Met 7 benzinemeisjes
IN DE KLAS
DE NATUUR
P.W. RUSSEL'S
Jacobs: 40
vriendinnen
programma's
KAPPIE EN DE SLAAPSLAVEN
Last van zenuwen?
Donderdag 15 juni 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
'mm
NOTEREN ZO MOET HET
GEEN TORENTJES ROEWEN
O rn .G I I S torentje".
Vijftien met nylons
wereldreis als
weddenschap
Vijftal kraakj es
in en om uw huis
"TkEN HAAG. Meisjes aan de benzinepompen in Nederland!
„Morgen meneer, volgooien met super maar? En hoe is het
met de olie? Aha, u bent aan verversen toe. Dat doe ik even voor
u in drie minuten. Zullen we maar meneer? Banden en water nog
goed? Dan zal ik even een zeempje over de ruit halen. Zo, dat was
dat: 18,50 bij elkaar. Dank u wel. Goede reis meneer en tot ziens".
Zo zou liet kunnen zijn en als die ochtend de zon nog schijnt ook, rijdt
de automobilist fluitend weg. Weet u hoe het soms ook is? „Morge. Super
of gewoon? Voor een tientje? Bonnetje? Ja, merci." En daar willen ze in
Den Haag nu iets aan doen.
Gisteren zat ik er. in een klaslokaal tussen zeven jonge vrouwen. Er was
er een uit Ulvenhout met de zachte G en er was er ook een uit Wieringer-
werf, zonder die G. Ze kregen les in olie en in bandenspanning, in etaleren
en in benzine tanken.
Rappe, slanke meisjeshanden schreven op vellen van blocnotes en ik las
mee op de blocnote van Lia Gijssen uit Zaandam die noteerde hoe men te
werk dient te gaan met twee mensen aan een pomp wanneer er een klant
komt. Bediende A. zorgt voor: 1. ontvangen en begroeten, 2. tanken, 3 en 4.
water en olie, 6. bandenspanning en 7 afrekenen. Bediende B. neemt intussen
punt 5 voor zijn rekening: ruiten zemen en assisteren.
„Zijn" rekening. Ja, ja, zo is het nog doorgaans, maar over niet te lange
tijd zal het bij heel wat benzinestations „haar" rekening zijn.
,.Er is ook bij de service-stations gebrek aan mannelijk en vooral ook aan
betrouwbaar personeel", werd me verteld door een meneer van Shell, waar de
lessen werden gegeven. „We kregen van onze wederverkopers verzoeken of wij
hun vrouwen, dochters en nichtjes niet konden opleiden voor dit werk en zo zijn
de cursussen ontstaan".
..Leraar" W. P. J. van Rooyen stond voor de klas en het onderwerp „etaleren"
was aan de beurt. ,.Een hele kleine etalage bij een benzinestation is nooit een
excuus om er niet iets leuks van te maken", zei hij,
C „Maar probeert u eens in groepjes te denken bij de opbouw van een etalage.
Het hoeft allemaal niet veel te kosten: een rolletje nylondraad, plakband, wat
kubusjes en gekleurde plankjes, een bloemetje erbij en misschien een gekleurde
lap er doorheen getrokken. Maar vergeet u eens dat bouwen van torentjes met
blikken olie. Overal worden almaar
torentjes van die blikken gemaakt.
Haal ze wel van de grond door ze op
f I een verhoginkje te zetten, maar geen
WEINIG mannen zullen kunnen
zeggen, dat ze zo'n veertig
vriendinnen hebben. Maar de
Rotterdamse heer Cornells Jacobs
(39) heeft ze wel en ze wonen ver
spreid over de hele wereld. Op Ha
waï is het een huisvrouw, in Enge
land een meisje dat op een textiel
fabriek werkt, in Roemenië een ty
piste en gaat u zo maar alle vrou
wenberoepen af. En in Rotterdam
woont hij met zijn eigen vrouw en
twee dochters.
Een vriendelijke hand stopte ons een
nummer van de (in Israël verschijnen
de) „Jerusalem Post" toe en daarin
stond in enkele regels iets over de heer
Jacobs: Hij correspondendeert in het
Engels, Duits en Nederlands en heeft
via zijn correspondentie vrienden ge
maakt in vele landen. Dat stond er.
„Ik correspondeer nu met mensen
uit 65 landen," vertelde h\j ons gisteren.
„Het zün voor het merendeel vrouwen
en ze wonen tot in India en Zuid-Ame-
rika toe. In 1945 ben ik ermee begonnen
omdat ik ruim een half jaar op bed
moest liggen. Ik wilde toen wat te we
ten komen over andere landen en ik
ben begonnen met Engelse tijdschrif
ten uit te pluizen met een woorden
boek in de hand om op die manier mijn
Engels weer op te frissen."
Aangezien er moeilijk aan tijdschrif
ten was te komen schreef scribent Ja
cobs naar de redactie van een Londens
tijdschrift en vroeg of ze hem niet wat
gelezen tijdschriften konden bezorgen.
Zijn verzoek werd afgedrukt en binnen
een paar maanden stonden er een kleine
35 postzakken naast zijn bed, waar be
halve tijdschriften, kauwgom en derge
lijke in 1945 begerenswaardige zaken,
ook brieven bij waren.
7 a 8 BRIEVEN
Ze werden geschift en een aantal
brieven werd beantwoord. Zo groeide
de correspondentie en de heer Jacobs
houdt er nu een groot boek van bij,
waarin hij zorgvuldig alle brieven op
naam en plaats bewaart, compleet met
foto's van zijn correspondentie-vrien
den.
„Ik haal ook veel namen en adressen
uit tijdschriften en zes maanden gele
den schreef ik naar de „Jerusalem
Post". Naar aanleiding van het be
richtje hoop ik weer nieuwe contacten
te leggen."
Iedere week gaan er tussen de zeven
en acht brieven de deur uit en iedereen
krijgt binnen een maand antwoord van
correspondent Jacobs.
„Via de brieven wil ik te weten
komen hoe de mensen in een bepaald
land leven en om de twee jaar ga ik ze
opzoeken of ze komen hier bü mU lo
geren. Op die manier dring ik ook echt
in het huiselijk leven van de mensen
binnen en dan zie ik vaak de meest op
merkelijke dingen."
Daarom weet die huisvrouw op Ha
waï nu, dat niet alle Nederlanders op
klompen lopen en weet de heer Jacobs,
dat er op Hawaï ook nog iets anders
wordt gedragen dan strooien rokjes.
En dat weet u dan nu toch ook maar
weer. Op deze donderdagochtend.
Mejuffrouw Los uit Rijsoord maakte
druk aantekeningen en mevrouw Pop-
pelaars uit Ulvenhout was het er hele
maal mee eens, dat zo'n gekleurde
doek dwars ttTssen de olie blikken door
wonderen kon doen en^ze werd ge
woon enthousiast toen eep en ander in
de praktijk werd gebracht.
Drie dagen hebben de zeven jonge
vrouwen les gehad in Den Haag en gis
teren was de laatste dag. Gisteravond,
zo kunt u het zeggen, zwaaiden ze af
en acht andere meisjes gingen al
vooruit, van cursus nummer één, zodat
ons land nu vijftien getrainde en op-
Zo zaten ze gistermiddag in Den
Haag „in de klasnaast elkaar en als
u links begint dan ziet u eerst mejuf
frouw A. M. Los uit Rijsoord. dan
mejuffrouw G. Zwartjes uit Hazers-
geleide pompbediendes-met-nylons telt.
Ik geloof, dat Shell dat hahdig beke
ken heeft, met die opleiding van meis
jes voor die benzine-stations. Want als
een gezellig gezicht u aankijkt en een
vriendelijke stern vraagt: Volgooien
met super maar, meneer?", dan zegt
u allicht ,,Ja", terwijl het. plan was
geweest „voor een tientje gewoon" te
nemen.
En als dat op een heleboel plaatsen
in Nederland gebeurt, dan zijn dat
weer idem zoveel liter meer van een
hogere prijs.
wonde, mevrouw A. M. Pappelaars uit
Ulvenhout en mejuffrouw A. ,v. d.
Kreeke uit Wieringerwerf. En achteraan,
daar staat „de leraarde heer
W. P. van Rooyen.
75
„Ja. het ligt helemaal aan U of we
nog een punt winnen" zei Abel met
een ontwapenende glimlach terwijl
de verslaggevers zich om hen heen
verdrongen.
..Goed, die bretels kunnen jullie
krijgen op voorwaarde dat jullie
me direct een paar nieuwe bezorgen!
Ik moet mijn waardigheid toch op
houden?"
De champagne vloeide rijkelijk en
de atmosfeer scheen echt Parijs.' Ter
wijl de directeur van France-Soir
zijn bretels ruilde tegen een paar
dat Bertrand voor de zekerheid al
vast had meegebracht, ploften de
flitslampjes.
Bertrand die bij deze gelegenheid
als woordvoerder van het trio optrad,
meende dat een toespraakje hier
wel op zijn plaats zou zijn. Daarom
releveerde hij een paar details van
de reis die door de groep met goed
keurend gelach werden begroet.
Intussen stopten Mare en Abel de
bretels van Lazareff die, naar ze op
merkten, yoorzien waren van dé hand
tekening van Jacques, zorgvuldig
weg.
En Bertrand noteerde triomfante
lijk nóg een kostbaar punt.
Maar hoe moest het met die
schedel?
Léon, met wie ze contact hadden
gezocht Voor ze San Francisco ver
lieten, had alles keurig voor elkaar.
Hij had van de hoofdcommissaris van
politie vergunning gekregen de Cata
comben die dag speciaal voor het
trio te openen.
Bij Fouquet bespraken ze de de
tails van dit ietwat lugubere punt
voor ze op weg gingen.
„Als jullie misschien denken dat
je wel stiekum een paar schedels
kunt meenemen, vrees ik dat dat niet
zal lukken," waarschuwde Léon.
„Niet alleen zal de hoofdwaker vlak
achter jullie lopen, maar ik weet uit
goede bron dat zelfs hoge pieten wor-
den gefouilleerd door de politie voor
dat ze de Catacomben verlaten!"
„Dat komt er dus op neer dat ze
waarschijnlijk onze zakken zullen
doorvoelen.
„Juist, zoiets."
Opeens smaakten de appetijtelijke
soles meunières net als oud bordpa
pier.
De volgende middag drie uur het
stortregende maar weer eens
v.v:V.\\\
stond de hoofdbewaker van de Cata
comben hen op te wachten bij ae
hoofdingang. Hij had een lantaarn in
de hand.
De bezoeker, die zich zestig voe:
onder de grond begeeft door een la
byrint van gangen, de een al donker
der dan de andere, bespeurt onmid
dellijk hoe merkwaardig droog de
lucht is. De schaduwen van de be
zoekers dansen over de muren en
de lantaarn tekent schaduwen af op
de rode grond. De gangen zijn laag
en de bodem ruw, zodat men slechts
langzaam vordert.
Dan opeens verandert alles. De
gangen worden breder en hoger en
de eeuwenoude groeven, die eens de
bouwstenen voor Parijs leverden, wor
den één uitgespreide angstaanjagen
de dodenstad. Tussen al die graven
verstommen- de gesprekken en de
scherts. Diep onder de indruk loopt
de bezoeker tussen muren die ge
heel uit keurig opgestapelde beende
ren, bestaan. Hier liggen niet minder
dan zeven miljoen skeletten.
Terwijl de gangen merkbaar bre
der worden bespeurt men rotondes,
gesteund door talloze kolommen. Dan
komt men in een fantastische basi
liek. waarvan de muren tot aan het
plafond geheel uit schedels en been
deren bestaan.
Niemand denkt er ook maar aan
de stilte van deze onderaardse kate-
draal te verbreken...
Alleen de gids, die op zachte toon
zegt: „Daar het vandaag 2 novem
ber is. heeft vanmorgen de aarts
bisschop hier de gebeden voor de do
den uitgesproken. Daarom ruikt U
de wierook nog. Meer dan driehon
derd gelovigen woonden de plechtig
heid bij."
De reizigers waren alle drie blij
dat ze dit onderaardse knekelhuis
konden verlaten. Buiten regende het
nog steeds.
„Maar die schedel?"
„Geen woord daarover!"
Dus twee uur later zeiden de drie
j vrienden voor de mikrofoon van Ra
dio Luxemburg:
„We hebben onze weddenschap ver-
lor'en uit vrije wil. Ons laatste
punt bestond uit een schedel uit de
Catacomben van Parijs. We komen
daar juist vandaan, en geen van ons
drieën was koelbloedig genoeg om
zulk een heiligschennis te begaan.
Door dit punt op te geven het
punt dat nodig was om_ te kunnen
winnen hebben we vrijwillig afge
zien van de beloning van deze avon
tuurlijke wereldreis van dertig da
gen. En we zijn van mening dat we
verstandig hebben geljandeld."
(Wordt vervolgd)
BERGEN OP ZOOM.' De Moerstraat-
sebaazi, in de omgeving van de inrich
ting Vrederust, is gisteren het jachtter
rein van een uiterst brutale inbreker
geweest. Kort na elkaar kwamen bij de
politie n.l. drie meldingen binnen van'
inbraak, terwijl een nader onderzoek
uitwees dat zich nog een vierde geval
had voorgedaan.
Dit onderzoek, dat o.m. met een speur
hond werd uitgevoerd, bracht tevens aan
het licht dat men het hier mei: een en
dezelfde persoon te doen had, die boven
dien zijn kwalijke practijken op klaar
lichte dag had uitgevoerd. Zijn buit was
niek onaanzienlijk. Uit een geparkeerd
staande auto stal hij een kistje met
duizend gulden. Vervolgens „kraakte"
hij de woningen van de families Krin
kels en Tukker, terwijl hij tot slot zijn
lusten botvierde op een schuur van de
familie Franken. Sleutels, een polshor
loge en een fototoestel worden vermist.
Tot op heden ontbreekt van de dader
elk spoor. Een vijfde geval werd ge
pleegd .in de bossen nabij Klaverveld®.
Hier moest een caravan het ontgelden
waaruit een luchtbed werd ontvreemd.
Hoe zet je nu in een etalage van een benzinestation de blikjes olie zo neer,
dat de automobilist, die twee of drie minuten de tijd heejt, toch naar die. etalage
kijkt? Onder leiding van de heer Van Rooyen moest mejuffrouw Lia Gijssen uit
Zaandam (al in de witte schort gestoken waarin ze straks aan de pomp gaat
bedienenhet eens proberen.
RADIO
VRIJDAG 16 JUNI
HILVERSUM I, 402 M.
NCRV: 7.00 Nws; 7.10 Gram: 7.30 Ge
wijde muziek; 8.00 Nws; 8.15 Radiokrant;
8.35 Gram; 9.00 V d zieken; 9.35 Waterst;
9.40 V d vrouw: 10.10 Gram; 10.15 Mor
gendienst;" 10.45 Pianorecital; 11.15 V oude
re luisteraars; 12.00 Lichte rauz; 12.30
Land- en tuinb meded; 12.33 Hammondor'
gelspel; 12.50 Gram of act; 13.00 Nws;
13.15 Instr kwint; 13.40 Gram; 13.55 Idem;
14.05 Schoolradio; 14.25 Radiophilharm ork;
15.20 Gram; 15.30 Lichte muz; 16.00 Praat
je over planten; 16.15 Kerkorgelconc en so
liste; 16.40 Gram; 17.00 Voordr; 17.20 Pia
noduo; 17.40 Beursber; 17.45 Gram; 18.00
Harmonie-ork: 18.20 Gram; 18.50 Rege-
ringsuitz: Het gezin; 19.00 Nws en weerber;
19.10 Huismuz; 19.30 Radiokrant; 19.50
Samenzang; 20.15 Lichte muz: 21.10 Gevar
progr; 21.40 Promenade-ork: 21.55 Wijd als
de wereld, lezingen; 22.15 Gram; 22.30 Nws
en S.O.S.-ber; 22.40 In de muzeval, muzika
le luisterwedstr; 23.10 Orgelimprovisaties;
23.40 Gram; 23.55—24.00 Nws.
HILVERSUM II 298 M
VARA: 7.00 Nws; 7.10 Gymn; 7.20 Gram;
8.00 Nws. 8.18 Gram; 9.00 Gym v d vrouw;
9.10 V d vrouw; 9.30 Gram; 9.40 School
radio; VPRO: 10.00 Dit en het andere, le
zing; 10.05 Morgenwijding; VARA; 10.20
Gram; 10.30 Metropole-ork: 11.00 V d kleu
ters; 11.15 Kamermuz; 11.30 Orgelspel;
AVRO: 12.00 Instr kwint en soliste; 12.20
Regeringsuitz: Uitz v d landb; 12.30 Land
en tuinb meded; 12.33 Sport en prognose;
12.50 Pianospel; 13.'00 Nws: 13.15 Meded
en gram; 13.25 Beursber; 13.30 Lichte muz
14.00 Pianotrio; 14.25 Voordr; 14.45 Blazers-
kwint; 15.05 Liedjes en Koek en ei, hoorsp;
VARA: 16.00 Grepen uit de muziekgeschie
denis, muzikale lezing; 16.30 V d zieken;
17.00 Pianoduo en solist: 17.20 Dansmuz;
17.50 Act; 18.00 Nws: 18.15 Pol lezing;
18.25 Lichte muz; 18.50 De puntjes op de
i, praatje; 19.00 V d kind; 19.10 Kinder
koor; VPRO: 19.30 De stad nu, lezing; 19.45
Op bezoek bij anderen, gespr; 20.00 Nws;
20.05 Boekbéspr; 20.10 Vioolrecital; 20.20
Kamerkoor; 20.35 Activiteiten in de Flevo-
polder, lezing; 20.50 Nederlanders in inter
nationale technische bijstand, lezing; VARA
21.00 Licht progr; 21.40 Concertgebouwork;
22.15 Buitenlands weekoverz; 22.30 Nws;
VPRO: 22.40 Zorg om de mens, gesprek;
VARA: 23.00 Soc nws in Esperanto; 23.10
mcertgebouwork (verv); 23.55—24.00 Nws,'
TELEVISIE
NTS: 17.3019.00 Eurovisie; Int con
cours hippique te Kopenhagen; 20.00 Week-
journ; VPRO: 20.30 Gesprek aan de schrijf
tafel; 20.40 Medische rubr^, 21.15 Filminter
mezzo; 21.30 Drieluik: Zang, rep en Saxo
foonkwart.
BELGIË VLAAMS
19.00 Lekenmoraal en filosofie; 19.30 V d
vrouw; 20.00 Nws; 20.30 Zo is vader, to
neelstuk; 22.00 Filmnws; 22.45 Nws.
ij!i!iiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinimiiiiuiiHimiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiuiiiiHiiiiiiiiiiii!iiiiiii!imiiiniMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiwiiiiiinimii]j|
Zeven of acht keer per week zet
de heer C. Jacobs zich achter zijn
houten bureau en dan schrijft hij veie
velletjes papier vol. Brieven naar zijn
„papieren" vrienden en vriendinnen in
65 landen. En wanneer de postzegels
niet zo kostbaar waren schreef hij nog
wei meer brieven per week.
Bonenkruid zal men nu moeten zaai
en; men heeft het niet alleen voor de
tuinbonen of grote bonen nodig, maar
het kan ook als toespijs bij snij- en-
spercieboontjes gegeten worden. U hebt
er met veel van nodig: een hoekje van
een halve vierkante meter is voor een
gezin van vier personen al voldoende. La
ter kan men nogmaals zaaien; bonen-,
kruid heeft wel een zonnig plekje no-l
dig.
vandaag
DONDERDAG. Cas Baas maakt
vanavond om 9 uur zijn debuut als
televisieregisseur van het spel „Een
mooie zondag in september". Het
speelt in een kleine stad in Italië
waar een nogal zelfingenomen ge
meenteraadslid (Guus Verstraete) ver
strikt raakt in zijn pogingen om een
jong ambtenaar te ontslaan. Mahalia
Jackson begint de uitzending met bij
na drie kwartier religieuze liederen.
België Vlaams: Het Nederlandse ra
dioprogramma „Tierelantijnen" gaat
zijn tv-debuut beleven in bet Ameri
kaanse theater te Brussel. Hierna kan
men kennismaken het Koksijde. een
kustplaatsje dat veel bezienswaardig
heden uit de middeleeuwen herbergt.
(9.401.
28. Akelig glansde het maanlicht op
de opgeblazen gestalten van Kappie en
de meester. Zij draaiden zich nog één
maal naar de wachtposten om, zodat
het bleke schijnsel pal op hun gezich
ten viel. De wachters stieten een holle
kreet uit en vielen plat op de aarde
neer.
..Tonk-toegoe.
„Het is gedaan
met
murmelden zij.
ons! Klaassievaak-
kie heeft zijn voorboden al naar ons
eiland gezondenAi, welk een mon
sterlijke duivels!"
„Kerel nog ereis toe." prevelde Kap
pie intussen onder zijn helm. „Okki
moet wel iets heel bijzonders op onze
ruitjes hebben geschilderd, dat die lui
zo van de kaart zijn. Deksels jam
mer. dat ik zelf niet kan zien wat het
is! Afijn, het kunstwerk heeft zijn dienst
gedaan; de list is gelukt en de kunst is
vrij! Het is ja zaak nu verder onze
ogen open te houden!"
Dit zeggend stapte hij het water in,
en begon kalmpjes over de zeebodem
naar het andere eiland te wandelen. De
meester volgde enigszins aarzelend.
Weldra sloot het zeewater zich boven
hun hoofden en wiste de helmen schoon.
De aanblik van de twee langzaam
wegzinkende gestalten maakte op de in
landers een nog diepere indruk dan Ok-
ki's maskers. Struikelend en gillend hol
den zij in de richting van het dorp om
hun opperhoofd op de hoogte te gaan
stellen
48. Terwijl Otto zijn tocht naar Lage-
veld voortzette, voelde hij dat de ge
beurtenissen hun ontknoping naderden.
Hij was teleurgesteld dat het hem niet
gelukt was Rochus voor te blijven. Het
zou de zaken zeer bemoeilijken, als Ro
chus er bij was, wanneer hij met Bo.l-
wer sprak. Maar bij het onvermijdelij
ke moest hij zich neerleggen en zijn
beloften aan Kosko en Tortruda moest
hij proberen gestand te doen.
Het schemerde al toen hij Lageveld
naderde. Stapvoets en zich zo goed mo
gelijk schuilhoudend ging hij verder, in
de hoop de burcht ohgemerkt binnen te
komen. Zijn weg -ging langs de be
groeide, steenachtige gronden achter de
landerijen, en de meeste bewoners wa
ren al binnenshuis.
Maar onopgemerkt bleef hij niet, want
bij een bocht stond een man over het
veld uit te kijken.
„Goedenavond, heer Otto", was zijn
groet. „Zijt ge toch teruggekomen?"
Otto keek de man aan. Het gerim
pelde, vriendelijke gezicht boezemde
hem vertrouwen in. „Ja", zei hij. „Ro
chus is zeker al hier?"
Advertentie
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen
