nengekomen. maar hier in Parijs bedroeg
de achterstand op het peloton ruim vier
minuten en op de winnaar bijna zes mi
nuten
Huilend kwam Van der Steen binnen,
maar ik weet niet of het tranen van
ellende waren of tranen van vreugde,
dat hij zijn eerste Ronde van Frankrijk
had volbracht, terwijl hij zo bang was
geweest, vlak voor het binnenlopen van
de haven, te stranden. Volgens mij mag
Van der Steen uitermate tevreden zijn
over deze, zijn eerste Tour en ik ben er
van overtuigd dat, indien hij het volgend
jaar opnieuw aan de start mag komen,
hij een belangrijk stuk verder komt dan
dit jaar. Hij is het goede type Tour-
HPOCH begon de rit van Périgueux
na3r Tours veelbelovend, toen de
Belg Claes met ruim 300 km voor zijn
neus meteen vrij en frank weg vloog in
gezelschap van Ignolin, Zamboni, Cazala
en Pellegrini, waarmee hij opnieuw het
Frans-Italiaanse bondgenootschap aan
het licht bracht. Dit alles duurde slechts
vijf kilometer en toen keerde de dood
in de Tourpot terug.
Ondanks enkele kleine schermutse
lingen, waarvan ik mij overigens afvroeg
of het geen plagerijtjes waren, bleef het
peloton voortlummelen, nu eens onder
een stekende zon dan weer onder een
luidruchtig neerkletsende regen, maar
meestal onder grauwe wolken met een
strakke wind opzij. Bijna 250 km lang.
Hoe hevig dit peloton zat te slapen, zich
zat te vervelen, bleek toen Kersten na
280 km een aanval lanceerde, waarin
Darrigade, Hoevenaers en Thielin en
later ook Gainche, Carlesi, Claes, Pau
wels, Adriaensens, Van Aerde, Joseph
Groussard en Everaert meegingen.
Goed, het peloton viel in stukken en
brokken uiteen, waarna de afgesplitste
leden ruim vijf km nodig hadden om
na hun ontwaken weer in de schoot
van het peloton terug te keren. An
dere aanvallen hadden precies hetzelf
de resultaat en uit alles bleek, dat de
Franse ploeg bereid en geprepareerd
was om Darrigade de groene trui, die
Gainche hem de vorige dag had ont
roofd, terug te bezorgen.
TEVENS wilde Carlesi proberen door
de sprint te winnen of een tweede
ilaats te veroveren door middel van de
mnificatie, die hieraan vastzit, de twee
de plaats in het algemeen klassement te
heroveren.
Zo concentreerde zich alles op de
sprint en de gehele bende schreeuwde
moord en brand als iemand probeerde
dwars door deze plannen heen te koer
sen. In verband hiermede werden dien
overeenkomstige maatregelen genomen,
die meestal bestonden in een verhogen
van het tempo tegen het einde van de
etappe om alle verrassingen uit te slui
ten. Tijdens deze verhoging van tempo,
vooral in de nauwe, klimmende toegangs
wegen naar het stadion te Tours, vielen
er tien slachtoffers, de levende doden
van deze Tour, die probeerden hun leven
te rekken tot aan de eindstreep te Pa
rijs, maar die nauwelijks meer wisten,
dat zij fietsten, van het peloton at Tot
dezen behoorde Van der Steen, die ove
rigens het excuus had dat, hoewel hij
zelf wilde, een van zijn knieën dit wei
gerde.
De onvermijdelijke sprint volgde met
niet minder dan 62 deelnemers. Zamboni
had op zich genomen deze sprint voor
Carlesi aan te trekken. Darrigade had
zich op de verharde sintelbaan aan het
wiel van Carlesi gezet, terwijl Gainche
in vierde positie lag, gevolgd door
Viot. Terecht wachtte Darrigade tot het
laatste ogenblik met zijn aanval, waar
door Gainche in tijdnood kwam.
Pas bij het ingaan van het laatste
rechte eind, kwam de aanval van Darri
gade, maar op datzelfde ogenblik vloog
Viot aan de andere kant langs Carlesi,
waardoor de Italiaan zijn tegenstanders
links en rechts van hem had zitten. Hij
hield het niet en zo won Darrigade ge
makkelijk met Viot op de tweede plaats,
waardoor wèl Gainche uit zijn groene
trui werd gelicht, maar Gaul nog altijd
zijn tweede plaats bezette, waarvoor
Gaul Viot speciaal ging bedanken voor
de start naar de rit van Parijs.
TAEZE RIT verschilde overigens mur
■Lf bitter weinig van de voorgaande met
uitzondering van het feit, dat h(j temid
den van miljoenen toeschouwers naar
Parijs leidde. De ochtend bracht geen
nieuwe gezichtspunten en pas toen wij
in Orleans een ontstellend noodweer
hadden zien losbarsten, waartegen de
ruitenwissers noch de koplampen van
pnze wagens waren opgewassen, zodat
het rijden een tijdje lang levensgevaar-
"ijk was, kwam er een lichte rimpel
ver de tot dan toe gladde rust van het
peloton.
Een aanval van Beuffeuil, die sterke
assistentie kreeg van Damen en Junker-
mann, maar een nog krachtiger verdedi
ging van Cazala en Groussard, werd
door Anquetil en Everaert zo zwaar ge
counterd, dat zelfs het peloton in stuk
ken vloog. Kort daarna kwam evenwel
de rust terug, zij het dan voor even, om
dat Beuffeuil daarop een tweede poging
waagde, die evenmin iets opleverde.
Dit alles was nu juist niet datgene wat
Anquetil verlangde. Hij wist dat zijn
troepen uitgeput waren en desondanks
wilde hij hen met een overwinning in
Parijs belonen voor hetgeen zij voor hem
in deze Tour hadden gedaan. Daarom
zette hij zich aan het hoofd van het pelo
ton én onderhield met zijn troepen een
tempo, dat zo om en bij de veertig kilo
meter lag, zodat hij alle verassingen ge
makkelijk de baas kon.
TAIT BLEEK, toen wij een vijftig kilo.
s-f meter voor het einde te Dourdan onze
laatste maaltijd in de Tour hadden ge
nuttigd. Daar deden de Belgen een gooi
naar de overwinning te Parijs, wel
wetend dat hun supporters met duizen
den en duizenden naar het Pare des
Princes waren getrokken. Hoevenaers
ging in de aanvaL
En toen gebeurde het wonderlijke, het
ongelooflijke: zo venijnig en bruusk was
de tegenaanval van Anquetil en Cazala,
dat het peloton van dit tweetal losraak
te. Slechts Pauwels en Planckaert kon
den met Massignan en Queheille nog
juist aansluiting krijgen en de rest lag
te zwemmen. Darrigade, die rust had ge
had om zich voor de eindsprint te spa
ren, voelde, nu ook Gainche voor de
eerste zeven plaatsen was uitgeschakeld,
er niets voor zijn concurrent naar de
kopgroep te sleuren en nam het com
mando van de Franse troepen in het
peloton over. Hij gebood „op de plaats
rust", wat ook de Belgen uiteraard
deden en de Italianen, van wie Carlesi
met een plannetje rondfietste, eveneens.
Zo deed het wonderlijke feit zich voor,
dat op dertig kilometer voor het einde
de Franse toeschouwers bijna van verba
zing ondersteboven vielen, bij het zien
van al die activiteiten van de gele trui
tegen het einde van hetgeen zijn triom
fale intocht in Parijs had moeten worden.
Op deze wijze vielen alle stukken van
de legpuzzel, die óe Tour, vooral in zijn
details, tot het einde toe vormde, in
elkaar.
De machtige apotheose in het Pare
des Princes verloor ondanks de slech
te wedstrijd van deze Ronde van
Frankrijk niets van haar alure.
PARIJS De Ronde van
Frankrijk is afgelopen en
wij allen hebben in het
Pare des Princes hart
grondig „gelukkig" ge
zegd. Het is de slechtste Tour ge
weest, die wij sinds jaren hebben
beleefd en meegemaakt, een Tour
die, met uitzondering van één of
twee perioden, vergeten zal wor
den, hetgeen overigens jammer is
voor Anquetil, die een te groot
renner is om dit lot te verdienen.
De buitengewone middelmatigheid
van deze Tour de France krijgt nog
meer reliëf door de omstandigheid, dat
zij samenviel met de eerste Ronde
van de toekomst, de amateurronde van
Frankrijk, die daarentegen met haar
gepassioneerde strijd, met haar dra
matische ontwikkeling en haar wel
haast bloedige gevechten van de eer
ste tot de laatste kilometer juist de
legendarische periode van de grote
Ronden van Frankrijk deed herleven.
De oorzaken
''PHANS zoekt men naar de oorzaken
A van de malaise. En als men enige
diagnoses wil, laat ik er hieronder enkele
volgen:
Jacques Goddet, directeur van de Tour:
„Deze ronde is een afspiegeling geweest
van de uitermate grote .wanorde, waarin
de beroepswielersport zich bevindt en van
de onmacht van haar leiders om hierin
orde te scheppen. De renners zijn ver
moeid, voordat zij aan de start komen en
slechts Anquetil had zich op deze Tour
voorbereidt, zoals het behoorde."
Felix Levitan, onderdirecteur van de
Tour: „Anquetil was verreweg de sterk
ste en als de wedstrijd als zodanig mono
toon geschenen moet hebben komt dit,
omdat hij met de Franse ploeg heer en
meester ïyas in deze Tour en iedereen
zijn wil kon opleggen. Men heeft inder
tijd toch ook niet beweerd, dat een vijf
kilometer hardlopen saai was, omdat
Zatopek de wedstrijd beheerste."
Baker d'Issy, Frans wielersportexpert:
Anquetil heeft al zijn tegenstanders in
de eerste rónde k.o. geslagen. Het ergste
daarbij was dat er daarna nog 21 ver
plichte ronden moeten volgen met slechts
één minuut rust tussen elke ronde."
Boccocini, Italiaans wielersportexpert:
,Een Ronde van Frankrijk kan onmoge-
ijk interessant worden als men slechts
over één „vedette" beschikt. De grote
fout van deze Tour was, dat men Frank-
rijks beste renners in één ploeg had sa
mengebracht, zodat zij tot knechtschap
gedwongen werden. Had men renners als
Btablinski, Zamboni, Anglade, Mastrotto,
Groussard, over de regionale ploegen ver
deeld, zou bij gebrek aan renners van
kwaliteit uit het buitenland de strijd tus
sen de Fransen onderling deze Tour inte
ressant hebben kunnen maken."
Jean Aerts, oud-Tourrenner: „Wij hou
den van de Ronde van Frankrijk, wij
hebben er misschien te veel van gehou
den. Degenen, die steeds minder van haar
houden en die er de oorzaak van zijn, dat
wij minder van de Tour gaan houden,
zijn de renners zelf. Zij zijn niet meer
tegen de Tour opgewassen. Deze wed
strijd is te schoon, te groot voor hen. Zij
kunnen zich niet meer opwerken tot de
rol van een „campionissimo", waarvan
het ras aan het uitsterven is."
Conclusies
ZIE hier een kleine bloemlezing, waar
uit men de volgende conclusies kan
trekken over het mislukken van de Tour:
1. Er waren te weinig werkelijk gro
te renners aan de start en de groten, die
vertrokken, waren dit slechts in naam en
bepaald niet in de daad;
er moet een verandering in de for
mule komen;
3. de renners zelf verstaan hun vak
niet meer en beginnen het te verraden.
Persoonlijk ben ik geneigd om het laat
ste als de voornaamste oorzaak van deze
slechte Ronde van Frankrijk te beschou
wen. Een Ronde van Frankrijk staat en
valt nu eenmaal met de houding van de
renners. Jacques Goddet heeft mij eens
ik meen dat het in 1954 was toen
ik hem consulteerde over de kwaliteit
van de Nederlandse ploeg gezegd: „Geef
mij maar een aantal jongens, die kun
nen knokken en vechten, dan doet de
kwaliteit er veel minder meer toe. Een
of twee grote namen in een wedstrijd
verlammen de strijd en maken het geheel
eentonig. Liever ga ik met een aantal
vechtende amateurs op stap dan met en
kel grootheden, die de wedstrijd wil
len stilleggen, totdat zij arriveren op de
luttele plaatsen, waar zij onderling hun
duels uitvechten. De idee Ronde van
Frankrijk staat gelijk aan strijd en
zolang deze strijd er niet is, kan een
Ronde van Frankrijk niet bestaan."
Dit jaar heeft men kunnen zien hoe
waar deze woorden zijn.
Ook met de bovenstaande opmerking
heeft hij gelijk. De wielersport, vooral
die van de beroepsrenners, is zeer
ernstig ziek en de Ronde van Frank
rijk, die tneUtcht de belangrijkste
exponent hiervan is, moet noodzake
lijkerwijze hieronder ernstig lijden. De
renners verdienen m.i. hun geld te ge
makkelijk. De grote contracten met de
extrasportieve merken garanderen hen
reeds een groot jaarsalaris nog voordat
zij op de fiets gaan zitten om een wed
strijd te rijden.
HET aantal criteria, voorrondjes en ge
makkelijke wedstrijden, waarin zij
De grote drie uit de Tour 1961. In het midden de triomfator Anquetil, links Carlesi,
die tweede werd in het eindklassement en rechts Gaul, die als derde eindigde.
elkaar het balletje toespelen, is veel te
groot. Bovendien kunnen zij hiervoor een
startgeld eisen en krijgen dit zelfs, wan
neer zij een uitermate middelmatige pres
tatie leveren. De supportersclubs, de hul
digingen leggen de jongens op het bed
van een „dolce vita" en als hun waarde
als renner hierdoor niet gedegenereerd
wordt, verliezen zij hun hardheid en hun
weerstandsvermogen tegen de moeilijkhe
den, die de werkelijk grote wedstrijd hen
voorzet.
Ook in Nederland
IS dit internationaal het geval, ook in
Nederland doet zich dit verschijnsel
voor. Ik meen, dat het niet helemaal fair
zou zijn om daar vandaag over te spre
ken, maar ik wil hier na de huldiging in
het stadion op terugkomen. Nederland
heeft een uitermate teleurstellende Tour
gereden, een Tous die voor ons vrijwel
niets anders dan decepties bracht en het
is slechts aan enkele onervaren jongens
en aan twee oudgedienden te danken, dat
Nederland zijn gezicht en misschien zijn
plaats in de Tour heeft kunnen redden.
Vermoedelijk heeft het dit echter meer
te danken aan de prestaties van onze
jongere renners in de Ronde van de toe
komst, waarin onze amateurs en onaf-
hankelijken zich er prachtig doorheen
geslagen hebben en zelfs de naam van
Nederland bij de directie van de Tour
hebben versterkt. Zij hebben Nederland
de eerste overwinning bezorgd sedert
drie jaar!
Als ik mij dit goed realiseer, als ik
daarbij bedenk dat een tweede plaats
van Kersten en twee vierde plaatsen van
Wim van Est en van Jo de Haan de enige
successen zijn geweest die wij dit jaar
behaalden, dan moet het echt van mijn
hart, dat deze Tour voor ons zonder
meer een volslagen mislukking is geweest.
En dan wil ik niet eens kijken naar de
plaatsen, waarop de Nederlanders in het
algemeen klassement zijn geëindigd.
Dappere vier
DIT alles moge in zekere zin in tegen
spraak schjjnen met datgene wat ik
over de vier overlevenden in het laatste
deel van de Tour heb geschreven en
waarin ik hen zelfs hulde bracht over
hun taaie verzet en hun moedig volhou
den. Ik deed dat omdat rij Nederland van
een volledige ondergang, van een volsla
gen catastrofe hebben gered. Maar daarin
schuilen dan ook precies hun enige ver
diensten, naast een pogen om vanuit ho
peloze posities voor Nederland nog te
redden wat er te redden viel. Maar na
de laatste bergritten was zowel Westdorp
ais Van der Steen meer dood dan levend
en slechts Kersten en Damen, twee jon
gens die praktisch onvoorbereid aan de
start van de Tour verscheen, eindigden
fris te fris naar mijn zin.
Maar ik geloof, dat de renners niet de
ware of de enige schuldigen zijn en dat
de positie van Nederland in de Ronde
van Frankrijk veel meer aspecten heeft
dan ik hier naar voren ga brengen. Daar
over wil ik u afzonderlijk spreken. Laten
wij dit morgen doen.
De laatste etappe in de Tour
de France werd gewonnen door
de Fransman Cazala (tweede
van links), die de sprint won
voor Anquetil (rechts), Hoeve
naers, Planckaert en Massignan.
Advertentie
wisselprijs
oloegenklassement
Europees kampioenschap
Eigen nieuwsdienst
HAARLEM. In de Franse stad Or
leans zullen van 26 juli tot 2 augustus
de Europese kampioenschappen voor de
Babe Ruthleague worden gespeeld. Aan
deze titelstrijd voor jeugdteams zal
ook door Nederland worden deelgeno
men, evenals door België, West-Duits-
land, Italië en Spanje.
Ook de Amerikaanse jongeren zuilen
in Orleans gaan spelen. In een afzon
derlijke poule zullen jeugdteams van
Amerikanen uit West-Duitsland, Italië
Spanje, Frankrijk en Engeland uitko
men. Tot slot van het toernooi zullen
de winnaars van de Europese- en Ame
rikaanse poules een ontmoeting om de
eindzege spelen.
Voor het Nederlandse team werden
gekozen:
D. Verschoor (Feyenoord), J de
Bruin (Sparta), L. Breda (OWO)' K.
van der Kooi (ABC), P. van der Berff
en P. Ferwerda (WGA), N. Reese R
Johnson en W. Jones (ABF), R. van
Hagen en M. van Krimpen (Storks) H
,Ll,??£?„ut en T' Pols (Schoten), R.
Maat (HCK) en R. Budel (HHC).
Twintigste etappe
1. Darrigade (Fr) 8.35.59 (bon
8.34.59); 2. Viot (Parijs N-O) zt (bon
8.35.29); 3. Carlesi (It) z t; 4. Gainche
(W-Z-W) z t; 5. Ignolin (W-Z-W) z t;
6. Van Aerde (B) z t; 7. Pellegrini (It)
z t; 8. Aerenhouts (B) z t; 9. Iturat
(Sp) z t; 10. Damen (NVz t: 11. Zam
boni (It) z t: 12, Kersten (N) z t; 13.
Picot (W-Z-W) z t; 14. Beuffeuil
(W-Z-W) z t; 15. Groussard (Fr) z t:
16. Cazala (Fr) z t; 17. Hoorelbeke
(Parijs-N-O) z t; 18. Claes (B) z t;
19. Robinson (GB) z t; 20. Everaert
(Fr) z t: 40. Westdorp z t; 66. Van der
Steen 8.36.53.
Ploegenklassement
1. Frankrijk 25.46.57; 2. Parijs N-O
25.47.27; 3. Ex aequo Italië, West-Zuid-.
West, België. Spanje, Zwitserland,
Luxemburg, Centraal Zuid en Neder
land (Damen, Kei-sten, Westdorp)
allen 25.47.57.
Laatste etappe
1. Cazala (Fr) 6.31.17 (bon 6.30.17);
2. Anquetil (Fr) 6.31.17 (bon 6.30.47);
3. Hoevenaers (B) 6.31.17; 4. Planckaert
(B); 5. Massignan (It); 6. Pauwels
(B); 7. Queheille (W-Z-W) allen z t;
8. Gainche (W-Z-W) 6.33.01; 9. Darri
gade (Fr) z t: 10. Kersten (N) 6.32.57;
11. Aerenhouts (B) z t; 12. Viot
(Parijs-N-O) z t; 13. Robinson (Gr Br)
z t; 14. Carlesi (It) 6.32.55: 15. Minieri
(It) 6.33.01; 16. Beffeuil (W-Z-W) z t;
17. Hoorelbeke (Parijs-N-O) z t; ver
volgens het peloton in 6.33.01. Hierin
zaten Damen en Westdorp.
Dat de tijden van enkele renners
beter zijn, dan van coureurs die voor
hen binnenkwamen, vindt zijn oor
zaak in het feit, dat die tijden wer
den opgenomen bij het binnenkomen
van het Pare des princes. Tot de ren
ners, die na het peloton arriveerden,
behoorde onze landgenoot Van der
Steen, die in 6.37.04 als 65e werd ge
klasseerd.
Ploegenklassement
1. België (Hoevenaers, Planckaert,
Pauwels) 19.33.51; 2. Frankrijk (Ca
zala, Anquetil, Darrigade) 19.34.05: 3.
Italië 19.37.13; 4. West Zuid West
19.37.19; 5. Nederland (Kersten,
Damen, Westdorp) 19.38.59: 6. Ex
aequo: Pariis Noord Oost-Groot Brit-
tannie, Spanje, Zwitserland/Luxem
burg en Centraal Zuid elk 19.39.03.
Eindklassement
1. Anquetil (Fr) 122.01.33; 2. Carlesi
(It) op 12.14; 3. Gaul (Zw-Lux) op
12.16; 4. Massignan (It) op 15.50; 5.
Junkermann (D) op 16.09; 6. Manza-
neque (Sp) op 16.27; 7. Perez-Frances
(Sp) op 20.41; 8. Dotto (Centraal-Z)
op 21.44; 9. Pauwels (B) op 26 57" 10
Adriaenssens (B) op 28.05; ll' Hoe
venaers (B) op 28.27; 12. Rügg (Zw/
Lux) op 32.14; 13. Van Aerde (B) op
40.34; 14. Gainche (W-Z-W) op 4126;
15. Planckaert (B) op 41.53; 16 Zam
boni (It) op 43 26; 17. Aerenhouts (B)
op 45.52; 18. Anglade (Fr) op 51.41;
19. Mastrotto (Fr) op 53.19; 20 Fou-
cher (W-Z-W) op 57.08: 52 Dainen
(Ned) op 2.03.12; 58. Kersten (Ned) op
2-20.12; 64. Van der Steen (Ned) op
2.31.35; 66. Westdorp (Ned) op 2,51.39.
Eindstand
ploegenklassement
1. Frankrijk 10 pnt; 2. België 5 pnt;
3. Italië 3 pnt; 4. West Zuid West 3
pnt; 5. Centraal Zuid 1 pnt.
Eindstand
puntenklassement
1. Darrigade (Fr) 174 pnt; 2. G 'n-
che (W Z W) 169 pnt; 3. Carlesi (It)
148 pnt; 4. Anquetil (Fr) 146 pnt; 5.
Aerenhouts (B) 118 pnt; 6 Pauwels
(B) 95 pnt; 7. Van Aerde (B) 94 pnt;
8. Massignan (It) 92 pnt; 9. Junker
mann (Duitsl 82 pnt: 10. Planckaert
(B) 74 pnt; 17. Ex aequo: Claes (Bel
gië), Thomin (W Z W) en Kersten
allen 51 pnt.
beuffeuil neem ve oenen.
O.AOAfKN en JWNKSBOANN
éAAn Hen aotteana
MA)2o*n. NA I22KIT
peloton au beuffeuil pRcee&ir
s>e vLucHTeLnJ6enr
HET OPNIEUW.
Wo&DT OooQ. CAZALA
OPCEVAN&Eht,
VANfï*-?t>4KM
WMPeUN6
IN SNELTEHPO
WA *03 KM.
PCEVENAERS VALT AAN
CAZALA ENANQEUTlL
&A6BZ&iFEL.
NA toy KM
VöoRAPBONC)
GROEPJE 1MIH.
CAZALA WINr
SPRINT VOOIS
ANQUETIL
HOEVENAERS
