CASTRO KEEK IN KREMLINS SPIEGEL NAAR ROOD-CHINA Scheepvaartwereld geschokt door dood van Willem Ruys Cuba pleisterplaats op weg naar Zuid-Amerika BRETONSE BOERENLEIDERS OP VRIJE VOETEN NA RUMOERIG PROCES Straks ook N-wegen „Zaken zijn er niet gedaan" KVP Limburg is boos op Kamer Vrijdag 23 juni 1961 ZEEUW Sif,H DAGBLAD Er bestaan frappante punten van overeenkomst tussen de revolutie op Cuba en de manier waarop de communisten in China zich meester van de macht hebben gemaakt. De correspondent van Associated Press Harold K. Milks, die zowel in Rusland en China als op Cuba was, geeft in bijgaand artikel zijn visie op de overwinning van het communisme op Cuba. Mom afgeworpen Betwist Ook in Moskou Vergeten beloften De dreiging Rood advies Afluisteraars „Vergissingen" Te veel praten Niet experimenteren met onderwijs Marechaussee met militaire eer begraven Erewacht ESSO VERLAAGT OLIEPRIJZEN Pag. 7 .AMERIKA lOëuANTANAMO-: AMERIKAANSE" BftSls| NEW YORK Het Chi nese communisme en het bewind van Fidel Castro zijn hun op mars begonnen aan hetzelfde front dat der agrarische her vorming maar achter bei den ontwaart men de leiding van het Kremlin. Thans zien we een wedloop tussen Kroesjtsjef en de Chi nezen. Het gaat erom wie het snelst gebruik zal weten te maken van de mogelijkheden die Cuba biedt tot verdere pe netratie in Latijns-Amerika. In de afgelopen vijftien jaar die ik als buitenlands corres pondent heb gewerkt, ben ik er getuige van geweest hoe het communisme zich over China verbreidde. Ik heb de snelle ontwikkeling van het stelsel in Rusland gevolgd en ben oog getuige geweest van de manier waarop het kleine Cuba erdoor is ingekapseld. Er zijn treffende overeen komsten in de manier waarop na de tweede wereldoorlog het Chinese communisme zich verbreidde uit het met grotten doorzeefde heuvelland van het afgelegen Jenan, en die waar op de baardige Castro, niet onverdienstelijk, een democra tische volksopstand tegen de dictatuur van Fulgencio Batis ta wist om te buigen tot een door Russen en Chinezen be heerst regiem. Die overeenkomsten zijn in mijn ogen een bewijs te meer, dat beide revoluties door het Kremlin zijn geleid: geheel in overeenstemming met de bluf die ik van Kroesjtsjef hoorde, en wel dat de Sowjetunie eens het westen zal bedelven. Toen ik in 1946 voor het eerst in China kwam om daar de onfortuinlijke vredesmissie van generaal George Marshall te verslaan, hadden de Chine se communistische aanvoer ders het mom van agrarische hervormers al afgeworpen. Ze toonden zich in hun gedaante van in Moskou opgeleide en door Moskou geleide communis ten, die gezworen hadden dat ze hun grote land communis tisch zouden maken. Toen ik vorige maand Ha vanna verliet had ik twee jaar gezien hoe de revolutie van Castro langzaam maar zeker in communistisch vaarwater raakte. Velen van zijn mede standers van het eerste uur lie ten het leven, zaten in de ge vangenis of waren gevlucht. Zes miljoen Cubanen waren de gevangenen geworden van een communistisch-militaire dicta tuur, even meedogenloos als het hardste bewind in het na oorlogse Oost-Europq. In de korte tijd van amper vijftien jaar heeft het wereld communisme de Verenigde Staten op soortgelijke wijze een groot deel van hun in- vloeds- en belangensfeer rond om de Grote Oceaan ontwor steld. Nu is het dus zo ver dat het Kremlin en zijn bondgeno ten een „drijvende basis" heb ben op slechts honderdvijftig kilometer van het zuidelijkste punt der Verenigde Staten. Ik voorspel, op grond van mijn persoonlijke kennis van het communisme en de com munistische strijdwijze in Chi na, in Rusland en op Cuba, dat het communisme binnen drie jaar een groot deel van Zuid-Amerika in zijn greep zal hebben, als het bewind van Castro zich op Cuba kan handhaven. Zowel de ideologie van Cas tro als de communistische ideo logie stelt de eis van expan sie. Het is op het ogenblik geen geheim meer dat Cuba en zijn tweejarige revolutionaire rege ring zijn uitverkoren als voor uitgeschoven basis voor de communistische penetratie in andere Latijns-Amerikaanse landen. Castro zelf heeft openlijk verklaard dat de Andes nog wel eens de Sierra Maestra (het Cubaanse gebergte van waaruit Castro's guerillastrij- ders zijn opgetrokken naar Ha vanna) van Zuid-Amerika zou worden. De omvangrijke militaire steun die Castro thans van Rusland en communistisch China ontvangt, overtreft ver re zijn binnenlandse behoefte. Het ligt voor de hand, aan te nemen dat Cuba slechts een pleisterplaats is op de weg naar Latijns-Amerika. Nadere beschouwing van de oorspron kelijke communistische op stand in China en van wat er op Cuba is gebeurd, brengt en kele ontstellende overeenkom sten aan het licht. In beide landen zijn de com munistische leiders en het lijdt geen twijfel dat we Cas tro thans als zodanig moeten bestempelen begonnen met het beloven van ingrijpende agrarische hervormingen waarbij de boeren zonder eigen grond en de kleine luiden ge baat zouden zijn. In beide landen ging de strijd tegen corrupte regerin gen, in beide landen werd her stel van de nationale eenheid en kracht als doel gesteld. In China was het bewind van Tsjang Kai-Tsjek, evenals op Cuba dat van Batista, verwor den tot een aaneenschakeling van terreuracties. In beide landen werden de Verenigd# Staten de grote zondebok. Wellicht als natuurlijk ge volg van deze overeenkomst in oorsprong, betwist China thans het Kremlin het recht, de Cu baanse revolutie te leiden en het grote programma van com munistische penetrati e in de FIDEL CASTRO: opstand omgebogen MAO TSE-TOENG: oog op Latijns-Amerika rest van Latijns-Amerika uit te voeren. De communistische leiders op Cuba, die zich er vroeger op lieten voorstaan dat zij het waren die Castro lieten denken wat zij wilden, zodat ze hem de leiding van de revolutionai re regering rustig konden laten behouden, worden niet moe, zowel het Chinese als het Rus sische systeem op te hemelen. Gedurende een driejarig ver blijf in China heb ik gesprek ken gevoerd met Mao Tse- Toeng, en vooral met premier Tsjou en-Lai en diens rechter hand Wang Ping-Nan, nu Chi na's ambassadeur in Polen. Zij spraken alle drie met belangstelling over Latijns- Amerika, en alle drie be schouwden ze dit gebied, zelfs in die jaren al, als vruchtba re grond voor de communisti sche expansie, na het winnen van hun strijd tegen de taaie, maar gebrekkig georganiseer de weerstand van Tsjang Kai- Tsjek. Meer dan twaalf jaren moesten toen nog verlopen voordat Castro's -zege op Ba tista hun de weg naar Latijns- Amerika zou openen. Niet geringer was de be langstelling voor Latijns-Ame rika in Moskou, waar ik er tussen 1956 en 1959 getuige van was hoe premier Kroesjtsjef de zijnen aanspoorde tot een krachtsinspanning die als eindresultaat moest hebben dat de Sowjetunie de indus triële produktie en invloed van alle andere landen ter wereld zou overvleugelen. In Moskou was ik erbij toen in 1959 Cubaanse communis ten, vlak na de overwinning van Castro, op een internatio naal congres vertelden van de vooraanstaande rol die commu nisten hadden gespeeld in de geslaagde revolutie van Castro. Later, in Havanna, verloo chenden deze zelfde mannen hun verklaringen. Zij beweer den dat men in Moskou hun woorden had verdraaid. Het Cubaanse communisme was toen nog niet gereed om zich openlijk te doen kennen als de werkelijke macht achter de baardige Fidel Castro en zijn „revolutie der menselijkheid", heid." De overeenkomst in oor sprong en de gemeenschappe lijke haat tegen de Verenigde Staten waren niet de enige punten van overeenstemming die ik tussen de Chinese en de Cubaanse revolutie heb be speurd. De manier waarop een aanvankelijk tamelijk demo cratisch regiem zich tot een mi litair terreurbewind ontwik kelde, was in beide landen de zelfde. Mao Tse-Toeng vertelde alle buitenlanders, die hem in zijn oorspronkelijk hoofdkwartier in Jenan bezochten, dat de ne derlaag van Tsjang Kai-Tsjek alle Chinezen uit hun politieke en economische slavernij zou bevrijden. „Iedereen zal eigen baas zijn", zo beloofde hij, „en iedereen die dat wil, kan zelf een stuk grond krijgen." De beloofde vrijheid voor de Chinese miljoenenbevolking was van korte duur. Voor zij goed besefte wat er gebeurde, werden de Chinezen bijeenge dreven tot communes. Hun grond werd door de staat ont eigend ten bate van de collec tieve of staatsboerderijen. Individuele vrijheid werd onder het communistisch be wind in China even onbereik baar als economische vrij heid. Mijn Chinese medewer ker werd in Nanking voor een volkstribunaal gesleepten daarna terechtgesteld: vermoe delijk omdat hij zo lang had samengewerkt en zo bevriend was geweest met Amerika nen. Duizenden anderen onder gingen hetzelfde lot. Precies hetzelfde schema openbaarde zich tien jaar la ter op het Cuba van Castro. Twee jaar geleden was het in mei, dat Fidel Castro met zijn hele kabinet waarin ook een minister van land bouw zitting had die hij kort geleden wegens contra-revolu tionaire activiteit ter dood heeft laten brengen naar de Sierra Maestra trok om daar een wet af te kondigen die tot drastische landhervor mingen zou leiden. Er werd grond beloofd aan kleine pach ters en een redelijke schade loosstelling voor hen wier lan derijen zouden worden ont eigend. Beide beloften zijn thans al lang vergeten. Het grootste deel van de grond is gereorganiseerd tot een verscheidenheid van col- iectieve landbouwbedrijven en coöperaties. Evenals in Rus land werken de voormalige boeren nu voor de overheid in plaats van voor de grondeige naren. Maar al te vaak verdie nen zij minder! Castro's toezeggingen van in dividuele vrijheid en zijn waarborgen tegen de excessen van leger en politie waarvan hij het bewind van Batista had beschuldigd, werden al even spoedig vergeten als zijn be lofte, voor onteigende grond een schadeloosstelling uit te keren. Maanden lang liepen alle Cubanen en een deel van de buitenlanders die zich niet geestdriftig betoonden over zijn revolutionaire programma, het risico van arrestatie, een kort proces voor een militair tribunaal en gevangenisstraf of de dood voor het executie peloton. De binnenlandse veiligheids dienst, een soort van overheid boven de overheid, werd de machtigste organisatie op Cu ba, Soms negeerde deze zelfs het gezag van Castro, bij haar jacht op mogelijke vijanden van het regiem. De advocaten die de slacht offers der arrestaties en mili taire processen hebben verde digd, verklaarden dat de recht spraak een aanfluitihg van het recht was. Dikwijls waren de vonissen, ook de doodvonnis sen, al vastgesteld voordat het rechtbankverhoor begon. Dat Cuba een voldragen po litiestaat was geworden, bleek twee dagen voor de mislukte invasie van april jongstleden, toen de veiligheidsdienst bevel gaf tot grote razzia's zowel op Amerikanen als op Cubanen. Voordat die actie ten einde was, zaten er alleen al in Ha vanna 147.000 personen gevan gen. Het aantal gearresteerden in het hele land bedroeg naar schatting tussen de 250.000 en 300.000. De toestand in de ge vangenissen waren menson waardig. Vele slachtoffers zaten nog achter gevangenismuren of prikkeldraad, toen ik op 19 mei onder diplomatieke be scherming Havanna verliet. Castro's groeiende militaire kracht heeft vrijwel gelijke tred gehouden met de opkomst van het communisme als domi nerende macht op Cuba. Toen zijn door de communisten op geleide militia in april de in vasie afsloeg, deed zij dat met wapens van het communistisch blok. Waarnemers berichtten dat Russische, Chinese en Tsjechische instructeurs een voorname rol speelden bij de operaties. Russische, Tsjechische en Chinese adviseurs traden niet alleen op aan het Cubaanse in- vasiefront, maar ze hebben de hand in alles wat de regering van Castro doet. Vliegtuigen voeren ze bij do zijnen uit Europa aan, via Cu racao, om de Verenigde Statep te vermijden. Elk binnenko mend vracht- of tankschip uit communistische landen brengt behalve de lading een contin gent onaangekondigde passa giers mee. Een der gevaarlijkste be drijvigheden van het commu nistisch blok kwam vlak voor mijn vertrek van Cuba aan het licht. Naast de propagan- dazenders ter waarde van een half miljoen dollaar, die nu bij Bauta, even ten westen van Havanna hun voltooiing nade ren, heeft Cuba met Russische en Tsjechische hulp een door strenge geheimhouding omge ven onderscheppings- en deco- deringsstation ingericht. Daar werken Russische, Tsjechische en Cubaanse de- coderingsspecialisten eendrach tig samen om te trachten diplo matieke berichten in code te onderscheppen en te ontcijfe ren. Een van de op het station te werk gestelden heeft een ont cijferd bericht onder ogen ge had dat in codevorm door een de Verenigde Staten gunstig gezinde diplomatieke vertegen woordiger uit Havanna was verstuurd. Dit wijst erop dat Castro met zijn elektronische centrum al bepaalde successen heeft geboekt. Op het ogenblik beschikt Castro over de sterkste strijd macht die ooit op Cuba, zo niet in heel Latijns-Amerika, op de been is geweest. Afge zien van een zwak luchtwapen en een kleine marine heeft hij meer dan 400.000 mannen en vrouwen onder de wapenen. Ondanks deze macht die hem in staat stelt door terreur te heersen in plaats van door zijn populariteit menen sommigen op Cuba dat slechts een samenloop van vergissin gen en fouten bij zijn vijan den in april heeft kunnen ver hinderen, dat de invasie met succes werd bekroond. „De ondergrondse was pa raat", aldus een vooraanstaand contra-revolutionair die na de massa-arrestaties uit de ge vangenis van La Cabana wist te ontsnappen. „De anti-Cas- trogezinde organisatie beleefde een ongekende bloei, de wa pens lagen klaar en de tenuit voerlegging van een sabotage- programma wachtte slechts op een sein dat niet is geko men." Niet zonder bitterheid voeg de deze man eraan toe: „Elke Amerikaanse verslaggever in Miami scheen alles over de in val te weten, maar het eerste wat wij ervan merkten was de arrestatiecampagne van de staatsveiligheidsdienst, die óns verlamde voordat we een vinger hadden kunnen uitste ken." Wat is er eigenlijk mis ge gaan? Het antwoord op die vraag werd gegeven door een illegaal. „Cubanen praten te veel", zei hij. „We kunnen geen ge heim bewaren en velen van mijn strijdmakkers sneuvelden op het strand of voor de exe cutiepelotons omdat we onze mond niet konden houden". Een van de doeltreffendste wapens die Castro tegen de oppositie heeft gesmeed, zijn de plaatselijke „verdedigings commissies" die in elke school, elke woning en fabriek hun vertakkingen hebben. In elk plaatsje waren er spionnen en verklikkkers, die alles over brachten en steeds gereed stonden om mensen wegens contra-revolutionaire gezind heid aan te brengen zelfs hun eigen familieleden. Ondanks zijn verpletterende militaire en politiemacht om ringt Castro zich de laatste tijd met extra voorzorgen. De sterkte van zijn lijfwacht is verdubbeld. Waar en wanneer hij slaapt, is een van Cuba's weinige geheimen die goed worden bewaard. De veiligheidsmaatregelen werden lange tijd gehandhaafd ook nadat elke invasiedreiging was afgewend. MORLAIX (Reuter). De twee boerenleiders die terecht hebben gestaan wegens het organiseren van de „boerenopstand" in Nor- mandië, zijn op vrije voeten. Na een rumoerig proces liet de rech ter de twee mannen in vrijheid stellen. Zij verlieten het gerechts hof en kwamen meteen terecht in een reusachtige demonstratie, die door drieduizend man gendarme rie in bedwang werd gehouden. He* stadje, dat de laatste weken y,r* tpneel is geweest van woeste ordeverstoringen door opse>vonaen boeren was vanwege het proces in een vesting herschapen. In alle straten gold een parkeerverbod om te voorkomen dat de boeren ver sperringen zouden oprichten. Gedurende het proces stonden dui zend mensen roerloos voor het ge rechtshof. Tien maal zo veel echter hielden een demonstratie in de stra ten van Morlaix. Zij gedroegen zich vrij rustig maar toen hun twee lei ders, Léon Marcel en Alex Gourven- nie als vrije mannen de rechtszaal verlieten barstte er een lawaai los dat het ergste deed vrezen. Het bleef echter bij uitingen van vreug de. Advertentie Van een onzer verslaggevers Rotterdam. een van de schilderachtigste figuren uit de scheepvaartwereld is niet meer: Willem Ruys is dood. Tot een paar weken geleden was hij nog elke ochtend en middag te vinden achter zijn bureau in het hoofdkantoor van de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd. Voor een kleine operatie moest hij toen worden opgenomen in het zie kenhuis Dijkzigt. Daar overleed hij, 96 jaar oud. Gisteren is hij begraven op de Nederlands hervormde be graafplaats in Hillegersberg, in alle stilte, zoals hij zelf had gewild. Tot op het laatst heeft hij zich zorg vuldig op de hoogte gehouden van de gang van zaken bij zijn maatschappij. Hij was het immers, die de Rotterdam sche Lloyd in hoofdzaak samen met zijn in 1949 overleden broer Bernard E. Ruys Sr., heeft groot gemaakt. Weliswaar had hij de laatste tijd geen actief aandeel meer in de dage lijkse leiding van het bedrijf, maar niets ontging de aandacht van de „oude meneer Willem", zoals hij bin nenshuis bij de Lloyd werd genoemd. Oude stempel Willem Ruys heeft zich een waardige loot getoond aan de stamboom van de familie, een reder van de oude stem pel. Zoals zijn grootvader, de oprich ter van het Ruysconcern, en als zijn vader, firmant van de firma Wm. Ruys en Zonen, welke sinds de oprich ting van de Rotterdamsche Lloyd de directie voert over deze Rotterdamse rederij. Willem Ruys dood. Er ging een schok door de scheepvaartwereld, toen het bericht wereldkundig werd ge maakt. Overal kende men hem, deze man die geen zes woorden zou ver spillen als hij iets met vijf woorden kon zeggen, die het vermogen bezat in korte tijd bergen werk te verzetten. De persoon en het werk van Willem Ruys werden gewaardeerd, overal in de wereld. Hij werd ervoor onderschei den; hij werd in Nederland benoemd tot Officier in de orde van de Ne derlandse Leeuw en in België tot Rid der in de orde van de Kroon van Bel gië. Waardering alom. In 1865 aan de Glashaven in Rotter dam geboren, groeide hij op tussen de Van onze Haagse redactie DEN HAAG. Nederland krijgt bin nenkort zogenaamde N-wegen. Om te beginnen zullen alleen rijkswegen dit predikaat krijgen, later volgen ook pro vinciale wegen. N-wegen zijn nationale verbindingen. Op de borden van de A.N.W B. zullen ze worden aangeduid met een bruin vierkant met de letter N erin. Met het instellen van N-wegen wordt begonnen als het net van E-wegen, ver bindingen die aansluiten op wegen door heel Europa, klaar is. Minister Cals: Van onze Haagse redactie DEN HAAG. Minister Cals hecht zeker nog waarde aan de verdere be handeling van het wetsontwerp tot het verlenen van grotere vrijheid van in richting van onderwijs. De bewindsman zegt dit met nadruk in zijn memorie van antwoord aan de Tweede Kamer. Desgevraagd zegt de minister, dat het niet de bedoeling van het wetsontwerp is een ongelimiteerde vrijheid tot expe rimenteren te scheppen. De opmerkingen van enkele Kamerleden dat het wets ontwerp mogelijk wil maken dat bepaal de artikelen van de onderwijswetten buiten werking worden gesteld, is slechts ten dele juist. Het buiten werking stel len zal alleen kunnen geschieden indien daarom door het gemeente- of school bestuur wordt gevraagd. Dit wetsont werp dwingt niet van de bestaande wet af te wijken. Met de opmerking dat overlading bij het onderwijs alleen bestreden kan wor den door beperking van de leerstof met handhaving van alle vakken, is de minis ter het niet eens. De bewindsman vraagt zich af of op scholen met een omvang rijk leerplan beperking van het aantal vakken de leerlingen niet een beter in zicht zal geven. Eigen nieuwsdienst ROERMOND. De K.V.P. in Lim burg is boos, omdat herhaaldelijk een groot aantal leden van de Tweede Ka mer niet bij de vergaderingen van het parlement aanwezig is. Woensdag moest er zelfs een vergadering voor worden afgebroken. Het dagelijks bestuur van de kring Limburg van de K.V.P. heeft zijn klacht neergelegd in een telegram, dat giste ren naar het hoofdbestuur van de par tij in Den Haag is verzonden. De ondertekenaars, de voorzitter J. J. H. Joosten en de secretaris J. H. Stekenberg, dringen aan op een onder zoek om aan deze situatie, die schade lijk wordt genoemd voor democratie en landsbelang, een einde te maken. Van onze correspondent ELTEN. In Elten is gisteren een marechaussee met militaire eer begra ven. Het was de twintigjarige Norbert Wolters uit Elten, die zondagavond was verongelukt. Hij had de Nederlandse na tionaliteit. Het was een merkwaardige begrafe nis. De kist was bedekt met de Ne derlandse vlag, maar aan de kransen hingen Duitse opschriften. De aalmoezenier zei de gebeden in het Nederlands, de pastoor van Elten herhaalde ze in het Duits. WILLEM RUYS schepen. Vandaar dat hij levendig maar altijd met weinig, goed geko zen woorden kon vertellen over de tijd van de zeilschepen en over zijn gewoonte om op reizen naar het toen malige Nederlands-Oost-Indië met een hoge hoed aan dek te komen, wanneer het schip de Kaap de Goede Hoop rondde. Altijd Rottetdam Nimmer is Willem Ruys van woon plaats veranderd. Hij reisde veel, heel veel, in het belang van zijn be drijf, maar steeds keerde hij terug naar zijn stad Rotterdam. In 1892 kwam hij in de directie van de Rotterdamsche Lloyd. Vieren zeventig schepen, te zamen zeshonderd duizend ton, verlieten de helling gedu rende zijn directeurschap. In 1940 moest hij zijn functie neerleggen, om dat de Duitsers ons land waren bin nengevallen. Na de oorlog werd hij be noemd tot commissaris van de maat schappij. Buiten de Lloyd had Willem Ruys tal van relaties. Van vele maatschap pijen was hij commissaris of president commissaris. Met de Neöerlandsche Spoorwegen onderhield hij heel bij zondere betrekkingen. Het spoorboekje vond in de heer Ruys een trouwe afnemer en lezer. Vrijwel de hele treinenloop in Nederland kende hij uit zijn hoofd. Kort voor zijn dood .studeerde hij nog op de nieuwe dienst regeling, „maar daar moest ik wel een paar dagen voor gaan zitten", verklaarde hij kortgeleden. Treinen waren zijn hobby. Toen de Engelse spoorwegen hem in 1945 wil den huldigen, noemden zij een zware locomotief Rotterdam Lloyd. De toen tachtigjarige Willem Ruys maakte de eerste rit mee, met een stokerspet op zijn hoofd. In alle stilte is hij begraven en op alle zeeën voerden de schepen van de Lloyd de vlag halfstok. Willem Ruys is dood; hij heeft de honderd jaar waar hij zelf zo op had gehoopt, niet mogen halen. Bezoek Belgische minister-president Van onze parlementaire redacteur DEN HAAG. Voor nieuws over het beleefdheidsbezoek, dat de Belgische minister-president Th. Lefèvre gisteren heeft gebracht aan zijn collega, prof. dr. J. E. de Quay, kon men in Den Haag niet terecht. Hoewel de dag tevoren al uit Brussel was gemeld dat belangrijke zaken, zoals het gemeenschappelijke standpunt van Benelux tegenover de plannen van de Gaulle, op het programma stonden, hield iedereen die maar iets met dit be zoek had te maken, het bij de dooddoe ner dat het uitsluitend en alleen een be leefdheidsbezoek was. „Zaken zijn er niet gedaan", zei prof. De Quay. Wat er gebeurde gedurende de vier uren die de Belgische premier na zijn aankomst per vliegtuig op Ypenburg in Den Haag heeft doorgebracht, is niet onthuld. Waarschijnlijk moet het nieuws daarover weer uit Brussel komen. Van de vier uur is er bijna anderhalf uur gezellig getafeld aan zee in het Kur- haus te Scheveningen. Daar waren ech ter de ministers Zijlstra, Marijnen en Van Rooy ook bij, alsmede jhr. mr. Tjarda van Starkenborgh Stachouwer. Hij is voorzitter van de Nederlandse delegatie voor de onderhandelingen met België over de Schelde-Rijnverbinding en hem zal waarschijnlijk toch wel naar de stand van zaken bij deze besprekin gen zijn gevraagd. Met de ministers Zijl stra en Marijnen kan moeilijk anders dan over de belastingen en de landbouw zijn gesproken. Het opvallendst was de beleefdheid die op verzoek van het Ministerie van bui tenlandse zaken werd ten toon gespreid bij de aankomst en het vertrek van de Belgische gast. Op Ypenburg stond beide keren een erewacht van honderd man luchtmachttroepen opgesteld. Een kapel van de genie speelde de Brabangonne en er werden vlaggen gehesen, allemaal ceremonieel vertoon dat is voorbehou den aan een staatshoofd. Gevraagd naar de reden daarvan luidde het antwoord weer: beleefdheid. „Ik heb dit bij mijn bezoek aan Parijs ook gehad", merkte prof. De Quay nog op; maar dat was dan ook bij een top conferentie. Eigen nieuwsdienst ROTTERDAM. De Esso petroleum- maatschappij zal met ingang van mor- gen de prijzen van een aantal olie- produkten verlagen. Gasolie, huisbrandolie en autogasolie zullen 1.10 per honderd liter goedkoper worden. De tractorpetroleum zal met tachtig cent per honderd liter in prijs dalen en de gewone petroleum met een kwartje per honderd liter. Esso heeft tot de prijsverlaging besloten in overleg met de regering. Verwacht mag worden, dat ook de andere olie maatschappijen binnenkort hun prijzen zullen verlagen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 7