-Proces tegen valsemunters
MILDE EISEN IN
Drie jaar tegen Michel
is
geen politieke
KOEL
strafzaak"
REQUISITOOR
en twee jaar tegen Sal S.
RENNIES
RUMOERIG SLOT
VAN INCIDENT
KINDERBIJSLAG IN DE
TWEEDE KAMER
Israël verdient
fraai brevet
beschaving
van
BOSCH *oe/*a®^n
JUSTITIE INDERDAAD
INGELICHT DOOR B.V.D.
CONSTANT
INDUS
UFORDbe^tefi'lm
„Schande" roept
woedende Sal. S.
Vergadering van Europees parlement
Werknemers willen
langer rusten
Noodlanding van
straaljager:
piloot gewond
Hot mmt u&ikockJfe mj&ik/ ÏM, Eujiopo,
R.
Conflicten
Geheimzinnig
Tegenstrijdigheden
Ontkenning
Gewetensovertuiging
Geen grote strafzaak
Maak
'n einde
aan dat
gemartel
met die
laaiende
zuurbrand
Overtollig
maagzuur
temt 17 op slag
met Reünies!
Raadsman Spierenburg
vraagt dossier op
Vervolg van pag, 1
Keurige
mensen
Vervolg van pag. I
U bent twéé keer
als U
en
Bezwaren
GAGARIN EN SHEPARD
OP POSTZEGEL
f ERUZALEM (maandag)Israël reikt zichzelf in deze dagen een
schitterend brevet van beschaving uit. De manier waarop de
mensen hier over het algemeen reageren op het optreden van Adolf
Eichmann als getuige in eigen zaak, is eenvoudig ongelooflijk. Bij
nagenoeg iedereen die men spreekt ontmoet men een vermogen om
zich van het emotionele te distantiëren, en volle aandacht te geven
aan wat er eventueel allemaal aan twijfel rond het standpunt van de
vervolging zou kunnen rijzen.
Jl
Woensdag 28
juni 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 5
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM. De officier van justitie, mr. H. E. van Renesse, heeft gisteren aan het einde van
zijn marathon-requisitoir, dat inclusief de vertaling in het Frans ruim zes uur vergde, met een
bijzonder milde eis voor een soort anticlimax in het proces van de F.L.N. gezorgd. De Griekse
ingenieur Michel R. wenste hij drie jaar gevangenisstraf met aftrek te zien opgelegd en tegen de
stenograaf Sal S. requireerde hij een gevangenisstraf van twee jaar, eveneens verminderd met de
preventieve hechtenis.
De officier achtte alle te last gelegde feiten wettig en overtuigend be-
bewezen. Hij toonde zich een felle tegenstander van de opvatting, dat een
beroep op de gewetensbezwaren van verdachten tot straffeloosheid of
strafvermindering zou kunnen leiden. Het was mede door de kracht van
zijn minutieus opgebouwde aanval, dat men zijn eis als nogal licht kon be
schouwen, temeer omdat de officier geen enkel woord besteedde aan de
omstandigheden, die hem tot het vaststellen van deze strafmaat hadden
gebracht.
Advertentie
In zijn conclusie, die volgde op het
lange, hekelende betoog, stelde mr.
Van Renesse vast dat hij Michel R.
beschouwde als de motor van de straf
bare handelingen. R. verplaatste in 1958
zijn domicilie var Parijs naar Amster
dam. De eerste valse identiteitskaarten
werden hierna gedrukt. Zijn vele
reizen naar het buitenland en meer
dere, in het dossier aanwezige brieven
wijzen erop, dat de Griek ook in Enge
land bepaalde activiteiten ontplooide.
Daarnaast was hij bezig om in Dene
marken een filiaal voor wapenleveran
ties te vestigen. „Hoewel S. hem bij
afwezigheid volledig verving en met
alle facetten van de zaak op de hoogte
was, vraag ik mij af of S., indien
Michel R. zich niet in Nederland had
gevestigd, wel tot het plegen van een
strafbaar feit zou zijn gekomen", aldus
de officier. Hij nam het R. bovendien
kwalijk dat deze misbruik heeft ge
maakt van de, overigens niet officieel
verleende, gastvrijheid in ons land.
De officier vond dat verdachten zich
schuldig hebben gemaakt aan zeer
ernstige strafbare feiten. Een duide
lijke afwijzing van hun handelingen is
noodzakelijk, zo meende hij. Anders
zie ik het bepaald niet denkbeeldige
gevaar ontstaan, dat Nederland een
centrum van illegale activiteiten zou
kunnen worden, zowel van pro- als
antigroeperingen. De zich buiten onze
rechtsgemeenschap afspelende conflic
ten zouden dan leiden tot een regel
matige verstoring van de Nederlandse
openbare orde en rust", aldus mr. Van
Eenesse.
De officier had zijn requisitoor, dat
de hele vierde zittingsdag vulde, in
drie hoofdstukken onderverdeeld: een
juridisch en chronologisch overzicht
van de voorgeschiedenis en de redactie
van de dagvaarding, de vermeende
provocatie en de rol van de B.V.D., een
beschouwing over de drie in de dag
vaarding genoemde strafbare feiten,
alsmede de politieke achtergrond van
deze zaak.
De voorgeschiedenis gebruikte hij
als verdediging voor het dertien maan
den durende voorarrest van verdachten.
Bij de confrontatie met O. en Sch.
Vaals hadden S. en R. hardnekkig
tegengewerkt Ze weigerden vragen te
stellen aan hun in Duitsland gearres
teerde medewerkers. Het uitwisselen
van verscheidene stukken met Frank
rijk had eveneens veel tijd in beslag
genomen.
Uitvoerig stond de officier stil bij
de houding van verdachten na hun
arrestatie. Bij vele belangrijke vraag
punten eindigde hun antwoord altijd
bij een of meer geheimzinnige figuren,
van wie zij de naam niet konden of
wilden noemen. Daardoor ontstond
een ware burgerlijke stand van onbe
kenden en niemand is er achter ge
komen wie nu eigenlijk een Pedro, een
Victor, een Robert, een Pierre of een
Wim was.
Nog ingewikkelder werd het, als S.
zoals herhaaldelijk is gebeurd,' een
poging in het werk stelde om zijn
medeverdachte R. te beschermen en
vrij te pleiten.
S. en R. hebben steeds de opvatting
gehuldigd, dat de in Osnabrück ver
oordeelde O. een pathologische leuge
naar is. Inderdaad kloppen zijn Ver
klaringen niet altijd, maar dat kan zijn
veroorzaakt door zijn emoties direct
na de arrestatie en doordat deze man
overwerkt was.
In de verklaringen van S. en R.
duiken eveneens tegenstrijdigheden op.
Mag O. zich dus niet en mogen deze
verdachten zich dan wel vergissen?
Volgens mr. Van Renesse durfden S.
en R. bij de confrontatie in Vaals het
duel niet aan. Sterker nog, er was
waarschijnlijk geen duel mogelijk om
dat O. de waarheid sprak.
De officier wond er geen doekjes
om, dat de justitie in deze affaire is
ingelicht door de B.V.D. Daar zit niets
vreemds en onbehoorlijks in. Het is
de consequentie van een wetsartikel,
waarbij wordt bepaald dat openbare
colleges of ambtenaren, die kennis
hebben genomen van een strafbaar feit
met de opsporing waarvan zij niet zijn
belast, verplicht zijn daarvan onver
wijld aangifte te doen.
Doelend op de eventuele provocatie,
meende de officier, dat men zich steeds
op het standpunt heeft gesteld, dat de
justitie er is om misdrijven te voor
komen en niet om ze te laten gebeu
ren. Er is dus met ingrijpen opzettelijk
niet gewacht tot er bankbiljetten klaar
waren. Wel moest er aanvankelijk wor
den gewacht omdat de eerste inlich
tingen zeer summier waren.
Ook bij getuige Hompe was volgens
de officier geen sprake van provocatie.
De getuige kon verdachten immers niet
beïnvloeden, hij was wat de politie een
tipgever noemt, die slechts passief
meewerkte aan het misdrijf.
Vast staat, dat verdachten op grond
van hun inzichten in het politieke con
flict niet uit eigen belang hebben ge
handeld. Dit nu is door iedereen aan
vaard als een vaststaand feit, waar
voor het oproepen van een groot aantal
getuigen a décharge werkelijk niet no
dig was.
Als de officier nogmaals de rol van
O. onder de loep neemt en zegt, dat
er tussen de activiteiten van O. en
Sal S. niet zo heel veel verskillen
bestaan, komt het tot een incident. Ver
dachte S. verliest plotseling zijn zelf
beheersing. Met een gepijnigd gezicht
springt hij uit de verdachtenbank en
schreeuwt met overslaande stem: „Dat
is een schande, dat neem ik niet. O. is
een provocateur". De president maant
hem tot rust, maar de geheel buiten
zichzelf geraakte S. roept wederom
schande. „Als de officier dat nog een
maal zegt, ga ik de zaal uit".
„Als u niet doet wat ik u zeg, moet
u de zaal uit," antwoordt de president
hem. „Dan ga ik nu maar meteen,"
zegt S., maar zijn verdediger, mr.
Smeets, weet hem tot bedaren te bren
gen.
Nadat mr. Van Renesse met verwij
zingen naar de tientallen verklaringen
en de in beslag genomen paperassen
de telast gelegde feiten (falsificatie
van waardepapieren, medeplichtigheid
aan een poging tot het drukken van
valse bankbiljetten en overtreding van
de Vuurwapenwet) de revue heeft la
ten passeren, richt hij zijn aanval op
wat zeker het kernpunt van de ver
dediging zal worden: de politieke ach
tergrond van het proces.
Moet men dit proces als een poli
tieke strafzaak beschouwen, zo vraagt
hij zich af. De staande magistraat komt
tot een nadrukkelijke ontkenning. „Het
is mij zonder meer duidelijk, dat velen
met de politieke inzichten van ver
dachten sympathiseren. Hoe begrijpe
lijk en menselijk dit ook is, daarmee
is niet bewezen, dat genoemde gevoe
lens van sympathie en bewondering
juist zouden zijn."
„Het komt mij voor", zo vervolgt mr.
Van Eenesse, „dat slechts van een poli
tieke zaak kan worden gesproken in
dien personen, die geen enkel straf
baar feit hebben begaan, van him vrij
heid worden beroofd en worden ver
volgd. Van een politieke strafzaak kan
slechts worden gesproken wanneer men
een dergelke zaak politieke redenen
opblaast; met andere woorden: wan
neer men een strafrechtelijke stok ge
bruikt om een politieke hond te slaan".
echten mank, zo vindt hij.
Aan twee vragen wijdt de officier
een uitvoerige, juridisch-filosofische
beschouwing: Handelden verdachten
op grond van een onoverkomenlijke
gewetensovertuiging en mag deze
overtuiging als een strafverlichtende
omstandigheid worden gezien?
De Nederlandse rechtspraak blijkt
tot 1950 in feite geen plaats in te
ruimen voor het geweten. Uit geen
enkel arrest dat later volgde, kan
worden opgemaakt, dat de Hoge Raad
bereid is aan het handelen uit gewe
tensovertuiging straffeloosheid te ver
binden. Mr. Van Renesse geeft toe, dat
op dit punt de deur op een kier is
gezet, maar hij gelooft niet, dat deze
deur nog eens geheel open zal gaan.
Daar ik van mening ben, dat deze
verdachten bij de vorming van hun
overtuiging te kort zijn geschoten en
bovendien de conflictsituatie, waarin
zij zich bewogen, zeer gemakkelijk
hadden kunnen vermijden, verwerp
ik de strafverlichtende omstandig
heden. Ik meen zelfs verder te moe
ten gaan en als mijn overtuiging te
moeten uitspreken, dat om de zelfde
.reden de mate van schuld bij deze
verdachten zo groot is, dat een be
paald element van strafverzwaring
aanwezig is. Voor de strafmaat zie ik
echter een groot verschil tussen beide
verdachten", aldus mr. Van Renesse.
Wanneer de eis is gevallen vertaalt
Sal S. deze snel voor de in alle kalmte
naast hem zittende Michel R. De
Griek knikt slechts even. Zijn aan
dachtig op de officier gerichte blik
verraadt niet of de eis hem is mee-
of tegengevallen.
Men denkt onwillekeurig nog even
aan de woorden van de officier, die
heeft gezegd, dat dit feitelijk geen
grote strafzaak is, maar een zaak,
groot gemaakt door de houding van
verdachten en de politieke invloed
van buitenaf. „Ik zal pogen de zaak
te ontdoen van alle fantasieën en ge
heimzinnigheden", heeft mr. Van Re
nesse daar nog aan toegevoegd.
Zijn koele requisitoor heeft de hele
vierde zittingsdag in beslag genomen.
In het kamp van de drie advocaten
werden stil en ijverig notities ge
maakt. Vandaag zal het hun dag zijn.
Dan zullen mr. Cammelbeeck, mr.
Smeets en mr. Worst zich even lang
en uitvoerig tegen het openbaar mi
nisterie teweerstellen.
STRAATSBURG (A.N.P.) De
advocaat van de heer D. Spierenburg,
vicevoorzitter van de Hoge Autoriteit
van de Kolen- en Staalgemeenschap
heeft een brief geschrevne aan mr.
Kroon, raadsman van mr. W. Dobe
van der Kuil, waarin hij verzoekt het
dossier, waaronlangs sprake van is
geweest tijdens een kort geding in
Den Haag, ter beschikking te stellen.
De heer Worms heeft onlangs in een
kort geding geprobeerd te bewerkstelli
gen dat dit dossier ter beschikking van
de justitie zou worden gesteld. De heer
Worms achtte dit dossier nodig voor
een onderzoek van zijn beschuldigingen
aan het adres van de heer Spierenburg,
die een aanklacht wegens laster tegen
Ontelbare mensen in alle hoeken van de
wereld vonden en vinden er baat bij. Dank
zij Rennies - die ze als goede gewoonte
steeds bij de hand houden - hebben ze
eigenlijk geen weet meer van brandend
maagzuur. Want bij de eerste zweem of
aanwijzing bezweren ze die opkomende
laaiende pijn al in z'n oorsprong. Steek ook
steeds Rennies bij U, ze zijn één voor één
hygiënisch verpakt.
tegen brandend maagzuur
Advertentie
ken waarin was meegedeeld, dat de
Hoge Autoriteit niet meer in de
werkgroep die het sehrootrapport
onderzoekt, zou verschijnen. Dit om
een mogelijke ontmoeting tussen de
heer Spierenburg en de heer Van
der Goes te voorkomen.
„Wij hebben de brief ingetrokken",
zo luidde de nadere verklaring, „om
dat er toch geen kans was op een
ontmoeting met de heer Van der Goes
van Naters in de werkgroep".
Deze uitlating heeft meer kwaad
„Er is geen enkele gegronde reden
aan te voeren om juist in het geval
van S. en R. de motieven vóór de daad
te stellen, dat wil zeggen het woord
„politiek" vóór het woord „strafzaak"
te plaatsen. Doet men dit wel, dan
legt men het accent verkeerd en sug
gereert men, dat de politiek de hoofd
zaak is en de strafzaak bijkomstig.
Strafbare feiten, gepleegd uit politieke
motieven, blijven in bet licht van de
handhaving van de rechtsorde, strafbare
feiten. Buiten de rechtszaal kan men
daar best een andere mening over heb
ben, maar het Wetboek van strafvorde
ring geeft een uniforme regeling, waar
in geen plaats is ingeruimd voor een
aparte behandeling van niet-eriminele
verdachten".
De officier beschouwt verdachten
overigens los van deze strafzaak als
keurige, nette mensen, die hebben ge
handeld uit hoofde van hun subjec
tieve, politieke overtuiging. De ver
gelijking met onze illegaliteit gedu
rende de Tweede Wereldoorlog gaat
Het middagdebat was saai en kwam
traag op gang. De communist De Groot
had het ontwerp afgewezen, omdat hij
het een kwalijk riekende kapitalistische
constructie van de.K.V.P. vond en de
pacifist Van der Veen zag er eigenlijk
alleen maar Haagse bluf in.
De liberaal Corver zorgde voor wat
levendigheid door vagelijk aan te geven
wat zijn fractie wel zou willen: Een
sociaal gerechtvaardigde en niet te
schriele regeling voor de zelfstandigen
met een inkomensgrens zowel voor het
ontvangen van bijslag als voor het be
talen van premies, een aantal vrijstel
lingen van premiebetaling door onge-
huwden en als algemene stelregel kin
derbijslag van het derde kind af, dus
ook voor de loontrekkenden. Dit bete
kende dat de fractie van de V.V.D. het
regeringsvoorstel geheel afwees. Het
was voor de afgevaardigde Corver so
ciaal onaanvaardbaar dat zelfstandigen
en loontrekkenden in één regeling
zouden worden opgenomen.
De a.r. woordvoerder Smallenbroek
die blijkbaar wilde aantonen dat dit
echt geen schijndebat was, bracht de
zaak pas goed op gang.
Advertentie
draagt!
Monogram-, Sier- en Steenringen;
in moderne en klassieke uitvoe
ring.
Dames- en Herenhorloges in goud,
doublé en chroom. Op de seconde
nauwkeurig!
Uw juwelier 2al U gaarne adviseren bij Uw keuze.
Hij was de eerste die in het algemeen
met het voorstel mee ging en hij deed
dit kennelijk van ganser harte. Zijn
fractie zou voorstemmen, zo kondigde
hij meteen krachtig aan, met uitzon
dering van twee leden. Hij noemde de
namen niet, maar het was gisteren al
bekend dat dit de afgevaardigden Aan-
tjes en Meulinik zijn.
Het eerste doelgerichte schot werd
ook door deze a.r. woordvoerder ge
lost: Voor de zelfstandigen zal de kin
derbijslag ook bij het eerste kind moe
ten beginnen. Van ongelijke behande
ling tussen loontrekkenden en zelfstan
digen mag geen sprake zijn. De heer
Smallenbroek stelde daarom voor dat
Kamer en minister daar maar eerst eens
rustig over zouden praten en bekijken
hoeveel de schatkist zou kunnen bij
dragen in de premie, al mocht dat dan
niet in de honderden miljoenen lopen.
Ook de c.h. woordvoerder Kikkert
vond dat het sociaal niet te aanvaarden
zou zijn als de loontrekkenden wel,
maar de zelfstandigen geen kinderbij
slag bij het eerste kind zouden ont
vangen; maar zijn uitgangspunt was
toch wel anders dan dat van de andere
protestants-christelijke fractie. De heer
Kikkert was er namelijk van over
tuigd dat men zeker niet staat te trap
pelen om een regeling zoals de rege
ring nog altijd aanhoudt.
Vakbeweging, overheidspersoneel,
middenstandsorganisaties en werkge
versverbonden hebben en bezwaren
tegen.
De zelfstandigen is, volgens hem, niet
duidelijk te maken waarom zij wel
premie moeten betalen, maar, in tegen
stelling tot de loontrekkenden, pas bij
slag bij het derde kind zullen ont
vangen. Hoewel hij veronderstelde dat
er met „amenderen en uitspellen" nog
wel jets van dit ontwerp te maken zou
zijn, liet de heer Kikkert gisteren al
weten dat hij er ernstige bezwaren
tegen had, met andere woorden en
onder het bekende c.h. voorbehoud dat
men eerst nog wil horen wat de mi
nister ervan zegt: de c.h. fractie is
tegen. Het was de vierde fractie die
zich gisteren reeds tegen dit ontwerp
uitsprak, maar alles bq elkaar bete
kende dit om negen uur gisteravond
nog maar 41 stemmen tegen.
In de veenkoloniën
Eigen nieuwsdienst
VEENDAM De werknemers en de
werkgevers in de landbouw in de Gro
ninger en Drentse veenkoloniën zijn
het niet eens geworden over een nieu
we c.a.o.
De werkgevers hebben een werkweek
van 46% uur en een rusttijd van an
derhalf uur per dag voorgesteld. Tot
dusver is een rusttijd van een kwarier
in de morgen en in de middag en een
pauze van een uur of anderhalf uur
tussen demorgen en de middag gebrui
kelijk in de landbouw.
De vertegenwoordigers van de werk
nemers wilden met de voorstellen van
van de werkgevers niet akkoord gaan.
Het wachten is nu op heta fkondigen
van een bindende loonregeling.
kwaad bloed gezet, dan de kwestie
zelf. De Belgische socialist Bohy noem
de deze uitlating een aanslag op de
bevoegdheden van het parlement, om
dat de aanvankelijke „doodverklaring"
van de heer Van der Goes van Naters
daardoor toch gehandhaafd bleef.
De Italiaan Malvestiti zei dat het
sadistisch zou zijn geweest de heer
Spierenburg te verplichten samen met
de heer Van der Goes van Naters in
de commissie te verschijnen, nadat de
ze zulke insinuaties had geuit over het
gedrag van de heer Spierenburg.
Nog was Malvestiti niet uitgesproken
of de voorzitter van de werkgroep,
de Fransman Poher, vloog overeind.
Het hele onderzoek naar de schroot-
fraude dreigt te mislukken door een
ongelukkig persoonlijk conflict, waar
de werkgroep niets mee te maken
heeft, zo riep hij.
Olie op golven
Er werd olie op de golven gestort
toen de heer Van der Goes van Naters
nadrukkelijk zei, dat hij zelf geen ge
loof had gehecht aan de mededelingen
over het gedrag van de heer Spieren
burg, die hem waren gedaan. Hij meen
de evenwel, dat hij het volste recht
had dergelijke mededelingen met zijn
politieke vrienden te bespreken. Daar
mee wilde hij niet als beschuldiger
optreden. Het is volgens de heer Van
der Goes zijn politieke plicht zelfs de
meest oncontroleerbare geruchten te
bespreken.
Alles leek weer pais en vree toen
opeens een nieuw misverstand ont
stond uit een taaimoeilijkheid. Het
Franse lid van de Hoge Autoriteit
interrumpeerde onstuimig, omdat hij
meende dat de heer Van der Goes van
Naters had gezegd, dat nieuwe instel
lingen evenzeer aan corruptie bloot
staan als nieuwe staten. Hij noemde
de Nederlandse afgevaardigde onwaar
dig deel uit te maken van het Euro
pese parlement.
Dat zag er onheilspellend uit, totdat
bleek dat hier een misverstand in het
spel was. De heer Van der Goes van
Naters legde uit, dat geenszins de Hoge
Autoriteit op het oo ghad gehad. Het
nieuwe incident tussen de Hoge Auto
riteit en de heer Van der Goes liep
daarna met een sisser af.
Het hele conflict ebde weg toen de
Belgische professor Coppe, collega van
de heer Spierenburg, vaststelde dat de
heer Van der Goes van Naters dus
kennelijk niemand persoonlijk heeft
willen beschuldigen. Daarmee ver
dween het persoonlijke element uit
de kwestie.
De heer Spierenburg hield zich bui
ten de debatten. Na afloop toonde hij
zich er tevreden over, dat het--incident
nu definitief uit de wereld is.
PARAMARIBO De postaöministra
tie van Suriname brengt op 3 j-uli twee
postzegels in omloop ter ere van de
ruimtevaarders Joeri Gagarin en Alan
B. Shepard. De vijftien cent (rood,
licht- en donkerblauw en groen) ver
toont Gagarin in zijn ruimtecapsule en
de aardbol; de twintig cent (geel, rood,
grijs, licht- en donkerblauw) het por
tret van Shepard, de Redstone Mercu-
ry-raket en de aardbol.
De zegel-s zijn gedrukt op twee minia
tuurvelletjes, die elk twaalf zegels be
vatten. De velletjes dragen het op
schrift ..Man in space Major Yuri Ga
garin USSR, April 12, 1961 Gomman
der Alan B. Shepard Jr., USA, May 5,
1961".
Langs de randen zijn aangebracht
een Wright-tweedekker, de eerste bal
lon, Columbus' schip „Santa Maria",
het eerste zweefvliegtuig, de eerste
Ford-automobiel, Lindbergh's vliegtuig
„Spirit of St. Louis", het atoomem
bleem en een neuskegel van een raket.
De ontwerpen zijn van de Fransman
Claude Bottiau.
Van onze rechtbankverslaggever
Er moet melding gemaakt worden
van enkele negatieve reacties op de
uiterst beleefde manier, waarop de
rechters in Beth ha'Am Eichmann be
handelen. Maar die beïnvloeden de
bereidheid om als het ware met de ver
dediging mee te denken niet. En dat
in een land, waar bijna ieder huis de
herinneringen herbergt aan de ver
schrikkingen van de Duitse tijd. Het
oude verdriet en de stille woede ver
hinderen de mensen niet om te stre
ven naar het naleven van de beste be
ginselen.
Weest dapper
De reacties van de wereld die hen
omringt, die van de Verenigde Arabi
sche Republiek en de daarmee ver
bonden landen, staan hiertegenover in
een wel heel erg schrijnende tegen
stelling. Daar is het optreden van
Eichmann aanleiding geworden tot
een hernieuwde campagne, waarvan
de trivialiteit eenvoudig met geen
pen te beschrijven is. In de, laatste
weken, toen zij die de hel overleefden
hun getuigenissen gaven, hebben de
Arabische kranten en radiostations
zich in zwijgen gehuld. Het ging blijk
baar zelfs hen te ver om de lijdens
verhalen te doorkruisen met politieke
zwadderijen. Maar Eichmanns optre
den was nog niet in zicht of de scheld
partijen begonnen opnieuw. De Jor
daanse Jerusalem Post riep de Ober-
sturmibannfii'hrer toe: „Weest dapper
en vertrouw er op dat dit proces zal
uitdraaien op een liquidatie van de
overgebleven zes miljoen."
In een Damasceens blad verscheen
een spotprent waarop Eichmann
stond afgebeeld, zeggend: „Velen vin
den dat ik de doodstraf heb verdiend
omdat ik niet alle joden heb ver
moord."
Radio Kairo leverde deze bijdrage:
„Israël zou nooit zijn ontstaan als
men niet de leugen van de vervolging
verbreid had. Door deze zionistische
legende is de staat Israël in het leven
geroepen".
Nieuwsgierig
In Israël wordt op deze dingen vrij
wel niet gereageerd. Het standaard
commentaar luidt: och, dit is al zo lang
aan de gang, als het proces-Eich-
mann er niet was geweest hadden ze
wel iets anders gevonden.
Wat de Israëli meer interesseert is
de manier, waarop vooral in Europa
over de zaak wordt gedacht. Men is
bijzonder nieuwsgierig naar de aan
dacht, die de kranten aan het proces
besteden, en men wil weten of som
mige verklaringen ook politieke con
sequenties hebben gehad of zullen heb
ben. Zoals bv. de mededelingen van
Joel Brandt over de houding van de
Engelsen, de documenten over Edens
weigering om de spoorlijn naar Ausch
witz te laten bombarderen en de pa
perassen, waarin de naam van dr.
Hans Globke, Adenauers rechterhand,
wordt genoemd.
De discussie met joden buiten Is
raël, die huiverig staan tegenover het
proces, is nog steeds levendig. Bijzon
dere aandacht is kort geleden be
steed aan de publikatie van een En-
gelsjoodse uitgever, Victor Gollanez,
die als stelling heeft verkondigd dat
Israël niet het recht heeft om over
Eichmann te oordelen, omdat het oor
deel aan God toekomt, en niet aan
de mens. Dit standpunt vertoont ver
wantschap met dat van een kleine
groep uiterst orthodoxe joden in Is
raël zelf, die menen dat de staat een
onding is, omdat ze niet gegrondvest
is door de Messias. De gemiddelde Is
raëli gaat aan deze redenering met
een schouderophalen voorbij, en zou
misschien voor Victor Gollanez niet
veel meer hebben overgehad, ware
het niet dat prof. Toynbee zich in het
debat had gemengd.
Wandelende nazi
Deze historicus, die zich nog niet zo
lang geleden grote verontwaardiging
op de hals haalde door te beweren
dat wat Israël jegens de Arabieren
heeft gedaan van hetzelfde gehalte is
als wat de Duitsers de joden hebben
berokkend, heeft zich in zekere zin
aan de zijde van Gollanez geschaard.
Hij deelt weliswaar diens religieus-
juridische inzichten niet, maar hij is
het wel met hem eens dat het proces
tegen Eichmann niet in Israël had mo
gen worden gevoerd. Een internatio
naal tribunaal ware beter geweest.
Toynbee heeft zich ook uitgelaten over
de straf, die volgens hem Eichmann
toekomt. Hij mag niet ter dood wor
den gebracht, maar het moet hem
worden opgelegd zijn gehele leven on
der ware identiteit te slijten een
soort wandelende nazi dus. De we
derwoorden, die men in Israël op de
ze hooggeleerde, doch in sommige
kringen invloedrijke, dwaasheid heeft
geleverd, waren bijzonder scherp.
Voor het ogenblik echter is de alge
mene interesse weer meer gericht op
wat zich binnenslands aan discussies
over net proces ontwikkelt. Joel
Brandt, getuige over de „bloed-voor-
goederen-overeenkomst", neemt daar
bij een centrale positie in. Hij heeft
zeer onlangs de leiders van de joden
in het toenmalige Engelse mandaatge
bied Palestina publiekelijk ervan be
schuldigd dat zij niet adequaat hebben
gereageerd. Hij zegt er zeker van te
zijn dat zij lang voor dat hij via Tur
kije het voorstel van Eichmann bracht,
op de hoogte waren van de vernieti
ging, en dat zij hebben nagelaten om
al de hun ter beschikking staande
middelen te mobiliseren. Volgens
hem was de naam van Eichmann, in
clusief alles wat daarmee verbonden
was, al in 1942 bij de joodse leiders
bekend.
Topfiguur
Degene die het meest door Brandt
wordt geattaqueerd is Mosje Sjarett,
vroeger minister-president van de
staat Israël, thans voorzitter van de
executieve van de Jewish Agency.
Sjarett was degene, met wie Brandt op
zijn missie namens Eichmann het
eerst contact legde. Brandt zegt dat
Sjarett geen interesse heeft getoond in
zijn mededelingen en dat hij hem min
of meer in de handen van de Engelse
geheime dienst aan zijn lot heeft
overgelaten. Mosje Sjarett heeft de
voorstelling van zaken, die Brandt
geeft, van de hand gewezen. Erg uit
voerig was echter zijn verweer niet.
Dat de zaak in het voorspel van
de verkiezingen, die in augustus wor
den gehouden, een rol zal spelen,
wordt wel verwacht. Tenslotte is
Sjarett één van de topfiguren van het
grote aantal Europese joden, dat
thans via de regeringspartij Mapai
m Israël het heft in handen heeft.
Het blad van de Heroet, de rechtse
groepering in het Israëlische staatkun
dige leven (oppositie uiteraard), heeft
inmiddels aangedrongen op een offi
cieel onderzoek naar de houding van
de joodse leiding in Palestina tijdens
de tweede wereldoorlog.
Advertentie
VENLO. Gedwongen door een
motorstoring heeft de piloot van een
Duitse straaljager gistermorgen een
noodlanding gemaakt in een weiland
achter een boerderij in het gehucht
Castenray onder Venray. De piloot
werd vlak bij het toestel, dat vrij
ernstig werd beschadigd door toe
snellende boeren aangetroffen. Hij
had een arm en een been gebroken
en verwondingen aan het hoofd opge
lopen. Hij is naar een ziekenhuis in
Venray overgebracht.
De piloot van de straaljager maakte
een oefenvlucht. Op ongeveer tien kUo-
meter afstand van Venray kreeg hij
motorstoring, zodat hij uitkeek naar een
geschikte plaats voor een noodlanding
Boeren die op het land in Castenray
werkten zagen het toestel plotseling op
nog geen tien meter hoogte boven de
toppen van de bomen van de rijksweg
Horst—Venray verschijnen. Even later
landde het in een akker met gerst, vlak
aqhter *de boerderij van de heer J
Rambagh.
De 55-jarige landbouwer H. J. Pampier-
mole uit Winterswijk is daar gisteren bij
het oversteken onder een vrachtwagen
gefietst en gedood.
Advertentie
Alleenvert. N.V.Willem ven Rijn,
Amsterdom-W. - Postbus 8005
