P
De kansen leken eindelijk gunstig voor een verrassende
prestatie van de kleine Nederlandse ploeg in de Tour
Hornetklasse een Engelse
aangelegenheid
Uitslagenlijst
ivh
Balas verbeterde
eigen record1.90
Mary Stewart zwom
record 110 yards
Hitte erger dan ooit tevoren
Aan het wiel
van Pauwels...
m
LUIE BLADEREN
PLANNEN
Nog 75 renners
MEER LIJN
DE LAATSTE
Imposant veld van
Olympiajollen
Winst voor Nederlandse
zwemmers in Mantes
Rauw begin Braassemweek
PECHVOGEL
DE SENSATIE
Maandag 10 juli 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
chanisehe landbouwwerktuigen, waar
mee zij op het ogenblik zo graag de
monstreren als iets niet naar hun zin
gaat, op stal laten staan en stonden in
hun zondagse kleren langs de weg,
diep in de schaduw verborgen. In der
gelijke korte etappen pleegt het gemid
delde vaak tot onwaarschijnlijke hoog
ten te stijgen, die zelfs een automobi
list vaak handen vol werk heeft. Nu is
een gemiddelde van 39.9 km in een der
gelijk parcours niet uitzonderlijk hoog,
maar.,..
U ZULT mij moeten excuseren mijn
waarde Tourvolgers, als ik nog
even terugkom op datgene wat ons
reeds van Straatsburg af plaagt, dat
als een centenaarslast op ons ligt: de
hitte. Kort voordat ik naar de Ronde
van Frankrijk ging was ik uit anderen
hoofde in Algiers geweest en wij maak
ten daar een duik de Sahara in.
Toen wij ergens in de buurt van een
oase de gedragingen bekeken van een
thermometer, die wij slechts gebrui
ken voor een weckketel, lachte ik fijn
tjes en dacht toen aan het feit, dat ik
weinig tijd later een koele Tour de
France tegemoet zou gaan. Tempera
turen in de Sahara zijn hoogtepunten
in het leven, waarvan men later aan
zijn kindskinderen vertelt dat men ze
meegemaakt, beleefd en verdragen
heeft zonder schielijk een hartverlam
ming op te lopen of als een plasje in
het woestijnzand te verdwijnen.
Wel, geef mij maar die koele Sahara
in ruil voor deze Ronde van Frank
rijk. Mijn hemel, wat was het gisteren
heet! Ik weet het, in het verleden heb
ik al vele malen verteld, hoe heet het
in een Ronde van Frankrijk kan zijn
en als u zich deze dingen nog herin
nert dan verzoek ik u vriendelijk ze
alle te willen vergeten, want wat wij
gisteren beleefden past bij geen van
deze beschrijvingen meer.
ZTET WAS zo heet, dat zelfs de
bladeren aan de bomen te lui
waren om te bewegen bij de zeld
zame windvlagen, die trachtten ons
van uit zee te bereiken. De gezellige
open wagens, waarin je zo lekker
kunt verbranden tijdens de Tour
bleven angstvallig gesloten, bang
dat men zichzou verbranden en
de motoren van de wagens begonnen
zo maar zonder enige andere aan-
leiding te koken, weshalve iedereen
plotseling met een open radiatorkap
ging rijden. Wat overigens de zaak
slechts erger maakte. Er sneed een
brandende sirocco over ons heen, die
ons dwong de ramen te sluiten en
elke ademtocht scheen onze longen
te verschroeien. Bij dit alles reden wij
lange tijd langs de heerlijke stran
den van de vermiljoenen kust, die
zelfs onder deze hitte verlaten lag
met uitzondering van enkele cam
pings, waar de vakantiegangers zich
angstig binnenhielden. En het water
lokte, lokte. Wij moesten de ogen
sluiten om niet aan deze verlokking
gehoor te geven.
Maar het liefst waren wij onder wa
ter door van Montpellier naar Ferpig-
nan gegaan, d.w.z. van Palevas naar
Canet-Plage, de badplaatsen van deze
beide etappesteden.
Laat ik echter ophouden over deze
hitte te spreken, waarover ik mij nog
altijd verwonder, dat wij er zonder
defecten uit vandaan gekomen zijn.
Maar ik meende u dit toch alles te
moeten vertellen, om u duidelijk te
kunnen maken wat het betekent een
wielerwedstrijd, al is het dan maar een
etappe van 174 km, onder deze omstan-
Westdorp speelt hier, een kilo
meter voor de finish te Perpignan,
nog met de gedachte aan een rit-
zege. Hij zou echter op de sintels
terecht komen, daarna op een toch
nog eervolle vijfde plaats.
digheden met een gemiddelde van 39,9
km te rijden.
Een gemiddelde van 39,9 km met
lange tijd de wind tegen wil
zeggen dat er van de eerste kilometers
af tot aan de laatste toe niet alleen
hard gereden werd, maar dat er ook
slag geleverd ls. Het is mij nog altijd
onbegrijpelijk hoe renners onder deze
abnormale omstandigheden tot deze
prestaties kunnen komen. Onbegrijpe
lijk uit psychisch en fysisch opzicht.
Het was dan ook wel zo, dat elke
lichamelijke en geestelijke inzinking
onmiddellijk werd afgestraft en dat de
werkelijk lijdenden het niet haalden.
De Italiaan Boni waagde er zichzelf
niet aan en bleef in Montpellier ach
ter; Rohrbach volbracht de tocht niet,
zelfs niet met zijngeliefde Pyreneeën
in het vooruitzicht.
Velen, velen waren aan het einde
van hun krachten en waren niet in
staat dit hoge tempo bij te benen en
hun voornaamste slachtoffers waren
wel de Fransen Cazala, Everaert en
MastTotto, de schijnbaar onverwoest
bare regionalen Busto, Le Dissez,
Bergaud en Milesi, de enige grote
Engelse wielrenner Robinson, de Ita
liaan Pellegrini, de Spanjaarden Iturat
en Otano, och, te veel om ze allen op
te noemen.
faar niet de Nederlanders, die tijdens
hun rustdag, bij het gevoel dat zij
een stuk beter waren gaan rijden, in
hun hotelkamers plannen hadden zit
ten uitbroeden om in deze Tour toch
nog aan successen te komen. Deze
rustdag, die zjj onder elkaar doorbrach
ten, smeedde voor de eerste maal se
dert zij van start gingen, een band
tussen de vijf overgebleven jongens,
een saamhorigheidsgevoel, een wil om
toch nog iets tot stand te brengen en
de resultaten daarvan waren gisteren
zichtbaar. Zodat wij allen toch niet
zo'n saaie en teleurstellende dag be
leefden als wij verwacht hadden.
Wij verwachtten inderdaad een saaie
dag, want een rustdag maakt de ren
ners in het algemeen stiif en de zin
om op de eerste dag daarna iets te
PERPIGNAN. Wederom is
het rennersveld met twee eenhe
den verminderd. De Italiaan Boni
die in de etappe naar Montpellier
een zonnesteek had opgelopen,
moest in het ziekenhuis te Mont
pellier worden opgenomen om ge
zond naar Italië te kunnen terug
keren. Tijdens de hitte staakte
Rohrbach de strijd eveneens aan
de gevolgen van een algehele uit
putting.
Er zijn thans nog 75 renners in
de strijd, verdeeld over de ver
schillende ploegen als volgt: zeven
Italianen, tien Fransen, acht Bel
gen, zeven Spanjaarden, vijf Ne
derlanders, drie Duitsers, zeven
Luxemburgse Zwitsers of Zwitser
se Luxemburgers, drie Britten,
acht renners van de Parijse
ploeg, acht van de Zuidfranse
ploeg en negen Bretonnen.
gaan presteren is meestal dan ook niet
bijster groot. Maar al spoedig deed de
eerste Nederlander van zich spreken:
Van der Steen, al was het maar omdat
hij een lekke band kreeg. Maar hij
kwam snel terug en mengde zich spoe
dig in de eerste schermutselingen, die
het tempo in het peloton zo bijzonder
hoog hielden. De Fransen wilden ten
koste van alles een verrassing voor
komen, wilden proberen het gehele
peloton naar een eindsprint m Per
pignan te brengen, welke spruit dan
door Darrigade gewonnen moest wor
den, een plan dat door de activiteit
van de Nederlanders volkomen schip
breuk leed.
Deze schermutselingen waren feite
lijk aanvallen zander enige lijn, ook
zonder toekomst, want tegen de wind
in gaat een peloton nu eenmaal snel
ler en langer door dan elke individuele
poging om voorsprong te nemen.
Na Agde kwam er iets meer lijn
in de aanvallen, zonder dat er be
halve de Nederlanders, bepaalde ele
menten waren, die trachtten van deze
korte etappe profijt te trekken. Enkele
malen waren Piet van Est of Kersten
de oproerkraaiers, dan weer Franse
regionalen. Pas in de buurt van Nar-
bonne, waar de ravitaillering en vooral
het drinken stond te wachten, in deze
onbebouwde, onherbergzame plek,
werden de aanvallen duidelijker. Het
begon met een aanval van Piet van
Est, die door Cazala gecounterd werd,
zij het dan dat Van Est pas na tien
kilometer staakte, toen hij zag, dat
hij geen verwarring in het peloton kon
zaaien.
Onmiddellijk nadat Van Est was
teruggekeerd, vloog Kersten weg en
om de aanval iets meer gewicht te
geven had hij Van der Steen gewaar
schuwd met hem mee te gaan. En ook
Queheille ging mee. Zo snel had deze
aanval zich ontwikkeld, zo hard was
de stoot aangekomen, dat Anquetil de
twee Nederlanders niemand minder
dan Cazala, Darrigade en Everaert
achterna stuurde, die dit drietal spoedig
tot reden en in het peloton binnen
brachten. In al deze bedrijven viel
het peloton keer op keer in stukken
en brokken uiteen en de Fransen had
den alle moeite om hun troepen bij
een te houden.
Na 115 km trof het lot deze Fran
sen. Mastrotto kreeg een lekke band
en toen hij eenmaal los was van de
gehele bende bleek tevens, dat zijn
reservekrachten uitgeput waren en hij
zag geen kans meer om met eigen mid
delen het jagende peloton te bereiken.
Om hem niet te verliezen stuurde
Marcel Bidot hem Cazala en Everaert
te hulp, maar hield daardoor voorin
te weinig mensen over om alle aan
vallen te kunnen afslaan.
Nauwelijks had Kersten dit in de
gaten of hij sloeg toe. Met een schijn-
aanval. Er was namelijk afgesproken
dat Westdorp zou trachten in de be
slissende aanval mee te gaan. Wel
kwam Stablinski met Kersten mee,
maar het was meer aan Kersten zelf
te danken dat deze aanval op niets
uitliep dan aan een doodvermoeide
Stablinski. De Fransen waren namelijk
aan het einde van hun Latijn.
Toen kort daarop Wasko dan ook
wegging, kreeg hij de laatste be
schikbare Fransman, Forestier, mee
en daarmee was het Franse arsenaal
uitgeput, temeer, omdat even tevoren
gebleken was, dat de regionaal Betrf-
feuil de Franse troepen gedurende
meer dan tien kilometer had kunnen
bezighouden voordat zij onder aanvoe
ring van Anquetil zelf hem terug had
den kunnen halen. Toen Wasko en
Forestier dan ook zonder enige moeite
dertig seconden voorsprong hadden
kunnen nemen scheen voor Westdorp
het ogenblik gekomen te zijn. Hij
smeerde hem met de Belg Pauwels en
de regionaal Picot. Binnen drie kilome
ter hadden zij het tweetal te pakken
en het peloton liet hen gaanWij
waren toen precies 22 km van de eind
streep te Perpignan verwijderd.
De rest kent men. Wat men nog niet
weet is dat ook Darrigade in de be
ruchte bocht van het circuit van Per
pignan zijn Waterloo beleefde. Op
nieuw wilde hij een aantal punten
verzamelen voor zijn groene trui door
de sprint van het peloton te winnen en
zette zieh daartoe aan het wiel van de
snelle Belg Van Geneugden. De Belg
misrekende zieh in de bocht, ging
eveneens onderuit, Darrigade viel over
hem heen evenals Damen en Van der
Steen, die het wiel van Darrigade ge
kozen hadden voor een goede plaats
in de eindsprint. Verder nog een aan
tal anderen, zoals de snelle Thomin, de
enige die met een krom voorwiel te
voet de eindstreep moest bereiken
Maar men moet toegeven, dat hij ook
als hardloper zijn carrière had kunnen
maken!
Eigen nieuwsdienst
OUDE WETERING. De eerste
westrijd in de hornetklasse in de
Braassemweek was door het wed
strijdcomité bedoeld als een oefe
ning- en oriënteringsrace, om de En
gelse zeilers bekend te maken met
het wedstrijdwater. Het waren wel
bijzonder rauwe omstandigheden
waaronder zaterdag gevaren werd.
Na afloop kwam een aantal vrolijke
Engelse zeilers het wedstrijdcomité
vertellen dat zij zeer plezierig had
den gevaren, maar niet in staat wa
ren geweest alle merktekens te vin
den. Nu was dit wei begrijpelijk,
want voor zeilers die goed bekend
zijn op de Braassem was het nog een
toer geweest. In elk geval wisten de
hornetzeilers nu wat Hollands zeil-
weer kan betekenen.
Spectaculair
Maar op zondag waren wij toch getut
ge van een fraaie race in deze Engelse
dinghies, die voor het eerst in Neder
landse wedstrijden uitkomen. De strijd
om de leiding was natuurlijk een geheel
MANTES LA JOLIE (ANP). Tij
dens wedstrijden in het 25-meter bad
van het Franse plaatsje Mantes la Jolie
hebben Nederlandse zwemmers succes
sen geboekt. Op de 4 x 100 meter wis
selslag estafette finishte e.en Nederland
se ploeg, bestaande uit Jan Jiskoot,
Gerrit Korteweg, Ronnie Kroon en Wie-
ger Mensonides met ruime voorsprong
op Frankrijk. De tijd van onze land
genoten was 4 min 17,3 sec, tegen de
Fransen 4.24,5. Ronnie Kroon won ver
volgens de 100 meter in 57,0 sec voor
de Fransen Gottvalies met 59,3 sec en
Kamou met 59,6 sec.
De 100 meter vlinderslag eindigde in
een gemakkelijke overwinning voor Kor
teweg. Zijn tijd was 1.03,4, de jeugdige
Fransman Pommat werd tweede in
1.06,0.
Op de 100 meter schoolslag werd Men
sonides winnaar in 1.13,1, de Fransman
Boulanger eindigde als tweede met een
tijd van 1.15,7.
Bij de afwezigheid van de Franse troef
Christophe eindigde Jan Jiskoot op de
100 meter rugslag als eerste in 1.05,0,
voor de Elzasser Bertsch, die er 1.05,7
over deed.
Veertiende etappe
1. Pauwels (B.), 4.21.42 met bonifi
catie 4.20.42; 2. Picot (WZW) m.b.
4.21.12; 3. Forestier (Fr.); 4. Wasko
(P.N.O.); 5. Westdorp, 4.22.00; 6.
Planckaert (B.) 4.23.42; 7. Hoeve-
naers (B.); 8. Gerussa (P.NO); 9.
Piet van Est; 10. Angladè (Fr.); 11.
Queheille (WZW); 12. Foucher
(WZW); 13. Perez Frances (Sp.)
4.23.51; 14. Aerenhouts (B.); 15.
Grousoard (WZW); 16. Beuffeuil
(WZW); 17. Ruchet (Zw. Lux.); 18.
Viot (P.NO); 19. Kersten, 4.23.51; 20.
Gainche (WZW); 25. Anquetil; 27.
Gaul (Zw. Lux.); 35. Manzameque
(Sp.) 51. Damen; 52. Van der Steen
4.24.16; 54. Darrigade, 4.24.32. Boni
(It.) is niet gestart; Rohrbach (CZ)
staakte de strijd.
Alg. klassement
1. Anquetil (Fr.), 80.S9.17: 2. Man-
zaneque (Sp.) op 5.37; 3. Gaul (Zw.
Lux.) op 6.33; 4. Carlesi (It.) op 7.13;
5. Perez Frances (Sp.) op 8.13; 6.
Junckermann (Did.) op 9.16; 7. Mas-
signan (It.) op 9.36, 8. Dotto (CZ)
op 10.26; 9. Van Aerde (B.) op 13.10;
10. Adriaenssens, (B.) op 16.34; 11.
Ruegg (Zw. Lux.) op 17.16; 12. Pau
wels (B.) op 17.25; 13. Hoevenaers
(B.) op 18.36; 14. Aerenhouts (B.) op
21.39; 15. Zamboni (It.) op 21.39; 16.
Gainche (WZW) op 28.41; 17. Planc
kaert (B.) op 29.06; 18. Fischerkeller
(Did.) op 29.58; 19. Anglade (Fr.) op
30.46; 20. Mastrotto (Fr.) op 37.30;
48. Piet van Est, op 1.11.04; 56. Van
der Steen, op 1.24.46; 58. Damen, op
1.27.45; 63. Kersten, op 1.44.15; 65.
Westdorp, op 1.45.50.
Ploegenklassement
1. België, 13.08.06; 2. West-Zuid-
West, 13.08.36; 3. Frankrijk en Parijs
NO; 5. Nederland, 13.09.15 (Westdorp,
Piet van Est en Kersten).
Alg. ploegenklassement
1. Frankrijk, 8 punten; 2. België, 3.
punten; 3. West-Zuid-West, 2 punten;
4. Italië, 1 punt; 5. Centraal-Zuid, 1
punt.
Puntenklassement
1. Darrigade (Fr.), 120 pnt.; 2.
Gainche (WZW), 96 pnt.; 3. Anque
til (Fr.) 87 pnt.; 4. Aerenhouts (B.),
73 pnt.; 5. Van Aerde (B) 64 pnt.; 6.
Stablinsky (Fr.) en Pauwels (B) 60
pnt.; 8. Carlesi (It.) 59 pnt.; 9. Mas-
signan (It.) 50 pnt.; 10. Forestier en
11. Planckaert (B.) 49 pnt.
(ZEER) HOOGSPRINGEN
BOEDAPEST. Yolande Balas, win
nares van het nummer hoogspringen tij
dens de Spelen van Rome, heeft zater
dagmiddag te Boedapest haar wereld
en Europese record opnieuw verbeterd.
Zij bracht het op 1.90 meter. Het is de
dertiende maal dat zij het wereld- en
Europese record scherper stelde.
Op 14 juli 1956 veroverde zij te Boe
karest de records voor de eerste maal.
Zij bracht deze toen op 1,75 meter. Via
1,76 m, 1,78 m, 1,80 m, 1,81, m, 1,82
m, 1,83 m, 1,84 m, 1,85 m, 1,86 m, 1,87
m en 1,88 m op 190 meter.
In dit seizoen kwam de lange Roe
meense atlete op 15 april te Boekarest
al tot 1,87 meter en op 18 juni te War
schau tot 1,88 meter, Balas maakte de
nieuwe recordsprong bij haar derde po
ging. Zij was begonnen op 1,70 meter en
liet de lat telkens vijf centimeter ho-
8er leggen. Tot 1,85 ging zij er steeds
bij de eerste poging overheen. Daarna
faalde zij twee keer op 1,00 voordat de
ze sprong gelukte.
Voor het eerst werden in Nederland
wedstrijden gehouden met de Hornet,
een zeiljacht dat in de Braassemweek
zijn opwachting maakte. Een Hornet
aan de wind in actie.
Engelse zaak, want de Nederlands*
deelnemers hebben uiteraard nog weinig
of geen wedstrijdroutine in deze ache-
pen. Nadat aanvankelijk Beecher Moo
re, een der cracks in de hornetklasse,
op kop gelegen had kwam al spoedig
de zeer snelle Keith Musto /Eng.) on
weerstaanbaar opzetten. Bij een der
merktekens kwam hij op stuurboord-
boeg evenwel in conflict met M. Patten,
(Eng.) die gedwongen werd uit te wij
ken. Hoewel Musto met grote voor
sprong door de finish ging moest hij
zich toch terugtrekken in verband met
de gemaakte overtreding. De winnaar
werd nu M. Patten vóór J. C. Clifford,
Beecher Moore, A. J. Schipper en P.
Nagtegaal.
Twee keer Visser
Een imposant groot Olympiajollenveld
komt vijfmaal in deze Braassemweek
aan start. Twee races zijn nu gevaren
en C. A. A. Visser mocht tweemaal het
zoet der overwinning smaken. In de
harde strijd van zaterdag werd Tj. de
Vries tweede met achter zich N. J. Key-
ser, B. Tournier en K. J. Husslage. Zon
dag lag Visser al dra voor het dertig
schepen tellende veld uit. Keyser kwam
wederom als derde door de finish, ter
wijl J. Saltzherr en J. H. Krom daar
na werden afgeblazen. De grote opkomst
in de Olympiajollen is het werk van da
krachtige en enthousiaste klasseorgani
satie, die in een zeer korte tijd erin ge
slaagd is de mooie Olympiajollenklasse
verder te verjongen en interessant te
maken.
De grote rivalen G. Biezot en H. 3.
de Ruyter hadden het in de Pampus-
klasse weer eens aan de stok. De Ruy
ter plaatste een protest tegen Biesot we
gens een stuurboord-bakboordkwestie bij
een merkteken, waar Biesot meende
recht op ruimte te hebben. De protest
commissie wees echter terecht het pro
test aan De Ruyter toe.
De kop was lange tijd bezet door L. A.
L. van Dijken, die echter uit de strijd
ging om onbekende redenen. Door de
uitschakeling van Biesot kwam de over
winning nu aan A. Arendse, die De Ruy
ter, mr. D. van Eek en mejuffrouw G.
v d. Berg achter zich hield.
Drie wedstrijden zijn er nu gevaren
in de altijd weer spectaculaire 16 MZ
klasse. Razend snel spoten deze zo spe
cifiek Hollandse jachten zaterdag weg
in de planeerrakken met hun bemannin
gen in de trapeze. De pechvogel was
wel W. Grimm, die in eerste positie lig
gend zijn fokkeval brak en moest opge
ven Trouwens, in de race van zondag
middag gebeurde het nogeens, alhoewel
Grimm voor de wedstrijd verklaard had
dat hij een nieuwe val had ingeschoren
waar je wel een kerktoren aan kon op
hangen!
E. J. Both zeilde in de 16 M2 twee
voortreffelijke wedstrijden. Zaterdag
won hij voor J. Blonk en A. Endstra en
zondagmiddag vóór J. de Ruyter en J.
Blonk. De ochtendwedstrijd werd een
fraaie zege voor de nieuweling in deze
klasse, J. de Ruyter; hij won vóór W.
Grimm en Jan Blonk. De resterende ra
ces in de 16 M2 klasse zullen zeer span
nend worden, gezien de stand.
Geen kopstukken
Flying Dutchmanzeiler Ben Verhagen
won een gemakkelijke race in zijn klas
se, waar de grote prominenten ontbra
ken door verblijf in het buitenland.
Tweede werd J. Jongkind en derde F.
Imhoff.
De „drie musketiers" der valkenklas
se, nl. Egon Rolf van de Baumen, E.
J. Hoppe en J. M. Snijders werden in
de valkenklasse zondag als de eerste
drie afgeblazen; vierde was H. Kirke-
nier. die op voortreffelijke wijze de
strijd van zaterdag won vóór C. !Rs«te-
nel, N. Both en F. Goudriaan.
Bouw van Wijk wist inmiddels na een
slecht begin zondag toch weer de lei
ding te nemen in de Vrijheidsklasse en
te zegevieren vóór J. R. de Vries, H. P.
Vogelaar, J. L. Jaspers en A. van Wij
nen. In de Finjollen boekte W. Maarse
een straffe overwinning toen hij zich
met een behoorlijke voorsprong onbe
reikbaar gemaakt had voor D. Wayboer,
Koos de Jong, ir. W. van Noordt en
L. Gerhard.
De resterende uitslagen: 12 voetsjöl-
len: zaterdag 1. A. Flipse; S. L. de Goe
deren; zondag 1. mevrouw M. Planten-
ga-Tims; 2. P. Bulters.
Flying junior: zaterdag 1 A. Dudok
van Heel; 2. mej. A. Vunderink; zon
dagochtend 1. A. Dudok van Heel; 2. B.
Lodewijk; zondagmiddag 1. mej. 1. Vun
derink; 2. R. Meyer.
Sterrenklasse; 1. R. Ketelaar; 2. E.
Cancrinus.
Regenbogen: 1. C. W. Kist; 2. J. Hof
land.
12 M2 sharpies: zaterdag 1. B. Bink
horst; 2. W. Guldemond; zondagochtend
en -middag: 1. Guldemond; 2. Binkhorst,
TAMOCA, (ANP). Het vijftienjarige
Canadese zwemstertje Mary Stewart
heeft tijdens de kampioenschappen van
de noord-west-Pacific, die te Tamoca
worden gehouden, het wereldrecord op
de 110 yards vlinderslag verbeterd en
gebracht op 1 min 10,0 sec. Het oude
reoord stond sinds februari 1960 op naam
van Dawn Fraser (Australië), die toen
bi Sydney een tijd van 1 min 10,8 sec.
maakte.
gedachtenmaar viel
Westdorp had een ritzeae in
door Ru de Grood
De Franse wielrenner Thomin kwam ook op de sintels terecht, waar
vóór hem Westdorp reeds had gelegen en waar achter hem Damen, Van
der Steen en nog enkele andere renners zouden vallen. Hij was de enige,
wiens voorwiel ontzet was. Lopend heeft hij de laatste paar honderd
meter afgelegd om. zo over de eindstreep te gaan.
ERPIGNAN. Zo ging deze overwinning al onze rood
gloeiende door de zon, om alle misverstand te voor
komen Nederlandse neuzen voorbij! Een overwinning
door verrassing. Immers, voor de eerste maal in deze
Ronde van Frankrijk was de kleine Nederlandse ploeg
erin geslaagd in het kopgroepje, dat onder goedkeuring van de
groten in het peloton, vlak voor het einde van de rit van Mont
pellier naar Perpignan de benen had kunnen nemen, een van onze
weinig gereputeerde sprinters te manoeuvreren: Jan Westdorp, de
harde Zeeuw. Het prettigst voor Westdorp was echter, dat hij
precies wist, wie van de vier anderen kon sprinten, terwijl al die
anderen niet wisten, dat hij het ook kon!
rassen, Picot, op wie hij had moeten
letten, Forestier en Wasko, met wie
hij geen rekening had behoeven te hou
den. wegsprinten en hij, hij lag hier
op de grond te spartelen.
JVAAROM had hij bij het inkomen
in Perpignan het snelle achter
wiel van de Belg Pauwels gezocht
en hield Picot, die zich aan de ou
dere kant naast hem zette, in de ga
ten. Westdorp had slechts één zorg:
hij wist dat er op dit circuit een
slechte bocht zat, een van 45 gra
den en dat hij daarvoor moest op
passen. Maar waar die precies lag,
wist hij niet helemaal. Hij draaide
dus verder aan het achterwiel van
Pauwels, nerveus alsmaar denkend
aan de wijze, waarop hij deze Pau
wéls zou moeten verrassen. Zou de
Belg links of rechts georiënteerd
zijn? Moest hij hem links of rechts
passeren om de verrassing zo groot
mogelijk te maken? Dan moest hij
bovendien om de snelle Picot den
ken.
Misschien was het toch maar be
ter, dat hij aan de andere kant van
Pauwels ging zitten, dan kregen ze
Pauwels in een tang, dan moest de
Belg aau beide kanten opletten en
als Picot als eerste de aanval zou
inzetten, dan zou, als Westdorp aan
de andere kant was, Pauwels de
verrassing van zijn leven beleven
en dan behoefde hij alleen nog maar
met Picot af te rekenen die van zijn
kant als hij eenmaal voorbij Pau
wels zou. zijn zeker meende gewon
nen te-hebben. Of zou hij...
DEZE gedachte realiseerde zich nooit
meer. Want terwijl hij rechts van
Pauwels zat, ging de Belg plotseling
naar buiten en Westdorp, die met zijn
voorwiel ter hoogte van het Belgische
achterwiel reed, moest naar buiten,
wilde hij niet in de goot terechtkomen,
wat uiteraard geen pas geeft voor een
fatsoenlijke Nederlandse renner. Hij
ging dus naar buiten, vermoedelijk
manoeuvrerend en meteen voelde hij
het achterwiel onder zich wegschui
ven. Voordat hij besefte wat er ge
beurde, lag hij op de grond en zag de
anderen, Pauwels, die hij wilde ver-
A FGEZIEN van het feit dat dit
toch geen al te succesrijke be
wegingen zijn als men een etappe
in de Ronde van Frankrijk wil win
nen kan hij bovendien weinig an
ders doen dan opstaan en proberen
of zijn fiets hem nog binnen wilde
brengen. Zou hij te lang in deze
houding volharden, hij zou nog te
laat binnenkomen, terwijl op dat
ogenblik het peloton nog moest pas
seren. Daarom vloog hij overeind,
wierp zich op zijn fiets en sprintte,
overigens zonder al te veel overtui
ging, naar de eindstreep, waar hij
precies achttien seconden na Pau
wels Picot, Forestier en Wasko, als
vijfde arriveerde, beklaagd door
iedereen en allemaal als de grootste
pechvogel van de dag... Waarvoor
hij dan ook de dagelijkse premie
kreeg die hiervoor is uitgetrokken.
Desondanks was de vijfde plaats, die
hij zich, ondanks dit alles, verwierf,
een klein succesje, waarvan de waarde
nog versterkt werd door de negende
plaats van Piet van Est, een plaats
die hij won, toen hij twee kilometer
voor de eindstreep met nog zes ande
ren was gaan lopen en de negen
tiende plaats van Kersten, die een
zevende plaats betekende in de sprint
van het grote peloton, dat negen se
conden na dit zevental binnenliep.
WAT echter de grootste sensatie van
de dag verwekte, was het gemid
delde waarmee de renners door deze
etappe heenvluchtten: 39,9 km. Zeker,
ik weet dat deze etappe kort was
slechts 174 km en dat er geen en
kele moeilijkheid lag in het parcours,
dat dwars door de Herault en de Aude
leidde tot aan de voet van de ooste
lijke Pyreneeën. Zelfs de boeren had
den uit respect voor de Ronde van
Frankrijk hun tractoren en andere me-
