BIJ HET KLEDEN VOOR HET DINER NAM KENNEDY 3 BELANGRIJKE BESLISSINGEN De zwarte bladzijde uit het verleden van Percy Pasleau WEEKEND RECLAME „All right, we doen het" CURSUS KLINISCH ANALIST(E) CASTHUIS - GOES Centralisatie Verbazend Dramatisch Vragen vuren Opmerkingen In opspraak Bisschopskleed Praten Stola Rode baard De regels Dertig per dag BESCHAAFDE DAME Tijd-onderwijzer (es) hulp in de huish. VERZORGSTER Twijfel toch niet langer een Leerkracht Zang en Muziek een Leerkracht Handenarbeid een Lerares Kinderverzorging een Huishoudster of Huishoudassistente alleen geldig op Donderdag Vrijdag en Zaterdag Woensdag 12 juli 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 6 Meestal is de sfeer van een kabinetszitting in Washington, de aard van de luchthartige Ame rikanen getrouw. allesbehalve plechtig en for meel. Maar soms moeten er beslui ten van verder gaande strekking worden genomen. Besluiten, die het wel en wee van de hele wereld kunnen raken. Dan is de sfeer in de vergaderkamer even loodzwaar als de last van de verantwoordelijk heid die president Kennedy (tweede van rechtsop zijn schouders voelt drukken. Van een medewerker PRESIDENT KENNEDY'S politieke wittebroodsweken eindigden onverwachts in de derde week van april met het fiasco van de door de Verenigde Staten gesteunde landing op Cuba. Ogenblik- kelijk werden de nationale schijnwerpers gericht op de rol van de pre sident in dit gebeuren. Kennedy nam de volle verantwoordelijkheid op zich en wees twee adviseurs van het Witte Huis terecht die trachtten zijn voorganger, Eisenhower, medeverantwoordelijk voor het debacle te stellen. De critici hadden zo maar weinig vat op de president. Maar in de dagen die volgden deed de zo triest verlopen operatie de vraag rijzen: hoe verloopt het proces van advies zoeken en raad geven in het Witte huis, hoe komt de president tot een bepaald be sluit? Al lang v<jor men hem uitkoos, had John Kennedy dit probleem bestu deerd. Zelfs in het prilste stadium van zijn opmars naar het Witte Huis had hij zich al moeite gegeven om er zich rekenschap van te geven wat voor soort president hij ooit zou willen zijn krachtig, besluitvaardig, waakzaam. Op 14 januari 1960 wijdde hij in de Nationale persclub te Wash ington een toespraak aan dit onder werp. De president, zei Kennedy, moet zijn „het vitale centrum van handeling in ons hele regeringsstelsel". In de verkiezingscampagne laakte hij de zijns inziens te grote spreiding van bestuur en verantwoordelijkheid onder het bewind-Eisenhower. In zijn eerste State of the Union verklaarde Kennedy dat „het vermogen om op de juiste tijd beslissend op te treden te vaak in het moeras van commissies, angsten en onmogelijke theorieën is verzonken". Nadat hij eenmaal aan de macht was gekomen, spande Ken nedy zich in om het gezag zo snel mogelijk te centraliseren. Hij hield slechts drie kabinetsvergaderingen in drie maanden en liet ook de Nationa le veiligheidsraad maar sporadisch bijeenkomen. Hij schafte de Opera tions Coordinating Board af, welk orgaan zich in hoofdzaak bezig had gehouden met psychologische aspecten van de buitenlandse politiek. Hij ont bond 57 presidentiële commissies. Hij gaf veel zeggenschap aan zijn stafle den en hield zelf een oog in het zeil door hen herhaaldelijk onverwacht te bezoeken. Hij verzamelde zijn inlich tingen rechtstreeks, belde zelf met ambtenaren van wie hij nooit eerder had gehoord. Hij las de dagelijkse pers snel door, vaak opdracht gevend om blunders van het regeringsapparaat recht te zetten die door krantenmensen ont dekt waren. Elke ochtend worstelde hij een lijvig rapport van de gehei me dienst door, vaak nog voorzien van een nog uitvoeriger toelichting. Hij werkte uren achtereen, legde direct contact met zijn voornaamste functio narissen, gaf uitdrukking aan zijn on geduld tegenover „studiecommissies" en nam zonder aarzeling beslissingen. Inderdaad, hij was de waakzame president-van-de-daad die hij zich voorgesteld had te zijn. Kennedy's overtuiging dat een on gecompliceerde kwestie snel afgehan deld moet worden, verraste de Chefs van staven op hun eerste gezamenlij ke vergadering op 25 januari. Zijn snelheid verbaasde de militaire lei ders. Hij vroeg hun naar een al lang bestaand plan om een vloot turbine straalvliegtuigen aan te schaffen voor massaal vervoer overzee. De chefs gaven toe dat het een belangrijk plan was. Waarom was er dan nog niets aan gedaan? Op Kennedy's vraag kwam het eensluidende antwoord dat dit soort dingen tijd vragen. Wan neer zou het contract gesloten kun nen worden? Oh, binnen een maand of drie. Goed, zei Kenedy, maar probeer het wat sneller voor elkaar te krijgen. Ik zal het programma meteen open baar maken. Kennedy toonde dat hij een door zetter is. een ander punt van zijn pre sidentieel credo. Persoonlijk zette hij zijn handtekening onder het contract van één miljard dollar met de Lock heed vliegtuigfabrieken Dat beslissingen soms door de ge beurtenissen achterhaald worden, on verschillig hoe koen de besluiten ook genomen zijn, is gebleken na de eerste echte crisis-conferentie van de rege- ring-Kennedy. De omstandigheden wa ren dramatisch genoeg. Het was de kille druilerige middag van de 9de maart. Kennedy zat in zijn Ieren draaistoel tegenover een gezelschap van militaire en politieke hoogwaardig heidsbekleders. Onderwerp: Laos, het kleine land in Zuidoost-Azië, waar troepen van de Pathet Lao trachtten het communisme verder te laten pene treren in de vrije wereld. Feitelijk was het probleem waarmee Kennedy zich geconfronteerd zag. hetzelfde als waarmee Truman en Eisenhower van doen hadden gehad: hoe ver te gaan in een bepaalde tijd en plaats tegen over de uitdaging van de communis tische moloch? Op Kennedy's bureau lag het „plan-A", een voorstel van vijftien punten om Amerika's militai re macht in zuidoostelijk Azië te ver stevigen: eerst Kroesjtsjef overreden om tot overleg over een bestand m Laos te komen, maar ook voorbereid zijn om te vechten indien de Rus dat zou weigeren. Inbegrepen was het ri sico van een oorlog. Kennedy pufte aan een dunne ci- garillo. De luim en scherts van een gewone presidentiële vergadering wa ren afwezig. Het gezelschap tegenover de president bestond uit minister Dean Rusk (buitenlandse zaken), de Russische expert van het State de partment Charles (Chip) Bohlen, mi nister Robert McNamara (defensie), diens onderminister Nitze, generaal Lemnitzer als voorzitter van de Chefs van staven, de adviseurs McGeorge Bundy en Walt Rostow van het Witte Huis en de militaire adjudant van de president, brigade-generaal Chester (Ted) Clifton. Het plan waarvan Kennedy de voorbereiding had verordonneerd, be helsde de gestadige opbouw van een militair hulpprogramma voor Laos. Het plan voorzag in bevoorrading met carriers, parachutisten en mari niers. Nu het klaar was vuurde Ken nedy zijn vragen af: hoe weten we of het werkt? Zullen de Laotianen het steunen? Zal het geen openlijke interventie genoemd worden? Hoeveel zal het kosten? Toen de antwoorden waren gege ven, wendde Kennedy zich tot Bohlen. „Wat denk jij ervan, Chip?" vroeg hij. „Wat zal de reactie van de Rus sen zijn?" Kennedy keek de kring rond en vroeg vervolgens: „Als ik zeg „be ginnen maar" en dit alles komt in beweging, waar is dan het punt van waar we niet meer terug kunnen? Wanneer uiterlijk kan ik het nog af zeggen voordat we er geheel en al aan vast zitten?" Niemand was kennelijk op deze vraag voorbereid. Er ont stond een druk gekout en tenslotte kwam men tot overeenstemming over een termijn van drie weken als de uiterste limiet waarvóór de militaire stroom nog een halt zou kunnen wor den toegeroepen. „Met andere woor den", zei Kennedy, „als we vandaag over zeventien dagen weer bijeen komen, heb ik nog vier dagen speling. Tussen haakjes, waar is Harriman? Als we hiermee beginnen, moet hij het ook weten". De reizende ambassadeur Averell Harriman bevond zich op dat moment op zijn eerste ambtelijke buitenlandse reis. Generaal Lemnitzer protesteer de, omdat het inlichten van Harriman het nieuws van de uiterst geheime zaak te ver zou verspreiden. Kennedy overstemde Lemnitzers bezwaren: „Neen, Averell reist van hoofdstad naar hoofdstad en hij moet het we ten. Ik wil ook dat Stevenson er alles van hoort." Hij knikte naar Rusk. „En ambassadeur Llewellyn Thompson in Moskou moet ook ervan verwittigd worden." Er viel nu een stilte in de kamer. Kennedy legde zijn sigaar neer. „Heeft er nog iemand wat op te mer- Besprekingen worden niet alleen in vergaderzalen gehouden; Kennedy luistert aandachtig naar een uiteenzetting die burgemeester Hynes van Boston hem op weg naar het Witte Huis geeft. ken?" Geen antwoord. Kennedy's ogen dwaalden langs het gezelschap. „Is er soms iemand die gelooft dat we het beter niet kunnen doen?" opnieuw geen antwoord. Kennedy nam zijn sigaar op, maar die was uitgegaan. Hij drukte op een belletje op zijn bureau. Mrs. Evelyn Lincoln, zijn secretaresse, verscheen in de deuropening en keek hem vragend aan. Zij wisselden geen woord maar een ogenblik later kwam ze terug met een paar sigaren. Kennedy bood Rusk er een aan. „Sigaar, Dean?" Rusk schudde van neen. Kennedy presen teerde de anderen. Niemand wilde roken. Hij stak er zelf een op en keek aandachtig naar het kringelen van de rook, met zijn andere hand op de rand van zijn bureau trommelend. Seconden gingen in zwijgen voorbij. Over de hoofden van zijn gezelschap staarde Kennedy naar een schilderstuk aan de muur. Heftiger vingergeroffeL Nog geen woord. Een van het groepje keek tersluiks op zijn polshorloge. Drie minuten waren in stilte voorbij gegaan. „All right", zei Kennedy, „we doen het. Over zeventien dagen komen we hier weer samen en bekijken nog eenmaal de toestand. Ik heb m'n fiat nu gegeven aan de voorbereidingen, maar nog niet aan de hele onder neming. Is dat duidelijk? de Amerikaanse regering een blunder van formaat. De uiteindelijke beslissing had, uiteraard, bij de president gele gen. In welke mate was Kennedy's nieu we werkwijze schuldig aan dit foutieve besluit? Sommigen zeggen dat Kenne dy dwaalde toen hij de Nationale vei ligheidsraad aan banden legde (een praktijk waarvan hij al is teruggeko men) en de Operations Coordinating Board afschafte. Hij wierp het kind met het badwater weg, zei een functio naris. Kennedy's voorstanders betogen echter dat zijn snelheid van beslissen weinig of niets met het debacle te maken heeft gehad en dat de oorzaak van het drama gezocht moet worden in Kennedy's te grote vertrouwen in de raad van ervaren deskundigen, wier raad ditmaal verkeerd was. Geen enkel stelsel, zeggen zij, kan vergissingen he lemaal voorkomen. Waar de Amerikaanse flater tegen over Cuba ook aan te wijten is, het is onloochenbaar dat Kennedy's besluit vaardigheid en de wijze waarop hij tot zijn besluiten komt, ter sprake zijn ge komen. Zijn politieke vijanden zijn vastbesloten de kwestie zelfs in op spraak te brengen. (Copyright Looik/A.D.) MAASTRICHT. Terwijl „doctor honoris causa graaf Percy Pasleau de Surmont, lid van de academie der klassieke filologie te Rome", vervalser van Vaticaanse onderscheidingen, in het huis van bewaring te Maastricht logeert, is van deze Belgische avonturier het minder fraaie verleden aan het licht gekomen. In Luik is de 29-jarige Percy Pasleau, zoals de werkelijke naam is van deze in Hoey bij Luik geboren fantast, in 1958 bij verstek veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens aanranding met geweldpleging van een vijftienjarige jongen. Hij is in België nog meer keren ver oordeeld, o.a. voor het veroorzaken van een autobotsing onder invloed. Na de aanranding van het jongetje was hij België uitgevlucht. Hij bleef enige tijd in Parijs, dook in Brussel in priesterkleren op en arriveerde in het najaar van 1959 in Maastricht. Pasleau was een rustig man. Hij wist dat de politie hem op de hielen zat. Daarom trok hij in Maastricht van pension naar pension en van hotelka mertje naar hotelkamertje. Af en toe stuurde zijn 57-jarige moeder, die in een volkswijk van Hoey een drank- en sigarettenwinkeltje heeft, hem wat geld. Pasleau zelf liet zich niet meer in België zien. Na zijn arrestatie te Maastricht heeft de recherche op zijn rommelige ka mertje in een familiepension te Hout- hem bij Valkenburg een hele stapel papieren en valse diploma's gevonden, genoeg om enkele honderden mensen te decoreren, tegen goed geld en een goed diner. Ook werden fonkelnieuwe stempels gevonden, waarmee hij zijn diploma's en zijn officiële benoemin gen stempelde. Verder kwam er een bisschopsgewaad tevoorschijn, compleet met ketting, kruis en ring. De bisschopsketting met toebehoren was in een Maastrichts atelier gemaakt. Hoe Pasleau aan het bisschopsgewaad kwam is niet bekend. Niet onwaarschijnlijk is echter dat hij het in een van de kloosters waar hij op zijn tochten logeerde heeft meege nomen. In dit gewaad pasten „Mgr. Dudot, secretaris van de Apostolische nuntiatuur te Brussel" en Baron de Rancal, grootmeester van zijn fantasie orde in België, een handlanger van „monsieur le docteur". De paters Jezuïeten te Maastricht, bij wie hij als professor van de univer siteit van Luik in de bibliotheek „stu deerde", hebben ook een onaangename herinnering aan zijn bezoeken. Uit oude standaardwerken haalde de professor enkele voorbeelden voor de diploma's van zijn „Vaticaanse onderscheiding", voor de grote sierlijke stempels en andere geestelijke emblemen. Sommige boeken nam hü mee naar zjjn pension om er fotokopieën uit te maken. Onder de dekmantel een studie te maken van de historie van Maas tricht als zusterstad van Luik, werkte de pseudo-professor aan zijn verval singen. Frans maandblad, Indicence, versche nen. Deze artikelen over theologie en geschiedenis verschenen onder de naam: dr. Pasleau de Surmont. Op de dag van zijn arrestatie, 1 juli, had hij nog een hoogdravende brief geschreven naar de overste van de or de der Benedictijnen in Frankrijk. Daarin verzocht hij de overste hem de gelegenheid te geven enkele weken in het klooster te verblijven om en kele wetenschappelijke artikelen te schrijven over de Benedictijner orde. Al bij voorbaat vroeg „de onderdanige zoon", aldus het slot van deze brief, aan de overste hem zijn vaderlijke ze gen te willen geven. Uit het onderzoek is nu gebleken dat „monsieur le docteur" met een scheer mesje bladzijden uit de kostbare stan daardwerken heeft gesneden. Deze bladzijden zijn nog niet teruggevonden, evenmin als een priesterstola, die hij in een Maastrichts klooster door non nen liet borduren. Uit de boeken van de bibliotheek van deze paters Jezuïeten haalde hij de wetenschap voor artikelen die in een Nu zit Percy Pasleau zonder vader lijke zegen in zijn cel. Hij blijft pra ten als een waterval en mengt fantasie en werkelijkheid op een bijzonder ge raffineerde wijze door elkaar. Dat deed hij ook al als jongeman in zijn geboor teplaats Hoey. Hij studeerde aan ver schillende middelbare scholen, maar deed geen enkel examen, hij was en kele dagen student aan het Pershuis te Brussel en verkeerde later veelvul dig in de kringen van de kleine adel rondom Dinant en Namen. Baronnen en graven sprak hij met jij en jou aan. Kwam tijdens zijn studiejaren zijn vader, een achtenswaardig administra teur in Hoey op bezoek, dan zei hij met een stalen gezicht dat het de tuin man van zijn landgoed was. In een van de Maastrichtse pensions vertelde „graaf de Surmont" echter dat zijn va der in Luik directeur-generaal van Rijkswaterstaat was. Van Maastricht uit maakte Pasleau begin april 1960 met een Belgisch vliegtuig een reis naar Casablanca. Hij had eerst geïnformeerd of hier sprake was van transitoverkeer, omdat hij bang was dat hij in Brussel op het vliegveld moeilijkheden met de Bel gische politie zou krijgen. Van Casa blanca reisde hij naar Rabbat. Wat hij daar deed is niet bekend. Daarna dook hij weer in Maastricht op, eerst in het uniform van kapitein van de Belgische koopvaardij, enkele maanden later met aktentas en zon nebril als monsieur le docteur. Voor deze metamorfose achtte hij het niet nodig ook maar een haar van zijn rosse ringbaard te veranderen. De Belgische onderscheiding, die monsieur le docteur in zijn knoopsgat droeg, was even onecht als de Vati caanse onderscheidingen waarin hij grossierde. Echt was alleen de mede deling van de Luikse politie: Deze knaap, die al zoveel streken heeft uit gehaald, ontvangen wij na uitlevering met open armen. Bob (McNamara), jij zorgt voor het tijdschema en stelt een lijst op van alles wat er moet gebeuren. Ik wil eens per week verslag hebben hoe alles loopt. Als er iets mis mocht gaan, moet je me bellen". President Kennedy stond op. „Bedankt voor uw komst, heren". Hij verliet snel de kamer. Het be sluit voor een militaire machtsop- bouw in Laos, het risico voor een oorlog met de Sowjetunie inbegrepen, was genomen. In de volgende dagen bestudeerde Kennedy alle details van de opera tie in Laos. Toen het nieuws over de Amerikaanse militaire bewegingen in het westelijk bekken van de Stille Oceaan allengs doorsijpelde, werd het Pentagon zenuwachtig. Kennedy was onverstoorbaar: „Je kunt nou een maal geen troepen naar de andere kant van de aarde sturen zonder dat iemand er iets van merkt. Afgezien daarvan kan Kroesjtsjef nu zien dat het dodelijke ernst is", zei hij. Kroesjtsjef begreep het. Het plan hoefde niet. te worden uitgevoerd. Voor drie weken om waren stemde Kroesjtsjef toe om een bestand voor Laos te overwegen. Die instemming kwam na een Britse nota aan Rus land en een waarschuwing van Kenne dy op zijn persconferentie van 23 maart. President Kennedy heeft drie essen tiële regels voor het nemen van be sluiten: neem geen onnodige beslissin gen en verspil geen tijd aan het over denken van mogelijke toevalligheden; als de tijd ervoor rijp is en alle in lichtingen zijn binnen, is een snelle beslissing de beste beslissing; als er eenmaal een bevel van het Witte Huis is uitgegaan, moet onmiddellijk worden begonnen met de tenuitvoer legging ervan. Als alle presidenten, komt Kennedy letterlijk overal tot zijn beslissingen tot op de vreemdste plaatsen. Drie zeer belangrijke besluiten bereikten het Amerikaanse ministerie van de fensie vanuit zijn slaapkamer op het Witte Huis, waar hij zich voor een di ner verkleedde. Hij ontbood zijn ad judant Theodore Sorensen in zijn slaapkamer voor zijn laatste woord over de toekomst van de supersonische B-70 bommenwerper en de Titanraket. De dag daarvoor had Kennedy een reeks besluiten genomen maar deze twee kwesties uitgesteld om er nog een nachtje over te slapen. Nu, ter wijl Sorensen zich in een gemakkelijke stoel nestelde, worstelde Kennedy met manchetten- en boordeknoopjes en dicteerde onderwijl de tekst van zijn besluit. Opviel dat geen van deze be' sluiten over hoog-technische onderwer pen ook maar in de verte leek op een zich ergens van af maken door een gehaast man die graag op tijd aan een diner wil zijn. In feite had Ken nedy zich al maanden tevoren intensief met de stof bezig gehouden en er studie van gemaakt. Als hij een besluit voorbereidt graaft Kennedy dieper in de federale bu reaucratie dan ooit een van zijn voor gangers heeft gedaan. „Hello, this is the president" (Hallo, u spreekt met de president) is een begroeting die vele gewone ambtenaren op Ameri kaanse ministeries de laatste maan den tot zich hebben horen richten als zij de telefoon opnamen. Zijn naaste medewerkers schatten dat de presi dent elke dag opnieuw voor een dertig tal gewichtige beslissingen staat. Zij hebben ervaren dat als Kennedy soms bijzonder door een bepaald vraagstuk in beslag wordt genomen, hij beslist niet met vraagstukken van mindere or de wil worden lastig gevallen. Het is nutteloos om op zo'n dag een klare uitspraak van hem te verwachten. Een andere keer staat hij direct na het ontbijt klaar om aan de slag te gaan. „Welk probleem hebben we vandaag?" vraagt hij dan, „één van de mijne of een van mijn legaties?". Eens bracht Sorensen hem een lijst met vijftien dringende kwesties die om een presi dentieel ja of neen vroegen. „Bent u in de stemming?", vroeg Sorensen. Kennedy gromde een protest, grijns de dan en strekte zijn hand uit voor de lijst. Enkele minuten later was hij klaar. President Kennedy heeft getoond weinig belangstelling te bezitten, ja zich zelfs geprikkeld te voelen, voor hypothetische kwesties over mogelijke toevalligheden. Terwijl dit hem aan de ene kant een reeks puur acade mische discussies bespaart, heeft het aan de andere kant ook als gevolg dat de geestdrift voor plannen op lange termijn in de regering onderkoeld raakt. Het is buiten kijf dat Kennedy, in zijn eerste negentig ambtsdagen, de president-van-de-daad werd, een deel van de machinerie voor presidentiële besluiten negerend, een ander deel bijschavend, zijn eigen inlichtingen bronnen ontwikkelend, en stafleden een taak toevertrouwend, voordien toege kend aan commissies en secties. Er kan ook niet aan getwijfeld worden of Kennedy's methode werkte bij vele ge legenheden snel en goed. Maar het fiasco van de invasie op Cuba was voor Bij oude dame in Den Haag- West gezocht voor zo spoe dig mogelijk een voor gezelschap en lichte huish. bezigh., intern. Hulp werkster aanw. Br. onder no. 1575 aan Boekhandel Hoon- houd, Laan van Meerder- voort 286, Den Haag. Gevraagd a. d. GEREF. GEMEENTE- SCHOOL te Aagtekerke een per 1 sept. a.s. Nieuwe woning beschikb. Brieven aan het h.d.s. A. v. Bochove, Prelaatweg 26, tel. 01188—524. Gevraagd voor dag en nacht bij bejaarde, doch goed ge zonde vrouw alleen, G.G. voor lichte bezigheden. Werkster aanwezig. Was buitenshuis. Loon vakan tie nader te regelen. Opgave onder no. 25 Yerseksche Courant te Yerseke. gevraagd in het Rusthuis voor ouden van dagen der Geref. Kerk Rotterdam Delfshaven, Tidemanstr. 18. In staat om de directrice bij afwezigheid te vervangen. Inwonend. Br. aan de secre taris dhr. F. B. Struik, Beu- kelsdijk 151, Rotterdam-6. Zoekt u een hotel of een andere zaak? Zoekt u hypo theken of geld voor andere doeleinden? Schrijf ons gerust. BUREAU „REVIVRE" ANNA JACOBAPOLDER 4(- Pfaff elek. koffer machi ne 298, Pfaff elek. koffer zig-zag 498, en alle ande re Pfaff typen. Bastiaanse Goes Papegaaistraat 4. Volle Evangeliegemeente - Middelburg. In het Schut tershof spreekt a.s. vrijdag Dhr. J. Versteeg uit Haar- lem. Aanvang half acht. Gevraagd nette huishoud ster P.G. C. Geerse, Noord- weg 216, St. Laurens. -#- Verpleegster worden. On ze cursus vangt aan op 1 september 1961. Inlichtingen Directrice Diaconessenhuis Parklaan 95a, Eindhoven. Te koop: Prima heren fiets met verlichting, en step op luchtbanden. Rogge- veenstraat 7, Middelburg. -Jf- Te koop: N.S.U. scooter (150 cc) 16.000 km gel. z.g. a.n. 950.-. Walstraat 98, Vlissingen. Tel. 2479. -#- Te koop gevraagd: voer- aardappelen. K. Huysman, St. Laurëns. Tel. 1180-2305. Te koop: best merrie veu len, br. schimmel, le pr. veulenkeuring te Middel burg. Tevens preiplanten. P. Koole, tel. 01180-4028. Souburg. Een Pfaff is af én pret tige uitleg en plezierige service én passende beta ling Bastiaanse Goes 7476. 46 Te koop: ingeschreven zwart bies merrie veulen. E. Franeke. Koudekerkse- weg 4. Biggekerke. Te koop: biggen. L. J. Boone, Schorerpolder. Tel 01182-271, Ritthem. Wasspoeldroogcombina- van 598 voor 398 of 5 p.w. Direkt van fabriek, daarom 200 korting. Vr vrijbl. zichtzending. Dutrag Postbus 485, Den Haag. Vermager zonder moeite met Gracial, 50 dragees 1,98. Bij apoth. en drogist. Benzo rijwielen. Waar om meer betalen als u aan de fabriek veel en veel goed koper uit bent. Benzo rij wielen sport super de luxe met handremmen merk Wemmann, gehpel com pleet met lamp, slot, jasbe- schermer en bagagedrager netto 137,50. Ook te leve ren in de nieuwste 2 kleur combinatie 4.— extra. Vraagt gratis prijscourant. Benzo Rijwielfabriek, Hoog- ®traat l69, Vlaardingen, tel. 2474-4244-5686. GEMEENTELIJKE INDUSTRIE. EN HUISHOUDSCHOOL Groenewoud 41 Vlissingen Aan bovengenoemde school wordt per 1 sept, 1961 gevraagd: in het bezit van het getuigschrift Gehrels a of b. in het bezit van de akte LO han denarbeid. in het bezit van de akte N. Sollicitaties binnen 10 dagen na het verschijnen van dit blad te richten aan burgemeester en wethouders van Vlissingen p.a. afd. onderwijs, c.a., Houtkade 12. Aanvang cursussen: september 1961. Duur van de cursus: 3 jaar. Toelatingseisen: 1ste jaar: Mulo-B of Mulo-A met wiskunde. 2de jaar: H.B.S.-B of Gymnasium-B. 3de jaar: Diploma leerling klinisch analist(e). Het 3de jaar leidt op voor het examen klinisch analist(e). Aanmelding en inlichtingen op het kantoor van het Gasthuis, Oostwal 31, Goes. JOHN F. KENNEDY besluitvaardig Let op de winkels met dit raambiljet.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 6