CASTRO KEEK IN KREMLINS
SPIEGEL NAAR ROOD-CHINA
Scheepvaartwereld
geschokt door dood
van Willem Ruys
Cuba pleisterplaats op weg naar Zuid-Amerika
BRETONSE BOERENLEIDERS OP VRIJE
VOETEN NA RUMOERIG PROCES
Straks ook
N-wegen
„Zaken zijn er
niet gedaan"
KVP Limburg is
boos op Kamer
Vrijdag 23 juni 1961
ZEEUW Sif,H DAGBLAD
Er bestaan frappante punten van
overeenkomst tussen de revolutie
op Cuba en de manier waarop de
communisten in China zich meester
van de macht hebben gemaakt.
De correspondent van Associated
Press Harold K. Milks, die zowel
in Rusland en China als op Cuba
was, geeft in bijgaand artikel zijn
visie op de overwinning van het
communisme op Cuba.
Mom afgeworpen
Betwist
Ook in Moskou
Vergeten beloften
De dreiging
Rood advies
Afluisteraars
„Vergissingen"
Te veel praten
Niet experimenteren
met onderwijs
Marechaussee met
militaire eer begraven
Erewacht
ESSO VERLAAGT
OLIEPRIJZEN
Pag. 7
.AMERIKA lOëuANTANAMO-: AMERIKAANSE" BftSls|
NEW YORK Het Chi
nese communisme en
het bewind van Fidel
Castro zijn hun op
mars begonnen aan hetzelfde
front dat der agrarische her
vorming maar achter bei
den ontwaart men de leiding
van het Kremlin.
Thans zien we een wedloop
tussen Kroesjtsjef en de Chi
nezen. Het gaat erom wie het
snelst gebruik zal weten te
maken van de mogelijkheden
die Cuba biedt tot verdere pe
netratie in Latijns-Amerika.
In de afgelopen vijftien jaar
die ik als buitenlands corres
pondent heb gewerkt, ben ik
er getuige van geweest hoe het
communisme zich over China
verbreidde. Ik heb de snelle
ontwikkeling van het stelsel in
Rusland gevolgd en ben oog
getuige geweest van de manier
waarop het kleine Cuba erdoor
is ingekapseld.
Er zijn treffende overeen
komsten in de manier waarop
na de tweede wereldoorlog het
Chinese communisme zich
verbreidde uit het met grotten
doorzeefde heuvelland van het
afgelegen Jenan, en die waar
op de baardige Castro, niet
onverdienstelijk, een democra
tische volksopstand tegen de
dictatuur van Fulgencio Batis
ta wist om te buigen tot een
door Russen en Chinezen be
heerst regiem.
Die overeenkomsten zijn in
mijn ogen een bewijs te meer,
dat beide revoluties door het
Kremlin zijn geleid: geheel in
overeenstemming met de bluf
die ik van Kroesjtsjef hoorde,
en wel dat de Sowjetunie eens
het westen zal bedelven.
Toen ik in 1946 voor het
eerst in China kwam om daar
de onfortuinlijke vredesmissie
van generaal George Marshall
te verslaan, hadden de Chine
se communistische aanvoer
ders het mom van agrarische
hervormers al afgeworpen. Ze
toonden zich in hun gedaante
van in Moskou opgeleide en
door Moskou geleide communis
ten, die gezworen hadden dat
ze hun grote land communis
tisch zouden maken.
Toen ik vorige maand Ha
vanna verliet had ik twee jaar
gezien hoe de revolutie van
Castro langzaam maar zeker
in communistisch vaarwater
raakte. Velen van zijn mede
standers van het eerste uur lie
ten het leven, zaten in de ge
vangenis of waren gevlucht.
Zes miljoen Cubanen waren de
gevangenen geworden van een
communistisch-militaire dicta
tuur, even meedogenloos als
het hardste bewind in het na
oorlogse Oost-Europq.
In de korte tijd van amper
vijftien jaar heeft het wereld
communisme de Verenigde
Staten op soortgelijke wijze
een groot deel van hun in-
vloeds- en belangensfeer rond
om de Grote Oceaan ontwor
steld. Nu is het dus zo ver dat
het Kremlin en zijn bondgeno
ten een „drijvende basis" heb
ben op slechts honderdvijftig
kilometer van het zuidelijkste
punt der Verenigde Staten.
Ik voorspel, op grond van
mijn persoonlijke kennis van
het communisme en de com
munistische strijdwijze in Chi
na, in Rusland en op Cuba,
dat het communisme binnen
drie jaar een groot deel van
Zuid-Amerika in zijn greep zal
hebben, als het bewind van
Castro zich op Cuba kan
handhaven.
Zowel de ideologie van Cas
tro als de communistische ideo
logie stelt de eis van expan
sie. Het is op het ogenblik geen
geheim meer dat Cuba en zijn
tweejarige revolutionaire rege
ring zijn uitverkoren als voor
uitgeschoven basis voor de
communistische penetratie in
andere Latijns-Amerikaanse
landen.
Castro zelf heeft openlijk
verklaard dat de Andes nog
wel eens de Sierra Maestra
(het Cubaanse gebergte van
waaruit Castro's guerillastrij-
ders zijn opgetrokken naar Ha
vanna) van Zuid-Amerika zou
worden.
De omvangrijke militaire
steun die Castro thans van
Rusland en communistisch
China ontvangt, overtreft ver
re zijn binnenlandse behoefte.
Het ligt voor de hand, aan te
nemen dat Cuba slechts een
pleisterplaats is op de weg
naar Latijns-Amerika. Nadere
beschouwing van de oorspron
kelijke communistische op
stand in China en van wat er
op Cuba is gebeurd, brengt en
kele ontstellende overeenkom
sten aan het licht.
In beide landen zijn de com
munistische leiders en het
lijdt geen twijfel dat we Cas
tro thans als zodanig moeten
bestempelen begonnen met
het beloven van ingrijpende
agrarische hervormingen
waarbij de boeren zonder eigen
grond en de kleine luiden ge
baat zouden zijn.
In beide landen ging de
strijd tegen corrupte regerin
gen, in beide landen werd her
stel van de nationale eenheid
en kracht als doel gesteld. In
China was het bewind van
Tsjang Kai-Tsjek, evenals op
Cuba dat van Batista, verwor
den tot een aaneenschakeling
van terreuracties. In beide
landen werden de Verenigd#
Staten de grote zondebok.
Wellicht als natuurlijk ge
volg van deze overeenkomst in
oorsprong, betwist China thans
het Kremlin het recht, de Cu
baanse revolutie te leiden en
het grote programma van com
munistische penetrati e in de
FIDEL CASTRO: opstand omgebogen
MAO TSE-TOENG: oog op Latijns-Amerika
rest van Latijns-Amerika uit te
voeren.
De communistische leiders
op Cuba, die zich er vroeger op
lieten voorstaan dat zij het
waren die Castro lieten denken
wat zij wilden, zodat ze hem
de leiding van de revolutionai
re regering rustig konden laten
behouden, worden niet moe,
zowel het Chinese als het Rus
sische systeem op te hemelen.
Gedurende een driejarig ver
blijf in China heb ik gesprek
ken gevoerd met Mao Tse-
Toeng, en vooral met premier
Tsjou en-Lai en diens rechter
hand Wang Ping-Nan, nu Chi
na's ambassadeur in Polen.
Zij spraken alle drie met
belangstelling over Latijns-
Amerika, en alle drie be
schouwden ze dit gebied, zelfs
in die jaren al, als vruchtba
re grond voor de communisti
sche expansie, na het winnen
van hun strijd tegen de taaie,
maar gebrekkig georganiseer
de weerstand van Tsjang Kai-
Tsjek. Meer dan twaalf jaren
moesten toen nog verlopen
voordat Castro's -zege op Ba
tista hun de weg naar Latijns-
Amerika zou openen.
Niet geringer was de be
langstelling voor Latijns-Ame
rika in Moskou, waar ik er
tussen 1956 en 1959 getuige van
was hoe premier Kroesjtsjef
de zijnen aanspoorde tot een
krachtsinspanning die als
eindresultaat moest hebben
dat de Sowjetunie de indus
triële produktie en invloed van
alle andere landen ter wereld
zou overvleugelen.
In Moskou was ik erbij toen
in 1959 Cubaanse communis
ten, vlak na de overwinning
van Castro, op een internatio
naal congres vertelden van de
vooraanstaande rol die commu
nisten hadden gespeeld in de
geslaagde revolutie van Castro.
Later, in Havanna, verloo
chenden deze zelfde mannen
hun verklaringen. Zij beweer
den dat men in Moskou hun
woorden had verdraaid. Het
Cubaanse communisme was
toen nog niet gereed om zich
openlijk te doen kennen als de
werkelijke macht achter de
baardige Fidel Castro en zijn
„revolutie der menselijkheid",
heid."
De overeenkomst in oor
sprong en de gemeenschappe
lijke haat tegen de Verenigde
Staten waren niet de enige
punten van overeenstemming
die ik tussen de Chinese en de
Cubaanse revolutie heb be
speurd. De manier waarop een
aanvankelijk tamelijk demo
cratisch regiem zich tot een mi
litair terreurbewind ontwik
kelde, was in beide landen de
zelfde.
Mao Tse-Toeng vertelde alle
buitenlanders, die hem in zijn
oorspronkelijk hoofdkwartier
in Jenan bezochten, dat de ne
derlaag van Tsjang Kai-Tsjek
alle Chinezen uit hun politieke
en economische slavernij zou
bevrijden.
„Iedereen zal eigen baas
zijn", zo beloofde hij, „en
iedereen die dat wil, kan zelf
een stuk grond krijgen."
De beloofde vrijheid voor de
Chinese miljoenenbevolking
was van korte duur. Voor zij
goed besefte wat er gebeurde,
werden de Chinezen bijeenge
dreven tot communes. Hun
grond werd door de staat ont
eigend ten bate van de collec
tieve of staatsboerderijen.
Individuele vrijheid werd
onder het communistisch be
wind in China even onbereik
baar als economische vrij
heid. Mijn Chinese medewer
ker werd in Nanking voor een
volkstribunaal gesleepten
daarna terechtgesteld: vermoe
delijk omdat hij zo lang had
samengewerkt en zo bevriend
was geweest met Amerika
nen. Duizenden anderen onder
gingen hetzelfde lot.
Precies hetzelfde schema
openbaarde zich tien jaar la
ter op het Cuba van Castro.
Twee jaar geleden was het
in mei, dat Fidel Castro met
zijn hele kabinet waarin
ook een minister van land
bouw zitting had die hij kort
geleden wegens contra-revolu
tionaire activiteit ter dood
heeft laten brengen naar
de Sierra Maestra trok om
daar een wet af te kondigen
die tot drastische landhervor
mingen zou leiden. Er werd
grond beloofd aan kleine pach
ters en een redelijke schade
loosstelling voor hen wier lan
derijen zouden worden ont
eigend.
Beide beloften zijn thans al
lang vergeten.
Het grootste deel van de
grond is gereorganiseerd tot
een verscheidenheid van col-
iectieve landbouwbedrijven en
coöperaties. Evenals in Rus
land werken de voormalige
boeren nu voor de overheid in
plaats van voor de grondeige
naren. Maar al te vaak verdie
nen zij minder!
Castro's toezeggingen van in
dividuele vrijheid en zijn
waarborgen tegen de excessen
van leger en politie waarvan
hij het bewind van Batista had
beschuldigd, werden al even
spoedig vergeten als zijn be
lofte, voor onteigende grond
een schadeloosstelling uit te
keren.
Maanden lang liepen alle
Cubanen en een deel van de
buitenlanders die zich niet
geestdriftig betoonden over
zijn revolutionaire programma,
het risico van arrestatie, een
kort proces voor een militair
tribunaal en gevangenisstraf
of de dood voor het executie
peloton.
De binnenlandse veiligheids
dienst, een soort van overheid
boven de overheid, werd de
machtigste organisatie op Cu
ba, Soms negeerde deze zelfs
het gezag van Castro, bij haar
jacht op mogelijke vijanden
van het regiem.
De advocaten die de slacht
offers der arrestaties en mili
taire processen hebben verde
digd, verklaarden dat de recht
spraak een aanfluitihg van het
recht was. Dikwijls waren de
vonissen, ook de doodvonnis
sen, al vastgesteld voordat het
rechtbankverhoor begon.
Dat Cuba een voldragen po
litiestaat was geworden, bleek
twee dagen voor de mislukte
invasie van april jongstleden,
toen de veiligheidsdienst bevel
gaf tot grote razzia's zowel op
Amerikanen als op Cubanen.
Voordat die actie ten einde
was, zaten er alleen al in Ha
vanna 147.000 personen gevan
gen. Het aantal gearresteerden
in het hele land bedroeg naar
schatting tussen de 250.000 en
300.000. De toestand in de ge
vangenissen waren menson
waardig. Vele slachtoffers zaten
nog achter gevangenismuren of
prikkeldraad, toen ik op 19
mei onder diplomatieke be
scherming Havanna verliet.
Castro's groeiende militaire
kracht heeft vrijwel gelijke
tred gehouden met de opkomst
van het communisme als domi
nerende macht op Cuba. Toen
zijn door de communisten op
geleide militia in april de in
vasie afsloeg, deed zij dat met
wapens van het communistisch
blok. Waarnemers berichtten
dat Russische, Chinese en
Tsjechische instructeurs een
voorname rol speelden bij de
operaties.
Russische, Tsjechische en
Chinese adviseurs traden niet
alleen op aan het Cubaanse in-
vasiefront, maar ze hebben de
hand in alles wat de regering
van Castro doet.
Vliegtuigen voeren ze bij do
zijnen uit Europa aan, via Cu
racao, om de Verenigde Statep
te vermijden. Elk binnenko
mend vracht- of tankschip uit
communistische landen brengt
behalve de lading een contin
gent onaangekondigde passa
giers mee.
Een der gevaarlijkste be
drijvigheden van het commu
nistisch blok kwam vlak voor
mijn vertrek van Cuba aan
het licht. Naast de propagan-
dazenders ter waarde van een
half miljoen dollaar, die nu bij
Bauta, even ten westen van
Havanna hun voltooiing nade
ren, heeft Cuba met Russische
en Tsjechische hulp een door
strenge geheimhouding omge
ven onderscheppings- en deco-
deringsstation ingericht.
Daar werken Russische,
Tsjechische en Cubaanse de-
coderingsspecialisten eendrach
tig samen om te trachten diplo
matieke berichten in code te
onderscheppen en te ontcijfe
ren.
Een van de op het station te
werk gestelden heeft een ont
cijferd bericht onder ogen ge
had dat in codevorm door een
de Verenigde Staten gunstig
gezinde diplomatieke vertegen
woordiger uit Havanna was
verstuurd. Dit wijst erop dat
Castro met zijn elektronische
centrum al bepaalde successen
heeft geboekt.
Op het ogenblik beschikt
Castro over de sterkste strijd
macht die ooit op Cuba, zo
niet in heel Latijns-Amerika,
op de been is geweest. Afge
zien van een zwak luchtwapen
en een kleine marine heeft hij
meer dan 400.000 mannen en
vrouwen onder de wapenen.
Ondanks deze macht die
hem in staat stelt door terreur
te heersen in plaats van door
zijn populariteit menen
sommigen op Cuba dat slechts
een samenloop van vergissin
gen en fouten bij zijn vijan
den in april heeft kunnen ver
hinderen, dat de invasie met
succes werd bekroond.
„De ondergrondse was pa
raat", aldus een vooraanstaand
contra-revolutionair die na de
massa-arrestaties uit de ge
vangenis van La Cabana wist
te ontsnappen. „De anti-Cas-
trogezinde organisatie beleefde
een ongekende bloei, de wa
pens lagen klaar en de tenuit
voerlegging van een sabotage-
programma wachtte slechts op
een sein dat niet is geko
men."
Niet zonder bitterheid voeg
de deze man eraan toe: „Elke
Amerikaanse verslaggever in
Miami scheen alles over de in
val te weten, maar het eerste
wat wij ervan merkten was de
arrestatiecampagne van de
staatsveiligheidsdienst, die
óns verlamde voordat we een
vinger hadden kunnen uitste
ken."
Wat is er eigenlijk mis ge
gaan? Het antwoord op die
vraag werd gegeven door een
illegaal.
„Cubanen praten te veel",
zei hij. „We kunnen geen ge
heim bewaren en velen van
mijn strijdmakkers sneuvelden
op het strand of voor de exe
cutiepelotons omdat we onze
mond niet konden houden".
Een van de doeltreffendste
wapens die Castro tegen de
oppositie heeft gesmeed, zijn
de plaatselijke „verdedigings
commissies" die in elke school,
elke woning en fabriek hun
vertakkingen hebben. In elk
plaatsje waren er spionnen en
verklikkkers, die alles over
brachten en steeds gereed
stonden om mensen wegens
contra-revolutionaire gezind
heid aan te brengen zelfs
hun eigen familieleden.
Ondanks zijn verpletterende
militaire en politiemacht om
ringt Castro zich de laatste tijd
met extra voorzorgen. De
sterkte van zijn lijfwacht is
verdubbeld. Waar en wanneer
hij slaapt, is een van Cuba's
weinige geheimen die goed
worden bewaard.
De veiligheidsmaatregelen
werden lange tijd gehandhaafd
ook nadat elke invasiedreiging
was afgewend.
MORLAIX (Reuter). De twee
boerenleiders die terecht hebben
gestaan wegens het organiseren
van de „boerenopstand" in Nor-
mandië, zijn op vrije voeten. Na
een rumoerig proces liet de rech
ter de twee mannen in vrijheid
stellen. Zij verlieten het gerechts
hof en kwamen meteen terecht in
een reusachtige demonstratie, die
door drieduizend man gendarme
rie in bedwang werd gehouden.
He* stadje, dat de laatste weken
y,r* tpneel is geweest
van woeste ordeverstoringen door
opse>vonaen boeren was vanwege het
proces in een vesting herschapen. In
alle straten gold een parkeerverbod
om te voorkomen dat de boeren ver
sperringen zouden oprichten.
Gedurende het proces stonden dui
zend mensen roerloos voor het ge
rechtshof. Tien maal zo veel echter
hielden een demonstratie in de stra
ten van Morlaix. Zij gedroegen zich
vrij rustig maar toen hun twee lei
ders, Léon Marcel en Alex Gourven-
nie als vrije mannen de rechtszaal
verlieten barstte er een lawaai los
dat het ergste deed vrezen. Het
bleef echter bij uitingen van vreug
de.
Advertentie
Van een onzer verslaggevers
Rotterdam. een van de
schilderachtigste figuren uit de
scheepvaartwereld is niet meer:
Willem Ruys is dood. Tot een paar
weken geleden was hij nog elke
ochtend en middag te vinden achter
zijn bureau in het hoofdkantoor van
de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd.
Voor een kleine operatie moest hij
toen worden opgenomen in het zie
kenhuis Dijkzigt. Daar overleed hij,
96 jaar oud. Gisteren is hij begraven
op de Nederlands hervormde be
graafplaats in Hillegersberg, in alle
stilte, zoals hij zelf had gewild.
Tot op het laatst heeft hij zich zorg
vuldig op de hoogte gehouden van de
gang van zaken bij zijn maatschappij.
Hij was het immers, die de Rotterdam
sche Lloyd in hoofdzaak samen met
zijn in 1949 overleden broer Bernard
E. Ruys Sr., heeft groot gemaakt.
Weliswaar had hij de laatste tijd
geen actief aandeel meer in de dage
lijkse leiding van het bedrijf, maar
niets ontging de aandacht van de
„oude meneer Willem", zoals hij bin
nenshuis bij de Lloyd werd genoemd.
Oude stempel
Willem Ruys heeft zich een waardige
loot getoond aan de stamboom van de
familie, een reder van de oude stem
pel. Zoals zijn grootvader, de oprich
ter van het Ruysconcern, en als zijn
vader, firmant van de firma Wm.
Ruys en Zonen, welke sinds de oprich
ting van de Rotterdamsche Lloyd de
directie voert over deze Rotterdamse
rederij.
Willem Ruys dood. Er ging een
schok door de scheepvaartwereld, toen
het bericht wereldkundig werd ge
maakt. Overal kende men hem, deze
man die geen zes woorden zou ver
spillen als hij iets met vijf woorden
kon zeggen, die het vermogen bezat in
korte tijd bergen werk te verzetten.
De persoon en het werk van Willem
Ruys werden gewaardeerd, overal in
de wereld. Hij werd ervoor onderschei
den; hij werd in Nederland benoemd
tot Officier in de orde van de Ne
derlandse Leeuw en in België tot Rid
der in de orde van de Kroon van Bel
gië. Waardering alom.
In 1865 aan de Glashaven in Rotter
dam geboren, groeide hij op tussen de
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG. Nederland krijgt bin
nenkort zogenaamde N-wegen. Om te
beginnen zullen alleen rijkswegen dit
predikaat krijgen, later volgen ook pro
vinciale wegen.
N-wegen zijn nationale verbindingen.
Op de borden van de A.N.W B. zullen
ze worden aangeduid met een bruin
vierkant met de letter N erin.
Met het instellen van N-wegen wordt
begonnen als het net van E-wegen, ver
bindingen die aansluiten op wegen door
heel Europa, klaar is.
Minister Cals:
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG. Minister Cals hecht
zeker nog waarde aan de verdere be
handeling van het wetsontwerp tot het
verlenen van grotere vrijheid van in
richting van onderwijs. De bewindsman
zegt dit met nadruk in zijn memorie van
antwoord aan de Tweede Kamer.
Desgevraagd zegt de minister, dat het
niet de bedoeling van het wetsontwerp
is een ongelimiteerde vrijheid tot expe
rimenteren te scheppen. De opmerkingen
van enkele Kamerleden dat het wets
ontwerp mogelijk wil maken dat bepaal
de artikelen van de onderwijswetten
buiten werking worden gesteld, is slechts
ten dele juist. Het buiten werking stel
len zal alleen kunnen geschieden indien
daarom door het gemeente- of school
bestuur wordt gevraagd. Dit wetsont
werp dwingt niet van de bestaande wet
af te wijken.
Met de opmerking dat overlading bij
het onderwijs alleen bestreden kan wor
den door beperking van de leerstof met
handhaving van alle vakken, is de minis
ter het niet eens. De bewindsman vraagt
zich af of op scholen met een omvang
rijk leerplan beperking van het aantal
vakken de leerlingen niet een beter in
zicht zal geven.
Eigen nieuwsdienst
ROERMOND. De K.V.P. in Lim
burg is boos, omdat herhaaldelijk een
groot aantal leden van de Tweede Ka
mer niet bij de vergaderingen van het
parlement aanwezig is. Woensdag moest
er zelfs een vergadering voor worden
afgebroken.
Het dagelijks bestuur van de kring
Limburg van de K.V.P. heeft zijn klacht
neergelegd in een telegram, dat giste
ren naar het hoofdbestuur van de par
tij in Den Haag is verzonden.
De ondertekenaars, de voorzitter J.
J. H. Joosten en de secretaris J. H.
Stekenberg, dringen aan op een onder
zoek om aan deze situatie, die schade
lijk wordt genoemd voor democratie en
landsbelang, een einde te maken.
Van onze correspondent
ELTEN. In Elten is gisteren een
marechaussee met militaire eer begra
ven. Het was de twintigjarige Norbert
Wolters uit Elten, die zondagavond was
verongelukt. Hij had de Nederlandse na
tionaliteit.
Het was een merkwaardige begrafe
nis. De kist was bedekt met de Ne
derlandse vlag, maar aan de kransen
hingen Duitse opschriften.
De aalmoezenier zei de gebeden in
het Nederlands, de pastoor van Elten
herhaalde ze in het Duits.
WILLEM RUYS
schepen. Vandaar dat hij levendig
maar altijd met weinig, goed geko
zen woorden kon vertellen over de
tijd van de zeilschepen en over zijn
gewoonte om op reizen naar het toen
malige Nederlands-Oost-Indië met een
hoge hoed aan dek te komen, wanneer
het schip de Kaap de Goede Hoop
rondde.
Altijd Rottetdam
Nimmer is Willem Ruys van woon
plaats veranderd. Hij reisde veel,
heel veel, in het belang van zijn be
drijf, maar steeds keerde hij terug
naar zijn stad Rotterdam.
In 1892 kwam hij in de directie
van de Rotterdamsche Lloyd. Vieren
zeventig schepen, te zamen zeshonderd
duizend ton, verlieten de helling gedu
rende zijn directeurschap. In 1940
moest hij zijn functie neerleggen, om
dat de Duitsers ons land waren bin
nengevallen. Na de oorlog werd hij be
noemd tot commissaris van de maat
schappij.
Buiten de Lloyd had Willem Ruys
tal van relaties. Van vele maatschap
pijen was hij commissaris of president
commissaris. Met de Neöerlandsche
Spoorwegen onderhield hij heel bij
zondere betrekkingen. Het spoorboekje
vond in de heer Ruys een trouwe
afnemer en lezer. Vrijwel de hele
treinenloop in Nederland kende hij
uit zijn hoofd. Kort voor zijn dood
.studeerde hij nog op de nieuwe dienst
regeling, „maar daar moest ik wel
een paar dagen voor gaan zitten",
verklaarde hij kortgeleden.
Treinen waren zijn hobby. Toen de
Engelse spoorwegen hem in 1945 wil
den huldigen, noemden zij een zware
locomotief Rotterdam Lloyd. De toen
tachtigjarige Willem Ruys maakte de
eerste rit mee, met een stokerspet op
zijn hoofd.
In alle stilte is hij begraven en op
alle zeeën voerden de schepen van de
Lloyd de vlag halfstok. Willem Ruys
is dood; hij heeft de honderd jaar
waar hij zelf zo op had gehoopt, niet
mogen halen.
Bezoek Belgische
minister-president
Van onze parlementaire redacteur
DEN HAAG. Voor nieuws over het
beleefdheidsbezoek, dat de Belgische
minister-president Th. Lefèvre gisteren
heeft gebracht aan zijn collega, prof. dr.
J. E. de Quay, kon men in Den Haag
niet terecht.
Hoewel de dag tevoren al uit Brussel
was gemeld dat belangrijke zaken, zoals
het gemeenschappelijke standpunt van
Benelux tegenover de plannen van de
Gaulle, op het programma stonden,
hield iedereen die maar iets met dit be
zoek had te maken, het bij de dooddoe
ner dat het uitsluitend en alleen een be
leefdheidsbezoek was. „Zaken zijn er
niet gedaan", zei prof. De Quay.
Wat er gebeurde gedurende de vier
uren die de Belgische premier na zijn
aankomst per vliegtuig op Ypenburg
in Den Haag heeft doorgebracht, is niet
onthuld. Waarschijnlijk moet het nieuws
daarover weer uit Brussel komen.
Van de vier uur is er bijna anderhalf
uur gezellig getafeld aan zee in het Kur-
haus te Scheveningen. Daar waren ech
ter de ministers Zijlstra, Marijnen en
Van Rooy ook bij, alsmede jhr. mr.
Tjarda van Starkenborgh Stachouwer.
Hij is voorzitter van de Nederlandse
delegatie voor de onderhandelingen met
België over de Schelde-Rijnverbinding
en hem zal waarschijnlijk toch wel naar
de stand van zaken bij deze besprekin
gen zijn gevraagd. Met de ministers Zijl
stra en Marijnen kan moeilijk anders
dan over de belastingen en de landbouw
zijn gesproken.
Het opvallendst was de beleefdheid die
op verzoek van het Ministerie van bui
tenlandse zaken werd ten toon gespreid
bij de aankomst en het vertrek van de
Belgische gast. Op Ypenburg stond beide
keren een erewacht van honderd man
luchtmachttroepen opgesteld. Een kapel
van de genie speelde de Brabangonne
en er werden vlaggen gehesen, allemaal
ceremonieel vertoon dat is voorbehou
den aan een staatshoofd. Gevraagd naar
de reden daarvan luidde het antwoord
weer: beleefdheid.
„Ik heb dit bij mijn bezoek aan Parijs
ook gehad", merkte prof. De Quay nog
op; maar dat was dan ook bij een top
conferentie.
Eigen nieuwsdienst
ROTTERDAM. De Esso petroleum-
maatschappij zal met ingang van mor-
gen de prijzen van een aantal olie-
produkten verlagen.
Gasolie, huisbrandolie en autogasolie
zullen 1.10 per honderd liter goedkoper
worden. De tractorpetroleum zal met
tachtig cent per honderd liter in prijs
dalen en de gewone petroleum met een
kwartje per honderd liter.
Esso heeft tot de prijsverlaging besloten
in overleg met de regering. Verwacht
mag worden, dat ook de andere olie
maatschappijen binnenkort hun prijzen
zullen verlagen.