ONDERDIRECTEUR BLEEK PLOTS HOOFDVERDACHTE H. HOORT ROERLOOS EIS VAN 2V2 JAAR -Duitsland zit zonder bakkers POLITIE ROLT JEUGDBENDE OP Ingenieuze wisselruiterij van miljoenentweeling Eis tegen Nic. den B. twee jaar West-Berlijn DG8 VAN K.L.M. MAAKT MISLUKTE LANDING Scheepvaart bang voor boycot v. d. Putten richt zich tot Kamer Overvaller in arrest INBREKERS ZATEN DRONKEN IN HEEN EN WEERBOOTJE Zware straf voor hoofdagent Bijna een miljoen tv-toestellen Kikvorsman haalt geldkistje op Schuurtje mocht niet blijven staan Vrijdag 23 juni 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Vakantie Lippenstiften en tanks Eigengereid Weggezakt Krankzinnig Britse minister van marine wil ontslag Indruk gemaakt Wanbeheer Financieel genie Rustiger Frankrijk gesloten voor demonstranten Bankbreuk Rusteloos Bacchanaal Onraad Passagiers aan ramp ontsnapt ACHT PAGINA'S Net op tijd Pag. 5 Van onze Amsterdamse redactie AMSTERDAM De tengere, 48-jarige ex-onderdirecteur van de Amsterdamsche Bank T. H. is gisteren op de tweede en laatste dag van het proces-Socrates tegen veler verwachting in als hoofd verdachte naar voren gekomen. Hij stond nu samen met Nicolaas den B. voor het verdachtenhekje. De telastlegging sprak van oplichting in vereniging met het oogmerk om de n.v. Socrates^ te be voordelen door de directie van de Rembours- en Industriebank te bewegen tot het verlenen van 1 een krediet van een half miljoen gulden. Toen de officier van justitie, mr. J. F. Hartsuiker, in de loop van de mid dag aan zijn requisitoor toe was, bleek hij van oordeel dat de strafmaat voor de voormalige bankier het zwaarst zou moeten wegen. Hij eiste tegen H. een gevangenisstraf van twee en een half jaar met aftrek. „Het standpunt, dat verdachte ter zitting heeft ingenomen is onbegrijpe lijk. Hij heeft zich tegenover zijn directie oneerlijk en onfatsoenlijk gedra gen", aldus de officier. Nicolaas den B., de prater, avonturier, de speler in het leven, die toen hij H. in de rug kreeg letterlijk een va-banque- speler werd omdat hij „naar de bank kon gaan wanneer hij wilde" wenste de officier gecorrigeerd te zien met een gevangenisstraf van twee jaar. Even eens met aftrek van de voorlopige hechtenis. De twee, qua persoonlijkheid zo vol maakt tegenstrijdige verdachten, incas seerden de eis ieder op eigen wijze: H. roerloos alsof het vernietigende oordeel van het openbaar ministerie hem niet kon raken: Den B. met ner veuze handgebaren als wilde hij aan tonen, dat het voor hem toch allemaal zo volstrekt onbegrijpelijk was. Het was eigenlijk het enige spectacu laire ogenblik op deze lange procesdag, die duizelde van ingewikkelde getallen reeksen, miljoenen bedragen, ingenieuze wisselruiterij en handig verkregen kredieten, waartegenover garanties stonden, die nauwelijks de waarde van een vodje papier vertegenwoordigden. Vrijwel de hele ochtend was besteed aan de behandeling van het door de Rembours- en Industriebank verstrekte krediet van vijfhonderdduizend gulden. Ook dit bedrag was weer in de wan kele kassen van Socrates gevloeid na dat H. een bijzonder gunstige infor matie over deze n.v. had gegeven. Dat was gebeurd toen de directie van de eenmaal geen winkeltje met allerlei hokjes. Het is een levend bedrijf. Ik behandelde nu eenmaal zelfstandig de gehele kredietportefeuille. Pres.: Toch lijkt het erop, dat u weer gegevens wilde achter houden. H.: Ik bleef alleen maar naar mijn beste weten op de hoogte van de lo pende zaken. Pres.: Ja. en intussen schermde Ni colaas den B. overal met uw naam als hij weer ergens kredieten dacht te kunnen krijgen. De president, mr. B. van der Waer- den, wil dan van Nicolaas den B. we ten hoe zijn financiële positie in 1959 was. Het door Den B. gekochte Scala- theater in Rotterdam bleef leeg staan. Het kostte Socrates een miljoen. Alles vloeide weg in onkosten en salarissen. Een deel van het personeel werd door Den B. voor een opleiding naar het buitenland gestuurd. Zelf vloog hij, soms twee maal per week, naar Amerika om de gestrande onder handelingen weer op gang te helpen. Hij is het type dat aan alles begint, maar niets afmaakt. In het zakenleven heeft hij een gro te fantasie. Zonder grens helaas. Een man, die lippenstiften verhandelt, maar ook tankschepen, die grond van huizen koopt. Nicolaas den B. heeft een grote fout gemaakt: Hij had schatrijk kun nen zijn, maar hij had niet van het ene object naar het andere moeten over springen. Zijn boekhouding heeft hij niet kwaadwillig willen weghouden. Hij was alleen geen man voor een administratie. Wel gaf hij nu en dan opdrachten aan boekhouders, maar dat mislukte doordat Den B. het te druk had om hen te assisteren. De advocaat ontkent de kwade opzet van Den B. De man die hier zit is geen financiële misdadiger, zo zegt hij, anders zou hij hier juist niet hebben gezeten. Hij weet 25 faillissementsaanvragen af te wim pelen door het voldoen van zijn schulden. Men kan hem alleen de naam van zijn n.v. Socrates kwalijk nemen. Hij is het tegendeel van bezonkenheid en ge speend van ieder filosofisch inzicht. Mr. Mathuisen is van mening, dat zijn straf wel met de zes maanden preven tieve hechtenis is gekweten. Hij vraagt onmiddellijke invrijheidstelling. Uit de verklaringen van enkele ma kelaars en taxateurs wordt de positie van H. overigens iets duidelijker: een bankier, die heel langzaam is wegge zakt in een trechter van financiële complicaties. Gedreven door een on weerstaanbare koppigheid, die hem verhinderde een streep onder de reke ning te zetten. Een man die weigert een fout te erkennen. Een man die voor niets en niemand wenst te buigen. Een ander project komt ter sprake. Een complex panden in Venlo, waarop een tweede hypotheek werd verkre gen hoewel er al een tweede hypotheek op rustte. De taxatie is weer doorslag gevend. Een door Den B. aangewezen makelaar schat de percelen op twee miljoen. H. gebruikt deze taxatie als ruggesteun voor zijn gunstige infor matie. Een nu als getuige a charge gehoor de makelaar uit Blerick geeft een heel andere visie. Hij heeft de percelen eveneens getaxeerd. Hij kwam óp een bedrag van zevenhonderdduizend gul den. DE oFFtCtEH. RR. J.K Amsterdamsche Bank langzaam door drongen was geraakt van de scheve positie van Socrates. Pres.: Wilde de directie van uw bank de rekeningen van Socrates terugbren gen? En was het niet zo dat een door een andere bank gefourneerd krediet u daarom bijzonder welkom was? H.: Ik wilde er eigenlijk buiten blij ven maar ik hielp mijn cliënt wel. Pres.: U wist toch, dat uw directie ongerust begon te worden? H.: Dat is niet helemaal juist. We wilden alleen de rekeningen van So crates consolideren. Pres.: Maar u zag het gevaar toch wel? H.: Neen, ik beschouwde de positie van Socrates niet als als zorgelijk. Pres.: U was met vakantie in Dene marken toen Den B. met deze nieuwe krediettransactie bezig was. Een make laar belde u daar over de gang van zaken op. Waarom wendde men zich niet tijdens uw afwezigheid regelrecht tot de Amsterdamsche Bank? H.: Pardon, meneer de president. Dat was normaal. Een bank is nu BERLIJN (A.P.) Gekleed in ge vechtstenue hebben vijfduizend Ameri kaanse militairen bijna het gehele gar nizoen in de stad gistermorgen alle strategische punten van Berlijn bezet. Het doel van de oefening was om de mo biliteit van de troepen te beproeven. Het was de derde oefening van deze aard sinds vorig jaar maart. Voordat het ochendspitsuur begon waren de Ameri kanen weer van de straten verdwenen. LONDEN (AFP). Lord Carrington, de Britse minister van marine, heeft zijn ontslag aangeboden. Hij achtte zich verantwoordelijk voor de verschil lende spionage-affaires die de laatste maanden de Britse admiraliteit in op spraak hebben gebracht. Premier Mac- millan heeft het ontslag echter gewei gerd. Hij zei dat de ministers zich naar best vermogen van hun taak kwijten en dat Lord Carrington niet verantwoor delijk gesteld kan worden voor de re cente spionage-gevallen. Den B. interrumpeert en voert aan, dat er nadien huurverhogingen zijn ge weest en dat de rijkspremies zijn ver anderd. De makelaar noemt de taxatie van Den B. onbegrijpelijk. „Ik begrijp niet hoe een collega van mij aan dit bedrag is gekomen", zegt hij. „Trouwens, de panden zijn later op een veiling voor ruim zes ton verkocht". „Ja", roept Den B. verontwaardigd, „voor een appel en een ei. Daar kun je geen rekening mee houden." Een bouwkundige, eens hoofd van de bouwafdeling van de n.v. Socrates, heeft de taxateur van Den B. eens horen zeg gen toen hij bezig was met het opstellen van een rapport: „Als je zo precies kijkt, kom je ner gens." Weer een andere taxateur heeft de cijfers uit dit rapport krankzinnig en gefingeerd genoemd. Het is half twee (De parketwacht, die verdachte H. op de verdachtenbank moet bewaken is inmiddels ongegeneerd in slaap gevallen) wanneer de president de zitting voor drie kwartier schorst. Bijna vaderlijk buigt de president zich naar de ex-onderdirecteur over en zegt: „U heeft zich tot nu toe verweerd met grote kennis van zaken. Dat heeft in druk gemaakt op de rechtbank. Ik ge loof alleen zeker te weten, dat u op één punt opzettelijk onwaarheid spreekt. U heeft zo'n goed geheugen, maar u weet zich niet de dag te herinneren waarop de directie u verbood om nog enige be taling ten gunste van Socrates te ver richten. U zegt, dat u moreel zo sterk staat. Dan kunt u dat toch ook wel zeg gen?" Het is even doodstil in de rechtszaal. Het door de president aangeroerde punt is van het grootste belang, omdat dit slaat op de verduistering in dienstbe trekking. Nog steeds is niet geheel vast komen te staan wanneer H. precies de cheque van 150.000 gulden voor Socrates fiatteerde. Was dat voor of na het ver bod van de directie? H.: Ik heb niets in strijd met de waar heid gezegd. Het verbod is gegeven op 4 december. Ik heb daarna geen enkele betaling meer gedaan. Die cheque was al lang in de molen. Waarschijnlijk was hij al gedebiteerd, maar dat heb ik niet gecontroleerd. Dat was mijn afdeling niet. Pres.: Met uw perfecte kennis van het bankwezen zult u zich toch moeten her inneren wanneer die cheque precies is uitbetaald. H.: De cheque was afgewikkeld. Daarmee was voor mij de zaak af gedaan. J£ P&ÊS. Md.. VAN DER WAERPFN De zaal is inmiddels volgestroomd met belangstellende rechters en advo caten. De procureur-generaal van het gerechtshof heeft een plaatsje tussen de getuigen gezocht. Mr. Hartsuiker schetst nogmaals de voorgeschiedenis van Socrates en de relatie met de onderdirecteur van de Amsterdamsche Bank. Het is niet alleen het verlies van zes miljoen, maar de naam van het hele- kredietwezen is in het geding. Nadat de zich ten on rechte ingenieur noemende Den B. de n.v. Socrates heeft gekocht, koopt hij voor miljoenen aan onroerend goed. Maar hij neemt beduidend hogere hypotheken op. Hij koopt ook het Scalatheater. Dan ziet de positie van Socrates er als volgt uit: zeven miljoen aan onroerend goed en zes ton aan aandelen, gestoken in twee n.v.'s. Toch is er nauwelijks enig actief. Wel een schuld van vijf miljoen. Tussen 1953 en '60 neemt Den B. voor privé-uit- gaven 553.000 gulden op. Het is wan beheer op gróte schaal. Niettemin ziet H. in deze fantast een financieel genie. In 1956 geeft de Am sterdamsche Bank aan Socrates een krediet van drie ton. Dit is het enige normale, door de directie goedgekeur de krediet geweest. Daarna neemt H. de zaak in behandeling. De kredieten lopen op tot 6.256.000 gulden, verhoogd met een garantie voor twee miljoen aan elders verkregen kredieten. Hier staan alleen lopende wissels en zwaar met hypotheken belaste onroerende goederen tegenover. Toch kan de directie van de Am sterdamsche Bank geen inzicht krij' gen in de debetstanden. Steeds was er sprake van zogenaamde wisselruiterij (in ons land niet strafbaar red.). H. verschafte zich keer op keer twijfel achtige zekerheden. H. was bovendien de stille commissaris van de, bij So crates behorende n.v. Intersales. De officier vraagt zich af hoe het mogelijk is geweest, dat een bekwaam financier als H. in Nicolaas den B. heeft kunnen geloven. Mr. Hartsuiker heeft er geen duidelijk motief voor kunnen vinden. Hij herinnert eraan, dat er in de kringen van de Amster damsche Bank al in 1957 tegen de manipulaties van Socrates was ge waarschuwd. Maar H. genoot bij de directie een groot vertrouwen. Dat doet ook mr. Maris uit Den Haag voor zijn cliënt, H. Goed, zegt de ver dediger, H. was een eigenwijze, een eigengereide en onvoorzichtige krediet verlener. Hij heeft zich echter geen geld toe geëigend. Hij heeft zich niet schuldig gemaakt aan verduistering. Hij is een financier die achteraf blijkt te hebben gefaald, maar hij is geen bevoordeler van zichzelf of van derden geweest. Mr. Maris poogt aan te tonen, dat er nog wel degelijk sprake is van een aantal dekkingen. Het Scalatheater is op 2,2 miljoen getaxeerd. Het is nu eigendom van de Amsterdamsche Bank, maar het is nog steeds niet verkocht. Het doen betalen van de omstreden cheque is volgens de verdediger ge schied voordat er sprake was van een verbod. Volgens hem viel de overma king samen met de datum van het ver bod. Bovendien heeft de hoofddirectie van de Amsterdamsche Bank verklaard, dat die cheque toch zou zijn gehono reerd. Ook al zou H. erover hebben gesproken. H. heeft dus precies ge daan, wat anders toch gebeurd was. Dat kan men geen verduistering noe men. De advocaat wil evenmin aannemen, dat H. zijn werkgever heeft benadeeld. Ten slotte zijn er hem maar twee mil joen gulden te last gelegd. En alleen het Scalatheater is al meer waard. Al dus mr. Maris, die vrijspraak subsidiair ontslag van rechtsvervolging vraagt. Na kort in de raadkamer te zijn ge weest wijst de president de verzoeken van beide verdedigers af. Den B. krijgt zijn laatste woord. „Ik ga niet meer in grote zaken", zegt hij. „Ik ga het voor taan rustiger en bescheiden doen." H. leest een lang betoog uit zijn schoolschrift voor. Hij kritiseert zijn vroegere directig, die tegen zijn beleid inging. „Voor dè schade die daarna is ontstaan, kan men mij niet aansprake lijk stellen. Ik heb niets willen camou fleren", zegt hij, nog steeds met fluis terende stem. Dan bepaalt de president de uitspraak op 5 juli. Het gordijn valt. BERLIJN (AP) De boeren van de Oostduitse collectieve boer derijen hebben van regeringswe ge opdracht gekregen van zons opgang tot zonsondergang door te werken om te trachten zoveel mogelijk van de oogst te redden. Op het platteland is een cata strofale toestand ontstaan door het bijzonder slechte weer van de laatste twee maanden. In het regeringsbesluit werd bekend gemaakt dat 200.000 hectare grond in het zuiden van het land onder water staat en dat het tekort aan brood in het land hieraan te wij ten is. Een hoofdartikel in het partijblad Neues Deütschland rept echter van „tijdelijke moeilijkheden in het bak kersbedrijf door te geringe ovenca paciteit". Westelijke deskundigen zien als de twee voornaamste oor zaken van het tekort aan brood de grotere behoefte aan brood om het tekort aan aardappelen op te vangen, en vooral ook de vlucht van talrijke geschoolde bakkers naar het westen. Al langer dan een jaar wordt er in het land over de voedselvoorziening gemopperd, maar het is nu voor het eerst dat ook brood op de lijst van de schaarse artikelen staat. Van een onzer verslaggevers DEN HAAG. Wegens verduistering heeft de Haagse rechtbank de Haagse hoofdagent van politie J. Th. C. veroor deeld tot twaalf maanden gevangenis straf, waarvan twee maanden voorwaar delijk, met aftrek van twee maanden en twee weken voorarrest. De officier van justitie had twee jaar met volledige aftrek (van januari af) geëist. C. heeft zich in 1959 en 1960 twee fietsen en twee bromfietsen toegeëigend, die hij onbeheerd had aangetroffen. Voorts heeft hij een horloge, dat hem in bewaring was gegeven, verduisterd. Hij was ertoe gekomen door de spil zucht van zijn vrouw en door hoge fi nanciële eisen, die een vrouw aan hem stelde, tot wie hij zich .aanvankelijk om raad en steun had gewend. In het politiekorps ontmoette hij wei nig aandacht voor zijn zorgen. Advertentie LE HAVRE (Reuter). Twaalf En gelse demonstranten tegen kernwapens die met de Normania naar Frankrijk waren gekomen om deel te nemen aan een protestmars naar Moskou zijn over boord gesprongen en naar de kust ge zwommen, toen de politie hen verbood het schip te verlaten. De zwemtocht le verde echter geen resultaat op want ze werden rustig opgewacht en In hechte nis genomen. De twaalf behoorden tot een groep van 25 demonstranten die zich voor de mars dwars door Europa in Southamp ton hadden ingescheept. Begin deze week heeft al een andere groep vergeefs geprobeerd Frankrijk binnen te komen. De president kijkt verdachte even strak aan en gebaart hem dan te gaan zitten. Op het gezicht van H. is hoe genaamd niets te lezen. Heeft hij de waarheid gesproken? Of schikt hij de feiten in zijn eigen voordeel? Men weet het niet. Van de bankier lijkt alleen een koele rust en kalmte uit te stralen. Hij zit en beweegt zich niet. Achter hem trom mel Nicolaas den B. rusteloos met zijn vingers op de bank. Hij transpireert. De officier van justitie heeft zijn requisitoor in drie punten onderver deeld. De wijze van zaken doen van Socrates, de juridische waardering van de te last gelegde feiten en de op lichting van verdachten in vereniging. Mr. Bakhoven, hoofd van het parket, is naast hem gaan zitten. Is het soms niet net zo moeilijk om van een goede reputatie af te komen als van een slechte, zo vraagt de offi cier zich af. Hij vindt het een belang rijke organisatorische fout, dat H. de functie van chef van de kredietafde ling alleen bekleedde. Hij geeft een uitvoerige juridische constructie van de volgens hem gepleegde verduiste ring. i H. en Den B. missen het bewustzijn, dat zij geld van anderen hebben ge bruikt. De kwade trouw van H. is dui delijk gebleken uit het verdoezelen van bepaalde rekeningen en het ver stoppen van verscheidene garanties. De oplichting in vereniging tekent de officier aan de hand van het op leu genachtige verklaringen verkrijgen van kredieten. De bedrieglijke bank breuk van Nicolaas den B. acht de of ficier bewezen door het gemis aan een deugdelijke boekhouding. Boekhouders die in dienst van Den B. zijn geweest hebben bovendien ver klaard, dat de president-directeur van Socrates vond, dat „niemand iets met zijn zaken te maken had". Hij weigerde iedere medewerking als de boekhou ders de kasadministratie op poten wil den zetten. Het is ook duidelijk, zo be sluit mr. Hartsuiker, dat de rol van H. ernstiger is dan die van Nicolaas den B., wiens plannen steeds driester wer den naar gelang H. hem meer moge lijkheden verschafte. H. heeft het kre dietwezen belachelijk gemaakt. Een man van grote lijnen, zo tekent de verdediger mr. Mathuisen Nic. den B. Een zaak, die zich afspeelt in een sfeer van grote getallen, maar ook een zaak, die wij niet door een vergroot glas moeten gaan zien, aldus de advo caat. Hij keert zich fel tegen de finan ciële deskundigen rondom de figuur van H In het zakenleven behoort men eigenlijk niemand te vertrouwen. Soms zou een enkel telefoontje rampen heb ben kunnen voorkomen. Er was altijd een halt mogelijk geweest. Nogmaals wijst de verdediger erop, dat H. niets ten eigen voordele heeft gedaan. Maar ook Den B. heeft zich niet verrijkt. Hij was een harde wer ker. die geen luxueus leventje leidde. Hij heeft letterlijk niets overgehouden, zelfs geen huis. Als Den B. uit de ge vangenis komt. moet hij bij zijn ouders aankloppen. Hij heeft zelfs geen te rugblik op een glorieus zakenleven. Van een onzer verslaggevers ROTTERDAM. De Rotterdamse politie heeft een jeugdbende van twaalf knapen tussen dertien en zestien jaar opgerold. De leden van deze „gang" hadden in anderhalf jaar tijds kans gezien 25 inbraken te ple gen, daarbij een Heine duizend gulden buitmakend alsmede een grote hoe veelheid goederen. Donkere brillen, handschoenen (te gen vingerafdrukken) en luchtdrukpis tolen („om schrik mee aan te jagen") waren de attributen, waarmee zij hun strooptochten uitvoerden. Dat alle twaalf gearresteerd werden is te danken aan het feit, dat drie dronken leden van deze bende op een avond werden betrapt in het vooronder van het Heen en Weerbootje aan de Willemskade te Rotterdam. De politie nam hier een kijkje, na dat zij gealarmeerd was voor een po ging tot inbraak in een kantoorgebouw aan de kade. De jongens hadden er een waar bacchanaal aangericht met vele flessen sherry. Er was geen be hoorlijk woord uit hen te krijgen, zo dat zij, met hun brillen, pistolen en handschoentjes meegenomen werden om hun roes uit te slapen. Het verhoor door de kinderpolitie le verde al spoedig de bekentenis op, dat zij leden van een jeugdbende uit de Zeemansbuurt in Rotterdam-Zuid wa ren. Er vielen meer namen, zodat het hele complot kon worden opgerold. Een groot aantal gestolen goederen (ra dio's, scheerapparaten, sigaretten en boeken) werd in beslag genomen. Het bleek, dat de jongens er niet te gen opzagen als ware geveltoeristen te werken. Op een avond wisten zij langs de gevel een op de vierde verdieping gelegen woning aan de Willemskade te bereiken. De balcondeuren stonden open. De bewoner begreep later niet dat er bij hem ingebroken was, zonder dat er enig spoor van braak te ontdek ken viel. Via het balcon kon niemand binnen komen, dacht hij. Eenzelfde staaltje hadden de drie als eersten gearresteerden uitgehaald op de Willemskade. Zij hadden eerst een kantoor „bezocht" waar zij de flessen sherry vonden. Daarna waren zij via een regenpijp, een brandladder, een dakgoot en een richel van een muur op het dak geklommen van een vier verdiepingen hoog woonhuis in de Westerstraat. Zij verdwenen langs dezelfde weg toen zij onraad bespeurden. Dat deze inbraak mislukte vonden zij toen zo erg dat zij teruggingen naar het kan toor waar zij al geweest waren om nog wat flessen drank mee te nemen. Die werden hun aan boord van het Heen en Weerbootje noodlottig. Alle bende leden gaan nu heen en weer tussen politie en officier van justitie. Eigen nieuwsdienst. ROTTERDAM. Op verzoek van en- kele leidende figuren uit de Nederlandse scheepvaartwereld zou dezer dagen een gesprek zijn gevoerd tussen de heer Korthals, minister van verkeer en wa terstaat, en deze heren. De mensen uit de scheepvaartwereld zouden in dit on derhoud hun bezorgdheid hebben uitge sproken over de gevolgen die wellicht het geschil tussen Nederland en Indone sië zou kunnen hebben voor de Neder landse scheepvaart. Met name zou de vrees voor een mo gelijke boycot van Nederlandse schepen in een aantal Afrikaanse en Aziatische landen tot uitdrukking zijn gebracht. In scheepvaartkringen koestert men de vrees dat, als de kwestie-Nieuw-Guinea voor de Verenigde Naties zou worden behandeld, er als gevolg van het sterk aantal toegenomen jonge naties onder de leden voor het Nederlandse standpunt geen meerderheid te vinden zou zijn. On der andere als gevolg van een behande ling voor de Uno zou men een boycot van Nederlandse schepen niet ondenk baar achten. Wij geven dit bericht onder voorbe houd; er was gisteravond geen bevesti ging van te krijgen van rechtstreeks bij het gesprek betrokkenen. Eigen nieuwsdienst NEW YORK. In een hangar op het vliegveld Idlewild bij New York staat de DC-8 van de K.L.M. Admiraal Richard A. Byrd. Het toestel is beschadigd; niet ernstig, maar het draagt toch duidelijk de sporen van wat woensdagavond laat gebeurde: een mislukte lan ding, die het leven had kunnen kosten aan tachtig mensen. AMSTERDAM (ANP) De Bus- sumse technisch hoofdambtenaar van het Ministerie van defensie, F. H. van der Putten, heeft op verzoek van zijn raadsman, mr. N. J. Geleijnse uit Amsterdam, een resumé samengesteld van de Bloesjesaffaire in Oudewater. Dit verslag zal de heer Geleijnse ter kennisneming zenden aan alle leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, met uitzondering van die van de C.P.N. en de P.S.P. In een begeleidend schrijven stelt mr. Geleijnse, dat door de verwikkelingen rondom de affaire-Oudewater in brede lagen van het Nederlandse volk een ge voel van onbehagen is ontstaan, waar door het overheidsgezag wordt geschaad. Dit is volgens mr. Geleijnse geenszins de bedoeling geweest van zijn cliënt, die door de „onwil van de justitie", die geen dader zou willen vinden, gedwongen werd de feiten van Oudewater bekend te maken. In het geschrift aan de volksvertegen woordiging (acht pagina's) wordt eerst de voorgeschiedenis geschetst (de frau des die Van der Putten aan het licht bracht en de daarop naar zijn mening gevolgde ambtelijke tegenwerking) waarna een opsomming wordt gegeven van de gebeurtenissen zoals deze zich volgens de heer Van der Putten in Oudewater hebben afgespeeld. Hij zal daarbij de namen van alle betrokkenen vermelden. Mr. Geleijnse is van mening, dat dit verslag aan de Tweede Kamer verant woord is gezien de vragen die het Kamerlid Kranenburg over de affaire Oudewater stelde, het antwoord van de minister daarop en het recente besluit van de officier van justitie in Rotterdam om de aanklacht te seponeren. Hij meent dat de Tweede-Kamerleden er recht op hebben volledig te worden ingelicht over de affaire, die nu reeds zo lang in de publiciteit is. Eigen nieuwsdienst DEN HAAG. Het aantal bij de Dienst luister- en kijkgelden aangege ven televisietoestellen is in de maand juni met bijna vijftienduizend geste gen. Op 1 mei waren er 894.335 tele visieontvangers geregistreerd en op 1 juni 909.237. Op 20 juni bedroeg het totaal 918.874. Met 63 passagiers die op Schiphol waren ingestapt, vier reizigers die de vlucht op Prestwick waren begonnen en dertien bemanningsleden aan boord, cirkelde de DC-8 boven Idle wild rond. Beneden stoven brand weer-, zieken- en politie-auto's over de banen. Men was op alles voorbe reid, nadat de gezagvoerder J. J. Bak had laten weten dat zijn machi ne te kampen had met een defect aan het hydraulische remsysteem. Het toestel landde normaal, mid den op de baan, maar plotseling zwaaide het naar links, schoot van de baan af en ploegde zich verder door de berm. Een ramp dreigde, want de machi ne schoot recht op de Jamaicabaai af. Net op tijd kwam het tot stil stand in een kleine hoop zand. Was het toestel een paar meter door geschoven, dan zou het in het water van de baai zijn gestort. Tachtig mensen haalden opgelucht adem. Zij leefden nog. Hoevelen zul len op dat ogenblik niet hebben ge dacht aan wat kortgeleden was ge beurd bij Kairo, waar de Sirius was neergestort, en bij Lissabon, waar de Fridtjof Nansen door de zee was verzwolgen. Op Idlewild liep alles goed af; de reddingsploegen konden inrukken en de passagiers zaten vlak na de landing in een bus naar de aankomsthal. Van onze correspondent WAALWIJK. Een kikvorsman van de duikerschool te Gorkum heeft giste ren uit het afwateringskanaal in Waal wijk een geldkistje opgedoken, dat een paar weken geleden bij een inbraak was gestolen. Twee inwoners van Den Bosch wor den van de inbraak verdacht. Het geld vijftienhonderd gulden hadden zij uit het kistje gehaald. Spaarbankboek jes en polissen hadden zij erin laten zit ten. De Waalwijkse politie besloot de dui kerschool te hulp te roepen, toen zij met dreggen geen resultaat bereikte. Van onze Amsterdamse redactie AMSTERDAM Surveillerende agenten, die bij het Amsterdamse Concertgebouw dienst deden, hebben gisteravond om tien uur in de Johan nes Verhulststraat de achttienjarige voortvluchtige sloper Th. S. gearres teerd. Dinsdagnacht overviel deze knaap in de Pieter Basstraat een 34-jarige vrouw. Hij had aan de woning van de vrouw aangebeld met het verhaal, dat hij een telegram kwam bezorgen. Hij wist de voordeur binnen te dringen en bedreigde de bewoonster daarop met een revolver. De vrouw rende haar maast de gang ge legen winkel binnen en gooide een melk fles door de winkelruit naar .buiten. Op het lawaai van de neerkletterende glas scherven sloeg de indringer op de vlucht. Sindsdien bleek de gevaarlijke jonge man spoorloos. Enkele oplettende voor bijgangers herkenden hem gisteravond vlak achter het concertgebouw. Zij waar schuwden de agenten, die hem snel overmeesterenden. S. bleek niet meer in het bezit van de revolver. Hij is opge sloten en zal vandaag met zijn slacht offer uit de Pieter Basstraat worden ge confronteerd. Van een onzer verslaggevers ROTTERDAM Drie agenten heb ben gisteren langs de Burgemeester van der Mirmelaan in Geervliet een aantal borden met indringende op schriften verwijderd. Die borden wa ren er geplaatst door een inwoner van Geervliet, de heer J. van der Hoek (29). „Is dit nu democratie?" zo had hij zich op één van de borden afge vraagd. Het ging allemaal om een schuurtje. De vader van de heer Van der Hoek, de 61-jarige W. van der Hoek, had enige tqd geleden een autootje gekocht, dat hij 's nachts niet aan de buitenlucht bloot durfde stellen. Daarom vroeg hij aan B. en W. van Geervliet toestemming om op zijn werf langs de Burgemeester van der Minnelaan een schuurtje te mogen bouwen. Toen burgemeester mr. J. H. Vijge boom kort daarna langs de werf reed, zag hij dat er al hout voor het schuurtje werd gebracht. Hij zei tegen de heer Van der Hoek sr. dat de bestelling van dat hout nogal voorbarig was geweest. De gemeenteraad van Geervliet ging evenwel met de bouw van het schuurtje akkoord, blijkbaar tegen de wens van de burgemeester in die (met succes) het raadsbesluit ter vernietiging aan de Kroon voordroeg. Kort nadat de Kroon het besluit van de raad had vernietigd deden gemeente werklieden hetzelfde met het schuurtje Dat gebeurde op 3 juni, toen de heer Van der Hoek sr. met vakantie was. De heer Van der Hoek jr. begon toen borden te plaatsen. „Vrij Nederland' schuur afgebroken door B. en W." was er o.m. op te lezen en: „P.v.d.A.-burge- meester heeft garage voor twee auto's, maar breekt arbeidersgarage af." DaaG onder een vertwijfeld: „Vrijheid, gelijk heid en broederschap." Tot gistermorgen heeft de Geervlietse bevolking die opschriften kunnen lezen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 5