ONDERDIRECTEUR BLEEK
PLOTS HOOFDVERDACHTE
H. HOORT ROERLOOS
EIS VAN 2V2 JAAR
-Duitsland
zit zonder
bakkers
POLITIE ROLT
JEUGDBENDE OP
Ingenieuze wisselruiterij van miljoenentweeling
Eis tegen
Nic. den B.
twee jaar
West-Berlijn
DG8 VAN K.L.M. MAAKT
MISLUKTE LANDING
Scheepvaart
bang voor
boycot
v. d. Putten
richt zich
tot Kamer
Overvaller
in arrest
INBREKERS ZATEN DRONKEN
IN HEEN EN WEERBOOTJE
Zware straf voor
hoofdagent
Bijna een miljoen
tv-toestellen
Kikvorsman haalt
geldkistje op
Schuurtje mocht
niet blijven staan
Vrijdag 23 juni 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Vakantie
Lippenstiften en tanks
Eigengereid
Weggezakt
Krankzinnig
Britse minister van
marine wil ontslag
Indruk gemaakt
Wanbeheer
Financieel genie
Rustiger
Frankrijk gesloten
voor demonstranten
Bankbreuk
Rusteloos
Bacchanaal
Onraad
Passagiers aan
ramp ontsnapt
ACHT PAGINA'S
Net op tijd
Pag. 5
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM De tengere, 48-jarige ex-onderdirecteur van de Amsterdamsche Bank T. H. is
gisteren op de tweede en laatste dag van het proces-Socrates tegen veler verwachting in als hoofd
verdachte naar voren gekomen. Hij stond nu samen met Nicolaas den B. voor het verdachtenhekje.
De telastlegging sprak van oplichting in vereniging met het oogmerk om de n.v. Socrates^ te be
voordelen door de directie van de Rembours- en Industriebank te bewegen tot het verlenen van
1 een krediet van een half miljoen gulden.
Toen de officier van justitie, mr. J. F. Hartsuiker, in de loop van de mid
dag aan zijn requisitoor toe was, bleek hij van oordeel dat de strafmaat
voor de voormalige bankier het zwaarst zou moeten wegen. Hij eiste tegen
H. een gevangenisstraf van twee en een half jaar met aftrek.
„Het standpunt, dat verdachte ter zitting heeft ingenomen is onbegrijpe
lijk. Hij heeft zich tegenover zijn directie oneerlijk en onfatsoenlijk gedra
gen", aldus de officier.
Nicolaas den B., de prater, avonturier,
de speler in het leven, die toen hij H.
in de rug kreeg letterlijk een va-banque-
speler werd omdat hij „naar de bank
kon gaan wanneer hij wilde" wenste
de officier gecorrigeerd te zien met een
gevangenisstraf van twee jaar. Even
eens met aftrek van de voorlopige
hechtenis.
De twee, qua persoonlijkheid zo vol
maakt tegenstrijdige verdachten, incas
seerden de eis ieder op eigen wijze:
H. roerloos alsof het vernietigende
oordeel van het openbaar ministerie
hem niet kon raken: Den B. met ner
veuze handgebaren als wilde hij aan
tonen, dat het voor hem toch allemaal
zo volstrekt onbegrijpelijk was.
Het was eigenlijk het enige spectacu
laire ogenblik op deze lange procesdag,
die duizelde van ingewikkelde getallen
reeksen, miljoenen bedragen, ingenieuze
wisselruiterij en handig verkregen
kredieten, waartegenover garanties
stonden, die nauwelijks de waarde van
een vodje papier vertegenwoordigden.
Vrijwel de hele ochtend was besteed
aan de behandeling van het door de
Rembours- en Industriebank verstrekte
krediet van vijfhonderdduizend gulden.
Ook dit bedrag was weer in de wan
kele kassen van Socrates gevloeid na
dat H. een bijzonder gunstige infor
matie over deze n.v. had gegeven. Dat
was gebeurd toen de directie van de
eenmaal geen winkeltje met allerlei
hokjes. Het is een levend bedrijf. Ik
behandelde nu eenmaal zelfstandig de
gehele kredietportefeuille.
Pres.: Toch lijkt het erop, dat u
weer gegevens wilde achter houden.
H.: Ik bleef alleen maar naar mijn
beste weten op de hoogte van de lo
pende zaken.
Pres.: Ja. en intussen schermde Ni
colaas den B. overal met uw naam als
hij weer ergens kredieten dacht te
kunnen krijgen.
De president, mr. B. van der Waer-
den, wil dan van Nicolaas den B. we
ten hoe zijn financiële positie in 1959
was. Het door Den B. gekochte Scala-
theater in Rotterdam bleef leeg staan.
Het kostte Socrates een miljoen.
Alles vloeide weg in onkosten en
salarissen. Een deel van het personeel
werd door Den B. voor een opleiding
naar het buitenland gestuurd. Zelf
vloog hij, soms twee maal per week,
naar Amerika om de gestrande onder
handelingen weer op gang te helpen.
Hij is het type dat aan alles begint,
maar niets afmaakt.
In het zakenleven heeft hij een gro
te fantasie. Zonder grens helaas. Een
man, die lippenstiften verhandelt, maar
ook tankschepen, die grond van huizen
koopt. Nicolaas den B. heeft een grote
fout gemaakt: Hij had schatrijk kun
nen zijn, maar hij had niet van het ene
object naar het andere moeten over
springen. Zijn boekhouding heeft hij
niet kwaadwillig willen weghouden.
Hij was alleen geen man voor een
administratie. Wel gaf hij nu en dan
opdrachten aan boekhouders, maar dat
mislukte doordat Den B. het te druk
had om hen te assisteren. De advocaat
ontkent de kwade opzet van Den B.
De man die hier zit is geen financiële
misdadiger, zo zegt hij, anders zou hij
hier juist niet hebben gezeten. Hij weet
25 faillissementsaanvragen af te wim
pelen door het voldoen van zijn
schulden.
Men kan hem alleen de naam van
zijn n.v. Socrates kwalijk nemen. Hij is
het tegendeel van bezonkenheid en ge
speend van ieder filosofisch inzicht.
Mr. Mathuisen is van mening, dat zijn
straf wel met de zes maanden preven
tieve hechtenis is gekweten. Hij vraagt
onmiddellijke invrijheidstelling.
Uit de verklaringen van enkele ma
kelaars en taxateurs wordt de positie
van H. overigens iets duidelijker: een
bankier, die heel langzaam is wegge
zakt in een trechter van financiële
complicaties. Gedreven door een on
weerstaanbare koppigheid, die hem
verhinderde een streep onder de reke
ning te zetten. Een man die weigert
een fout te erkennen. Een man die
voor niets en niemand wenst te buigen.
Een ander project komt ter sprake.
Een complex panden in Venlo, waarop
een tweede hypotheek werd verkre
gen hoewel er al een tweede hypotheek
op rustte. De taxatie is weer doorslag
gevend. Een door Den B. aangewezen
makelaar schat de percelen op twee
miljoen. H. gebruikt deze taxatie als
ruggesteun voor zijn gunstige infor
matie.
Een nu als getuige a charge gehoor
de makelaar uit Blerick geeft een heel
andere visie. Hij heeft de percelen
eveneens getaxeerd. Hij kwam óp een
bedrag van zevenhonderdduizend gul
den.
DE oFFtCtEH. RR. J.K
Amsterdamsche Bank langzaam door
drongen was geraakt van de scheve
positie van Socrates.
Pres.: Wilde de directie van uw bank
de rekeningen van Socrates terugbren
gen? En was het niet zo dat een door
een andere bank gefourneerd krediet
u daarom bijzonder welkom was?
H.: Ik wilde er eigenlijk buiten blij
ven maar ik hielp mijn cliënt wel.
Pres.: U wist toch, dat uw directie
ongerust begon te worden?
H.: Dat is niet helemaal juist. We
wilden alleen de rekeningen van So
crates consolideren.
Pres.: Maar u zag het gevaar toch
wel?
H.: Neen, ik beschouwde de positie
van Socrates niet als als zorgelijk.
Pres.: U was met vakantie in Dene
marken toen Den B. met deze nieuwe
krediettransactie bezig was. Een make
laar belde u daar over de gang van
zaken op. Waarom wendde men zich
niet tijdens uw afwezigheid regelrecht
tot de Amsterdamsche Bank?
H.: Pardon, meneer de president.
Dat was normaal. Een bank is nu
BERLIJN (A.P.) Gekleed in ge
vechtstenue hebben vijfduizend Ameri
kaanse militairen bijna het gehele gar
nizoen in de stad gistermorgen alle
strategische punten van Berlijn bezet.
Het doel van de oefening was om de mo
biliteit van de troepen te beproeven.
Het was de derde oefening van deze
aard sinds vorig jaar maart. Voordat het
ochendspitsuur begon waren de Ameri
kanen weer van de straten verdwenen.
LONDEN (AFP). Lord Carrington,
de Britse minister van marine, heeft
zijn ontslag aangeboden. Hij achtte
zich verantwoordelijk voor de verschil
lende spionage-affaires die de laatste
maanden de Britse admiraliteit in op
spraak hebben gebracht. Premier Mac-
millan heeft het ontslag echter gewei
gerd. Hij zei dat de ministers zich naar
best vermogen van hun taak kwijten en
dat Lord Carrington niet verantwoor
delijk gesteld kan worden voor de re
cente spionage-gevallen.
Den B. interrumpeert en voert aan,
dat er nadien huurverhogingen zijn ge
weest en dat de rijkspremies zijn ver
anderd.
De makelaar noemt de taxatie van
Den B. onbegrijpelijk. „Ik begrijp niet
hoe een collega van mij aan dit bedrag
is gekomen", zegt hij. „Trouwens, de
panden zijn later op een veiling voor
ruim zes ton verkocht". „Ja", roept Den
B. verontwaardigd, „voor een appel en
een ei. Daar kun je geen rekening mee
houden."
Een bouwkundige, eens hoofd van de
bouwafdeling van de n.v. Socrates, heeft
de taxateur van Den B. eens horen zeg
gen toen hij bezig was met het opstellen
van een rapport:
„Als je zo precies kijkt, kom je ner
gens." Weer een andere taxateur heeft
de cijfers uit dit rapport krankzinnig
en gefingeerd genoemd.
Het is half twee (De parketwacht, die
verdachte H. op de verdachtenbank
moet bewaken is inmiddels ongegeneerd
in slaap gevallen) wanneer de president
de zitting voor drie kwartier schorst.
Bijna vaderlijk buigt de president zich
naar de ex-onderdirecteur over en zegt:
„U heeft zich tot nu toe verweerd met
grote kennis van zaken. Dat heeft in
druk gemaakt op de rechtbank. Ik ge
loof alleen zeker te weten, dat u op één
punt opzettelijk onwaarheid spreekt. U
heeft zo'n goed geheugen, maar u weet
zich niet de dag te herinneren waarop
de directie u verbood om nog enige be
taling ten gunste van Socrates te ver
richten. U zegt, dat u moreel zo sterk
staat. Dan kunt u dat toch ook wel zeg
gen?"
Het is even doodstil in de rechtszaal.
Het door de president aangeroerde punt
is van het grootste belang, omdat dit
slaat op de verduistering in dienstbe
trekking. Nog steeds is niet geheel vast
komen te staan wanneer H. precies de
cheque van 150.000 gulden voor Socrates
fiatteerde. Was dat voor of na het ver
bod van de directie?
H.: Ik heb niets in strijd met de waar
heid gezegd. Het verbod is gegeven op
4 december. Ik heb daarna geen enkele
betaling meer gedaan. Die cheque was
al lang in de molen. Waarschijnlijk was
hij al gedebiteerd, maar dat heb ik niet
gecontroleerd. Dat was mijn afdeling
niet.
Pres.: Met uw perfecte kennis van het
bankwezen zult u zich toch moeten her
inneren wanneer die cheque precies is
uitbetaald.
H.: De cheque was afgewikkeld.
Daarmee was voor mij de zaak af
gedaan.
J£ P&ÊS. Md.. VAN DER WAERPFN
De zaal is inmiddels volgestroomd
met belangstellende rechters en advo
caten. De procureur-generaal van het
gerechtshof heeft een plaatsje tussen
de getuigen gezocht.
Mr. Hartsuiker schetst nogmaals de
voorgeschiedenis van Socrates en de
relatie met de onderdirecteur van de
Amsterdamsche Bank. Het is niet
alleen het verlies van zes miljoen, maar
de naam van het hele- kredietwezen is
in het geding. Nadat de zich ten on
rechte ingenieur noemende Den B. de
n.v. Socrates heeft gekocht, koopt hij
voor miljoenen aan onroerend goed.
Maar hij neemt beduidend hogere
hypotheken op. Hij koopt ook het
Scalatheater. Dan ziet de positie van
Socrates er als volgt uit: zeven miljoen
aan onroerend goed en zes ton aan
aandelen, gestoken in twee n.v.'s. Toch
is er nauwelijks enig actief. Wel een
schuld van vijf miljoen. Tussen 1953
en '60 neemt Den B. voor privé-uit-
gaven 553.000 gulden op. Het is wan
beheer op gróte schaal.
Niettemin ziet H. in deze fantast een
financieel genie. In 1956 geeft de Am
sterdamsche Bank aan Socrates een
krediet van drie ton. Dit is het enige
normale, door de directie goedgekeur
de krediet geweest. Daarna neemt H.
de zaak in behandeling. De kredieten
lopen op tot 6.256.000 gulden, verhoogd
met een garantie voor twee miljoen
aan elders verkregen kredieten. Hier
staan alleen lopende wissels en zwaar
met hypotheken belaste onroerende
goederen tegenover.
Toch kan de directie van de Am
sterdamsche Bank geen inzicht krij'
gen in de debetstanden. Steeds was er
sprake van zogenaamde wisselruiterij
(in ons land niet strafbaar red.). H.
verschafte zich keer op keer twijfel
achtige zekerheden. H. was bovendien
de stille commissaris van de, bij So
crates behorende n.v. Intersales.
De officier vraagt zich af hoe het
mogelijk is geweest, dat een bekwaam
financier als H. in Nicolaas den B.
heeft kunnen geloven. Mr. Hartsuiker
heeft er geen duidelijk motief voor
kunnen vinden. Hij herinnert eraan,
dat er in de kringen van de Amster
damsche Bank al in 1957 tegen de
manipulaties van Socrates was ge
waarschuwd. Maar H. genoot bij de
directie een groot vertrouwen.
Dat doet ook mr. Maris uit Den Haag
voor zijn cliënt, H. Goed, zegt de ver
dediger, H. was een eigenwijze, een
eigengereide en onvoorzichtige krediet
verlener.
Hij heeft zich echter geen geld toe
geëigend. Hij heeft zich niet schuldig
gemaakt aan verduistering. Hij is een
financier die achteraf blijkt te hebben
gefaald, maar hij is geen bevoordeler
van zichzelf of van derden geweest.
Mr. Maris poogt aan te tonen, dat
er nog wel degelijk sprake is van een
aantal dekkingen. Het Scalatheater is
op 2,2 miljoen getaxeerd. Het is nu
eigendom van de Amsterdamsche Bank,
maar het is nog steeds niet verkocht.
Het doen betalen van de omstreden
cheque is volgens de verdediger ge
schied voordat er sprake was van een
verbod. Volgens hem viel de overma
king samen met de datum van het ver
bod. Bovendien heeft de hoofddirectie
van de Amsterdamsche Bank verklaard,
dat die cheque toch zou zijn gehono
reerd. Ook al zou H. erover hebben
gesproken. H. heeft dus precies ge
daan, wat anders toch gebeurd was.
Dat kan men geen verduistering noe
men.
De advocaat wil evenmin aannemen,
dat H. zijn werkgever heeft benadeeld.
Ten slotte zijn er hem maar twee mil
joen gulden te last gelegd. En alleen
het Scalatheater is al meer waard. Al
dus mr. Maris, die vrijspraak subsidiair
ontslag van rechtsvervolging vraagt.
Na kort in de raadkamer te zijn ge
weest wijst de president de verzoeken
van beide verdedigers af. Den B. krijgt
zijn laatste woord. „Ik ga niet meer in
grote zaken", zegt hij. „Ik ga het voor
taan rustiger en bescheiden doen."
H. leest een lang betoog uit zijn
schoolschrift voor. Hij kritiseert zijn
vroegere directig, die tegen zijn beleid
inging. „Voor dè schade die daarna is
ontstaan, kan men mij niet aansprake
lijk stellen. Ik heb niets willen camou
fleren", zegt hij, nog steeds met fluis
terende stem. Dan bepaalt de president
de uitspraak op 5 juli. Het gordijn valt.
BERLIJN (AP) De boeren van
de Oostduitse collectieve boer
derijen hebben van regeringswe
ge opdracht gekregen van zons
opgang tot zonsondergang door
te werken om te trachten zoveel
mogelijk van de oogst te redden.
Op het platteland is een cata
strofale toestand ontstaan door
het bijzonder slechte weer van
de laatste twee maanden.
In het regeringsbesluit werd bekend
gemaakt dat 200.000 hectare grond
in het zuiden van het land onder
water staat en dat het tekort aan
brood in het land hieraan te wij
ten is.
Een hoofdartikel in het partijblad
Neues Deütschland rept echter van
„tijdelijke moeilijkheden in het bak
kersbedrijf door te geringe ovenca
paciteit". Westelijke deskundigen
zien als de twee voornaamste oor
zaken van het tekort aan brood de
grotere behoefte aan brood om het
tekort aan aardappelen op te vangen,
en vooral ook de vlucht van talrijke
geschoolde bakkers naar het westen.
Al langer dan een jaar wordt er in
het land over de voedselvoorziening
gemopperd, maar het is nu voor het
eerst dat ook brood op de lijst van
de schaarse artikelen staat.
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG. Wegens verduistering
heeft de Haagse rechtbank de Haagse
hoofdagent van politie J. Th. C. veroor
deeld tot twaalf maanden gevangenis
straf, waarvan twee maanden voorwaar
delijk, met aftrek van twee maanden
en twee weken voorarrest. De officier
van justitie had twee jaar met volledige
aftrek (van januari af) geëist.
C. heeft zich in 1959 en 1960 twee
fietsen en twee bromfietsen toegeëigend,
die hij onbeheerd had aangetroffen.
Voorts heeft hij een horloge, dat hem
in bewaring was gegeven, verduisterd.
Hij was ertoe gekomen door de spil
zucht van zijn vrouw en door hoge fi
nanciële eisen, die een vrouw aan hem
stelde, tot wie hij zich .aanvankelijk
om raad en steun had gewend.
In het politiekorps ontmoette hij wei
nig aandacht voor zijn zorgen.
Advertentie
LE HAVRE (Reuter). Twaalf En
gelse demonstranten tegen kernwapens
die met de Normania naar Frankrijk
waren gekomen om deel te nemen aan
een protestmars naar Moskou zijn over
boord gesprongen en naar de kust ge
zwommen, toen de politie hen verbood
het schip te verlaten. De zwemtocht le
verde echter geen resultaat op want ze
werden rustig opgewacht en In hechte
nis genomen.
De twaalf behoorden tot een groep
van 25 demonstranten die zich voor de
mars dwars door Europa in Southamp
ton hadden ingescheept.
Begin deze week heeft al een andere
groep vergeefs geprobeerd Frankrijk
binnen te komen.
De president kijkt verdachte even
strak aan en gebaart hem dan te gaan
zitten. Op het gezicht van H. is hoe
genaamd niets te lezen. Heeft hij de
waarheid gesproken? Of schikt hij de
feiten in zijn eigen voordeel? Men
weet het niet.
Van de bankier lijkt alleen een koele
rust en kalmte uit te stralen. Hij zit en
beweegt zich niet. Achter hem trom
mel Nicolaas den B. rusteloos met zijn
vingers op de bank. Hij transpireert.
De officier van justitie heeft zijn
requisitoor in drie punten onderver
deeld. De wijze van zaken doen van
Socrates, de juridische waardering van
de te last gelegde feiten en de op
lichting van verdachten in vereniging.
Mr. Bakhoven, hoofd van het parket,
is naast hem gaan zitten.
Is het soms niet net zo moeilijk om
van een goede reputatie af te komen
als van een slechte, zo vraagt de offi
cier zich af. Hij vindt het een belang
rijke organisatorische fout, dat H. de
functie van chef van de kredietafde
ling alleen bekleedde. Hij geeft een
uitvoerige juridische constructie van
de volgens hem gepleegde verduiste
ring.
i
H. en Den B. missen het bewustzijn,
dat zij geld van anderen hebben ge
bruikt. De kwade trouw van H. is dui
delijk gebleken uit het verdoezelen
van bepaalde rekeningen en het ver
stoppen van verscheidene garanties.
De oplichting in vereniging tekent de
officier aan de hand van het op leu
genachtige verklaringen verkrijgen
van kredieten. De bedrieglijke bank
breuk van Nicolaas den B. acht de of
ficier bewezen door het gemis aan een
deugdelijke boekhouding.
Boekhouders die in dienst van Den
B. zijn geweest hebben bovendien ver
klaard, dat de president-directeur van
Socrates vond, dat „niemand iets met
zijn zaken te maken had". Hij weigerde
iedere medewerking als de boekhou
ders de kasadministratie op poten wil
den zetten. Het is ook duidelijk, zo be
sluit mr. Hartsuiker, dat de rol van H.
ernstiger is dan die van Nicolaas den
B., wiens plannen steeds driester wer
den naar gelang H. hem meer moge
lijkheden verschafte. H. heeft het kre
dietwezen belachelijk gemaakt.
Een man van grote lijnen, zo tekent
de verdediger mr. Mathuisen Nic. den
B. Een zaak, die zich afspeelt in een
sfeer van grote getallen, maar ook een
zaak, die wij niet door een vergroot
glas moeten gaan zien, aldus de advo
caat. Hij keert zich fel tegen de finan
ciële deskundigen rondom de figuur
van H In het zakenleven behoort men
eigenlijk niemand te vertrouwen. Soms
zou een enkel telefoontje rampen heb
ben kunnen voorkomen. Er was altijd
een halt mogelijk geweest.
Nogmaals wijst de verdediger erop,
dat H. niets ten eigen voordele heeft
gedaan. Maar ook Den B. heeft zich
niet verrijkt. Hij was een harde wer
ker. die geen luxueus leventje leidde.
Hij heeft letterlijk niets overgehouden,
zelfs geen huis. Als Den B. uit de ge
vangenis komt. moet hij bij zijn ouders
aankloppen. Hij heeft zelfs geen te
rugblik op een glorieus zakenleven.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM. De Rotterdamse politie heeft een jeugdbende van
twaalf knapen tussen dertien en zestien jaar opgerold. De leden van deze
„gang" hadden in anderhalf jaar tijds kans gezien 25 inbraken te ple
gen, daarbij een Heine duizend gulden buitmakend alsmede een grote hoe
veelheid goederen.
Donkere brillen, handschoenen (te
gen vingerafdrukken) en luchtdrukpis
tolen („om schrik mee aan te jagen")
waren de attributen, waarmee zij hun
strooptochten uitvoerden.
Dat alle twaalf gearresteerd werden
is te danken aan het feit, dat drie
dronken leden van deze bende op een
avond werden betrapt in het vooronder
van het Heen en Weerbootje aan de
Willemskade te Rotterdam.
De politie nam hier een kijkje, na
dat zij gealarmeerd was voor een po
ging tot inbraak in een kantoorgebouw
aan de kade. De jongens hadden er
een waar bacchanaal aangericht met
vele flessen sherry. Er was geen be
hoorlijk woord uit hen te krijgen, zo
dat zij, met hun brillen, pistolen en
handschoentjes meegenomen werden
om hun roes uit te slapen.
Het verhoor door de kinderpolitie le
verde al spoedig de bekentenis op, dat
zij leden van een jeugdbende uit de
Zeemansbuurt in Rotterdam-Zuid wa
ren. Er vielen meer namen, zodat het
hele complot kon worden opgerold. Een
groot aantal gestolen goederen (ra
dio's, scheerapparaten, sigaretten en
boeken) werd in beslag genomen.
Het bleek, dat de jongens er niet te
gen opzagen als ware geveltoeristen te
werken. Op een avond wisten zij langs
de gevel een op de vierde verdieping
gelegen woning aan de Willemskade te
bereiken. De balcondeuren stonden
open.
De bewoner begreep later niet dat
er bij hem ingebroken was, zonder
dat er enig spoor van braak te ontdek
ken viel. Via het balcon kon niemand
binnen komen, dacht hij.
Eenzelfde staaltje hadden de drie
als eersten gearresteerden uitgehaald
op de Willemskade. Zij hadden eerst
een kantoor „bezocht" waar zij de
flessen sherry vonden. Daarna waren
zij via een regenpijp, een brandladder,
een dakgoot en een richel van een
muur op het dak geklommen van een
vier verdiepingen hoog woonhuis in de
Westerstraat.
Zij verdwenen langs dezelfde weg
toen zij onraad bespeurden. Dat deze
inbraak mislukte vonden zij toen zo
erg dat zij teruggingen naar het kan
toor waar zij al geweest waren om nog
wat flessen drank mee te nemen. Die
werden hun aan boord van het Heen
en Weerbootje noodlottig. Alle bende
leden gaan nu heen en weer tussen
politie en officier van justitie.
Eigen nieuwsdienst.
ROTTERDAM. Op verzoek van en-
kele leidende figuren uit de Nederlandse
scheepvaartwereld zou dezer dagen een
gesprek zijn gevoerd tussen de heer
Korthals, minister van verkeer en wa
terstaat, en deze heren. De mensen uit
de scheepvaartwereld zouden in dit on
derhoud hun bezorgdheid hebben uitge
sproken over de gevolgen die wellicht
het geschil tussen Nederland en Indone
sië zou kunnen hebben voor de Neder
landse scheepvaart.
Met name zou de vrees voor een mo
gelijke boycot van Nederlandse schepen
in een aantal Afrikaanse en Aziatische
landen tot uitdrukking zijn gebracht.
In scheepvaartkringen koestert men de
vrees dat, als de kwestie-Nieuw-Guinea
voor de Verenigde Naties zou worden
behandeld, er als gevolg van het sterk
aantal toegenomen jonge naties onder de
leden voor het Nederlandse standpunt
geen meerderheid te vinden zou zijn. On
der andere als gevolg van een behande
ling voor de Uno zou men een boycot
van Nederlandse schepen niet ondenk
baar achten.
Wij geven dit bericht onder voorbe
houd; er was gisteravond geen bevesti
ging van te krijgen van rechtstreeks bij
het gesprek betrokkenen.
Eigen nieuwsdienst
NEW YORK. In een hangar
op het vliegveld Idlewild bij New
York staat de DC-8 van de K.L.M.
Admiraal Richard A. Byrd. Het
toestel is beschadigd; niet ernstig,
maar het draagt toch duidelijk de
sporen van wat woensdagavond
laat gebeurde: een mislukte lan
ding, die het leven had kunnen
kosten aan tachtig mensen.
AMSTERDAM (ANP) De Bus-
sumse technisch hoofdambtenaar van
het Ministerie van defensie, F. H. van
der Putten, heeft op verzoek van zijn
raadsman, mr. N. J. Geleijnse uit
Amsterdam, een resumé samengesteld
van de Bloesjesaffaire in Oudewater.
Dit verslag zal de heer Geleijnse
ter kennisneming zenden aan alle
leden van de Tweede Kamer der
Staten-Generaal, met uitzondering van
die van de C.P.N. en de P.S.P.
In een begeleidend schrijven stelt mr.
Geleijnse, dat door de verwikkelingen
rondom de affaire-Oudewater in brede
lagen van het Nederlandse volk een ge
voel van onbehagen is ontstaan, waar
door het overheidsgezag wordt geschaad.
Dit is volgens mr. Geleijnse geenszins de
bedoeling geweest van zijn cliënt, die
door de „onwil van de justitie", die geen
dader zou willen vinden, gedwongen
werd de feiten van Oudewater bekend
te maken.
In het geschrift aan de volksvertegen
woordiging (acht pagina's) wordt eerst
de voorgeschiedenis geschetst (de frau
des die Van der Putten aan het licht
bracht en de daarop naar zijn mening
gevolgde ambtelijke tegenwerking)
waarna een opsomming wordt gegeven
van de gebeurtenissen zoals deze zich
volgens de heer Van der Putten in
Oudewater hebben afgespeeld. Hij zal
daarbij de namen van alle betrokkenen
vermelden.
Mr. Geleijnse is van mening, dat dit
verslag aan de Tweede Kamer verant
woord is gezien de vragen die het
Kamerlid Kranenburg over de affaire
Oudewater stelde, het antwoord van de
minister daarop en het recente besluit
van de officier van justitie in Rotterdam
om de aanklacht te seponeren. Hij meent
dat de Tweede-Kamerleden er recht op
hebben volledig te worden ingelicht over
de affaire, die nu reeds zo lang in de
publiciteit is.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG. Het aantal bij de
Dienst luister- en kijkgelden aangege
ven televisietoestellen is in de maand
juni met bijna vijftienduizend geste
gen. Op 1 mei waren er 894.335 tele
visieontvangers geregistreerd en op 1
juni 909.237. Op 20 juni bedroeg het
totaal 918.874.
Met 63 passagiers die op Schiphol
waren ingestapt, vier reizigers die de
vlucht op Prestwick waren begonnen
en dertien bemanningsleden aan
boord, cirkelde de DC-8 boven Idle
wild rond. Beneden stoven brand
weer-, zieken- en politie-auto's over
de banen. Men was op alles voorbe
reid, nadat de gezagvoerder J. J.
Bak had laten weten dat zijn machi
ne te kampen had met een defect aan
het hydraulische remsysteem.
Het toestel landde normaal, mid
den op de baan, maar plotseling
zwaaide het naar links, schoot van
de baan af en ploegde zich verder
door de berm.
Een ramp dreigde, want de machi
ne schoot recht op de Jamaicabaai
af. Net op tijd kwam het tot stil
stand in een kleine hoop zand.
Was het toestel een paar meter door
geschoven, dan zou het in het water
van de baai zijn gestort.
Tachtig mensen haalden opgelucht
adem. Zij leefden nog. Hoevelen zul
len op dat ogenblik niet hebben ge
dacht aan wat kortgeleden was ge
beurd bij Kairo, waar de Sirius was
neergestort, en bij Lissabon, waar
de Fridtjof Nansen door de zee was
verzwolgen. Op Idlewild liep alles
goed af; de reddingsploegen konden
inrukken en de passagiers zaten vlak
na de landing in een bus naar de
aankomsthal.
Van onze correspondent
WAALWIJK. Een kikvorsman van
de duikerschool te Gorkum heeft giste
ren uit het afwateringskanaal in Waal
wijk een geldkistje opgedoken, dat een
paar weken geleden bij een inbraak was
gestolen.
Twee inwoners van Den Bosch wor
den van de inbraak verdacht. Het geld
vijftienhonderd gulden hadden zij
uit het kistje gehaald. Spaarbankboek
jes en polissen hadden zij erin laten zit
ten.
De Waalwijkse politie besloot de dui
kerschool te hulp te roepen, toen zij
met dreggen geen resultaat bereikte.
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM Surveillerende
agenten, die bij het Amsterdamse
Concertgebouw dienst deden, hebben
gisteravond om tien uur in de Johan
nes Verhulststraat de achttienjarige
voortvluchtige sloper Th. S. gearres
teerd.
Dinsdagnacht overviel deze knaap in
de Pieter Basstraat een 34-jarige vrouw.
Hij had aan de woning van de vrouw
aangebeld met het verhaal, dat hij een
telegram kwam bezorgen. Hij wist de
voordeur binnen te dringen en bedreigde
de bewoonster daarop met een revolver.
De vrouw rende haar maast de gang ge
legen winkel binnen en gooide een melk
fles door de winkelruit naar .buiten. Op
het lawaai van de neerkletterende glas
scherven sloeg de indringer op de
vlucht.
Sindsdien bleek de gevaarlijke jonge
man spoorloos. Enkele oplettende voor
bijgangers herkenden hem gisteravond
vlak achter het concertgebouw. Zij waar
schuwden de agenten, die hem snel
overmeesterenden. S. bleek niet meer in
het bezit van de revolver. Hij is opge
sloten en zal vandaag met zijn slacht
offer uit de Pieter Basstraat worden ge
confronteerd.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM Drie agenten heb
ben gisteren langs de Burgemeester
van der Mirmelaan in Geervliet een
aantal borden met indringende op
schriften verwijderd. Die borden wa
ren er geplaatst door een inwoner van
Geervliet, de heer J. van der Hoek
(29). „Is dit nu democratie?" zo had
hij zich op één van de borden afge
vraagd. Het ging allemaal om een
schuurtje.
De vader van de heer Van der Hoek,
de 61-jarige W. van der Hoek, had enige
tqd geleden een autootje gekocht, dat hij
's nachts niet aan de buitenlucht bloot
durfde stellen. Daarom vroeg hij aan
B. en W. van Geervliet toestemming om
op zijn werf langs de Burgemeester van
der Minnelaan een schuurtje te mogen
bouwen.
Toen burgemeester mr. J. H. Vijge
boom kort daarna langs de werf reed,
zag hij dat er al hout voor het schuurtje
werd gebracht. Hij zei tegen de heer
Van der Hoek sr. dat de bestelling van
dat hout nogal voorbarig was geweest.
De gemeenteraad van Geervliet ging
evenwel met de bouw van het schuurtje
akkoord, blijkbaar tegen de wens van de
burgemeester in die (met succes) het
raadsbesluit ter vernietiging aan de
Kroon voordroeg.
Kort nadat de Kroon het besluit van
de raad had vernietigd deden gemeente
werklieden hetzelfde met het schuurtje
Dat gebeurde op 3 juni, toen de heer
Van der Hoek sr. met vakantie was.
De heer Van der Hoek jr. begon toen
borden te plaatsen. „Vrij Nederland'
schuur afgebroken door B. en W." was
er o.m. op te lezen en: „P.v.d.A.-burge-
meester heeft garage voor twee auto's,
maar breekt arbeidersgarage af." DaaG
onder een vertwijfeld: „Vrijheid, gelijk
heid en broederschap."
Tot gistermorgen heeft de Geervlietse
bevolking die opschriften kunnen lezen.