EICHMANN HAALT STROP
NAUWER AAN
Engelse economie
verslechtert snel
iDDer
evAARlijk
Hausner put materiaal uit Sassendocument
DE NATUUR
Franse boeren
weer roerig
VANDAAG BESLISSING
OVER DELEGATIE NAAR
EUROPEES TOPGESPREK
Op rails spelend
kind gedood
DRASTISCHE MAATREGELEN
ROMANTIEK EN
DIEFSTAL
KAPPIE
Hoge Autoriteit
nam steekproef
Pag. 2
Door de mand
Niet hard genoeg
in en om uw huis
Boek
voor
jeugd
Eigen vader
„VERLOS ONS VAN
DE ARMENZORG"
DE
1 TINTELS
'iseen duivelachti
ge brutaliteit;;!
Vrijdag 14 juli 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Van onze rechtbankverslaggever
IjR. SERVATIUS moet de wanhoop nabij zijn. Het kruisverhoor
LZ van zijn cliënt is nu een week aan de gang en de situatie wordt
al maar hopelozer. Eichmann reageert volstrekt in paniek, elk
antwoord helpt hem dieper in het moeras en ieder schot dat Gideon
Hausner op hem afvuurt is raak.
Wat er eventueel nog aan winst voor
de verdediging te behalen zou zijn ge
weest, wordt door de Obersturmbann-
führer zelf vernietigd.
Eichmann heeft gisteren de strop,
die hij de dag te voren om zijn hals
had gelegd, nog een beetje aangehaald.
Toen heeft hij beweerd dat hij ge
machtigd was om mensen van de
transporten naar de dodenkampen uit
te sluiten op advies van de ministeries
van buitenlandse en economische za
ken. Steeds heeft hy het voorgesteld
alsof buitenlandse zaken (wanneer
het tenminste om bezette gebieden
ging) de initiatieven nam en de beve
len gaf. Die bevelen moest Eichmann
dan of hij wilde of niet uitvoeren. En
nu heeft hij buitenlandse zaken in een
adviserende rol ten tonele gevoerd.
Dat impliceert dat hij tegenover dat
machtige departement een zelfstan
dige beslissingspositie kon innemen.
Het is volstrekt onaannemelijk dat hij
dat niet kon doen als het ging om de
deportaties zelf, hetgeen inhoudt dat
de man in de glazen kooi wel degelijk
de drijvende kracht achter de massa
moorden is geweest en dat hij zich
allerminst kan beroepen op een veel
voud van orders. Hem was kennelijk
de Endlösung in algemene zin opge
dragen.
Er is wel eens twijfel gerezen aan de
nuttigheid van het kruisverhoor. Nu
is volkomen duidelijk waarom het zin
heeft dit te ondernemen. Voor het front
van de wereld valt een van de grootste
misdadigers van alle tijden door de
mand.
Eichmann heeft het gisteren voor
gesteld alsof hij eigenlijk helemaal
niet wist dat mensen van zijn bureau
lV-b-4 zich bezig hielden met de
bevoorrading van de concentratiekam
pen met gifgas, of beter: hij heeft het
willen doen voorkomen alsof hij daar
voor geen verantwoordelijkheid zou
dragen. Zijn ondergeschikte Guenther
was met die zaak belast, maar, zo zei
Eichmann, niet door hem. Trouwens
hij had Guenther nooit gemogen. Die
rookte niet, dronk niet en hield niet
van gezelschap. Over Eichmann's hoofd
heen hadden anderen Guenther speciale
opdrachten gegeven. De Obersturm-
bannführer wist er wel iets van, doch
hij had altijd gevonden dat die „Gas-
geschichte" niet tot de competentie van
zijn afdeling behoorde.
Men kon volgens hem wel zeggen
dat hij verantwoordelijk was voor wat
zijn ondergeschikten deden, maar dan
natuurlijk uitgezonderd datgene wat zij
op bevel van anderen ondernamen.
En die speciale dingen nu komen
men zou haast zeggen: hoe bestaat
het? allemaal voor in de dagvaar
ding die te Jeruzalem is uitgebracht
over een Adolf Eichmann, Obersturm-
bannführer buiten dienst.
Het Sassendocument is gisteren weer
uitvoerig ter sprake gekomen, want
Gideon Hausner put er voortdurend
materiaal uit om het vuur aan de
schenen van zijn tegenstander verder
aan te wakkeren. Hier volgt een citaat
uit het manuscript dat in 1957 werd
vervaardigd en dat toen van a tot z
door Eichmann is doorgelezen in ver
band met de publikatie na zijn dood.
„Mij ontbrak de nodige psychische
hardheid. Verder was ik fysiek niet
hard genoeg en tenslotte voelde ik mij
gehinderd omdat er zoveel mensen
bezwaar tegen hadden. Ik besteedde
mijn energie door de jaren heen in
mijn strijd tegen degenen die trachtten
te interveniëren.
Ik moet dit zeggen, ook al is het
mogelijk niet opportuun."
Eichmann schrok wel even toen
Gideon Hausner hiermee voor de dag
kwam. Hij probeerde even waar te
maken dat het hier om een falsifica
tie ging, maar daarin slaagde hij niet.
Toen deed hij het voorstel om de ge
luidsbanden waarop hij zijn gedachten
over de journalist Sassen had vastge
legd en waarvan het manuscript is af
geschreven, te achterhalen om ze in de
Vinca rosea doet helemaal niet aan
die andere bekende Vinca-de maagde-
palm denken. Het is een echte kamer
plant met mooie roze of witte bloemen;
ze voldoet prima, maar men moet er
wel een zonnig plekje voor hebben; al
leen op het heetst van de dag voor be
scherming zorgen. Ze kan vrij veel wa
ter hebben en elke week een beetje
kunstmest. De plant moet men 's win
ters in een normaal verwarmde kamer
laten overwinteren.
rechtszaal af te draaien.
„En wat dan?" wilde Hausner we
ten. „Zegt U dan ja of neen op de
vraag of dit Uw woorden zijn?"
„Neen", dacht Eichmann „ik denk
dat ik, als ik deze woorden als de mij
ne herken, mij zal afvragen: Hoe is het
mogelijk?"
„En dat is juist wat ik mp nu al
afvraag", verzekerde Hausner.
Eichmann heeft gisteren zijn aanbod
om een boek tot lering van jeugd te
schrijven herhaald. De eerste keer dat
hij dat voorstel deed was toen hij door
de politie werd ondervraagd. President
Landau vroeg hem gisteren wat hij
dan wel zou schrijven.
Eichmann: „Dat ik de uitroeiing van
de joden als een van de afschuwelijk
ste misdaden beschouw".
Gideon Hausner had voor deze ver
klaring niets anders dan sarcasme
over: „Goed dan zijn we het in ieder
geval over één punt eens. Misschien
komen we ook nog wel over meer za
ken tot overeenstemming", zei hij
Vragen van rechter Halevi brachten
aan het licht dat Eichmann in 1957,
toen hij het Sassendocument heeft hel
pen vervaardigen, nog geheel anders
over de zaak dacht. „Maar ja", legde
de Obersturmbannfiihrer uit, „ik kan
in mijn gedachten wel eens een paar in
zinkingen vertonen."
Gideon Hausner herinnert hem er
aan dat hij tijdens zijn politieverhoor
had gezegd dat hij zijn eigen vader
zou hebben doodgeschoten als de
Reichsführer S.S. hem had gezegd dat
die een verrader was.
„Denkt U daar nog zo over?" was
de vraag.
„In dit geval", antwoordde Eichmann
met de hem eigen accuratesse, „denk
ik dat de Reichsführer S.S. mij had
moeten bewijzen dat mijn vader een
verrader was."
Hausner: „En zoudt U hem dan heb
ben neergeschoten? Had U enig bewijs
dat de joden verraders waren?"
Eichmann: „Ik heb de joden niet uit
geroeid."
De Obersturmibannführer weigerde
om te zeggen wat hij dacht van een
medestander die wel onmiddellijk met
de vernietiging te maken had gehad',
zoals bijvoorbeeld zijn „goede vriend"
Hoess, kampcommandant van Ausch
witz. Het woord „misdadiger" kwam
hem in dit verband niet over de lip-'
pen. Hausner hield hem enkele ver
klaringen van Hoess voor, waarin die
Eichmann de centrale man van de
Endlösung noemt.
„Waarom geeft hij Müller, uw chef,
niet de schuld?"
Eichmann kon niets beters opbrengen
dan: „Ik begrijp niet hoe Hoess erbij
komt. Hij wilde misschien zijn eigen
verantwoordelijkheid afschuiven."
Hausner: „Hoess heeft nooit zijn
verantwoordelijkheid betwist, maar als
hij iemand wilde belasten, waarom d'an
juist U? U verkeerde toch op goede
voet met hem?"
Eichmann: „Ja, ik begrijp het wer
kelijk niet."
En zo ging het gisteren de hele dag
door, steeds volgens hetzelfde patroon:
wel erkenning van een soort boven
tijdelijke morele medeschuld maar
geen spoor van erkenning van exacte
feiten.
(Gegevens ontleend aan d'e berichtge
ving van Associated Press)
Eigen nieuwsdienst
BARNEVELD. De anderhalf
jaar oude Jantje Kieft uit Ter-
schuur is gisterochtend, toen hij
op de spoorbaan speelde, door de
trein van Apeldoorn naar Amers
foort gegrepen. Hij was op slag
dood.
Het jongetje was met een driejarig
broertje bij buren aan het spelen ge
weest. Toen zij daar wegliepen dacht
de buurvrouw dat zij naar huis gin
gen. Zij moeten echter de oprit naar
de spoorbaan, die daar langs de weg
loopt, zijn opgegaan. Het driejarige
jongetje, dat naast de rails speelde,
bleef ongedeerd.
Voorzitter bejaardenbond
AMSTERDAM. De Algemene bond
van ouden van dagen zal bij de regering
aandringen op een belangrijke verho
ging van de uitkeringen volgens de
a.o.w. Dit heeft gisteren de voorzitter,
de heer F. Rippen, aangekondigd tijdens
de algemene vergadering va-n de bond
in Amsterdam.
Hij noemde het een schande „voor
al in een land dat overloopt van wel
vaart" dat de armlastigen van dit
ogenblik voor het grootste deel mensen
zijn die vijftig jaar hebben gewerkt. Hij
sprak de wens uit, dat „de oude wer
kers verlost zullen worden van de ar
menzorg".
VRAGEN IN KAMER
(DEN HAAG (ANP) Het Tweede-
Kamerlid de heer Nederhorst (soc.)
heeft aan de minister van justitie
schriftelijk gevraagd of het de be
windsman bekend is, dat de Hoge Au
toriteit van de E.E.G. steekproeven bij
scheepssloperijen heeft laten nemen
om na te gaan of de hoeveelheid
schroot, die voor verevening bij de
schrootvereveningskas werd aange
meld, in overeenstemming was met de
hoeveelheid schroot, die in werke
lijkheid bij het slopen van schepen
wordt verkregen.
Voorts vraagt hij of het de minister
bekend is, dat, voor wat de situatie in
Nederland betreft, van de zeven in het
onderzoek betrokken schepen er voor
vier onjuiste gegevens zijn verstrekt.
Hierdoor zou 42 procent te veel vereve-
ningsgeld zijn uitbetaald.
De heer Nederhorst wil verder weten
of strafvervolgingen zijn ingesteld tegen
firma's, die zich door misleidende opga
ven ten onrechte geld uit de verevenings-
kas hebben toegeëigend. Tevens vraagt
hij of de minister in het'resultaat van de
steekproef geen aanleiding ziet een straf
rechterlijk onderzoek te gelasten en een
strafvervolging in te stellen tegen dege
nen, die zich ten onrechte hebben ver
rijkt.
LIMOGES (Reuter). Ondanks een
verbod van de politie en een afspraak
om alle onrust te vermijden hebben on
geveer duizend Franse boeren gisteren
opnieuw een betoging gehouden uit pro
test tegen de landbouwpolitiek van de
regering.
De boeren kwamen bijeen op een
groot plein in Limoges. Alle wegen om
de stad versperden zij met tractoren.
Het besluit om alle onrust te vermij
den was genomen door de nationale boe
renleiders. Deze willen alle agitatie op
schorten tot na 2 augustus om zich in
tussen een oordeel te kunnen vorm
over de jongste regeringsmaatregelen
IJMUIDEN. De vloot van Wijsmul
ler te IJmuiden wordt uitgebreid met
twee zeesleipers, die vermoedelijk
1962 in de vaart zullen komen. De sle
pers zullen sterk afwijken -van het ge
bruikelijke type. Zo zullen de rookka
nalen een plaats vinden in de achter
masten waardoor schoorstenen overbo
dig zijn.
Van onze correspondent
LONDEN Het zorgelijke nieuws
op het diplomatieke front in Enge
land wordt op het ogenblik over
schaduwd door de sombere geluiden
die men hier krijgt te horen over de
stand van zaken bij de Britse eco
nomie. De economische toestand van
het land verslechtert de laatste tijd
weer op onaangenaam snelle wijze,
zozeer zelfs, dat Selwyn Lloyd, de
minister van financiën, op het punt
staat een aantal stringente maat
regelen te nemen die er niet om
zullen liegen.
De verwachting is, dat de minister
de investeringsprogramma's van de
regering, van overheidslichamen en
van de genationaliseerde industrieën
zal besnoeien. Hij zal een reeks be
zuinigingsmaatregelen voorschrijven
die naar verluidt, van zeer ingrijpende
aard zullen zijn.
Bovenal zal de minister naar alge
meen wordt verwacht de „purchase
tax", de extra belasting die iedere in-
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG Het kabinet zal
vandaag een beslissing nemen over
de samenstelling van de Nederland
se delegatie naar de topconferentie
van de zes landen van de Europe
se gemeenschappen, die dinsdag te
Bonn wordt gehouden. De vraag is
vooral of minister-president De
Quay zal deelnemen aan deze twee
de Europese topconferentie. Vol
gens Westduitse berichten zou de
Nederlandse delegatie slechts be
staan uit de minister en de staats
secretaris van buitenlandse zaken,
mr. Luns en dr. Van Houten.
Op de kabinetsvergadering van van
daag zal minister Luns voor het eerst
na zijn instorting op 14 juni in de
Tweede Kamer, weer aanwezig zijn.
Er zouden constitutionele bezwaren
bestaan tegen de deelneming van mi
nister De Quay, die overigens wel heeft
deelgenomen aan de eerste Europese
topconferentie te Parijs, aan de con
ferentie te Bonn, Men gaat er namelijk
van uit, dat de minister-president niet
meer is dan voorzitter van de raad
van ministers en dat de minister van
buitenlandse zaken de uitsluitende ver
antwoordelijkheid heeff voor het bui
tenlandse beleid, die hij aan geen an
dere tenzij in geval van ziekte
kan overdragen.
Volgens Westduitse berichten zullen
de zes landen van de Europese ge
meenschappen met de volgende staats
lieden te Bonn vertegenwoordigd zijn:
Frankrijk: president de Gaulle, mi
nister-president Debré en minister van
buitenlandse zaken Couve de Murville.
West-DuitslandBondskanselier Ade
nauer en minister van buitenlandse za
ken Von Brentano.
Italië: minister-president Fanfani en
minister van buitenlandse zaken Segni.
België: minister-president Lefèvre
en minister van buitenlandse zaken
Spaak.
Luxemburg: minister-president Wer
ner en minister van buitenlandse zaken
Schaus.
Nederland: minister van buitenland
se zaken Luns en staatssecretaris dr.
Van Houten.
talen bij de aankoop van een
aantal gebruiksartikelen, weer
van de bevoegdheden die hij
gevraagd bij het indienen var
DEN HAAG. Nederlandse toeristen
hebben geen hinder ondervonden van de
politieke strubbelingen in Zuid-Tirol,
noch iets gemerkt van de bomaanslagen
op de spoorwegen daar.
De Nederlandse Berglandexpres heeft
vrijwel zonder een minuut vertraging
deze week de heen- en terugreis naar
Bolzano gemaakt, via de Brennerpas.
De treinleiders meldden dat het verkeer,
voorzover zij hadden kunnen nagaan,
normaal was.
22
Leo bleef glimlachen. Leddy had
het al te pakken en straks kwamen
de andere jongens thuis.... die vrouw
moest zo gauw mogelijk weggewerkt
worden.
„Breng haar hier en gedraag je
netjes," zei hij.
„Je had je eerst wel mogen sche
ren," sneerde Leddy beledigd. Foe
terend verliet hij het hokje dat af
gesloten was voor de commandant.
Netjes gedragen.... alsof hij zijn ma
nieren niet kende! Vroeger, in een
bijna vergeten tijdperk, had hij ge
toond wat hij waard was in het ge
zelschap van dames.
Even later zwaaide de deur weer
open en buigend als een lcellner na
een grote fooi, liet Leddy de bezoek
ster binnen.
„Goedenavond," zei ze met een be
schaafde stem.
Leo sprong op, de verrassing was
volkomen. Tegenover zoveel gratie
was hij een houten klaas.
Elegant was het meisje tegen
over hem. Haar ogen verrieden dat
zij tevreden was over de indruk die
haar entree maakte.
Rank en slank was zij, haar kle
dingmaar die deed niet ter
zake, zij was er zelf en dat was genoeg.
Leddy had niet teveel van haar
ogen gezegd. Vrijmoedig zag zij hem
aan. Rond haar mond was een ont
wapenende glimlach, maar in haar
stem was iets spot-tends toen zij
vroeg:
„Zijn al die vechtjassen hier zo
spraakzaam?"
„Pardonmag ik mijn ver
zuim goedmaken en u een stoel aan
bieden," antwoordde Leo.
Hoe houterig klonken die woorden,
met zo'n meisje praten was een
zwaarder karwei dan een mondge-
vecht met Dove Jan.
„Mijn naam is Adri," zei zij gea-
amuseerd.
„Leo
Naar achternamen werd niet ge
vraagd, aan deze stilzwijgende over
eenkomst hielden allen zich.
Het meisje ging zitten op de muni-
tiekist die als stoel dienst deed.
„Ik kan zeker wel gaan, of heb je
me nog nodig om het gesprek gaan
de te houden," vroeg Leddy met een
overbeschaafde uitspraak van de
woorden.
„Maak dat je wegkomt," antwoord
de Leo.
„Het zijn wilde knapen," zei hij
verontschuldigend tot het meisje.
„O, maar hij lijkt mij een aardige
en voorkomende jongen."
„U heeft hem nooit in actie gezien."
„Daar zal ik gelegenheid genoeg
voor krijgen."
„Hè, wat zegt u," deed Leo onbe
holpen.
„Ja, ik ben de verpleegster, dok
ter Gaymans heeft mij gezonden.
Hier heeft u een brief van Minis
ter."
Leo las de brief waarin het meisje
uitbundig werd geprezen voor alles
wat zij ai in het belang van het ver
zet gedaan had.
„Hier staat heel wat in te uwen
gunste," zei Leo.
„Och, mannen overdrijven altijd.
Ik doe mijn plicht." Zakelijk vervolg
de zij: „Hoe liggen de zaken hier?"
„We hebben een hospitaal met drie
patiënten, doch zonder verband of
geneesmiddelen.
„Ik heb alles bij me, twee plunje-
zakken vol en er komt nog meer,
Dokter Gaymans zegt dat er hier niet
teveel kan zijn. Hij vreest dat wij
hier binnenkort van alles afgesneden
zullen worden.
„Weu doet alsof het al zeker
is dat u hier blijft."
„Ik -blijf hier!"
„Luister eerst maar eens naar wat
ik je te vertellen heb."
Uitvoerig schetste Leo haar de toe
standen in dit land dat tussen hemel
en aarde op een grote plas leek te
drijven. Er was geen comfort, geen
behoorlijke conversatie, geen gezel
ligheid. Wel was er gevaar, ontbering,
ruw gezelschap en slecht klaarge
maakt eten. Er waren ook knallende
revolvers en ratelende automatische
pistolen, vuile wonden en modder
veel modder.
„Ik ben verpleegster en veel ge
wend," antwoordde het meisje be
slist. „Nee, begin nu niet opnieuw,
laat mij liever je hospitaal zien en
mijn patiënten.
„Hospitaal stel u er niet te
veel van voor, het is niet meer dan
een afgeschoten gedeelte m het ruim
van een vrachtschip."
In het hospitaal deed ze haar man
tel uit, zij liet de plunjezakken bren
gen en onmiddellijk begon zij haar
taak.
Het was alsof zij haar omgeving
electriseerde.
„Breng warm water," beval zij en
enkele ogenblikken later stond Leddy
met warm water naast haar.
Zij waste haar handen met een
nauwkeurigheid die Leddy verbaasd
deed zeggen: „Ik dacht dat ik nogal
iminuiui ji itiiitn
door C. Baardman
iiiiiiiilliitiililliiiiliiiiiitiiiiliiMiiiiiiiiiitiiliimimiiiittiiiiitiiMiiMiiiimMiiinmn,
zindelijk was, maar nu zie ik wat
voor een vuilpoets ik benik
schaam me diep."
„Behoeft niet," lachte het meisje,
„Mijn handen moeten de wonden die
jullie maken behandelen."
Zij verwijderde het vuile verband
en ender de bewonderende ogen van
Leo en Leddy verzorgde zij vlug en
deskundig de wonden van de zacht
kreunende soldaten.
„Und jetzt schlafen gehen," zei zij.
De gewonden knikten dankbaar.
„En nu de vraag waar u slapen
zult," begon Leo, nadat zij terug
waren in zijn bureau.
(Wordt vervolgd.)
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM. Een illusie armer,
maar een nuchtere ervaring rijker
was een twintigjarige Amerikaanse stu
dente na een bezoek aan Amsterdam.
Tijdens haar toeristische speurtocht
ontmoette zij een charmante jongeman,
die maar al te graag de taak op zich
nam haar de stad te tonen. Op het la
te avonduur kwam het romantisch ge
stemde paar in het Vondelpark terecht.
Daar toefden zij op een bank, kenne
lijk zo in elkaar verzonken, dat de stu
dente niet merkte, dat een dief onder
tussen haar achteloos oo de bank neer
gezette tas roofde. In die tas zaten on
der meer vijftig nieuwe Franse francs,
twintig Amerikaanse dollars en 24 reis-
cheques van tien dollar.
De romantische avond eindigde op
het politiebureau, waar de Amerikaan
se, in gezelschap van haar cavalier,
aangifte van de diefstal deed.
De volgende ochtend is zij, ontnuch
terd van haar toeristische avontuur,
naar Parijs doorgereisd.
|IIU«lllllllllllffillllllllllllll!!IBII
Ut
KIOKES»LlEFUE,DENIEUWEMEN-
SEN Zl JN NETGEARRIVEERD.
V/NDUENIETPArWE GOEDE BUREN
MOETEN ZIJN EN HEN VRAGEN OF
ER IETS15 OAT ZE NODIG HEBBEN?
JEWEET WEL,THEE OFSUIKER,OFZO.
"HT
563
HIJ DRAAI DE Zl CH OM EN ZEI "DATlS
HEEL VRIENDELIJK VAN U EN LEENDE
MIJN LAATSTE TIENTJE OM DE VERHUI-
ZERSTEBÉLONEN.'!
wet.
Koersverliezen
Gisteren leidden al deze weinig op
wekkende berichten, verwachtingen en
geruchten reeds tot aanzienlijke ver
liezen op de Londense effectenbeurs.
Daar vooral hoopt men dat Selwyn
Lloyd spoedig een einde aan de on
zekerheid zal maken. Een verhoging
van het disconto van de Bank of
England ligt ook al in de lijn der
verwachtingen.
Dinsdag zal het Lagerhuis op initia
tief van de socialistische oppositie een
debat wijden aan de economische toe
stand van het land. Men meent even
wel dat minister Lloyd dan nog niet
zal onthullen wat zijn plannen zijn;
dat verwacht men de week daarop.
Het lijkt waarschijnlijk dat premier
Maemillan zijn landgenoten tijdens een
toespraak voor de televisie zal uitleg
gen wat er aan de Britse economie
schort en zal duidelijk trachten te
maken hoe de regering daartegen
denkt op te treden.
Betalingsbalans
De grootste zorg voor de regering
is de Britse betalingsbalans, vooral op
lange termijn bezien; de Britse goud
reserves verminderen voortdurend.
Groot-Britannië exporteert nog steeds
niet voldoende, ondanks het beroep
dat de regering al zo dikwijls op de
ondernemers en arbeiders heeft ge
daan. De stijging van de produktivi-
teit is bij lange na niet voldoende, er
wordt te veel geïmporteerd.
Dit alles gebeurt terwijl de ene vak
bond na de andere op het ogenblik
weer aanzienlijke looneisen stelt, on
danks het streven van de regering om
de lonen zoveel mogelijk op het hui
dige peil te houden.
Gisteravond had premier Maemillan
een vertrouwelijke bespreking met een
groot aantal conservatieve afgevaar
digden in het Lagerhuis. Naar verluidt
besprak hij behalve het moeilijke
vraagstuk van Engeland ten opzichte
van de Euromarkt ook de sombere
stand van zaken op financieel en eco
nomisch gebied.
In Londen meent men, dat Maemil
lan in elk geval voor het zomerreces
het parlement wil inlichten over zijn
plannen met betrekking tot de Euro
pese Economische Gemeenschap. Een
bespreking over dit probeem
Maemillan en president de Gaulle lijktI Lutjewier.
niet onmogelijk. 1 „Kalmpjes aan maar, jong", zei Kap-
1-88 Voorzichtig koerste een kleine
sleepboot langs de grote zeekastelen die
in de haven van Big City voor anker la
gen. Het was de Kraak, die in deze stad
een grote hoeveelheid wikkels voor
pakjes kauwgommie kwam afleveren en
zodoende weer een steentje bijdroeg tot
tussen I de bloeiende handel tussen Big City en
pie tot de maat, die met klamme han
den het roer bediende. „Een tikje meer
stuurboord, zodat we die opgeblazen hulk
daar niet in zijn vaarwater komen
Goed zo.... Hola! Kijk uit!
De stuurman slingerde zenuwachtig
aan het roer.
„Wat een ellende en narigheid...",
steunde hij. „Geef mij de haven van
Lutjewier maar. Daar heb je tien keer
minder kans op ongelukken dan, hier!"
„Daar wou ik het ja net eens over
hebben, jong", antwoordde Kappie. „Als
ik straks de stad in ben om zaken te
doen, blijven jullie aan boord tot ik te
rug ben, begrepen? Het is hier geen
Lutjewier en er koersen genoeg land
haaien rond, die het op het zakcentje
van eenvoudige zeelui hebben gemunt..."
22-7. „Gorre," bromde de bevelhebber,
terwijl hij Otto's zilverstukken in zijn
hand liet dansen, „het is jouw beurt
om de gevangene te ondervragen. En
denk er aan, zachtjes aan, want onze
vriend mag niet sterven voor hij zijn
laatste taak heeft volbracht."
„Ik weet het," zei Gorre en tegen
Otto: „Kom mee."
„Kijk," zei hij even later, „dat is 'm!"
In een schuur, bij een ruif met voer,
stond het paard van de gevangene.
Blijkbaar maakte de bevelhebber van
deze krijgslieden daar op z'n eigen hout
je een handeltje van. Otto huiverde.
„Die is dus van mij," zei hij, „en
dat zadel en tuig hoort er bij, natuur
lijk. Vertelt eens wat is de laatste
taak van de gevangene?"
Gorre grinnikte. Hij pakte een dunne
twijg, terwijl hij zei: „Toch nieuwsgie
rig, hè? Hij moet ons vertellen waar
Athelstan is. En tegen de tijd, dat hij
naar de dood verlangt, zal hij dat
graag doen, in ruil voor een verlossende
dolkstoot in z'n ribben. Ga je .-nee?"
Otto wilde opvliegen, maar Gorre
zei: „Kom. doe niet zo flauw! Jij houdt
toch ook wel van een aardigheidje1"
k
